Samtalegruppe for par der den eine har kreft.

Transkript

1 Samtalegruppe for par der den eine har kreft. Familievernkontoret i Molde og Molde sjukehus er i gang med å planlegge gruppe for par der den eine har kreft. Kjersti Tytingvåg Rogne, representerer Familievernkontoret, Håvard Ervik representerer sjukehuset. Om oss. Håvard Ervik arbeider som sjukehusprest i Molde. Han har brei erfaring frå samtalar med menneskjer som opplever at sjukdom forandrar kvardagen. Han har vidareutdanning i sjelesorg frå Modum Bad, Institutt for Sjelesorg, og krise-og traumearbeid. Utanom arbeidet på sjukehuset har han og halde fleire samlivskurs (PREP og Godt samliv). Kjersti Tytingvåg Rogne er klinisk sosionom og arbeider som familieterapeut ved Familievernkontoret i Molde. Ho har utdanning i familieterapi, toårig vidareutdanning i sorgterapi frå høgskulen i Århus, og mastergrad i sosial-og helsefag på temaet: «Korleis vert forholdet påverka når den eine i paret får kreft?» Dei siste ti åra har ho hatt eit engasjement ved Montebellosenteret på Mesnali, med ansvar for vekekurset «En del av hverandres liv», om å leve saman når den eine i paret får kreft. (Meir informasjon om dette finst på Kvifor vel vi å setje i gang eit slikt gruppetilbod? Molde sjukehus møter dagleg pasientar og pårørande på kreftavdelinga og ved kreftpoliklinikken. Nokre har tett kontakt med kreftpoliklinikk over lang tid medan dei får cytostatika behandling der. Andre blir behandla kirurgisk og har berre kortare opphald på sjukehus. I det pasientar er ferdigbehandla opplever mange at dei blir aleine om det dei har opplevd. På heimebane er forandringar i nære relasjonar ein del av kvardagen for mange kreftpasientar. Familievernet møter ofte par der sjukdom i familien er eit tema. Det kan vere psykiske lidingar, kroniske smertetilstandar, kreft eller andre sjukdomar som fargelegg kvardagen på ulikt vis. Kvar gruppe hadde fortent å få merksemd på sine vilkår, men denne gongen vil vi ha fokus på å leve med kreft. På grunn av betre behandlingstilbod er ikkje kreft lenger det same som snarleg død. Fleire enn før vert heilt friske, for andre har det preg av å vere ein kronisk sjukdom, og mange lever i lang tid med svingande tilstand, med gode periodar og nye residiv. Vi veit at mange par slit i ein slik situasjon, ofte meir i det lange løp enn i ein akutt diagnosefase, då ein mobiliserer for å stå saman i ei krevjande tid. Etter operasjon og behandling kan det kome ein periode med fatigue, med usikkerheit, med kontrollar, nye undersøkingar og kanskje sjukehusopphald på nytt. Den vegen paret skal gå saman i spenning, vekslande mellom håp, vonbrot og tryggleik, har vorte lenger.

2 Etter at aktiv behandling er avslutta, kan pasient og pårørande ofte kjenne seg overlatne til seg sjølve, med dei avtrykk sjukdom og behandling har etterlate i dei som individ og som par og familie. Det er difor eit stort og viktig steg at det no finst kreftkoordinator i kvar kommune, og vi vil gjerne vere med å yte vårt bidrag. Med dette gruppetilbodet ynskjer vi å bruke kunnskap frå studiar og frå vår daglege praksis ved Molde sjukehus, Familievernkontoret og Montebellosenteret på ein måte som kan møte eit brukarbehov. I første omgang tenkjer vi å starte opp med gruppe for kreftpasientar og partnarar. Det er stort behov for tilbod til born og unge som har foreldre med kreft, og det må få sin plass. Men å hjelpe foreldre til å kome gjennom påkjenning på ein god måte, er også ei indirekte hjelp til borna deira. Seinare kan det vurderast å også ha gruppe for born/ungdom som har foreldre med kreft, dersom dette ikkje er nok ivareteke av allereie eksisterande tilbod. Molde sjukehus og Familievernkontoret, (les Håvard Ervik og og Kjersti Tytingvåg Rogne) har hatt det første planleggingsmøtet, og vi ser for oss følgjande: Rekruttering Gjennom kreftpoliklinikk/kreftavdeling. Plakat, handout, muntleg orientering. Gjennom kreftkoordinator i kommunane. Diagnosegrupper? Gruppesamansetning Minimum fire, maksimum seks par. Eit par månadar etter førebels avslutta behandling(stråling, kjemoterapi). Ikkje terminalfase. Tilnærma homogene grupper delt i Livsfase: Par med små barn. Par med større barn/ungdom. Par i seinare livsfase. Prognose/sjukdomsfase: Førstegangs kreftpasient/pasient med god prognose. Pasient med residiv, alvorleg/usikker prognose. I første omgang vil vi starte med gruppe for par som enno har heimebuande born. Vi har ikkje tenkt ferdig omkring blanding av god, usikker og dårleg prognose. Modell Fire-fem samlingar, a 1 ½- 2 timar Annakvar veke ca kl 18 om ettermiddagen Oppstart september-2013 Temainnleiing med påfølgjande samtale, dels i gruppe, dels at par snakkar saman kva for seg før ein samlast i gruppe til refleksjon og avslutning.

3 I nokre tilfelle dele pårørande og pasientar, slik at dei fritt kan fokusere på utfordringar knytt til sin spesielle posisjon. Tema (uferdig): Kva har sjukdomen gjort med oss som par? Rolleforandringar. Konflikter. Einsemd. Seksualitet. Frå mi verd til di. Det usagte sagt. Den første gruppa vert utprøving av ein modell, som seinare kan endrast av dei erfaringar vi gjer. Tilbodet er førebels heilt i startgropa og på planleggingsstadiet, og vi er difor opne for å lytte til kommentarar og innspel frå dykk. Det kan til dømes vere aktuelt å invitere kreftkoordinator frå dei representerte kommunane til eitt av gruppemøta. Koordinator kan formidle helsefagleg kunnskap og gje orientering om kva som finst av lokale tilbod. Med ønskje om godt samarbeid i ei viktig sak Kjersti Tytingvåg Rogne Håvard Ervik.