Preikestolen. Nr. 4. Oktober årg.

Transkript

1 Preikestolen Nr. 4. Oktober årg. KYRKJEblad for HJELMELAND STRand forsand

2 Adresse: Postboks 188, 4126 Jørpeland Neste nummer av Preikestolen kjem ut ca. 3. desember. Frist for innlevering av stoff 28.oktober. Redaksjon: Redaktør Annbjørg Strøm Haukalid Tlf Magne Nag Elise Norland Sørheim Liv Åse Gaard Anita Grødem Olav Frantzen Siv Fossan Yvonne Langeland Meltveit Geir Øy Kyrkja sin kontaktperson: Liv Åse Gaard Om det er nokon som ikkje får PREIKESTOLEN i postkassa, kan ein kontakte posten eller kyrkjekontora. Nr.4 / 2014 Kulturelt mangfald Full fart på trial...4 Exit Ole Dagfinn...6 Frå Jelsa til Hjelmeland...8 Eritreiske gudstjenester...9 Mann for sin hatt...10 Bridgebuilders...12 Trusopplæringsarbeid...14 Kortversjon av Alpha-kurset...17 Min salme...17 Når det knirkar i samlivet...18 Andakt...20 Nye ansatte...20 Naturvitenskap og evig liv...21 Slekters gang...22 Oppslagstavla...23 Side 6 Side 8 Side 10 Frivilleg abonnementpris pr. år kr. 200,- Bankgiro: Grafisk formgjeving: Anita Grødem anitagrdem@gmail.com Trykk: Gunnarshaug Trykkeri Opplag: 6400 Framsidefoto: Irene Thu Ein flott sommar med mange fine dagar ligg bak oss. Eg var ein ferietur i tidlegare Aust-Tyskland «I Martin Luther sine fotspor», mellom anna i Wittenberg. Me fekk høyra om Luthers store truskamp, og korleis han møtte Guds nåde gjennom Jesu fullbrakte verk. Å slik få del i Guds kjærleik, vart så avgjerande for Luther, at han brukte resten av livet til å formidla dette i tale, undervisning og mangfoldige bøker og trykksaker. Hos oss er «Den vesle katekisma» med Luthers forklaringar til boda, trua, Herrens bøn, dåpen og nattverden mest kjent og brukt. Kanskje nokon kvar av oss kunne ta den fram og grunna på det som står der. Sjå kva du har vunne! Annbjørg Strøm Haukalid 2

3 Kulturelt mangfald i open kyrkje I Jørpeland kyrkjelyd har det vore eit eige kultur-utval i arbeid sidan Dei har arrangert konsertar, tema-kveldar, filmkveldar og meir til. Mange gonger har dei vore vertskap for ulike grupper som spør om å få halde konsert på Jørpeland. Andre gonger har dei skipa til eigne arrangement. Jon Engeland og Anne Marie Hus har vore i kultur-utvalet sidan det starta opp. Tekst: Geir Øy Anne Marie Hus seier dette om kvifor ein starta opp med eit kultur-utval. Me hadde eit ønskje om å gje plass for eit mangfald, og for at mange skal få lyst til å komme i kyrkja på Jørpeland. Me ser det også slik at kultur-arbeidet kan vere eit supplement til forkynning og kyrkjelydsliv elles, og vere med å formidle trua ved å ta i bruk tankar, sansar og kjensler. Ho seier vidare at det har vore viktig å invitere gode krefter innanfor kultur-formidling. Det har vore ei glede å oppleve at mange aktørar likar å kome til Jørpeland fordi dei blir tatt godt imot. Jon Engeland supplerer med å seie at Jørpeland kyrkjelyd sin visjon er «Open kyrkje levande tru.» Den gongen me starta kulturutvalet, var dette eit viktig poeng. Det er viktig for oss å syne at kyrkja er ein levande del av Strandasamfunnet. Eg hadde vel også ein litt egoistisk baktanke den gongen me starta: Eg får ein del arrangement eg har lyst på hit til Jørpeland, seier han. Dei beste minna Hus og Engeland ser tilbake på ei lang rekke kulturelle arrangement dei siste sju åra. Når Preikestolen ber dei trekke fram dei beste minna frå slike arrangement, har dei begge vanskeleg for å velje. I staden kjem det ei oppramsing av gode arrangement. Strengt tatt er dette eit umogleg spørsmål å svara på, seier Jon Engeland. Me har hatt Rikskonsertane hos oss, SKRUK har halde konsertar, og ensem- Kulturutvalet i Jørpeland kyrkjelyd samla utanfor kyrkja etter det forrige arrangementet dei stod for. Frå venstre Anne Øyen Gjerde, Anja de Jong, Anne Marie Hus og Geir Øy. Jon Engeland var ikkje tilstades denne dagen. ble frå Stavanger Symfoniorkester har vore inne her fleire gonger. Det har vore flott, alt saman! Likevel, det eg har sett mest pris på, er tema-kveldane med overskrifta «Tru og Tanke». Ein gong i semesteret har me hatt eit foredrag/ei førelesing om eit aktuelt emne. Døme på slike tema er «Det ondes problem», bibelomsetjing, «Lukke gjennom tidene» og om situasjonen i Israel og Palestina. Eg likar når nokre av dei store spørsmåla vert tekne opp og problematiserte. Anne Marie Hus har svært gode minne frå konserten då domkora frå Stavanger domkyrkje framført Händels «Messias». Jazz-pianisten Tord Gustavsen hadde ein strålande konsert. Kine Hellebust var innom med eit program med salmar av Elias Blix. Det var òg minneverdig. Men meir enn desse storarta konsertane, vil likevel Hus trekke fram noko nærare: Me har mange gode aktørar i Strand kommune. Det har vore eit ønske å legge til rette for at dei kan bli brukt. På påske- og romjulskonsertar har lokale krefter sluppe til, og det har vore veldig flotte konsertar. Planlegging framover Utvalet er no i gang med å planlegge programmet for våren. Dei tar sikte på 3 4 arrangement kvart semester, og ønskjer å veksle mellom konsertar, temakveldar og filmkveldar. Jon Engeland har eit viktig moment han vil ha med til slutt. Kultur-arrangement går mange gonger med underskot. Kultur-kontoret i Strand har fleire gonger stilt opp med underskotsgaranti. Det gjer at utvalet kan invitere fleire aktørar hit enn ein elles ville tatt sjansen på. Nokre gonger har kultur-kontoret og kultur-utvalet samarbeidd om arrangement, og det set dei to pris på. 3

4 Full fart PÅ TRIAL 4 I enden av Fossanmoen, nedføre Rettedal, høyrest det motorlydar og høglytt snakk. Nokre sit og snakkar over ein kopp kaffi, dei minste sit i sandkassa, medan nokon allereie har kome seg ut på trailbanen. Stemninga er god! Tekst: Sara Thu Eg fekk snakke med Bjørn Ståle Rettedal og Jarle Fossan Medalen. Bjørn Ståle er leiaren her, og han har mange gode medhjelparar med seg. Familietrail, som me lurer på å kalle det, er noko for heile familien. Frå dei som berre kan leike i sandkassa, til dei som berre vil drikke kaffi, seier Jarle og Bjørn Ståle. Dette er kort sagt ein ettermiddagsaktivitet for heile familien. Her er det sandkasse, trailkøyring, crosscartkøyring, andakt og kveldsmat. Ein må vere fem år for å få køyre. Og er du yngre, kan du leike i sandkassa. Eller gjere som Tarjei, som køyrer nå, trur han, smiler Jarle og kikkar bort på sonen sin på 1 ½ år, som gjer som om han køyrer i ein gokart som står til reparasjon, utan hjul. Det er ikkje så mange aktivitetar som er for heile familien her på Forsand. Fotballtrening for eksempel, er jo berre for dei som speler fotball. Men her er det noko både for dei små, dei store, og for dei midt imellom, seier Jarle. Dette er ein av grunnane til at me starta opp denne trailen: Her er det mogeleg å ha det morosamt for alle aldersgrupper. Til vanleg brukar det å komme mellom tjue og tretti, seier Jarle. Det heile startar opp klokka fem. Då er det trailkøyring fyrst. Då kan dei som vil, få prøve seg på firehjuling, crosscart og trailsykkel. Det er mogeleg å låne hjelm, hanskar og sko, og så er det berre å setje i gong og ha det morosamt. Når køyringa er ferdig, er det kveldsmat og andakt, før det heile avsluttast i sjutida. Synest du dette høyres kjekt ut? Møt opp! Onsdag i oddetalsveker, kl Her er både store og små velkomne!

5 Det er fleire ulike baner med ulike vanskelighetsgrader. Kveldsmat og andakt høyrer med. 5

6 Exit Ole Dagfinn Sokneprest Ole Dagfinn Østhus går av med pensjon i haust, etter vel sju års teneste i Hjelmeland. Vi har hatt ein samtale med 64-åringen før han rundar av. Tekst: Trygve Brandal Foto: Olav Frantzen Du kom til Hjelmeland som sokneprest i januar Kva hadde du gjort før? Eg tok embetseksamen i 1975 og vart ordinert året etter av fungerande biskop Enok Ådnøy. Deretter bar det til Finnmark og feltprest-teneste. Så fekk eg mi først faste stilling i kyrkja som res. kap. i Balsfjord i Der var eg i 6 7 år saman med Børre Knudsen, som var sokneprest. Etter avskilsdomen mot han i 1983, søkte eg sjølv avskil. Først i 2001 kom eg tilbake i fast prestestilling, som sokneprest i Hafslo, Luster. Derifrå kom vi hit til Hjelmeland i januar I mellomtida budde vi på min heimegard Østhus sør for Haugesund. Vi dreiv med sau, og eg hadde undervisningsstillingar på ungdomsskule, vidaregåande skule og også noko på Høgskulen Stord Haugesund. Eg vikarierte også noko som prest i området. Kollega med Børre Knudsen Du var prest i Balsfjord i fleire år saman med Børre Knudsen. Korleis opplevde du den tida, då det storma på det meste rundt Børre Knudsen? Det var sjølvsagt spesielt å leva med all den media-merksemd me fekk frå radio, fjernsyn og aviser. Likevel vil eg seia at det var ei fin tid. Samarbeidet med Børre står i ein eigen glans for meg når eg tenkjer bakover. Me levde tett innpå kvarandre som familiar og kollegaer. Kvar veke førebudde me komande søndag grundig ut frå grunnteksten på gresk og hebraisk. Mange gongar sat eg igjen med den kjensla som dei to læresveinane på veg til Emmaus uttrykkjer i Lukas 24: «Brann ikkje hjartet i oss då han tala til oss og opna skriftene for oss.» Etter høgsterettsdommen mot han og den måten den blei effektuert på, vart eg nokså desillusjonert på vegne av kyrkja. Eg valde å søkja avskil. Eg fatta ikkje at Gudstenesta og forkynninga har vore viktig for meg, seier Ole Dagfinn Østhus. det ikkje var rom for ein prest som Børre Knudsen i kyrkja. Ein så raus og rikt utrusta person, ein så gudhengiven prest som tok tenesta si så på alvor. Det var skuffande at ei kyrkje som sjølv hadde kjempa for den same saka, abortsaka, som han hadde sett stillinga si inn på, ikkje fann rom for han. Tenkte du då at du aldri kom tilbake som prest i Den norske kyrkja? Nei, det gjorde eg vel ikkje. Eg har alltid tenkt sånn at viss eg vart overtydd om at det var min veg vidare, så var eg open for det. Hjelmeland i relieff Er kyrkje- og kristenlivet i Hjelmeland slik du hadde venta? Ja, stort sett er det vel det. Eg var ikkje ukjend med det eg møtte. Det var nok og ein grunn til at eg søkte hit. Korleis har du opplevd Hjelmeland samanlikna med Hafslo og Balsfjord? Spesielt mellom Hafslo og Hjelmeland er det mykje likt. Der er veldig rike lekmannstradisjonar i Luster, heilt tilbake til Hans Nielsen Hauge, og eit gammalt engasjement for misjonen. I vår tid er der vel noko større aktivitetsnivå i Hjelmeland med fleire frivillige medarbeidarar. I Balsfjord møtest den læstadianske tradisjonen med den norske kyrkja. Og der er ein smeltedigel med møte mellom fleire kulturar den norske, den samiske og den finske. Ved sida av det var der også eit bedehusmiljø. Har du registrert nokon utviklingstrekk i Hjelmeland medan du har vore her? Det har vel ikkje skjedd nokon revolusjon. Dei kyrkjelege statistikkane er rimeleg stabile. Samtidig er det prosessar som føregår. Det har skjedd ting med gudstenestelivet og måten å gjennomføra gudstenesta på, fleire er involverte. Og det er gledeleg å sjå at fleire kryssar soknegrensene og går til gudsteneste også i nabosokna. Forholdet mellom kyrkje og bedehus Korleis har du opplevd forholdet mellom kyrkje og bedehus? I hovudsak har eg følt at det har vore eit godt klima. Her er det ulike tradisjonar, og tidlegare har kanskje spenninga vore større enn i dag. Men framleis ser ein konturane av dei ulike tradisjonane. For meg er det fint at så mange som muleg kan samlast i kyrkja. Men det viktigaste er at menneska får hjelp til å tru og å leva i trua. Om det skjer gjennom det som føregår på bedehuset eller i kyrkja, er for meg ikkje det avgjerande. Eg trur både kyrkje og bedehus tener på at det vert drive eit godt arbeid begge stader. Framtida for den norske kyrkja I dag ser vi at der er motsetningar mellom fløyar i Den norske kyrkja, til dømes knytt til spørsmålet om samkjønna ekteskap. Korleis ser du på framtida for den norske kyrkja? 6

7 Det er vanskeleg å spå om framtida. Fundamentet for den kristne kyrkja er den bibelske openberringa. Eg trur det alltid vil vera ei framtid for ei kyrkje som er lydig mot Kristus og vil etterfylgja Han. Dei to ulike syna på samkjønna ekteskap, kan dei sameinast innanfor den same kyrkja? Eg trur det kan bli vanskeleg, og at dette forsterkar motsetningar som allereie er der. Og eg er redd for at fleire vil mista noko av frimodet i tenesta. Er statskyrkja liv laga for framtida? Kyrkja er allereie komen langt i å lausriva seg frå staten. Paragraf 2 i grunnlova vart justert for eit par år sidan, og dermed er statskyrkja formelt oppheva. Men prosessen er ikkje sluttført enno, der kyrkja får eit fullstendig arbeidsgjevaransvar for sine tilsette, til dømes. Eg trur at skal kyrkja ha moglegheit til å fungera som kyrkje, så må ho frigjerast frå staten. I eit pluralistisk demokrati som vårt, der det er mange livssyn og verdisyn, vil den bindinga bli hemmande for kyrkja. Det kan bety at kyrkja får mindre tilslutning, men i fridomen og sanninga sitt namn må ein erkjenna at det vil vera det beste. Omsorg for enkeltpersonar Er der eit spesielt felt av prestegjerninga du har lagt vekt på? Det er ikkje så lett å skilja ut spesielle felt, men gudstenesta og forkynninga har vore viktig for meg. Det same gjeld møte med den einskilde i sorg og glede. For meg har det vore viktig å vera tilgjengeleg for dei som vil ha presten i tale. Du har gjort ei gjerning «i det stille» med å ha kontakt med og følgja opp fleire enkeltmenneske mellom innvandrarar og flyktningar i lokalsamfunnet. Kvifor har det vore viktig for deg? Der er mange innvandrarar som har spesielle utfordringar. Dei har ei historie som ikkje alltid blir sett, og dei kan vera hjelpelause i møtet med norsk regelverk. Eg har sett at det er eit veldig tungrodd byråkrati i utlendingsmyndighetene si behandling av dei. Det er enkeltskjebnar eg har kjent det som viktig å stilla opp for. Dette er eit engasjement som eg har hatt langt tilbake, også i mi tid i Hafslo. I utgangspunktet hadde eg stor tillit til den måten norske innvandringsmyndigheter behandla asylsaker på. Etter å ha gått inn i ein del saker, må eg seia at eg er veldig bekymra for rettssikkerheten til mange asylantar. Spesielt gjeld det ein del konvertittar med eit anna trusgrunnlag enn majoriteten i det landet dei kjem frå. Viss eg ikkje hadde sett i praksis korleis ting verkar, så hadde eg ikkje trudd at det var så sårbart som det faktisk er. Men eg trur at for samfunnet vårt så er det viktig at vi held gode standardar for måten vi behandlar folk som er i vanskar. Det gjeld for innvandrarar, men like mykje for andre menneske som fell utanfor. Pensjonist Kva skal du gjera no når du blir pensjonist? Vi har eit hus på Østhus som vi skal flytta inn i. Der er det ein del praktisk arbeid som må gjerast, særleg utanfor. Garden er overlaten til ein av sønene og har eit beskjedent driftsomfang, men det vil nok vera behov for å vera med å yta ein innsats også der. Så har vi fått mange barnebarn, åtte stykke, som det kan vera kjekt å få følgja med på. Den tida våre eigne barn var små, hadde eg ofte altfor lita tid til å følgja dei opp. Elles håpar eg på at det kan bli ein del oppgåver i kyrkjeleg samanheng også. Vi takkar for samtalen og for fellesskap gjennom sju og eit halvt år i Hjelmeland, og ynskjer Ole Dagfinn og Reidun alt godt og Guds signing vidare. 7

8 Frå Jelsa til Hjelmeland Sigrunn Hagen Arnesen er tilsett som sokneprest i Hjelmeland frå 1. oktober i år. Ho ættar frå Forsand, men har hatt sin oppvekst på ulike stadar i landet. Faren hennar, Sigurd Hagen, var forkynnar i Det Norske Misjonsselskap (NMS), og det medførte ein del flytting. Ho er fødd i Stavanger, hadde barneåra på Moi og ungdomstida i Bodø. Men ho følte alltid tilknyting til Forsand, då det var fast ferieplass i oppveksten. vanger, samstundes som eg tok utdanning i diakoni. I 2003 flytta me til Skjold, der mannen min og eg delte soknepreststillinga. Dei siste åra i Skjold vikarierte eg og i Sauda, Tysvær og Haugesund. Frå hausten 2012 har eg vore sokneprest i Jelsa. Tekst: Magne Nag. Sigrunn vaks opp med NMS, og var på leir i Årdal alt som to månader gamal baby. Sidan vart det mange leirar rundt omkring. Ho har med seg ein rik arv frå denne tida. Etter vidaregåande skule starta ho på Misjonshøgskulen i Stavanger i 1981, og der møtte ho han som seinare vart mannen hennar. Misjonærgjerning. Etter endt utdanning, gjekk turen til Frankrike og språkstudiar, og vidare til Madagaskar som misjonærar. Her var dei i tre periodar frå 1989 til Har misjonærgjerninga vore nyttig som bakgrunn i prestetenesta? Ja, det har den. Eg har møtt andre kulturar og sett andre stadar. Det gjer at eg er meir open for andre levesett og tenkjemåtar enn den me har sjølv. Eg kan på ein betre måte forstå og godta menneske som lever og tenkjer annleis enn oss. Det å vera misjonær har lært meg at det er nyttig å «skrelle bort» teologiske finurlegheiter og få fram det vesentlege i evangeliet. Kva har du gjort etter de kom heim i år 2000? Etter heimkomsten starta eg som diakoniarbeidar i Vardeneset menighet i Sta- Har du møtt motstand som kvinne og prest? Nei, eg vil ikkje seia at eg har møtt motstand, men eg har møtt motstandarar. Dette har ikkje vore noko problem for meg. Eg aksepterer at andre har eit anna syn enn meg. Men det er jo litt sårt at ein ikkje kan vera til nytte i tenesta på grunn av kjønn. Ser du spesielle utfordringar som prest i Hjelmeland? Det er ikkje så lett å svare på. Eg kjenner ikkje Hjelmeland nok til det. Men eg ser for meg at det å ha ansvar for tre sokn og forhalda seg til tre sokneråd, kan vera krevjande når det gjeld tid. Elles er det alltid spanande å koma til ein ny stad og møta nye menneske. Eg er og audmjuk ved tanken på å overta etter Ole Dagfinn Østhus, som no går av med pensjon. Kva ser du fram til i ny stilling? Eg håper på å bli godt kjend med folk og få god inngong i kyrkjelydane. For meg er det viktig å få folk til å involvera seg i arbeidet og på den måten vera med å leggja til rette for at evangeliet kan nå ut. At nye generasjonar, born og unge, må få høyra om Jesus og bli glad i Han. Elles ynskjer eg å bli invitert med i det som skjer i kyrkjelydane. Eg er ikkje nokon kontorslitar, men ynskjer å vera ute og møta menneska der dei er. Til slutt må det og nemnast at Sigrunn er gift med soknepresten i Strand, Martin Ivar Arnesen. Ho har fått fritak for buplikta i Hjelmeland og kan såleis få bu saman med ektefellen i Strand. Me takkar Sigrunn for praten og ynskjer henne Guds signing og lukke til med tenesta i Hjelmeland!

9 Eritreiske gudstenester i Jørpeland kyrkje Den eritreisk-ortodokse kyrkja ønskjer velkommen til gudstenester i Jørpeland kyrkje kvar laurdag kl Her representert ved Tsegezeab Kiros Hagos (t.v.), Ruhma Bantu (medlem av leiarkomiteen) og diakon Filmon Sebahtu. Kvar laurdag ettermiddag samlast kristne frå Den eritreiskortodokse kyrkje til gudsteneste i Jørpeland kyrkje. Tekst og foto: Trond Hjorteland Gudstenestene starta opp for om lag eit halvt år sidan. Bakgrunnen var eit behov i det eritreiske miljøet i Strand for å ha ei eiga samling der dei får ta i bruk song, språk og liturgi frå heimlandet. Som regel er me minst 30 vaksne som møter opp kvar gong, i tillegg til ein del barn, fortel Tsegezeab Kiros Hagos som er aktiv i kyrkjelyden. Det er nå mellom 30 og 40 asylsøkjarar frå Eritrea i Strand. I tillegg finst det kring 60 busette eritrearar i kommunen frå før av. Dei fleste av desse er kristne, nokre av dei har også flykta frå Eritrea på grunn av religiøs undertrykking. Den religiøse fridomen er under sterkt press i Eritrea. Årsaka er ikkje konflikt mellom kristne og muslimar, men fordi styresmaktene ønskjer å ha kontroll med dei religiøse aktivitetane. Mellom anna blei erkebiskopen i Den eritreiskortodokse kyrkja arrestert for nokre år sidan, og han sit framleis i husarrest, opplyser Tsegezeab. Sjølv rømde han frå Eritrea av politiske årsakar. Han kom til Norge for to år sidan, og for 8 månader sidan blei han gjenforent med kona og døtrene på sju og fire år. Nå ventar dei snart barn nummer tre. Både Tsegezeab og kona følgjer introduksjonsprogrammet i Strand. Han arbeider i tillegg som tilkallingsvikar på Hero Mottakssenter. Preikestolen møter Tsegezeab ved kyrkja ein torsdag ettermiddag, samstundes som det er songøving og førebuingar til gudstenesta laurdag.kyrkjelyden har ein eigen komité, to menn og ei kvinne, som har ansvar for gudstenesta. I tillegg har dei ein frivillig diakon og ein som har ansvar for preike og undervisning. Men nattverd har dei ikkje lov å forretta. For å få nattverd, må me dra til den eritreiske kyrkjelyden i Stavanger kor me har ein storprest med rettighet til å dela ut nattverd. Dei mest aktive av oss deltar på gudsteneste på Jørpeland på laurdagane og i Stavanger på søndagane, fortel Tsegezeab. Eritrea: 5,5 millionar innbyggjarar Den eritreisk-ortodokse kyrkja er ein av fire trusretningar som er lovlege i Eritrea (dei tre andre er islam, katolisisme og protestantisme). Den eritreisk-ortodokse kyrkja er organisert i elleve bispedømme, ni ligg i Eritrea, eit tar seg av den europeiske diasporaen og eit ligg i USA. 57,6 % av innbyggjarane i landet tilhøyrer Den eritreisk-ortodokse kyrkja 9

10 Audun Ingvaldstad -mann for sin hatt Siden 2006 har Audun Ingvaldstad vært «bedemann» i Ryfylke. Det er den tittelen han helst liker å bruke om seg selv. Bedemann er en gammel tittel. Det var en person som gikk rundt i bygdene og inviterte folk til begravelse. I dag er den offisielle tittelen «gravferdskonsulent». Tekst og foto: Martin Ivar Arnesen At han begynte som bedemann, forteller han, var litt tilfeldig. Da kona hans døde i 2004, hadde han selv behov for hjelp. Og han forteller at han fikk mye god og meiningsfull hjelp. Fram til da hadde han arbeidet blant annet som landpostbud, og på grunn av omstillingene i Posten var han på utkikk etter ny jobb. Ryfylke begravelsesbyrå er en del av Hvidings Begravelsesbyrå i Stavanger. De har ansvar for de aller fleste begravelsene i Strand, Forsand og Hjelmeland med om lag 130 begravelser i året. I tillegg har de noen få begravelser i Suldal. Er der for hverandre Erfaringene fra egen sorg og sårbarhet da kona døde, har vært nyttige i møte med mennesker som har mistet en av sine kjære. For Audun er det meningsfullt å være sammen med andre mennesker som opplever sorg og død. Det handler om å gå noen skritt sammen med de sørgende. «Sorg, død og avskjed er en del av livet. Vi mennesker reagerer forskjellig. Noen rammes hardere enn andre, og da er det viktig at vi er der for hverandre», forteller Audun. «Først og fremst skal vi lytte. Vi må være medfølende og nær, og vandre sammen med». Han forteller videre at det er viktig for ham som bedemann å kunne hjelpe de som er i en vanskelig situasjon, med den praktiske tilretteleggelsen før og etter begravelsen. For Audun er den kristne troen og håpet viktig. Samtidig skal en møte mennesker med respekt for at troen kan være forskjellig. Audun Ingvaldstad i arbeidsantrekket svart dress og svart hatt. 10

11 Gir mye av seg selv Sang betyr mye for Audun. «Det lærte jeg av min mor som sang og spilte gitar.» Og noen ganger synger han enten ved båra, eller i kirka under begravelsen. «Jeg gir mye av meg selv i møte med mennesker, og jeg har på en måte alltid jobben med meg,» forteller Audun, som også er et friluftsmenneske. Han går ofte på tur i heia. Enten aleine, eller med Anne, som han giftet seg med for noen få år siden. «Å gå tur i skog og mark gir god avkobling og er fin terapi. Så betyr det mye å ha ei å være glad i, og som jeg kan dele sorg og glede med,» forteller Audun. «Så driver jeg småbruk med sauer heime i Årdal». Mann med glede og humor Mange i Ryfylke har møtt Audun med svart dress, svart hatt og i den store svarte bårebilen. Den svarte hatten er et fast kjennemerke. Den bruker han alltid når han er i begravelse. Men han tar den av seg inne i kirka, og når båra skal senkes ved grava. - Erfaringene fra egen sorg og sårbarhet har vært nyttige i mitt møte med mennesker, sier Audun. Men hvem er så Audun bak dressen, hatten og bilen? Han omtaler seg som en jordnær småbruker fra Årdal som har lært av de gode og de tunge tingene i livet. «Jeg er en mann med glede og humor,» forteller Audun. Og det merkes godt når vi er sammen med ham. «Så er jeg glad i familien. Jeg har fire døtre og har fått sju barnebarn i alderen 0 8 år. Det betyr mye for meg å være sammen med hele storfamilien og gode venner. Da er livet godt å leve.» 11

12 Bridgebuilders! Å byggje bru, for slik å binde saman to landområde, er eit krevjande prosjekt. Frå kvardagen har dei fleste av oss erfaringar med kor krevjande det kan vere å byggje bru mellom to enkeltpersonar eller grupperingar. Endå meir krevjande er det å byggje bru mellom menneske, der ufred, mykje hat og uforsonlege haldningar har prega partane over generasjonar. Tekst: Ole Wollert Meyer Foto: Håvard Maurstad I august skjedde noko svært viktig, midt i vårt Ryfylke august møttest palestinske, israelske og norske ungdommar på Vaulali leirstad i Bjørheimsbygd, for å ta del i freds- og forsoningsarbeid, samstundes som krigen i Gaza og i Israel herja. Åtte leiarar med same nasjonalitet var med dei. Mot alle odds? Det er fjerde gongen Bridgebuilders blir arrangert. Ti israelarar, ti palestinarar og ti nordmenn i alderen 19 til 25 år kom saman i litt over ei veke her i Norge. I påsken 2015 møtest dei att i Jordan. Målet er å styrke fellesskapet mellom messianske jødar (kristne jødar) og arabiske/palestinske kristne, og bidra til å byggje relasjonar mellom dei som enkeltmenneske og folkegrupper. Bridgebuilders er eit todelt freds- og forsoningsprosjekt. Prosjektet gir deltakarane ein unik sjanse til å bli godt kjent med unge kristne frå ein annen bakgrunn, og lære meir om kulturforskjellar, konflikt og forsoningsarbeid. «I kjølvannet av den siste våpenhvilen mellom Israel og Hamas, er vi spente på hvordan krigen vil prege deltakerne. Med dystre fredsutsikter er det viktigere enn noen gang å fortsette vårt arbeid med å bygge bro mellom israelere og palestinere», seier prosjektleiar i Bridgebuilders, Håvard Maurstad. Han held fram: «De gode møtepunktene blir færre og fiendebildene blir sterkere. Desto viktigere er det å legge til rette for fellesskap slik at unge mennesker får positive erfaringer og opplevelser i møte med den andre siden». Nye vennskap Jødiske Angelica Micoyan og palestinske Pierre Tannous var med som leiarar. Begge har fleire års fartstid i Bridgebuilders, og brenn framleis for å bringe kristne palestinarar og messianske jødar saman, og styrke fellesskapet dei imellom, trass alle utfordringar. «Det er lett å bli frustrert over resultatet,» seier Pierre. «Ofte ser vi ikkje dei framsteg vi ønskjer med ein gong. Men det er eit stort behov for tiltak som Bridgebuilders. Det er eit stort behov for fellesskap mellom kristne palestinarar og Jesustruande jødar. Viss vi ikkje har dette fellesskapet, splittar vi Kristi Ungdommane frå Bridgebuilders på Preikestolen august

13 sjølv, og det blir lettare å få ting litt på avstand. Det at dei møtest igjen etter eit halvt års tid, gjer også sitt til at deltakarane kan fordøye alle inntrykka og gje tid til den prosessen dei er i. Etter ei veke saman, har deltakarane allereie knytt sterke band. Då dei hadde eit døgn frå kvarandre og så møttest igjen, var gjensynsgleda stor. Det var som om dei hadde vore lenge frå kvarandre. Fjellturen er med på å byggje tillit og styrkje fellesskapet kropp. Som leiar må eg også heile tida stille meg sjølv det same spørsmålet: Ønskjer eg fellesskap med den andre sida? Det er like mykje ei utfordring til oss leiarar som til deltakarane. Viss ikkje vi kan gå føre med eit godt eksempel, kan vi ikkje rekne med at andre vil gå i den retninga vi peikar.» Begge to held fram Bridgebuilders som eit unikt program. Det er fleire dialog- og forsoningstiltak, også kristne, men Angelica meiner Bridgebuilders er annleis med tanke på både stad og konsept. Ein kjem bort frå all uroa rundt konflikten. Den vakre naturen på Vaulali og området elles er terapeutisk i seg Då dei møttest på Vaulali, til teltleir på Foreneset og tur til Preikestolen, var knallveret vi har hatt i sommar borte. Men det la ingen dempar på ungdommane. Snarare tvert om. Framtid og håp Det er viktig å møtast og dele synspunkt og erfaringar, og ikkje minst sjå kvarandre. Neste gong desse 30 ungdommane møtest, er om eit halv år, i Jordan. Kanskje nettopp desse ungdommane, som har hatt ei viktig veke her «hos oss», blir viktige for vegen vidare i det svært utfordrande freds- og forsoningsarbeidet i Midt-Austen. Det må vi ha tru på og be om! Det er Den Norske Israelsmisjon som er hovedarrangør av Bridgebuilders. Ønskjer du å støtte dette viktige fredsog forsoningsarbeidet? Kontonr.: Merk gåva Bridgebuilders. Total budsjettramme er på kr ,- Det er og mogleg å gje ved å sende SMS, med kodeord DNI BRIDGE- BUILDERS til 2434 (du gir 200 kroner). 13

14 Trusopplæringsarbeid Her kan me lesa om trusopplæringstiltak i kyrkjelydane våre som særleg er retta mot barn og unge. Sokna i Søre Ryfylke prosti var mellom dei siste i landet som fekk tildelt statlege midlar til dette arbeidet. Det me har fått, dekker på langt nær alle oppgåvene. Så framleis er det den frivillige innsatsen som ber arbeidet i tillegg til dei tilsette i kyrkjelydane. KRIK-gjengen frå Tau på tur. Trusopplæring i Hjelmeland Tekst: Olav Frantzen Det føregår mykje godt kristent barneog ungdomsarbeid i Hjelmeland, både i regi av kyrkja og av dei ulike organisasjonane. Nytt i år er at alle sokna i Ryfylke prosti omsider har fått statlege trusopplæringsmidlar. Det gjev oss moglegheiter til å kunna tilby endå fleire kjekke tiltak for den aldersgruppa me snakkar om her; barn og unge mellom 0 og 18 år. Det er barne-og ungdomsprest Ingebjørg Vik Laugaland som har hovudansvaret for trusopplæringa, men nå har også kantor Anne-Berit Rinde Bjelland ein liten stillingsressurs for å arbeida med dette. I tillegg er det sjølvsagt mange frivillige medarbeidarar som er engasjert i dette viktige arbeidet. Me startar nå arbeidet med å laga ein ny plan for trusopplæringa, men inntil 14 vidare arbeider me etter gjeldande plan, og der har me desse tiltaka og opplegga: - Fødselsbesøk til alle nybakte foreldre. Me har med oss ei lita bok og inviterer til dåp. - Når barna er 4 år, får dei invitasjon til ei familiegudsteneste. Der får dei utdelt barnebibel eller ei anna bok. - I samband med hausttakkefestane kan barnehagane få besøk av barne-og ungdomsprest og kantor. - Før påske og pinse vert barnehagar og klasse på skulane inviterte til påske-/ pinsevandring i kyrkja. - For 6-åringane har me dåpsskule. Dette er eit opplegg med 5 samlingar og deltaking på ei gudsteneste. - Første adventshelga inviterer me 11-åringane til Lys vaken, som er eit opplegg med overnatting i kyrkja og mange aktivitetar. Dette året skjer det i Fister kyrkje åringane får og invitasjon til bibelkurs. Dette startar i ei gudsteneste i januar-februar der dei får utdelt bibel. Deretter er det 4 samlingar dei påfølgjande vekene heime hjå dei som er gruppeleiarar. - For ungdomsskuleelevane er det KRIK i idrettshallen på fredagskveldane. - Dei fleste 9. klassingane melder seg til konfirmantundervisning. Opplegget går over 60 timar og omfattar undervisning i kyrkja, weekend om hausten, ulike grupper etter jul, og tilbod om KonfAction i juni. - For ungdommar mellom 16 og 18 år som har lyst å læra meir etter konfirmanttida, er det tilbod om oppfølging, fordjuping og leiartrening. Me held på med planlegging av tre nye tiltak. Det er babysong for mødre / fedre og barn mellom 0 og 1 år, det er opplegget «Vidare» for elevar i 10. klasse, og det er eit prosjektkor som startar i oktober og går fram mot jul. Alle i aktuelle målgrupper vil få invitasjonar til dette når tiltaka er bestemte og planlegginga ferdig.

15 i kyrkjelydane våre Trusopplæring i Forsand Tekst: Siv Fossan I Forsand er det mange ulike tilbod for born og unge. Det er mange leiarar som har eit brennande engasjement for at borna skal læra om Jesus og bli kjent med han. Nedanfor kan du lese om dei ulike tilboda som er gjennom året. Utanom dette har kyrkjelyden tiltak for enkelte aldersgrupper. Det er besøk på eitt, to og tre års dåpsdag, babysong, invitasjon og utdeling av 4 årsbok, dåpsskule for 5-6 åringar, invitasjon og utdeling av barnebibel i 1. kl., Lys vaken for 10 og 11 åringar (annakvart år) og sjølvsagt konfirmantundervisning. Frå 2014 har kyrkjelyden fått tildelt litt trusopplæringsmidlar. For oss som er ein liten kyrkjelyd, gjer ikkje dette store utslaget i pengar. Så dei store endringane vil det ikkje bli hos oss. Irene Idland Thu har fått frigitt 10% av stillinga si til å jobba med dette. Det første ho byrjar på, er å få til ein samla plan for trusopplæring her på Forsand. Planen er ein måte å få alt barne- og ungdomsarbeidet inn i eit samarbeid der ein sikrar tilbodet om ei systematisk opplæring for 0 18 år, anten det er kyrkja eller organisasjonane som driv det. Utdeling av 4-årsbok på Forsand. Velkommen til: Tripp Trapp klubb kvar tysdag kl i kjellaren på Forsand bedehus. For barn under skulealder med foreldre. Minifutt kvar måndag kl Kor for born frå 3 6 år. I møtesalen på Forsand bedehus. SjåOPp kvar måndag kl Kor for born frå 1. klasse og oppover. I kjellaren på Forsand bedehus. SMILE: Dansegruppe for born frå 5. klasse og eldre. Øver kl (etter SjåOPp) kvar måndag. Søndagskule: I Øvre Espedal hos Margit og Arvid Espedal, og i kyrkja når det er vanleg gudsteneste. Søndagsgjengen: I kyrkja når det er vanleg gudsteneste. Søndagsgjengen er frå 4. klasse. Familietrial: Onsdag i oddetalsveker frå kl Trialområdet på Fossanmoen. Jente og guttelaget Forsand: Onsdag i partalsveker frå på Forsand bedehus. Barnelaget på Meling: Torsdag i oddetalsveker kl på Meling bedehus. Fredagsklubben: Fredag i partalsveker frå kl på Forsand bedehus. Frå 5. klasse. Ungdomsforeining: Desse fredagane i haust: 17.okt, 21. nov og 12.des. kl. 20 frå 9.kl og eldre. (MRK. at det nå er fredag, ikkje laurdag!) Smågrupper for ungdom: Info blir sendt ut seinare. Trosopplæring på Jørpeland Tekst: Mia Raustein, kateket På Jørpeland drømmer vi og jobber for at flest mulig barn og unge i alderen 0-18 skal bli med i et kristent felleskap. Vi ser hvor viktig det er for barn og unges utvikling å bli kjent med den kristne troen i en tidlig alder. En god relasjon til Gud og en god relasjon til medmennesker er det viktigste grunnlaget for livet, slik som Jesus sa, at det viktigste budet er å elske Gud og elske mennesker. Dette er det glade budskapet som forvandler våre liv; tryggheten til Gud, tilgivelsen som helbreder og å ta rette valg i livet. Vår drøm er at i større grad få legge tilrette for tro i hjemmene hos småbarnsfamilier. Barnekoret på Jørpeland. I Jørpeland kirke har vi ulike tilbud med mål om å utruste familier til å dele tro i hjemmene. Babysang er et tilbud for 0-1 åringer der foreldre kan få bli kjent med andre foreldre, dele erfaringer, tanker om Gud, synge og spise lunsj sammen (mandager ). Andre gode tilbud vi har for småbarn er søndagsskolen under gudstjenesten og barnekor for barn fra 4 år (tirsdager kl ). Barnearbeidet har vi lyst å utvide slik at flere familier kan føle seg inkludert i Guds familie og utrustet for hverdagen. Et nytt satsningsområde som er veldig spennende og inspirerende er ungdommer og ledertrening. Vi har sett at ungdommer har lyst å være med å gjøre noe for yngre ungdommer og barn. Fortsetter neste side 15

16 Trusopplæringsarbeid i kyrkjelydane våre Det er herlig å se når ungommene vokser i lederskap, tillit og tro. Vi har derfor startet med noe som kalles Missionbase. Det er et tilbud for alle ungdommer etter konfirmasjonstiden, der de får ledertrening, felleskap og et sted å lære å tjene. Vi ønsker å gi alle, unge og gamle, på Jørpeland en sjanse til å utvikles og blomstre. Bli med, bli inspirert, og inspirere andre. For mer info om trosopplæring og tilbud for barn og unge, se vår hjemmeside: jørpeland-menighet.no. Soul Children held konsert. Trusopplæring i Strand sokn Tekst: Bodil Sande Turøy Trusopplæringa er i hovudsak retta mot døypte barn frå 0-18 år, busett i Strand. Alle barn og unge i Strand er likevel velkomne til å bli med på dei tiltaka me har. Det er mykje bra arbeid for barn og unge som skjer kvar eller annakvar veke gjennom heile året i regi av kyrkja og bedehusa; søndagsskule, barnekor, Soul Children, Hobbymax, jentelag, guttelag, fredagsklubb, skulelag, Klubb &Krik. Kyrkja inviterer og til ein del avgrensa tiltak, ein eller fleire samlingar over ein kort periode, der me ynskjer å nå heile årskull. For 4, 6, 8 og 10 åringar, sjå heimesida for detaljar. Konfirmasjonstida er det største tiltaket me har, og det mest innarbeidde, med 60 timar over eit skuleår. Det inneheld leir, undervisning, gudstenester, konsert, nattcup og konfirmantfest. Me har ledertreneing for ungdommar som er ungdomsleiarar i konfirmantarbeidet og i anna arbeid som kyrkjelyden driv. Frå hausten 2014 har me nytt tilbod om Babysong i Strand kyrkje onsdagar kl Lunsj med medbrakt mat frå kl Ingen påmelding. Me ynskjer at det skal vere ein musikalsk og sosial møteplass for både store og små. Anna nytt frå i haust er at ungdomsklubben og KRIK slår seg saman til KLUBB & KRIK. Dette er eit tilbod for ungdommar frå 8.klasse og oppover på Tau Akti- 16 Frå konfirmantleiarhelga på Furutangen for ungdomleiarar frå Jørpeland og Tau. vitetshus annakvar fredag kl Målet er å gi ungdomane eit kjekt og variert tilbod, der blant anna ulike typar idrettar blir noko av det som ungdommane kan bli med på. To ungdomsarbeidarar er tilsette for å ta ansvar for desse kveldane, som me trur kan bli eit populært tilbod. Me er i startfasen med å utvide trusopplæringa, slik at fleire tiltak vil kome etter kvart. For å vite meir om det som skjer i Strand sokn, sjå heimesida vår: Frå dåpsskulen på Tau. Padling på minileir på Vaulali.

17 Bli med gjennom ein kortversjon av Alpha-kurset ALPHA-kurset er for: - dei som ynskjer å undersøkja kva den kristne trua er. - dei som har ei tru dei ynskjer å børsta støvet av. - nye kristne. - nye i kyrkjelyden. Det er totalt 14 leksjonar i kurset. Dei gjer oss innsyn i dei viktigaste sidene av den kristne trua. Her kjem ein presentasjon av dei tre siste leksjonane. No er me komne til den tolvte leksjonen: Kvifor og korleis fortelja det til andre? Dette emnet handlar om misjon. Misjon på lokalplanet, eller misjon blant dei som aldri har høyrt Den glade bodskapen. Det fyrste kan mange finna litt flaut: Dei tenkjer seg å gå på gater og torg i heimbygda og preika. Men misjon kan gjerast på mange andre vis enn med ord og desse alternative misjonsstrategiane er kanskje vel så effektive. Eg trur det er Frans frå Assisi som har sagt: Forkynn evangeliet. Viss ingen ting anna hjelper, så bruk ord. Men misjon i andre kulturar, er ikkje det forkasteleg kulturimperialisme? Ja, dette er eit av dei spørsmåla du kan ta opp i gruppa di på Alpha-kurset. I trettande samlinga stiller me spørsmålet: Lækjar Gud i dag? Jesus (og apostlane) lækte for 2000 år sidan, det høyrer med til barnelærdomen. Men i dag!? I laussalavisene vert det nokre gonger teke opp praksis som kan minna om svindel, men det vert også fortalt om t.d. Snåsamannen og folk som verkeleg vert friske. Kva skal me tru? Er Gud den same i dag som for 2000 år sidan? Det fjortande emnet er endå eit spørsmål: Kva med kyrkjelyden? Eller kanskje kan spørsmålet stillast slik: Kan ein vera kristen aleine? Viss svaret er NEI, (som eg meiner,) dukkar mange nye spørsmål opp: Er husgruppa, bibelgruppa, eller venegruppa som av og til diskuterer religion, nok? Eller må det til eit skikkeleg møte på bedehuset, eller i kyrkja, eller på Klippen? MIN SALME Av GEIR ARVE HELVIG Det fins mange flotte salmer og sanger, men en av de fineste for meg, er «Deg være ære, Herre over dødens makt! Evig skal døden være Kristus underlagt». En fantastisk påskesalme, eller lovsang, som ble skrevet av sveitseren Edmond Louis Budry i 1885 (fransk originaltittel: «A toi la gloire»). Den ble oversatt til norsk av Arne Fjelberg i Den har en majestetisk melodi som er hentet fra Georg Fr. Händels oratorium Judas Maccabaeus («See, the conqu ring hero comes»), skrevet i Påsken er for meg den viktigste høytiden. Jesu død og oppstandelse er det grunnleggende i kristendommen, ingen andre religioner har en Gud som lever. Paulus sier i 1.Kor. 15: «Men hvis Kristus ikke er stått opp, da er deres tro uten mening, og dere er fremdeles i deres synder. Da er også de fortapt som har sovnet inn i Kristus. Hvis vårt håp til Kristus gjelder bare for dette livet, er vi de ynkeligste av alle mennesker.» Jesu oppstandelse er også grunnlaget for pinsen, Den Hellige Ånds komme og kirkens utbredelse, og dermed også for våre menigheter. Deg være ære, Herre over dødens makt! Evig skal døden være Kristus underlagt. Lyset fyller haven, se, en engel kom, åpnet den stengte graven, Jesu grav er tom! Refr.: Deg være ære, Herre over dødens makt, evig skal døden være Kristus underlagt. Se, Herren lever! Salig morgenstund! Mørkets makter bever. Trygg er troens grunn. Jubelropet runger; Frelseren er her! Pris ham alle tunger; Kristus Herre er! Frykt ikke mere! Evig er han med. Troens øye ser det; Han gir liv og fred. Kristi navn er ære, seier er hans vei. Evig skal han regjere, aldri frykter jeg. Som de ser, er det mange spørsmål. Alle kan ikkje svarast på, og svara kan vera forskjellige frå person til person. Men det er rom for å gi uttrykk både for sin tvil og si overtyding i ei Alphagruppe der ein føler seg blant trygge vener. Jon V. Engeland 17

18 Når det knirkar i samlivet Tekst og foto: Geir Øy Tenk kor fint om du kan sjå på partnaren din som din beste ven. Når han eller ho kjem heim frå arbeid, kan du spørje med same interesse som når du møter ein god ven igjen. Det er Torleif Salte, psykolog ved familievernkontoret i Stavanger, som seier dette i møte med Preikestolen. Han er invitert til ein samtale om det gode samliv, og kva ein gjer når samlivet blir krevjande. Behov for hjelp Torleif Salte samanliknar behovet for å ta kontakt med familievernkontoret med å vere på biltur og ikkje finne fram. Du kan gjerne leite ei stund, og prøve så godt du kan å finne fram. Men dersom du har leita i ein eller to timar, så vil mange av oss ta mot til seg og spørje om vegen. Dei færraste ville berre halde fram med å leite. Slik er det også når ein ikkje finn ein god veg vidare i samlivet. Dersom ein har leita etter vegen lenge, kan det vere veldig lurt å spørje etter vegen, seier han. Forelsking går over For mange blir eit forhold mellom to raskt etablert. Ein er forelska, og det meste ser lyst ut. Biologisk sett varer ei forelsking i maksimalt 3 år. I løpet av denne tida har mange fått eit barn. Det er ei glede i livet, men det krev også mykje å bli tre eller fire. Vakenetter, hus og bil, heim og arbeid, gjer at mange opplever stress og press. Stress-hormon nøytraliserer forelskinga. Då blir det fort to alternativ. Anten må ein ta tak for å ta vare på det gode forhold mellom to, eller ein vil gjerne begynne å sjå seg om etter ein annan blomst, seier Salte. Han fortel vidare at når ein spør par korleis dei har halde saman i 50 og 60 år, seier mange at dei er gift med sin beste ven. Dei har ein medvandrar i livet. Psykolog Torleif Salte ved familievernkontoret i Stavanger ynskjer å hjelpe par til å finne ein god veg i samlivet. Det er ikkje noka løysing å bytte denne beste venen ut med ein yngre versjon med strammare rumpe, seier han. Det er altså mogleg å finne ein god veg i eit samliv som strekker seg over mange år. Skummelt å ta kontakt Korleis opplever folk å ta kontakt med familievernkontoret? Mange gruar seg til å ta kontakt. Det er normalt med sommarfuglar i magen når ein ringer til familievernkontoret, og når ein skal til første samtale der. Men det er ikkje noko skummelt ved det, seier Torleif Salte. Det er ikkje noko å vere redd for. Det er eit trygt «rom» ein kjem til på familievern-kontoret. Ein møter velmeinande menneske som er nøytrale og ønskjer å vere til hjelp. Dei tilsette ved kontoret ønskjer å møte menneske med romslegheit. Det er ikkje berre ein måte å leve eit samliv på. For Torleif Salte er det svært viktig å få bygge ned barrierar som hindrar ein i å ta kontakt med familievernkontoret når det er eit behov for det. Gode erfaringar Det er noko veldig verdifullt å setje seg ned og snakke roleg om ein vanskeleg situasjon. Det gir høve til å reflektere, til at terapeuten kan løfte fram aktuelle spørsmål og peike på moglege endringar, seier han. Alle samtale-forløp blir evaluerte. Dei som har vore innom kontoret, melder at det har vore godt å få snakke om ulike vanskar. Ein tredjedel av dei som tar kontakt med kontoret er menn, og to tredjedeler er kvinner. Det står respekt av dei som kjem til oss. Dei vil noko! seier Torleif Salte. Mange problemstillingar Det er stor breidde i kva som blir tema i samtalar på familievernkontoret. Mange kjem med utfordringar frå parforholdet sitt. Foreldresamarbeid etter samlivsbrot er tema i ein del konsultasjonar. Ein del ønskjer samtale etter at ein har brote ut av eit parforhold og stifta eit nytt forhold og ein ny heim. Også utfordringar frå storfamilien kan vere tema, som forhold til foreldre eller svigerforeldre. I kva grad lukkast ein med å finne ein god veg vidare etter kontakt med familievernkontoret? Det varierer sjølvsagt. Generelt vil eg seie at om dei to personane verkeleg vil finne ein veg vidare, er det håp. Mange gonger er det ein viss varme i eit parforhold, sjølv om ein strevar. Det kan ein arbeide vidare med, seier han. 18

19 Andre gonger har parforholdet surna over tid. Ein kan endåtil oppleve det kvalmande å vere i ein familierelasjon. Då hjelper det ikkje med lettvinte datingtips. Då kan ein søke å gjere det beste ut av situasjonen, og søke å komme opp til null igjen. Ofte må ein arbeide med spørsmål som kven er eg, kva vil eg med livet mitt, korleis kan me innrette oss slik at me lagar gode rammer for barna våre. Det krev tid og arbeid når to personar opplever ein avgrunn mellom seg, at ein lukkar seg for kvarandre og ikkje når inn til kvarandre, fortel Torleif Salte. Han fortel vidare at magasinet Time for eit år sidan hadde eit stort oppslag om meg-generasjonen. Overskrifta var Meg, meg, meg, og tok føre seg vårt fokus på eins eige velbefinnande. Tar ein dette med inn i eit parforhold, vil det bli krevjande. I staden for å vere for opptatt av å ha det godt sjølv, kan ein vere opptatt av å gjere det som er godt for den andre. Me har alle behov for å bli elska ubetinga. Det nyføydde barnet i familien blir elska ubetinga, og det er eit behov me andre òg har. Å kome i gang Det er enkelt å få tilgang til ein samtale på familievernkontoret. Dei fleste ringer og ber om ein samtale. På bakgrunn av ein slik første kontakt, blir det skrive eit notat. Terapeutane vurderer kven som skal ta seg av saka. I løpet av 4 5 veker kjem dei fleste til første konsultasjon. Mange andre som yter slike tilbod, har lengre ventetid. For å kome til familievernkontoret, treng ein ikkje tilvising frå lege. Det er enkelt, og det er gratis. Familievern-kontora i Rogaland har kontor i Stavanger, Bryne og Egersund. Dei har 20 tilsette. Det er ei kyrkjeleg stifting som står bak kontoret, men det er BUF-etat som finansierer drifta. På kontoret arbeider sosionomar, psykologar, sexologar og familieterapeutar. Dei har brei og variert erfaring. Parterapeutens tips til eit godt parforhold. Ein må prioritere parforholdet. Bruk tid på det, og ikkje la den relasjonen kome sist i rekka av alt som skal prioriterast. Det er ei langsiktig investering i familie og barn. - Ein kan velge å vere ein god rollemodell for barn med omsyn til korleis ein møter partnaren sin. - Gjer noge gildt, seier jærbuen Salte. Gjer noko som er til glede for begge. - Ver interessert i den andre, slik du er interessert i ein god ven. - Gje kvardagsmerksemd. Prøv å vise at du verdset den andre. - Unngå å ta partnaren for gitt. Ikkje berre tenke på seg sjølv. - Tenk gjerne at det er ein god ven som kjem heim frå jobb eller kjem heim når helga nærmar seg. Me treng alle korrigerande innspel. Og gode vener må kunne kome med det. Men for kvar korreksjon treng ein fem positive innspel. Varsel-trekant Det er tre område som bør vere til stades for at eit parforhold ikkje skal kome skeivt ut. Kommunikasjon. Når samtalen stoppar opp, er det fare på ferde. Den gode samtalen gjer godt for eit parforhold. Økonomi. Når krybba er tom, bites hestane. Det er krevjande når ein ikkje har råd til det ein har sterkt ønskje om å gjere. Det hender at den eine i eit parforhold brukar svært mykje pengar på noko den andre ikkje har syn for. Sex. Når det ikkje er intimitet eller nærleik mellom to, blir samlivet meir som ei bedrift der ein utfører ein jobb. 7 spennende og meningsfylte dater med din kjære på Kraftverket, Jørpeland Nytt samlivskurs Service på samlivet for par som har det bra Et godt bidrag for å komme videre for par som sliter i forholdet sitt For par i alle aldre Hvert par sitter ved et eget bord hvor de får servert velkomstdrink og et varmt måltid. Etter dette blir det undervisning om kveldens tema før paret får servert kaffe/te og dessert, og jobber sammen to og to med konkrete oppgaver. Det er ikke noe gruppearbeid, og ingen blir bedt om å snakke om samlivet med noen andre enn partneren. Temaer og kursdatoer: Bygge et sterkt fundament Kunsten å kommunisere Konflikthåndtering Tilgivelsens betydning Foreldre og svigerforeldre Et godt sexliv Kjærlighet i praksis Kl alle dagene. Pris: kr inkl. mat og kursmateriell. Betales ved påmelding. Begrenset plass. Påmelding: Bente Aanestad Fjelde tlf.: , eller kirkekontoret tlf.: Arr.: Menighetene på Jørpeland. 19

20 andakt Av Ole Dagfinn Østhus Endringar i kyrkjestaben i Strand Balanse i rekneskapen Ein god ven innvia meg nyleg i ein samtale han hadde med ein muslim. Dei kom i tilfeldig prat på ein restaurant om kva dei trudde på. Samtalen kom inn på kva rolle englane hadde i liva våre. Samtalepartnaren til venen min sa at Gud hadde sett ein engel ved både høgre og venstre skuldra vår. Engelen på venstre side legg merke til alt me gjer gale. Engelen på andre sida fører opp alt det gode me gjer. Når desse englane legg fram notata sine, vert sanninga openberra. Går livet i pluss eller minus? Balansen mellom det englane legg fram, vert avgjerande for kva som skjer på den store rekneskapsdagen. Min gode ven fekk eit godt høve til å fortelja at i kristendomen er det ganske annleis. Krava Gud stiller til oss er mykje større. Det er ikkje snakk om å gå berre så vidt i pluss. Gud krev eit liv utan synd, eit fullkoment liv. I kristendomen er ikkje englane si oppgåve først og fremst å føre rekneskap over vonde og gode gjerningar. Dei er bodberarar. Dei fortel at Gud elska oss så høgt at han sende sonen sin for å sona syndene våre. Det er noko som heiter nåde, tilgjeving. Jesus kom for å stryka ut alle syndene våre. Utan hans nåde har me lite å stilla opp med på den store rekneskapsdagen. Kjerneverset i Bibelen lyder slik: 20 For så elska Gud verda at han gav Son sin, den einborne, så kvar den som trur på han, ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv. (Joh 3,16) Elin F. Skårland Mette E. Boye Det er i den seinare tid gjort endringar i kyrkjestaben i Strand som ei følgje av nye prioriteringar og innføring av trusopplæringsmidlar. I tillegg er det ein permisjon; Edel Kvindesland er ute i eitt års permisjon til 1. august 2015, og Elin F. Skårland er vikar for henne i 60 % stilling som trusopplærar i Jørpeland sokn. Mette E. Boye er tilsett som trusopplærar i 20 % fast stilling med ansvar for ungdomssatsinga Mission Base i Jørpeland sokn. Innan ungdomsarbeidet på Jørpeland er det dessutan tilsett tre ungdomsarbeidarar i mindre engasjementstillingar fram til nyttår (5 10 %). Dei skal delta i utviklinga av tilboda Tenkraft, Nattkafé og Mission Base. Det er Magnhild Næss (5 %), Natalie Bjørkeland (10 %) og Tord Eidem Meihack (5 %). Sistnemnde skal også vikariera som kyrkjetenar på Jørpeland. I tillegg har organist Ragnvald Sørensen fått auka stillinga si frå 70 til 80 %, for å satsa meir på babysong og musikalsk oppfølging av konfirmantane. I Strand sokn er kateketstillinga til Bodil Sande Turøy auka frå 60 til 80 % på fast basis. Anita Grødem har denne hausten ein 10 % ekstra engasjementstilling (til saman 60 %) i samband med oppstart av babysong i Strand sokn. I tillegg er det tilsett to ungdomsarbeidarar i 10 % engasjementsstilling kvar. Det er Richard André Helvig og Åsa Lindeflaten-Fiskå. Dei skal ha ansvar for Klubb&KRIK i Tau Aktivitetshus annakvar fredag fram til nyttår. 31. august tok me også farvel med ein god medarbeidar i kyrkjegardsdrifta. Då slutta Afework Ademasu Muleta etter nær 3 år med språk- og arbeidspraksis hos oss. Me takkar for innsatsen og ønskjer lykke til vidare! Trond Hjorteland, kyrkjeverje Ny ungdomsarbeidar i Forsand Natalie Bjørkeland er tilsett i 20% stilling som ungdomsarbeidar i Forsand. Natalie er født i 1993, er frå Fister, men bur på Jørpeland. Ho studerer til lærar. Som ungdomsarbeidar vil ho ha fokus på smågrupper for ungdom og vera med i konfirmantarbeidet. Magnhild Næss Tord Eidem Meihack Richard André Helvig Åsa Lindeflaten-Fiskå Natalie Bjørkeland