Flaumsonekart. Delprosjekt Sogndal. Siss-May Edvardsen Christine Kielland Larsen F L A U M S O N E K A R T

Flaumsonekart Delprosjekt Sogndal Siss-May Edvardsen Christine Kielland Larsen 4 2003 F L A U M S O N E K A R T

Rapport nr 4/2003 Flaumsonekart, Delprosjekt Sogndal Utgjeven av: Forfattarar: Noregs vassdrags- og energidirektorat Siss-May Edvardsen Christine Kielland Larsen Trykk: NVE sitt hustrykkeri Opplag: 70 Framsidefoto: Sogndalselvi ved Sogndalshallen i Sogndal sentrum 04.10.2001. Foto: Arne Lerum, Sogndal kommune Emneord: Sogndal, Sogndalselvi, flaum, flaumutrekning, vasslineutrekning, flaumsonekart Noregs vassdrags- og energidirektorat Middelthuns gate 29 Postboks 5091 Majorstua 0301 OSLO Telefon: 22 95 95 95 Telefaks: 22 95 90 00 Internett: www.nve.no/flomsonekart Desember, 2003

Føreord Eit nasjonalt kartgrunnlag flaumsonekart er under etablering for dei vassdrag i Noreg som har størst skadepotensial. Hovudmålet med flaumsonekartlegginga er å få eit betre grunnlag for arealplanlegging, byggjesakshandsaming og beredskap i område utsett for flaum, slik at skadane ved flaum vert redusert. Rapporten presenterer resultat og føresetnader som er gjort ved utarbeiding av flaumsonekart for Sogndalselvi i Sogndal kommune, Sogn og Fjordane. Ein takk til Sogndal kommune for velvillig innstilling i samband med måling av flaumvasstander, og for kontroll av førebels kart. Oslo, desember 2003. Are Mobæk avdelingsdirektør Eli K. Øydvin fung. prosjektleiar

Samandrag Det er utarbeidd flaumsonekart for Sogndalselvi ved Sogndal sentrum for 10-, 100-, 200- og 500-årsflaum. Kartlagt område på om lag 1,5 km strekk seg frå Ingafoss bru oppstraums Sognahallen til munningsområdet i Sogndalsfjorden. Grunnlaget for flaumsonekarta er flaumutrekningar, vasslineutrekningar og utrekning av ekstremvasstander i sjø (stormflo). Vedlagt rapporten er kart for 100-årsflaumen. På dette kartet finn du i tillegg til flaumsona lågpunktsområde og område kor det er fare for overfløyming i kjellarar. Dei største flaumane som er registrert ved målestasjonen ved utløpet av Dalavatnet i Sogndalsvassdraget i perioden 1963 2001, fann stad 26. juni 1989, 1. oktober 1985 og 7. september 1966. Førstnemnde var størst med ei døgnmiddelvassføring på 133 m 3 /s. 04.10.2001 vart det òg registrert flaum i Sogndalselvi, denne kulminerte på 118 m 3 /s, sjå framsidefoto. Ved ein 100-årsflaum vil ein ikkje oppleve direkte overfløyming av store område langs kartlagt strekning. Ein har derimot fleire område med lågpunkt, og nokre bygningar er direkte utsette for flaum. Dette gjelder særleg området på Foss og Øyane. Område som er markert som lågpunkt har ikkje direkte samband med vatnet i elva, og er markert med eigen skravur. Mange bygningar står i fare for å få vatn i kjellarane ved ein 100-årsflaum på Øyane, saman med m.a. Sognahallen. Ein kjenner til at bygningar på Øyane tidlegare har vore utsett for vatn i kjellarar, noko som delvis kan knytast til kapasitet på avløp- /overvassystem. Når det gjeld vegar, kan riksveg 5 verte overfløymt ved eitt punkt ved Stedje bru ved ein 100-årsflaum. Nokre småvegar på Øyane vert òg råka då dei ligg i lågpunktsområde. Flaumsonene kan nyttast direkte i oversiktsplanlegging for å finne område som ikkje bør leggjast ut som byggjeområde utan nærmare vurdering av faren og moglege tiltak. Ved detaljplanlegging og i dele- og byggjesaker må ein likevel ta omsyn til at flaumsonekarta har avgrensa grannsemd. I områda nær grensa for flaumsonene er det særskilt viktig at høgda på terrenget vert kontrollert mot utrekna flaumvasstander i tverrprofila. Primært må ein ta utgangspunkt i dei utrekna vasstandene og kontrollere terrenghøgda i felt mot desse. Ein tryggleiksmargin skal alltid leggjast til ved praktisk bruk, for dette prosjektet føreslår vi eit påslag på 0,3 m. Ein må særleg hugse på at for å unngå flaumskade må dreneringa til eit bygg liggje slik at avløpet fungerer under flaum. Flaumsonene kan òg nyttast til planlegging av beredskaps- og tryggingstiltak; som evakuering, bygging av vollar osb. Ved å lage kart tilsvarande vedlegget til denne rapporten, kan ein mellom anna finne kva bygningar som vert råka av flaumen og kva vegar som kan verte sperra.

Innhald 1. Innleiing... 1 1.1 Bakgrunn... 1 1.2 Avgrensing av prosjektet... 1 1.3 Prosjektgjennomføring... 1 2. Metode og databehov... 3 2.1 Hydrologiske data... 3 2.1.1 Flaumutrekning... 3 2.1.2 Kalibreringsdata... 4 2.1.3 Ekstremvasstander i sjø (stormflo)... 5 2.2 Topografiske data... 6 2.2.1 Tverrprofil... 6 2.2.2 Flaumverk... 6 2.2.3 Digitale kartdata og flaumsoneanalyse... 6 3. Vasslineutrekning... 7 3.1 Kalibrering av modellen... 7 3.2 Resultat... 7 3.2.1 Effekt av stormflo... 8 3.2.2 Særskilt om bruer... 8 4. Flaumsonekart... 10 4.1 Resultat frå flaumsoneanalysen... 10 4.1.1 Lågpunkt... 10 4.1.2 Kjellarfri sone fare for overfløyming i kjellar... 11 4.1.3 Særskilt om flaumverk... 11 4.2 Kartproduktet... 13 4.2.1 Korleis lese kartproduktet... 13 5. Andre faremoment i området... 15 6. Usikre moment i datamaterialet... 16 6.1 Flaumutrekning... 16 6.2 Vasslineutrekning... 16 6.3 Flaumsona... 16 7. Rettleiing for bruk av flaumsonekart... 17 7.1 Arealplanlegging og byggjesaker... 17 7.2 Flaumvarsling og beredskap... 17 7.3 Generelt om gjentaksintervall og sannsyn... 18 7.4 Korleis forhalde seg til usikre moment på kartet?... 18 8. Referansar... 20 9. Vedlegg... 20

1. Innleiing Hovudmålet med kartlegginga er å skape grunnlag for betre arealplanlegging og byggjesakshandsaming i vassdragsnære område, og betre beredskapen mot flaum. Flaumsonekartarbeidet gjev i tillegg betre grunnlag for flaumvarsling og planlegging av flaumsikring. 1.1 Bakgrunn Flaumtiltaksutvalet, ref. /1/, tilrådde etablering av eit nasjonalt kartgrunnlag flaumsonekart for vassdrag i Noreg med stort skadepotensial. Utvalet tilrådde ei detaljert digital kartlegging. I Stortingsmelding nr 42, ref. /2/, er det gjort klart at regjeringa vil satse på utarbeiding av flaumsonekart i samsvar med tilrådingane frå flaumtiltaksutvalet. Satsinga må sjåast i samanheng med at regjeringa definerer ei betre styring av arealbruken som det absolutt viktigaste tiltaket for å halde risikoen for flaumskadar på eit akseptabelt nivå. Denne vurderinga fekk si tilslutning ved handsaming i Stortinget. Det vart i 1998 sett i gong eit større prosjekt for kartlegging i regi av NVE. Det er på denne bakgrunn utarbeidd ein flaumsonekartplan, ref. /3/. Denne viser dei strekningane som er prioritert for kartlegging. Strekningane er vald ut frå storleiken på skadepotensialet. Totalt er det 119 delstrekningar som skal kartleggjast. Dette utgjer omlag 1100 km elvestrekning eller strandline langs sjø. 1.2 Avgrensing av prosjektet Kartlagt strekning strekk seg frå Ingafoss bru ovanfor Sognahallen nedover til utløpet i Sogndalsfjorden. Strekninga er på om lag 1,5 km. Oversikt over prosjektområdet er vist i Figur 1-1. Langs kartlagt strekning ligg det viktige kommunikasjonsliner, industri og busetnad. Etter tidlegare flaumhendingar er det utført erosjonssikringsarbeid og bygd flaumverk. Det er primært overfløymd areal som følgje av naturleg høg vassføring som er kartlagt. Andre faremoment i vassdraget som isgangar, erosjon og ras er ikkje analysert tilsvarande, men ein søkjer å synleggjere kjente problem av denne art i samband med flaumsonekarta (sjå kapittel 5). 1.3 Prosjektgjennomføring Prosjektet er gjennomført under leiing av NVE med Sogndal kommune som bidragsytar og diskusjonspart. Første utkast til flaumsonekart vart sendt til kommunen for innspel og vurdering av flaumutbreiinga. Prosjektet er gjennomført i samsvar med prosjektet sine vedtekne rutinar for styring, gjennomføring og kvalitetskontroll, ref. /4/. 08:59 1

Figur 1-1: Oversiktskart for prosjektområdet med tverrprofil. 08:59 2

2. Metode og databehov Eit flaumsonekart viser dei områda som vert overfløymt ved flaumar med ulike gjentaksintervall. Før ferdig flaumsonekart kan presenterast går ein gjennom ein omfattande prosess. Det vert først utført ei flaumutrekning som i hovudsak dreiar seg om ein statistisk analyse av kor store og hyppige flaumar ein kan vente i gjeldande vassdrag. Desse, saman med tverrprofil av elveløpet og elvløpet sine eigenskapar elles, vert nytta i ein hydraulisk modell som reknar ut kor høge vasstander dei ulike flaumane gir langs elva (vasslineutrekning). Ut frå kartgrunnlaget vert det generert ein digital terrengmodell i GIS. Vasslinene frå den hydrauliske modelleringa vert så kombinert med terrengmodellen i GIS, og vi sit igjen med resultatet overfløymd areal (flaumsona). Ein gjer merksam på at det er rekna ut kulminasjonsvassføringar og vassliner for flaumar med gjentaksintervall 10, 20, 50, 100, 200 og 500 år. Det er ikkje laga flaumsonekart for alle desse seks flaumane, men for 10-, 100-, 200- og 500- årsflaumen. 2.1 Hydrologiske data Sogndalselvi ligg på nordsida av Sognefjorden mellom Fjærlandsfjorden og Veitastrondsvatn, med utløp i Sogndalsfjorden, ein sidearm til Sognefjorden. Elva har sitt utspring i brear på vasskillet mellom nord og aust. I øvste ende av Sogndalselvi ligg Dalavatnet, den største innsjøen i vassdraget. Ved utløpet i fjorden har vassdraget eit nedbørfelt på 175 km 2. Det er store høgdeforskjeller i vassdraget; høgste topp ligg på om lag 1600 moh. Vassdraget er ikkje regulert. 2.1.1 Flaumutrekning I Sogndalselvi sitt nedbørfelt finst ein målestasjon for vasstand/vassføring: 77.3 Sogndalsvatn som ligg ved utløpet av Dalavatnet. Observasjonar er gjort sidan 1963. Flaumutrekninga er dokumentert i ref. /5/. I Sogndalselvi kjem dei store flaumane oftast om våren i månadene mai og juni i samband med snøsmelting og gjerne i kombinasjon med regn. Om hausten er månadene september og oktober flaummånader grunna tilfeller av kraftig nedbør og då òg gjerne i kombinasjon med snøsmelting. Basert på hydrologiske data frå målestasjonen 77.3 Sogndalsvatn, saman med observasjonsseriar i nabovassdrag, er flaumverdiar rekna ut for Sogndalselvi, sjå Tabell 2-1. Vassføringsverdiane gjeld ved Sogndalselvi sitt utløp i Sogndalsfjorden. Tabell 2-1: Kulminasjonsvassføringar ved ulike gjentaksintervall ved Sogndalsfjorden. Punkt i vassdraget Middel flaum (m 3 /s) 10- årsflaum (m 3 /s) 20- årsflaum (m 3 /s) 50- årsflaum (m 3 /s) 100- årsflaum (m 3 /s) 200- årsflaum (m 3 /s) 500- årsflaum (m 3 /s) Sogndalsfjorden 100 150 170 200 230 260 300 08:59 3

Grunna relativt godt datagrunnlag vert denne utrekninga klassifisert i klasse 1, i ein skala frå 1 til 3 der 1 tilsvarar beste klasse. Dette til tross for at det er knytt noko usikkerheit til frekvensanalysene og til utrekning av kulminasjonsvassføring. 2.1.2 Kalibreringsdata For å kalibrere vasslinemodellen er ein avhengig av samhøyrande verdiar av vassføring og vasstand. Storleiken på flaumen bør vere slik at den dekkjer det effektive straumarealet ved meir ekstreme flaumar. Detaljert omtale av kalibrering for Sogndalselvi finst i ref. /6/. Til kalibrering ligg det føre vasstandsobservasjonar ved Sogndal sentrum frå flaumane 27.05.1992, 14.06.2000 og 04.10.2001. Kulminasjonsvassføring desse dagane er utrekna til høvesvis 59 m 3 /s (mindre enn middelflaum), 113 m 3 /s (om lag 4-årsflaum) og 118 m 3 /s (om lag 4-5 årsflaum). Det er teke bilete under flaumen 04.10.2001, desse er vist på framsida og i Figur 2-1 og Figur 2-2. Figur 2-1: Sogndalselvi sett frå området ved Høgskulen på Foss 04.10.2001 (Foto: Arne Lerum, Sogndal kommune). Ein har nytta bileta frå flaumen i 2001 (sjå til å måle inn vasshødene. Kommunen målte inn høgder i følgjande profil (sjå Figur 2-1 for oversikt over tverrprofila): - kote 17,65 i profil 15A - kote 2,75 i profil 6 - kote 2,3 i profil 5 - kote 1,75 om lag i profil 4,5. For desse punkta knyter det seg uvisse, mellom anna er det ikkje sikkert at fotografia, og såleis registreringar, er teke då vassføringa kulminerte. Likeins er ikkje kalibreringshøgdene knytt til kjente punkt i innmålte tverrprofil, men høgda er lagt til det 08:59 4

profil som synst å liggje nærmast opptil. Det må òg nemnast at det er knytt uvisse til kalibreringshødene sidan dei er innmålt basert på foto, og det då er vanskeleg å ta ut nøyaktig høgde i terrenget. Punkta som er innmålt er difor nytta som ein peikepinn, og kalibreringa av vasslinemodellen er såleis ikkje fullgod. Kalibrering av modellen er skildra i delkapittel 3.1. Figur 2-2: Sogndalselvi rett oppstraums utløpet i fjorden 04.10.2001. Bilete er teke frå Sogndal hotell (Foto: Arne Lerum, Sogndal kommune). 2.1.3 Ekstremvasstander i sjø (stormflo) Sogndalselvi munner ut i Sogndalsfjorden, og tidevatnet vert difor gjeldande på den nedste strekninga. Ein har valt å gå inn med høgste astronomiske tidevatn (HAT) som nedre grensevilkår i den hydrauliske modellen. Valet om å nytte HAT er teke saman med Statens Kartverk Sjø. Sjøkartverket har i tillegg gjeve inn verdiar for stormflo for Sogndal, sjå Tabell 2-2. Tabell 2-2: Vasshøgder (m) ved Stormflo ved Sogndal i Sogndalsfjorden (Pers.med. Daniel Hareide, Statens Kartverk Sjø). HAT 10 år 20 år 50 år 100 år 200 år 500 år 1,05 1,53 1,62 1,73 1,82 1,90 2,0 Høgder ved stormflo vert nytta ved produksjon av vassflatene ved at høgdene i sjøen vert lagt som eit lokk over dei utrekna vasslinene i elva ved presentasjon, det vil seie at både vasstand i elva og vasstand i sjø ved dei ulike flaumhendingane vert presentert samstundes. 08:59 5

2.2 Topografiske data 2.2.1 Tverrprofil Plassering av tverrprofil som er målt opp i dette prosjektet, vart bestemt etter vurdering av elva på kart og i felt. Bloms oppmåling as målte opp strekninga hausten 2002. Det er teke opp 19 tverrprofil. Dette er dokumentert i ref. /7/. Profil 0 ligg lengst nedstraums i elva ved utløpet i Sogndalsfjorden, profil 19 ved Ingafoss bru ovanfor Sognahallen. For at tverrprofila skulle dekkje dei flaumutsette områda, vart dei forlenga innover land i terrengmodellen i etterkant. Plassering av tverrprofila er vist i Figur 1-1. 2.2.2 Flaumverk Riksveg 5 frå om lag profil 9 og nedover til rundkøyringa, sjå Figur 2-1, og vidare gangveg på høgre side sett medstraums, fungerar som flaumverk. Desse er ikkje målt inn særskilt ved tverrprofilering, men høgdene går godt fram av det digitale kartgrunnlaget, sjå neste delkapittel. 2.2.3 Digitale kartdata og flaumsoneanalyse Sogndal, og kartlagt strekning, er dekka i geovekstprosjekt frå 1996. Elvesystem og situasjon som vegar og busetnad har ei grannsemd tilsvarande målestokk 1:1000. Det er konstruert 1-meters høgdekurver i prosjektet. Ut frå datagrunnlaget er det generert ein digital terrengmodell i GIS med detaljerte høgder for området. Programvaren ArcInfo med modulane TIN og GRID er nytta. I tillegg til kotar og terrengpunkt er det òg nytta andre høgdebærande data som vegkant, elvekant og vasskant til oppbygging av terrengmodellen. Etter at ein har konstruert ein terrengmodell, skjærer ein vasslinene frå vasslineutrekninga med modellen og får fram flaumsonene. Flaumsonene er generert ved bruk av GIS-programmet ArcInfo. For kvar flaum er vasstanden i tverrprofila gjort om til ei flaumflate. Mellom tverrprofila er flata generert ved lineær interpolasjon. Tverrprofila er forlenga ut til grensa av analyseområdet før flatene er generert. Det er lagt inn hjelpeliner mellom dei oppmålte profila for å sikre ei jamn flate mellom profila. Flatene har same utstrekning og cellestorleik (5 x 5 m) som terrengmodellen. Flatene vert kombinert med den digitale terrengmodellen. Alle celler der celleverdien i flaumflata er større enn i terrengmodellen vert definert som vassdekt areal. Dette medfører lågpunktsområde som ikkje har direkte kontakt med flaumsona langs elva og som vert definert som vassdekt areal. Grensene for flaumsonene er generalisert og glatta innanfor 5 m og flater under om lag 75 m 2 er fjerna. 08:59 6

3. Vasslineutrekning Modellen Hec RAS er nytta for utrekning av vassliner. I denne modellen nyttar ein tverrprofil, kulminasjonsverdiar for vassføringar for ulike gjentaksintervall og verdiar for stormflo. Ein justerer modellen med kalibreringsdata som viser samanhengen mellom vassføring og vasstand i elva. Resultatet vert vassliner som fortel kva høgde ein kan forvente at vatnet i elva stig til ved ein gitt flaum. 3.1 Kalibrering av modellen Flaumvassføring og vasstander skildra i delkapittel 2.1 er nytta i kalibreringa. Ruheit, presentert i Manningtal, representerer elva si ruheit i vid forstand. For Sogndalselvi er det funnet manningtal (M) 28-29, medan manningtalet (M) på elveslettene er sett til 18. Ruheitstala er delvis bestemt ut frå kalibreringsdata, delvis frå litteratur. Frå profil 12 og oppover viser utrekninga at Sogndalselvi går med overkritisk strømming, det vil seie at det ikkje er ein direkte samanheng mellom vassføring og vasstand ved store vassføringar. Mange faktorar i dette prosjektet gjer til at utrekningane på dette bratte partiet vert unøyaktige: - bratt parti gjev høg vassfart og mykje innpisking av luft. I litteratur reknar ein med innpisking av luft som ei moderat feilkjelde, som vil utgjere 10 20 %. - god modellering av bratte parti krev liten avstand mellom tverrprofila for å få med alle tersklar og fall. Det er ikkje teke nok tverrprofil i dette prosjektet til å dekke alle knekk i elveløpet. - ein har eitt innmålt punkt på det bratte partiet, i profil 15. Dette er for lite kalibreringsdata for å seie noko nøyaktig om vasslina i dette partiet. For å stadfeste modellen er det køyrt følsomheitsanalysar for ruheitstal (+/- 10 %) og vassføring (+/- 10 %). Auka eller senka ruheit og vassføring gav små utslag på vasslinene, noko som hovudsakleg skuldast botnhellinga på strekninga. Grunna dei uvisse momenta nemnt ovanfor, har ein valt å gå inn med høgda på energilina som gjeldande frå profil 12 og oppover i det ferdige produktet. Energilina representerer den maksimale høgda vatnet kan oppnå i ei gitt elv med gitte forutsetningar. Frå profil 12 og nedover mot utløpsområdet vil utrekningane vere meir nøyaktige i høve til kalibreringsdata som er gjeve inn nedanfor Stedje bru. Strekninga er høvesvis rett og kanalisert, og medfører ingen store utfordringar hydraulisk sett. Ein må likevel rekne med noko feilmargin grunna dei usikre kalibreringsdataene. Kalibrert vassline med samhøyrande observerte vasshøgder for flaumen 04.10.2001 er vist i Figur 3-1. 3.2 Resultat Den ferdig kalibrerte modellen er nytta til å rekne ut vasstanden for flaumar med 10-, 20-, 50-, 100-, 200- og 500-års gjentaksintervall. Utrekna vassliner for 10- og 100-08:59 7

årsflaumen er vist i Figur 3-2. Vasstanden for dei ulike profila og alle gjentaksintervalla er vist i Tabell 3-1. Høgdene i tabellen er henta frå: 50 40 - profil 1-3: høgder ved stormflo - profil 4-11: vassline - profil 12-19: energiline Vassliner_Sogndal Legend Energiline Kalibrert vassline Kritisk Elvebotn Observerte høgder 30 Høgde (m) 20 10 0 Profil 2 Profil 3 Profil 4 Profil 5 Profil 6 Profil 7 Profil 8 Profil 9 Profil 10-10 0 200 400 600 800 1000 1200 1400 Avstand (m) Profil 11 Profil 12 Profil 13 Profil 14 Profil 15 Gangbru Profil 16 Profil 17 Profil 18 Ingafoss bru Figur 3-1: Kalibrert vassline samanlikna med observert vasstand 04.10.2001. Figuren viser òg energilina og kritisk høgde. 3.2.1 Effekt av stormflo I nedre delar av elva er det stormflo som er den hendinga som gir dei høgste vasstandene. Det er føreteke ein frekvensanalyse av vasstandsdata i Sogndalsfjorden ved utløpet av Sogndalselvi, basert på primærhamn Bergen (sjå delkapittel 2.1.3 og Tabell 2-2). Desse vert lagt som eit lokk over dei utrekna vasslinene slik at det vert høge sjøvasstander som vert sett inn som vasstand på den nedste strekninga av Sogndalselvi. Analysene viser at stormflo vil ha verknad opp til og med profil 3 i Sogndalselvi og er difor satt inn i Tabell 3-1. 3.2.2 Særskilt om bruer På kartlagt strekning er det to vegbruer; Ingaforss bru og Stedje bru (begge rv 5), og to gangbruer. Gangbrua nedanfor Sognahallen har fri strømming opp til og med ein 200- årsflaum, det vil seie at ved ein 500-årsflaum vil vassmassane gå opp i brubjelken. Ved Stedje bru går vassmassane opp i brubjelken ved ein 200-årsflaum. Ein må elles vere merksam på farlege situasjonar om det skulle leggje seg opp masse og rek ved bruene under flaum. 08:59 8

50 40 Vassliner_Sogndal Legend Energiline 100-årsflaum Energiline 10-årsflaum Vassline 100-årsflaum Vassline 10-årsflaum Elvebotn 30 Høgde (m) 20 10 0 Profil 2 Profil 3 Profil 4 Profil 5 Profil 6 Profil 7 Profil 8 Profil 9 Profil 10-10 0 200 400 600 800 1000 1200 1400 Avstand (m) Profil 11 Profil 12 Profil 13 Profil 14 Profil 15 Gangbru Profil 16 Profil 17 Profil 18 Ingafoss bru Figur 3-2: Utrekna vassliner for 10- og 100-årsflaumen i Sogndalselvi. Energilina for dei to flaumane er òg vist. Tabell 3-1: Vasstand (m.o.h - NN54) ved kvart profil for ulike gjentaksintervall i Sogndalselvi. Høgde ved stormflo er gitt inn for profil 1 3 (resultat frå vasslineutrekninga er gjeve i parentes), vasslinene er gitt inn for profil 4 til profil 11, og høgde på energilina er gjeve inn i profil 12 19 og er markert med kursiv. Profil nr 10-20- 50-100- 200-500- årsflaum årsflaum årsflaum årsflaum årsflaum årsflaum 1 1,53 (1,05) 1,62 (1,05) 1,73 (1,05) 1,82 (1,05) 1,9 (1,05) 2,0 (1,05) 2 1,53 (0,98) 1,62 (0,95) 1,73 (0,9) 1,82 (0,8) 1,9 (0,9) 2,0 (1,07) 3 1,53 (1,17) 1,62 (1,23) 1,73 (1,37) 1,82 (1,57) 1,9 (1,71) 2,0 (1,84) 4 1,76 1,91 2,12 2,29 2,46 2,70 4.5 1,85 2,02 2,29 2,47 2,63 2,82 5 2,57 2,75 2,98 3,18 3,37 3,60 6 2,85 2,96 3,11 3,27 3,41 3,59 6.5 3,66 3,81 4,03 4,24 4,94 5,07 7 4,15 4,31 4,53 4,74 5,25 5,18 8 4,20 4,36 4,59 4,80 5,24 5,17 9 4,60 4,68 4,72 4,77 4,83 4,91 10 5,41 5,55 5,73 5,91 6,07 6,27 11 6,29 6,44 6,66 6,85 7,04 7,29 12 9,13 9,17 9,48 9,74 9,59 9,83 13 15,18 15,30 15,52 15,77 15,73 16,00 14 17,86 18,04 18,29 18,52 18,75 19,03 15 18,29 18,46 18,71 18,94 19,17 19,46 15.1 18,43 18,60 18,85 19,09 19,31 19,60 16 21,14 21,31 21,54 21,76 21,97 22,24 17 26,41 26,65 26,97 27,29 27,62 28,02 18 31,81 32,08 32,46 32,80 33,11 33,51 19 34,55 34,82 35,18 35,51 35,83 36,23 08:59 9

4. Flaumsonekart Dei ferdige flaumsonene er genererte ut frå vassliner i Sogndalselvi. Det er utarbeidd flaumsoner for flaumar med gjentaksintervall 10, 100, 200 og 500 år. Desse finst på digital form og kan òg teiknast ut på kart. Vedlagt er kartblad for 100-årsflaumen i kombinasjon med elvesystemet, vegar, bygningar og 5 m høgdekoter. Vi har valt å ikkje lage kart for 20- og 50-årsflaumane, men flaumhøgdene for desse to flaumane er likevel gitt inn i tabellar slik at brukarane kan nytte desse ute i felt. 4.1 Resultat frå flaumsoneanalysen Ein vil oppleve at Sogndalselvi går over sine breidder allereie på ein 10-årsflaum, Figur 4-4. Dette gjeld i området ved Høgskulen på Foss (profil 15), dei låge elvenære områda frå profil 10 4, og området på venstre side av utløpet i fjorden ved Lerum. Ved sistnemnde er det stormfloa som gjer seg gjeldande. Om lag dei same områda vert overfløymt på ein 100-årsflaum, men vasstanden vil vere noko høgare. Delar av Øyane vert liggjande som lågpunkt, og nokre vegar kan verte overfløymt. Likeins er fleire bygningar utsett for direkte overfløyming i dette området, og enno fleire bygningar står slik til at det er fare for vatn i kjellarane. Flaumareal, både totalt og lågpunkt, er vist i Tabell 4-1. Tabell 4-1: Flaumareal innanfor analyseområde sum totalt areal og lågpunkt. Gjentaksintervall Flaumutsett areal Totalt (daa) Flaumutsett areal Lågpunkt (daa) 10-årsflaum 36 3 100-årsflaum 61 15 200-årsflaum 71 21 500-årsflaum 79 9 4.1.1 Lågpunkt Område som på kartet er markert som lågpunkt (område bak flaumverk, kulvertar osb.), er kome fram ved å nytte vasstanden til dei ulike flaumhendingane, men gjentaksintervall/sannsynet for overfløyming er likevel ikkje det same. Der sambandet med elva er via kulvert vil typisk sannsynet vere større enn angjeve, medan den for område bak flaumverk kan vere vesentleg mindre. Ein del stader vil det altså finst areal som ligg lågare enn dei utrekna flaumvasstandene, men utan direkte samband til elva, sjå Figur 4-2. Desse områda er markert med ein eigen skravur av di dei vil ha eit anna sannsyn for overfløyming og må handsamast særskilt. Spesielt utsett vil desse områda vere ved intenst lokalt regn, ved stor flaum i eventuelle sidebekkar, eller ved tetting av kulvertar. Ettersom flaumane vert større og vasstanden stig, vert lågpunkta færre ettersom til dømes flaumverket vert for lågt. Ved ein 100-årsflaum i Sogndalselvi finn vi lågpunkt ved rundkøyringa på høgre side ved om lag profil 8 sett medstraums. Likeins finn vi lågpunkt på Øyane. 08:59 10

4.1.2 Kjellarfri sone fare for overfløyming i kjellar Utanfor direkte flaumutsette område og lågpunkt vil det òg vere naudsynt å ta omsyn til flaumfaren, då flaum ofte vil føre til høgna grunnvasstand innover elveslettene. Det er gjort analyse ved at areal som kjem fram opp til 2,5 meter over flaumflaten for 100-årsflaum vert identifisert som kjellarfri sone. Innanfor denne sona vil det vere fare for at bygg som har kjellar får overfløyming i denne som følgje av flaumen, sjå Figur 4-1. Kjellarfri sone er rekna ut berre for 100-årsflaumen, og utgjer 218 daa. Desse områda er markert med skravur på kvit botn på kartet. Ein finn særleg bygningar utsett for vatn i kjellarane på Øyane. Kommunen har påpeika at fleire eigedommar i dette området har hatt problem i høve til vatn i kjellarar/tilbakeslag i kloakk og liknande. Dette kan delvis knytast til kapasitet på avløp/overvassystem. Uavhengig av flaumen kan høgna grunnvasstand føre til vatn i kjellarar. For å analysere dette krevjast inngåande analysar blant anna av grunnforhold. Det ligg utanfor flaumsonekartprosjektet si målsetting å kartleggje slike tilhøve. Figur 4-1: Prinsippskisse som viser definisjonen av kjellarfri sone og lågpunkt. 4.1.3 Særskilt om flaumverk Langs Sogndalselvi strekk det seg flaumverk på høgre side sett medstraums frå om lag profil 9 til profil 3. Riks- og gangveg ligg på topp flaumverk. Areal bak flaumverk vert vurdert særskilt, og vurderinga tek utgangspunkt i ein tryggleiksmargin sett til 0,5 m ved topp flaumverk, sjå Figur 4-2. Det vil seie: - om det er meir enn 0,5 m frå utrekna vassline til topp flaumverk, seier vi at flaumverket held stand og områda bak vert ikkje overfløymd som ein direkte følgje av vassføringa i elva. Områda bak flaumverket som ligg lågare enn vasslina vert i dette tilfellet definert som lågpunkt (sjå òg delkapittel 0), - om avstanden mellom utrekna vassline og topp flaumverk er mindre enn 0,5 m, går ein ut frå at arealet bak flaumverket som ligg lågare enn vasslina, vert 08:59 11

overfløymd som ein direkte følgje av vassføringa i elva, og området vert definert som ordinær flaumsone. Figur 4-2: Prinsippskisse flaumverk og tryggleiksmargin. Ved 100-årsflaumen kan vi sjå av Figur 4-2 at vasslina ligg meir enn 0,5 m frå topp flaumverk. Dette resulterer i at området bak flaumverket vert definert som lågpunkt utan at det har direkte samanheng med gjentaksintervall som er oppgjeve for sjølve elveleiet. 50 Vassliner_Sogndal Legend 100-årsflaum Elvebotn Flaumverk 40 30 Høgde (m) 20 10 0 Profil 2 Profil 3 Profil 4 Profil 5 Profil 6 Stedje bru Profil 7 Profil 8 Profil 9 Profil 10-10 0 200 400 600 800 1000 1200 1400 Profil 11 Avstand (m) Profil 12 Profil 13 Profil 14 Profil 15 Gangbru Profil 16 Profil 17 Profil 18 Ingafoss bru Figur 4-3: Tryggleiksmargin ved ein 100-årsflaum i høve til flaumverket (topp riksveg 5 og gangveg) på høgre side sett medstraums. 08:59 12

4.2 Kartproduktet I tillegg til det vedlagde kartet som viser 100-årsflaumen, finst alle dei fire flaumane det her er rekna for, på digital form. Flaumsonene er kvalitetskoda og dagsett på SOSI format og ArcView (shape) format i aktuell NGO akse og UTM sone. Desse digitale dataene vert sendt til primærbrukarane. Lågpunkt og område bak flaumverk er koda og skravert på kartet særskild. Alle flaumutsette flater er koda med datafelta FTEMA = 3280 og GJENTAKINT = gjentaksintervall. Lågpunkt er koda med eigen kode, LAVPUNKT = 1 (eller lik 0). Aktuelle tverrprofil (liner) vert òg levert på SOSI og shape format, saman med plottefiler/biletfiler av alle flaumane på JPG-format, på CD en. 4.2.1 Korleis lese kartproduktet Ein viser til vedlagt kart for 100-årsflaumen. Ein tabell viser flaumhøgder knytt til tverrprofila for dei utrekna flaumane. Kartet i målestokk 1:8000 viser kor tverrprofila er plassert. Det er ved desse profila vasstander er rekna ut. Vasstanden mellom tverrprofila vurderast å variere lineært og kan difor finnast ved interpolasjon. Avstandar langs midtlina er vist både på sjølve kartet og i lengdeprofilet. I lengdeprofilet er flaumhøgdene knytt opp mot avstand frå havet. Lågpunkt er vist på kartet med skravur. Flaumfaren i desse områda må vurderast nærmare, der ein tek omsyn til grunntilhøve, kapasitet på evtuelle kulvertar, eventuelle flaumverk osb. Særleg utsett vil desse områda vere ved intenst lokalt regn, ved stor flaum i eventuelle sidebekkar og/eller gjentetting av kulvertar. På vedlagde kart for 100-årsflaumen, representerer dei ulike fargane følgjande: Flaumutsette område er markert med blå farge, lågpunkt har blå skravur oppå blå bakgrunn, medan kjellarfri sone har blå skravur på kvit bakgrunn. Flaumutsette bygningar har oransje farge og ligg heilt eller delvis innanfor flaumsone bygningar med fare for overfløyming i kjellar, som har gul farge. Bygningar med fare for overfløyming i kjellar ligg heilt eller delvis i den kjellarfrie sonen, med ikkje flaumutsette bygningar med grå farge. Overfløymde vegar er markert med mørk grøn farge, medan vegar som ligg utanfor flaumsona er markert med raudt. Forutan det kartet som er vedlagd finst som nemnt dei andre flaumsonene på digital form. 10- og 200-årsflaumen er dessutan vist i Figur 4-4 og Figur 4-5. På desse karta er det ikkje utført analysar tilsvarande 100-årsflaumen. Her vil bygningar ha grå farge og vegar vere raude. Flaumutsette område er markert med blå farge, medan lågpunkt har blå skravur oppå blå bakgrunn. Vidare er tema som tverrprofil, høgspentleidningar og 5 meters høgdekotar presentert på kartet. I tillegg er tverrprofil med flaumhøgder for alle seks gjentaksintervall framstilt både i tabell og grafisk saman med høgder for normalvasstand. 08:59 13

Figur 4-4: Flaumsonekart for 10-årsflaumen i Sogndalselvi. Figur 4-5: Flaumsonekart for 200-årsflaumen i Sogndalselvi. 08:59 14

5. Andre faremoment i området I flaumsonekartprosjektet vert andre faremoment i vassdraget òg vurdert, men desse vert ikkje teke direkte omsyn til i kartlegginga. Andre faremoment kan vere flaum i sideelvar/bekkar, isgang, massetransport, erosjon og låg kapasitet på kulvertar. Flaumsonekartprosjektet har ikkje som mål å kartleggje slik fare fullstendig, men skal systematisk prøve å samle inn eksisterande informasjon for å presentere kjente problem langs vassdraget som har verknad for dei flaumstorleikane som vert rekna ut i prosjektet. Ein kjenner ikkje til problemer med isgang eller massetransport i Sogndalselvi. Det er heller ingen sidebekkar av nokon storleik på kartlagt strekning. Når det gjeld kulvertar og kapasitet på desse er det kome fram noko informasjon frå kommunen, sjå delkapittel 4.1.2. Ein gjennomgang av eventuelle faremoment bør inngå som ein del av kommunane sin risiko- og sårbarhetsanalyse (ROS). 08:59 15

6. Usikre moment i datamaterialet Som ved all utrekning av denne typen er det uvisse knytt til resultata. Faktorar nemnt i delkapittel 6.1-6.3 vil påverke sluttresultatet, og såleis påverke utbreiinga av flaumsonene på kartet. Det vert anbefalt at ein ved praktisk bruk av vasslinene legg på ein tryggleiksmargin til dei utrekna vasslinene på minimum 0,3 m, jfr. delkapittel 7.1. 6.1 Flaumutrekning Datagrunnlaget for flaumutrekning i Sogndalselvi kan karakteriserast som godt. Lang dataserie med observert vassføring finst nokon kilometer oppstraums kartlagt strekning. Dataene har god kvalitet på stor vassføring, og det er ein godt oppmålt vassføringskurve. Det er likevel knytt noko usikkerheit til frekvensanalysene som er tilpassa observerte årsflaumar då det er store sprik i resultatet avhengig av valet av frekvensfordeling. Det er relativt gode opplysningar om tilhøvet mellom kulminasjonsvassføring og døgnmiddelvassføring, men av di forholdstal varierar ein del frå flaumepisode til flaumepisode i Sogndalselvi avhengig av sesong, er det problematisk å velje eitt forholdstal som skal gjelde for alle årsflaumar. Dette førar til stor usikkerheit i estimert kulminasjonsvassføring. 6.2 Vasslineutrekning Det er viktig at tverrprofila skildrar geometrien i elva på ein god måte, det vil seie at det er målt opp profil der elva merkbart vert brattare eller flater ut, der elva vert breiare eller smalare, og at profila skildrar djupne og breidde på elva på dei stilleflytande områda. Profila er vurdert som godt plasserte, men på øvre del av strekninga (frå profil 12 og oppover) kunne det med fordel ha vore tettare med profil. For ei ideell modellering av eit vassdrag må kalibreringsdata, eller innmålt vasstand langs elva med tilhøyrande kjent vassføring, liggje til grunn. Generelt er det vanskeleg å samle inn data for store nok vassføringar, og det er tilfellet i dette prosjektet òg. Ein har samla inn kalibreringsdata basert på bilete frå ein flaum med kjent vassføring, men det ligg usikkerheit i om bileta var tekne då flaumen kulminerte, i tillegg til at det ikkje vert nøyaktig når ein måler inn i ettertid. 6.3 Flaumsona Grannsemda i dei flaumsonene som er rekna ut, er avhengig av usikre moment i hydrologiske data, flaumutrekninga og vasslineutrekninga. I tillegg kjem uvissa i terrengmodellen. Terrengmodellen byggjer på konstruerte kartdata der forventa grannsemd i høgde er +/-30 cm. Sjølve utbreiinga av sona kan difor i flate område verte noko unøyaktig. Kontroll av terrenghøgder mot utrekna vasstander kan då vere naudsunt, t.d. ved byggjeløyve. Alle faktorar som er nemnt ovanfor vil saman påverke uvissa i sluttresultatet, dvs. utbreiinga av flaumsoner på kartet. Utbreiinga av flaumsona er difor mindre nøyaktig bestemt enn vasslinene. Dette må ein ta omsyn til ved praktisk bruk, jf kap 7. 08:59 16

7. Rettleiing for bruk av flaumsonekart Stortinget har som føresetnad at tryggingsbehovet langs vassdraga ikkje skal auke som følgje av ny utbygging. Difor bør ikkje flaumutsette område takast i bruk om det finst alternative areal. Fortetting i allereie utbygde område skal heller ikkje tillatast før tryggleiken er brakt opp på eit tilfredsstillande nivå i samsvar med NVE sine retningsliner. Eigna arealbrukskategoriar og reguleringsformål for flaumutsette område, og bruk av vedtak, er omtalt i NVE sin rettleiar Arealplanlegging i tilknytning til vassdrag og energianlegg, ref. /8/. Krav til tryggleik mot flaumskade er kvantifisert i NVE si retningsline Arealbruk og sikring i flomutsatte område, ref. /9/. Krava er differensiert i høve til type flaum og type byggverk/infrastruktur. 7.1 Arealplanlegging og byggjesaker Ved oversiktsplanlegging kan ein nytte flaumsonene direkte for å identifisere område som ikkje bør byggjast på utan nærmare vurdering av faren og moglege tiltak. Ved detaljplanlegging og ved dele- og byggjesakshandsaming må ein ta omsyn til at flaumsonekarta har avgrensa grannsemd. Primært må ein ta utgangspunkt i dei utrekna vasstandene og kontrollere terrenghøgden i felt mot desse. Ein tryggleiksmargin skal alltid leggjast til ved praktisk bruk. For å unngå flaumskade må dessutan dreneringa til eit bygg liggje slik at avløpet fungerer under flaum. Tryggleiksmarginen bør tilpassast det aktuelle prosjekt. I dette prosjektet er grunnlagsmaterialet vurdert som godt. Vi meiner ut i frå dette at eit påslag med 0,3 m på dei utrekna vasstandene bør vere tilfredsstillande for å dekke opp usikre faktorar i utrekninga. 7.2 Flaumvarsling og beredskap Eit flaumvarsel fortel kor stor vassføring som er venta, sett i høve til tidlegare flaumsituasjonar i vassdraget. Det er ikkje nødvendigvis eit varsel om skade. For å kunne varsle skadeflaum, må ein ha detaljert kunnskap til eit område. I dag vert flaumvarsla gjeve i form av varsel om overskriding av eit gitt nivå eller innanfor eit intervall. Varsel om flaum inneber at vassføringa vil nå eit nivå mellom 5-årsflaum og 50-årsflaum. Varsel om stor flaum inneber at vassføringa er venta å nå eit nivå over 50-årsflaum. Ved kontakt med flaumvarslinga vil ein ofte kunne få meir detaljert informasjon. Flaumsonekart gir detaljkunnskap i form av utrekna vasstander over ei lengre strekning ved flaum, og ein kan sjå kva område og kva typar verdier som vert overfløymt. Beredskapsmyndighetene bør innarbeide denne informasjonen i sine planar. Ved å lage kart tilsvarande vedlegget til denne rapporten, kan ein finne kva bygningar som vert berørt av dei ulike flaumane. Kopling mot adresseregister kan gi lister over eigedomar som vert berørt. På dette grunnlaget vil dei beredskapsansvarlege betre kunne planleggje evakuering, omkøyringsvegar, bygging av voller og andre krisetiltak. 08:59 17

På grunn av uvisse både i flaumvarsler og flaumsonekarta, må ein legge på tryggleiksmarginar ved planlegging og gjennomføring av tiltak. Flaumsonekarta viser med eigen skravur dei områda som er tryggja med flaumverk, dvs. vollar som skal hindre overfløyming. Ved brot i flaumverk, kan det oppstå farlege situasjonar ved at store mengder vatn strøymer inn over elvesletta i løpet av kort tid. Det er difor viktig at dei beredskapsansvarlege nyttar denne informasjonen, og førebur evakuering og eventuelle andre tiltak om svakheiter i flaumverket kan påvisast eller flaumen nærmar seg toppen av flaumverket. 7.3 Generelt om gjentaksintervall og sannsyn Gjentaksintervall er det tal år som gjennomsnittleg går mellom kvar gang ein får ein like stor eller større flaum. Dette intervallet seier noko om kor sannsynleg det er å få ein flaum av ein viss storleik. Sannsynet for t.d. ein 50-årsflaum er 1/50, dvs. 2 % kvart einaste år. Om ein 50-årsflaum nettopp har vore i eit vassdrag vil det ikkje seie at det vil gå 50 år til neste gong dette nivået vert overskride. Den neste 50-årsflaumen kan inntreffe allereie i inneverande år, om to, 50 år eller kan hende først om 200 år. Det er viktig å vere klar over at sjansen for å få t.d. ein 50-årsflaum er like stor kvart år, men den er liten - berre 2 prosent. Eit aktuelt spørsmål ved planlegging av verksemd i flaumutsette område er følgjande: Gjeve ein konstruksjon med forventa (økonomisk) levetid (L) år. Det krevjast at sannsynet (P) for skade grunna flaum skal vere < P. Kva gjentaksintervall (T) må veljast for å sikre at dette kravet er oppfylt? Tabellen nedanfor kan nyttast til å gi svar på slike spørsmål. Eit døme vil vere at det i ein periode på 50 år vil vere 40 % sjanse for at ein 100-årsflaum eller større finn stad. Tek ein utgangspunkt i eit akseptabelt sannsyn for flaumskade på t.d. 10 % i ein 50-årsperiode, viser tabellen at konstruksjonen må vere sikker mot ein 500-årsflaum! Tabell 7-1: Sannsyn for overskriding i % ut frå periodelengde og gjentaksintervall. Gjentaksintervall (T) Periodelengde år (L) 10 50 100 200 500 10 65 99 100 100 100 50 18 64 87 98 100 100 10 40 63 87 99 200 5 22 39 63 92 500 2 10 18 33 63 7.4 Korleis forhalde seg til usikre moment på kartet? NVE lagar flaumsonekart med høgt presisjonsnivå som for mange formål skal kunne nyttast direkte. Det er likevel viktig å vere bevisst at flaumsonene si utbreiing kjem fram som ein følgje av attomliggjande datagrunnlag og analysar. Spesielt i område nær flaumsonegrensa er det viktig at høgden på terrenget vert sjekka mot dei utrekna flaumvasstandene. På tross av god grannsemd på terrengmodellen kan det vere område som på kartet er angjeve å liggje utanfor flaumsona, som ved 08:59 18

detaljmåling i felt kan vise seg å liggje lågare enn det aktuelle flaumnivået. Tilsvarande kan det vere mindre område innanfor flaumområdet som ligg høgare enn den aktuelle flaumvasstand. Ved detaljplanlegging og plassering av byggverk er det viktig å vere klar over dette. Ein måte å forhalde seg til uvissa på, er å leggje trygglieiksmarginar til dei utrekna flaumvasstandene. Kor store desse skal vere vil avhenge av kva tiltak det er snakk om. For byggetiltak har vi i kap. 7.1 angjeve eit konkret forslag til påslag på vasstandene. I samband med beredskapssituasjonar vil ofte uvissa i flaumvarslene langt overstige uvissa i vasslinene og flaumsonene. Det må difor gjerast påslag som tek omsyn til alle element. Geometrien i elveløpet kan verte endra, spesielt som følgje av store flaumar eller ved menneskelege inngrep, slik at vasstandstilhøva vert endra. Tilsvarande kan terrenginngrep inne på elveslettene, så som oppfyllingar, føre til at terrengmodellen ikkje lenger er gyldig i alle område. Over tid kan det difor verte behov for å gjennomføre revisjon av utrekningane og produsere nye flaumsonekart. Så lenge karta vert sett på som den beste tilgjengelege informasjonen om flaumfare i eit område, føreset ein at dei vert lagt til grunn for arealbruk og flaumtiltak. 08:59 19

8. Referansar /1/ NOU (Norges offentlige utredninger) 1996:16: Tiltak mot flom. /2/ Stortingsmelding nr. 42: Tiltak mot flom. 1996-1997. /3/ Flomsonekartplan. Prioriterte strekninger for kartlegging i flomsonekartprosjektet. NVE dokument 12/2003. /4/ Berg, Hallvard og Høydal, Øyvind: Prosjekthåndbok flomsonekartprosjektet. 2000. /5/ Drageset, Turid-Anne: Flomberegning for Sogndalselvi. Flomsonekartprosjektet. NVE dokument 6/2003. /6/ Edvardsen, Siss-May: Vasslinenotat utrekning av vassliner for Sogndalselvi. Internt notat NVE. /7/ Bloms oppmåling as: Elveprofilering Sogndalselvi. 2002. /8/ Skauge, Anders: Arealplanlegging i tilknytning til vassdrag og energianlegg. NVE veileder nr. 3/99. /9/ Toverød, Bente-Sølvi: Arealbruk og sikring i flomutsatte områder. NVE retningslinjer nr. 1/99. 9. Vedlegg 1 kartblad av flaumsonekart som viser utbreiinga av 100-årsflaumen. 08:59 20

Utgitt i NVEs flomsonekartserie - 2000: Nr 1 Ingebrigt Bævre: Delprosjekt Sunndalsøra Nr 2 Nr 3 Nr 4 Nr 5 Nr 6 Siri Stokseth: Delprosjekt Trysil Kai Fjelstad: Delprosjekt Elverum Øystein Nøtsund: Delprosjekt Førde Øyvind Armand Høydal: Delprosjekt Otta Øyvind Lier: Delprosjekt Rognan og Røkland Utgitt i NVEs flomsonekartserie - 2001: Nr 1 Ingebrigt Bævre: Delprosjekt Støren Nr 2 Nr 3 Nr 4 Nr 5 Nr 6 Nr 7 Nr 8 Nr 9 Nr 10 Nr 11 Nr 12 Anders J. Muldsvor: Delprosjekt Gaupne Eli K. Øydvin: Delprosjekt Vågåmo Eirik Traae: Delprosjekt Høyanger Ingebrigt Bævre: Delprosjekt Melhus Ingebrigt Bævre: Delprosjekt Trondheim Siss-May Edvardsen: Delprosjekt Grodås Øyvind Høydal: Delprosjekt Rena Ingjerd Haddeland: Delprosjekt Flisa Ingjerd Haddeland: Delprosjekt Kirkenær Siri Stokseth: Delprosjekt Hauge Øyvind Lier: Delprosjekt Karlstad, Moen, Rundhaug og Øverbygd Utgitt i NVEs flomsonekartserie - 2002: Nr. 1 Øyvind Espeseth Lier: Delprosjekt Karasjok Nr. 2 Nr. 3 Nr. 4 Nr. 5 Nr. 6 Nr. 7 Nr. 8 Nr. 9 Nr. 10 Nr. 11 Nr. 12 Nr. 13 Siri Stokseth: Delprosjekt Tuven Ingjerd Haddeland: Delprosjekt Liknes Ahmed Reza Naserzadeh: Delprosjekt Åkrestrømmen Ingebrigt Bævre: Delprosjekt Selbu Eirik Traae: Delprosjekt Dalen Øyvind Espeseth Lier: Delprosjekt Storslett Øyvind Espeseth Lier: Delprosjekt Skoltefossen Ahmed Reza Naserzadeh: Delprosjekt Koppang Christine Kielland Larsen: Delprosjekt Nesbyen Øyvind Høydal: Delprosjekt Selsmyrene Siss May Edvardsen: Delprosjekt Lærdal Søren Elkjær Kristensen: Delprosjekt Gjøvik Utgitt i NVEs flomsonekartserie - 2003: Nr. 1 Ingebrigt Bævre, Jostein Svegården: Delprosjekt Korgen Nr. 2 Nr. 3 Nr. 4 Siss-May Edvardsen: Delprosjekt Dale Siss-May Edvardsen: Delprosjekt Etne Siss-May Edvardsen: Delprosjekt Sogndal

N 0 250 m

N 0 250 m

N 0 250 m

N 0 250 m