Rapport frå utviklingsprosjekt

Transkript

1 Helsetunet som praksisplass og læringsarena Rapport frå utviklingsprosjekt 2010/2011 Førde 27.juni 2011 Randi Skår 1

2 Innleiing Som eit ledd i samarbeidet mellom Høgskulen i Sogn og Fjordane og Utviklingssenteret for sjukeheimar og heimetenester i Sogn og Fjordane vart det i august 2010 teke initiativ til eit prosjekt på Helsetunet i Førde. Prosjektet tok utgangspunkt i Helsedirektoratet 1 sine føringar ovanfor utviklingssentra der det blir lagt vekt på at omsorgstenestene skal fungere som praksisplass for studentar og elevar frå ulike utdanningsinstitusjonar samstundes som det skal vere ein læringsarena for dei tilsette. Prosjektet tok utgangspunkt i desse spørsmåla: Korleis kan Høgskulen og Helsetunet i samarbeid utvikle studentane sin læringsarena? Korleis kan praksisstudiar bidra til auka rekruttering av sjukepleiarar til sektoren? I eit første møte mellom tilsette frå Høgskulen og leiinga ved Utviklingssenteret og Helsetunet den 30.august 2011, diskuterte ein fokus for prosjektet. I tillegg vart det bestemt at prosjektet skulle vere eit samarbeid mellom praksislærarar ved Høgskulen og sjukepleiarar frå dei tre avdelingane ved Helsetunet. Det var eit kriterie at sjukepleiarane skulle ha erfaring med veiledning av studentar. Desse personane deltok i prosjektgruppa: Randi Skår (prosjektleiar) Solbjørg Andersen (Helsetunet) Hege Gjersvoll (Helsetunet) Danuta Zablotna (Helsetunet) Anita E Hole (Helsetunet) Ingrid Ullaland (Helsetunet) Jorunn Gjerde (Helsetunet Toril Terum (Utviklingssenteret) Joanna Galek (Høgskulen) Marta Strandos (Høgskulen) Studieåret 2010/2011 hadde prosjektgruppa fire møter; 13.oktober, 10.november, 20.desember, 9.februar og 15.juni. I tillegg hadde delar av prosjektgruppa eit møte med leiinga på Helsetunet den 20.desember Hensikta med dette møtet var å presentere aktuelle tiltak og muligheita for gjennomføring av desse i praksisperioden i vårsemesteret Denne rapporten skisserer tiltak knytt til praksisperioden for 1.årsstudentar samt ei evaluering etter gjennomført praksis våren I tillegg har prosjektgruppa forslag til aktuelle tiltak som kan settast i verk for å auke rekrutteringa av sjukepleiarar til kommunehelsetenesta. Vil med dette takke alle dei som har delteke i prosjektet. Det har vore særs nyttige innspel og ei raus deling av erfaringar. 1 Utvikling gjennom kunnskap. Utviklingssenter for sykehjem og hjemmetjenester Overordnet strategi utviklingssenter _for_sykehjem_og_hjemmetjenester overordnet_strategi_2011_2015_752634?dummy=null 2

3 Helsetunet som læringsarena for førsteårsstudenten Høgskulen i Sogn og Fjordane nyttar Helsetunet som praksisarena for studentar som har sin grunnleggande praksis i sjukepleie i første utdanningsår. I andre og tredje utdanningsår har ikkje studentane sjukeheimspraksis, bortsett frå den muligheita som ligg i ein valfri praksisperiode på slutten av studiet. Prosjektgruppa brukte difor ein del tid på å diskutere dei særskilde utfordringane som ligg i at studentane gjennom denne eine praksisperioden første året skal få eit tilstrekkeleg inntrykk av sjukepleierolla i sjukeheim. Ein bør med dette tenkje gjennom rekruttering til sektoren allereie på dette stadiet i utdanninga. Samstundes hadde prosjektgruppa fokus på å drøfte korleis sjukeheimen kan fungere som ein læringsarena for dei som arbeider der. Praksisperiodar kan også stimulere til læring og utvikling hjå personalet. Dette kan sjåast frå fleire nivå; For det første er veiledningssituasjonen i seg sjølv ei kime til læring. For det andre har studentane i dag ulike arbeidskrav som kan sidestillast med eller vere ledd i utviklingsarbeid på avdelingane. Det å utvikle arbeidskrava slik at dei samstundes kan opplevast som matnyttige for tilsette på praksisplassen kan være grunnlag for læring. For det tredje kan det å ha så mange studentar samla i praksis samstundes opne muligheiter for at tilsette kan få høve til å trekke seg ut for nødvendige faglege fora. Dette krev organisering både frå høgskulen og praksisfeltet si side. I eit første møte kom vi fram til fleire spørsmål som vi ynskte å gå vidare på i prosjektgruppa: Kan ein i større grad førebu den einskilde praksisperiode i samarbeid med sjukepleiarane slik at ein kan planlegge organiseringa ut frå den bemanninga og det pasientgrunnlaget ein har til ei kvar tid? Det vil seie at organisering av praksisoppfylgjing skjer i samarbeid med praksisfeltet, ikkje ut frå fastlåste modellar? Kan ein i større grad utnytte dei dagane der alle studentane og lærar er i praksis til noko positivt for dei tilsette? Bør ein styrke veilederteamet sjukepleiar-hjelpepleiar gjennom å i større grad fokusere på lærarrolla som ein ressurs på veiledning? Korleis kan arbeidskrava i større grad initierast frå avdelinga der studentane er i praksis? Kan sjukepleiarane i større grad fungere som kunnskapsressursar for studentane og lærarane i praksis? Med desse spørsmåla som bakgrunn konsentrerte vi oss om å utforme konkrete tiltak som kunne prøvast ut i praksisperioden etter påske Nedanfor fylgjer desse tiltaka punktvis. I tillegg fylgjer referat frå møtet 20.desember der tiltaka vart diskutert med leiinga på Helsetunet og på Utviklingssenteret. Teksten nedanfor er i all hovudsak henta frå referata frå møta 10.november og 20.desember. 3

4 Planlegging og førebuing til praksisperioden o Samtale mellom lærar og praksisveiledarar før studentane kjem i praksis. Lærar oppsøker praksisfeltet veka før praksis. På det tidspunktet skal lærar ha informasjon om kva studentar som kjem i praksis. Skulen må difor sørge for å lage rutiner for å fange opp meir informasjon om studentane før dei skal i praksis. Dette kan gjerast ved at studentane skriv litt om seg sjølv når dei vel praksisplass eller dei kan skrive ned refleksjonar/forventningar som ledd i praksisførebuande undervisning. Praksisfeltet på si side får opplyst antal studentar og fordeler desse på avdelingane innan møtet mellom lærar og praksisveiledarar finn stad. På den måten kan dei som skal veilede studentane delta i planlegginga av praksisperioden. Ein del av førebuinga er også at det blir laga ein perm med informasjon om praksisperioden som skal stå på kvar avdeling. Dette er i dag praktisert på ulikt vis. o Utnytte betre første dagen i praksis. Lærar bør vere til stades denne dagen og utnytte tida til å samtale med studentane og klargjere turnus. Lærar har då med bakgrunn i tidlegare samtale med praksisveiledarar satt opp turnus for studentane. Målet med desse tiltaka er at praksisveiledarar skal vere meir førebudde til praksisperioden, gjennom å vite meir om studentane før dei byrjar. I tillegg gir det meir fleksibilitet med tanke på å fordele studentane i høve til pasientgrunnlaget. 20.desember: Det var enighet om at vi må tilstrebe å gjennomføre dette slik det er skissert her. Veiledning på veiledning o Det er ynskjeleg å i større grad bruke lærarressursen til å veilede praksisveiledarane. Her er det tre aktuelle tiltak: Samtale mellom lærar og praksisveiledarar før halvevalueringa. Dette for å unngå konfrontasjonar i sjølve evalueringssituasjonen. Denne samtalen gjennomførast ved behov, det vil seie når det har dukka opp problemstillingar knytt til det studenten skal evaluerast i forhold til. Studenten skal vite om denne samtalen. Ei fast samtale mellom lærar og praksisveiledarar som omhandlar veiledningsspørsmål og konkrete problemstillingar. Denne bør gjennomførast etter fjerde praksisveke. Veiledningsseminar i slutten av praksisperioden. Dette gjennomførast på Helsetunet for eksempel frå kl Studentane skal då ta over avdelingane og lærarane er med dei. I tillegg må ein sjukepleiar kunne tilkallast ved behov. I dette seminaret nyttar vi interne krefter frå 4

5 høgskulen si rettleiarutdanning. I tillegg kan ein og nytte av internt tilsette sjukepleiarar som har teke rettleiarutdanninga. 20.desember: Det var enighet om at det bør gjennomførast faste samtaler om veiledning mellom lærar og praksisveiledar slik det er skissert ovanfor. Her vart det og ein del diskusjon kring tospann-modellen. Sannsynlegvis herskar det litt uklarhet kring korleis denne modellen skal organiserast. Det viser seg og at både lærarar og praksisveiledarar tolkar dette på ulike måtar. Og ikkje minst tek nokre studentar denne modellen veldig bokstaveleg. Det kom fram eit forslag om å kalle denne modellen noko anna, til dømes beskrive at to studentar har same veileder. Når det gjeld innhaldet i veiledningsseminaret så er det behov for å få fagleg input av ein ressursperson om veiledning. Det kom og fram at det særleg er dei to første vekene av praksisperioden som er belastande for veileder og at det er då der råder mest usikkerhet kring veilederrolla. På eit seminar kunne desse utfordringane vore nokre av tematikken. I tillegg så er det behov for å få råd om korleis ein skal veilede studentane i kommunikasjon. Når det gjeld organiseringa av eit seminar så er det enighet om at studentane kan ta over avdelinga og at arbeidsleiar kan vere til stades i avdelinga og ha det sjukepleiefaglege ansvaret. I tillegg kan det vere hensiktsmessig at ein hjelpepleiar er til stades. Kobling mellom ulike læringsarenaer o Det er ynskjeleg å utnytte PU-veka (praksisførebuande undervisning siste veka før studentane skal i praksis) som eit bindeledd mellom høgskule og praksisfelt. Denne veka er studentane mykje på sjukepleiesenteret og spørsmålet er om sjukepleiarar frå Helsetunet kunne vore deltakande her. Ei løysing kan vere at alle sjukepleiarar som er veiledarar deltek nokre timar/ein dag på sjukepleiesenteret. Sjukepleiarane må i sofall frikjøpast for den tida dei nyttar til dette. Dette kunne vere ei god anledning for sjukepleiarane til å få innsikt i dei øvingane studentane gjennomfører, og for studentane vil det vere eit nyttig møte med praksisfeltet og ei orientering om korleis ulike praktiske prosedyrer blir gjennomført der. 20.desember: Dette forslaget vart ansett som ein god ide. Når det gjeld sjølve gjennomføringa så må skulen oppgi på eit tidleg tidspunkt kva dag som er aktuell, og så kan inntil 4 sjukepleiarar (frå ulike avdelingar) delta denne dagen. Hensiktsmessig at to sjukepleiarar deltek før lunsj og to etter lunsj. Sjukepleiarane skal ikkje måtte bruke av si fritid til dette. Arbeidskrav o Her drøfta vi særleg arbeidskravet i sjukepleiedokumentasjon som studentane skal gjennomføre i løpet av praksisperioden. Det er ynskjeleg at studentane i samarbeid med sjukepleiar fører inn pleieplanen i Gerica. På denne måten får dei eit meir realistisk forhold til pleieplanen og deira arbeid kan og kome 5

6 avdelinga til nytte. Det var her uklart kor vidt studentane har tilgang til Gerica og det vart diskutert kor vidt ein skulle koble inn driftsansvarleg for Gerica for meir informasjon eller innføring. o Studentane skal også skrive mål for sin praksisperiode. Dette er det litt ulik praksis for, men der det fungerer så kan det vere eit godt grunnlag for evalueringar. Uansett bør ein innarbeide som rutine at studentane sine mål ligg i den tidlegare omtala informasjonspermen som lærer sørger for å halde oppdatert. o Når det gjeld forbedringsarbeidet som eit tredje arbeidskrav så er det ynskjeleg å prøve ut muligheten for at dette kan ta utgangspunkt i avdelingane sine behov. Dette kunne dermed avklarast før eller tidleg i praksisperioden som ledd i dei førebuande tiltaka. Det er også eit poeng at studentane bør jobbe med dette på langs og over tid slik at det ikkje blir noko ein gjer i full fart siste veka i praksis. 20.desember: Det var enighet om at desse tiltaka må vere mogleg å gjennomføre. Det bør vere eit kriterie i arbeidskravet i sjukepleiedokumentasjon at studentane skal dokumentere sjukepleieplanen i Gerica. Sjukepleiar skal bistå og veilede studenten i det arbeidet. Når det gjeld det å skrive mål for praksisperioden så kan det vere ein hugseregel for studentane at dei skriv ned kva bakgrunn dei har og kva dei har lyst til å lære. Forbetringsarbeidet kan gjerne vere ei bestilling frå avdelingane. Her vart det trekt fram at arbeidet knytt til forflytning vart oppfatta som langt meir lærerikt enn medikamenthandtering. Av andre område som er aktuelle for forbedringsarbeid er hygiene, miljø rundt måltid, støy etc..det kan vere ein ide at lærar og praksisveileder som ledd i førebuande samtaler avtaler kva område studentane skal utføre forbetringsarbeid i den aktuelle praksisperioden. Fagutvikling/sjukepleierolla o Som ledd i fokuset på rekruttering til sektoren, så bør det rettast tiltak mot å styrke studentane si forståing av sjukepleierolla i sjukeheimen. Ein måte å fremje dette er å gi anledningar til å få innblikk i sjukepleiarane sin kunnskap. Dette kan gjerast ved at sjukepleiarane deltek i seminar som studentane har saman med lærar, til dømes når vi drøftar etiske problemstillingar. Vi kan også planlegge seminar der sjukepleiarar deler av sin kunnskap, for eksempel knytt til rehabilitering av slagpasientar eller lindrande behandling. I tillegg er det viktig å organisere tid til å samtale med studentane og gi dei tid til å spørje. Dette krev at det å veilede studentar blir rekna inn som del av sjukepleiarar sitt arbeid, ikkje som noko ein skal ta på toppen. Dette vil sjølvsagt alltid vere eit dilemma i ein travel arbeidskvardag. Men det kan truleg vere den viktigaste investeringa når det gjeld rekruttering av framtidige sjukepleiarar. 20.desember: Det var enighet om at dette er ein fornuftig strategi, men at det er noko som bør planleggast i den einskilde praksisperiode då det samstundes handlar om at arbeidspresset i avdelingane varierer. 6

7 Evaluering etter gjennomført praksisperiode Prosjektgruppa var samla den 15.juni 2011 for eit evalueringsmøte etter gjennomført praksisperiode. I tillegg har lærar Marta Strandos skreve ned ei eiga evaluering av praksisperioden med tanke på dei aktuelle tiltaka som prosjektgruppa foreslo (sjå vedlegg). Det vart her særleg trekt fram fordelen med å ha eit møte mellom lærar og veiledningsteamet (sjukepleiarar og hjelpepleiarar) i løpet av praksisperioden. Det å få høve til å ta opp ulike problemstillingar knytt til veiledning av studentar vart opplevd som nyttig og lærerikt. Og det å bruke eit par timar på denne forma for veiledning på veiledning vart sett på som meir nyttig enn å delta på eit veiledningsseminar. Når det gjeld møte mellom veiledarar og praksislærarar før praksisperioden så var det varierande i kva grad dette var blitt gjennomført, så dette punktet var vanskeleg å evaluere. Det var særleg sjukepleiarane ved ei avdeling som tok i mot tilbudet om å hospitere på sjukepleiesenteret medan studentane hadde praksisførebuande undervisning. Dette vart motteke positivt av både studentane og dei sjukepleiarane som deltok. Her kom det fram at det sannsynlegvis trengs ein nærmare informasjon eller spreiing av kva dette læringstilbodet går ut på. Sjukepleiarane la vekt på kor viktig det er å vite om korleis denne læringsarenaen fungerer og at dei no veit meir om kva dei kan krevje av studentane i praksis. I tillegg var det nyttig for studentane å få møte sjukepleiarane før praksisperioden. Tospann-modellen vart igjen gjenstand for diskusjon. Det kan berre konkluderast at det trengs ei oppklaring av kva denne modellen skal gå ut på og kva som er målsetjinga med den. Når det gjeld arbeidskrava i praksis, så brukte vi ein del tid på å diskutere kor vidt det er mogleg at studentane fører inn pleieplanen i Gerica. Her vart det vektlagt at pleieplanen må vere kvalitetssikra for at dette skal kunne gjerast. I tillegg kom det fram ulike syn på om studentane skal ha tilgang og kunne gjennomføre fortløpande dokumentasjon. Her vart særleg vektlagt at studentane har ansvar for å dokumentere på lik linje med anna helsepersonell. Samstundes er der ein del praktiske omsyn som må gjennomgåast nærmare, som tilrettelegging for tilgang og datasikkerhet. Det vart enighet om at det bør gjennomførast eit eige prøveprosjekt når det gjeld dokumentasjon, og at dette bør koblast opp til den undervisninga studentane får om dette i høgskulen. Forbetringsarbeidet vart denne gongen gjennomført som tidlegare med ein felles oppgåvetekst knytt til forflytningsteknikk. Det er framleis enighet om at studentane kanskje sjølve, og i samarbeid med sine veiledarar, kan finne aktuelle problemstillingar i praksis som egnar seg til forbedringsarbeid. Men det viktigaste er at studentane får øving i å sjå reelle situasjonar opp mot teoretisk forståing. Dette kan lett oppfattast som ei oppgåve frå høgskulen som skal løysast teoretisk, medan hensikten er at ein skal ta utgangspuntk i reelle og unike situasjonar i praksis. I tillegg er det viktig at alle studentane er aktive i arbeidet. Det vart ikkje sett av tid til fag eller veiledningsseminar for tilsette denne praksisperioden. Dette er noko ein vil arbeide vidare med, og det er naudsynt å sjå dette i samanheng med den 7

8 aktiviteten som pågår på Helsetunet i kraft av den tilknytinga institusjonen har til Utviklingssenteret. Rekruttering av sjukepleiarar til Kommunehelsetenesta Eitt av prosjektmøta (den 9.februar 2011) var forbeholdt diskusjon kring tredjeårsstudenten og korleis ein på ulike måtar kan styrke muligheitene og interessa for å ha praksis i sjukeheim i slutten av studiet. Dette med henblikk på at det kan styrke rekrutteringa til kommunehelsetenesta. Teksten nedanfor er henta frå referatet frå møtet. Første og tredjeårsstudenten Vi tok utgangspunkt i dagens organisering av studiet, og la då særleg vekt på fordjupingspraksisen som er ein valfri praksisperiode på slutten av studiet. I denne praksisperioden overlappar dei tre første vekene av fordjupingspraksisen med dei tre siste vekene i 1.årsstudentane sin sjukeheimspraksis. Vi drøfta ulike måtar ein kunne utnytta denne overlappinga i praksisperiodar. Høgskulen har også tidlegare gjennomført eigne praksisprosjekt med første og tredjeårsstudenten i praksis samstundes. I dei tre vekene som overlappar kan det vere aktuelt å planlegge overtaking av avdelinga med tanke på eventuelle fagseminar for tilsette. Dersom der er 3.årsstudentar så kunne ein kanskje utvida denne tida slik at dei fekk prøve seg på å ha ansvar for avdelinga, sjølvsagt med ein sjukepleiar i bakhand. I tillegg kan 3.årsstudenten fokusere på veiledning av 1.årsstudenten. Av konkrete fokus her kan trekkast fram dokumentasjon, sidan 1.årsstudenten i denne perioden skal sluttføre sin pleieplan og føre denne inn i Gerica. Eit anna viktig moment er knytt til forbetringsarbeidet. Dette har ein sentral plass i fordjupingspraksisen, samstundes som 1.årsstudenten også skal jobbe med dette i ein mindre skala. Vi diskuterte moglege område som studentane i fellesskap kunne sjå nærare på, og eitt av desse var knytt til kva tid ein har til rådighet i arbeidet og korleis rutiner styrer denne tidsressursen. Her kan ein ha mange innfallsvinklar og det er behov for å samarbeide med personalet om dette. Rekruttering av sjukepleiarar til sjukeheim Vi brukte ein god del av tida i møtet til å diskutere ulike tiltak når det gjeld rekruttering av sjukepleiarar til Helsetunet spesielt og sjukeheimar generelt. Presentasjon av KHT ved høgskulen Kva haust arrangerar høgskulen ein dag for studentane i tredje året (både vårkull og haustkull) med presentasjon av kommunehelsetenesta. Vi diskuterte korleis ein på ulike måtar kan utnytte denne muligheten til å vise litt av innsida av verksemda på ein sjukeheim. I tillegg er det viktig å vektlegge alle dei positive faktorane ved å jobbe i denne sektoren. Her er det spesielt viktig å trekke fram korleis det er å vere sjukepleiar på sjukeheim, og kva muligheter ein har for å gjere noko ekstra for pasienten og for å vidareutvikle seg. Det er ein viktig del av rekrutteringa å få tydelegare fram mangfaldet av arbeidsoppgåvene, og gjerne kome med døme på situasjonar der ein har lukkast, at pasientar kan få betre livskvalitet, demente 8

9 pasientar blir rolegare, sår blir hela, at ein har godt samarbeid med lege og andre spesialfunksjonar som fysioterapeut og ergoterapeut etc. Det er positivt dersom studentane kan få møte sjukepleiarar denne dagen, og at det kan fungere best om ein har stands der studentane kan ta direkte kontakt og stille spørsmål. I Førde må det også spesielt framhevast den statusen sjukeheimen og heimesjukepleia har som utviklingssenter. Dette bør vere noko som er attraktivt for 3.årsstudentane. Vi kom fram til at det kunne vere aktuelt å lage ein informasjonsfolder om Helsetunet som ein kunne dele ut til studentane. Opplæringsprogram ved tilsetjing Uansett om nyutdanna sjukepleiarar byrjar å arbeide ein stad der dei har vore i praksis, så har dei behov for ei form for opplæring. Vi diskuterte om fire opplæringsvakter er nok med den kompleksiteten ein møter i sjukeheimen. Her var det litt ulike erfaringar, men mest at det kanskje heller dreia seg om å kunne ha ein fast person å forholde seg til. Det å ha ei fadderordning eller mentorordning er kanskje vel så viktig som å få ei konsentrert opplæring over nokre dagar. Erfarne hjelpepleiarar fungerer også som ei god støtte i opplæringstida. I tillegg er det viktig med ein trygghet knytt til legefunksjonen, at ein kan ringe og få hjelp og innspel når dette trengs. Fokus på fagutvikling Fleire forskingsprosjekt konkluderer med at det å kunne få utvikle seg fagleg som sjukepleiar er ein viktig faktor når det gjeld rekruttering til og å bli verande i arbeid på sjukeheim. Som vi tidlegare har hatt oppe i diskusjonen i dette prosjektet så kan det gjerast grep i høve til å få fagutvikling og deling av kunnskap meir på dagsorden. Her diskuterte vi for eksempel å sette av litt tid ein gong i veka eller oftare der ein kunne ha Fagsnuttar med innspel frå ressurssjukepleiarar på ulike felt eller frå andre sjukepleiarar som har vore på kurs eller teke vidareutdanning. Studentar kan her også delta med innspel. Samarbeid mellom heimesjukepleien og sjukeheim I tråd med samhandlingsreformen skal praksisen i utdanninga i framtida dreiast meir mot fokuset på pasientforløp. Det framkom i møtet at der er forbetringspotensiale når det gjeld samarbeid mellom tenestene. Dette blir særleg framtredande ved overflytting av pasientar. Dette er også eit tema som kunne vere grunnlag for forbetringsarbeid som 3.årsstudentane kan ha fokus på. Ein interessant tanke er jo at 3.årsstudenten kunne valgt Førde utviklingssenter som praksisplass i si fordjuping og på den måten få innblikk i både heimesjukepleie og sjukeheim. Uansett er der potensiale for utviklingsprosjekt her, med sjukepleiarar som involverte. 9

10 Vedlegg: Evaluering av praksiseperioden v. Marta Strandos Prosjektet Helsetunet som praksisplass og læringsarena Evaluering etter gjennomført praksisperiode våren 2011 Viser til skisserte forslag i referat frå møtet 20 desember. Planlegging og førebuing til praksisperioden Planla praksisperioden saman med avdelinga Møtte dei fleste kontaktane før studentane kom. Fellesmøte der eg informerte om Tospann modellen Laga perm (vaktrommet) Møtte studentane i PU veka. Kartla ift deira bakgrunn + dei skreiv eigne refleksjonar/forventningar. Brukte dette som utgangspunkt for plasseringa på gruppene/ i tospann. Tilstades første dagen i praksis (etter kl.12). Studentane fekk sjølv skrive turnus. Med hjelp vart dei klar med den første dagen Evaluering: Følgte dei skisserte punkta. Fungerte godt. God planlegging/dialog før praksistart vart eit godt utgangspunkt for vidare arbeid. Nyttig å treffe kontaktane. Møte med studentane og deira refleksjonsnotat gav eit betre grunnlag enn tidlegare, men likevel ikkje nok kjennskap til studentane til å sikre optimale løysingar. Eg trur vi bør halde fram med dette, men samstundes hugse på at dette er deira første praksisperiode: Vi har ikkje tidlegare praksisvurderingar å gå ut frå, studentane veit ikkje heilt kva dei skal inn i (heile arbeidssituasjonen, studentrolla, krav og forventingar). Veiledning på veiledning Samtale med praksisveiledarane før halvtidsevaluering der det var naudsynt Samtale/møte med praksisveiledarane i beg av 6.praksisveke. Sette av tid frå kl Gjekk ut av avdelinga. 4 av 6 praksisveiledarar møtte. Ikkje gjennomført overtakingsdag /veiledningsseminar. Evaluering: Praksisplass kom med ynskje om tema for kurs (hjerneslag, diabetes 2..) for personalet knytt til overtakingsdag. Det vart vanskeleg å gjennomføre/skaffe folk på så kort tid. Samstundes var dette ei travel tid på Helsetunet med mange arrangement. Avtalen er å arbeide med dette til hausten. 10

11 Lærar og praksisveiledarane hadde jamnlege samtalar, og avklaringar før evalueringane der det var naudsynt. Dette er sjølvsagt for å sikre gode evalueringssituasjonar og oppfølging av studenten. Møtet med praksisveiledarane kom litt seinare enn ynskjeleg. Møtet vart umiddelbart godt evaluert av dei som deltok. Eg har same oppfatning. Praksisveiledarane tok opp tema som dei synest var aktuelle. Eg styrde det i liten grad. Det veksla mellom grupperettleiing og diskusjon/forslag til konkrete endringsforslag for neste periode. Oppsummert: Praksisveiledarane opplever at to spann modellen fungerar dårleg: Studentane ulike Studentane jobbar best kvar for seg Behov for å gå med kvar sin student Studentane kan skjule seg bak kvarandre. Praksisveiledar mister kontroll på den enkelte Krev mykje mot/tryggheit hos studenten for å innrømme feil/problem overfor medstudent Studenten får vere med på meir når dei er åleine Vanskeleg å gje ulike oppgåve ut frå den enkelte sitt nivå. Urettferdig Vanskeleg å få innsikt i/utfordre på faglege spørsmål/teorikunnskap Brukar studentane for lang tid til å bli kjend/trygg? Er vi tydelege nok i kva vi forventar ift progresjon? Er vi tydelege nok i tilbakemeldingane tidleg i praksisperioden? Forslag til neste praksisperiode: Ikkje to spann slik vi har gjort det no (studentane saman felles turnus). To praksisveiledarar (ein skal vere sjukepleiar) har ansvar for to studentar Dei to studentane går ulike vakter dei første to vekene og går åleine med ein av kontaktane. Slik ser praksisveiledarane studenten tidleg og kan styre oppfølging etter det Turnus klar på førehand (lærar praksisplass). Evt kan studentane vere med å sette opp vaktene etter dei to første vekene Tydelegare krav og tidlegare tilbakemeldingar. Vere meir direkte Lage progresjonsplan: studentane strevar med å sette opp arbeidsplan. Dei er usikre på studentrolla, kva oppgåver dei møter, kva blir forventa at dei skal gjere kortid osv. Praksisveiledar og lærar har ein plan for praksis ut frå kva som skal gjennomførast og kortid. Det er difor forslag om å utarbeide ein arbeidsplan/progresjonsplan for 8v praksis som dekkar dette. Ein slik plan blir laga ut læringsmål, skjema Arb.oppg i praksis og relevante oppg i den enkelte praksisavd. Denne kan den enkelte student gje eigne kommentarar til og tilpasse ut frå sin situasjon saman med praksisveil og lærar. Denne planen erstattar arbeidsplan og skjema Arbeidsoppg i praksis. Kopling mellom ulike læringsarena Praksisveiledarane (5 av 6) deltok på sjukepleiesenteret ca 2 timar i PU veka. Der møtte dei studentane som skulle til avdelinga, fekk omvisning, fekk sett korleis studentane øver og rettleia dei enkelte situasjonar. Praksisveil gav gode tilbakemeldingar på dette: Nyttig å sjå lokala og utstyret, 11

12 korleis studentane øver, kva vi/dei kan forvente av studentane mm. Med planlegging er dette råd å gjennomføre vidare. Arbeidskrav Pleieplan: Praksisveiledarane gir tilbakemelding på at studentane denne gangen spør lite dei som kjenner pasienten. Sjølv om det er variasjonar studentane mellom, tek dei generelt lite initiativ ift pleieplan. Det var ein plan om at studentane skulle arbeide pleieplanane inn i Gerica. Dette vart ikkje mogeleg slik praksisperioden utvikla seg. Dette bør vere eit mål neste gang. Arbeidsplan: sjå forslag til progresjonsplan Forbetringsarbeid: Slik arbeidskravet er pr i dag, har studentane fått tema på førehand (forflytning/aktivitet). Slik sett har vi ikkje kome lenger i høve tilpassing til avdelinga. Dette spørsmålet må takast inn i emne 1 og vurderast i utarbeidinga av arbeidskravet (evt at tema blir ope/tilpassa avdelinga, eller at vi prøver ut ei slik ordning på Helsetunet). Studentane fekk positive tilbakemeldingar på framlegg i personalgruppa. Fagutvikling/sjukepleierolla Rettleiingsdagane vart planlagt slik at praksisveiledarane (minimum den eine sjukepleiaren) hadde dagvakt. Etter gjennomført stell var sjukepleiar/hjelpepleiar med på tilbakemelding og etterveiledning. Dette vart nyttige møtepunkt for faglege samtalar, diskusjonar og vidare planlegging av praksisperioden (fokusområde for student, vektlegging i veiledninga). Eg opplevde at dette var positivt for samarbeidet i evalueringssituasjonane. Planen var å legge inn faglege snuttar i avdelinga på dei siste rettl.dagane, der eg ville utfordre sjukepleiarane til å snakke om/legge fram tema eller problemstillingar dei var særskilt opptatt av og/eller innanfor eigavidareutdanning. Dette vart ikkje noko av grunna behov for ekstra oppfølging av enkelt studentar/studentgruppa. Dette ynskjer eg å jobbe vidare med til hausten. Førde, Marta Strandos 12