Klage løyve til å plante sitkagran Spanne

Transkript

1 Miljødirektoratet v/fylkesmannen i Rogaland fmropost@fylkesmannen.no 19. desember 2014 Klage løyve til å plante sitkagran Spanne Vi viser til vedtak gjort av Fylkesmannen i Rogaland , sak 2014/ Ved e-post av er vi gitt forlenga klagefrist til som følgje av at vedtaket blei meldt frå Miljøvedtaksregisteret først og at det tok tid å få tilsendt søknaden (3.12.). Ved sakshandsaminga i denne saka må det klarleggast 1. Om arealet kan nyttast til planteskog 2. Om areala rundt plantearealet er slik at det ikkje er til hinder for planting 3. Om søkjar har dei kvalifikasjonar som skal til for at eit plantefelt kan følgjast opp på trygg måte gjennom heile omlaupet. 4. Om det er særlege vilkår knytt til planteval eller naturverdiar i området som kan påverkast. Plantearealet Det er eit tidlegare plantefelt som er tenkt planta på nytt. Arealet er prega av at det har stått einsaldra og einsarta skog der, og det biologiske mangfaldet er prega av dette. Arealet ligg tett ved Spannevatnet. Artar i Spannevatnet kan ha bruk for plantefeltet som eit funksjonsområde, og dette må avklarast særskilt. Areala rundt omsøkte plantefelt I følgje søker er det såpass med vind på Finnøy at ein del tre har lett for å velte. Når ein vurderer kor stort areal rundt eit plantefelt som blir påverka, må ein difor ta høgde for at ein får langdistansespreiing av frø. Vi viser til Sandvik og meiner at heile Finnøy må reknast som område som kan bli påverka, sjølv om påverkinga vil vere noko forskjellig avhengig av avstand og andre tilhøve. Vi har sett på ein del av dei registrerte naturtypelokalitetane på Finnøy. Ganske nær ligg det eit myrareal som er verna som 1 H. Sandvik Kunnskapsstatus for spredning og effekter av fremmede bartrær på biologisk mangfold.dn-utredning

2 naturreservat, men det finst fleire myrlokalitetar lenger aust. Vidare er det ei rad med edellauvskogslokalitetar. Det er ei bekkekløftlokalitet eit par kilometer unna, fleire med bergvegg og rasmark, nokre småbiotopar med minst ein art som har veldig lite utbreiingsområde (Dvergmarikåpe, CR), ein del område med rikt strandberg og noko naturbeitemark. Sitkagran vil kunne spreie seg og spire i alle desse naturtypane, og kvalitetane i naturtypen vil då bli redusert. Det finst førekomstar av fleire andre verdifulle naturtypar, men desse er nok ikkje like risikoutsett. Vi har gjort ein gjennomgang av Artskart for eit område rundt lokaliteten, sjå vedlegg 1. Ein betydeleg del av funna som ligg på Artskart i dette området er feilplassert inn her. Men det er nokre av desse registreringane som ligg slik til at det må gjerast vurderingar når det gjeld mogleg påverknad av dei. Når så mange funn frå andre stader er feilplassert inn i dette området, må ein også ta høgde for at observasjonar som faktisk er gjort i området er plassert andre stader og ikkje blir fanga av eit slikt søk. Dette påverkar kunnskapsstatusen. Den er ikkje så god som det kan sjå ut som. Når ein vurderer kor god kunnskapen er i dette området, har ein altså følgjande element: - Data frå Naturbase - Data frå Artskart Men ein må gjere frådrag for at det kan vere naturtypelokalitetar som ikkje er kartlagde. I dette høvet har det vore ei suppleringskartlegging i der tidlegare kartlegging tydelegvis har fått ein revisjon, i tillegg til nyare kartlegging. Kartlegginga er utført av ein av dei beste kartleggarane i landet, og det har vore eit samarbeid med lokale folk som kjenner området godt. Kunnskapen om naturtypelokalitetane i området reknar vi difor som klart betre enn det ein ser til vanleg, men også her kan det vere lokalitetar som er oversett. Det må også gjerast frådrag for det som ikkje er kome med i Artskart. Det er sannsynleg at det er både artar og populasjonar som ikkje er funne eller registrert, men som har verknad for kunnskapsgrunnlaget og som kan bli påverka av ulike tiltak. I tillegg kjem altså dette med feillokaliseringar i Artskart som ser ut til å vere betydeleg i dette området. - Opplysningar frå synfaring finst ikkje i saka. Eit oversyn over andre plantefelt med framande artar er mellom det som krev synfaring, og som manglar. Korleis det er med spreiing av frøplanter frå eksisterande plantefelt har ein berre søkjar sine opplysningar for. Dei står noko i motstrid med det ein elles veit om sitkagran i Rogaland. Ei synfaring kan gi god kunnskap om dette. Naturleg fisketomme vatn - småsalamander Det er to observasjonar av småsalamander (NT) på Finnøy, i Nøkkjevatnet og ein dam på Mjølsnesfjellet. Arten er avhengig av høvelege terrengbiotopar nær eigna vatn. Viss Spannevatnet frå naturen si side er eit naturleg fisketomt vatn, kan Spannevatnet ha vore levestad for småsalamander. Då må Spannevatnet vurderast som mogleg restaureringsbiotop for småsalamander. Artskart opplyser om at det er aure i Spannevatnet, så det er mogleg at vatnet ikkje er eigna, men dette må klarleggast. Vi har fått opplyst at det er sett ut aure i ein

3 del vatn på øyane i området, så vi er uvisse på om det er ein naturleg bestand. Viss det t.d. ikkje er gytemoglegheiter i området, vil auren i vatnet forsvinne. Knytt til Spannevatnet er det påvist damfrosk og hybridfrosk som er utsett i området for få år sidan. Damfrosk og hybridfrosk har utvilsamt ein negativ påverknad på det biologiske mangfaldet i dette området. Situasjonen er difor uoversiktleg og komplisert. Ein ytterlegare periode med skog som sitkagran i nærleiken av vatn kan forsterke ein negativ verknad. Kunnskapen om tilhøva i og rundt Spannevatnet og på Finnøy for amfibiar er truleg liten og har ikkje fått merksemd i saka. Søkjar sine kvalifikasjonar Det er i punkt 20 og 21 i søknaden at søkjar kan vise fram sine føresetnader for å gjennomføre det som eventuelt blir sett krav om knytt til eit løyve. Der kjem det fram: I eit vedlegg til søknaden finn ein dette: At tilplanting med sitkagran gir auka hekking er ukjent for oss. Hønsehauken er rett nok eit unnatak, men er nok den einaste fuglearten som kan ha fordel av at det blir planta sitkagran framfor naturskog. Ved etablering av hønsehauk på slike stader, oppstår nye komplikasjonar med omsyn til hogst og frøspreiing som slett ikkje er ønskeleg. Verken myra mot Hauskjevatnet eller fleire av edellauvskogslokalitetane aust og sør for omsøkte område fell inn under areal som blir drifta som skog eller beite fullt ut. Vår vurdering er difor at søkjar ikkje heilt har forstått problemstillinga knytt til frøspreiing av sitkagran. Då er det også vanskelegare å få til god internkontroll med tanke på å få fjerna frøspreiinga. Spørsmålet er om det feltet som det no er ønske om vil spreie seg når det blir kongleproduksjon. I det spørsmålet må ein legge til grunn at det er rikeleg dokumentasjon av at sitkagran spreier seg. Det må leggast til grunn at dei plantene som eventuelt blir sett ut no

4 ikkje avvikar frå dette, og at ei betydeleg frøspreiing er mogleg. Det er ein interessant observasjon at det ikkje finst frøspreiing frå det gamle feltet med sitkagran, ifølgje søkjar, men det fortel ingenting om eigenskapane til det nye feltet. Det kan fortelje noko om området rundt feltet, men det står såpass i kontrast til vanleg kunnskap om sitkagran at fylkesmannen bør gjere nærare undersøkingar i terrenget for å dokumentere det om det skal kunne leggast noko vekt på. Det kan fortelje noko om internkontrollsystemet til grunneigarane viss det årleg blir luka sitkagran, eventuelt at det heilt regelbunde blir beita på ein slik måte at alle småspirar blir borte. Om det skuldast beitedyr, kan ein rekne med at ingen andre treslag veks opp frå frøspreiing heller. Dessutan må ein ta høgde for at det kan endre seg med omsyn til beitedyr i framtida, sjølv om det kanskje er ei usannsynleg utvikling i Rogaland. Søkjar opplyser at rotvelt er eit problem for andre treslag, og det fortel nok om at det er vind tilstrekkeleg til å føre frø frå eit plantefelt på denne staden rundt om på heile øya. Sitkagran står oppført med SE svært høg risiko, og det er ut frå kjente eigenskapar kjent at sitkagran spreier seg med frø, mest i nærleiken av plantefelta, men også over langdistanse. Det blir brukt store summar mange stader for å bli kvitt sitkagran som har spreidd seg på denne måten. Det må til eit dokumentasjonsarbeid i saka for å kunne legge noko anna til grunn. Når det gjeld sitkagran er det nødvendig å ha særlege kvalifikasjonar når det gjeld forståing av frøspreiing og fangst av rømlingar. Søkjar har ikkje dokumentert dette. Karbonbinding Det er i søknaden opplyst at søkjar ønskjer å vidareføre karbonbindinga. Viss det er karbonbinding i stokken som er tema, så kan det sjå ut til ut frå bileta vedlagt søknaden at den karbonbindinga som var i området nettopp har blitt sleppt ut igjen i ein stor porsjon. Det er heilt klart at areal kan skape karbonbinding på fleire måtar, og det er så langt klagarane kjenner til ingen eintydig dokumentasjon av at eit plantefelt med sitkagran er einaste eller beste måten å binde karbon på kort og lang sikt. På Finnøy er det etter siste istid samla ein karbonbank i jorda i form av brunt jordsmonn. Denne karbonbanken har innskot som er svært stabile og langsiktige, bortsett frå i nokre høve når vi menneske griper inn. Innskota kvart år er ikkje nødvendigvis så store, men dei monnar fordi dei er varige. Det har skjedd i form av ein kombinasjon mellom naturleg skogsvegetasjon og beitebruk og naturlege nedbrytingsprosessar. Karbonbinding kan ikkje nyttast som eit argument for å plante sitkagran. Søkjar har ei oppfatning av at ståande skog er best for fugle- og dyreliv Søkjar seier: «Vi mener den beste forutsetning for å legge til rette for rikt fugle-, plante- og dyreliv er å ha trær som står oppreist.» Klagarane vil opplyse at det generelt er slik at ein variert og naturleg skog med andre naturtypar innimellom må seiast å vere ein optimal føresetnad for eit rikt plante-, fugle- og dyreliv. Ei blanding av ulike treslag naturleg førekommande på staden, og i ulik alder, vil gi optimale tilhøve. Når enkelte tre ramlar ned, anten av alder eller noko anna, og skaper opningar i ein elles variert skog, vil dette gi ein heilt

5 annan føresetnad for det biologiske mangfaldet enn når ein planter eit større område med ein einaste art der alle individa utviklar seg omtrent likt over heile livsløpet. For mange artar vil 50 dekar med sitkagranfelt ha same verknad som 50 dekar med asfalt. Særlege omsyn knytt til planteval eller naturverdiar i området som kan påverkast Sitkagran er i Norsk svarteliste 2012 plassert i svært høg risiko SE. Forskrifta seier at det normalt ikkje skal gjevast løyve til bruk av treslag med SE som risikovurdering. Ein må kunne vente at ein då i sakshandsaminga går nøye inn på kva påverknader tiltaket kan få. Dei negative påverknadane må vere svært små og det må vere spesielle grunnar for likevel å gje løyve. I søknaden er det ønskje om å bruke sitkagran fordi denne ikkje så lett velter. Denne problemstillinga er utbreidd langs heile kysten og mange andre stader i fjordstroka, og er ingen sjeldan grunn som kan gi grunnlag for unnatak. Eit unnatak her vil kunne gi ein presedensverknad som er klart i strid med at det normalt ikkje skal gjevast løyve for SE-artar. Det er gitt løyve til å plante sitkagran på eit areal som ligg mindre enn 500 m frå naturtypelokalitetar mellom anna av kystmyr som er ein del av Hauskjevatnet naturreservat. Spreiing av sitkagran til kystmyr er kjent frå andre stader på sørvestlandet, t.d. gjennom naturtypekartleggingar i Radøy kommune. Det er elles fleire naturtypelokalitetar av verdi A og B mindre enn ein kilometer frå omsøkte område. Dette tyder at det ikkje er heimel for å gi løyve til bruk av artar med risiko SE. Vesentlege uheldige følgjer for det biologiske mangfaldet Det følgjer av forskrifta 7: «Det kan ikke gis tillatelse hvis det er grunn til å anta at utsettingen vil medføre vesentlige uheldige følger for det biologiske mangfold.» I rettleiar til forskrifta er det laga eit oversyn over kva som er å rekne som «uheldige følger for det biologiske mangfold» og «vesentlige uheldige følger for det biologiske mangfold». «Reduksjon i areal, tilstand eller antall lokaliteter av viktige naturtyper» er nemnt, og vidare når det gjeld verneområde «Tiltak som har eller kan ha negative konsekvenser for verneformålet. Tiltak nær et verneområde som kan medføre skade inn i et verneområde.» Det er gitt eit skjønsrom for å vurdere om det er tale om «vesentlege» på desse kriteriane. Dette temaet er ikkje drøfta i vedtaket. Vi vil her seie at det er tale om både verneområde og verdifulle naturtypelokalitetar, og av naturtypelokalitetane er det 9 innafor 1,5 km frå omsøkte område, og endå fleire som kan bli påverka. Dette taler for at ein må rekne dette tilfellet inn under «vesentlege». «Det trenger ikke være sannsynlighetsovervekt for at vesentlige uheldige følger vil inntre», står det vidare i rettleiaren. Omsynet «gjelder selv om andre viktige samfunnsinteresser taler for en tillatelse.», står det vidare. I saksframstillinga må det vere ein gjennomgang med tanke på å vise korleis det står til med alle dei nemnte lokalitetane. Viss nokre av dei er truga i form av arealreduksjon eller kvalitetsreduksjon, må det til ei vurdering også etter nml 10. Det er ikkje nok at eit nytt plantefelt har same verknad som det gamle som er hogd. Så lenge

6 plantefeltet har ein negativ verknad og denne negative verknaden kjem bort om det ikkje blir planta på nytt, så er dette eit sentralt moment når det er spørsmål om å bruke artar med kategori SE og i stor grad HI også. Kan ein ikkje dokumentere dette, er det ikkje vilkår for å gi løyve sjølv til treslag som har mindre risiko enn sitkagran. Det er vist til nml. 10 i vedtaket: «Påverknad av økosystemet skal vurderast ut frå samla belastning som økosystemet er eller blir utsett for ( 10). I dette høvet kan me ikkje sjå at tiltaket direkte legg beslag på, eller vesentleg truar, stadeigne naturkvalitetar.» Her har sakshandsamar tydelegvis misoppfatta kva denne paragrafen går ut på. Vurderingane som er gjort oppfyller ikkje kravet jf. 10. Når ein har ein lokalitet av t.d. rik edellauvskog som kan påverkast, må ein sjå etter om det finst fleire lokalitetar av same type innan eit visst område, t.d. heile øya, sidan nesten heile ligg innafor 5 km frå omsøkte område. Viss det t.d. finst ti lokalitetar av denne typen, så må ein sjå etter korleis det står til med dei. Viss fem av dei er truga no eller vil bli det seinare av t.d. arealbruk, endra beitetilhøve, innslag av t.d. platanlønn, naboskap til utanlandske bartreslag osb., så er dette ein del av det som går inn i ei vurdering etter 10. I tillegg må ein ta omsyn til om andre faktorar påverkar negativt den lokaliteten som er søkt om å plante til. Denne typen vurderingar manglar heilt. I vurderinga må ein også sjå på verknaden av det som er planta frå før, sidan ein også skal vurdere kva økosystemet «vil bli utsatt for». Ved ein delvis gjennomgang av nokre av naturtypelokalitetane i området, finn vi at det er betydelege innslag av platanlønn, og mispelartar førekjem også i edellauvskogslokalitetar. Vidare er sitkagran funnen på rike strandberg og i naturbeitemark. Delvis oppgjødsling av naturbeitemark er nemnt. Sannsynlegvis er det trugsmål i form av omdisponering av areal nokon plass. Endra beitetilhøve, anten i form av bortfall eller som auka beitepress er andre sannsynlege påverknadsfaktorar i dette området. Det kjem fram av søknaden at det har vore sitkagran i dette området i snart hundre år. Ein skal vere merksam på at verknaden av framande artar som spreiar seg kan gå stegvis. Sjølv om det tilsynelatande har vore liten påverknad på områda rundt i første omlaup, er det sannsynleg at det kan bli meir dramatisk med eit omlaup til 2. Primærspreiing som har vore til no kan gå over i sekundærspreiing. Dessutan har det skjedd noko med jordsmonn i sjølve plantefeltet i løpet av eit omlaup, for å nemne noko. Vurderingar og vilkår i vedtaket Frå vedtaket: «De søker om å planta i eit område med mykje sitkagran og norsk gran, slik at plantinga utgjer ei lita endring av frøpresset på områda rundt. Ei god stund framover vil det aller meste av frøspreiinga stamma frå sitkagran etablert før godkjenningsordninga tredde i kraft i Søkar pliktar seg til å hindra spreiing frå det tidspunktet sitkagrana planta før 2012 er avverka.» 2 Fremmede arter i Norge med norsk svarteliste 2012, s 38

7 Det finst fleire alternativ enn det som går fram av sakshandsaminga. 1. Når eit sitkagranfelt blir hogd blir det ikkje gitt løyve til å plante sitkagran på nytt. Etter kvart som dei gamle plantingane blir hogde, vil frøspreiing minke, og det er sekundærspreiing frå alt frøspreidde individ som eventuelt blir eit problem. Blir det gitt løyve til planting av utanlandsk treslag, bør det i så fall bli sett krav som avbøtande tiltak og gjere ende på rømlingane av sitkagran som framleis er i området. 2. Når eit sitkagranfelt blir hogd blir det gitt løyve til å plante på ny, med eit system som gjer at all sitkagran som spirar utanfor plantefelta skal fjernast, uavhengig av kva som er frøkjelda. Dette reknast som eit avbøtande tiltak og blir sett som vilkår for i det heile å få løyve til å plante på nytt. Dette i erkjenning av at ny planting vil føre til eit auka problem som må kompenserast med å fjerne andre og eksisterande problem. 3. Når eit sitkagranfelt blir hogd blir det gitt løyve til å plante på nytt. Ansvaret for rømlingar blir utsett til eksisterande sitkagranfelt pr blir hogd. Klagarane meiner at forskrifta legg opp til alternativ 1 som det ordinære, og i nokre få og ganske spesielle høve kan det vere tale om alternativ 2. Alternativ 3 er i strid med regelverket i alle fall, og er ei uaktuell løysing. I vedtaket er det i form av avbøtande tiltak mot frøspreiing som ein del av vurderingane til nml 9 sett krav om etablering av ei buffersone: «Ut frå føre-var-prinsippet ( 9) er det viktig å sikra seg mot framtidig frøspreiing frå plantefeltet. Rutinar for internkontroll må innarbeidast i verksemda. Som eit tiltak for å minska risikoen for spreiing, vert det sett som vilkår at det skal lagast ei buffersone med heimelege lauvtre (eik, ask, svartor, osv.) langs kanten av feltet. Dette er spesielt viktig i og inn mot den bratte skrenten i sørvest og i eit belte inn til Spannevatnet.» Vi ser det som sannsynleg at sitkagrana vil vere 5-10 meter høgare enn svartor ei tid før hogst og altså i frøspreiande alder. Då er svartor truleg ein skjerm med heller liten verknad. Kva treslag som er høgast av dei andre nemnte og siktagran når sistnemnte blir kongleberande første gongen, er vi noko usikre på. Slike spørsmål må vere klarlagde før dei er aktuelle å vurdere som eigna tiltak. Sjølv om ein slik skjerm kan ha noko verknad, vil ikkje problemet med frøspreiing vere løyst. Søraust for omsøkte område ligg det beitemark med anna gards- og bruksnummer enn søkjar sitt. Sjølv kortvarige opphald i beitinga kan føre til oppslag av sitkagran som beitedyra ikkje vil ete om det blir beiting igjen etter nokre år. Det ser elles ut til at det kan vere mange eigarar til teigane innafor halvanna kilometer avstand frå omsøkte felt. Vi er usikre på om naturmangfaldlova gir tilgang for søkjar til å hogge sitkagranrømlingar på andre sin eigedom. Det er mogleg at ein må tinglyse ein rett til fjerning av rømlingar. Sidan det er fleire felt med sitkagran i området, vil det også vere uklårt kven sine rømlingar det er. Det er difor høgst usikkert om kontroll med rømlingar kan gjennomførast. I saksframstillinga er det nemnt noko om oppfølging av rømlingar frå den tid allereie eksisterande felt er avverka. Det går ikkje fram av saka kor langt fram i tid dette kan dreie seg om, og ei manglande avverking kan føre til at plikta til å fjerne rømlingar aldri blir sett i verk. Det er elles slik at det har vore plikt til å fjerne rømlingar i alle fall frå sist på 1990-talet då «Levande skog» blei innført. Det verkar difor merkeleg når vedtaket set ei grense ved Då set ein strek over plikta som har vore, men det er kan hende ei erkjenning av at den gamle ordninga som var ikkje har verka? Kvifor skal ein då tru at dei nye tiltaka mot rømlingar skal verke betre? Til desse problemstillingane har fått ei løysing, kan ein ikkje gi løyve til treslag som spreier seg.

8 Vi vil elles peike på at føremålet med forskrifta om utanlandske treslag ikkje har noko punkt om veging av andre samfunnsinteresser opp mot uheldige påverknader for det biologiske mangfaldet. I denne forskrifta er det omsynet til det biologiske mangfaldet som tel aleine. Det er krav om internkontrollsystem. Søkjar opplyser at det finst eit internkontrollsystem, men innhaldet er ikkje kjent. Det står så vidt nemnt i saksframstillinga, men ikkje noko om kva innhaldet i ein slik internkontroll kan dreie seg om, og det står ikkje noko om det i vedtaksdelen. Internkontroll kostar pengar, og det er viktig at ein alt no kan ha ei førestilling om denne kostnaden i fall det gjer økonomien i prosjektet så dårleg at det ikkje bør gjennomførast av økonomiske grunnar. Sidan det skal til særlege grunnar til å gi løyve til utplanting av eit treslag som har vurdering SE på Norsk svarteliste, burde det ha vore ei vurdering etter nml. 12 om ein kan plante t.d. stadbundne treslag i staden. Dette er ikkje drøfta i saka, ut over buffersoner. Konklusjon Det kjem ikkje fram særlege grunner slik at ein har heimel til å bruke treslag med kategori SE. Det er vidare naturtypelokalitetar og verneområde som kvar for seg og ikkje minst samla gjer at planting av sitkagran gir «vesentlige uheldige følger for det biologiske mangfold». Dette er til hinder for å gi løyve. Kunnskapsgrunnlaget i denne saka har manglar, mellom anna som følgje av at det ikkje har vore synfaring for å kartlegge spreiing frå eksisterande plantefelt. Det er vidare ikkje gjort noko vurdering av påverknaden på samla belastning og økosystema på øya, noe som er ein saksbehandlingsfeil. Ein viktig føresetnad knytt til bruk av sitkagran i form av ordningar for å fjerne rømlingar er truleg ikkje gjennomførbart fordi ein manglar varig tilgang til naboeigedomar. Søkjar har heller ikkje dokumentert særlege kunnskapar når det gjeld spreiing av sitkagran. Søknaden må avslåast. Med venleg helsing Øystein Folden rådgjevar, Naturvernforbundet Christian Steel generalsekretær, SABIMA Heidi Sørensen teamleder, WWF-Norge

9 Vedlegg 1 - Artskart Artskart , utval raudlisteartar innafor ramma. Nedanfor følgjer karplantene som er registrert på Artskart innafor utvalsramma. Sakshandsamar må ha eit forhald til ei slik liste som denne. Som ein kan sjå er det eit arbeid å sortere vekk observasjonar som er feilplassert og faktisk ikkje høyrer til området. Det er naturleg å tenkje seg at det også finst observasjonar faktisk tilhøyrande utsnittsområdet, men at dei er feilplassert på Artskart og dermed ikkje kjem med. Observasjonar på gul botn ligg sannsynlegvis utanfor markert rute, dei på grønt innafor, og dei på kvitt kan ein ikkje avgjere etter namna som førekjem. CR Aphanes australis dvergmarikåpe indre ladstein, finnøy CR Aphanes australis dvergmarikåpe ladsteintræ, finnøy DD Juncus minutulus grannsiv findø DD Dryopteris affinis borreri kystraggtelg døvika, finnøy kommune; Dryopteris affinis v/vestbøhagen, finnøy DD sørlandsraggtelg pseudodisjuncta kommune; DD Dryopteris affinis affinis vinterraggtelg finnøy. finnøy: vestbøvarden. EN Centaurea phrygia bustknoppurt finnøy: stjernarøy. ombo ved skiparvik. EN Centaurea phrygia bustknoppurt finnøy: stjernarøy v/skår. EN Ceratocapnos claviculata klengelerkespore finnøy: stjernarøyane; aubø, ved aubøvågen EN Ceratocapnos claviculata klengelerkespore oubø i sjernarøy, nær brua over aubøsund EN Ceratocapnos claviculata klengelerkespore sjernarøy: aubø, ved gamle lærerboligen, i stranda ved brua EN Ceratocapnos claviculata klengelerkespore finnøy komm. sjernarøy, aug.80 aubø, stor og rik lokalitet

10 EN Centaurea phrygia phrygia parykknoppurt stjernerøen EN Myosotis discolor perleforglemmegei vigefjeld paa findøe i 1833 storangerfjord EN Lysimachia minima pusleblom sønstø, finnøy EN Geranium dissectum åkerstorkenebb sør-talgje, finnøy EN Geranium dissectum åkerstorkenebb indre ladstein, finnøy NT Ulmus glabra alm døvika: hopastranda NT Ulmus glabra alm døvika: hopastranda NT Ulmus glabra alm hestby NT Ulmus glabra alm landa NT Fraxinus excelsior ask 1833 landa paa findøe NT Fraxinus excelsior ask døvika: hopastranda NT Fraxinus excelsior ask døvika: hopastranda NT Fraxinus excelsior ask hestby NT Fraxinus excelsior ask finnøy: nådedalen NT Fraxinus excelsior ask haråsen NT Fraxinus excelsior ask finnøy: døvika sør NT Fraxinus excelsior ask døvik NT Fraxinus excelsior ask døvik vest NT Fraxinus excelsior ask vestbøvarden NT Fraxinus excelsior ask landa NT Fraxinus excelsior ask finnøy: vika NT Allium scorodoprasum bakkeløk bak minnestein av per abel v/prestegarden på finnøy kommune; beitemark i askelund NT Ononis arvensis bukkebeinurt landa, finnøy i ryfylke NT Ononis arvensis bukkebeinurt døvik vest NT Ononis arvensis bukkebeinurt døvika NT Sorbus meinichii fagerrogn finnøy. finnøy: døviki, ved landa NT Catabrosa aquatica kildegras døvik vest NT Catabrosa aquatica kildegras døvik, finnøy NT Catabrosa aquatica kildegras døvik, finnøy NT Trifolium campestre krabbekløver sjernarøy : finnborg NT Carex punctata prikkstarr finnøy:talgje NT Vicia orobus vestlandsvikke døvik vest NT Vicia orobus vestlandsvikke døvik vest NT Vicia orobus vestlandsvikke 1833 judeberg paa findøe VU Urtica urens smånesle helgøy i sjernarøy åker ovenfor kaia VU Urtica urens smånesle helgøy. åker like ovenfor kaia.