SAKSFRAMLEGG. Saksbehandler: Ervin Johan Beheim Arkiv: MTR 17/317 Arkivsaksnr.: 15/1169-2

Transkript

1 SAKSFRAMLEGG Saksbehandler: Ervin Johan Beheim Arkiv: MTR 17/317 Arkivsaksnr.: 15/ Klager på vedtak i F - sak 68/15 frå Barbara Bombelka, Kjellaug og Torbjørn Strømseng og Jean S. Rockwell TILRÅDING: Leikanger kommune finn at det ikkje er grunnlag for å gje medhald i klagene. Saka vert å sende Fylkesmannen til overprøving. DOKUMENT: F-sak 68/15 (vedlagt) Klage av frå Barbara Bombelka (vedlagt) Klage av frå Kjellaug og Torbjørn Strømseng ved adv. Anne Jorunn H. Myklebust hjå advfa. Stiegler ANS (vedlagt) Klage av frå Jean S.Rockwell ved adv. Anne Jorunn H. Myklebust hjå advfa. Stiegler ANS (vedlagt) Kommentarar motteke frå tiltakshavar Hege og Leif Bjørn Husabø (vedlagt) SAKSUTGREIING: 1. Innleiing Saka gjeld klage frå Barbara Bombelka, Kjellaug og Torbjørn Strømseng og Jean S. Rockwell, på løyve gitt til oppføring av bustadhus på gbnr. 17/ Bakgrunn for saka Ansvarleg søkjar Byggmester Bjørn Hagen AS søkte den om oppføring av bustadhus på gbnr. 17/317. Tiltakshavar Hege og Leif Bjørn Husabø.

2 Etter vedtak om byggeløyve datert , vart saka handsama som klagesak av Fylkesmannen den Vedtaket vart oppheva fordi spørsmålet om moglege krav til dispensasjonar ikkje var avklart. Det vart deretter sett fram ny søknad den , om byggeløyve for einebustad i tre etasjar og dispensasjon for oppføring av murar mot naboeigedomen i vest (gbnr. 17/306, Bombelka) og mur mot nord (gbnr. 17/315). Etter nytt vedtak i kommunen den omgjorde Fylkesmannen vedtaket i ny klagesak den slik at det ikkje vart gitt dispensasjon til ein omsøkt støttemur i nabogrensa til gbnr. 17/306 (Bombelka). Kommunen fekk deretter ny søknad av som kommunen godkjende den der det òg vart gitt dispensasjon frå avstandsgrenser til oppføring av to støttemurar mot kommunal veg mot sør (V1) og fellesveg mot aust (FV). Fylkesmannen tok den i atter ei ny klagesak stilling til ei rekke klagepunkt som med det må reknast som avklart. Fylkesmannen skriv: Vi har ikkje grunn til å tru at kommunen har opptredd partisk under si sakshandsaming. Utgangspunktet etter reguleringsplanen er at det kan oppførast eit bustadhus på tomta. Det er difor naturleg at kommunen stiller seg positiv til tiltaket. Grunnlaga Fylkesmannan har hatt for å oppheve kommunen sine vedtak, har ikkje hatt å gjere med usakleg sakshandsaming å gjere. Kotehøgder Fylkesmannen var i kontakt med Leikanger kommune pr. telefon Kommunen opplyste at dei kotehøgdene klagaren Rockwell hadde lagt ved si klage, gjev det riktige kotegrunnlaget. Kommunen trudde det var kommunen sjølv som hadde gjort dei korrigerande målingane. Mykje kan tyde på at kotegrunnlaget som følgjer av reguleringsplanen og tiltakshavarane sin søknad ikkje er rett. Tiltakshavarane må i så fall sende kommunen ny situasjonsteikning med rett kotegrunnlag. Møneretning Vi viser til vårt vedtak i sak 2014/2491 av der vi konkluderte med at det er i samsvar med reguleringsplanen å føre opp eit bygg med møneretning som går vinkelrett på nord-sør, dvs. vest-aust. Tal etasjar Etter reguleringsendringa i 2007 føljger det av punkt 2.4 at Bustadhus med unntak av felt C og G skal oppførast i 2 etasjar ink. loftetasje.

3 Reguleringsendringa fører med seg at reguleringsplanen ikkje gjev eit maksimalt tal på 2 etasjar i bustadfelt G. Talet på etasjar blir likevel indirekte regulert gjennom maksimal lovleg høgd på huset. Murane er eit terrengtriks for å få høgare hus Det går fram av tiltakshavarane sin søknad m/ følgjeskriv at muren mot den kommunale vegen i sør er naudsynt for å få ei godt planert flate for parkering og manøvrering framfor huset. Muren mot fellesvegen i aust trengst for å kunne senke terrenget på tomta, og for å kunne plassere huset lågast mogleg i terrenget. Det går vidare fram av tiltakshavarane sin kommentar til klage på nabovarselet at muren mot Bombelka sin eigedom er ønskt sett opp der for å gje Bombelka meir romkjensle på sin eigedom. Muren som var ønskt sett opp mot Bombelka sin eigedom i den førre søknadsrunden, er no erstatta med ein skråning og ein mur med 1 meter høgd som ligg 3 meter frå nabogrensa. Slik saka er opplyst, har ikkje Fylkesmannen særskilte merknader til dette. Vi understrekar at kommunen må gjere ei sjølvstendig vurdering, og at vi med dette ikkje tar stilling til spørsmålet om å gje dispensasjon til å føre opp murane. Fylkesmannen fann derimot at kommunen ikkje i tilstrekkeleg grad hadde gjort greie for vurderinga av om vilkåra for dispensasjon var oppfylt for dei aktuelle murane. Det vart derfor gjort følgjande vedtak: Fylkesmannen tek klaga frå Rockwell og Strømseng til fylgje, og opphevar Leikanger kommune sitt vedtak i sak 14/15 av Begge dei naudsynte lovvilkåra for å gje dispensasjon for å føre opp murar nærare enn fastsette byggjegrenser, er ikkje vurderte. Kommunen har etter dette teke tak i denne problemstillinga, og bedt søkjaren om ytterlegare dokumentasjon og merknader frå naboane, slik at ein kunne gjere ei ny og meir omfattande vurdering av byggjesaka og særleg dei to aktuelle murane som står att som uavklarte. Kommunen har den motteke nye opplysningar frå ansvarleg søkjar Byggmester Bjørn Hagen AS med kopi av nabovarsel, fråsegn frå Asplan Viak AS av , teikningssnitt som viser høgde på den omsøkte bygningen opp mot høgdene på huset i bakkant (Rockwell og Strømseng), høgdeplassering og forholdet mellom dei to bygningane, berekna siktsektor, situasjonskart som viser dei to murane samt fråsegn frå Rockwell, Strømseng og Bombelka. Sjølv om byggjesøknaden må reknast som tidlegare godkjent med unntak av dei to uavklarte dispensasjonane for murar mot veg, vil administrasjonen også i samband med klagebehandlinga for ordens skuld skildre og ta stilling til byggjesøknaden under eitt. I all hovudsak er tidlegare innvendingar og klager på høgdeplassering, utsikttap m.v avklart i klagesakene.

4 Klagarane har i hovudsak anført at tiltaket er i strid med reguleringsplanen når det gjeld høgde på bygningen. Ein meiner høgda skal reknast ut frå ferdig planert terreng rundt bygningen og har vist til rettleiaren «Grad av utnytting» frå Direktoratet for byggkvalitet. Det er også vist til at tiltaket er i strid med pbl første ledd om høgdeplassering, fordi tiltaket vil føre til store ulemper i form av tapt utsikt, auka innsyn, reduksjon av lys og luft for naboane i bakkant. Vidare er det anført at vilkår for å dispensere for murar nærare nabogrense enn 4 meter og utanfor byggegrense i planen, ikkje er oppfylt. Det er til slutt anført at det er behov for revidering av reguleringsplan og at kommunen sin eksterne rådgjevar har vore inhabil. 3. Vurdering Tomta gbnr. 17/317 ligg i regulert område. Gjeldande plan er Reguleringsplan for Grønlund, godkjent i kommunestyret den og tomta er i merkt som G2 i utbyggingsplan for Skeide. Planen er endra i Bustadhuset det er søkt løyve til er eit tradisjonelt bustadhus i 2 etasjar inkludert loftetasje og har underetasje med garasje og tekniske rom. Etasjetalet er ikkje i strid med regulerings- eller utbyggingsplan. Mønehøgda er 7,7 meter og gesimshøgda 6,0 meter, målt frå gjennomsnittet av planert terreng. Klagarane viser i sitt brev av frå adv. Heldal til reguleringsføresegnene frå 2002 og meiner at tiltaket er i strid med høgdegrensene i planen. Planføresegnene, slik dei er etter planendring i 2007, opnar for mønehøgd inntil 9,0 meter og gesimshøgd inntil 6 meter. Kommunen meiner at fylkesmannen har gitt relevant rettleiing på dette punktet i sitt brev av Kommunen følgjer det som er hovudregelen om måling av høgde med utgangspunkt i ferdig planert terreng sitt gjennomsnittsnivå kring bygningen, jf teknisk forskrift 6-2, andre ledd. For å kunne måle høgde etter andre reglar enn det som er fastsatt ved forskrift, må slike målereglar fastsetjast i reguleringsplan. Dette går også fram av rettleiar til 6-2 der det heiter på s. 44: «Hva som er grunnlaget for måling og dokumentasjon av høyder skal fremgå av planbestemmelsene dersom høyden ikke måles fra planert terrengs gjennomsnittsnivå rundt bygningen.» Det er ikkje fastsett slik alternativ måling av høgda og kommunen skal då måle høgda i samsvar med forskrifta. Dette er også vanleg praksis for Leikanger kommune.

5 Klagarane meiner det er gitt feil eller uklare opplysningar om kotehøgde for mønet. Teikningane frå tiltakshavar viser kote 31, medan kommunen i si sakshandsaming har lagt til grunn kote 31,1. Etter nærmare vurdering legg kommunen til grunn at mønehøgda vil ligge på kotehøgde 31,1 slik det er synleggjort i søknad. Golv i underetasjen er plassert på kote 21,3. Administrasjonen har kontrollert at høgdeplasseringa er korrekt. Høgda er tilpassa avkjørsle og tilkomst frå Veg 1 (Grønlund). Spørsmålet er om høgdeplasseringa vil gi slike kvalifiserte ulemper for naboar at det vil vere i strid med pbl første ledd å godkjenne det. Utgangspunktet er at ein tiltakshavar vil ha rett til å få utnytte si tomt til bygging innanfor dei grenser som plan- og bygningslova og reguleringsplan set. Det er likevel slik at kommunen skal ta «tilbørlig hensyn» til naboens interesser viss plasseringa gir naboen ulemper, jf Ot.prp. nr. 27 ( ) s. 19. I konflikten mellom naboar, vert det lagt til grunn at ulempene for naboane må vere «kvalifiserte» før kommunen kan gripe inn mot tiltakshavaren sine ønskje, på føresetnad av at han held seg innanfor høgde- og avstandsreglane gitt i 29-4 og reguleringsplan. Sivilombudsmannen har uttalt i Somb s. 172 at «i praksis skal det særdeles mye til for at naboer i slike tettbygde strøk som det aktuelle blir hørt med klage over utsiktsforringelse.» I lovarbeidet før ny plan- og bygningslov, NOU 2005:12 s. 231 heiter det med noko anna begrepsbruk at «den omsøkte plassering skal godkjennes med mindre tungtveiende hensyn taler i mot.» Pbl gir altså ikkje sjølvstendig avslagsheimel for å avslå ein byggesøknad, jf. Ot.prp. nr. 45 ( ) s Bygningsmyndigheitene kan imidlertid fastsette ny plassering av omsøkt bygningstiltak på tomta. Vi kan også vise til rundskriv H- 18/90 som også er meint å gjelde for pbl 29-4: "Bestemmelsen gir ikke selvstendig hjemmel for å (fullstendig) avslå en byggesøknad. Det dreier seg her om valg mellom alternative muligheter. Byggherren må nøye seg med et - etter hans oppfatning - dårligere alternativ, hvis dette etter bygningsmyndighetenes oppfatning er nødvendig for å oppnå en plassering i samsvar med de aktuelle formålene". Kommunen har fått framlagt teikning merkt D10 som viser berekning av utsiktskorridor for Rockwell og Strømseng. Kommunen legg til grunn at det i klagen ikkje vert hevda at denne berekninga er feil. Ut i frå snitteikningar og utmålte høgder vil ikkje Rockwell miste utsikt når ho står i stova eller på terrassen, noko ho også sjølv opplyser i sin merknad. Ho vil då sjå over mønet på det omsøkte bustadhuset. Administrasjonen legg til grunn at i sitjande stilling blir utsiktskorridoren for Rockwell redusert i eit avgrensa område om lag som vist på teikninga D10. Strømseng vil også merke tap av utsikt i ein sektor mot sør og aust slik det er vist på situasjonsplanen og kommunen er ikkje usamd i at både Strømseng og Rockwell vil

6 oppleve dårlegare utsiktsforhold i høve det dei har hatt tidlegare. Ein vurdere likevel ulempene til ikkje å vere av den alvorsgrad at det er rettsleg grunnlag for krav om endringar i byggeprosjektet til søkjaren. Sikt mot sør/aust blir noko redusert i eit område der bustadhuset er plassert, men ein vil ha att full sikt mot Hermansverk sentrum, og utsikt vil vere i behald som før direkte mot sør og mot vest. Rockwell vil i alle høve ha god utsikt over mønet dersom ein står. Lys og romkjensle kan etter kommunen sitt syn ikkje bli så sterkt påverka av situasjonen, at det kan karakteriserast som ei alvorleg ulempe. Det vil heller ikkje bli problem med innsyn frå baksida av tiltakshavar sin bygning. Det er stor høgdeskilnad frå tunet hos tiltakshavarane og opp til Strømseng og ikkje minst til Rockwell som vil ligge ca 6 meter høgare i terrenget enn tunet hjå tiltakshavar. Det er heller ikkje tenkt takvindu el. i denne retninga. Tiltaket vil som følgje av bygningane sine ulike høgdeplasseringar ikkje gi særleg endring i lysforhold for naboane. Det kan heller ikkje vektleggjast som ulempe at nabohus har inngangsparti som vender mot ein nabo. Dette vil som regel vere normalsituasjonen, og kan ikkje reknast å påføre naboen urimeleg ulempe. Kommunen har teke omsyn til at området er regulert til tettbygd strok, som inneber at alle bygningar i til dels monaleg grad vil merke omkringliggjande hus. Ulempene for naboar er etter dette ikkje av slik kvalifisert art og omfang at tiltaket kan krevjast endra i medhald av pbl første ledd. Utnyttingsgrad på tomta er utrekna til 37% og ligg med det innanfor reguleringskravet på maksimal utnytting på 40 %. Takvinkel og møneretning er i samsvar med føresegnene. Ferdig utanomhusplan viser at terrenget mot vest er planlagt med skråning slik som eksisterande terreng. I ein avstand på 3 meter frå grensa til nabo vest, på terrengnivået, er det planlagt ein mur som har høgde frå 0 1 meter. Terrenget mot nord og aust er ferdig planert på kote 23,75. I underetasjen er det garasje og tekniske rom med ei takhøgde på 2,3 meter. Bustadhuset i vest (gbnr. 17/306 Bombelka) vart ved bygging plassert nærmare grensa enn 4 meter. Denne bustaden tilfredstiller brannkrava med den avstanden. Den aktuelle søknaden legg opp til ein avstand på fire meter til grensa, noko som er i samsvar med reguleringsplanen. Nabo i vest, Barbara Bombelka, held i klage hovudsak fast på innvendingar ho har hatt tidlegare i saka og som kommunen har teke stilling til før, jf saksutgreiinga i sak 14/15.

7 Det er i hovudsak gjort gjeldande at teikningar og situasjonsplan er vanskeleg å tolke, og Bombelka peikar på at planlagt skråning mot hennar tomt vil gi tilsig og rasfare som vil krevje at ein må setje opp støttemur uansett. Ho meiner det ikkje er dokumentert at det er naudsynt å lage skråning og mur for å få eit funksjonelt hus på søkjaren si tomt. Det er vist til at det på toppen av muren ser ut til å vere planlagt ein terasse/konstruksjon. Tilkomst til terrassen på framsida kan løysast på anna måte. Livskvalitet og verdien på hennar eigedom vil bli forringa, og privatlivet vil lide som følgje av innsyn mot hennar hus. Utgangspunktet er at det ikkje er krav om byggesaksbehandling av dette tiltaket sidan det samsvarar med byggjesaksforskrifta 4-1, bostav c punkt 5. Vi viser til fylkesmannen si rettleiing om dette i brev av Bombelka har opparbeidd sitt eige terreng på den austre delen av tomta på eit nokså lågt nivå, slik at det gir utfordringar ved bygging på 17/317 som ein må ta omsyn til. Dette er no gjort på den måten at det er planlagt ein skråning på dei næraste 3 m og i den avstanden skal det førast opp ein inntil 1 m høg mur. Denne løysinga fangar opp skilnaden i terrenghøgde på ein balansert måte, og som også gir høve til å sørge for passande drenering for å hindre tilsig av vatn mot gbnr. 17/306. Planlagt mur vil også gi sikring og stabilitet i skråningen, slik at det ikkje skal vere fare for utgliding av masse. Løysinga vil ikkje inneber ulemper for vedlikehald av arealet. Etter kommunen sitt syn er ikkje høgdeforskjellen påtakeleg i forhold til det som må reknast som alminneleg høgdevariasjon i eit tettbygd byggefelt. Ein kan heller ikkje sjå at plasseringa av bygningen og uteområdet vil gi ulemper med innsyn ut over det alle som har hus i bustadfelt må rekne med. Plasseringa og plan for uteområdet er i samsvar med reguleringsplanen og plan- og bygningslova og administrasjonen finn ikkje grunnlag for å krevje endringar i den omsøkte løysinga. Det er ikkje godkjent noko rekkverk på toppen av muren mot vest. a. Spørsmålet om dispensasjon for to murar mot veg I klagene er det teke til orde for at vilkåra for å kunne dispensere for murar ikkje er oppfylte. Det er anført at kommunen har teke for lite omsyn til at det er tale om ei lita tomt der det også må vere grenser for kva ein kan forvente av planert uteareal. Det er vist til fylkesmannen si omtale av forholdet i brev av Spørsmålet kommunen skal ta stilling til, er for det første om det er grunnlag for å kunne gje dispensasjon frå den regulerte byggegrensa til oppføring av mur mot vegen V1 (kommunal veg i sør), og for det andre om det er grunnlag for å kunne gje dispensasjon frå regulert byggegrense til oppføring av ein støttemur mot vegen FV (felles veg) og frå det lovfastsette avstandskravet i pbl for avstand på minst 4 meter mot grensa til gbnr. 17/315 i nord (Rockwell/Strømseng). Kommunen held fast på si tidlegare vurdering.

8 b. Muren mot kommunal veg (V1) Søknaden gjeld dispensasjon frå byggegrensa i reguleringsplanen. Muren ligg framfor den omsøkte bygningen, er planlagt å vere maksimalt 1 meter høg og skal bidra til planering av areal til tilkomst, parkering og manøvrering framfor huset. Muren ligg i formålsgrensa mellom bustad- og vegareal og er vist på teikninga D10. Murtoppen er berekna å ligge på kt. 21,15. Kopi av situasjonsplan for den aktuelle muren: Det rettslege grunnlaget for vurderinga er pbl. 19-2, 2. ledd kor det heiter: «Dispensasjon kan ikke gis dersom hensynene bak bestemmelsen det dispenseres fra, eller hensynene i lovens formålsbestemmelse, blir vesentlig tilsidesatt. I tillegg må fordelene ved å gi dispensasjon være klart større enn ulempene etter en samlet vurdering. Det kan ikke dispenseres fra saksbehandlingsregler.» Kommunen meiner den aktuelle muren er naudsynt for å kunne få ei rasjonell utnytting av uteareal på tomta. Muren blir låg og vil truleg vere knapt merkbar for omgjevnadane. Omfanget ligg innanfor det som er vanleg i området elles. Kommunen ser det slik at muren ikkje vil vere til ulempe for vegformålet, f.eks vil den ikkje skade omsynet til nødvendige siktlinjer, snørydding, ferdsel eller liknande. Omsynet bak byggegrensa mot vegen, nemleg at tiltak bør ha ein viss avstand til veg nettopp av trafikktryggleiksomsyn og praktiske omsyn til vedlikehald mv., vert ikkje skadelidande i det heile. Fordelane er også store ved at uteareal på tomta, som bør utnyttast best mogleg av omsyn til bukvalitetane og elles tett bygging, kan ordnast på ein tenleg og brukbar måte. Dispensasjon vil såleis ikkje stride mot plan- og bygningslova sitt formål om blant anna å sikre fornuftig og rasjonell arealutnytting. Etter dette er vilkåra i lova oppfylt og det er grunnlag for å gi dispensasjon. c. Muren mot felles veg (FV) og gbnr. 17/315

9 Denne muren er også innteikna på situasjonsplan merkt D10 og viser korleis den følgjer kurvaturen i vegen eit stykke, for så å ta av mot nordvest i retning naboen mot nord, gbnr. 17/315 (Strømseng, Rockwell). For ordens skuld er situasjonsplanen teke med her, og aktuell mur er merkt med grønt: Kommunen legg til grunn at denne muren vil vere ein meter høg i begge endar, med den største høgda på 2 m i knekkpunktet. Enden på muren vil kome nærare grensa til gbnr. 17/315 enn 4 meter og vil dermed vere i strid med avstandskravet i pbl. 29-4, 2. ledd. Det er ikkje innregulert eigne byggegrenser. Muren vil også ligge i formålsgrensa mot vegen og tiltaket treng med det også dispensasjon frå reguleringsplan. Muren trengs for å kunne senke terrenget på tomta slik at huset kan plasserast lågast mogleg. Det er derfor eit naudsynt tiltak som ivaretek omsynet til naboane når det gjeld mest mogleg lempeleg høgdeplassering. Toppen av muren vil ikkje bli høgare enn eksisterande terreng slik det ligg i dag. Kommunen kan ikkje sjå at omsyn som ligg bak byggegrensa mot veg (trafikkforhold, sikt, vegvedlikehald e.l) vil lide skade ved at muren blir plassert slik den er tenkt. Det vil vere god avstand frå vegbana og rikeleg med plass til snørydding og andre vedlikehaldstiltak. Når det gjeld avstanden til nabogrensa, legg ein vekt på at muren ligg inn mot den enden av nabotomta der det ikkje er bygningar. Sentrale omsyn bak lova sin avstandsregel er blant anna å sikre tilstrekkeleg rom, lys og avstand mellom byggverk. Kommunen meiner at dei som oppheld seg hjå naboen vil neppe oppleve ein mur på 1 meters høgd og stigande til to meter som visuelt eller praktisk tyngande. Det er dessutan berre eit mindre strekk av muren som vil ligge innanfor firemetersgrensa.

10 Det vert vektlagt at muren ikkje vil påverke sol eller utsiktforhold, og at den heller ikkje vil setje grenser for korleis naboen kan utnytte sin eigedom til. Muren utfordrar ikkje branntryggleikskrav. Naboane har heller ikkje lagt fram vektige argument som skulle tilseie noko anna. Fylkesmannen sin merknad i brev av er retta inn mot tilhøva opp mot gbnr. 17/306, og denne muren har tiltakshavar gått vekk frå i sine planar og såleis innretta seg etter innvendingane. Samla sett framstår det som klart at vilkåra i pbl. 19-2, 2. ledd er oppfylt og dispensasjon kan gis. Alle delar av byggesaka er dermed avklart og det kan gis byggeløyve. 4. Inhabilitet hjå ekstern rågjevar Rockwell og Strømseng har i klageskrivet teke til ordet for at kommunen sin eksterne rådgjevar advokat Arvid Mellingen er inhabil fordi han etter det som blir påstått er ein ven av tiltakshavaren. Sjølv om reglane om inhabilitet direkte gjeld tilsette i forvaltninga, vil kommunen legge til grunn at reglane også skal nyttast tilsvarande for dei rådgjevarar kommunen nyttar i saksbehandlinga. Etter forvl. 6, 2. ledd er ein tenestemann «ugild når andre særegne forhold foreligger som er egnet til å svekke tilliten til hans upartiskhet; blant annet skal legges vekt på om avgjørelsen i saken kan innebære særlig fordel, tap eller ulempe for ham selv eller noen som han har nær personlig tilknytning til. Det skal også legges vekt på om ugildhetsinnsigelse er reist av en part.» Advokat Arvid Mellingen har gjort greie for at han kjenner tiltakshavaren i samband med at dei begge bur i Leikanger og er medlemmer i same idrettslag, Sogndal dykkarklubb. Det er opplyst at han ikkje har sosial omgang med tiltakshavaren, men har dykka saman med tiltakshavaren 2-3 gonger i klubbregi dei siste 3-4 åra. Utanom dette har dei ikkje kontakt, og Mellingen har ikkje eit venskapleg forhold til tiltakshavaren ut over alminneleg kjennskap til han slik han også har til sambygdingar flest i Leikanger. Årsaken til at han ikkje kunne ta oppdrag for Rockwell var at Leikanger kommune frå før hadde eit klientforhold til advokaten, og at han også var kjend med saka ut frå dette. Advokat Mellingen har elles gjort det klart for kommunen at han kjenner tiltakshavaren på denne måten. Ut frå det ovanståande meiner kommunen at det er klart at det ikkje ligg føre ein «nær personlig tilknytning» til parten og at det såleis ikkje er slike «særegne forhold» at det er grunnlag for å karakterisere adv. Mellingen som inhabil.

11