MOM B-gransking av oppdrettslokalitet Oltesvik i Gjesdal kommune januar 2016 R A P P O R T

Transkript

1 MOM B-gransking av oppdrettslokalitet Oltesvik i Gjesdal kommune januar 2016 R A P P O R T

2

3 Rådgivende Biologer AS RAPPORTENS TITTEL: MOM B-gransking av oppdrettslokalitet Oltesvik i Gjesdal kommune januar 2016 FORFATTAR: Hilde Eirin Haugsøen & Erling Brekke OPPDRAGSGJEVAR: Cargill Aqua Nutrition R&D OPPDRAGET GJEVE: ARBEIDET UTFØRT: RAPPORT DATO: januar januar februar 2016 RAPPORT NR: ANTAL SIDER: ISBN NR: ikkje nummerert EMNEORD: SUBJECT ITEMS: - Oppdrettslokalitet i sjø - Fôrbruk - Organisk belastning RÅDGIVENDE BIOLOGER AS Bredsgården, Bryggen, N-5003 Bergen Foretaksnummer mva Telefon: Telefax: E-post: post@radgivende-biologer.no Forsidebilete: Lokaliteten Oltesvik i august Foto: Thomas Tveit Furset.

4 FØREORD Rådgivende Biologer AS har på oppdrag frå Cargill Aqua Nutrition R&D utført ei MOM B- gransking på lokalitet nr Oltesvik i Gjesdal kommune. Lokaliteten er godkjent for oppdrett av laksefisk tilsvarande ein MTB (maksimalt tillaten biomasse) på 910 tonn. Akvakulturdriftsforskrifta gjeldande frå 1. januar 2005 stiller krav om miljøovervaking av oppdrettslokalitetar i samsvar med NS Første gongs miljøovervaking skal fortrinnsvis utførast når produksjonen er på topp, men granskinga bør seinare også utførast til andre tider av produksjonssyklusen for å kunne kartleggje lokaliteten sitt belastningsbilete i løpet av ein produksjonssyklus og rehabiliteringsevne i brakkleggingsperioden. Denne rapporten presenterer resultata frå MOM B-granskinga med innsamling av botnprøver av sediment og botndyr på lokaliteten den 25. januar Rådgivende Biologer AS takkar Cargill Aqua Nutrition R&D ved Kjetil Frafjord for oppdraget og Tormod Harboe for god assistanse i samband med feltarbeidet. Bergen, 26. februar 2016 INNHALD FØREORD... 2 INNHALD... 2 SAMANDRAG... 3 OMRÅDE- OG LOKALITETSSKILDRING... 4 ANLEGGET... 8 METODE... 9 RESULTAT DISKUSJON REFERANSAR OM OPPDRETTSLOKALITETAR Rådgivende Biologer AS - 2 -

5 SAMANDRAG Haugsøen H.E. & E. Brekke MOM B-gransking av oppdrettslokalitet Oltesvik i Gjesdal kommune januar Rådgivende Biologer AS, rapport 2199, 24 sider. Det er utført ei MOM B-gransking av oppdrettslokaliteten Oltesvik i Gjesdal kommune den 25. januar Lokaliteten Oltesvik ligg ope til på sørsida av Høgsfjorden. Ved Oltesvik skrånar botn i lokalitetsområdet forholdsvis jamt og bratt ned mot nord til 150 meters djup ca 300 meter frå land. Anlegget ligg over ein relativt bratt botn med djupner mellom ca 40 og 120 meter under anlegget, der botn skrår frå land i anlegget sin lengderetning mot nord. På tvers av anlegget skrår botn lite. Det er ingen tersklar mellom lokaliteten og djupområdet i fjorden, og lokaliteten ligg dermed i direkte tilknytning til ein stor resipient med gode utskiftingstilhøve og høg resipientkapasitet. Anlegget er eit kompakt Nor Mær stålanlegg og bestod på prøvetakingstidspunktet av ei rekke med 4 bur à 24 x 24 m. Tabell 1. Informasjon om lokalitet, produksjon og resultat. Oltesvik Lokalitetsnummer: Kartkoordinater: N /Ø Type resipient: Fjord Djupne under anlegg: m Botntype/substrat: Primærsediment av sand oppå fjellbotn Produksjonsdata: MTB-tillatelse: 910 tonn Biomasse ved gransking: 124 tonn Fiskegruppe: Haust 2015 Utfôra mengde 2016: 38 tonn Resultat: Tidspunkt for gransking: Etter 4 månadar med produksjon Produsert mengde 2016: Indeks Gr. II+III: MOM B tilstand: 35 tonn 1,08 1 = meget god MOM B-granskinga syner at lokaliteten på prøvetakingstidspunktet hamna i tilstand 1 = meget god. Ein oversikt over middelverdien av gruppe II + III parametrar syner at sju enkeltprøver fekk tilstand 1 ( meget god ), to enkeltprøver fekk tilstand 2 ( god ), og to enkeltprøver fekk tilstand 4 ( meget dårlig ) (figur 1) Botn under anlegget består av fjell som i stor grad er dekka av eit tynt lag med sand eller organisk materiale, og grabbvolumet var derfor lågt på dei fleste stasjonar. Det var restar av blåskjel i dei fleste prøver. I 9 av 11 prøver var det dyr. Lokaliteten har vore innanfor tilstand 1 og 2 dei siste åra, og det kan sjå ut til at tilstanden vil halde seg innanfor desse klassane gjennom heile produksjonssyklusen. Figur 1. Oversikt over MOM B-tilstand (middelverdien av gruppe II og III parametrar) for dei 11 grabbhogga som vart tekne på lokaliteten Oltesvik ved granskinga 25. januar Rådgivende Biologer AS - 3 -

6 OMRÅDE- OG LOKALITETSSKILDRING MOM B-granskinga er utført på lokaliteten Oltesvik i Gjesdal kommune. Lokaliteten Oltesvik ligg ope til på sørsida av Høgsfjorden med ein avstand på ca 1,7 km til lokaliteten Gråttnes (figur 2). Høgsfjorden sitt hovudløp ved lokaliteten er middels breitt (ca 1,5 km), og fjorden har god djupne ( m djup) fleire km nordvest og søraust for lokaliteten. Lokaliteten ligg såleis i tilknytning til ein stor og djup fjord med høg resipientkapasitet. Lokaliteten ligg opent og noko eksponert til med vindretning i frå nordvest. Lokaliteten ligg relativt langt inne i Høgsfjorden ca 3,5 km frå Dirdal. Høgsfjorden ligg i retninga nordvest søraust og er ca 25 km lang. Ved Dirdal går Høgsfjorden over i Frafjorden og ved Forsand ligg sidefjorden Lysefjorden, som er ein 35 km lang austnordaustgåande, relativt smal og djup terskelfjord. Mot nordvest er Høgsfjorden forbunden med den store og vide Idsefjorden. Dette bidreg til at lokaliteten ligg i tilknytning til eit fjordbasseng med god vassutskifting sidan dette har samband med andre store fjordsystem med god vassutskifting. Figur 2. Oversiktskart (teikna frå sjøkart) over delar av Høgsfjorden, med avmerking av lokalitetane Oltesvik og Gråttnes (svarte firkantar). Rådgivende Biologer AS - 4 -

7 Lokaliteten ved Oltesvik Botn i lokalitetsområdet skrånar forholdsvis jamt og bratt ned mot nord i Oltesvik til 100 meters djup ca 180 meter frå land ved lokaliteten og vidare ned til 160 meters djup ca 300 meter frå land (figur 3). Botn flatar ut ved ca 180 m djup i Høgsfjorden, der ein om lag 550 m nord for anlegget finn det djupaste punktet i resipienten på ca 190 m djup (jf. figur 2). Det er ingen tersklar mellom lokaliteten og djupområdet, og lokaliteten ligg dermed i direkte tilknytning til ein stor resipient med gode utskiftingstilhøve og høg resipientkapasitet. Figur 3. Utsnitt av sjøområdet ved Oltesvik med innteikna 10-meters djupnekoter og plassering av anlegget. Kartet er teikna ut frå eigne opploddingar 27. juni 2005 ved hjelp av eit Olex integrert ekkolodd, GPS og digitalt sjøkart-system. Posisjonsreferansepunktet på kaia ved gangbrua er merka med R (N 58 51,218' /Ø 06 07,508'). Rådgivende Biologer AS - 5 -

8 For å få eit detaljert bilete av botntilhøva på lokaliteten målte ein djupna under merdene som låg på lokaliteten 27. juni 2005 (1. gangs MOM B-gransking) med eit berbart smalstråle-ekkolodd (Humminbird). Ein tok punktmålingar slik at ein fekk eit tilnærma kvadratisk rutenett av målingar under og rundt anlegget med ein avstand på ca 15 m mellom kvar djupnemåling. I figur 4 er desse målingane grafisk framstilt og syner botn under anlegget. Då det nye anlegget er plassert om lag 20 m lenger aust, vil anlegget ligge over den austre delen av den tredimensjonale framstillinga, og ca 15 meter utforbi på vestsida. Ein har og oppgjeve retningsposisjonane og avstanden mellom målingane på figuren slik at ein lettare ser for seg anlegget si plassering og skala i figuren. Desse djupnemålingane har ein og nytta til å teikne koter av botn under anlegget (figur 5). Figur 4 skal illustrere botn sett frå anlegget sin kortende mot nord og innover mot land (mot sør). Ein ser at anlegget ligg over ein relativt bratt botn med djupner mellom ca 40 og 120 meter under anlegget, der botn skrår frå land i anlegget sin lengderetning mot nord. På tvers av anlegget skrår botn lite, dvs botnen skrår svakt nedover på tvers mot aust (ca 2-9 m over ein distane på 30 m) under mesteparten av anlegget. I anlegget si lengderetning mot nord skrår botnen meir, dvs totalt ca 80 m over ein distanse på 120 m, noko som tilsvarar ein gjennomsnittlig helningsgrad på 67 %. Botn skrår med andre ord 6,7 m for kvar 10. meter, og dette er relativt bratt. Botn skrår mest under dei 2-3 innerste merdene og flatar noko ut under dei 1-2 ytterste merdene (jf. figur 5) Djup i meter M 105 M 90 M 75 M M 15 M 30 M 15 M 30 M 45 M 60 M Anleggets langside mot vest 45 M 0 M Anleggets kortende mot nord 60 M Figur 4. Djupnetilhøve under anlegget ved Oltesvik. Ein ser botnen i frå anlegget sin kortende mot nord i retning sør inn mot land i retning kaia. Anlegget er plassert over den austre delen av botnkartet i tilnærma retning sør - nord. Sjå teksten for nærare forklaring. Ein ser at botnen er noko småkupert skrånande nedover i anlegget si lengderetning, men botnen er likevel tilsynelatande utan større hol eller groper, og skrånar heile tida jamt nedover slik at ein truleg har få stader med avfallsfeller under anlegget (figur 4 og 5). Organisk avfall frå anlegget kan forventast å sedimentere relativt jamt under anlegget og eventuelt skli nedover i dei brattaste partia under dei innerste merdene. Her er det og grunnast, og soleis vil det kunne tenkjast at noko meir avfall enn elles vil kunne bli liggjande ved foten av den brattaste skråninga under den ytste delen av merd nr 1 og under merd nr 2. Rådgivende Biologer AS - 6 -

9 Figur 5. Oversyn over anlegget ved Oltesvik (4 merder à 24 x 24 m, innvendige mål) med innteikna 10-meters djupnekoter. Kartet er teikna etter opploddingar med berbart ekkolodd, og korrigert med taulengdene ved prøvetaking gjort 2. august Merdene er nummerert frå 1-4. Rådgivende Biologer AS - 7 -

10 ANLEGGET Lokaliteten Oltesvik har vore i drift sidan 1989 og er godkjent for ein MTB på 910 tonn. Før smoltutsettet hausten 2009 vart det lagt ut eit nytt anlegg på lokaliteten. Dette nye anlegget består av fire stk 24 x 24 stålbur lagt ut på ei rekke. Gangbrua vart i samband med fortøyning av det nye anlegget forlenga ca 12 m, samt at merdane vart flytta ca 20 m lenger aust. Gangbrua ut til anlegget er i dag ca m lang. Anlegget som ligg på lokaliteten er eit kompakt Nor Mær stålanlegg som ligg ca meter frå land omlag i lengderetning nord - sør. Anlegget har ei rektangulær form, og anlegget sitt ytre mål er ca 30 x 120 m. Førre generasjon fisk på lokaliteten var ferdig utslakta mars 2015, og i oktober 2015 vart det sett ut fisk med ei snittvekt på 103 gram. På granskingsdagen stod det fisk i anlegget med ei snittvekt på ca 0,72 kg. Tabell 2. Anlegget sin driftshistorikk sidan januar 2016 Fôrmengde (tonn) Produksjon (tonn) Rådgivende Biologer AS - 8 -

11 MOM B-GRANSKING PÅ LOKALITETEN METODE På lokaliteten er det gjennomført ei MOM B-gransking i tråd med metodikken gjeven i Norsk Standard, NS 9410:2007. Til prøvetakinga blei det nytta ein 0,028 m² stor van Veen grabb. Det blei teke prøvar på elleve stasjonar for analyse ut frå ein standardisert MOM-prøvetakingsmetodikk (figur 5 og tabell 4). Posisjonar (WGS 84) er oppgitt i tabell 3. Tal på grabbhogg teke på kvar stasjon for å få opp representativ prøve går fram av tabell 3. Ved utveljing av stasjonar blir det ved nye anlegg, eller ved ny anleggskonfigurasjon, lagt vekt på å plassere stasjonane slik at dei er representative for lokaliteten sine botn- og straumtilhøve. Ved oppfølgjande granskingar blir det lagt vekt på å gjenta stasjonsnett frå tidlegare granskingar (jf. figur 4 og 6). Til kjemiske analyser blei det nytta ein WTW Multi 3420 med ein SenTix 980 ph-elektrode til måling av ph og ein SenTix ORP 900 platinaelektrode med intern referanseelektrode til måling av redokspotensial (Eh). ph-elektroden blir kalibrert med buffer ph 4 og 7 før kvar feltøkt. Eh-referanseelektroden gir eit halvcellepotensial på +207 mv ved 25 C, +217 mv ved 10 C og +224 mv ved 0 C. Ved innføring i «prøveskjema» blir det lagt til ein fast referanseverdi basert på representativ sedimenttemperatur (sjå tabell 4). Litt ulike halvcellepotensial ved ulike temperaturar ligg innanfor presisjonsnivået for denne type granskingar på ± 25 mv, som oppgitt i NS 9410:2007. SKJEMA FOR PRØVETAKINGSPUNKT For å skildre innhaldet i grabben er det i skjema for prøvetakingspunkt i NS 9410:2007 oppgitt rubrikkar for primærsediment (jf. tabell 3). Under dei fleste oppdrettsanlegg finst det i varierande grad restar av døde blåskjel som stammar frå anlegget. I einskilde prøver kan desse utgjere eit betydeleg volum av den totale grabbprøven. Det vil ikkje vere rett å rubrisere dette som primærsediment, og me har valt å oppgje andelen blåskjelrestar og primærsediment kvar for seg, slik at desse til saman utgjer 100 % av prøven (eit unntak vil vere fjellbotn utan akkumulert materiale). Mudder er oppgitt som ein type primærsediment i skjema for prøvetakingspunkt. Dette finst naturleg somme stader der det er store tilførsler av organisk materiale og/eller dårlege nedbrytingstilhøve, som til dømes utanfor elveosar (mykje lauv, kvist og mose m.m.) og nokre terskla basseng langs kysten (mykje fragment av tang og tare og lite oksygen). Oppdrettsanlegg blir vanlegvis ikkje lagt på slike plassar, og «naturleg» mudder er såleis lite aktuelt i skjemaet. Imidlertid kan ein etter ei tids drift på ein oppdrettslokalitet finne mudderliknande materiale. Dette er delvis nedbrote organisk materiale (forkorta «dnom») som oppstår etter at botndyr (børstemakkar m.m.) har omsett fekalier frå anlegget. Dnom vil som regel vere små mørkebrune, luktfrie og mjuke fragment (tilsvarar om lag matjord), og skil seg frå lag av ferske fekalier, som er meir gulbrunt, sleipt og luktande. Eventuelle førekomstar av dnom i ein prøve blir rubrisert som mudder i skjemaet, for å skilje frå førekomst av ferskare fekalier. GRABBHOGG Kvart grabbhogg blei undersøkt med omsyn på tre sedimentparametrar, som alle blei tildelt poeng etter kor mykje sedimentet var påverka av tilførslar av organisk stoff. Til fleire poeng prøven får, til meir påverka er den. Rådgivende Biologer AS - 9 -

12 Faunagransking (gruppe I) består i å konstatere om dyr større enn 1 mm er til stades i sedimentet eller ikkje. Det blir også utført ei enkel bestemming av organismane på staden, men det blir ikkje teke med prøver til laboratoriet for nærare bestemming. Vurderinga blir gjeven 0 eller 1 poeng. Observasjonane av dyr er ikkje meint å vere noko anna enn ei grov, enkel vurdering av dyresamfunnet i prøvene, der både antal artar og antal dyr (spesielt børstemakkar) er omtrentlege. Hovudføremålet er å vise om ein finn dyr, om ein finn fleire hovudgrupper samt ei grov, forenkla fordeling av artar innan kvar gruppe. Kjemisk gransking (gruppe II) av surleik (ph) og redokspotensial (Eh) i overflata av sedimentet blir gjeven poeng etter ei samla vurdering av ph og Eh etter nærare bruksanvisning i NS 9410:2007. Sensorisk gransking (gruppe III) omfattar eventuell førekomst av gassboblar og lukt i sedimentet, og 1 skildring av sedimentet sin konsistens og farge, samt grabbvolum og tjukkleik på deponert slam. Her blir det gjeve opp til 4 poeng for kvar av eigenskapane. Vurderinga av lokaliteten sin tilstand blir fastsett ved 4 ei samla vurdering av gruppe I III parametrar etter NS 9410:2007. Måling av ph og Eh gjev ei kjemisk bestemming av belastningsgraden i sedimenta. Belasta sediment er sure, og i slike sediment vil ein måle låg ph. I sure sediment blir det tilsvarande målt eit lågt redokspotensial, noko som er eit mål på at det er lite eller ikkje noko oksygen i sedimenta. Måling av ph/eh blir gjort ved å opne ei luke i grabben, og så plassere elektrodane forsiktig 1 2 cm nedi sedimentet. ph/eh blir lest av når Eh viser tilnærma stabil verdi. Ved lite prøvemateriale i grabben blir innhaldet overført til ein plastbalje for måling av ph/eh, for å unngå kontakt mellom platinaelektroden og metallet i grabben, noko som kan gje utslag på Eh-verdiane. Utrekning av middelverdi gruppe II & III i «PRØVESKJEMA» Erfaringar med måling av ph/eh har synt at lokalitetar kan få tildelt ein dårlegare tilstand enn dei fortener når ein samanliknar med vurderinga av sedimenttilstanden. For å vege opp dette misforholdet slik at ein får rettare tilhøve mellom måling av gruppe II parametrar (ph/eh) og gruppe III parametrar (sedimenttilstand), reknar ein ut middelverdien av desse to gruppene ved å slå saman poengsummen for måling av ph/eh og korrigert sum av sedimenttilstanden for kvar enkelt prøve. Gjennomsnittet av desse middelverdiane gir så tilstanden for gruppe II & III, som er grunnlaget for utrekning av lokaliteten sin tilstand (sjå «PRØVESKJEMA», tabell 4). I dei tilfella der ein ikkje har målte verdiar av ph/eh, nyttar ein korrigert sum for gruppe III i staden for middelverdien av gruppe II og III Figur 6. Oversyn overprøveuttak på Oltesvik med plassering av dei 11 grabbhogga som vart tekne den 25. januar Posisjonar for grabbhogg er avmerka med nummererte sirklar (1-11) og merdene er nummererte med firkantar (1-4). Rådgivende Biologer AS

13 RESULTAT Delresultat er samenfatta i tabell 3. Tabell 3. SKJEMA FOR PRØVETAKINGSSTAD for granskingane 25. januar 2016 ved Cargill Aqua Nutrition R&D, konsesjon R/G 0010 sin lokalitet Oltesvik. Prøvetakingsstad: Djup (meter) Posisjon nord: 58 51, Posisjon aust: 06 07, Antal forsøk Spontan bobling Bobling v/prøvetaking Bobling i prøve Andel blåskjelrestar (%) Andel primærsediment (%) ' 304' 304' 311' 292' 293' 296' 277' 280' 283' 266' 453' 455' 466' 481' 460' 478' 488' 470' 490' 497' 494' Ja Ja 90 % Spor 80 % 80 % 20 % 70 % 95 % Spor 30 % 80 % 10 % 100 % 20 % 20 % 80 % 30 % 5 % 100 % 70 % 20 % 100 % Skjelsand Fordeling Grus Spor av Sand 100 % 100 % Litt 90 % 40 % Spor 90 % 80 % Litt 100 % primær- Silt sediment Leire Mudder* Spor 100 % 100 % 10 % 60 % 100 % 10 % 20 % Fjellbotn Ja? Ja Ja? Ja Ja Ja Ja?? Ja Ja Steinbotn Pigghudingar, antal Krepsdyr, antal Blautdyr, antal Børstemakk, ca antal M. fuliginosus Fôr / fekalier Ja Spor Slør Beggiatoa *) Organisk materiale frå oppdrettsverksemda. Rådgivende Biologer AS

14 SKILDRING AV DEI EINSKILDE PRØVENE Der prøvene vart silte viser bileta prøvene før og etter siling, dette er gjennomgåande. På stasjon 1 fekk ein frå 123 m djup opp knapt 1 dl materiale. Prøven var gråbrun og luktfri med fast konsistens. Det var 90 % blåskjelrestar og 10 % primærsediment, derav ca 100 % sand. I grabben var det ca 10 makkar (mest Capitella capitata) og 2 tanglus. På stasjon 2 fekk ein frå 104 m djup opp ca 1 skei sand og spor av blåskjel. Prøven var grå og luktfri med fast konsistens. I grabben var det ca 4 makkar og 1 tanglus. På stasjon 3 løyste ikkje grabben seg ut på første forsøk. På andre forsøk fekk ein frå 109 m djup skrapt opp ca ¼ grabb frå fjellbotn. Prøven var brun med noko lukt og mjuk konsistens. Det var ca. 80 % blåskjelrestar og 20 % primærsediment, derav 100 % organisk materiale/slam. I grabben var det eit par lauv og Ingen dyr. Rådgivende Biologer AS

15 På stasjon 4 fekk ein frå 112 m djup opp nesten full grabb med brun og sterkt luktande prøve med mjuk konsistens. Det var gassbobling i prøve og ved prøvetaking. Prøven bestod av 80 % blåskjel og 20 % primærsediment, derav 100 % organisk materiale og litt sand. Det var eit 4-5 cm slamlag, og fekalier i prøven og ingen dyr i prøven. På stasjon 5 fekk ein frå 89 m djup opp ½ dl grå og luktfri prøve med fast konistens frå fjellbotn. Det var ca 20 % blåskjel og 80 % primærsediment, derav 90 % sand og 10 % organisk materiale. I grabben var det ca 10 makkar. På stasjon 6 fekk ein frå 90 m djup skrapt opp knapt 1/6 grabb frå fjellbotn. Prøven var brun med noko lukt og mjuk til fast konsistens. Det var 70 % blåskjelrestar og 30 % primærsediment, derav 40 % sand, 60 % organisk materiale og spor av fekalie restar. Det var 5 makkar i prøven. Rådgivende Biologer AS

16 På stasjon 7 fekk ein frå 98 m djup ¼ grabb med gråbrun og luktfri prøve med mjuk til fast konsistens. Materialet bestod 95 % blåskjelrestar og 5 % primærsediment, derav 100 % organisk materiale og spor av sand. Det var 1 krepsdyr (Nebalia sp.) og 2 makkar (Ophryotrocha sp. og C. capitata) i prøven. På stasjon 8 fekk ein frå 70 m djup opp knapt ¼ grab med grå og luktfri prøve med fast konsistens. Materialet bestod av spor av blåskjelrestar, 90 % sand og 10 % organisk materiale. I grabben var det 30 makkar (flest C. capitata). På stasjon 9 fekk ein frå 74 m djup opp vèl 1/6 grabb med brun og noko luktande prøve og mjuk til fast konsistens. Det var 30 % blåskjelrestar og 70 % primærsediment, derav ca 80 % sand og 20 % organisk materiale med et slør av ferske fekalier. Det var ca 30 makkar i prøven (bl. a. C.capitata, og Ophryotrocha sp.). Rådgivende Biologer AS

17 På stasjon 10 fekk ein frå 79 m djup skrapt opp 1 spiseskei materiale med grå og luktri prøve med fast konsistens. Det var ca 80 % blåskjelrestar og 20 % primærsediment, betsåande av litt sand. Det var ca 12 makkar (2-3 artar) og eit krepsdyr (Nebalia sp.). På stasjon 11 fekk ein frå 54 m djup skrapt opp 2 spiseskeier fin sand og litt stein/grus frå fjellbotn. Prøven var grå og luktfri med fast konsistens. Det var 5 makkar i prøven. Gruppe I: Fauna Det vart påvist representative dyr på 9 av 11 stasjonar. Det vart hovudsakeleg funne dyr innan hovudgruppa børstemakk, og artene Capitella capitata og Ophrytrocha sp. var hyppig førekommande i prøvane. På fire stasjonar fann ein ca 2-5 makkar, og på fem stasjonar fann ein ca 10 og 30 makkar. Vanlegvis er ikkje stasjonar tekne på fjellbotn med i denne berekninga sidan ein generelt ikkje kan forvente å finne dyr her (jf. NS 9410:2007). Men sidan det meste av anlegget ligg på fjellbotn og ein fann dyr på desse stasjonane er alle prøver som inneheldt dyr tekne med. Desse observasjonane av dyr er ikkje meint å vere noko anna enn ei grov, enkel vurdering av dyresamfunnet i prøvene, der både talet på artar og talet på dyr (spesielt børstemakk) er omtrentlege. Hovudføremålet er å vise om ein fann dyr, om ein finn fleire hovudgrupper, samt ei grov, forenkla fordeling av artar innan kvar gruppe. Indeksen for gruppe I er 0,18, og lokaliteten sin miljøtilstand med omsyn på fauna er A, jf. «prøveskjema» (tabell 4). Gruppe II: Surleik og redokspotensial - ph/eh Det vart målt ph/eh på alle stasjonane (figur 7). To prøver hadde låg ph med verdiar frå 6,37 til 6,70, og det tilhøyrande redokspotensialet (Eh) i prøvene var mellom -13 og -75 mv etter eit tillegg for referanseelektrodepotensial (tabell 4). Prøvane hamna i tiltstandsklasse 4 = "meget dårlig". Ein enkeltprøve tilsvarte tilstand 3 = "dårlig" med moderat låg ph på 7,03, og tilhøyrande Eh frå -35. Ein prøve hadde ph 7, 21 med tilhøyrande Eh på-37 mv og hamna i tilstand 2 = "god". Dei resterande sju prøvane hadde høg ph verdi frå 7,65 7,97 med tilhøyrande Eh frå mv tilsvarand tilstandsklasse 1 = "meget god". Sedimentet var altså kjemisk sett "meget dårlig" på to stasjonar, "dårlig" på ein stasjon, "god" på ein stasjon og "meget god" på sju stasjonar. Rådgivende Biologer AS

18 Ut frå poengberekninga i tabell 4 ser ein at samla poengsum for dei 11 prøvene var 16. Dette gir ein indeks på 1,45, og måling av ph og Eh for heile lokaliteten tilsvarar tilstand 2 = "god" Eh ,5 6 6,5 7 7,5 8 ph Figur 7. Forholdet mellom redokspotensial (Eh) og surleik (ph) for 11 grabbhogg (nummererte punkt) tekne 25. januar 2016 på lokaliteten Oltesvik. Poengkategoriar med støttelinjer for gruppe IIparameteren er markert (NS 9410:2007). Gruppe III: Sedimenttilstand Med omsyn til sedimenttilstand fekk ei prøve 15 poeng som gjev tilstand 4 ("meget dårlig"). Tre prøver fekk frå 5 til 7 poeng, og hamna i tilstand 2 ("god"). Dei resterande prøvene fekk frå 0 til 2 poeng, og desse prøvene fekk då tilstand 1 ("meget god"). Samla poengsum for alle prøvene var 35, og korrigert sum er 7,7. Dette gjev ein indeks på 0,70, og sedimenttilstand for heile lokaliteten tilsvarar tilstand 1, dvs at heile lokaliteten vurdert under eitt er meget god ut frå ei vurdering av gruppe III parameteren, jf. tabell 4. Lokaliteten sin tilstand Samla poengsum for middelverdien av samtlege 11 prøver var 11,74. Dette gjev ein indeks på 1,07, og for gruppe II (ph/eh) og III (sedimenttilstand) vurdert under eitt, hamnar lokalitetstilstanden innunder tilstandsklasse 1, dvs god, jf. «prøveskjema» (tabell 4). Ei oppsummering av sedimenttilstanden for kvar enkelt prøve basert på middelverdien av gruppe II og III syner at botnen under anlegget var i meget dårlig tilstand på stasjon 3 og 4, på stasjon 6 og 10 var tilstanden god, og på dei resterande stasjonane var tilstanden meget god (figur 8). Basert på undersøking av dyr, ph/eh og sediment var lokaliteten på prøvetakingstidspunktet i nest beste tilstandsklasse, dvs tilstand 1 = meget god. Rådgivende Biologer AS

19 Tabell 4. PRØVESKJEMA for granskingane 25. januar 2016 ved lokalitet Oltesvik Gr Parameter Poeng Prøve nr Indeks Dyr Ja=0 Nei= ,18 I Tilstand gruppe I A ph verdi 7,65 7,80 6,70 6,37 7,84 7,21 7,80 7,70 7,03 7,92 7,97 II Eh verdi ph/eh frå figur ,45 Tilstand prøve Tilstand gruppe II 2 Buffertemp: 8,3 C Sjøvasstemp: 8 C Sedimenttemp: 8,4 C ph sjø: 7,69 Eh sjø: 431 mv Referanseelektrode: 217 mv Gassbobler Ja=4 Nei= Farge Lys/grå= Brun/sv= Ingen= Lukt Noko= III Sterk=4 4 Fast= Konsistens Mjuk=2 2 2 Laus=4 <1/4 = Grabb- 1/4-3/4 = 1 1 volum > 3/4 = 2 2 Tjukkelse 0-2 cm = på 2-8 cm = 1 1 slamlag > 8 cm = 2 SUM: Korrigert sum (*0,22) 0,22 0 1,54 3,3 0 1,1 0,44 0 1, ,70 Tilstand prøve Tilstand gruppe III 1 II + Middelverdi gruppe II+III 0,11 0 3,27 4,15 0 1,55 0,72 0 2, ,08 Tilstand prøve III Tilstand gruppe II+III 1 ph/eh Korr.sum Indeks Tilstand < 1,1 1 1,1-2,1 2 2,1-3,1 3 > 3,1 4 Tilstand Lokalitetens Gruppe I Gruppe II & III tilstand A 1, 2, 3, 4 1, 2, 3, 4 4 1, 2, 3 1, 2, LOKALITETENS TILSTAND : 1 Rådgivende Biologer AS

20 Figur 8. Oversikt over MOM B-tilstand (middelverdien av gruppe II og III parametrar) for enkeltstasjonane på Oltesvik frå granskinga 9. desember 2010 (Staveland & Tveranger 2011, oppe t.v.), 2. august 2012 (Furset 2012, oppe i midten), 9. juli 2013 (Furset 2013, oppe t.h.), og frå gransking 29. januar 2015 (Furset 2016, nede t.v.) og noverande gransking 25. januar 2016 (nede t.h.) Rådgivende Biologer AS

21 DISKUSJON Ut frå vurderingskriteriene i NS 9410:2007 er det dokumentert at lokaliteten ved Oltesvik på prøvetidspunktet fekk tilstand 1 = meget god, og granskinga vart utført etter ca 4 månader med produksjon. Før utsettet hadde lokaliteten ei brakkleggingstid på om lag 6 månader. Primærsedimentet bestod i hovudsak av sand og organisk materiale frå oppdrettsverksemd. To prøver var tydeleg belasta og tilsvarte tilstand 4 ("meget dårlig"), og vart prøvetatt ved nordaustlege del av anlegget (figur 8). To enkeltprøver i midten av søraustlege del viste litt belastning (tilstand 2 = "god"), medan dei resterande prøvane viste gode tilhøve tilsvarande tilstand 1 ("meget god"). Det vart påvist infauna på 9 av 11 stasjonar på lokaliteten, og av desse var truleg samtlege tekne på fjellbotn. På dei to stasjonane der ein ikkje fann dyr (stasjon 3 og 4) var det truleg for dårlige tilhøve for botnfauna, då begge tilsvarte tilstand 4. Ved førre MOM B-gransking fekk lokaliteten tilstand 2 ("god"), og denne granskinga vart gjort ved maksimal produksjon (figur 9). Av dei tre føregåande granskingane vart to gjort ved maksimal produksjon, og resulterte i tilstand 2, medan den som gav tilstand 1 var gjort ved brakklegging. Tidlegare granskingar har gjeve noko variabelt resultat, og før anleggstrukturen vart endra i 2009 fekk lokaliteten tilstand 3 ("dårlig") ved to granskingar. Etter endringane har lokaliteten fått tilstand 1 og 2. Tilstand 4,5 4 3,5 3 2,5 2 1,5 1 0,5 0 Meget dårlig Dårlig God Meget god 2,23 Fôrbruk og utvikling av MOM B-tilstand 1,17 2,78 1,40 1,25 0,82 1,80 1, jan. 05 Fôrbruk (tonn/mnd) jul. 05 jan. 06 jul. 06 jan. 07 jul. 07 jan. 08 jul. 08 jan. 09 jul. 09 jan. 10 jul. 10 jan. 11 jul. 11 jan. 12 jul. 12 jan. 13 jul. 13 jan. 14 jul. 14 jan. 15 jul. 15 jan. 16 Figur 9. Utvikling av MOM B-tilstand ved Oltesvik frå 2006 til 2013, eldre data henta frå Tveranger 2006, 2007 og 2009, Staveland & Tveranger 2011 og Furset 2012 og 2013, Samanlikning av enkeltstasjonar frå dei fire siste granskingane syner at miljøtilstanden generelt er best langs anlegget si vestlege langside (figur 8), og dette er truleg ein følgje av at straumen hovudsakeleg går mot aust (Kambestad 2012). Straumen vil då føre organisk materiale frå oppdrettsverksemda mot aust slik at det i større grad kan hope seg opp og sedimentere langs anlegget si austside. Då nytt anlegg vart lagt ut og flytta i 2009 vart det og lagt ut sand på lokaliteten. Botn under lokaliteten består hovudsakeleg av fjell som er prega av små holer og groper der organisk nedfall kan samle seg opp og sedimentere. Målet med å legge ut sand var å fylle i desse holene og gropene og på den måten hindre organisk materiale i å sedimentere her. Då grabbvoluma har vore små ved dei tre siste granskingane kan det sjå ut til at dette har vore vellukka. Ein har likevel enkeltstasjonar med dårlig tilstand, men det vart ikkje registrert spontanbobling som ved førre gransking. Det er vanskeleg å forutsjå kva konsekvensane blir av eit slikt tiltak, og resultatet vil truleg og avhenge av ulike tilhøve Rådgivende Biologer AS

22 på ulike lokalitetar. På Oltesvik ser det ut til at sanden er grovkorna og laust nok pakka til at noko organisk materiale sig ned og vert blanda inn, og at ein på denne måten kan få danning av H 2 S nede i sanden. Resultatet frå dei fire førre granskingane tyder på at lokaliteten tåler dagens produksjonsregime godt, og resultatet frå denne granskinga kan tyde på at lokaliteten vil halde seg innanfor tilstand 1 og 2 gjennom heile produksjonssyklusen. Rådgivende Biologer AS

23 REFERANSAR Tidlegare rapportar: TVERANGER, B Ny MOM B-gransking av oppdrettslokaliteten Oltesvik i Gjesdal kommune høsten 2006 Rådgivende Biologer AS, rapport 946, 24 sider. TVERANGER, B Ny MOM B-gransking av oppdrettslokalitetane Oltesvik og Gråttnes i Gjesdal kommune Rådgivende Biologer AS, rapport 981, 36 sider. TVERANGER, B Ny MOM B-gransking av oppdrettslokaliteten Oltesvik i Gjesdal kommune sommeren 2009 Rådgivende Biologer AS, rapport 1202, 26 sider. STAVELAND A. H. & B. TVERANGER MOM B-gransking av oppdrettslokalitet Oltesvik i Gjesdal kommune desember Rådgivende Biologer AS, rapport 1407, 22 sider. FURSET T. T MOM B-gransking av oppdrettslokalitet Oltesvik i Gjesdal kommune august Rådgivende Biologer AS, rapport 1591, 26 sider. KAMBESTAD, M Lokalitetsrapport for Oltesvik i Gjesdal kommune. Rådgivende Biologer AS, rapport 1618, 35 sider. FURSET T. T MOM B-gransking av oppdrettslokalitet Oltesvik i Gjesdal kommune juli Rådgivende Biologer AS, rapport 1761, 26 sider. FURSET T. T MOM B-gransking av oppdrettslokalitet Oltesvik i Gjesdal kommune januar Rådgivende Biologer AS, rapport 2011, 26 sider. Andre referansar: GAUSEN, M., A. NÆSS, A. BERGHEIM, P. HØLLAND & J. RAVNDAL Oksygentilsetting i laksemerder gir økt slaktekvantum. Norsk Fiskeoppdrett, nr 6, 2004, side HANSEN, P.K., A. ERVIK, J. AURE, P. JOHANNESSEN, T. JAHNSEN, A. STIGEBRANDT & M. SCHAANNING MOM - Konsept og revidert utgave av overvåkningsprogrammet Fisken og Havet nr 5, 55 sider. KOSMO, J.P Norske oppdrettere og benchmarking økt konkurransekraft. Norsk Fiskeoppdrett, nr 15, 2003, side NORSK STANDARD NS 9410: 2007 Miljøovervåking av bunnpåvirkning fra marine akvakulturanlegg. Standard Norge, 23 sider. Rådgivende Biologer AS

24 OM OPPDRETTSLOKALITETAR Val av lokalitet har etterkvart vorte ein kritisk suksessfaktor for å oppnå vellykka driftsresultat, då det i dei seinare åra har gått mot ein stadig større konsentrasjon av volum og biomasse pr lokalitet. Dette stiller større krav til straumtilhøve og djupne på lokaliteten, botntopografi, samt lokaliteten og området omkring si evne til å omsetje det tilførte materialet frå anlegget. Det er eit mål at oppdrettsaktiviteten ikkje skal påføre det ytre miljø skade og påverknad utover det som er akseptert i etablerte standarder og normer for næringa, slik som m.a. definert i NS 9410:2007, Miljøovervåking av bunnpåvirkning fra marine akvakulturanlegg. Alle lokalitetar skal såleis i varierande grad underleggjast ulike typar miljøgranskingar. Mellom anna skal det utførast miljøundersøkingar under anlegga ved topp-produksjon i kvar driftssyklus. Hovudmålet med miljøgranskingar på oppdrettsanlegg er å avgjere i kva grad drifta påverkar det ytre miljøet. Fram til no har det derimot vore lite merksemd retta mot korleis dei ytre miljøtilhøva påverkar velferda til fisken, då det indre miljøet i anlegget i stor grad blir påverka av det ytre miljøet. I samband med søknad om ny lokalitet eller utviding på gjeldande lokalitet, skal det også presenterast straummålingar. NYTEK-forskrifta stiller tekniske krav til flytande oppdrettsanlegg med omsyn på dei ytre påkjenningene. Alle lokalitetar skal såleis vere klassifisert i høve til dette, der måling av overflatestraum er eitt sentralt element. Minimumsbehovet for straum i eit anlegg er avhengig av temperaturen i sjøen, årstid, fiskemengde i anlegget, fòring, tettleik i merdene, djupne på nøtene, om nøtene er reine, anlegget si plassering i høve til straumretning, osv. For lite straum, eller lange straumstille periodar, vil kunne medføre oksygensvikt i merdene. Spesielt kritiske periodar har ein om sommaren og utover hausten med høg temperatur i sjøen kombinert med lite oksygen og høg biomasse i anlegga. Lokalitetstypar og vassutskifting Oppdrettslokalitetar eller sjøresipientar langs kysten av Vestlandet kan generelt delast i fire hovudtypar: Fjordar og pollar, straumsund, viker og bukter eller opne sjøområde. Desse forskjellige områdetypane skil seg frå kvarandre på grunnlag av topografiske tilhøve, noko som medfører at vassmassane har ulik vassutskifting og sjiktingstilhøve på dei ulike djup. Dette er avgjerande for dei lokale sedimentasjonstilhøva, noko som vert lagt vekt på ved vurdering av resipienttilhøve og lokal påverknad av eventuelle utslepp til dei ulike typane sjøområde. På stader med god overflatestraum og dermed stor vassutskifting i overflatevassmassane, vil tilførslar av oppløyst næringsstoff raskt bli ført bort. Tilførslar av organisk stoff søkk ned og vil sedimentere avhengig av straumtilhøva lenger nede i vassøyla. Vi snakkar då om spreiingsstraum i vassmassane under overflatevassmassane, og denne er avgjerande for i kva grad tilførslar vil påverke lokalitetane. Fjordar og pollar er pr. definisjon skilde frå dei tilgrensande utanforliggjande sjøområda med ein terskel i munningen/utløpet. Dette gjer at vassmassane innanfor ofte er sjikta, der djupvatnet som er innestengt bak terskelen, kan være stagnerande, medan overflatevatnet hyppig vert skifta ut fordi tidevatnet to gonger dagleg strøymer fritt inn og ut. Mellom tidevatnstraumane kan det vere periodar med straumstille. I dei store fjordane vil djupvatnet utgjere svært store volum, og djupnene kan vere på mange hundre meter. Straumsund omfattar ofte trange, nesten kanal-liknande nord-sør gåande område der tidevasstraumen periodevis er svært sterk. Dersom slike straumsund er grunne, vil dei kunne ha ei fullstendig utskifting av vassmassane heilt til botn, men vanlegvis er det mindre sterk straum nedover i djupet. Det vil imidlertid berre vere høge straumhastigheiter i avgrensa tidsperiodar, og innimellom tidevasstraumen vil det kunne vere straumstille. Grunne straumsund vil vanlegvis ha ein svært god resipientkapasitet, fordi sjølv betydelege tilførslar vert spreidd utover store område, medan djupare straumsund vil ha sedimenterande tilhøve i djupet i dei periodane straumhastigheita er mindre. Den lokale påverknaden av utslepp vil difor variere avhengig av djupna til sundet. Større sjøområde kan også ha karakter av straumsund i overflata, medan dei kan ha relativt grunne tersklar i begge endar og dermed ha eigenskapar av fjordar med tilhøyrande stagnerande djupvatn under terskelnivå. Slike større område vil også ha sedimenterande tilhøve og kunne ha lokal påverknad av utslepp. Bukter og viker viser til lokale område som gjerne ligg i tilknytning til anten større fjordar, straumsund Rådgivende Biologer AS

25 eller opne havområde. Buktene og vikene vert skilt frå pollar ved at dei ikkje er fråskilt dei utanforliggjande sjøområda med nokon terskel, og difor ikkje har stagnerande djupvatn ved botnen. Vanlegvis vil difor ei bukt / vik ha skrånande botn frå land og utover mot det utanforliggjande området, slik at også dei djupare delane av vassøyla her vert skifta ut. Slike område har relativt god resipientkapasitet, sjølv om eit utslepp vil kunne ha ein lokal miljøeffekt på lokaliteten avhengig av den lokale botntopografien og straumtilhøva. Dette er fordi ei bukt eller vik vil kunne liggja i ei bakevje, og ha betydeleg dårlegare straumtilhøve i høve til sjøområda utanfor. Opne havområde ligg utanfor tersklane til dei store fjordane, vest i havet. Her er det store djup og jamn utskifting av vassmassane utan stagnerande djupvatn mot botnen. Her er resipienttilhøva svært gode, og eit eventuelt utslepp vil ikkje ha nokon innverknad på miljøet ved utsleppet. Innslaget av straumstille periodar på straumsvake lokalitetar (t.d. innerst i ein fjordarm, inne i ein os, ei bukt eller ei vik) gjer at ein kan risikere at fisken i lengre periodar sym i tilnærma det same vatnet. På straumsvake lokalitetar har ein ikkje alltid kontinuerleg utskifting av vatnet i anlegget. Dette treng ikkje vere kritisk i den kalde årstida, men i periodar med høg temperatur i sjøen og mykje fisk i anlegget og intensiv fôring, vil fisken kunne få tilført for lite oksygen. Dette vil i særlege tilfelle kunne verke negativt inn på veksten og trivselen til fisken. Lokal belastning på ytre miljø Ved alle vurderingar av belastning må ein skilje mellom det som utgjer ei lokal punktbelastning på ein oppdrettslokalitet og det som resipienten regionalt har kapasitet til å omsetje av organisk materiale før han blir overbelasta. Uansett om resipienten har god kapasitet, så vil bereevna til sjølve lokaliteten i stor grad vere avhengig av terrenget ved botn, djupnetilhøva og straumtilhøva i vassøyla. Når belastninga på ein lokalitet er i likevekt med omsetjinga i sedimenta under oppdrettsanlegget, betyr det at den tilførte mengda organisk materiale blir broten ned og omsett i sedimenta, i all hovudsak av botngravande dyr. Forholdsvis store mengder sediment kan omsetjast på lokalitetar der ein har ein rik botnfauna, har straum ved botnen som medfører jamn tilførsel av oksygen, og som også spreier avfallet frå anlegget ut over eit større område. Dersom belastninga frå anlegget er større enn det lokaliteten kan omsetje, vil sedimenta byggje seg opp under anlegget, dei vert surare, oksygenmengda vert redusert, og botnfauna som er lite tolerant for miljøendringar forsvinn. Dei dyra som toler større endringar i miljøtilhøva blir verande inntil sedimenta er så sure og oksygenfattige at desse dyra også må gje tapt. Det er svært uheldig ikkje å ha botngravande dyr på botnen under merdene, fordi mesteparten av nedbrytingsprosessane då stoppar opp. Graveaktiviteten til dyra skapar omrøring og tilfører sedimentet vatn og oksygen. Dyra konsumerer sedimentet, bryt det ned og omdannar det. Når dyra forsvinn, er det berre den bakterielle nedbrytinga som held fram, noko som går vesentleg seinare. Då skal det berre små tilførslar til før sedimenthaugane byggjer seg opp under merdene. Erfaring viser at fjordlokalitetar er meir utsett for punktbelastning enn drift på meir kystnære lokalitetar, og det medfører at desse lett vert overbelasta. I store og djupe fjordar kan belastninga vere eit lokalt problem for oppdrettar, medan det regionalt utgjer eit lite problem for resipienten. Årsaka til at botnen på fjordlokalitetar lettare vert overbelasta, skuldast både at det generelt er mindre spreiingsstraum nedover i vassmassane og at botnen ofte består av fjell utan særleg mykje opprinneleg sediment. Det vil dermed i utgangspunktet finnest lite gravande botnfauna som kan ta seg av nedbrytinga av avfallet frå anlegget. Ein kystlokalitet har som oftast sedimentbotn og god spreiingsstraum nedover i vassmassane, og i straumsund har ein difor ofte svært gode lokalitetar med sedimentbotn og liten lokal påverknad under anlegga. På typiske fjordlokalitetar med bratt stein- og fjellbotn med lite primærsediment vil avfall frå anlegget skli nedover på det bratte berget og lande på hyller og verte liggjande i små lommer og groper i terrenget. Når ein tek prøver på ein slik fjordlokalitet, vil prøven som oftast vise dårlege tilhøve der det er mogeleg å få opp sediment, medan det 1 2 m frå treffpunktet kan vere tilnærma reint for sediment og avfall. Det prøvematerialet ein får opp slike stader består ofte av oppskrapte sure, brune, lause og luktande sediment, som automatisk får ein noko høgare poengsum ut frå dei formelle MOM B-vurderingskriteria. Denne type lokalitetar kan difor lett verte vurdert som overbelasta, og MOM-metodikken bør difor ikkje alltid nyttast slavisk. Det er viktig å tolke resultata i lys av korleis lokaliteten er. Rådgivende Biologer AS

26 Drift i kompaktanlegg vil bidra til ei høgare punktbelastning over eit større areal enn drift i plastringar, der det gjerne er noko avstand mellom kvar ring. I tillegg vil store merder innehalde meir fisk pr arealeining enn små merder, og følgjeleg gje større belastning. På straumsvake lokalitetar vil dette kunne gje store utslag i belastning på ein lokalitet, då avfallet stort sett sedimenterer rett under nøtene. På bratte fjordlokalitetar kan denne effekten til ein viss grad vegast opp ved at ein oppnår ei viss spreiing av avfallet på ein skrånande botn. Ved planlegging av større anlegg i fjordsystem kan det være fornuftig å vurdere tolegrensa til lokaliteten opp mot val av anleggstype, plassering av anlegget i høve til dominerande straumretning, og også å sikre lokaliteten tilstrekkeleg kviletid mellom driftsperiodane. Indre- og ytre miljøtilhøve, sjukdom. Dei siste åra har antal fisk på kvar lokalitet, og i kvar merd, auka kraftig utan at ein har sett nok fokus på kva konsekvensar dette kan ha for fisken sitt indre miljø i anlegga. Fisken treng oksygen til alle livsfunksjonane, og straumtilhøva på lokaliteten, anleggstype og anlegget si plassering i høve til dominerande straumretning har vesentleg betydning for om fisken får nok oksygen. Det er viktig at vasstraumen får kortast mogeleg veg gjennom anlegget. Store mengder fisk i kompakte stålanlegg stiller høgare krav til lokaliteten med omsyn til straumfart og vassutskifting, enn når fisken går i plastringar med større innbyrdes avstand mellom merdene. Særleg i den varme årstida vil det vere viktig at fisken til ei kvar tid får nok oksygen. Då er oppløyselegheita til oksygen i vatnet lågast, og fisken har samtidig høg metabolisme og dermed større behov for oksygen. Algane i sjøen brukar oksygen om natta, og med avtakande daglengde utover sommaren og hausten vil tilgjengeleg oksygen i sjøen minke, slik at ein vil kunne oppleve periodar med for lite oksygen, spesielt tidleg om morgonen. Det er også ofte på sommaren og hausten at ein har den mest intensive drifta 2.året i sjø etter utsett. Mangel på tilstrekkeleg med oksygen kan vere ein av dei viktigaste forklaringane på kvifor mange oppdrettarar føler at dei køyrer med handbremsa på, og er truleg ei av dei viktigaste årsakene til at nokre anlegg er meir utsett for sjukdom og oppnår dårlegare produksjonsresultat enn andre. Stress over lengre tid på grunn av ugunstige oksygen- og miljøtilhøve, vil kunne redusere allmenntilstanden for fisken slik at den lettare vert ramma av sjukdom, og gje høgare dødelegheit når sjukdommen først har ramma fisken (t.d. PD og PGI). Rådgivende Biologer AS har dei siste åra målt profilar av oksygen, temperatur og saltinnhald ved og i anlegg i samband med lokalitetsvurderingar, og det er ikkje uvanleg å finne verdiar på mellom 50 og 70 % oksygenmetning i anlegg med mykje fisk. Oksygenmålingar som EWOS innovation har utført syner at låge oksygenverdiar ikkje berre er avgrensa til den varme årstida, men vil også kunne oppstå heile hausten fram mot nyttår. Fôringsforsøk som dei har utført i karanlegg på land viser at med dei låge oksygenkonsentrasjonane som er påvist i anlegga, vil oksygenstresset føre til at både fisken sin appetitt samt fôrutnytting blir redusert i betydeleg grad. (Kjelde: Per Krogedal, EWOS Innovation, Trøndelag fiskeoppdretterlag årsmøte ). Dei siste åra har EWOS Innovation også utført fôringsforsøk under variable oksygenkonsentrasjonar i sjøen i konvensjonelle matfiskanlegg, som viser at oksygentilsetjing i laksemerdar gjev auka slaktekvantum (Gausen m.fl. 2004). Djupna under anlegget viser seg å samsvara positivt med fôrutnyttinga til fisken i eit oppdrettsanlegg. Dette viser ei samanstilling presentert i bladet Norsk Fiskeoppdrett (Kosmo 2003). Eit stort materiale basert på utsettet av fisk i år 2000, viste at dess djupare det var under anlegget, dess betre fôrfaktor vart oppnådd. Dette kan sjølvsagt også vere ein verknad av fleire uavhengige årsaker, der lokalitetar med gode djupnetilhøve gjerne også ligg opnare til og dermed har betre vassutskifting. Rådgivende Biologer AS