RAPPORT FRÅ Å VANDRE MED HÅP 2015.

Transkript

1 RAPPORT FRÅ Å VANDRE MED HÅP FRÅ GRUNGE KYRKJE - RØLDAL Å vandre med håp starta i 2008, og er eit breitt samarbeid mellom psykisk helse i Tokke, Vinje, Nissedal, Kviteseid, Fyresdal, kyrkja i Vest-Telemark og Seljord, KVITO og DPS i Seljord. Målet er ei pilegrimsvandring årleg til Røldal. Tiltaket er bygd på at ingen ting er så vanskeleg at det ikkje kan ordnast underveges. Elles stor dugnadsinnsats, og raus nkludering av ulike folk undervegs. Elles at prosjektet er billig for vandrarane, fremjar dialog mellom ulike livssyn og artig å vera med på. Pilegrimen går ikkje gjennom verda for å oppleve noko nytt. Men for sjølv å bli ny. (Augustin ) MÅNDAG Rett etter kokka 17 var me blitt 23 pilegrimar som gjorde seg klare til å starte frå Grunge kyrkje. Etter synging av Må din veg kome deg i møte Måtte vegen stige opp For å møte deg Måtte vinden alltid vera deg i ryggen Måtte sola skine varmt På ditt andlet La regnet falle mjukt på Dine åkrar og til me møtast att Må Gud halde deg i si hand. (Keltisk velsigning) Så vart det gjort klart til opning av den siste pilegrimsparsellen langs Tveitstrondi. Kjentmann Tjøstov Kvålen fekk æra av å klippe snora. Det heile vart dokumentera av Anne Sofie Tresland frå VTB. Vegen var fin og klokka kom me til turen fyrste overnattingstad Velemoen Camping. Til kveldsmat var det pizzabollar laga av Jan Erik på Kakeringen. 12 stykk overnatta på Velemoen. To på Åsland i Vågslid.

2 DAG 1: EIN VANDRINGSTANKE GRUNGE- EDLAND KUNSTEN Å GÅ Odd Nordstoga syng om det, og har laga nok ein hit. Det handlar om menneskets fyrste rørsler. Den det heile starta med. Det som seinare skapte utvikling og fellesskap; kunsten å gå Å gå gjev von. Går ein, vil ein leve. Går ein, er det for livet. Om det ikkje var ei framtid, ein veg for oss, ville me aldri bry oss om å gå. Overalt i verda går ein. Mange ber tungt. Kvinner og barn går i timar for å hente vatn mange stader. Då er det godt å koma fram, og få sett av seg børa. Eg tenker meg pilegrimsvandringar slik. Ein går mot ein mål, for å legge av seg. Så veit ein at det er lettarar å legge av seg ting i eit fellesskap. Difor går ein saman med andre. Dei gamle pilegrimar hadde minst to grunnar for legge ut på vandring. For å gjera bot eller å bli frisk. I dag er det kanskje ein tredje grunn viktigast ; Det eksistensielle. Ei pilegrimsvandring handlar om å gå mot noko som ein ser som heilagt. Er ein ivrig Real Madrid fan, vil det vera stor å koma til Santiago de Bernabeu.. Ein Liverpool tilhengjar vil vel heller til Anfield Road. Er ein glad i Elvis, vil ein tur til Graceland vera stort, og somme går mot krossen i Røldal. Krossar kan forandre liv. Bob Dylan fekk ein gong slengt ein kross opp på scena under ein konsert. Når konserten var over raska han med seg krossen. Ved høve fann han att kross i lomma. Slik vakna ei tru. Så hadde det ikkje vore Bob Dylan om det ikkje svinga skikkeleg av denne trua, og at svara somme gonger kjem med vinden: Hvor mange veier må en mannn gå ned, før du kaller ham en mann? Hvor mange hav må en hvit due fly, før hun sover i sanden? Og hvor mange ganger må en kanonkule fly, før dere for alltid utestengt? Svaret min venn blåser i vinden, svaret blåser i vinden. Hvor mange år kan et fjell eksistere, før det er vasket til sjøen? Hvor mange år kan noen mennesker eksistere, før dere lov til å være gratis? Og hvor mange ganger kan en mann snu hodet, og late som han bare ikke t se? Svaret min venn blåser i vinden, svaret blåser i vinden. Hvor mange ganger må en mann ser opp, før han ser himmelen? Og hvor mange ører må en mann ha, før han kan høre folk gråte? Og hvor mange dødsfall vil det ta før vi vet, at for mange mennesker har dødd?

3 Svaret min venn blåser i vinden, svaret blåser i vinden. Svaret min venn blåser i vinden, svaret blåser i vinden. ( Blowin`in the wind av Bob Dylan i ukjent norsk omsetning henta frå nettet.) TYSDAG Ein kunne blitt deprimera av veret på tysdag. Men veret skræmer ikkje pilegrimar. I alle fall ikkje dei som vandrar med håp. Frukosten på Edland skule smaka kjempegodt. Elevane vart godt vertskap, Klokka kvar over ti var me i gang. Femten stykk. Logistikktenesta fungera strålande og Mattis og Robert hadde mange oppdrag opp liene mot Haukeliheii. Det regna og regna. På Raftadalsmoen hoppa nokre av: Men dei fleste held fram til Botn. Klokka 18 var me installert i Logden i Haukelifjell Skisenter. Middagen kom frå Spar i Haukeli. 17 til overnatting. Dei fleste i skisenteret. Men seks pilegrimar og på Åsland Camping. DAG 2: EIN VANDRINGSTANKE EDLAND-VÅGSLID FOTAVTRYKK Halvvegs opp i bakkane frå Edland, er det eit fint utsyn austover mot Grunge kyrkje og Tveitvatnet.. Men eg merkar år for år at utsynet gror att. Noko held på å skje med naturen. Utsyn treng me menneske meir av, og klårsyn til å ta vare på vår fantastiske natur. Det vert snakka om å sette sittt fotavtrykk. Det skal visst vera bra å ha sitt stempel på ting. Å syne at ein liksom eig tingen. Men menneskets fotavtrykk vert etter kvart for tydelege. Så blir og denne pilegrimsvandringa ein liten del av den store pilegrimsvandringa mot haustens Klimatoppmøte i Paris. Verdas fattigfolk ser klimaendringane tydelegar en oss, men stigar over Haukeli som gror att fortel oss at noko skjer. Kanskje er det eit håp i pilegrimens meir forsiktige tråkk mot jorda? Og jorda er framleis berre til låns. Anten det er Haukeli eller ein ørken i Malawi. Kalla den änglamarken eller himlajorden om du vill, jorden vi ärvde och lunden den gröna.

4 Vildrosor och blåklockor och lindblommor och kamomill låt dem få leva, de är ju så sköna. Låt barnen dansa som änglar kring lönn och alm, leka tittut mellan blommande grenar. Låt fåglar flyga och sjunga för oss sin psalm, låt fiskar simma bland bryggorr och stenar. Sluta att utrota skogarnas alla djur! Låt örnen flyga, låt rådjuren löpa! Låt sista älven som brusar i vår natur brusa alltjämt mellan fjällar och gran och fur! Kalla den änglamarken eller himlajorden om du vill, jorden vi ärvde och lunden den gröna. Vildrosor och blåklockor och lindblommor och kamomill låt dem få leva, de är ju så sköna. (Evert Taube) ONSDAG Mange nye på vandringa denne dagen. Mellom anna DPS frå Seljord med Hjørdis Ringhus og Bjørn Terje Bjugn i tet. 25 gjekk denne dagen. Start frå Prestegård klokka Framme ved Ulevå i seksten tida. Godt gåver med kjentfolka Ragnvald Christnson og Tjøstov Kvålen. Middagen ordna Åsmund Myrstad og ein anna KVITO kar. DAG 3 EIN VANDRINGSTANKE VÅGSLID ULVÅ DIAKONALGANG Denne dagen er me på toppen av Haukelifjell. Eit år missa me ein pilegrim her. Han gjekk til høgre og hamna ned mot Havradalen. Full leiteaksjon. KO vart sett på Haukeliseter med politi og Raude Kross, ettersøkningshundar vart rekvirera. Aftenposten la ut melding om sakna pilegrims på Haukelifjell. Etter tolv timar vart den saknaa funne i god form. Ei vond oppleving. Likevel så god fordi det gjekk godt. Så naudsynt det og kan vera å kjenne seg sakna, og så godt at nokon leitar. Og at det er vondt å skiljas frå dei ein er blitt glad i.

5 Vem kan segla förutan vind vem kan ro utan åror vem kan skiljas från vännen sin utan att fälla tårar? Jag kan segla förutan vind jag kan ro utan åror men ej skiljas från vännen min utan att fälla tårar! Så har eg lest ein sveitsisk teoretikar som snakkar om kor viktig det er å vera venskap framfor å ha venskap. At den venskapelege måten å vera måten forandrar menneske. I mitt språk vil eg gjerne kalle det diakoni. Slik vert vår pilegrimsvandring til diakonalgang mot Røldal. TORSDAG 27.AUGUST 2015 Klokka halv ti var me klare til å starte frå Midtfjellsvolden. 38 stykk blei talte. Nye folk frå Seljord Personal og også to frå Kviteseid. Inni mellom desse også til diakonar frå Borg bispedømme, som vil sjå korleis ein organiserer pilegrimsvandringar i Vest-Telemark. Ein triveleg gjeng var det å gå saman med. I Dyrskar skein sola, Deileg er jorden, vart sungen og Kakeringen og Svein Kåre kom med kanelboller. Rett vest for Dyrskar kom regnet, og det var godt å avslutte på Midtlæger. Kring klokka 16 var folk ferdig med vandringa. God middag ved KVITO. 20 stykk til overnatting i Skisenteret. Seks i hytter på Åsland. DAG 4 EIN VANDRINGSTANKE ULEVÅ- SVANDALSFLONA

6 Å BLI DØR Ved Dyrskar, finst ein gamal vegtunell frå som ein går gjennom. (Sjølv om det står 1886 på veggen utafor, fortel Wikipedia at tunellen er frå om lag 1900.) Tunellen er ikkje lenger heilt i stand. På venstre side har det opna seg eit hol, lys kjem inn i mørke og leier oss trygt gjennom. Så vert den vesle tunellen eit biletee på håp og forvandling. Lys og håp kjem på nye måtar og frå nye vinklar. Som eit menneske på sida av ein eller ein nye tanke til hjelp på svarte dagar. Det er ikkje så langt i frå at eg ser kvitkledd gartnar i tunellen, men Han er i alle fall i mine medmenneske. hadde gjort. I Matteus evangeliet seier Jesus: Alt de gjorde mot eit av desse minste syskena mine, det gjorde de mot meg. Når såg me deg, i fengsel, utan klede, svolten, tørst, framand eller sjuk, spør dei gode folk. Visste ikkje om det gode dei Ei dame sa ho hadde møtt veggen, ein skikkeleg hard sementvegg. No trengte ho nokon å snakke med. På trammen etter samtala spurte eg om ho no såg noka dør i veggen. Då såg ho på meg og sa: I dag vart du døra mi. Langs diakonvegen opnast dører av mange slag. Somme av dei er vidopne, andre har trutna rundt karmen, må handsamast forsiktig. Ein og anna har mista nykjelen, og må ha hjelp til leite etter han. greie sko og gode folk å gå med. Eg starta med mange tunge tankar, men dei var mest borte når eg kom fram til Røldal, sa ei. Trur det heiter nåde. Så er det eg kanskje mest tenker på under pilegrimsvandringa; dei små og nære ting. Litt mat i magen, Ditt sinn monne flyve så vide omkring, det er som du glemmer de nære ting, det er som du aldri en time har fred,

7 du lengter bestandig ett annet sted. Gå inn i din stue, hvor liten den er, så rommer den noe ditt hjerte har kjær. På ropet i skogen skal ingen få svar, finn veien tilbake til det du har. Du syns dine dager er usle og grå. Hva er det du søker, hva venter du på? Når aldri du unner deg rast eller ro, kan ingen ting vokse og intet gro. Den lykken du søker bak blående fjell, kan hende du alltid har eiet den selv. Du skal ikke jage i hvileløs ring, men lær deg å elske de nære ting." (Arne Paasche Aasen) FREDAG 28.AUGUST 2015 Klokka ni kom me i gang. Nye for dagen ein gjeng frå introduksjonsprogrammet for flyktningar drive av Telemark Lys. Ein av muslimane rekna no med at han no slapp unna pilegrimsvandring til Mekka! 38 stykk ved starten blei til seksti i Røldal. Under lunsjen på Hølen Camping kom kom og Dagsenteret frå Seljord med gode bollar til pilegrimane. I tre- tida var me framme i kyrkja. Ei songgruppe frå Seljord Rikard Våben Jensen og Olav Kjetil Bang- hadde sett saman eit flott program. Gruppa kalla Psykisk Frelse skapte noko spesielt i kyrkje denne fredagen. Ei dame frå Røldal som var innom kyrkja, kviskra til meg på veg ut: Takk, takk for at eg fekk oppleve dette i mi heimkyrkje. :

8 Betasuppa på TYST smaka godt. Men best er likevel det breie samarbeidet i dette prosjektet. Det er ein veldig bra ting. Takk til alle som stilte opp! Kring var alle pilegrimane ute av Røldal for denne gongen. DAG 5: EIN VANDRINGSTANKE SVANDALSFLONA- RØLDAL UNDER KRUSIFIKSET Så vert og 2015 vandringa historie. Kva slags historie ein sit att med etter vandringa, veit berre dei som gjekk. Somme ser gnagsåra og minnest påkjenninga. Andre har lagra vandringa som depotmedisin mot haustdepresjonar. Nokon har mist ein tånagl, eller fått ein ny ven på Face -book. Andre lagar fotoalbum og bilettekstar. Her står eg under krusifikset i Røldal. Inne i den eldgamle kyrkje veit eg ikkje om nokon betre song å synge enn Delig er jorden. I si tid ein protestsong otestsong mot krig og naud. Det kan han framleis vera. Men også ein song i takksemd fordi me har kome fram. Deilig er jorden, prektig er Guds himmel, skjønn er sjelenes pilgrimsgang. Gjennom de fagre riker på jorden til paradis med sang. Tider skal komme, tider skal henrulle, skal følge slekters gang; forstummer tonen fra himlen sjelens glade pilgrimssang! Englene sang den for markens hyrder; går vi slekt aldri i først

9 skjønt fra sjel til sjel det lød: Fred over jorden! Menneske fryd deg. Oss er en evig frelser født! Eg ber jamt med meg ein stein til Røldal. Ein stein med alt som vanskeleg. Mangt er trivieølt trivielt slik at eg vert mest skamfull, anna stor og tung sorg. Men i alle fall det som der og då plagar meg. Men eg dreg aldri tomhendt frå pilegrimstaden. Finn meg ein ny stein. Kanskje ein slik som ein gong vart lagt att for å bli kvitt byrder og bører? Ein stein til peishylla, for dei som har slikt. Berre det at no er stein blitt ein stein som skal minne meg om alt eg har å vera takksam for. Fordi takksemd er det viktigaste av alt. Konklusjon : 1.Skiljer vert viska ut under vandring; Skilje mellom frisk sjukt, sterk- svakt, pleiarbrukar. God kjensle av å vera eit kollektiv. Miljø for miljøterapi. Kveldane i fellesskap er gull verdt. 2. Utviklar eit godt samarbeidsklima i Vest-Telemark mellom diakoni og psykiatri, mellom 1. og 2.line tenesta og mellom dei ulike kommunepsykiatritenestene. 3. Positivt med dagsvandrarar. Samla tal deltakar på vandringa var 165. Fleire dagsenter fortel omgode samtaler kring prosjektet. Somme seier dei vil gå til neste år. Tanken er også at dette ikkje skal vera eit tydeleg psykiatriprosjekt, difor var sjette klasse frå Edland og diakonar frå Borg med. 4. Lite byråkratisk. Mykje dugnad. Nyttar lite tid på planlegging. Tek utfordringar på sparket. Utviklar evne til å improvisere i god pilegrims ånd. 5. Takk vera Folkehelsekroner frå Nissedal, Vinje, Tokke og Seljord- samt at me fekk overnattinga i Haukelifjell Skisenter gratis balansera prosjektet akkurat. Eilev Erikstein Prostidiakon i Vest-Telemark ( )

10