Eit informasjonsmagasin frå vanylven kommune nr

Transkript

1 Eit informasjonsmagasin frå vanylven kommune nr Verdivalet Rimelege bustader, nærleik til familien, rom plass og nettverk gjorde at familien Berget slo rot på Åheim Side 6-7 EIN GRUNN TIL Å SMILE Vanylven kommune vil dyrke sin eigenart. No skal kommunen verte meir synleg på verdiane sine. Side 4-5

2 2 3 I visjonsarbeidet har Vanylven kommune valt fem bautaer som skal målbere visjonsarbeidet. Desse bautaane, som biletet Miljø er ein av dei. Bileta er tekne av fotograf Magne Sandnes frå Sandnes. Alle modellane er sjølvsagt Vanylvingar! smiler til framtida Verdivalet Utanfråblikk og heimlengt krigshistorie på botnen Det er lov å lukkast i vanylven Råd frå utflyttarane smilekonkurranse innhald side 4-5 side 6-7 side 8-9 side side side side 16 Vanylven ein grunn til å smile, nr Utgjevar: Vanylven kommune, Rådhuset, 6143 Fiskåbygd. Ansvarleg redaktør, ord og bilete: Audhild Gregoriusdotter Rotevatn. E-post: audhild@iogm.no Formgjeving: I&M Kommunikasjon AS Trykk: Hatlehols AS

3 4 Smiler til framtida Det var ein gong ein kommune som ikkje ville verte ei attgløyme Det brenn visst eit blått lys for dei små distriktskommunane. Ekspertane er samde, trenden er klar. Folk vil bu i by, i større bygder. Folket vil drikke artig kaffi og gå i operaen. Dei vil ta trikk, ete sushi og vere kosmopolittar. Er det verkeleg så enkelt? Har Vanylven ingenting å tilby, berre litt ferienostalgi? Så enkelt er det faktisk ikkje, tenkte vanylvingane. Og fann ut at dei ville freiste å fortelje kva som var bra med Vanylven. Vi vil vere ein attraktiv og moderne vekstkommune. Gjennom eit visjonsarbeid har vi no sett i gong ein tydelegare kommunikasjon med innbyggjarar og potensielle tilflyttarar, seier rådmann Einar Vik Arset. Fem bautaer Gjennom arbeid i Vanylven Vekst, formannskap og kommunestyre har Vanylven no vedteke ein kommunikasjonsstrategi, eit slagord og ein grafisk profil. Målsetjinga er å setje søkelys på det Vanylven er god på, det som er unikt i Vanylven. Saman med Kommunikasjonsbyrået I&M har kommunen kome fram til fem bautaer som skal målbere kommunikasjonen. Det sat langt inne å velje vekk solsikka som hovudkommunikasjon. Solsikka lever Solsikka er ikkje daud og skal ikkje slaktast, seier ordførar Jan Helgøy. Solsikkedagane skal også leve vidare, det er ei sterk merkevare i Vanylven. Den underbyggjer Vi vil bli meir synlege på våre verdiar ordførar Jan Helgøy Rådmann Einar Vik Arset ordførar jan helgøy heile slagordet ein grunn til å smile. Det var nødvendig å ta profileringsarbeidet eit steg vidare. Solsikka var ein god start, fortel ordførar Jan Helgøy. Helgøy meiner at meir enn solsikka måtte til, og kommunikasjonen må vere tydelegare for at folk faktisk skal flytte heim. Ordføraren forstår at arbeidet er noko omdiskutert og meiner at når prosjektet modnast over tid, vil skeptikarane sjå at dette er rett for Vanylven. Vil dyrke eigenarten Bautaane Meir Alle, Miljø, Tid og Hjelp fortel kva eigenskapar Vanylven har som ein stad å bu, arbeide og leve. Alt dette er grunnar til å smile. Det finst mange flotte slagord i kommunane i Noreg, men slagordet vårt skal ikkje vere eit smykke, men ei spade. Vi vil at folk skal flytte hit og leve her, fordi ein får meir tid til dei menneska ein er glade i, meir for pengane, eit godt miljø, plass til alle og hjelp til å kome i gong med eigen bedrift, seier Helgøy. Kva vil Vanylven med dette? Vi vil bli meir synlege på våre verdiar. Det som gjer av vanylvingane trivest og har det bra. Vi vil vise at vi har mange grunnar til å smile, både det naturskapte og menneskeskapte. Vi har ein eigenart som vi må dyrke, smiler Helgøy. Ordføraren håpar fleire vil flytte hit og ser at det er spesielt i Vanylven, at det ikkje er grått og kjedeleg. Det må ikkje verte berre prat. Vi må vise at det er verdt å satse på ei framtid i Vanylven. 5

4 6 7 Verdivalet Vi har funne det gode liv på Åheim, seier Ingebrigt og Wenche Berget. Med tre små born og besteforeldre i nabohuset vil dei ikkje bytte med nokon. Vi tenkte vi skulle prøve å bu her på Åheim, og så har vi blitt. Wenche Berget (35) frå Røyken er samfunnsvitar og kom flyttande frå Tromsø i Gravid med første barnet (Siren Margrethe, no 5 år) flytta ho og ektemannen Ingebrigt (31) inn i det tomme huset etter mannen sine besteforeldre. No har to nye born kome til. Stor verdi Familien samlast ved middagsbordet. Besteforeldra, som bur like ovanfor, har tatt turen ned. Dei spreke besteforeldra er i full jobb og deltek samstundes aktivt i kvardagen med borneborna. Ingebrigt har sterke relasjonar her, til storfamilien. Vi synest det har stor verdi å ha fleire generasjonar med familie rundt seg. Vi ville heller ikkje at borna skulle vekse opp i ein storby, fortel Wenche. Åheim er jo den finaste staden å vere, skyt Ingebrigt inn. To fjøsar Wenche og Ingebrigt har to fulle jobbar, han i Tussa, ho i kommunen, og i tillegg to fjøsar med stutar. Det er opp klokka seks, han køyrer til fjøsen som ligg sju kilometer unna, medan ho tek seg av borna. Så kjem han attende til heimen, tek fjøs nummer to før dei kler på borna og køyrer til barnehage og arbeid. På kveldstid er borna ofte med på fjøsstellet. Kaffien kjem på bordet. Siren Margrethe viser stolt fram dei grøne peridottane, som ho har samla i eit hjartesmykkeskrin. Då staten selde Olivin slutta folk på Åheim å lage ungar, seier Ingebrigt. Fastlandssamband viktig Det er om lag 870 innbyggjarar på Åheim. Familien Berget meiner meir må gjerast for å få folk heim. Arbeidsplassar til begge, kommunikasjon med vegar, ferjer og tunnelar. Det er utruleg viktig med fastlandssamband. Å ferjependle er slitsamt, seier Ingebrigt. Han trur det er eit stort potensiale i å få utflyttarane heim. Å få tak i folk som er under utdanning og vise til kva Vanylven har å tilby, er viktig, legg Wenche til. Sjølv har dei ikkje angra på at dei forlet storbylivet. Vi slepp å leite etter parkeringsplass, hehehe, flirer Ingebrigt. Liv i gamalt hus Rimelegare bustader, nærleik til naturen, rom, plass og nettverk var det viktigaste då familien slo rot på Åheim. Foreldra til Ingebrigt tok det ikkje for gitt at sonen skulle flytte inn i gamlehuset. Vi hadde ikkje rekna med at det vart gardsdrift her. For oss er det meiningsfullt å få liv i det gamle huset, å sjå livet på tunet, seier Idar Berget. Idar er fødd og oppvaksen i huset som sonen no har overtatt. Besten Idar leikar med Isak André. Bestemor Moste Sissel, tek fjøsdressen på veslejenta Ine Johanne på 1 1/2 år. Dei tek med seg gamle brødskalkar som borna skal få gi stutane. Vel framme i fjøsen nærmar Ine seg stutane med ærefrykt. Storesyster Siren Margrethe viser veg og demonstrerer mating. Pappa Ingebrigt gjer i stand kraftforet. Utan dyr er det heilt tomt, seier Ingebrigt. Det er jo difor vi vil bu her. Heilskapen med folk, familie, arbeid, dyr og natur er det viktigaste.

5 8 9 Maria Parr (1981) er frå Fiskå ORD i Vanylven. Ho debuterte med barneboka Vaffelhjarte på Det norske Samlaget i 2005, og har vunne fleire prisar for romanen. Maria Parr studerer i Volda og har fast spalte i Sunnmørsposten. Utanfråblikk og heimlengt Foto: Birgitte Meidell Roald Bur du der, Maria? Han daska eit kart over Vestlandet i bordet, og bora peikefingeren ned mellom Sunnmørsalpane. Stemma var overraskande sår. Besviken. Han var svensk, denne karen. Vi hadde gått på skule saman i nesten eitt år og vi var gode venner. Eg bøygde meg over kartet og justerte den svenske peikefingeren dei nødvendige centimetrane. Her bur eg, sa eg, og skakka på hovudet så fjordane heime liksom peika rette vegen. Han pirka snøen av Blæja i Syvde med naglen og var stille ei lang stund. Så sette han eit par alvorlege auge i meg. Men varför har du inte talat om det, då? Nei, kvifor? Eg hadde vel aldri tenkt at det var noko å fortelje om. Fjella hadde no lege der i ein sjølvsagt krans kring hovudet alltid. No sat eg for fyrste gong langt heimanfrå og såg dei på kartet. Det meste vert annleis når ein ser det slik. Fjell også. Eigentleg hadde eg vel aldri sett eg meiner verkeleg sett fjella heime før eg såg dei under denne svenske peikefingeren. Dette var lenge før eg hadde byrja å lengte heim. Dette var på den tida då verda låg vid og fager framføre meg, og Vanylven låg ein stad der bak, med regn og busskur og trong skodde. Om dette hadde skjedd i dag, så hadde det kanskje vore annleis. Det har kome gradvis. Slik det gjer for dei fleste. Ein lengtar bort og ut og vekk i årevis, og så vaknar ein ein sommar, og kjenner at molekyla har snudd seg. Brått lengtar ein ikkje ut i verda lenger. Ein lengtar heim. Meir og meir. Det er ein forunderleg prosess, og ein står i fare for å verte sentimental når det står på som verst. I alle fall dersom ein held fram med å sjå på heimstaden sin med utanfråblikk. Sjå berre på Ivar Aasen. Ingen har skrive om fjella heime som Aasen. Han, den luringen, som ikkje var heime i Hovdebygda ein einaste gong dei siste førti åra av sitt liv, men sat på ein hybel i Christiania og dikta om dei gamle fjell i syningom så blekket spruta. Kvifor reiste han ikkje heim, i grunnen? Lengta han ikkje heim? Eg lengtar heim. Ofte. Men om eg skulle forklare denne svensken kvifor eg ofte lengtar heim, så ville det likevel vorte litt vanskeleg. Korleis forklarar eg at eg lengtar heim til Vanylven, ikkje på grunn av fjella, men på grunn av dei små bøkene eg finn inne i vardane på toppen av desse fjella? At eg er ei av desse enkle sjelene som finn det svært motiverande med slike bøker, det er no ein ting. Eg skal ikkje legge skjul på at om eg kan velje mellom eit fjell med bok og eit fjell utan bok, så vert det utan tvil bokfjellet. Eg finn stor tilfredsstilling i å stikke handa inn i varden på eit fjell, ta ut boka og skrive namne mitt. Men det kan ein gjere alle stader. Dei har bøker inne i vardar i heile Noreg. Det spesielle og fine med Vanylven er at der kan eg stå i le av varden etterpå, og lese namna på det fuktige papiret i til dømes Eidså I.L si bok. Og så er det ikkje berre ei lang liste med namn, men menneske med ansikt og ganglag. Eg veit kven dei er. Og når dei som kjem etter meg les namnet mitt, så veit dei kven eg er også. Det er slike ting som gjer at eg lengtar heim; det at eg kjenner ansiktet bak signaturane i fjellbøkene og at Vanylven er den einaste staden på jorda der eg kan vinke til dei som sit inne i postbilane og Tussa-bilane når dei durar forbi, og at eg kan høyre ei historie utanfor butikken og humre heile vegen heim fordi eg skjønar akkurat kva han meinte. Det er slike ting som gjer at eg lengtar heim. Korleis forklarer eg slikt? Korleis forklarer eg at eg synest Vanylven er fint på grunn av dei små krabbene eg finn når eg veltar til sides steinar i fjøra? Eller fordi eg veit at dørstokken ligg på tvert og folk kranglar i Vanylven også, og likevel synest det er fint å vere der? Eller at det har noko med juninettene å gjere, når alle blomane til favorittbuketten min har kome og eg klatrar over steingardar medan alle andre søv og veit akkurat kvar eg skal finne kvar einaste blomster. At heime i Vanylven, så kan eg plukke den finaste blomsterbuketten i blinde, fordi føtene mine har trødd opp råsa mellom blomstrane heilt sidan føtene mine var små. Varför har du inte talat om det, då? spurde svensken og dunka peikefingeren i fjella heime. Fordi det er vanskeleg å forklare, og kanskje fordi det kjennest rart å skulle hylle fjella heime med utanfråblikk. Strengt teke er det vel betre å ta seg ein tur? Eller hur, Ivar Aasen?

6 10 11 Felix Scheder Tonnasje: 382 brt Lengde: 45 meter Breidde: 8 meter Høgde: 10 meter Fart: 12 knop FAKTA Felix Scheder vart bygd på Nylands mekaniske verkstad i Oslo, som kvalfangstbåt. Tyskarane tok han ut og brukte han som forpostbåt og utstyrte båten med synkeminer og tre kanonar. Båten vart bomba og gjekk ned i Åramsundet 12. september 1944, og ligg i dag på tretti meters djup. Det er ofte sterk straum i sundet, og dykking kan difor berre skje i vendinga (flo eller fjøre). Dykking må planleggjast nøye, leia går gjennom sundet med stor skipstrafikk og ferje. Kontakt gjerne ferja om planlagde dykk. Ægir Dykkarklubb har lang erfaring med dykking i området. Meir informasjon om dykking i Vanylven finn du på: Krigshistorie på botnen Om du torer å gå i djupna, kan du sjå eit stykke norsk krigshistorie i Åramsundet. Foto: Ægir Dykkarklubb På tretti meters djupne ligg krigsvraket Felix Scheder. Det heile starta 12. september 1944 med opererasjon Begonia. Britiske fly skulle mineleggje Åramsundet. I sundet møtte dei ein sørgåande tysk konvoi, med seks båtar, mellom dei Felix Scheder. Båten vart bomba fleire gongar og gjekk ned i Åramsundet. Trettifire menneske omkom i bombeåtaket. I dag ligg vraket lett tilgjengeleg for dykkarar. Båten ligg vassrett på sandbotnen på tretti meters djup, det som vi kallar eit Donald Duck-vrak. Det er sjeldan vraka ligg på denne måten, fortel Sigve Slagnes frå Ægir Dykkerklubb i Vanylven, som har dykka utallege gongar på denne staden. Kanonløpet peikar rett ut frå skutesida og den enorme propellen er godt synleg. Vraket vart funne på åttitalet, etter mange år med leiting. Hareidsdølen Reidar Stridt fann vraket, og fortalde til Sunnmørsposten i 1985 at han fann stablar med papirpengar på lugarane. Høgskafta lærstøvlar stod på rekke og rad ved køyene og han fann eit pistolbelte med pistol. Hakekorset og krigsørn er stempla på alt utstyr.i ein av lugarane hang restane av ei klokke som hadde stoppa på 14 minutt på 12. Det mest spesielle var kanskje likevel at to pærer som Stridt fann i ein lugar, lyste etter over førti år i havet. På det eine pæreglaset står det kriegsmarine og pærene lyser! fortalde Reidar Stridt til Sunnmørsposten i Dei fleste krigsvrak ligg utilgjengeleg til, gjerne djupt, mange ligg på sida og er meir eller mindre øydelagde. Det gjeld ikkje Felix Scheder. Også i dag er skipet svært intakt, eit av dei mest intakte vraka på Nordvestlandet, fortel Sigve Slagnes. I tillegg er Felix Scheder ikkje større enn at ein får sett heile båten i løpet av eit dykk, på større skip må ein ofte dykke 4-5 gongar for å få sett heile vraket. Tretti meter er også ei djupne som passar dei fleste dykkarar. Ein treng ikkje vere spesialist for å få sett dette vraket. Dette gjer at Felix Scheder i Åramsundet til eit svært populært dykkarmål, også for tilreisande dykkarar. Korleis ser vraket ut i dag? Det er eit flott vrak. Skipet har nok falle litt saman sidan det vart funne på åttitalet, men det er framleis intakt. Ein kan sjå toaletta, bordet i byssa og flisene på golvet. Det meste av det lause inventaret som vart funne for over tjuefem år sidan, er no vekk. Forsvaret har fjerna ein del, og sidan skipet ikkje er freda har også privatfolk tatt med seg suvenirar heim. Det er dei to store kanonene på dekk som gjer mest inntrykk, fortel Slagnes. Bomba traff Felix Scheder i kjelen og ein ser tydeleg at det har vore ein kjempeeksplosjon. Ein drøymer seg vekk og lurer på korleis livet var om bord, i Ikkje minst tenkjer ein på det som skjedde då skipet vart bomba. Korleis hadde dei det då, i dei siste sekunda? Vi har ei dramatisk krigshistorie i fjøresteinane, seier Sigve Slagnes.

7 12 13 Agnar og Petter Knardal bygde millionbedrifta Rovde Shipping saman med Jan Sundnes. Gründerane åtvarar no næringslivet om å ta ut utbytte, og rår politikarane til å kople Vanylven på Eiksundsambandet. Slik kan Vanylven skape bedrifter med suksess. Det er lov å lukkast i Vanylven Dei er smålåtne, Petter og Agnar Knardal. Det er kaffi og heimebaka lefser på bordet i stova på Rovde. Knardalkarane, med berre folkeskule og søndagsskule, skapte ein av dei største suksessane i næringslivet i Vanylven. Rovde Shipping, som no har fusjonert med Siem Offshore, har fått millionane til å rulle inn over Rovdestranda, nett som bølgjer frå havet, om ein ser poetisk på det. For det er ingenting som kjem av seg sjølv. LOKAL ARBEIDSKRAFT Det er hardt arbeid. Ein kan ikkje tene pengar på noko som andre har tent pengar på, seier Petter. Agnar og Petter meiner det ikkje har vore ei ulempe for dei å drive buisness i vesle Vanylven. For arbeidskrafta var i stor grad lokal frå ytre Nordfjord og Sunnmøre. Sjøfolka herifrå er i stor grad tidlegare fiskarar som er vande med å stå på. Og gir du sjøfolka tillit, har du ein trufast og hardtarbeidande tilsett. Vi starta i det små og bygde oss gradvis opp, fortel Agnar. Det heile starta med sandfrakt og i 1985 kjøpte dei den fyrste offshorebåten, ein supplybåt. Så gjekk det slag i slag. Fleire farty kom til. Arbeidsstokken vaks, reiarlaget vart større og større og båtane meir avanserte. Båtane er bygde lokalt, og den maritime klynga har betydd mykje for Rovde Shipping. Her på Sunnmøre byggjer vi avanserte båtar som er i teten teknologisk. Å ha ei maritim klynge med reiarlag, verkstad, sjøfolk og kompetanse på alle felt, har vore avgjerande for Rovde Shipping, seier Agnar. FINANSKRISA ER EI MULIGHEIT Rovde Shipping heldt i alle år til i andre etasje på Samvirkelaget på Rovde. Her var ingen fancy kontor og dyre vanar. Overskotet som bedrifta skapte, vart pløgd attende til selskapet, fleire investeringar, nyutviklingar. Ein skapar ikkje varige verdiar ved å ta ut kjappe utbytte, seier Petter. Han meiner at lysta til å starte noko og skape noko må liggje i botnen for dei som skal lukkast i næringslivet. Ikkje raske pengar, og ei heller subsidiar. Nei, subsidiering trur eg ikkje på. Det må løne seg, ha livets rett. No er det låg rente. Finanskrisa kan også vere ei muligheit til å starte gründerverksemd her i Vanylven, om ein har god likviditet. Det gode med Vanylven er at det er lov å lukkast her. Folk unner kvarandre suksess. Det er viktig. Kvivsvegen sentral Agnar og Petter har sterke meiningar om kva som må til for å få fleire til å flytte og arbeide i Vanylven. Alt handlar om kommunikasjon. Vanylven burde ha vore kopla på Eiksundsambandet. Og når det ein gong ikkje er slik no, må ferjene gå, Også seint på kvelden og helst nattestid, seier Petter. For dei som arbeider på sjøen, må påtroppande mannskap nå første fly og avtroppande mannskap kome seg heim med siste fly. Når ein har vore på sjøen i ein månad, vil ein raskt heim. Sjøfolk må også kunne bu i distrikta, seier Agnar. Agnar trur og at Ørsta/Volda lufthavn Hovden vert i stor grad vår framtidige flyplass, når vi no får Kvivsvegen med kort veg til Strynregionen, vil flytrafikken på Hovden auke. Politikarane våre i ytre Nordfjord og Vanylven må arbeide meir for ei framtidsretta kryssing av Voldsfjorden, seier Knardal. Han meiner Hovdebygda peikar seg ut som eit senter for Søre, også for storkommune. Knardal peikar på at ein kan samordne vakttenester for ulike etatar her. Agnar og Petter Knardal er no pensjonistar. Dei saknar begge arbeidslivet. Petter syslar med litt aksjar og verv og Agnar prøvar å vere pensjonist, men det er oppskrytt, flirer han. Økonomiske bekymringar vil dei aldri få, men det er ingen prangande rikdom på Rovdestranda. De kunne jo ha tatt han litt ut no, med pengar på bok og god tid i pensjonlisttilveret? Vi snakkar om Stein Erik Hagen, som byggjer Spa og sender skjortesnippane til London. Nei, veit du kva. Vi likar ikkje stive skjortesnippar, skoggler Petter og Agnar Knardal. Vanylven kommune ynskjer meir næringsverkdemd. Kommunen hjelper deg med oppstarten av ny bedrift. Vanylven Vekst er kommunen sitt organ i næringssaker som skal bidra til utvikling av eit robust næringsliv. Vanylven Vekst er hoppid.no-kontor og gir gratis rådgjeving til etablerarar og andre verksemder. Vi samarbeider med Innovasjon Norge og Møre og Romsdal Fylke. Vanylven Vekst har satsingar mellom anna innan entreprenørskap, auka bulyst og reiseliv.

8 ) Kva er dei viktigaste kvalitetane med Vanylven? Kathrine Shanta Tørlen Frå: Fiskå Alder: 28 år Yrke: Jobbar ved AVIS bilutleige Bur: Vigra. 1) Gode oppvekstvilkår for born. Godt samhald. Dei har alt ein treng av velferdstilbod. Bør ha fleire jobbar. 2) Større arbeidsmarknad. Både i privat og offentleg sektor. 3) Vi bur ikkje i Vanylven fordi vi ikkje har fått arbeid der. I tillegg tek det for lang tid å kome seg til Ålesund. 4) At vi får arbeid. Råd frå utflyttarane 2) Kva må Vanylven gjere for at fleire skal flytte heim? 3) Kvifor bur ikkje du i Vanylven? 4) Kva må til for at DU skal flytte heim? Vegard Jarle Vik Frå: Åram Alder: 29 Yrke: utdanna politi, men arbeider for tida motebransjen Bur: Paris. 1) Ein trygg stad å vekse opp, veldig oversiktleg. Ein personleg plass å vere. Bra folk og flott natur. 2) Arbeidsplassar er viktig, det er ikkje berre enkelt å skaffe det. Marknadsføring er vesentleg. Kommunen bør ta direkte kontakt og headhunte folk og kompetanse. Oppretthalde god barnehagedekning og eit godt skuletilbod. Gode internettsider med visjonar og informasjon til potensielle tilflyttarar. 3) Etter skule er arbeidsmarknaden større ute. Det er litt for tidleg for meg å flytte heim. 4) At eg finn ei jente som også vil bu der, at vi ynskjer det saman. Det må vere arbeid, og sosiale og kulturelle tilbod. At andre vener og familie flyttar heim ville også bety noko. Synnøve Ljoså Wille Frå: Rovde Alder 29 Yrke: Sjukepleiar Bur: Tønsberg 1) Lite samfunn og alle kjenner alle. Nært og trygt. Bra tilbod til idrett og kultur og mange eldsjeler. I tillegg til naturen, sjølvsagt! 2) Fleire jobbmuligheiter og betre fritidstilbod. Større satsing på unge vaksne. Oppretthalde servicetilbod og butikkar. 3) Eg har gifta meg med ein frå Vestfold og han har arbeid her. 4) Det er truleg ikkje aktuelt for oss uansett. Det måtte i så fall vore at begge fekk arbeid og slapp å pendle. Magne Idar Sandnes Frå: Sandnes på Eidså Alder: 32 Yrke: Fotograf Bur: Bergen 1) Det er vakkert, triveleg og trygt. 2) Arbeid er viktigast. Gode kommunikasjonar er også vesentleg, som til dømes ferjefritt samband. Eit mangfaldig næringsliv. 3) Då eg var ferdig å studere var det ikkje arbeid i Vanylven. Store delar av nettverket mitt var også i Bergen. 4) At det var ein arbeidsmarknad for meg med mitt yrke. Og sjølvsagt jobb til kona. Vegard jarle vik Kathrine shanta tørlen Kommunen må headhunte folk og kompetanse Synnøve ljoså wille Magne idar sandsnes

9 Smilekonkurranse Det er mykje å smile av i Vanylven Kva er din grunn til å smile? Det beste fotoet av din grunn til å smile, vinn eit gåvekort på kroner, som kan nyttast i alle butikkane i Vanylven. I tillegg trekkjer vi eit fint premiekrus blant alle innsende bidrag. Send inn bileta dine til postmottak@vanylven.kommune.no eller lever bileta på rådhuset.