Vår ref. Dykkar ref. Dato: 13/626-1/K1-//TEHE Florø: 15.03.2013

FLORA KOMMUNE RÅDMANNEN Det Kongelege justis- og beredskapsdepartement Postboks 8005 dep. 0030 OSLO Vår ref. Dykkar ref. Dato: 13/626-1/K1-//TEHE Florø: 15.03.2013 KLAGE PÅ VEDTAK OM FASTSETTING AV EIN NY NØDALARMERINGSREGION FOR BRANN OG KOMMUNAR I POLITIDISTRIKTA I SOGN OG FJORDANE OG HORDALAND BAKGRUNN Direktoratet for samfunnstryggleik og beredskap (DSB) sendte oss brev dagsett 26. februar 2013 med slikt vedtak: -Med hjemmel i lov av 14. juni 2002 nr 20 om vern mot brann, eksplosjon og ulykker med farlig stoff og om brannvesenets redningsoppgaver (brann- og eksplosjonsvernloven) 37 første ledd, jf. 16 første ledd skal kommunene i Sogn og Fjordane politidistrikt, det vil si kommunene Vik, Balestrand, Leikanger, Sogndal, Luster, Aurland, Selje, Fjaler, Lærdal, Jølster, Gaular, Gloppen, Flora, Hornindal, Stryn, Årdal, Vågsøy, Naustdal, Eid, Førde, Bremanger, Askvoll, Hyllestad og Høyanger, knytte seg til nødalarmeringssentralen for brann i Bergen, og med grunnlag i avtale bære sin andel av kostnadene til drift av sentralen. KLAGE Flora kommune klagar på vedtaket. Kommunane i Alarmsentralen i Sogn og Fjordane sluttar seg til klagen. Det gjer også Sogn og Fjordane fylkeskommune. GRUNNGJEVING Vi vil argumentere for at ei oppretthalding av 110-sentralen i Florø vil vere framtidsretta og til nytte for beredskapen. Så vil vi hevde at prosessen rundt endringa bryt med god forvaltningsskikk. Kommunane har ikkje vore med. DSB har ikkje utgreidd konsekvensar og andre løysingar. Ut frå det vil vi peike på feil i sakshandsaminga. ALARMSENTRALEN I SOGN OG FJORDANE (ALSF) ALSF flytta inn i nytt bygg i Florø saman med politiet i 2008. Motivasjonen for ei slik samlokalisering var å støtte kvarandre med tenester. Postadr.: Besøksadr: Telefon / faks: Bankgiro: E post: Markegata 51 Strandgata 6900 FLORØ 30Strandgata 30 57 75 60 0057 75 60 00 / 57 75 68 8057 75 68 80 3775 07 09002 postmottak@flora.kommune.no Org.nr: 935 473 578 MVA

Organiseringa i dag tar høgde for ein fleksibel ordning med kapasitet til å løyse hendingar med aktivitetsnivå over det normale. Det kan vere 4-5 operatørar på plass samtidig. ALSF er den einaste staden, i tillegg til Drammen, der 110 sentralen er samlokalisert med 112 sentralen. ALSF har det siste av utstyr og framstår som ein av dei mest moderne i landet. Sentralen er organisert i eit IKS der kommunane er eigarar. Selskapet har 10 årsverk i turnus og 12,5 årsverk totalt. ALSF er bemanna med to operatørar 24 timar i døgnet, samt dagleg leiar og teknisk ansvarleg på dagtid. Alle operatørane er utdanna i samsvar med DSB sine krav. Bygget er tilrettelagt for montering av nytt digitalt naudnett. Sentralen har rutinar for å ha fleire operatørar om det skulle skje ei stor hending. Det skjedde under Dagmar. Då gjekk dei opp frå to til fem operatørar. Det viser at Alarmsentralen i Sogn og Fjordane har kapasitet til å takle større hendingar. Hugs at dette var i ei tid det kunne vere vanskeleg å kalle inn tilsette. DSB har utfordra alarmsentralane i landet om å tilby andre samfunnsnyttige tenester. ALSF har tatt utfordringa og har kopla opp om lag 1 950 tryggleiksalarmar. Til hausten kjem Naustdal med som siste kommune. I tillegg har sentralen ei ordning med 550 automatiske brannalarmar og tilsvarande tal andre typar automatiske alarmar. Dette er tryggleik for innbyggarane i Sogn og Fjordane. Alarmsentralen er ein vesentleg aktør i planverket til Interkommunalt Utval mot Akuttforureining (IUA) i Sogn og Fjordane. Utkalling av IUA skjer via sentralen til vakthavande brannbefal. Under slike aksjonar er det svært viktig med dokumentasjon på kva som har skjedd. ALSF skriv denne loggen. ALSF tilbyr tenester mot Skogsikringsradionettet. Nettet skal vere tryggleik for dei som driv skogsdrift, jakt og anna i dekningsområdet. Planen er å tilby tenester til alle kommunane i fylket. Sentralen overvakar 80-90 tunnellar i fylket. Slik overvaking gir kompetanse - og operatørar kan tidleg aktivere brannvesenet i dei rette kommunane om det skulle skje noko. DAGENS ORDNING I SOGN OG FJORDANE I FORHOLD TIL DSB SI VURDERING OG VEDTAK ALSF fungerer særs godt for kommunane i Sogn og Fjordane. Geografien vår krev lokalkunnskap. Topografien kan gi utfordringar for det nye naudnettet. Ikkje alle stader har gatenamn og nummer. I dag verifiserer sentralen meldingane som kjem inn. Nærare halvparten av meldingane fører ikkje til utrykking. Det gir kostnadsreduksjonar for brannvesena. Vår ref.:13/626-1/k1-//tehe Side 2 av 9

Om brannvesena i Sogn og Fjordane skal få alarm frå ein stor sentral i Bergen, må den i større grad sende ut brannvesen utan at meldingane er verifiserte. Brannbefalslaget i Sogn og Fjordane meiner at ordninga i dag sparar dei største kommunane for nærare ein halv million kroner i året. Alarmsentralen og Operasjonssentralen til Politiet er viktige aktørar i kriseplanen for kommunane. Det er ikkje gitt at ein større sentral i Bergen kan bli involvert i det kommunale planverket som no. Brannsjefen i Flora representerer alle kommunane i lokal redningssentral (LRS) og i fylkesberedskapsrådet. Under Dagmar var det nyttig å ha kontakt med alarmsentralen, ved oppmøte. Ut frå den kunnskapen vart det gitt informasjon til fylkesberedskapsrådet slik at dei kunne planlegge vidare. DSB baserer ikkje vedtaket om nedlegging i Florø på ei evaluering. Direktoratet viser til trongen til for robuste einingar. Sentralar som kan handtere fleire hendingar og som er budd på store og komplekse situasjonar. ALSF har vist at dei har kompetanse og kapasitet til det. DSB sitt vedtak kan føre til at ein godt fungerande sentral blir lagt ned. I 2009 la ei gruppe fram ein rapport for regjeringa. Dei skriv: «Etter arbeidsgruppens vurdering vil tilstrekkelig gode IKT-verktøy kunne kompensere for manglende lokalkunnskap. Arbeidsgruppen viser til at dagens organisering heller ikke forutsetter detaljert lokalkunnskap hos operatørene. Det er likevel en forutsetning at 112-sentralene har god oversikt over tilgjengelige lokale ressurser. Ved fastsettelse av de geografiske ansvarsområdet må det tas hensyn til regionale forhold som for eksempel spredt befolkning og lange avstander». I møtet DSB hadde med kommunane 15. januar var temaet oppe. DSB hevda at IKTverktøy vil erstatte trongen for lokalkunnskap. Det er ingen tvil om at IKT og kommunikasjonsutstyr er viktige verktøy for å kompensere for manglande lokal kunnskap. Utfordringa kjem når utstyret ikkje fungerer. Mobilnettet var til dømes nede i pinsehelga 2011. Det nye naudnettet vil truleg ikkje vere meir robust mot naturpåkjenningar. Under Dagmar var det redusert dekning i naudnettet i Akershus og Buskerud grunna straumbrot. Store delar av telenettet i fylket var ute under Dagmar. Lokalkunnskap og evna til å improvisere var viktig for at ALSF gjorde ein god jobb. Brannvesena i fylket hadde i løpet av 2 døgn 67 hendingar. Då veit vi kva sentralen kan handtere. Brannbefalslaget seier lokalkunnskapen har vore avgjerande for at brannvesena har redda liv og verdiar. Dei trur større sentralar ikkje kan gi same støtta. Tilsette ved alarmsentralen er motiverte til å yte tenester til fylket dei bur og arbeider i. Det gjer at det er stor vilje til å finne andre måtar å løyse problem på. Vi kan ikkje sjå at Gjørv-kommisjonen sine konklusjonar kan overførast direkte til organiseringa av naudalarmtenesta. Oslo har den største operasjonssentralen i landet. Ein leiar og fire operatørar var på vakt 22. juli 2011. Sentralen i Florø har fire operatørplassar. Vår ref.:13/626-1/k1-//tehe Side 3 av 9

Gode rutinar for innkalling av ekstramannskap vil gjere sentralen enda meir robust slik DSB ønskjer. PROSESS OG MANGLANDE UTGREIING Vi legg til grunn at DSB har delegert mynde til å ta avgjerd i saka. Sjølv om direktoratet har kompetanse, meiner vi det er store manglar i sakshandsaminga. Vi opplever vedtaket og prosessen som ein ovanfrå- og ned statleg styring der vi ikkje har fått delta på ein god måte. Veileder for statlig styring av kommuner og fylkeskommuner slår fast at den gjeld for departement, direktorat og andre statlege etatar som førebur reformar eller andre tiltak som gjeld kommunar og fylkeskommunar. Den definerer vidare at reformar og tiltak skal tolkast som endringar i lov og forskrift, endringar i oppgåvefordelinga mellom forvaltningsnivåa, nye og endra ordningar eller tilskot og andre økonomiske endringar. Med andre ord; DSB skal følgje rettleiaren. Rettleiaren sitt kapittel 2 omtalar utgreiingsinstruksen sine krav til prosessar retta mot kommunesektoren, jf. punkt 2.1 side 12. Etter instruksen er den instans som startar ei sak, ansvarleg for å greie ut økonomiske og administrative konsekvensar. Vi kan ikkje sjå at det er gjort. Vedtaket slår fast at kommunane skal dekke økonomien. Dei har signalisert at ordninga blir rimelegare. Det ligg ikkje føre dokumentasjon på det. Vi har ikkje sett økonomiske oversyn. Kostnader knytt til nedlegging av dagens ordning er ikkje omtala. Det er heller ikkje kostnader knytt til avvikling av eit kommunalt IKS. ALSF har husleige i 19 år til. Kva gjer vi med det? Dei tilsette har rettar etter arbeidsmiljølova sine reglar om verksemdsoverdraging. Skulle ikkje ei saksutgreiing vore innom det? Dette er ikkje tatt med og då er det brot på utgreiingsinstruksen og manglande sakshandsaming Utgreiingsinstruksen inneheld plikt til å utgreie alternativ. Rettleiaren seier i kapittel 2.3, at konsekvensar ved val av ulike strategiar og virkemiddel skal greiast ut og det skal gjennomførast ei samanlikning av alternativa. Vi meiner at DSB ikkje har dokumentert at dei har vurdert ulike løysingar. Informasjonen frå DSB har gått på å kople kommunane til ein sentral i Bergen. Motivasjonen har vore eit robust fagmiljø. Vurderingane er ikkje lagt fram for dei involverte slik at vi kan sjå dei faglege tilnærmingane. Det er ikkje lagt fram alternative løysingar og sjølvsagt ikkje ei samanlikning heller. Dette er eit klart brot på utgreiingsinstruksen og manglande sakshandsaming. Utgreiingsinstruksen er klar på at det er ei plikt for den ansvarlege å vurdere konsekvensane av å sette i verk eit tiltak mot konsekvensane av å ikkje realisere tiltaket, jf. kap. 2.3. Staten har med andre ord pålagt seg sjølv å vurdere kva som eventuelt må til for å oppnå den same målsettinga, med andre virkemiddel. I saka vår blir spørsmålet om korleis sentralen i Florø kan bli meir robust slik at direktoratet ikkje treng å flytte den. Vi har peikt på at det kan handle om rutinar for innkalling av ekstramannskap. I tillegg kan vi vurdere ei hospiteringsordning mellom sentralane. Begge tiltaka er mindre kostbare og får langt mindre konsekvensar for kommunane og involverte. Kvifor har ikkje DSB vurdert det? Med å vise til same referanse vil vi også trekke fram DSB si grunngjeving når det gjeld konsekvensanalyse. I brevet av 26. februar i år (vedtaket) finn vi: Vår ref.:13/626-1/k1-//tehe Side 4 av 9

"etter omorganiseringen vil det være riktig og nødvendig at den nye 110-sentralen utarbeider en ROS-analyse, hvor det blir foretatt en gjennomgang av den samlede risiko som befinner seg i regionen, og at ROS-analysen blir sammenholdt med dimensjoneringen av 110-sentralen, herunder behovet for bemanning og kompetanse". DSB skil ikkje mellom konsekvensanalyse og risiko som følgje av organisasjonsendringane og risiko som del av ROS og beredskapsarbeidet. Vi meiner dei skal vurdere kva konsekvensar ei endring i modellen gir for naudmeldingstenesta. Det er noko anna enn mogeleg omfang av uønska hendingar i ein ny naudalarmregion. Ingen av kategoriane er utgreidd før DSB gjorde vedtaket. Det er brot på utgreiingsinstruksen. Etter utgreiingsinstruksen har Kommunal- og regionaldepartementet ansvaret for samordning av statlege tiltak overfor kommunal sektor. Det inneber ei konkret forplikting til å legge utkast og saker fram for Kommunal- og regionaldepartementet på ulike stadier i ein utgreiingsprosess, jf. rettleiaren, s.13, venstre spalte, andre avsnitt. I denne saka vil følgjene av DSB sitt vedtak få store konsekvensar for kommunane. Vi meiner behovet for ei slik samordning er stort, men kan ikkje sjå DSB dokumenterer dialog eller korrespondanse med departementet. Då bryt dei utgreiingsinstruksen sine krav til samordning. Den ansvarlege for saksutgreiinga skal vurdere om KS skal vere med i arbeidet, jf. omtale av konsultasjonsordninga i kapittel 5.3. DSB legg opp til endringar i heile landet. Vi kan ikkje sjå at KS har deltatt. Det meiner vi dei burde. Ein ny mangel i utgreiinga. I rettleiaren finn vi kapittelet om kostnads- og nytteverknader av føreslegne tiltak i sju punkt på side 14. Vi ser ikkje at DSB går gjennom fordelar og ulemper av tiltaket dei har vedtatt, jf. kulepunkt 1. Etter kulepunkt 2 skal DSB gå gjennom økonomiske og administrative konsekvensar. Driftsutgifter og kapitalkostnader skal utgreiast. Eingongskostnader, kortsiktige og langsiktige kostnader skal vere med. Vi kan ikkje sjå DSB seier noko om det. Etter kulepunkt 3 skal DSB vurdere iverksettingstidpunktet. Hovudregelen er at endringar skal gjelde frå årsskiftet. Om ein reform eller endring skal gjelde frå eit anna tidspunkt, skal heilårseffekten for det etterfølgjande budsjettåret kome fram. DSB koplar tidspunktet for endring av ordninga til etablering av naudnettet. Det kan vi forstå. Det er mangelen på utgreiing av omstillingskostnader vi reagerer på. DSB sitt vedtak får konsekvensar for dei tilsette; pensjon og andre arbeidsrettslege forhold. Vi saknar dokumentasjon på DSB sine drøftingar før vedtaket. ANNA I Stortingsmelding nr 29 (2011-2012) Prinsipper for samfunnssikkerhet blir nærhetsprinsippet omtala ved at kriser skal handterast på lågast mogeleg nivå. Den som er Vår ref.:13/626-1/k1-//tehe Side 5 av 9

nærast krisa har best føresetnader for å forstå situasjonen og dermed vere best egna til å handtere den. Nærhetsprinsippet må også sjåast i samanheng med ansvarsprinsippet. Ei krise innanfor ein kommune eller verksemd sitt ansvarsområde er det i utgangspunktet kommunen eller verksemda sitt ansvar å handtere. I lys av dette ønskjer vi å peike på at i Sogn og Fjordane har vi etablert gode strukturar i beredskaps- og krisearbeidet. ALSF og brannvesenet si deltaking i fylkesdekkande beredskapsarbeidet er viktig. Risiko og sårbarhetsanalysen for fylket (fylkes-ros) omtalar kva som sannsynlegvis vil vere dei største og mest krevjande uønskte hendingane i Sogn og Fjordane. Dette analysearbeidet dannar igjen planar for organisering ved Alarmsentralen i slike tilfelle. Dette er ei god kopling som vi kan sjå på som resultat av god og lokal kunnskap. Vi fryktar at denne styrken vert svekka ved ei flytting av sentralen til Bergen. Kongen i Statsråd sette i september 2012 ned eit utval som skal vurdere den samla statlege forsterkingsinnsatsen i kriser og andre større hendingar som råkar det sivile samfunnet, mellom anna på bakgrunn av røynslene frå uveret Dagmar i desember 2011. Justisministeren har bedt utvalet om spesielt å sjå til at forsterkingsressursane har ei solid lokal forankring, og at lokale ressursar med god lokal kunnskap har tilstrekkelig volum, kompetanse og forsvarlig utstyr for å kunne bistå naudetatane når store ulykker og andre uønska hendingar inntreff. Utvalet vil også kunne gi råd til Regjeringa om behovet for samordning og koordinering av det samla statlege beredskapssystemet, ikkje minst sett i samanheng med Fylkesmannen si sentrale rolle i beredskapen. Utvalet skal gi si innstilling til Justisdepartementet innan 31. mars i år. I tillegg til vår formelle klage krev vi at Regjeringa ventar på konklusjonane til dette utvalet, som no berre er få veker unna, før ein tek einskildavgjersler om sentralisering av statlege beredskaps- og kriseressursar utan å sjå det i ein heilskap. Regjeringa sette i desember i fjor ned ei arbeidsgruppe som skal sjå på korleis dei samla ressursane i brann- og redningsetaten kan nyttast best mogleg. I mandatet for gruppa gjekk det mellom anna fram at den skulle «skildre og vurdere dagens regelverk, organisering og dimensjonering av dei kommunale og interkommunale brann- og redningsetatane og naudalarmsentralane (110-sentralane). Vurderinga skal inkludere både styrkar og svakheiter ved dagens situasjon». Vi stiller spørsmål ved kvifor DSB ni månader før arbeidsgruppa skal kome med sine vurderingar og tilrådingar, avgjer å omorganisere tenesta ved alarmsentralane. Frå vår ståstad opplever vi at Regjeringa ber eit utval om råd, mens DSB tek avgjerd uavhengig av denne og fleire andre prosessar. Florø er Norges vestlegaste by og har etter kvart fått ein basefunksjon for redning og beredskap. Redningshelikopteret i Florø har betydd ei vesentleg styrking av redningsberedskapen i den nordlege Nordsjøen og deler av Norskehavet. Helikopteret vil ha ei rekkevidde vestover til Shetland og austover til Svenskegrensa. Det vil ha kort flytid til nokre av dei største oljefelta i Nordsjøen, med fleire hundre arbeidsplassar og stor helikoptertrafikk til og frå land. Det vil gi ein vesentleg betra redningsberedskap for den store fiskeriaktiviteten i desse kyst- og havområda. Det vil vere ei viktig sikring for den store skipstrafikken på ein sentral del av norskekysten. Redningshelikopteret i Florø vil også gi god dekning av dei Vår ref.:13/626-1/k1-//tehe Side 6 av 9

store vestnorske fjordane med sin omfattande cruisetrafikk av store skip med opptil fleire tusen passasjerar, og av mykje brukte natur- og fjellområde som Jostedalsbreen og Jotunheimen. Aktiviteten ved Florø Lufthamn, ved Fjord Base, i Flora kommune og andre aktørar representerer ein kompetansebase innan redning, beredskap, oljevern og tryggleik. Vi vil nemne: Fjord1 Transportkonsernet Fjord1 og selskapet Fjord1 Fylkesbaatane har hovudkontor i Florø. I administrasjonen inngår eit stort tal personar med maritim kompetanse, skipsteknisk kompetanse og med kompetanse i sikkerheit og kvalitetssikring innan skipsfart. Sjøfartsdirektoratet har stasjon i Florø med stasjonssjef og tre medarbeidarar og utfører sertifikatbesikting og tilsyn med norske og utanlandske fartøy, og tilsyn med ombyggingar og nybygg ved verkstader i regionen. Kystverket Lostenesta Kystverket har som ei prøveordning ut- og innreise av losar frå Florø. Transporten vert utført med skyssbåten «Sea Service» som er tilpassa behovet. Trafikken har utvikla seg positivt, og dette kan bli ei permanent ordning. Redningsselskapet Ei av redningsskøytene alternerer mellom Måløy og Florø heile året. Redningsselskapet har lagt distriktskontoret sitt for Sogn og Fjordane til Florø. Distriktet omfattar ca. 30 aktive redningsforeiningar. Distriktet har to frivillige sjøredningskorps med eigne hurtigåande fartøy. Sogn og Fjordane Politidistrikt er lagt til Florø og er samlokalisert med Florø Politistasjon med ein stab på totalt 30 personar. Politikammeret i Florø er redningssentral for heile Sogn og Fjordane med unntak av kommunane Gulen og Solund og dessutan for Vanylven kommune på Sunnmøre. Florø Radio er i dag ein av 5 bemanna kystradiostasjonar i landet. Stasjonen har dekningsområde frå Bergen til Rørvik. Hovudoppgåver er å lytte til naudmeldingar og vere kommunikasjonssentral under søk og aksjonar. Florø Radio har også ansvaret for «Sjøassistanse» som er tilgjengeleg for båtfolke døgnet rundt og skaffar hjelp for båteigarar som er i vanskar, kvar som helst i landet. Kystverket har etablert eit statleg hovuddepot for oljevernutstyr i Florø. Depotet har ein beredskapsstyrke på ti personar. I Florø har Kystverket Vest også eit av sine to arbeidslag som utfører tilsyn og vedlikehald av fyrstasjonar og fyrlykter. Interkommunalt utval mot akutt forureining Sogn og Sunnfjord interkommunale utval mot akutt forureining (IUA) Vår ref.:13/626-1/k1-//tehe Side 7 av 9

blir administrert av brann- og redningstenesta i Flora kommune. Utvalet er svært godt organisert og er blitt brukt som modell for organiseringa av andre IUA. Industrivern Både skipsverftet Westcon Florø, bedriftene på Fjord Base og andre bedrifter i Florø har eit velorganisert og veløvd industrivern. Brann- og redningstenesta i Florø omfattar ein godt organisert styrke på 24 personar fordelt på fire vaktlag og er godkjent som opplæringsbrannvesen. Det kommunale brannvernet samarbeider med Avinor om beredskap Sikkerhetssenteret ved Måløy Vidaregåande skule tilbyr simulatortrening for alle typar personell til offshoreaktivietar. Vi meiner det vil svekke tryggleiken til innbyggarane i Sogn og Fjordane om sentrale styresmakter startar ei oppdeling av den samla beredskapskapasiteten i fylket. Vi ser ALSF som ein sentral aktør i krise- og beredskapsarbeidet i Sogn og Fjordane. Med helsing Bengt Solheim-Olsen Flora kommune, ordførar (sign.) Olve Grotle Førde kommune, ordførar (sign.) Marta Finden Halset Vik kommune, ordførar (sign.) Harald N. Offerdal Balestrand kommune, ordførar (sign.) Olav Lunden Leikanger kommune, ordførar (sign.) Jarle Aarvoll Sogndal kommune, ordførar (sign.) Ivar Kvalen Luster kommune, ordførar (sign.) Noralv Distad Aurland kommune, ordførar (sign.) Ottar Nygård Selje kommune, ordførar (sign.) Arve Helle Fjaler kommune, ordførar (sign.) Vår ref.:13/626-1/k1-//tehe Side 8 av 9

Jan Geir Solheim Lærdal kommune, ordførar (sign.) _ Oddmund Klakegg Jølster kommune, ordførar (sign.) Mathias Råheim Gaular kommune, ordførar (sign.) _ Anders Ryssdal Gloppen kommune, ordførar (sign.) Anne-Britt Ø Nygård Hornindal kommune, ordførar (sign.) _ Sven Flo Stryn kommune, ordførar (sign.) Arild Ingar Lægreid Årdal kommune, ordførar (sign.) _ Morten Andreas Hagen Vågsøy kommune, ordførar (sign.) Håkon Myrvang Naustdal kommune, ordførar (sign.) _ Alfred Bjørlo Eid kommune, ordførar (sign.) Karl Vidar Førde Bremanger kommune, ordførar (sign.) _ Frida Melvær Askvoll kommune, ordførar (sign.) Jan Olav Gjerde Hyllestad kommune, ordførar (sign.) _ Petter Sortland Høyanger kommune, ordførar (sign.) Åshild Kjelsnes Sogn og Fjordane fylkeskommune, ordførar (sign.) Vår ref.:13/626-1/k1-//tehe Side 9 av 9