Regnet sit som glanspapir på hender og føter Vinden ser det eg ikkje ser Han som smiler under vindauget. Eg rissar ikkje namn

Størrelse: px

Begynne med side:

Download "Regnet sit som glanspapir på hender og føter Vinden ser det eg ikkje ser Han som smiler under vindauget. Eg rissar ikkje namn"

Edvard Johannessen
8 år siden
Visninger:

1 Dans meg Lat meg sjå deg utan andlet, lat meg gå med deg i skogen utan klede. Vis meg dit du aldri før har vore, sei meg det du aldri før har tenkt. Våg meg utan sko og utan pust. Dans meg dit du vil Hudsong Du ser ikkje meg der eg står mellom deg og liksomkjærleiken Orda dine, frostveggar i nordlyset held om meg hudsongen gøymer i seg eit ord du ikkje kan seie Om morgonen Eg teiknar ringar rundt auga dine medan eg ventar på at du skal vakne. Du smiler i søvne, fregnene dine blir avlange når du ler. Eg tvinnar håret ditt rundt fingeren og høyrer at du sukkar. Det er som du veit at eg sit her og du berre vil ikkje vakne. Eg stryk deg over kinnet med handbaken, stryk ein lokk av håret mitt forsiktig over munnen din. Det rykk i eit halvt smil i den eine munnvika. Lat meg sove, seier du. Eg ler og dreg av deg dyna Han som smiler Utanfor går vinden vakt om huset

teiknar ringar rundt auga dine medan eg ventar på at du skal vakne. Du smiler i søvne, fregnene dine blir avlange når du ler. Eg tvinnar håret ditt rundt fingeren og høyrer at du sukkar.

2 Regnet sit som glanspapir på hender og føter Vinden ser det eg ikkje ser Han som smiler under vindauget Eg rissar ikkje namn Eg rissar ikkje namn inn i tre Blir med katten bort til vindauget, ser alle dei som går elska under lyktestolpane Kaffikoppen i handa snur blikket vekk Agatha i august Eg er Agatha i august. Agatha sit på benken i ein park og ser på regnet. Agatha i august har lyseblå auge og let regnet renne inn i kåpa. Det vert små dammar mellom den og genseren. Agatha i august sit på benken i ein park og ser på alle dei som er døde. Og du elska litt djupare Det var ikkje ord eg spurde deg etter Det var svarte tankar innhylla i augevippar og raude lepper som gav frå seg svake bølgjer av lys mot huda Og du elska litt djupare kvar gong eg såg deg inn i auga Døgnflogerytmane

Agatha i august har lyseblå auge og let regnet renne inn i kåpa. Det vert små dammar mellom den og genseren. Agatha i august sit på benken i ein park og ser på alle dei som er døde.

3 Støvet reiser seg hardt langs engene, veltar utover døgnflogerytmane svirrar rundt, treff ein i auga stansar ikkje lenge nok for å spørje gjekk det bra? Eg elska det som gjorde litt vondt Eg elska det som gjorde litt vondt. Når du sluttar å verke set eg komma mellom tankane, stikk nåla inn og let såra renne ut av deg Det vakraste Ein morgon stod du framfor vindauget utan kle Sola skinte ikkje på deg, men gjennom deg og då du snudde deg mot meg hadde du framleis ørlite sollys mellom auga Under kåpa Det var ein gild kar, sa bestemor mi. Ikkje visste ho at du var utan klede under kåpa. Fordi du ikkje finst Eg har ikkje di verd fordi du ikkje finst utanfor rommet

Når du sluttar å verke set eg komma mellom tankane, stikk nåla inn og let såra renne ut av deg Det vakraste Ein morgon stod du framfor vindauget utan kle Sola skinte

4 Når tanken slår ned vert du liten, som meg For inni der står du ikkje så stor og heller ikkje så farleg likevel kan du kviskre kjærleik Eg saknar deg ikkje Eg saknar deg ikkje når vindauget er att og mørkret kjem for å ta meg. Ikkje når vinden uler hit og dit og skrik i villdyrs ville skogar. Eg saknar deg ikkje når verda snur og sommar blir til vinter. Men når alt blir stilt då saknar eg deg. Då saknar eg deg, no slår eg av lyset. Kvar gong Utan å vite det seier eg namnet ditt høgt når eg trur eg er aleine. Du er så mange bilete eg aldri får sett. Dersom du visste alle desse tinga eg seier til deg i søvne ville der ikkje vore plass til å ande inn smila. For auga dine ser på meg som om eg var ein heilt ny person kvar gong eg trur eg elskar deg. Einsam snø Konsist spreier orda seg ut

Då saknar eg deg, no slår eg av lyset. Kvar gong Utan å vite det seier eg namnet ditt høgt når eg trur eg er aleine. Du er så mange bilete eg aldri får sett.

5 på svarte vegar du går motsatt veg og held om livet vinden i deg fell som einsam snø Dagane Dagane går i surr for timar og orda kan eg ikkje lenger. Det som var tid er no blitt lengsle og uroa sit der endå. Før og no er like langt utan deg Før visste eg ikkje kvar eg skulle. Eg veit det ikkje no heller. Det er rart med alle desse tinga ein trur ein må gjere for å kjenne lykka bite som sommarmygg i tussmørket. Det er rart at alt som skal til er eit ord frå deg, og det blir vinter. Det finst ingen spor lenger Graset har krope inntil vegane. Legg seg og søv over og under der asfalten byrjar. Det finst ingen spor lenger. Spora er døde. Langt, men ikkje langt nok Dra til helvete, sa du.

Det er rart med alle desse tinga ein trur ein må gjere for å kjenne lykka bite som sommarmygg i tussmørket.

6 Det er langt det, tenkte eg medan eg såg auga dine verte svartare og svartare. Langt, men ikkje langt nok bort frå deg. Linneas dotter Alt du fekk var alt du drog inn på eit tankesekund I ein millimeter av tid vart du alt på himmelen og like brått borte Havfruesommar Utanfor vindauget snør det, men når eg let att auga ser eg bølgjeskvulp mot himmelen og sola renn i brystet ned til magen. Det vert havfruesommari beina når eg går. Blått blikk Eg ser utover havet og finn det merkverdig at alle seier havet er blått når det heilt klart er gjennomsiktig slik som anna vatn Eg seier til meg sjølv at det kanskje er auget som ser, men kjem fram til at det i så fall er grønt Utan å vere samd med meg sjølv tenkjer eg på deg og smilet ditt og når du ser på meg med blått blikk veit eg at dei tar feil Når du gret om nettene Når du gret om nettene

ser eg bølgjeskvulp mot himmelen og sola renn i brystet ned til magen. Det vert havfruesommari beina når eg går.

7 veks blomen i vindauget og eg står stille og ser på Viss eg tar på deg kryp du saman til ein ball som rullar vekk Emma Emma kom til meg i ein draum ho elska meg mjukt, slik englar elskar ho sa ting som ikkje fanst gjorde ting eg ikkje trur på Emma hadde ein munn som ikkje smilte men ho hadde og ei hand som strauk over panna til roa kom og søvnen tok auga med inn att i draumen Luftkyss Luftkyss slengt ut i ein grøftekant vegarbeidar ser på saken utan å vite kva han ser etter ser han ein rosa sykkel påkøyrd utan bremser

munn som ikkje smilte men ho hadde og ei hand som strauk over panna til roa kom og søvnen tok auga med inn att i draumen Luftkyss

Like dokumenter

Jon Fosse. For seint. Libretto

Jon Fosse. For seint. Libretto Jon Fosse For seint Libretto Personar Eldre kvinne, kring seksti-sytti Middelaldrande kvinne, kring førti Mann, kring femti Fylgje Yngre kvinne, kring tretti Med takk til Du Wei 2 Ei seng fremst, godt