Nokon kjem til å komme (utdrag)

Transkript

1 Jon Fosse (f. 1959) Nokon kjem til å komme (utdrag) I Nokon kjem til å komme av Jon Fosse møter vi et par som nettopp har kjøpt seg et hus på en bortgjemt plass. De flytter dit for å få tid alene sammen, men ikke lenge etter at de flytter inn, dukker naboen opp. Han viser seg også å være den tidligere eieren av huset. I dette utdraget snakker naboen med kvinnen. Mannen er et annet sted og deltar ikke i samtalen, men han kan høre hva de to snakker om. Ho går bortover i tunet. Og så ser ho ein mann komme til syne rundt det høgre hushjørnet. Mannen er i slutten av tjueåra, ein ganske vanleg mann. Ho ser mot han, så ser ho ned. Ho ser opp igjen, nikkar mot han. Mannen nikkar mot henne. Og så kjem mannen gåande bortover langsmed huset medan han ser mot henne. Ho ser mot han. Mannen kjem bort til henne, stiller seg opp framfor henne. stolt, litt brautande Er det du som har kjøpt huset Ho ser mot mannen Eg høyrde at nokon hadde kjøpt huset Eg tok meg berre ein tur Huset har stått tomt så lenge det er alt i forfall Og så var det brått nokon som ville kjøpe huset Det er eg som har selt huset Eg ville berre sjå kven som hadde kjøpt det Ho ser ned framfor seg Eg arva huset slekta mi har budd her Men for nokre år sidan døydde bestemor Ho var den siste som budde i huset sidan den tid har huset stått tomt Det ligg jo avsides er så gammalt Det var ganske vanskeleg å få huset selt Men så blei huset selt Eg hadde ikkje trudd at eg skulle få det selt Så det er du som har selt huset Mannen nikkar. Pause. Spørjande Har du budd her sjølv Side 1 av 7

2 Nei berre far min Foreldra til far min budde her i dette slår ut med armane huset her Det er eit ganske gammalt hus Ja Eg veit ikkje nett kor gammalt huset kan vere Men at det er gammalt er sikkert Eit gammalt fint hus Men eg ville ikkje ha budd der sjølv Ikkje Nei huset er for gammalt spørjande Og det var vanskeleg å få det selt Ja det var vanskeleg Ho går og set seg ned på benken. Mannen står og ser etter henne, så går også han og set seg ned, attmed henne. Ho ser mot mannen Bur du her i nærleiken Ja ikkje så langt herifrå Pause. Han ser mot henne, spørjande Og no skal du bu her Ho nikkar Det kan vel bli einsamt å bu her Ho nikkar igjen Det er ikkje så mykje folk her omkring Side 2 av 7

3 nesten ikkje folk Det er lite folk her ja Nesten ingen som bur her Pause. Ho og mannen sit og ser framfor seg. Han kjem opp til det venstre hushjørnet, ser rundt hjørnet, nett då han gjer det, ser ho opp, mot mannen. Og han trekker seg tilbake, stiller seg opp, lent mot veggen, like bak hjørnet. Han står og ser ned, lyttar ikkje, men høyrer kva som blir sagt Men eg bur her i alle fall ikkje så langt herifrå Det er no litt Mannen ler Ja Eg bur her i nærleiken ja Mannen ser mot henne. Litt skjelmsk Kanskje vi kan ha litt selskap Ho ser mot mannen, ristar på hovudet Å sei ikkje det Det er ikkje mange andre her og nei eg er ikkje så verst skal eg seie Ho ser rett framfor seg. Pause. Bak hushjørnet står han uroleg, skal til å gå fram, stansar seg Nei eg ville berre sjå om det hadde komme nokon til huset Ja Mannen ser mot henne. Ho ser opp mot mannen Eg ville jo gjerne få vite Kven som kjøpte huset Ja kan skjøne det Det er ikkje kvar dag at eg sel eit hus Skrytande Og no har eg pengar Side 3 av 7

4 Det har du vel Ja no har eg godt med pengar litt redd Du budde ikkje så langt herifrå Ho ser mannen inn i auga Nei ikkje så langt unna Flørtande Så vil bryt han av Nei nei Bak hushjørnet står han og blir meir og meir uroleg, så liksom skubbar han seg fram, kjem gåande rundt hjørnet, går inn i tunet, ser mot dei to som sit på benken. Han stansar, ser ned. Ho ser mot han nervøst Det er han som eigde huset Han vi har kjøpt huset av Mannen reiser seg, går mot han. Raskt Han seier at det var bestefar hans som budde her Nøler, vendt til mannen Eller var det han Jo bestefar min òg Men han døydde for mange år sidan Eg kan ikkje hugse bestefar Men bestemor mi budde her til for nokre år sidan då ho døydde Mannen stansar framfor han Eg ville berre helse på Han står og stirer ned Vi er nettopp komne Side 4 av 7

5 Då vil de vel sikkert få områ dykk litt Mannen ser mot han Men eg kan komme tilbake om ei stund Då kan eg forklare dykk huset raskt Er det andre som bur her i nærleiken meiner eg vel Mannen går borttil henne, ristar på hovudet, stiller seg opp framfor benken Nei ikkje nett i nærleik Jo vent nøler ja eg Den einaste er eg Ho ser ned. Pause. Mannen går ut i tunet Eg kjem tilbake om ei stund eg då Eg kan kanskje by dykk på eit glas i kveld For no har eg jo pengar Mannen ler kort. Han og ho nikkar mot mannen, som løftar handa, vinkar til dei, så går han rundt det høgre hushjørnet. Han går bort og set seg nedpå benken, ytst ute, med så lang avstand som mogeleg til henne. Han ser rett framfor seg, ned. Ho kikkar forsiktig mot han. Lang pause litt skjelvande Var det du som bad han om å setje seg ned på benken attmed deg Nei nei Han kom altså berre og sette seg Liksom ironisk Heilt sånn utan vidare kom han berre og sette seg ned på benken attmed deg Ho ser stivt ned framfor seg Det var altså eit hemmeleg ønske som du sende ut No må du komme og setje deg tett attmed meg Side 5 av 7

6 Du sa det altså utan å seie det slik du har for vane Nei gi deg no Eg blir så redd Nei du gjorde ingenting Du såg han ikkje eingong inn i auga Hissig Såg du han inn i auga heile tida Eller var det berre Nett då eg kom at du liksom skulle gjere det Han ristar oppgitt på hovudet Nei ver så snill Eg blir så redd meir oppøst Og var det berre då eg kom at du liksom skulle lene deg imot han Eg lente meg ikkje imot han Eg såg det jo med mine eigne auge Eg såg jo at du lente deg imot han Litt forsonande Eg såg jo det litt oppgitt Eg gjorde ikkje det Likte du han Eg verken likte eller mislikte han Side 6 av 7

7 Du likte han Ja eg likte han vel på ein måte Han reiser seg opp, går ut i tunet Eg såg deg nok sitje der med opne auge (Fra Nokon kjem til å komme, 1992) Side 7 av 7