~~ ~

Transkript

1 22/ :39 FAX FJORDANE TINGRETT FJORDANE TINGRETT ~~ ~ Sagt: i Fjordane tingrett, Førde Saksnr.: TVI-F JOR Dommar: Kst. tingrettsdommar Gunnhild Grove Saka gjeld: Krav om endring av saksøkar si likning for inntektsåret 2007 Staten v/skatt Vest Advokat Kaare Andreas Shetelig mot FrøyanesAS Advokat Richard Bjerk Partshjelpar for saksøkjar: Fiskebåtredemes Forbund Noregs Fiskarlag Advokat Dag SteinfeId Ingen avgrensingar i retten til offentleg attgiving

2 22/ :39 FAX FJORDANE TINGRETT Ved fiskeristyresmaktene si tildeling av kvotar far eit fiskefartøy rett ti! å fiske eit gitt kvantum fisk. Retten til å fiske ein bestemt mengde fisk i havet er ein bruksrett. Det er i denne samanheng ikkje grunnlag for å skilje mellom offentlegrettslege og privatrettslege bruksrettar eller fiskerett ar. Staten eig utvilsamt retten til li fiske i havet og gjennom kvotetildelingar tildelar staten rett til Il bruke desse fiskerettane. Om og ikva grad det kan hevdast at staten eig sjølve fisken er eit lovtekniske val som staten sjølv kontrollerer gjennom si Jovgjeving. Subsidiært blir det gjort gjeldande at det ligg føre ein langvarig likningspraksis - stadfesta i instruks frå skattedirektoratet av l S.juli om at tidavgrensa fiskerettar som enhetskvotar ikkje skal tas med i grunnlaget for fonnueskatt. Dei tidsavgrensa strukturkvotane må likestillast med dei tidsavgrensa enhetskvotane, og omsynet til eit føreseieleg regelverk og legalitetprinsippet tilseier at staten ikkje kan endre praksis utan lovendring Saksøkte sin påstand og påstandsgrunnlag Saksøkte har lagt ned slik påstand: J. Statens ved Skatt vest frifinnes. 2. Staten ved Skatt vest tilkjennes sakskostnader. Saksøkte bar sam an fatta lagt gjort gjeldende følgjande påstandsgrunnla\!; Staten gjer gjeldende at Skatteklagenemnda sitt vedtak av 10. mars 2010 er rett, og staten vil ihovudsak slutte seg til nemnda si grunngjeving. Slik staten ser det er ein tidsavgrensa strukturkvote ein eigendel med økonomisk verdi som må takast med :i grunnlaget for formuesskatt imedhald av hov ud regelen i skattelova 4-1. Dette synes heller ikkje å vere omtvista mellom partane. Spørsmålet i saka er om unntaket i skattelova 4-2 (1) bokstav b kjem til bruk. Staten er her av den oppfatning at ein strukturkvote - sjølv om den er tidsavgrensa - ikkje går inn under unntaket "tidsbegrenset bruksrett" iskattelova 4-2 (1) bokstav b. Etter statens sitt syn vil eit offentleg løyve til å ta ut ei viss meng fisk kvart år ikkje vere ein "bruksrett" i denne samanheng. Ein bruksrett gir innehavaren ein vis råderett over ein annan sin eigedom. Staten eig ikkje fisken j havet. Sjølv om staten har forvaltaransvaret for fisken ihavet, er det unaturleg å sjå det slik at staten gir fiskaren em bruksrett når dei blir tildelt ei strukturkvote. Det blir her vist til at det ikkje blir betalt nokon vederlag til staten for ein slik kvote. Når eit fiskefartøy blir seid med ei strukturkvote, går vederlaget som 5-09-OB4962TVI-FJOR

3 22/ :40 FAX FJORDANE TINGRETT ~004 skal tilordnast strukturkvoten til seljaren, ikkje til staten. Forarbeida og rettspraksis støttar statens sitt syn. Det blir også vist til samanhengen og symmetrien i regelverket. Motstykket til at ein bruksrettshavar ikkje skal ta med bruksretten ved fastsetting av formue, er at eigaren av formuesobjektet må ta den fulle verdien av eigendelen - utan frådrag for bruksretten - med ved fastsetting av si formue jf skattelova 4-3 (1) bokstav b. Som nemnd har staten ikkje noko slik eigedomsrett til fisken. Forarbeida underbyggjer også staten sitt syn. Unntaksregelen var tenkt avgrensa til mellombels bruk av andre sine eigendelar og vargrunngjeve i praktiske omsyn. Slike praktiske omsyn slår ikkje til i høve til strukturkvotar, Dei blir registrert og det ligg føre marknadsprisar.. Staten sitt syn blir også underbygdav Merakerdornmen innteke irt Høgsterett legg her til grunn at heirnfallsplikt knytt ti! industrianlegg, altså offentjegrettsleg fastsett tidsramme som vilkår for bruken, ikkje er til hinder for at anlegget blir teke med ved fastsettinga av smelteverket si formue. Staten kan heller ikkje sjå at den praksis som har vore kring skattlegging av enhetskvotar, som var gjeldande mellom 1998 og 2005, på nokon måte kan vere avgjerande i høve til strukturkvotar. Etter statens sitt syn er strukturkvotane ei anna ordning enn dei tidlegare enhetskvotane, og uansett er det snakk om ein kort praksis på 7 år. Staten kan heller ikkje sjå at reelle omsyn skulle tilsei av Frøyanes AS får medhald. Næringa kall ikkje hatt nokon forventing om at strukturkvotar ikkje skulle reknast med ved fastsetting av formue, særleg når ein ser hen til at ordninga mellom 2005 og 2007 ikkje hadde tidsavgrensing. Staten kan heller ikkje sjå at det skulle vere urirneleg å rekne med verdien av strukturkvotar. Kvoten har openbart ein økonomisk verdi. Det verdi fallet som oppstår på grunn av tidsavgrensinga kan avskrivast løpande. Verdien av strukturkvoten blir etter dette redusert for kvart år, noko som også får betydning ved fastsetting av Frøyanes AS sin formue. Etter dette er det ikkje på nokon måte urimeleg å ta verdien av strukturkvotar med i grunnlaget for formuesskatt, 4. Vurderinga til retten Retten skal ta stilling til om verdien av Frøyanes AS sin strukturkvote skal reknast med ved fastsetting av Frøyanes AS si skattepliktige formue for inntektsåret Skattelova 4-1 fl) fastset følgjande hovudregel om formue: TVI-FJOR

4 22/1( :40 FAX FJORDANE TINGRETT l4j 005 "Skattepiiktig formuefastsettes til omsetningsverdien pr. J. januar i ligningsåret av skauyterens eiendeler med økonomisk verdi, medfradrag for gjeld som skaityteren hefter for. " Som aksjeselskap er Frøynes AS friteken for skatt på formue j f skattelova 2-36, men spørsmålet vil påverke likningsverdien på aksjane ifrøyanes AS. Sjølv om spørsmålet ikkje har noko rettslege interesse for Frøyanes AS er selskapet gitt ein eigen klageadgang i likningslova 9-3 nr 1 og som ein konsekvens av denne også søksmålsrett jf'rt (59). At Frøyanes AS sin strukturkvote er ein eigendel med økonomisk verdi som blir omfatta av skattelova 4-1 (1) er ikkje omtvista i saka Det er også semje om at verdien av strukturkvoten utgjer kr og at konsekvensen av at denne verdien blei teke med i Frøyanes AS si formue er at likningsverdien pr aksje i selskapet auka frå kr 28589,04 pr aksje til kr ,38 pr aksje. I skattelova 4-2 blir det fastsett at enkelte eigendelar ikkje skal takast med ved fastsettinga av skattepliktige formue. Skattytar har her gjort gjeldande skattelova 4-2 (l) bokstav b som fastset at "tidsbegrenset bruksrett" ikkje skal reknast med: "Ved fås/sette/se av skattepliktig formue unntasfelgende eiendeler: a. b.. tidsbegrenset bruksrett " Unntaket omfattar tidsavgrensa bruksrettar både til fast eigedom, lausøyre, finansobjekt og immaterielle objekt. Det er såleis klart at ein bruksrett t.d. i form av ein tidsavgrensa festerett til ein fast eigedomen i statleg eige, ikkje skal reknast med ved fastsettinga av festaren si formue. Partane er samde om at Frøyanes AS sin strukturkvote frå og med 2007 har vore tidsavgrensa. Det sentrale tvistetemaet for retten er etter dette om strukturkvoten er å sjå på. som ein "bruksrett" j relasjon til skattelova 4-2 (1) bokstav b. Slik retten ser det vil det sentrale vurderingstema veie kva verknad det har at staten ikkje har den formelle eigedomsretten til fisken j havet og at strukturkvotane formelt sett blir tildelt ved eit offentlegrettsleg vedtak i motsetning til ein privatrettsleg disposisjon. Det er på det reine at strukturkvotar - og også dei tidlegare enhetskvotane - formelt sett blir tildelt ved eit vedtak frå det offentlege. Det er vidare slik at fiskerettar i form av t.d. enhetskvotar og strukturkvotear formelt sett ikkje kan overdra gast. Då det i lang tid har vore fiskeristyresmaktene sin praksis å ikkje auke talet på fiskerettar - som er em føresetnad for at eit fiskefartøy skal kunne drive fiske ivåre farvatn - har det i praksis B4962TVI-FJOR

5 22/ :41 FAX FJORDANE TINGRETI' l4j 006 likevel utvikla seg ein marknad for slike rettar, Dette fordi det - ved overdraging av fartøy med fiskerettar.- har vore vanleg at kjøpar har fått tildelt ny fiskerett til båten samstundes som fiskeretten på seljar Sl hand har falt vekk. Den forventinga som partane her har om at kjøpar av eit fiskefartøy vil kome iposisjon til å få tildelt den fiskeretten som seljar oppgir, har ført til at det er blitt vanleg å betale ein meirpris - utover fiskebåten sin tekniske verdi - ved slike overdragingar. lytterstaddommen (Utv ) var Spørsmålet om den delen av kjøpesummen som refererte seg til ein tidsuavgrensa ringnotkonsesjon kunne avskrivast saman med sjølve båten, eller om ringnotkonsesjonen var å sjå på som ein sjølvstendig immateriell eigendel ved vurderinga av avskrivingsspørsmålet, Lagmannsretten uttalte her:... lagmannsretten er enig med Ytterstad i al rent formeltfinner det ikke sted et salg av konsesjonen. Kjøperen trenger ny konsesjonfra fiskerimyndighetene for å komme iposisjon til å kunne drive fiske med båten. Derfor inneholder avtaler om salg av konsesjonspttktigfortey vanligvis forbehold om at kjøperen kan gåfra avtalen om del ikke blir gin ny konsesjon. 1 Ytterstads kontrakt var tatt slikt forbehold, el forbehold som ikke ble aktuelt siden ny konsesjon ble gitt. Dell økonomiske realitet mellom selger og Ytterstad var således at han betalte en betydelig merpris for Redholmen, fordi han fikk overfert fartøyets konsesjon ti! seg. Lagmannsreuen mener denne. merprisen, som Ytterstad og staten er enige om skal settes til 20 mill. kroner, i sin helhet utgjør vederlag for den konsesjon han oppnådde. Det er ikke lagtfram opplysninger som sannsynlig gjør at noe av merprisen kall anses som betaling for goodwill. Lagmannsretten er enig med staten i aj det er den bedriftsøkonomiske realitet - nemlig at Ytterstad etter at han fikk. konsesjon ble innehaver av enformuesverdi på 20 mill. kroner - som må være ovgjerende ved den skattemessige vurdering.,,..,. Spørsmålet om rett til avskrivning av mer prisen på 20 mill. kroner må avgjøres etter skatteloven (19 f i) 44 første ledd bokstav c. Ved lovendring i 1991fikk dette lovsted et nytt annet/edd der det er bestemt at immaterielle driftsmidler bare kan avskrives når verdifallet er åpenbart. Begrepet immaterielle driftsmidler er ikke nærmere definert i lovteksten. I forarbeidene ( Ot.prp.nr.35 ( V er bl.a uualt at «[bjegrepet «immaterielle verdier» er vidtrekkende og omfatter en meget uensartet gruppe formuesobjekier. Jprinsippet dekker begrepet alle formuesobjekter av ikke-fysisk mi» (s. 116). Videre er fremholdt at elter gjeldende regler kunne andre immaterielle verdier enn goodwill avskrives dersom de var gjenstand for verdiforringelse. Slike konsesjonsverdier som ankesaken gjelder er ikke nevnt iforarbeidene. Men lagmannsretten finner det naturlig - under henvisning fil det som for øvrig er sagt iforarbeidene - at begrepet ( immaterielle driftsmidler» også omfatter slike verdier. Del blir lagt avgjørende vekt på de bedriftsekonomiske realiteter nevnt ovenfor, nemlig at kjøperens forventninger om å få overta selgerens konsesjon olle har en vesentlig betydning/or størrelsen på kjepesummen. Videre legger lagmannsretten fi! gnmn at km/sesjonen etter fast forvaltningspraksts ikke er tidsbegrenset, - B TVI-F JOR

6 22/ :41 FAX FJORDANE TINGRETT!4J 007 Dette innebærer at det nødvendige krav ttlformell lavhjemmel var til stede for å beslutte at vederlaget for konsesjonen for Redholmen ikke var gjenstand for ordinær saldoavskrivning som en del av/ar-tøyer, fordi en slik konsesjon normalt ikke tapte seg i pengeverdi. Det nevnes idenne forbindelse at det i 44første ledd bokstav c annet ledd uttrykkelig er bestemt at skaityteren har krav på avskrivning når del er skjedd et åpenbart verdifall. " Med støtte i Ytterstaddommen legg retten også i nerverande sak til grunn at vurderinga må ta utgangspunkt idei økonomiske realitetane og at fiskeretter - her under strukturkvotane - er "eiendeler" med økonomisk verdi i relasjon til skattelova sine reglar. Skattelova 4-2 (1) bokstav b fastset at tidsavgrensa bruksrettar er "eiendeler" som ikkje skal takast med ved fastsetting av skattepliktig formue. J høve til omgrepet "eiendeler" har ein som nemnd ovanfor lagt til grunn at det er den økonomiske realiteten som er avgjerande, og at Iiskerettar er å sjå på som slik "eiendeler" til tross for at dei formelt sett har sitt grunnlag i offentlegrettsjeg vedtak. I høve til omgrepet "bruksrett" i skattelova 4-2 (l) bokstav b kanein då vanskeleg etablere eit skilje mellom bruksrettar som formelt sett har privatrettsleg forankring og bruksrettar som formelt sett byggjer på eit offentleg vedtak. Retten kan ikkje sjå at lova sin ordlyd gjev grunnlag for eit slikt skilje, Når rettspraksis har akseptert at ein fiskerett tildelt ved eit offentleg vedtak reelt sett kan vere ein eigendel, må ein på same måte legge til grunn at ein tidsavgrensa fiskerett reelt sett kan vere ein bruksrett. Også ihøve ti l omgrepet "bruksrett" må det vere realitetane som er avgjerande, og ikkje det forhold at fiskeretten formelt sett er tildelt ved eit offentleg vedtak. Staten har vist til at ein bruksrett er ein rett som gir innehavaren ein viss råderett over ein annan sin eigedorn og at staten ikkje er eigar av fisken ihavet. Retten er til ein viss grad samd med staten i dette synspunktet. Slik retten ser det vil ei van1eg forståing av omgrepet "bruksrett" vere at ein får ein heil eller delvis rett til å bruke eller råde over noko som ein ikkje eig sjølv. Men retten kan ikkje sjå at det i denne samanheng er av avgjerande vekt om staten er formell eigar av sjølve fisken i havet eller ikkje. Retten viser her til at ein bruksrett t.d. kan vere ein jaktrett eller ein fiskerett j ei elv, utan at ytar av bruksretten har eigedornsretten til sjølve dyra eller fisken i elva. Det sentrale j denne samanhengen er at vedkomande eig/disponerer over retten til å jakte eller fiske. Sjølv om ein ser det slik at staten ikkje har den formelle eigedomsretten til sjølve fisken og at fiskeressursane ligg til fellesskapet, er realiteten at staten har kontrol1 og råderett over fiskerettane. Det er staten som sit med makta til å gje fiskefartøya kvotar, samt fastsette vo1um, tidsavgrensingar osv. Om staten formelt sett gjer desse disponeringane som offentleg forvaltar ut frå resursomsyn kan ikkje vere avgjerande, Realitetene er at staten minst har den same kontroll og råderett over fiskerettane i farvatn under norsk jurisdiksjon, som den kontroll og råderett eigaren av ein jaktrett eller ein fiskerett i ei elv har. Staten har kontroll og råderett over dei samla fiskeressursane, Ved tildelinga av ein tidsavgrensa strulcturkvote får det TV1-FJOR

7 22/ :42 FAI Ol FJORDANE TINGRETT Igj 008 aktuelle fiskefartøyet ein tidsavgrensa rett til å bruke ein mindre del av dei samla fiskerettane som st.aten hai- kontroll og råderett over. At staten j denne samanheng har val d å ikkje ta vederlag for fiskefartøya sin bruk av strukturkvoten kan ikkje ha vekt. Forarbeida til den aktuelle Jovføresegna er Innstilling til L Almindelig skattelov for landet og IT. Almindelig skattelov for byerne av Då forarbeida blei skrivne var det rådande synspunktet at offentlegrettslege løyve ikkje kunne avhendast og at rettane derfor heller ikkje burde skattleggast som formue jf side 133 andre spalte: "Personlige privilegier, bevillinger til udskjænking der vistnok repræsenterer en værdi, men ikke kan afhendes, bør heller ikke kunne beskattes som formue ". Som nemnd har det i dag - til tross for at fiskerettane framleis ikkjeer formelt omsettelege = Iikevel utvikla seg ein marknad for omsetting av slike rettar. Med utgangspunkt j dette har rettspraksis - med tilvisning til dei. økonomiske real itetane - slått fast at også fiskerettar etablert ved eit offentlegrettsleg vedtak er eigendelar som iutgangspunktet inngår i skattepliktig formue. Når gjeldande rett har utvikla seg så langt frå det som var lovkonsipistane sitt utgangspunkt, kan retten vanskeleg sjå at forarbeida - i denne saka - kan kaste lys over tolkinga av unntaksregejen "tidsbegrenset bruksrett". Heller ikkje finn retten at høgsterettsdommen vedkomande AS Meraker Smelteverk innteke j Rt kastar særleg lys over tolkingsspørsrnålet i nerverande sak. Ved tolking av ei lovføresegn vil det vere naturlig å sjå hen til samanhengen og symmetrien i lovverket. Staten har i denne samanheng vist til at motstykket til at ein bruksrettshavar blir mtek en for å ta verdien av bruksretten med i si formue, er at eigaren av formuesobjekret må ta med den fulle verdien ved fastsetting av si formue utan å gjere frådrag for bruksretten jf skattelova 4-3 første ledd bokstav b. Sjølv om retten er samd men staten i at samanheng og symmetri i lovverket er moment i lovtolkinga, finn ikkje retten at tilvisninga til skattelova 4-3 første ledd bokstav b - i denne saka - gjev noko ytterlegare rettleiing i høve til tolkinga av omgrepet "tidsbegrenset bruksrett". I høve til spørsmålet om symmetri og samanheng har saksøkar vist til at staten ikkje betalar formuesskatt for bortfesta gardsbruk istatleg eige, sjølv om heller ikkje festaren tek verdien av bruksretten med i si skattepliktige formue. Retten er samd med staten i at grunnen til at staten her ikkje betalar formuesskatt, er at staten er friteken for skatteplikt i medhald av skattelova 2-30 første ledd bokstav b. Hadde ikkje staten hatt eit slikt fritak for skatteplikt, ville staten idette tilfelle måtte betalt formueskatt for heile gardsbruket sin verdi. Staten har vidare vist til at dersom staten ikkje var fritatt for si skatteplikt, så ville likevel ikkje fisken j havet bli tatt med ved fastsettinga av staten si formue, då staten ikkje har eigedornsretten til fisken. Retten er for så vidt samd med staten idette synspunktet. Men det sentrale er ikkje den formelle eigedomsretten til sjølve fisken, men eigedomsretten til fiskerettane. Som nemnd ovanfor er realiteten at staten har ein kontroll TVI F JOR

8 22/ :42 FAX FJORDANE TINGRETT og råderett over fiskerettane 1 farvatn under norsk jurisdiksjon minst på linje med den råderetten som normalt ligg til ein eigar. Frå staten si side er det vist til at det er praktiske omsyn i høve til vanskar med registrering og verdsetting av tidsavgrensa bruksrettar som ligg til grunn for unntaket, og at dess e praktiske omsyna ikkje gjer seg gjeldande ihøve til tidsavgrensa strukturkvotar. Retten er samd med staten i at slike praktiske omsyn ligg til grunn for unntaksregelen i skattelova 4-2 bokstav b. Retten er likevel ikkje samd med staten i at det faktum at ein tidsavgrensa stmkturkvote er registrert og har ein marknadsverdi er eit moment som tal ar mot at ein. tidsavgrensa strukturkvote kan definerast som ein tidsavgrensa bruksrett. Retten viser i delme samanheng til at lovgjevar har vald å la alle tidsavgrensa bruksrettar bli omfatta av unntaket til tross for at det er fleire av dei som det vil vere lett åregistrere og fastsette ein verdi på. Retten nemner også her jaktrettar og fiskerettar i elv, men også ein tidsavgrensa festerett til ein hei! eigedom vil bli omfatta av unntaket sjølv om festeretten sjølvsagt lett kan identifiserast og verdsettast. For retten har det også vore eit sentralt tema kva vekt ein skal legge på likningspraksis knytt til enhetskvotar, Staten har her vist til at strukturkvotane er ein l1y type fiskerettar og at tid1egare praksis knytt til enhetskvotar ikkje er relevant i denne samanheng. Vidare at praksisen utansett er forkort til at den kan ha særleg vekt. Ved innføringa av tidsuavgrensa strukturkvotar blei det fastsett at den som hadde ei enhetskvote kunne tildelast strukturkvote med verknad frå 2006 utan ny prøving av vilkåra. Slik retten oppfattar regelverket var den einaste reelle forskjellen mellom dei to fiskerettane at strukturkvoten var tidsuavgrensa og at det skjedde ei avkortning idet volum fisk som kunne fiskast med kvoten. Etter at strukturkvoten i 2007 blei gjort tidsavgrensa er den einaste reelle forskjellen mellom tidlegare enhetskvote og noverande strukturkvote - i tillegg til namnet - at strukturkvoten har ei tidsavgrensing på år mot 13/18 år for enhetskvota og at kvota har ratt ei avkorting ihøve til volum. Slik retten ser det har staten ikkje kunne påvist andre reelle forskjellar mellom dei to kvotetypane. Retten viser også til St.meld, nr 2J ( ) Strukturpolitikk for fiskeflåten der "enhetskvoteording" innleiingsvis er definert som "strukturordning som ble nyttet i havfiskeflåten; fer innføring av s trukiurkvoteordn ingen. Parallell til denne, men inneholdt en forhåndsfastsatt tidsbegrensning/or hvor mange år tilleggskvote kunne tildeles." At det i forskrifta som innførte strukturkvoteordninga blei lagt opp til at det måtte sendast inn ein søknad om å få enhetskvota konvertert til strukturkvote har ikkje vekt i denne samanheng. Retten viser som nemnd til at dei som hadde enhetskvote og sende inn slik søknad, etter forskrifta fekk strukturkvote utan ny prøving av vilkåra. St. meld. nr. 21 ( ) Strukturpolitikk for fiskeflåten uttalar også i pkt ihøve til spørsmålet om strukturkvoteordninga skulle gjerast tidsavgrensa - følgjande: TVI-FJOR

9 22/1~ :43 FAX FJORDA~~ TINGRETT l4j 010 "For det femte må del las i betraktning al i havfiskeflåten er en stor andel av dagens strukturkvoter opprinnelige tildelt som enhetskvote med forhåndsfastsau tidsbegrensningjf'felgende oversikt: lforhold til disse vil gjeninnføring aven forhåndsfastsait tidsbegrensning bare innebære at de vender tilbake til situasjonen som den var.fer innføringen av strukturkvoteordningen. " Slik retten ser det må den likningspraksis som ligg føre ihøve til enhetskvotar etler dette vere relevant i høve til den skattemessige vurderinga av tids avgrensa strukturkvotar. Ved skriv av 15. juli 1998 handsama skattedirektoratet spørsmålet om korleis ein skattemessig skal handsame den meirpris som blir betalt - utover teknisk verdi - ved kjøp av fiskefartøy med fiskeretter. Det meste av skrivet er knytt til spørsmålet om avskriving, men nedst på side 5 uttalar skattedirektoratet følgjande i høve til spørsmålet om skattepliktig formue: "lf!g skatteloven 38 bokstav b skal tidsbegrensede rettigheter ikke regnes som skattepliktig formue. Dette betyr at ervervet rettighet etter enhetskvoteordningen ikke gir grunt/lag for formuesbeskatning. Formuesbeskatningen av ervervet rettighet etter de andre konsesjonsordningene er under nærmere vurdering, og vi Jlil komme tilbake med en orientering om dette ved en senere anledning." Ved skriv av 7. juli 1999 uttalar skattedirektoratet seg på nytt om korleis ein skattemessig skal handsame den rneirpris som blir betalt ved kjøp av fiskefartøy med fiskerettar, Dei viser idenne samanheng til sitt brev av 15. juli 1998, viser til at deler av innhaldet i etterkant har vore til vurdering ifinans- og Fiskeridepertementet og at ein i forståing med Finansdepartementet vil gje ei fornya utgreiing av spørsmålet. Vidare blir det ibrevet leke opp og korrigert enkelte forhold ibrevet frå 15. juli J høve til spørsmålet om formue blir det nedst på side 3 uttalt: "Konsesjon og deltakeradgang er rettigheter som regnes med i den skattepliktige Jamme. Dersom konsesjonen/deltakeradgangen er ervervet etter 1. januar J 998, settes konsesjon ens/deltakeradga ngens formuesverdi til rettighetens omsetningsverdi, som fastsettes til kost pris. For konsesjon/deltakeradgang som er ervervet/ør l. januar 1998 gjøres ingen endring. " Spørsmålet om korleis enhetskvotane skal handsamast ihøve til skattepliktig formue blir såleis ikkje omtalt j brevet frå 7. juli Då føremålet med skattedirektoratet sitt skriv av 7. juni synes å vere å korrigerer det som dei meinte var feil i brevet frå 15. juli 1998, må ein oppfatta brevet slik at skattedirektoratet og finansdepartementet den 7. juli j høve til det formuerettslege spørsmålet for enhetskvotane - framleis var av det TVI-FJOR

10 22/1~ :43 FAX FJORD~~ 011 syn at fiskerettar under enhetskvoteordninga ikkje gjekk inn i grunnlaget for skattepliktig formue..det er vidare klart at heile bransjen - fram til enhetskvotane blei konvertert til tidsuavgrensa strukturkvotar - har praktisert regelverket på den måten som skattedirektoratet gav uttrykk for iskriv av 15. juli På bakgrunn av forklaringa til partshjelpar Fiskebåtredernes Forbund, Maråk, og vitne Eggesbø legg retten til grunn at næringa også før det nemnde brevet frå Skattedirektoratet den 15. juli 1998 lot vere å ta med enhetskvotane i grunnlaget for den skattepliktige formua. og at skattytarane i perioden frå enhetskvoteordningane blei innført i tråd med dette blei likna etter påstand. Enhetskvoteordninga for konvensjonelle fartøy over 28 meter blei innført i2000, men for andre fiskegrupper blei enhetskvoteordninga innført på eit tidlegare stadium. Av illustrasjonen på side 64 i St.meld. nr21 ( ) Strukturpolitikk for fiskeflåten går det fram at det for ringnot blei innført enhetskvoteordning i 1996, for torsketrål blei det innført ei enhetskvoteordning i 1990 fram til 1994 og deretter frå. 1997, og for grønlandsreketrål blei det innført enhetskvoteordning i Under hovudforhandlinga har Maråk frå partshjelpar Fiskebåtredernes Forbund forklart at det i tillegg eksisterte enhetskvotar i perioden i984 ti Retten finn ingen grunn til å ikkje legge desse opplysningane til grunn og viser her til Ot.prp. nr 21. ( ) pkt 2 der det går fram at fiskeridepartementet innførte enhetskvoteordning for torsketrålarflåten første gong i Det synspunkt som saksøkar har gjort gjeldene har etter dette støtte i ein etler alt å dømme konsekvens likningspraksis sidan byrjinga av talet, med tillegg av nokre år med tids avgrensa enhetskvotar også på midten av l 980-talJet. Denne likningspraksisen var j starten truleg ikkje forankra iei bevist og overveid vurdering frå likningsstyresmaktene si side, men eit resultat av at næringa blei likna j samsvar med påstand. Praksisen blei så manifisert ved skattedirektoratet sitt skriv av 15. juli Sett i samanheng med skattedirektoratet sitt skriv av 7. juli som kjem etter at skattedirektoratet har vurdert innhaldet med finans- og fiskerideparternentet - legg retten til grunn at skattedirektoratet her gjev uttrykk for ein overveid oppfatning om det aktuelle rettsspørsmålet, Retten finn på dette grunnlag å legge vekt på ovememnde praksis ved lovtolkinga. Det må også vere slik at denne fonn for likningspraksis får større vekt når eir avvik frå praksis vil vere til skade for skattytar enn motsett. Omsynet til eit føreseieleg regelverk for skattytarane tilseier dette. Retten viser ber til Skøyen Næringspark-domrnen innteke i Rt J 444 (s 1455). Etter ei samla vurdering av overnemnde moment har retten kome til at Frøyanes AS sin tidsavgrensa strukturkvote feil inn under unntaksregelen om "tidsbegrenset bruksrett" i skattelova 4-2 (i) bokstav h. Verdien av den tidsavgrensa strukturkvoten skal etter dette TVI-FJOR

11 221W :44 FAX FJORDANE TINGRE'IT l4j 012 ikkje takast med ved utrekninga av Frøyanes AS si formue for inntektsåret 2007 og såleis heller ikkje ved fastsettinga av likrtingsverdien på aksjane i selskapet. Frøyanes AS si likning for inntektsåret 2007 blir etter dette å endre slik at formuen blir redusert med NOK 9 ] og likningsverdien av selskapet sine aksjar blir redusert frå NOK ,38 pr aksje til NOK ,04 pr aksje. 5. Sakskostnader Saksøker Frøyanes AS og partshjelparane Fiskebåtredemes Forbund og Norges Fiskarlag har vunne saka og har etter hovudregelen i tvistelova 20-2 første ledd jf 20-5 første ledd krav på full erstatning for sine sakskostnader frå motparten. Tvistelova 20-2 tredje ledd er vurdert, men kjem ikkje til bruk. Både Frøyanes AS og partshjelparane Fiskebåtredernes Forbund og Norges Fiskarlag er registrert imeirverdiavgiftsregisteret og skal ha dekka sine kostnader eksklusiv mei rverd iavgi ft. Advokat Bjerk har på vegne av Frøyanes AS har lagt fram ein kostnadsoppgåve på kr eks mva med tillegg av la for utgi fter til reise og vitne. Advokat Steinfeld har på vegne av partshjelparane lagt fram ei kostnadsoppgåva på kr eks mva med tillegg av kr for utgifter til reise. Saksøkte har ikkje protestert på kravet. På grunnlag av saka sin art og omfang finn retten kostnadane nødvendig og rirnelege. Saksøkte blir dømd til å erstatte Frøyanes AS sine kostnader i saka med kr og partshjelparane sine kostnader i saka med kr TVI-FJOR TVI-F JOR