Vidar Kristensen Illustrert av Lars Tothammer leseser ie Nynorsk Julius Cæsar Norsk for barnetrinnet
slaget Ved alesia Den mest berømte av motstandarane til Cæsar under gallarkrigen var gallarhovdingen Vercingetorix. Han greidde å øydeleggje forsyningslinjene til romarane. Det vil seie at han hindra romarane i å få mat og nye våpen fram til soldatane. Han drap også mange romerske kjøp menn som var på handelsreise i Gallia. Då Cæsar tok opp kampen mot han, trekte Vercingetorix seg tilbake til ei festning som heitte Alesia. Der hadde han ein hær på 80 000 soldatar. Det var også mange menneske der som ikkje var soldatar. Cæsar kringsette festninga. Etter ei stund tok maten slutt i Alesia, men også hæren til Cæsar mangla mat. 18
Gallarane bestemte seg for å sende alle som ikkje var soldatar, ut av festninga. Det var gamle menneske, kvinner og born. Dei rekna med at romarane ville la dei sleppe forbi. Slik gjekk det ikkje. Dei blei sperra inne mellom borga og dei romerske styrkane. Der svalt dei i hel. Gallarane i Alesia greidde å få sendt ei naudmelding til andre folkegrupper i nærleiken. Ein hær på 250 000 soldatar kom for å hjelpe dei. Romarane hadde berre 70 000 soldatar. Det enda med eit stort og blodig slag. Tusenvis blei drepne på begge sider, men styrkane til Cæsar gjekk sigrande ut av kampen. Vercingetorix blei teken til fange og send til Roma i lekkjer. Etter slaget ved Alesia var så godt som heile Frankrike blitt ein del av den romerske provinsen Gallia. Trygge leirar Dei romerske legionane overnatta i leirar med vollgraver, vollar og høge gjerde omkring. Dersom leiren var i bruk lenge, blei han bygd om til ei festning med hus og gater bak gjerda. Ved dei romerske leirane kunne det vekse opp nye byar, der folk dreiv handel med romarane. Byar som Köln og Wien blei til på den måten. Forfattaren Cæsar Cæsar skreiv ei bok som han kalla Gallarkrigen. Der fortel han om si eiga krigføring i Gallia. 19
terningen er kasta Medan Cæsar var oppteken med å krige i Gallia, døydde Julia, dottera hans. Ho skulle ha barn med Pompeius, men noko gjekk gale, og ho døydde under fødselen. Både Cæsar og Pompeius var frykteleg lei seg. Like etter blei Crassus drepen i ein krig langt aust i Romarriket. Dermed var det slutt på triumviratet. Det var urolege tider. Pompeius var i Roma og ønskte å ta makta åleine. Han ordna det slik at Senatet valde han som eineherskar for eitt år, i staden for å velje to konsular. Men Pompeius var redd for at Cæsar ville konkurrere med han om makta. Han fekk derfor Senatet til å bestemme at Cæsar ikkje lenger skulle vere hærførar i Gallia. 20
Då Cæsar fekk vite det, var han i Nord Italia med ein del av hæren. Grensa mellom provinsen Gallia og resten av den italienske halvøya gjekk ved ei lita elv som heiter Rubicon. Det var forbode for Cæsar å føre hæren over Rubicon og vidare sørover. Dersom han gjorde det, var det det same som at han gjekk til krig mot Pompeius, det vil seie at det blei borgarkrig i Romarriket. Dersom Cæsar forlét hæren og drog vidare åleine, innebar det at han ikkje lenger hadde kommandoen over hæren. Kva skulle han gjere? Cæsar tenkte seg ikkje lenge om. 11. januar 49 f.kr. førte han hæren fram til elva. Så sa han: Alea jacta est! Det tyder Terningen er kasta! Då han hadde sagt det, kryssa han Rubicon med hæren. Borgarkrigen var i gang. Romerske terningar Romarane likte å spele brettspel. Soldatane spelte ofte terningspel når dei var i militærleirane. Dei brukte terningar der sidene var merkte med frå éin til seks prikkar, nett som våre terningar. Biletet viser fem romerske terningar. Dei er i British Museum i London. På nummer 4 og 5 er tala ordna slik at summen av to motståande sider alltid er sju. Slik er det på dei terningane vi bruker no for tida. På terning nummer 1, 2 og 3 er tala plasserte på andre måtar. 21
Cæsar blir diktator Cæsar førte hæren sørover langs austkysten av Italia. Då han nærma seg Roma, kom det mange menn og melde seg til teneste for han. Pompeius skjøna at han ikkje kunne greie å forsvare Roma. Han trekte seg tilbake til Sør Italia. Cæsar sette etter han med store hærstyrkar. Då flykta Pompeius sjøvegen til Hellas. Cæsar sette ikkje etter Pompeius med ein gong, men drog i staden til Roma. Det hadde gått ni år sidan sist han var i byen. Han kalla saman medlemmene av Senatet og bad dei om pengar til krigen mot Pompeius. Men det ville ikkje Senatet gi han. Då braut Cæsar seg inn i det statlege skattkammeret og tok dei pengane han trong. I Spania var det mange legionar som Pompeius hadde hatt kommandoen over. Derfor drog Cæsar først til Spania og sikra seg kontroll over den delen av hæren. Då han kom tilbake til Roma, våga ikkje Senatet anna enn å tilby Cæsar å bli diktator eineherskar i Romarriket. Cæsar takka ja til tilbodet. Så sette han kursen mot Hellas med mange skip. 22
Kampen mot Pompeius Det avgjerande slaget mellom Cæsar og Pompeius stod ved Farsalos i Hellas. Natta før slaget var Cæsar oppteken med å ofre til gudane. Han var jo hovudpresten til romarane. Han lova å byggje eit tempel for gudinna Venus i Roma dersom han sigra. Det blei eit blodig slag, som enda med at Pompeius flykta. Han sette kursen mot Egypt. 6000 av soldatane hans var blitt drepne, og 24 000 overgav seg til Cæsar. 23