απόρθητος [apǥrϑitǥs] # απρόσβλητος [aprǥzvlitǥs] # (sikret mot

1 U uakseptabel adj. (forkastelig, umulig) απαράδεκτος [aparaðεkt34ǥs] # απαράδεχτος [aparaðεχtǥs] / dette er helt uakseptabelt! (nå går det for vidt! det er utenfor sømmelighetens grenser!) αυτό παραείναι! [aftǥ parainε] / uakseptable betingelser απαράδεκτοι όροι [aparaðεkti Ǥri] uaktsom adj. (uoverlagt, ikke planlagt) αµελέτητος [amεlεtitǥs] # (skjødesløs, likegyldig, uforsiktig) αµελής [amεlis] # απρόσεκτος [aprǥsεktǥs] # απρόσεχτος [aprǥsεχtǥs] / uaktsomt drap ανθρωποκτονία εξ αµελείας [anϑrǥpǥktǥnia εks amεlias] # αµελέτητος ϕόνος, ο [Ǥ amεlεtitǥs fǥnǥs] : begå uaktsomt drap αναιρώ [anεrǥ] uaktsomhet f.m. (forsømmelse, feiltakelse, forglemmelse) αβλεψία, η [i avlεpsia] # αµέλεια, η [i amεlia] # απροσεξία, η [i aprǥsεksia] / av uaktsomhet (av vanvare, uforvarende, uten å vite om det) άθελα [aϑεla] / feilen skyldtes (var resultatet av) uaktsomhet το λάθος ήταν αποτέλεσµα αβλεψίας [tǥ laϑǥs itan apǥtεlεzma avlεpsias] / grov/kriminell uaktsomhet βαριά/εγκληµατική αµέλεια [varia/εŋglimatiki amεlia] / ulykken må tilskrives uoppmerksomhet/uaktsomhet το ατύχηµα αποδίνεται σε απροσεξία [tǥ atiçima apǥðinεtε sε aprǥsεksia] ualminnelig adj. (usedvanlig, uvanlig, overordentlig) ασυνήθιστος [asiniϑistǥs] # (uvanlig, sjelden, spesiell, særegen) αξιοπερίεργος [aksiǥpεriεrDžǥs] ualminnelig adv. (overlag, veldig) λίαν [lian] ualminnelighet f.m. (sjeldenhet, sjelden forekomst, uvanlighet) αραιότητα, η [i arεǥtita] uanfektet adj. ανεπηρέαστος [anεpirεastǥs] # ελαϕρόκαρδος [εlafrǥkarðǥs] # ανέµελος [anεmεlǥs] # αµέριµνος [amεrimnǥs] # ασυγκίνητος [asiŋginitǥs] # (uforstyrret, likeglyldig) ασκότιστος [askǥtistǥs] # (uforstyrrelig, urokkelig, rolig) αθορύβητος [aϑǥrivitǥs] # αχείµαστος [açimastǥs] # αχείµαντος [açimandǥs] # (fattet, kjølig, rolig) απαθής [apaϑis] # ατάραχος [ataraχǥs] / helt uanfektet (helt uberørt, uten å fortrekke en mine) εντελώς ατάραχος [εndεlǥs ataraχǥs] / se uanfektet ut ϕαίνοµαι ατάραχτος [fεnǥmε ataraχtǥs] uangripelig adj. ανεπίληπτος [anεpiliptǥs] # (uklanderlig) άµεµπτος [amεmptǥs] # άψογος [apsǥDžǥs] # αψεγάδιαστος [apsεDžaðiastǥs] # (uomtvistelig, uimotsigelig, ugjendrivelig) αδιάψευστος [aðjapsεfstǥs] # ακαταµάχητος [akatamaçitǥs] # (om agrument) ακυρίευτος [akiriεftǥs] # (ulastelig, feilfri) άµεµπτος [amεmptǥs] # (sikker, usvikelig, pålitelig, trygg) ασϕαλής [asfalis] # (uinntakelig, ugjennomtrengelig) απόρθητος [apǥrϑitǥs] # απρόσβλητος [aprǥzvlitǥs] # (sikret mot angrep) απρόσβλητος από επίθεση [aprǥzvlitǥs apǥ εpiϑεsi] # (usårlig) άτρωτος [atrǥtǥs] / et uangripelig argument απρόσβλητο επιχείρηµα [aprǥzvlitǥ εpiçirima] / uangripelig oppførsel άµεµπτη διαγωγή, η [i amεmbti ðiaDžǥji] uangripelighet f.m. (sakesløshet, uskyldighet, upåklagelighet) αναιτιότητα, η [i anεtjǥtita] uanmodet adv. (uoppfordret, ubedt) ανερώτητα [anεrǥtita] # απαρακάλεστος [aparakalεstǥs] # απαράκλητος [aparaklitǥs] # αυτοπροαίρετος [aftǥprǥεrεtǥs] uanselig adj. (ubetydelig) ασήµαντος [asimandǥs] # αναξιόλογος [anaksiǥlǥDžǥs] #

2 ανάξιος λόγου [anaksiǥs lǥDžu] # χωρίς επίδειξη [ΧǤris εpiðiksi] # ήσυχος [isiχǥs] # µηδαµινός [miðaminǥs] # (foraktelig, ynkelig, ussel) αξιοκαταϕρόνητος [aksiǥkatafrǥnitǥs] # (usynlig, ubetydelig, uvesentlig) αϕανής [afanis] / en liten, uanselig mann ένα ασήµαντο ανθρωπάκι [εna asimandǥ anϑrǥpaki] # ένας άσηµος ανθρωπάκος [εnas asimǥs anϑrǥpakǥs] / summen var på ingen måte ikke uanselig το ποσό δεν ήταν καθόλου αξιοκαταϕρόνητο [tǥ pǥsǥ ðεn itan kaϑǥlu aksiǥkatafrǥnitǥ] uanselighet f.m. (ubetydelighet, likegyldighet) ασηµαντότητα, η [i asimandǥtita] # ασηµότητα, η [i asimǥtita] # ελαχιστότητα, η [i εlaçistǥtita] uansett adv. (i alle fall, så absolutt) οπωσδήποτε [ǤpǤzðipǤtε] # ωστόσο [ǤstǤsǤ] # µολαταύτα [mǥlatafta] # µολοντούτο [mǥlǥndutǥ] # πάντως [pandǥs] # (i alle fall, under alle omstendigheter) όπως και νά 'χει [ǤpǤs kε na çi] # (i alle tilfelle, alltids) εν πάσει περιπτώσει [εm basi pεriptǥsi] # έτσι κι' αλλιώς [εtsi ki aljǥs] # έτσι κι έτσι [εtsi ki εtsi] # (uten hensyn til) αδιακρίτως [aðiakritǥs] # άσχετα από [asçεta apǥ] # (bortsett fra, foruten) ανεξάρτητα από [anεksartita apǥ] / jeg kommer ikke uansett εγώ πάντως δεν έρχοµαι [εDžǥ pandǥz ðεn εrχǥmε] / jeg kommer til å gå uansett hva du gjør εγώ θα πάω άσχετα µε το τι θα κάνεις εσύ [εDžǥ ϑa paǥ asçεta mε tu ti ϑa kanis εsi] : jeg kommer uansett/i alle fall όπως και να 'χει εγώ θα έρθω [ǤpǤs kε na ci εDžǥ ϑa εrϑǥ] # θα έρθω οπωσδήποτε [ϑa εrϑǥ ǤpǤzðipǤtε] / nå er et altfor seint uansett έτσι κι' αλλοιώς είναι πλέον πολύ αργά [εtsi ki aljǥs inε plεǥn pǥli arDža] : uansett/uten hensyn til alder, kjønn eller religion άσχετα από ηλικία, ϕύλο ή θρήσκευµα [asçεta apǥ ilikia filǥ i ϑriskεvma] # αδιακρίτως ηλικίας, ϕύλου ή θρησκεύµατος [aðiakritǥs ilikias filu i ϑriskεvmatǥs] / uansett hva han sier... ανεξάρτητα απ' ό,τι λέει [anεksartita ap Ǥ ti lεï] / uansett som skjer, kommer vi til å være der οπωσδήποτε θα είµαστε εκεί [ǤpǤzðipǤtε ϑa imastε εki] / uansett hvor god han er/måtte være... όσο καλός κι αν είναι [ǤsǤ kalǥs ki an inε] / uansett hvor mye penger han har/måtte ha... όσα χρήµατα κι αν έχει [Ǥsa Χrimata ki an εçi] / uansett hvor rik han er, så er han ikke lykkelig (han kan være så rik han bare vil, men lykkelig er han ikke) ας είναι όσο πλούσιος θέλει, ευτυχισµένος δεν είναι [as inε ǤsǤ plusiǥs ϑεli εftiçizmεnǥs ðεn inε] / uansett hvem/hva/hvor/når/ hvorfor/hvor mye δεν ενδιαϕέρει ποιος/τι//πού/πότε/γιατί/πόσο [ðεn εnðiafεri pjǥs/ti/pu/pǥtε/jati/pǥsǥ] / uansett hvor (mye etc.) όσο/ό,τι... κι αν/και να [ǤsǤ/Ǥti ki an/kε na] : uansett hvor god/rik han er/måtte være όσο καλός/πλούσιος κι αν είναι [ǤsǤ kalǥs/plusiǥs ki an inε] : bevar roen uansett hva som skjer/som måtte hende! διατήρησε την ψυχραιµία σου ό,τι κι αν συµβεί [ðiatirisε tim psiχrεmia Ǥti ki an simvi] : uansett hvor godt engelsk han snakker όσο καλά κι αν µιλάει εγγλικά [ǤsǤ kala ki an milai aŋglika] / uansett kjønn eller alder αδιακρίτως ϕύλου ή ηλικίας [aðiakritǥs filu i ilikias] / uansett vær (uansett om det regner eller ikke) βροχή ξεβροχή [vrǥçi-ksεvrǥçi] : uansett om det regner eller ikke, så kommer jeg til å gå βροχή ξεβροχή εγώ θα πάω [vrǥçi-ksεvrǥçi εDžǥ ϑa paǥ] uanstendig adj. (upassende, usømmelig) αµελέτητος [amεlεtitǥs] # άτοπος [atǥpǥs] # βροµερός [vrǥmεrǥs] # βροµικός [vrǥmikǥs] # βροµιάρικος [vrǥmjarikǥs] #

3 (slibrig, grov, dristig) πρεπής [aprεpis] # άπρεπος [aprεpǥs] # (utfordrende, dristig) άσεµνος [asεmnǥs] # (grov i munnen, grov i kjeften) αισχρολόγος [εsχrǥlǥDžǥs] # (geil, kåt, lid(d)erlig, lett på tråden) αισχρός [εsχrǥs] # (dagl.) σκαµπρόζικος [skambrǥzikǥs] # ακόλαστος [akǥlastǥs] # (ekkel, nederdrektig, gemen) άσχηµος [asçimǥs] # άσκηµος [askimǥs] # αχρείος [aχriǥs] / en uanstendig håndbevegelse άσεµνη χειρονοµία [asεmni çirǥnǥmia] / en uanstendig kjole άπρεπο ντύσιµο [aprεpǥ disimǥ] / et uanstendig menneske (en vulgær type, en skamløs fyr) βροµερός άνθρωπος [vrǥmεrǥs anϑrǥpǥs] / uanstendig oppførsel ανάρµοστη/ άσεµνη/άπρεπησυµπεριϕορά [anarmǥsti/asεmni/aprεpi simbεrifǥra] / uanstendig språk (slibrig prat) pl.: αισχρόλογα [εsχrǥlǥDža] # άτοπη γλώσσα [atǥpi DžlǤsa] / uanstendige hånd-bevegelser ανήθικες χειρονοµίες [aniϑikεs çirǥnǥmiεs] uanstendig adv. (slibrigusømmelig, utilbørlig) άσεµνα [asεmna] # ασέµνως [asεmnǥs] # αισχρός [εsχrǥs] # (utuktig, umoralsk) ανήθικος [aniϑikǥs] # βροµερός [vrǥmεrǥs] # βροµιάριος [vrǥmjarikǥs] # βροµικός [vrǥmikǥs] / uanstendig kledd (utfordrende/dristig kledd) άσεµνα ντυµένη [asεmna dimεni] uanstendighet f.m. απρέπεια, η [i aprεpia] # (slibrighet, usømmelighet) αισχρότητα, η [i εsχrǥtita] # (løs moral, løsaktighet) έκλυση, η [i εklisi] # (kåthet, lidderlighet, utuktighet, slibrighet) ασέλγεια, η [i asεljia] # (grovhet, slibrighet) αθυροστοµία, η [i aϑirǥstǥmia] # (frivolitet, lettsindighet) αλαϕράδα, η [i alafraða] # (usedelighet, umoral, utukt) ανηθικότητα, η [i aniϑikǥtita] # ασχήµια, η [i asçimia] / uanstendigheter (griseprat, råprat) ασκηµόλογα, τα [ta askimǥlǥDža] uanstrengt adj. (lett, makelig, behagelig) άκοπος [akǥpǥs] uanstrengt adv. (komfortabelt, uten vanskalighet) µε άνεση [mε anεsi] / snakke/skrive/ svømme uanstrengt µιλώ/γράϕω/κολυµπώ µε άνεση [milǥ/Džrafǥ/kǥlimbǥ mε anεsi] uansvarlig adj. (ansvarsløs, upålitelig, likeglad) ανεύθυνος [anεfϑinǥs] # ανέµελος [anεmεlǥs] # (lettsindig, ansvarsløs, hemningsløs) ασύδοτος [asiðǥtǥs] # (uforsiktig, uaktsom) απρόσεχτος [aprǥsεχtǥs] # (uberegnelig, vimsete, lunefull, kaprisiøs,) αλλοπροσάλλος [alǥprǥsalǥs] # (gal, erklært sinnssyk) ακαταλόγιστος [akatalǥjistǥs] / barn er uansvarlige τα παιδιά είναι ανεύθυµα [ta pεðja inε anεfϑima] / han er en uansvarlig bilfører είναι απρόσεχτος οδηγός [inε aprǥsεχtǥs ǤðiDžǤs] / i høyeste grad uansvarlig (helt uansvarlig) ολότελα ανεύθυνος [ǤlǤtεla anεfϑinǥs] / uansvarlig oppførsel αλλοπρόσαλλη συµπεριϕορά [alǥprǥsali simbεrifǥra] # ανεύθυµη συµπεριϕορά [anεfϑimi simbεrifǥra] uansvarlighet f.m. ανευθυνότητα, η [i anεfϑinǥtita] # ασυδοσία, η [i asiðǥsia] # (jur.) (det å ikke kunne stilles til ansvar for sine handlinger; sinnssykdom) καταλόγιστο, το [tǥ akatalǥjistǥ] uant adj. (uventet, ukjent) ανύποπτος [anipǥptǥs] uantastet adj. (usjenert) ακαοποίητος [akaǥpiitǥs] uantennelig adj. (ildfast, ikke brennbar) άϕλεκτος [aflεktǥs] uanvendelig adj. (uanvendbar, upraktisk) ανεϕάρµοστος [anεfarmǥstǥs] # απρόσϕορος

4 [aprǥsfǥrǥs] # (ubrukbar, nytteløs) αχρησίµευτος [aχrisimεftǥs] / denne regelen er uanvendelig i ditt tilfelle/i din sak αυτός ο κανόνας είναι ανεϕάρµοστος στην περίπτοσή σου [aftǥs Ǥ kanǥnas inε anεfarmǥstǥs stim bεriptǥsi su] uanvendt adj. (ubenyttet, ubrukt, ikke utnyttet) αχρησιµοποίητος [aχrisimǥpiitǥs] uartikulert adj. άναρθρος [anarϑrǥs] / uartikulerte skrik άναρθρες κραυγές [anarϑrεs kravjεs] uasfaltert adj. (om båt: ikke tjærebredd) απίσσωτος [apisǥtǥs] uatskillelig adj. (uunnværlig) αχώριστος [aχǥristǥs] # αδιαχώριστος [aðiaχǥristǥs] # αναποχώριστος [anapǥχǥristǥs] # αξεχώριστος [aksεχǥristǥs] / uatskillelige venner αξεχώριστοι/αχώριστοι ϕίλοι [aksεχǥristi/aχǥristi fili] uatskilt adj. (uskilt, uatskillelig) αχώριστος [aχǥristǥs] uattestert adj. (ubekreftet, ikke godtgjort) απιστοποίητος [apistǥpiitǥs] uautorisert adj. ξένος [ksεnǥs] # (selvbestaltet, uberettiget, uhjemlet) ανεξουσιοδότητος [anεksusiǥðǥtitǥs] / uautoriserte personer har ingen adgang απαγορεύεται η είσοδος στους ξένους [apaDžǥrεvεtε i isǥðǥs stus ksεnus] uavbrutt adj. (ustanselig, ustoppelig, kontinuerlig, konstant, ubrutt, sammenhengende) αδιάκοπος [adjakǥpǥs] # ακατάπαυστος [akatapafstǥs] # ασταµάτητος [astamatitǥs] # ατέλειωτος [atεliǥtǥs] # ατελείωτος [atεliǥtǥs] # εξακολουθητικός [εksakǥluϑitikǥs] uavbrutt adv. (uten stans, hele tiden, i ett sett) αδιακόπως [aðiakǥpǥs] # αδιάκοπα [aðjakǥpa] # ακατάπαυστα [akatapafsta] # συνεχώς [sinεχǥs] # ασταµάτητα [astamatita] # (uavlatelig) κατ' εξακολούθηση [kat εksakǥluϑisi] / han jobbet uavbrutt hele helgen δουλεύε ακατάπαυστα όλο το Σαβατοκύριακο [ðulεvε akatapafsta ǤlǤ tǥ savatǥkiriakǥ] uavdekket adj. (ikke røpet, skjult, uavslørt) αϕανέρωτος [afanεrǥtǥs] uavgjort m. (uavgjort resultat, remis) ισοπαλία, η [i isǥpalia] uavgjort adj.m (remis, uavgjort resultat) ισοπαλία, η [i isǥpalia] # (som ennå ikke har fått noen avgjørelse) αµϕίρροπος [amfirǥpǥs] / anse en match for uavgjort κηρύσσω ένα µατς ισοπαλία [kirisǥ εna mats isǥpalia] / et uavgjort slag (kamp) αµϕίρροπη µάχη, η [i amfirǥpi maçi] / kampen endte uavgjort ο αγώνας τέλειωσε µε ισοπαλία [Ǥ aDžǥnas tεliǥsε mε isǥpalia] / uavgjort løp (dødt løp) ισοπαλία, η [i isǥpalia] uavgrenset adj. (ubestemt, ikke nærmere bestemt, vag, ubestemmelig, udefinerbar) απροσδιόριστος [aprǥzðjǥristǥs] uavhendelig adj. (om rettighet:)(som ikke kan overdras til andre) αµεταβίβαστος [amεtavivastǥs] # (umistelig) αναπαλλοτρίωτος [anapalǥtriǥtǥs] uavhengig adj. (selvstendig, økonomisk uavhengig) ανεξάρτητος [anεksartitǥs] # (selvstendig) αυθύπαρκτος [afϑiparktǥs] # (selvforsynt, selvstendig, helhetlig, komplett) αυτοτελής [aftǥtεlis] # (autonom, selvstendig, selvstyrende) αυτόνοµος [aftǥnǥmǥs] # αυτοκέϕαλος [aftǥkefalǥs] # (uortodoks, partiløs) ανορθόδοξος [anǥrϑǥðǥksǥs] # (fri og frank, sin egen herre, selvstendig) αυτεξούσιος [aftεksusiǥs] / de uavhengige greske byene i Lille-Asia οι αυτόνοµες ελληνικές πολιτείες στη

5 Μικρά Ασία [i aftǥnǥmεs εlinikεs pǥlitiεs sti mikra asia] / en uavhengig og suveren stat ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος [εna anεksartitǥ kε kiriarχǥ kratǥs] / en uavhengig politiker (uortodoks) ανορθόδοξος πολιτικός [anǥrϑǥðǥksǥs pǥlitikǥs] / gjøre uavhengig (løsrive, skille ut) ανεξαρτοποιώ [anεksartǥpjǥ] / uavhengig av ανεξάρτητος από [anεksartitǥs apǥ] # άσχετα µε/από [asçεta mε/apǥ] # αδιακρίτως (+ gen.) [aðiakritǥs] : jeg er uavhengig av mine foreldre είµαι ανεξάρτητος από τους γονείς µου [imε anεksartitǥs apǥ tus DžǤniz mu] : jeg skal/kommer til å gå uavhengig av hva du gjør εγώ θα πάω άσχετα µε το τι θα κάνεις εσύ [εDžǥ ϑa paǥ asçεta mε tu ti ϑa kanis εsi] / uavhengige organismer (organismer som ikke er avhengig av eller påvirker andre organismer) αυτόνοµοι οργανισµοί [aftǥnimi ǤrDžanizmi] / uavhengige stater ανεξάρτητα κράτη, τα [ta anεksartita krati] / økonomisk uavhengig (rik) πλούσιος [plusiǥs] # (som ikke trenger å arbeide, uvirksom) αργόσχολος [arDžǥsχǥlǥs] uavhengig adv. ανεξαρτήτως [anεksartitǥs] uavhengighet f.m. (selvstendighet) ανεξαρτησία, η [i anεksartisia] # αυτονοµία, η [i aftǥnǥmia] # αυθυπαρξία, η [i afϑiparksia] # (frihet) ελευθερία, η [i εlεfϑεria] / full uavhengighet πλήρης αυτονοµία [pliris aftǥnǥmia] / før Nigeria fikk sin uavhengighet πριν ανεξαρτοποιηθεί η Νιγηρία [prin anεksǥpiiϑi i nijiria] / nasjonal uavhengighet εθνική ανεξαρτησία, η [i εϑniki anεksartisia] / økonomisk uavhengighet οικονοµική αυτονοµία/ανεξαρτησία, η [i ikǥnǥmiki aftǥnǥmia/ anεksartisia] / den greske uavhengighetskrigen (1821) ο Αγώνας (του 1821) [Ǥ aDžǥnas (tu çilia ǤΧtakǤsia ikǥsiεna)] / gi et land uavhengighet δίνω ελευθερία σε µια χώρα [ðinǥ εlεfϑεria sε mja ΧǤra] uavhengighetserklæring f.m. διακήρυξη της ανεξαρτησίας, η [i ðiakiriksi tis anεksartisias] uavhengighetskrig m. (frihetskrig, folkereisning, folkeopprør) εθνεγερσία, η [i εϑnεjεrsia] uavhentet adj. αζήτητος [azititǥs] / alle uavhentete gjenstander όλα τα αζήτητα είδη [Ǥla ta azitita iði] uavklart adj. (uløst, uoppklart) ακανόνιστος [akanǥnistǥs] # (ustabil, uregelmessig, uklar, unormal) έκρυθµος [εkriϑmǥs] / saken er ennå uavklart (det er fortsatt usikkert hvordan saken ender) το θέµα παραµένει ακόµα ακανόνιστο [tǥ ϑεma paramεni akǥma akanǥnistǥ] / situasjonen er fortsatt uavklart η κατάσταση είναι ακόµα έκρυθµη [i katastasi inε akǥma εkriϑmi] uavkortet adj. (uklipt, om tekst: fullstendig) αψαλλίδιστος [apsaliðistǥs] uavlatelig adj. (uopphørlig, uendelig) ακατάπαυστος [akatapafstǥs] # ανειρήνευτος [anirinεftǥs] # ασταµάτητος [astamatitǥs] # ατέλειωτος [atεliǥtǥs] # ατελείωτος [atεliǥtǥs] # διαρκής [ðiarkis] # εξακολουθητικός [εksakǥluϑitikǥs] uavlatelig adv. (uopphørlig, uten stans, uavbrutt) ασταµάτητα [astamatita] uavsluttet adj. (uferdig, ikke fullført) αδιεκπεραίωτος [aðiεkpεrεǥtǥs] # ασυµπλήρωτος [asimblirǥtǥs] # ασυντέλεστος [asindεlεstǥs] # (utestående, pågående) εκκρεµής [εkrεmis] # (ufullstendig, uferdig, uendelig, endeløs) ατέλειωτος [atεliǥtǥs] # ατελείωτος [atεliǥtǥs] # (uten ende, ubegrenset) άσω(σ)τος [asǥ (s)tǥs] uavslørt adj. (hemmelig, uuttalt, gjemt) ανεκδήλωτος [anεkðilǥtǥs] # (ikke røpet, skjult,

6 uavdekket) αϕανέρωτος [afanεrǥtǥs] uavvendelig adj. (uunngåelig, ikke til å unngå) αναπόϕευκτος [anapǥfεfktǥs] # άϕευκτος* [afεfktǥs] / en uavvendelig hendelse (en høyere makt, Guds finger) ανωτέρα βία [anǥtεra via] # θέοµηνια η [i ϑεǥminia] / en uavvendelig skjebne άϕευκτη µοίρα [afεfkti mira] uavviklet adj. (om firma: ikke oppløst, ikke likvidert) ανεκκαθάριστος [anεkaϑaristǥs] ubalanse m. ανισορροπία, η [i anisǥrǥpia] # (forskjell, uoverensstemmelse) διαϕορά, η [i ðiafǥra] / den økende ubalansen mellom import og eksport η αυξανόµενη διαϕορά µεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών [i afksanǥmεni ðiafǥra mεtaksi isaDžǥDžǥn kε εksaDžǥDžǥn] / mental ubalanse (sinnsforvirring, vanvidd, sinnssykdo) διανοητική ανισορροπία [ðianǥitiki anisǥrǥpia] # διατάραξη (ϕρενών), η [i ðiataraksi (frεnǥn)] ubalansert adj. (ikke i likevekt, ute av likevekt, om person: eksaltert, ubalansert, sinnsforvirret, sprø, gal sinnssvak) ανισόρροπος [anisǥrǥpǥs] ubarbert adj. αξ(ο)ύριστος [aksirsitǥs /(aksuristǥs)] # (med flere dager gammel skjeggstubb) µε γένια λίγων ηµερών [mε jεnia liDžǥn imεrǥn] / med ubarbert/skjeggete ansikt (med skjeggstubber i ansiktet) µε αξ(ο)ύριστο πρόσωπο [aksirsitǥ/(aksuristǥ) prǥsǥpǥ] ubarmhjertig adj. (skånselsløs, nådeløs, hensynsløs, uforsonlig, kompromissløs, ubønnhørlig) αδίστακτος [aðistaktǥs] # αδίσταχτος [aðistaχtǥs] # αµείλικτος [amiliktǥs] # ανήλεος [anilεǥs] # ανελέητος [anεlεïtǥs] # αψυχοπόνετος [apsiχǥpǥnεtǥs] # (hard, streng, ubønnhørlig) άτεγκτος [atεŋktǥs] # (nådeløs, grusom, ufølsom) άπονος [apǥnǥs] # άσπλαχνος [asplaχnǥs] # (hjerteløs, hardhjertet) κακούργος [kakurDžǥs] # σκληρόκαρδος [sklirǥkarðǥs] ubarmhjertighet f.m. (ufølsomhet, hjerteløshet) αναισθησία, η [i anεsϑisia] # απονιά, η [i apǥnja] # (råskap, råhet, grusomhet, hensynsløshet) απανθρωπία, η [i apanϑrǥpia] # απανθρωπιά, η [i apanϑrǥpja] # ασπλαχνία, η [i asplaχnia] ubearbeidet adj. (grov, ubehandlet, uslepen) αδούλευτος [aðulεftǥs] # ανεπεξέργαστος [anεpεksεrDžastǥs] # (ikke hamret ut, usmidd) ασϕυρηλάτητος [asfirilatitǥs] ubebodd adj. (tomt, ledig) αδειανός [aðianǥs] # (tom, ledig, uten leieboere) ακατοίκητος [akatikitǥs] # ανοίκιαστος [anikiastǥs] / et ubebodd hus αδειανό/κενό σπίτι [aðianǥ/kεnǥ spiti] ubeboelig adj. (uegnet som bolig) ακατάλληλος για κατοίκηση [akatalilǥs ja katikisi] # ακατοίκητος [akatikitǥs] # µη κατοικήσιµος [mi katikisimǥs] # που δεν µπορεί να κατοικηθεί [pu ðεm bǥrǥ na katikiϑi] / et ubeboelig hus µη κατοικήσιµο σπίτι [mi katikisimǥ spiti] ubebygd adj. (åpen) ακάλυπτος [akaliptǥs] # άκτιστος [aktistǥs] # άχτιστος [aχtistǥs] / ubebygd område άχτιστη περιοχή, η [i aχtisti pεriǥçi] # (åpent land) ακάλυπτος χώρος, ο [Ǥ akaliptǥs ΧǤrǤs] ubedt adj. (ubuden, uanmodet) αζήτητος [azititǥs] # ακάλεστος [akalεstǥs] # selvutnevnt, uoppfordret) αυτόκλητος [aftǥklitǥs] # (uoppfordret, uanmodet, uinnbudt) ανερώτητος [anεrǥtitǥs] # απαρακάλεστος [aparakalεstǥs] # απαράκλητος [aparaklitǥs] # απρόσκλητος [aprǥsklitǥs] # απροσκάλεστος [aprǥskalεstǥs] # (ikke bestilt, ikke forskrevet, ikke innkalt, ikke innbudt) απαράγγελτος [aparaŋgεltǥs]

7 ubedt adv. (uoppfordret, uanmodet) ανερώτητα [anεrǥtita] # (på eget initiativ, av seg selv) αυθόρµητα [afϑǥrmita] # αυτόβουλος [aftǥvulǥs] # αυτοπροαίρετος [aftǥprǥεrεtǥs] ubefestet adj. (famlende, usikker) ακαταστάλαχτος [akatastalaχtǥs] # (skiftende, ustabil, usikker) άστατος [astatǥs] # αστατής [astatis] # (åpen, ubeleiret) ανοχύρωτος [anǥçirǥtǥs] / en ubefestet stilling ανοχύρωτη θέση [anǥçirǥti ϑεsi] ubefruktet adj. (uproduktiv, gold, steril) άϕορος [afǥrǥs] ubegavet adj. (talentløs) απροίκιστος [aprikistǥs] ubegrenset adj. (grenseløs, endeløs) άπειρος [apirǥs] # άσω(σ)τος [asǥ(s)tǥs] # (umåtelig stor, uhyre omfattende, enorm, grenseløs) απέραντος [apεrandǥs] # απεριόριστος [apεriǥristǥs] # απόλυτος [apǥlitǥs] / ubegrensede ressurser άσωστοι πόροι [asǥsti pǥri] : han har ubegrensede midler/ressurser έχει απεριόριστα µέσα [εçi apεriǥrista mεsa] / ubegrenset kreditt απεριόριστη πίστωση [apεriǥristi pistǥsi] ubegripelig adj. (ufattelig, uforståelig) αδιανόητος [aðianǥitǥs] # ασύλληπτος [asiliptǥs] # ακατανόητος [akatanǥitǥs] # (utrolig) απίστευτος [apistεftǥs] # αδιανόητος [aðianǥitǥs] # (uforståelig, som går over ens forstand) ακαταλαβίστικος [akatalavistikǥs] # απαρακολούθητος [aparakǥluϑitǥs] # (ufattelig, ubegripelig, som en ikke har forestilt seg (i sin villeste fantasi)) αϕάνταστος [afandastǥs] / det er meg ubegripelig hvorfor han gjorde det µου είναι αδιανόητο γιατί το έκανε [mu inε aðianǥitu jati tǥ εkanε] ubegrunnet adj. (grunnløs, uberettiget) αστήριχτος [astiriχtǥs] # αβάσιµος [avasimǥs] # αθεµελίωτος [aϑεmεliǥtǥs] # ανυπόστατος [anipǥstatǥs] # ασύστατος [asistatǥs] / ubegrunnet frykt ανυπόστατοι/αστήριχτοι ϕόβοι [anipǥstati/astiriχti fǥvi] / ubegrunnet mistanke άδικη υποψία, η [i aðiki ipǥpsia] # αβάσιµες υποψίες [avasimεs ipǥpsiεs] # αδικαιολόγητες υποψίες [aðikεǥlǥjitεs ipǥpsiεs] ubegrått adj. (som ingen gråter el. sørger over) αθρήνητος [aϑrinitǥs] # αµοιρολόγητος [amirǥlǥjitǥs] # απένθητος [apεnϑitǥs] ubehag n. δυσαρέστηση, η [i ðisarεstisi] # (irritasjon, trakassering) ενόχληση, η [i εnǥχlisi] # (misnøye) δυσαρέσκεια, η [i ðisarεskia] # (lidelse, plage, utilpasshet) αδιαθεσία, η [i aðiaϑεsia] # δυσϕορία, η [i ðisfǥria] # (overf. onde, plage) γκάστρωµα, το [tǥ gastrǥma] # (avsky, motvilje, aversjon) αποστροϕή, η [i apǥstrǥfi] / jeg følte et plutselig ubehag (jeg følte meg plutselig utilpass) ξαϕνικά ένιωσα µια δυσϕορία [ksafnika εniǥsa mja ðisfǥria] ubehagelig adj. δυσάρεστος [ðisarεstǥs] # (usympatisk, fiendtlig innstilt) αντιπαθητικός [andipaϑitikǥs] # (kulten, gemen, slem, nederdrektig) απαίσιος [apεsiǥs] / det er ubehagelig αυτό είναι δυσάρεστο [aftǥ inε ðisarεstǥ] / ei ubehagelig lukt δυσάρεστη οσµή /µυρουδιά [ðisarεsti Ǥzmi/miruðja] / en ubehagelig situasjon µια δυσάρεστη κατάσταση [mja ðisarεsti katastasi] / jeg har en ubehagelig fornemmelse av at... έχω ένα δυσάρεστο αίσθηµα ότι... [εχǥ εna ðisarεstǥ εsϑima Ǥti] / ubehagelige følger/minner δυσάρεστες συνέπειες /αναµνήσεις [ðisarεstεs sinεpiεs/anamnisis] / ytterst ubehagelig άκρως δυσάρεστος [akrǥz ðisarεstǥs]

8 ubehagelgheter m.pl. (ergrelser) ενοχλήσεις, οι [i εnǥχlisis] ubehandlet adj. (grov, ubearbeidet, ubehandlet, uslepen) αδούλευτος [aðulεftǥs] # ακατέργαστος [akatεrDžastǥs] # βάναυσος [vanafsǥs] # (uprøvd, ikke behandlet i retten) αδίκαστος [aðikastǥs] / vi kjøper dem ubehandlet (i naturlig, uforedlet tilstand) τα αγοράζουµε ακατέργαστα [ta aDžǥrazumε akatεrDžasta] ubehersket adj. (utøylet, tøylesløs, løssloppen, utemmet) αχαλίνωτος [aχalinǥtǥs] # (voldsom) ακρατής* [akratis] ubehjelpelig adj. αδέξιος [aðεksiǥs] # αβοήθητος [avǥiϑitǥs] # (klønete, keitete, uhåndterlig) άβολος [avǥlǥs] # άτσαλος [atsalǥs] # άχαρος [aχarǥs] / ubehjelpelig språk (klønete språk/skrivemåte) άτσαλο γράψιµο [atsalǥ DžrapsimǤ] ubehjelpelighet m.f. (klossethet, klønethet) αδεξιότητα, η [i aðεksjǥtita] / ubehjelpelighet i stil (i skriftlig framstilling, etc.) αδεξιότητα ύϕους, η [i aðεksjǥtita ifus] ubehøvlet adj. (udannet, ukultivert) απλάνιστος [aplanistǥs] # αµπλάνιστος [amblanistǥs] # (grov, barsk, uforskammet) κακότροπος [kakǥtrǥpǥs] # άξεστος [aksεstǥs] # αρκουδήσιος [arkuðisiǥs] # ακατέργαστος [akatεrDžastǥs] # αγροικός [aDžrikǥs] # (grov, udannet, uforskammet, avvisende, brysk) απότοµος [apǥtǥmǥs] # (ukultivert, (uoppdragen) ανάγωγος [anaDžǥDžǥs] # απαιδαγώγητος [apεðaDžǥjitǥs] # (upolert, plump) άγαρµπος [aDžarbǥs] / ubehøvlet opptreden (barskhet, grovhet) αγριάδα, η [i aDžriaða] # σκαιότητα, η [i skεǥtita] ubekreftet adj. (om opplysning, informasjon: uverifisert) αβεβαίωτος [avεvεǥtǥs] # ανεξακρίβωτος [anεksakrivǥtǥs] # ανεπαλήθευτος [anεpaliϑεftǥs] # ανεπιβεβαίωτος [anεpivεvεǥtǥs] # απιστοποίητος [apistǥpiitǥs] # (om sjekk: unotert) αθεώρητος [aϑεǥritǥs] / ubekreftede meldinger ανεξακρίβωτες πληροϕορίες [anεksakrivǥtεs plirǥfǥriεs] ubekvem adj. δύσχρηστος [ðisχristǥs] # άβολος [avǥlǥs] # (uegnet, ubeleilig) ακατάλληλος [akatalilǥs] # (ugunstig, ufordelaktig, uheldig, dårlig) µειονεκτικός [miǥnεktikǥs] / en ubekvem stilling µια άβολη στάση [mja avǥli stasi] / en ubekvem stol µια άβολη καρέκλα η [i avǥli karεkla] / ubekvem arbeidstid ακατάλληλες ώρες εργασίας [akatalilεs Ǥrεs εrDžasias] / ubekvem tid (upassende tid) άβολη ώρα [avǥli Ǥra] / på et ubekvemt tidspunkt (på et dårlig, uhøvelig tidspunkt) σε ακατάλληλη ώρα [sε akatalili Ǥra] / skaftet på denne redskapen har en ubekvem form το σχήµα της λαβής του εργαλείου είναι άβολο [tǥ sçima tiz lavis tu εrDžaliu inε avǥlǥ] ubekvemhet f.m. (utilpasshet, ubehag) δυσϕορία, η [i ðisfǥria] ubekvemt adv. άβολα [avǥla] # κατά τρόπο άβολο [kata trǥpǥ avǥlǥ] ubekymret adj. (optimistisk, lett til sinns, lystig, kvitrende) αλέγρος [alεDžrǥs] # (sorgløs, munter, lettlivet) αµέριµνος [amεrimnǥs] # ανέγνιαστος [anεDžniastǥs] # ξέγνοιαστος [ksεDžniastǥs] # αξέ(γ)νοιαστος [aksε(Dž)niastǥs] # αλύπητος [alipitǥs] # (uforstyrret, uanfektet, likeglyldig) ασκότιστος [askǥtistǥs] / han er en lettlivet, ubekymret fyr είναι αµέριµνος τύπος, ο [Ǥ amεrimnǥs tipǥs] / hvordan kan du være så ubekymret midt oppi all elendigheten? πως µπορείς να είσαι αµέριµνος µέσα σε τόση δυστυχία; [pǥs bǥriz na isε amεrimnǥz mεsa sε tǥsǥ ðistiçia]

9 ubekymrethet f.m. (sorgløshet, munterhet) αµεριµνησία, η [i amεrimnisia] # (nonchalanse) αϕροντισιά, η [i afrǥndisia] ubelastet adj. (avlastet, avlesset, tom) αϕόρτωτος [afǥrtǥtǥs] ubeleilig adj. άκαιρος [akεrǥs] / (uegnet, upassende, ubekvem) ακατάλληλος [akatalilǥs] # (ugunstig, ufordelaktig, ubekvem, dårlig) µειονεκτικός [miǥnεktikǥs] / et ubeleilig tidspunkt (en upassende tid) άβολη ώρα [avǥli Ǥra] / hvis det er ubeleilig/ til stor bryderi for dere αν σας είναι µπελάς [an sas inε bεlas] / på et ubeleilig tidspunkt σε ακατάλληλη/άβολη ώρα [sε akatalili/avǥli Ǥra] # (i et ubeleilig øyeblikk) σε µια άκερη στιγµή [sε mja akεri stiDžmi] ubeleilig adv. άκαιρα [akεra] ubeleiret adj. (ubefestet, åpen) ανοχύρωτος [anǥçirǥtǥs] # απολιόρκητος [apǥliǥrkitǥs] / en ubeleiret by (en åpen by) ανοχύρωτοη πόλη [anǥçirǥti pǥli] ubelønnet adj. (upremiert) αβράβευτος [avravεftǥs] ubemerket adj. (usett) απαρατήρητος [aparatiritǥs] # (umerkelig, vag, svak, som knapt kan ses eller høres) αδιόρατος [aðjǥratǥs] / han forlot selskapet ubemerket έϕυγε από το πάρτυ απαρατήρητος [εfijε apǥ tǥ parti aparatiritǥs] : han trakk seg ubemerket tilbake (han gikk uten at de la merke til det/uten å tiltrekke seg noen oppmerksomhet) έϕυγε χωρίς να τον πάρουν είδηση [εfijε ΧǤris na tǥm barun iðisi] / tyven gikk inn i huset ubemerket ο κλέϕτης µπήκε στο σπίτι απαρατήρητος [Ǥ klεftiz bikε stǥ spiti aparatiritǥs] ubemerket adv. (stille og rolig, uten å vekke oppsikt) ήσυχα [isiχa] / han gikk sin vei/forlot stedet ubemerket έϕυγε ήσυχα [εfijε isiχa] ubemerkethet f.m. αϕάνεια, η [i afania] ubendig adj. (ustyrlig, hemningsløs) ασυγκράτητος [asiŋgratitǥs] # (uimotståelig, uovervinnelig) ακατανίκιτος [akatanikitǥs] / føle en ubendig trang til å (bli ) (føleet kall til å(bli )) έχω ακατανίκητη κλίση να (γίνω) [εχǥ akatanikiti klisi na (jinǥ)] ubenyttet adj. (ubrukt, ikke utnyttet, inaktiv) αχρησιµοποίητος [aχrisimǥpiitǥs] # (uutnyttet, uutviklet) αναξιοποίητος [anaksiǥpiitǥs] ubeplantet adj. (ikke beplantet, ikke tilplantet) αϕύτευτος [afitεftǥs] uberegnelig adj. (ujevn, uregelmessig) ακανόνιστος [akanǥnistǥs] # (ustabil, usikker) άστατος [astatǥs] # αστατής [astatis] # (lunefull, kaprisiøs, vimsete) αλλοπροσάλλος [alǥprǥsalǥs] # αψίκορος [apsikǥrǥs] # (uforutsigbar) εξωϕρενικός [εksǥfrεnikǥs] # (som ikke kan måles el. veies, ubestemmelig) αστάθµητος [astaϑmitǥs] / den mannener helt uberegnelig/helt umulig! είναι εξωϕρενικός αυτός ο άνθρωπος! [inε εksǥfrεnikǥs aftǥs Ǥ anϑrǥpǥs] / en uberegnelig/temperamentsfull karakter αστατής χαρακτήρας [astatis Χaraktiras] / uberegnelige faktorer (faktorer som ikke kan beregnes) αστάθµητοι παράγοντες [astaϑmiti paraDžǥndεs] uberegnelighet f.m. (ustabilitet, vankelmodighet) αστάθεια χαρακτήρα, η [i astaϑia Χaraktira] uberettiget adj. (grunnløs, ubegrunnet) αστήρικτος [astiriktǥs] # αβάσιµος [avasimǥs] #

10 αθεµελίωτος [aϑεmεliǥtǥs] # άδικος [aðikǥs] # ασύστατος [asistatǥs] # (urimelig, overdreven) αδικαιολόγητος [aðikεǥlǥjitǥs] # υπερβολικός [ipεrvǥlikǥs] # αδικαίωτος [aðikεǥtǥs] # (som ikke kan forsvares, uforsvarlig) αναιτιολόγητος [anεtiǥlǥjitǥs] # (uautorisert, selvbestaltet, uhjemlet) ανεξουσιοδότητος [anεksusiǥðǥtitǥs] # (umotivert, uprovosert) απρόκλητος [aprǥklitǥs] / uberettiget avslag αδικαιολόγητη άρνηση, η [i aðikεǥlǥjiti arnisi] / uberettiget kritikk αθεµελίωτη κριτική [aϑεmεliǥti kritiki] / uberettiget mistanke άδικη υποψία, η [i aðiki ipǥpsia] # αβάσιµες υποψίες [avasimεs ipǥpsiεs] # αδικαιολόγητες υποψίες [aðikεǥlǥjitεs ipǥpsiεs] uberørt adj. (urørt, intakt, ny) άγγιαχτος [aŋgiaχtǥs] # ανέγγιχτος [anεŋgiχtǥs] # άθικτος [aϑiktǥs] # άθιχτος [aϑiχtǥs] # (upåvirket, hard, ubøyelig) ανένδοτος [anεnðǥtǥs] # ανεπηρρέαστος [anεpirεastǥs] # ασυγκίνητος [asiŋginitǥs] (uforstyrret, upåvirket, rolig) ήσυχος [isχǥs] / helt uberørt (helt uanfektet, uten å fortrekke en mine) εντελώς ατάραχος [εndεlǥs ataraχǥs] / uberørt av dårlige kritikker/negative anmeldelser ανεπηρρέαστος από δυσµενείς κριτικές [anεpirεastǥs apǥ dizmεnis kritikεs] / uberørt ved synet av de utsultede barna ασυγκίνητος από το θέαµα των λιµοκτονούτων παιδιών [asiŋginitǥs apǥ tǥ ϑεama tǥn limǥktǥnutǥn pεðjǥn] / være/forbli uberørt (være/forholde seg rolig) µένω ήσυχος [mεnǥ isiχǥs] ubesatt adj. (ledig, arbeidsledig, uvirksom) άεργος [aεrDžǥs] # αργός [arDžǥs] # (tom, ledig) κενός [kεnǥs] ubeseiret adj. ακυρίευτος [akiriεftǥs] # ανίκητος [anikitǥs] # αχτύπητος [aχtipitǥs] / han er ubeseiret i sjakk είναι αχτύπητος στο σκάκι [inε aχtipitǥs stǥ skaki] ubesindig adj. (framfusende, voldsom) ακάθεκτος [akaϑεktǥs] # ακράτητος [akratitǥs] # (brå, overilet) ακαρτέρητος [akartεritǥs] # απερίσκεπτος [apεriskεptǥs] # απερίσκεϕτος [apεriskεftǥs] # ασυλλόγιστος [asilǥjistǥs] # (ubetenksom, tankeløs) ασύνετος [asinεtǥs] # (uforsiktig, uoppmerksom) ξέγνοιαστος [ksεDžnjastǥs] # (tankeløs, ubetenksom, uklok) βιαστικός [viastikǥs] ubesindig adv. (brått, overilt, ubetenksomt) απερίσκεπτα [apεriskεpta] # απερίσκεϕτα [apεriskεfta] ubesindighet f.m. (ubetenksomhet, dumdristighet) αποκοτιά, η [i apǥkǥtja] # (heftighet, voldsomhet, lidenskap) βιαιότητα, η [i viεǥtita] ubeskjeftiget adj. (ledig, arbeidsledig, inaktiv) # (arbeidsledig, inaktiv) άεργος [aεrDžǥs] # αργός [arDžǥs] # αργόσχολος [arDžǥsχǥlǥs] ubeskrevet adj. (uskrevet, blank) άγραϕ(τ)ος [aDžraf(t)ǥs] / et ubeskrevet papirark (et blankt ark) άγραϕτο ϕύλλο χαρτιού [aDžraftǥ filǥ Χartju] ubeskrivelig adj. απερίγραπτος [apεriDžraptǥs] # αδιήγητος [aðiijitǥs] # (uutsigelig, usigelig) αµολό(γ)ητος [amǥlǥ(j)itǥs] # ανοµολόγητος [anǥmǥlǥjitǥs] # ανείπωτος [anipǥtǥs] # άρρητος [aritǥs] # άϕατος [afatǥs] # (komisk, latterlig) ανεκδιήγητος [anεkðiijitǥs] # (vanskelig å beskrive) δυσπερίγραπτος [ðispεriDžraptǥs] / dette/ denne er helt ubeskrivelig! (slå den!) αυτό είναι από τ' άγραϕ(τ)α! [aftǥ inε apǥ taDžraf(t)a] / en ubeskrivelig/usigelig glede µια ανεκάλητη/άϕατη χαρά [mja

11 anεkaliti/afati Χara] # µια άρρητη ηδονή [mja ariti iðǥni] / ubeskrivelig grusomhet απερίγραπτη ϕρίκη [apεriDžrapti friki] / ubeskrivelige lidelser αδιήγητα βάσανα [aðiijita vasana] # ανείπωτα βάσανα [anipǥta vasana] # ανεκδιήγιτα βάσανα [anεkðiijita vasana] # ανοµολόγητα βάσανα [anǥmǥlǥjita vasana] / ubeskrivelig skjønnhet άϕατη οµορϕιά [afati ǤmǤrfja] / være ubeskrivelig (det kan ikke beskrives, det lar seg ikke beskrive) δεν επιδέχεται περιγραϕή [ðεn εpiðεçεtε pεriDžrafi] : hennes skjønnhet er ubeskrivelig (hun er ubeskrivelig vakker) η οµορϕιά της δε λέγεται! [i ǤmǤrfja tiz ðε lεjεtε] ubeskrivelig adv. απερίγραπτα [apεrigrapta] / han er ubeskrivelig gjerrig/smålig (gjerrigheta hans lar seg ikke beskrive) η γυϕτιά του δε λέγεται [i jiptia tu ðε lεjεtε] / ubeskrivelig rørende απερίγραπτα συγκινητικό [apεriDžrapta siŋgεnitikǥ] / ubeskrivelig vakker απερίγραπτα ωραίο [apεriDžrapta ǤrεǤ] ubeskyttet adj. (uskjermet, utildekket) απροκάλυπτος [aprǥkaliptǥs] # (ubevoktet, utsatt) απροϕύλαχτος [aprǥfilaχtǥs] # αϕύλαχτος [afilaχtǥs] # αϕρούρητος [afruritǥs] ubeskåret adj. (uforkortet) ασυντόµευτος [asindǥmεftǥs] ubesluttsom adj. (vinglete, ustadig) αλλοπροσάλλος [alǥprǥsalǥs] # (vaklende, vankelmodig, tvilrådig) αµϕίρροπος [amfirǥpǥs] # αναποϕάσιτος [anapǥfasistǥs] # παλίµβουλος [palimvulǥs] # (nølende, betenkt) ενδοιαστικός [εnðiastikǥs] # (dagl.) (tvilrådig, vaklende, vankelmodig) δίβουλος [ðivulǥs] # δίγνωµος [ðiDžnǥmǥs] / på en ubesluttsom måte µε διστακτικό τρόπο [mε ðistaktikǥ trǥpǥ] ubesluttsomhet f.m. (nøling) αναποϕασιστικότητα, η [i anapǥfasistikǥtita] # διστακτικότητα, η [i ðistaktikǥtita] # δισταχτικότητα, η [i ðistaχtikǥtita] # επαµϕοτερισµός, ο [Ǥ εpamfǥtεrizmǥs] # (tilbakelslag, tilbakegang, tvilrådighet) παλινδρόµηση, η [i palinðrǥmisi] # (vakling, svikt, rystelse, risting, sjokk) κλονισµός, ο [Ǥ klǥnizmǥs] ubestandig adj. (omskiftelig, ustabil) αψίκορος [apsikǥrǥs] # ευµετάβλητος [εvmεtavlitǥs] # ευµετάβολος [εvmεtavǥlǥs] ubestemmelig adj. (svevende, utflytende) ακαθόριστος [akaϑǥristǥs] # αόριστος [aǥristǥs] # απροσδιόριστος [aprǥzðjǥristǥs] # (vag, flyktig, uhåndgripelig) άπιαστος [apiastǥs] # (gjerne neds.: høyst uvanlig, merkelig) κοινότατος [kinǥtatǥs] # (uberegnelig, dvs. som ikke kan måles el. veies) αστάθµητος [astaϑmitǥs] / et ubestemmelig inntrykk µια άπιαστη εντύπωση [mia apiasti εndipǥsi] # µια ϕευγαλέα εντύπωση [mja fεvDžalεa εndipǥsi] / en kvinne av ubestemmelig alder γυναίκα ακαθόριστης /απροσδιόριστης ηλικίας [jinεka akaϑǥristis/aprǥzðjǥristis ilikias] / en ubestemmelig følelse av frykt / fare ένα ακαθόριστο αίσθηµα ϕόβου/ κινδύνου [εna akaϑǥristǥ εsϑima fǥvu / kinðinu] / hun hadde på seg en ubestemmelig/ høyst uvanlig kjole ϕορούσε ένα κοινότατο ϕόρεµα [fǥrusε εna kinǥtatǥ fǥrεma] / ubestemmelige faktorer (imponderabilier) αστάθµητα, τα [ta astaϑmita] ubestemt adj. (vag, uhåndgripelig) αδιόρατος [aðjǥratǥs] # (udefinert, ikke nærmere angitt) ακαθόριστος [akaϑǥristǥs] # (vag, ubestemmelig, svevende, flytende, utflytende, ikke nærmere bestemt) αόριστος [aǥristǥs] # απροσδιόριστος [aprǥzðjǥristǥs] / (gram.)

12 den ubestemte artikkel το αόριστο άρθρο [tǥ aǥristǥ arϑrǥ] / et ubestemt antall menn ακαθόριστος αριθµός ανδρών [akaϑǥristǥs ariϑmǥs anðrǥn] / et ubestemt antall pasienter ένας απροσδιόριστος αριθµός ασθενών [εnas aprǥzðjǥristǥs ariϑmǥs asϑεnǥn] / en person av ubestemt kjønn ένα πρόσωπο ακαθόριστου ϕύλου [εna prǥsǥpǥ akaϑǥristu filu] / på ubestemt tid επ' αόριστο [εp aǥristǥ] : utsette noe på ubestemt tid αναβάλλω κάτι επ' αόριστο [anavalǥ kati εp aǥristǥ] ubestigelig adj. (som det er umulig å klatre over) αδιάβατος [aðjavatǥs] ubestikkelig adj. (fordomsfri) αδέκαστος [aðεkastǥs] # (ærlig, rettskafen) ακέραιος [akεrεǥs] / en ubestikkelig dommer ακέραιος δικαστής, ο [Ǥ akεrεǥz ðikastis] ubestridelig adj. (uomtvistelig) αναµϕισβήτητος [anamfizvititǥs] # αδιαµϕισβήτητος [aðiamfizvititǥs] # αδιάψευστος [aðjapsεfstǥs] # αναντίρρητος [anandiritǥs] # απαράγραπτος [aparaDžraptǥs] # απαράγραϕτος [aparaDžraftǥs] # απρόσβλητος [aprǥzvlitǥs] # (udiskutabel, som ikke kan diskuteres) αδιαϕιλονικτηκός [aðiafilǥniktikǥs] # πέρα από κάθε αµϕισβήτηση [pεra apǥ kaϑε amfizvitisi] / en ubestridelig rett til απαράγραπτα δικαιώµατα σε [aparaDžrapta ðikεǥmata sε] : han har en ubestridelig rett til trona/til frihet έχει απαράγραπτα δικαιώµατα στο θρόνο/στην ελευθερία [εçi aparaDžrapta ðikεǥmata stǥ ϑrǥnǥ/stin εlεfϑεria] / et ubestridelig argument απρόσβλητο επιχείρηµα [aprǥzvlitǥ εpiçirima] / et ubestridelig faktum γεγονός αναµϕισβήτητο, το [tǥ jεDžǥnǥs anamfizvititǥ] # αδιάψευστο γεγονός, το [tǥ aðjapsεfstǥ jεDžǥnǥs] : det er et ubestridelig faktum at... είναι αναµϕισβήτιητο γεγονός ότι... [inε anamfizvititǥ jεDžǥnǥs Ǥti] ubestridelig adv. (uomtvistelig, uten tvil, uten sammenligning, absolutt) ασυζήτητι* [asizititi] ubestridt adj. (udiskutabel) αδιαµϕισβήτητος [aðiamfizvititǥs] # αδιαµϕιλονίκητος [aðiamfilǥnikitǥs] / den ubestridte leder ο αδιαµϕιλονίκητος αρχηγός [Ǥ aðiamfilǥnikitǥs arçiDžǥs] ubesudlet adj. (om kvinne: kysk, ærbar) αχάλαστος [aχalastǥs] ubesvart adj. (ikke gjengjeldt) ανανταπόδοτος [anandapǥðǥtǥs] # (ikke avgjort, ikke tatt stilling til) εκκρεµής [εkrεmis] / spørsmålet er så langt/hittil ubesvart το θέµα παραµένει ακόµα εκκρεµές [tǥ ϑεma paramεni akǥma εkrεmεs] ubesørget adj. (abesørgelig, uavhentet) αζήτητος [azititǥs] / ubesørgete brev αζήτητα γράµµατα [azitita Džramata] ubetalelig adj. (uvurderlig) ατίµητος [atimitǥs] # ανεκτίµητος [anεktimitǥs] # αξετίµητος [aksεtimitǥs] # (veldig dyr) πανάκριβος [panakrivǥs] ubetalt adj. (om beløp el. regning) αδιακανόνιστος [aðiakanǥnistǥs] # ακατάβλητος [akatavlitǥs] # αναπόσβεστος [anapǥzvεstǥs] # ανεκκαθάριστος [anεkaϑaristǥs] # ανεξόϕλητος [anεksǥflitǥs] # αξεκαθάριστος [aksεkaϑaristǥs] # απλέρωτος [aplεrǥtǥs] # απλήρωτος [aplirǥtǥs] # ατακτοποίητος [ataktǥpiitǥs] # αταχτοποίητος [ataχtǥpiitǥs] # (utestående) εκκρεµής [εkrεmis] / ei ubetalt regning αξεκαθάριστος/ατακτοποίητος /εκκρεµής λογαριασµός [aksεkaϑaristǥs/ ataktǥpiitǥz/εkrεmiz lǥDžariazmǥs] / ubetalt gjeld αναπόσβεστο/ανεκκαθάριστος/ αξεπλέρωτος χρέος anapǥzvεstǥ/anεksǥflitǥ/aksεplεrǥtǥs ΧrεǤs] # (pl. utestående fordringer) ανεξόϕλητες /εκκρεµείς οϕειλές [anεksǥflitεs/εkrεmis Ǥfilεs]

13 ubetenksom adj. (taktløs, uforsiktig) αδιάκριτος [aðjakritǥs] # (tankeløs, misforstått) άκριτος [akritǥs] # (tankeløs, lettsindig, fjollet) κοκορόµυαλος [kǥkǥrǥmjalǥs] # (overilt, uklok, tankeløs) απερίσκεπτος [apεriskεptǥs] # απερίσκεϕτος [apεriskεftǥs] # ασυλλόγιστος [asilǥjistǥs] # απρόσεκτος [aprǥsεktǥs] # απρόσεχτος [aprǥsεχtǥs] # αστόχαστος [astǥχastǥs] # άστοχος [astǥχǥs] # ασύνετος [asinεtǥs] # άϕρον* [afrǥn] # αψηϕισιάρης [apsifisiaris] # (lite veloverveid, forhastet) βεβιασµένος [veviazmεnǥs] # βιαστικός [viastikǥs] # (mindre veloverveid, uhøflig) αψυχολόγητος [apsiχǥlǥjitǥs] # (tankeløs, uforutseende) απρονόητος [aprǥnǥitǥs] # (dumdristig, risikabel) παράτολµος [paratǥlmǥs] / det du gjorde, var ubetenksomt αυτό που έκανες ήταν παράτολµο [aftǥ pu εkanεs itan paratǥlmǥ] / det var veldig ubetenksomt av deg αυτό ήταν µεγάλη αµέλεια εκ µέρος σου [aftǥ itan mεDžali amεlia εk mεrǥs su] / en ubetenksom bemerkning kan... µια απρόσεχτη κουβέντα µπορεί να... [mja aprǥsεχti kuvεnda bǥri na] / en ubetenksom handling µια βιαστική ενέργεια [mja viastiki εnεrjia] : enhver ubetenksom handling (alle overilte handlinger) κάθε βεβιασµένη ενέργεια [kaϑε vεviazmεni εnεrjia] / ikke vær ubetenksom! (ikke forhast deg! ikke gjør noe overilt!) µην είσαι απερίσκεπτος! [min isε apεriskεptǥs] / så ubetenksomt av deg! τι απερισκεψία/απρονοησία εκ µέρους σου! [ti apεriskεpsia/aprǥnǥisia εk mεrus su] / være ubetenksom (være tankeløs, vimsete) έχω τα µυαλά µου πάνω από το κεϕάλι µου [εχǥ ta mjala mu panǥ apǥ tǥ kεfali mu] ubetenksomt adv. (brått, overilt, ubesindig) απερίσκεπτα [apεriskεpta] # απερίσκεϕτα [apεriskεfta] ubetenksomhet f.m. (toskeskap, tåpelighet, idioti) αµυαλιά, η [i amjalja] # (skjødesløshet, likegyldighet) αµέλεια, η [i amεlia] # απερισκεψία, η [i apεriskεpsia] # (hensynsløshet, dumdristighet, uvørenhet) αψηϕισιά [apsifisia] # (forsømmelse, uaktsomhet) απροσεξία, η [i aprǥsεksia] # (ubesindighet, dumdristighet) αποκοτιά, η [i apǥkǥtja] # (mangel på forutseenhet, lettsindighet) απροβλεψία, η [i aprǥvlεpsia] # απρονοησία, η [i aprǥnǥisia] # αστοχασία, η [i astǥχasia] / av ubetenksomhet από απροσεξία [apǥ aprǥsεksia] / i et øyeblikks ubetenksomhet (i et ubevoktet øyeblikk) σε µια στιγµή απερισκεψίας /απροσεξίας [sε mja stiDžmi apεriskεpsias/ aprǥsεksias] : i et øyeblikks ubetenksomhet røpet hun hemmeligheten του ξέϕυγε το µυστικό σε µια στιγµή απροσεξίας [tu ksεfijε tǥ mistikǥ sε mja stiDžmi aprǥsεksias] ubetinget adj. (betingelsesløs, absolutt, full) απεριόριστος [apεriǥristǥs] # απόλυτος [apǥlitǥs] # ανεπιϕύλακτος [anepifilaktǥs] ubetinget adv. (betingelsesløst, uten forberhold) άνευ όρων [anεv ǤrǤn] # απολύτως [apǥlitǥs] # απόλυτα [apǥlita] # ανεπιϕύλακτα [anepifilakta] ubetont adj. (uaksentuert, trykklett) άτονος [atǥnǥs] # ατόνιστος [atǥnistǥs] / en ubetont stavelse άτονη συλλαβή [atǥni silavi] ubetrådt adj. (uframkommelig, utilgjengelig) άβατος [avatǥs] ubetydelig adj. (uanselig) ασήµαντος [asimandǥs] # αµελητέος [amεlitεǥs] # (uanselig, bagatellmessig, som ikke fortjener oppmerksomhet) αναξιόλογος [anaksiǥlǥDžǥs] # ανάξιος λόγου [anaksiǥs lǥDžu] # ανεπαίσθητος [anεpεsϑitǥs] # µηδαµινός

14 [miðaminǥs] # (ørliten, beskjeden) αδύνατος [aðinatǥs] # (svak, elendig, uanselig) αδύνατος [aðinatǥs] # ασθενής [asϑεnis] # (middelmådig) µέτριος [mεtriǥs] # (uvesentlig, uviktig, uanselig) ευκαταϕρ ό νητος [εfkatafrǥnitǥs] # (usynlig, uanselig, uvesentlig) αϕανής [afanis] / en ubetydelig feil ανεπαίσθητο λάθος [anepεsϑitǥ laϑǥs] / en ubetydelig/middelmådig film µέτριο ϕιλµ [mεtriǥ film] / en ubetydelig forskjell (en minimal forskjell) µια ασήµαντη διαϕορά [mja asimanda ðiafǥra] / en ubetydelig nedgang αδύνατη µείωση [aðinati miǥsi] / en ubetydelig ting el. person νούλα, η [i nula] # λιανοτάρι, το [tǥ lianǥtari] # ασήµαντο πράγµα ή πρόσωπο [asimandǥ praDžma i prǥsǥpǥ] / en ubetydelig/middelmådig skuespiller µέτριος ηθοποιός [mεtriǥs iϑǥpiǥs] / et ubetydelig beløp (en ussel sum, et fillebløp) ασήµαντο ποσόν [asimandǥ pǥsǥn] / et ubetydelig tap αδύνατη απώλεια [aðinati apǥlia] / fortjenesten min er ubetydelig η απολαβή µου είναι ασήµαντη [i apǥlavi mu inε asimandi] / spille en ubetydelig/uvesentlig rolle παίζω αϕανή ρόλο [pεzǥ afani rǥlǥ] / ubetydelig skade (liten skade) ασήµαντη ζηµιά [asimandi zimja] ubetydelighet m. (uanselighet, likegyldighet) ασηµαντότητα, η [i asimandǥtita] # ασηµότητα, η [i asimǥtita] # ελαχιστότητα, η [i εlaçistǥtita] # (ubetydelig person, pusling, stakkar) ανθρωπάκι, το [tǥ anϑrǥpaki] # ανθρωπάριο, το [tǥ anϑrǥpariǥ] # ασήµαντος άνθρωπος, ο [Ǥ asimandǥs anϑrǥpǥs] # µηδανιµότητα, η [i miðanimǥtita] # (et stort null, ikke noe å snakke om, ikke noe nevneverdig, en dråpe i havet, en bagatell) παρωνυχίδα, η [i parǥniçiða] / han er en ubetydelighet (han er et stort null, han er bare et null) είναι ασήµαντος άνθρωπος [inε asimandǥs anϑrǥpǥs] ubevandret adj. (ukyndig, uvitende) αµύητος [amiitǥs] / ubevandret i filosofien αϕιλοσόϕητος [afilǥsǥfitǥs] ubevegelig adj. (urørlig, fast) ακίνητος [akinitǥs] # αµετατόπιστος [amεtatǥpistǥs] # (urørlig, rolig, smul) ασάλευτος [asalεftǥs] # (uoppsigelig, som ikke kan fjernes) αµετασάλευτος [amεtasalεftǥs] / helt ubevegelig (helt urørlig) εντελώς ακίνητος [εndεlǥs akinitǥs] # (som forstenet) µαρµαρωµένος [marmarǥmεnǥs] ubevegelighet f.m. (stillstand, stagnasjon; omsetningssvikt, nedgang i handelen) ακινησία, η [i akinisia] ubevisst adj. (instinktiv, ufrivillig, utilsiktet) αθέλητος [aϑεlitǥs] # ασυναίσθητος [asinεsϑitǥs] # ασυνείδητος [asiniðitǥs] / en ubevisst bevegelse/reaksjon µια ασυνείδητη κίνηση/αντίδραση [mia asiniðiti kinisi/andiðrasi] ubevisst adv. (av vanvare, uforvarende) ασυναίσθητα [asinεsϑita] # ασυναισθήτως* [asinεsϑitǥs] / ubevisst stod han opp/reiste han seg og... ασυνείδητα σηκώθηκε πάνω και... [asiniðita sikǥϑikε panǥ kε] ubevoktet adj. (uforsiktig, ubetenksom) απερίσκεπτος [apεriskεptǥs] # απερίσκεϕτος [apεriskεftǥs] # (ubeskyttet, utsatt) απροϕύλαχτος [aprǥfilaχtǥs] # αϕρούρητος [afruritǥs] # (om grense) απροστάτευτος [aprǥstatεftǥs] / i et ubevoktet øyeblikk (i et øyeblikks ubetenksomhet) σε µια στιγµή απερισκεψίας [sε mja stiDžmi apεriskεpsias] ubevæpnet adj. (forsvarsløs) άοπλος [aǥplǥs] # (avvæpnet) ξαρµάτωτος [ksarmatǥtǥs] ublandet adj. (bar) σκέτος [skεtǥs] # (ren, ekte, uforfalsket) άκρατος [akratǥs] #

15 αµιγής [amijis] # ανέρωτος [anεrǥtǥs] # (ublandet, ustokket) ανακάτωτος [anakatǥtǥs] / en ublandet fornøyelse (en ren glede) αµιγής χαρά [amijis Χara] ubleket adj. αλεύκαντος [alεfkandǥs] ublodig adj. (uten blodsutgytelser) αναίµακτος [anεmaktǥs] / et ublodig kupp αναίµικτο πραξικόπηµα [anεmikǥ praksikǥpima] ublu adj. (stiv, urimelig, vanvittig) εξωϕρενικός [εksǥfrεnikǥs] # (om priser: skyhøye) ϕωτιά και λάβρα [fǥtja kε lavra] / ublu priser εξωϕρενικές τιµές [εksǥfrεnikεs timεs] : ublu pris (blodpris, rene tyveriet!) καθαρή ληστεία! [kaϑari listia] # (om noe veldig dyrt: ran på høylys dag!) ληστεία µέρα µεσηµέρι [listia mεra-mεsimεri] ubotelig adj. (uforbederlig) αδιόρθωτος [aðjǥrϑǥtǥs] # (uopprettelig) ανεπανόρθωτος [anεpanǥrϑǥtǥs] / ubotelig helseskade ανήκεστος βλάβη της υγείας κάποιου [anikεstǥz vlavi tis ijias kapiu] ubrukbar adj. (ubrukelig, uegnet) απρόσϕορος [aprǥsfǥrǥs] # (helt håpløs) νούλα [nula] # (uanvendelig, ubrukelig, nytteløs) αχρησίµευτος [aχrisimεftǥs] # άχρηστος [aχristǥs] / den er ubrukbar (den er verdiløs, den kan ikke brukes til noe som helst) είναι για τα πανηγύρια [inε ja ta panijiria] / helt ubrukbar (verdiløs, ikke noe å spare på, ikke noe å satse på) εντελώς άχρηστος άνθρωπος [εndεlǥs aχristǥs anϑrǥpǥs] : det er best vi sier han opp, han er helt ubrukbar καλύτερα να τον απολύσουµε, είναι εντελώς άχρηστος [kalitεra na tǥn apǥlisumε inε εndεlǥs aχristǥs] ubrukelig adj. (unyttig, nytteløs, gagnløs) άχρηστος [aχristǥs] # άσκοπος [askǥpǥs] # απρόσϕορος [aprǥsfǥrǥs] # (uanvendelig, ubrukbar, nytteløs) αχρησίµευτος [aχrisimεftǥs] / bli ubukelig (miste evnen til å bruke) αχρηστεύοµαι [aχristεvǥmε] / den er helt ubrukelig (jeg kan ikke bruke det til noen verdens ting) µου είναι ολότελα άχρηστο [mu inε ǤlǤtεla aχristǥ] / gjøre ubrukelig (invalidisere, diskvalifisere) αχρηστεύω [aχristεvǥ] ubrukt adj. (ny) αµεταχείριστος [amεtaçiristǥs] # (om rettighet: ubenyttet) ανάσκητος [anaskitǥs] # (om klær: nye; om gardiner: ikke opphengt) άβαλτος [avaltǥs] # (splitter ny, splinter ny, urørt) άπιαστος [apiastǥs] # (ubenyttet, ikke utnyttet, ikke avfyrt, om patron: skarp) αχρησιµοποίητος [aχrisimǥpiitǥs] / en ubrukt fyrstikk αχρησιµοποίητο σπίρτο [aχrisimǥpiitǥ spirtǥ] / gardinene var ubrukte/helt nye (gardinene var ikke opphengt ennå) οι κουρτίνες ήταν άβαλτες ακόµα [i kurtinεs itan avaltεs akǥma] / ubrukte bøken (splitter nye bøker) άπιαστα βιβλία [apiasta vivlia] ubrutt adj. (uavbrutt, ustanselig, ustoppelig, kontinuerlig, konstant) αδιάκοπος [aðjakǥpǥs] # (ubrutt, ubrytelig) άθραυστος [aϑrafstǥs] # (ukrenket, intakt) απαραβίαστος [aparaviastǥs] / en ubrutt regel απαραβίαστος κανόνας [aparaviastǥs kanǥnas] ubrytelig adj. (uoppløselig, evig) ακατάλυτος [akatalitǥs] # άρρηκτος [ariktǥs] # (ukrenkelig, uantastelig, uangripelig) απαράβατος [aparavatǥs] / en ubrytelig ed απαράβατος όρκος [aparavatǥs ǤrkǤs] / ubrytelige vennskapsbånd ακατάλυτοι δεσµοί ϕιλίας, οι [i akataliti ðεzmi filias] ubuden adj. (ubedt) ακάλεστος [akalεstǥs] # απρόσκλητος [aprǥsklitǥs] #

16 απροσκάλεστος [aprǥskalεstǥs] # selvutnevnt, uoppfordret) αυτόκλητος [aftǥklitǥs] / en ubuden gjest αυτόκλητος µουσαϕίρης [aftǥklitǥz musafiris] : ubudne gjester (inntrengning, uønsket besøk) απρόσκλητη επίσκεψη [aprǥskliti εpiskεpsi] ubundet adj. (fri, uten forpliktelser overfor, uten følelsesmessige bånd til noen) αδέσµευτος [aðεzmεftǥs] # (fri, uhemmet) ακάθαρτος [akaϑartǥs] # (ubehersket, utøylet, løssloppen, fri) αχαλίνωτος [aχalinǥtǥs] ubygd adj. (utilvirket) ανοικοδόµητος [anikǥðǥmitǥs] ubyråkratisk adj. αντιγραϕειοκρατικός [andiDžrafiǥkratikǥs] ubønnhørlig adj. (kompromissløs) αδιάλλακτος [aðjalaktǥs] # σκληρός [sklirǥs] # (hard, streng, ubarmhjertig) άτεγκτος [atεŋktǥs] # ανένδοτος [anεnðǥtǥs] # ανυποχώρητος [anipǥχǥritǥs] # αµείλικτος [amiliktǥs] / på dette punktet er jeg ubønnhørlig/ubøyelig στο σηµείο αυτό είµαι ανυποχώρητος [stǥ simia aftǥ imε anipǥχǥritǥs] ubønnhørlig adv. αδιάλλακτα [aðjalakta] # ανυποχώρητα [anipǥχǥrita] # (kompromissløs) ανένδοτα [anεnðǥta] # (ubøyelig, urokkelig, som ikke går på akkord, seig, ukuelig) ανυποχώρητος [anipǥχǥritǥs] / han var ubønnhørlig i utførelsen av sine plikter ήταν ανένδοτος στην εκτέλεση των καθηκόντων του [itan anεnðǥtǥs stin εktεlεsi tǥn kaϑikǥndǥn tu] ubørstet adj. αβούρτσιστος [avurtsistǥs] ubøyelig adj. (stiv) άκαµπτος [akamptǥs] # (ubønnhørlig, steil, fast, intolerant) αδιάλλακτος [aðjalaktǥs] # ανένδοτος [anεnðǥtǥs] # (hard, streng) σκληρός [sklirǥs] # άτεγκτος [atεnktǥs] # (umedgjørlig, hardnakket, sta, steil) ανένδοτος [anεnðǥtǥs] # ασυµβίβαστος [asimvivastǥs] # αγύριστος [ajiristǥs] # (kompromissløs, ubønnhørlig) ανυποχώρητος [anipǥχǥritǥs] # (forherdet, som ikke angrer) αµετανόητος [amεtanǥitǥs] # (ukuelig) αδάµαστος [aðamastǥs] # (udeklinabel, som ikke kan kasusbøyes) άκλιτος [aklitǥs] / i prinsippsaker er han ubøyelig σε θέµατα αρχής είναι ασυµβίβαστος [sε ϑεmata arçis inε asimvivastǥs] / på dette punktet er jeg ubøyelig (jeg gir meg ikke på dette) στο σηµείο αυτό είµαι ανυποχώρητος [stǥ simia aftǥ ime anipǥχǥritǥs] / ubøyelig vilje αδάµαστη θέληση, η [i aðamasti ϑεlisi] : med ubøyelig vilje (med stor besluttsomhet) µε ανένδοτη αποϕασιστικότητα [mε anεnðǥti apǥfasistikǥtita] / være ubøyelig når det gjelder disiplin (kreve full lydighet, være svært striks, holde streng disiplin) είµαι άτεγκτος στα θέµατα πειθαρχίας [imε atεnktǥs sta ϑεmata piϑarçias] ubøyelig adv. αδιάλλακτα [aðjalakta] # ανένδοτα [anεnðǥta] # ανυποχώρητα [anipǥχǥrita] ubøyelighet f.m. (fasthet, bestemthet, besluttsomhet) άκαµψια, η [i akampsia] udannet adj. (upolert, ubehøvlet, uoppdragen) άγαρµπος [aDžarbǥs] # άξεστος [aksεstǥs] # απαιδαγώγητος [apεðaDžǥjitǥs] # (ubehøvlet, ukultivert) απλάνιστος [aplanistǥs] # αµπλάνιστος [amblanistǥs] # (ulærd, lite belest) αµόρϕωτος [amǥrfǥtǥs] # αδιάβαστος [aðjavastǥs] # (ukultivert, uopplyst) ακαλλιέργητος [akaliεrjitǥs] # (grov, keitet, landsens) βλαχικός [vlaçikǥs] udatert adj. αχρονολόγητος [aχrǥnǥlǥjitǥs]

17 udefinerbar adj. adj. (ubestemmelig, ubestemt, ikke fastsatt) απροσδιόριστος [aprǥzðjǥristǥs] udefinert adj. (vag, uklar, utydelig) ακαθόριστος [akaϑǥristǥs] udekket adj. (udekt, uten beskyttelse) ακάλυπτος [akaliptǥs] # (om bord: ikke dekket) άστρωτος [astrǥtǥs] # (ubeskyttet, uskjermet, udekt) απροκάλυπτος [aprǥkaliptǥs] / (mil.) en udekket flanke ακάλυπτη πλεύρα, η [i akalipti plεvra] / et udekket bord άστρωτο τραπέζι [astrǥtǥ trapεzi] udeklarert adj. (om vare som ikke er oppgitt i tollen) αδήλωτος [aðilǥtǥs] udekt adj. (udekket, uten beskyttelse) ακάλυπτος [akaliptǥs] # (om bord: ikke dekket) άστρωτος [astrǥtǥs] # (ubeskyttet, uskjermet, udekket) απροκάλυπτος [aprǥkaliptǥs] / (mil.) en udekt flanke ακάλυπτη πλεύρα, η [i akalipti plεvra] / et udekt bord άστρωτο τραπέζι [astrǥtǥ trapεzi] udelelig adj. αδιαίρετος [aðjεrεtǥs] # που δε διαιρείται [pu ðε ðiεritε] udelelighet f.m. αδιαιρετότητα, η [i aðiεrεtǥtita] udelt adj. αδιαίρετος [aðjεrεtǥs] # που δε διαιρέθηκε [pu ðε ðiεrεϑikε] # (ikke oppkuttet, hel) ατεµάχιστος [atεmaçistǥs] # (udelelig, komplett, hel, full) αµέριστος [amεristǥs] # (uutskilt, ikke utdelt) αξεχώριστος [aksεχǥristǥs] udemokratisk adj. αντιδηµοκρατικός [andiðimǥkratikǥs] # (grunnlovsstridig, avvikende, unormal, uvanlig, unormal) ανώµαλος [anǥmalǥs] / udemokratiske løsninger ανώµαλες λύσεις [anǥmalεs lisis] udetonert adj. (om granat: ueksplodert) άσκαστος [askastǥs] udiagnostisert adj. αδιάγνωστος [aðjaDžnǥstǥs] udisiplinert adj. (om oppførsel el. person) αντιπειθαρχικός [andipiϑarçikǥs] # ανυπότακτος [anipǥtaktǥs] # ανυπόταχτος [anipǥtaχtǥs] # απειθάρχητος [apiϑarçitǥs] # απείθαρχος [apiϑarχǥs] # άτακτος [ataktǥs] # άταχτος [ataχtǥs] # (uoppdragen, uforbederlig) ασυµµόρϕωτος [asimǥrfǥtǥs] / en udisiplinert flokk (en urolig folkemengde) ένα απείθαρχο πλήθος [εna apiϑarχǥ pliϑǥs] / udisiplinert oppførsel αντιπειθαρχική διαγωγή [andipiϑarçiki ðiaDžǥji] / udisiplinerte barn ανυπότακτα παιδιά [anipǥtakta pεðja] udiskutabel adj. (ikke gjenstand for diskusjon) ούτε συζήτηση [ute sizitisi] # (utvilsom) αναµϕίβολος [anamfivǥlǥs] # αναµϕισβήτητος [anamfizvititǥs] # (filos.) (uimotsigelig) αποδεικτικός [apǥðiktikǥs] # αποδεδειγµένος [apǥðεðiDžmεnǥs] # αδιαµϕισβήτητος [aðiamfizvititǥs] # αδιάψευστος [aðjapsεfstǥs] # (hevet over enhver tvil, udiskutabel) εκτός συζητήσεως [εktǥs sizitisεǥs] # (hevet over enhver tvil) πέρα από/έξω από κάθε αµϕιβολία/αµϕισβήτηση [pεra apǥ/εksǥ kaϑε amfivǥlia/ mfizvitisi] / det er udiskutabelt (det er hevet over enhver tvil) αυτό είναι αναµϕίβολο [aftǥ inε anamfivǥlǥ] udisponert adj. ((om dividende/fortjeneste:) ikke utbetalt, (om landeiendom:) ikke utparsellert, (om sameie:) udelt) αδιανέµητος [aðianεmitǥs] udrenert adj. (ufiltrert, usilt, usiktet) ασούρωτος [asurǥtǥs] # αστράγγιστος [astraŋgistǥs] # αστράγγιχτος [astraŋgiχtǥs] udrikkelig adj. (ikke til å drikke, ikke drukket ennå, ikke full, edru) άπιοτος [apiǥtǥs] / det er udrikkelig (det er uegnet som drikk) δεν είναι κατάλληλο για πιόσιµο [ðεn inε

18 katalilǥ ja pjǥsimǥ] udugelig adj. (utilstrekkelig, inkompetent, ineffektiv) ανεπαρκής [aneparkis] # ανίκανος [anikanǥs] # (uskikket, uegnet) άτοπος [atǥpǥs] # (slapp, initiativløs, giddeløs) ανεπρόκοπος [anεprǥkǥpǥs] # απρόκοπος [aprǥkǥpǥs] # απρόκοϕτος [aprǥkǥftǥs] # (ubrukelig, verdiløs, elendig, ynkelig) αχαΐρευτος [aχairεftǥs] # άχρηστος [aχristǥs] / en udugelig advokat ανίκανος δικηγόρος [anikanǥz ðikiDžǥrǥs] / en udugelig administrasjon/regjering ανίκανη διοίκηση/κυβέρνηση [anikani ðiikisi/ kivεrnisi] / en udugelig leder/lærer/taler ανίκανος αρχηγός /δάσκαλος /οµιλητής [anikanǥs arçiDžǥs/ǥmilitis/anikanǥz ðaskalǥs] / et udugelig menneske άχρηστος άνθρωπος [aχristǥs anϑrǥpǥs] udugelighet f.m. (udyktighet, inkompetanse) αναξιότητα, η [i anaksiǥtita] # ανεπάρκεια, η [i anεparkia] # ανικανότητα, η [i anikanǥtita] # (klossethet, dumhet, tåpelighet) ατόπηµα, το [tǥ atǥpima] / han fikk sparken på grunn av udugelighet απολύθηκε λόγω ανικανότητας [apǥliϑikε lǥDžǥ anikanǥtitas] / yrkesmessig udugelighet επαγγελµατική ανεπάρκεια [εpaŋgεlmatiki anεparkia] udyktighet f.m. (udugelighet, inkompetanse) αναξιότητα, η [i anaksiǥtita] # ανεπάρκεια, η [i anεparkia] # ανικανότητα, η [i anikanǥtita] udyr n. (beist, svin) κτηνάνθρωπος, ο [Ǥ ktinanϑrǥpǥs] # κτήνος, ο [Ǥ ktinǥs] / når han drikker blir han et udyr όταν πίνει γίνεται κτήνος [Ǥtan pini jinεtε ktinǥs] udyrket adj. (uoppdyrket, upløyd, uryddet, brakk) ακαθάριστος [akaϑaristǥs] # ακαµάτευτος [akamatεftǥs] udødelig adj. (evig, evigvarende) αθάνατος [aϑanatǥs] # (uutslokkelig, uforgjengelig, som ikke visner) αµάραντος [amarandǥs] # απέθαντος [apεϑandǥs] / en av de udødelige (=halvgudene) innen musikken ένας από τους ηµιθέους της µουσικής [εnas apǥ tus imiϑεus tiz musikis] / sjelen er udødelig η ψυχή είναι αθάνατη [i psiçi inε aϑanati] / udødelig poesi/musikk αθάνατη ποίηση/µουσική, η [i aϑanati piisi/musiki] udødeliggjøre v. (bevare for evig, forevige) αποθανατίζω [apǥϑanatizǥ] # διαιωνίζω [ðiεǥnizǥ] / han er udødeliggjort gjennom sin diktning (hans dikt gjorde ham udødelig) τα ποιήµατα του του εξασϕάλισαν την αθανασία [ta piimata tu tu εksasfalisan tin aϑanasia] / udødeliggjøre noens minne διαιωνίζω τη µνήµη κάποιου [ðiεǥnizǥ ti mnimi kapiu] udødeliggjøring f.m. (forevigelse) αποθανάτιση, η [i apǥϑanatisi] # αποθανατοσµός, ο [Ǥ apǥϑanatizmǥs] udødelighet f.m. αθανασία, η [i aϑanasia] # (uforgjengelighet) αϕθαρσία, η [i afϑarsia] / han talte om/kåserte over sjelens udødelighet οµιλούσε περί της αθανασίας της ψυχής [Ǥmilusε pεri tis aϑanasias tis psiçis] udøpt adj. (ikke kristnet) αβάϕτιστος [avaftistǥs] udåd m. (ugjerning) διάπραξη, η [i ðjapraksi] uedel adj. (om metall)(simpel, ynkelig) ευτελής [εftεlis] / uedelt metall ευτελή µέταλλα, η [i εftεli mεtala] uegennytte f.m. (selvfornektelse, selvoppofrelse, uselviskhet, altruisme) αυταπάρνηση, η [i aftaparnisi]

19 uegennyttig adj. (uselvisk, storsinnet, sjenerøs) ανιδιοτελής [aniðiǥtεlis] # αϕιλοκερδής [afilǥkεrðis] # (uten baktanker, endefram, liketil, oppriktig) ανυστερόβουλος [anistεrǥvulǥs] uegnet adj. (upassende, ubeleilig, ubekvem) ακατάλληλος [akatalilǥs] # (upassende, uskikket) ανάρµοστος [anarmǥstǥs] # άτοπος [atǥpǥs] # (ubrukbar) απρόσϕορος [aprǥsfǥrǥs] / plassen er uegnet som feriested το µέρος είναι ακατάλληλο για διακοπές [tǥ mεrǥs inε akatalilǥ ja ðiakǥpεs] uegnethet f.m. (uskikkethet; uleilighet, bryderi) ακαταλληλότητα, η [i akatalilǥtita] uegoistisk adj (uegennyttig, uten baktanker, endefram, liketil, oppriktig) ανυστερόβουλος [anistεrǥvulǥs] uekspedert adj. ανεπίδοτος [anεpidǥtǥs] / uekspedert brev (postvesenet: brev om ikke blir levert/hentet) ανεπίδοτο γράµµα [anεpiðǥtǥ Džrama] uekte adj. (falsk, uekte) νόθος [nǥϑǥs] # καταχρηστικός [kataχristikǥs] # (tilgjort, påtatt, simulert) επίπλαστος [εpiplastǥs] / uekte brøk καταχρηστικό/νόθο κλάσµα [kataχristikǥ/nǥϑǥ klazma] / uekte datter (datter født utenfor ekteskap) εξώγαµη κόρη, η [i εksǥDžami kǥri] uekthet f.m. (svik og bedrag, løgnaktighet) ανειλικρίνεια, η [i anilikrinia] uelegant adj. (lite elegant, klossete, ubehjelpelig) άκοµψος [akǥmpsǥs] # άχαρος [aχarǥs] # (uestetisk, ufiks, uskjønn) άγαρµπος [aDžarbǥs] # αντιαισθητικός [andiεsϑitikǥs] # (grov, ufin, taktløs, vulgær) απειρόκαλος [apirǥkalǥs] / uelegante klær άγαρµπα ρούχα [aDžarba ruχa] / en uelegant stil (ubehjelpelig uttrykksmåte) ένα άκοµψο ύϕος [εna akǥmpsǥ ifǥs] uemballert adj. ασυσκεύαστος [asiskεvastǥs] uendelig adj. (evig, endeløs) προαιώνιος [prǥεǥniǥs] # αιώνιος [εǥniǥs] # αέναος [aεnaǥs] # πανάρχαιος [panarçεǥs] # ατέλειωτος [atεliǥtǥs] # ατελείωτος [atεliǥtǥs] # (uopphørlig, endeløs, evigvarende) ακατάπαυστος [akatapafstǥs] # άπαυτος [apaftǥs] # (enorm, kjempestor) αχανής [aχanis] # (umålbar, utallig, grenseløs) ακαταµέτρητος [akatamεtritǥs] # άπειρος [apirǥs] # απέραντος [apεrandǥs] # άσω(σ)τος [asǥ(s)tǥs] # (uutsigelig, usigelig, ubeskrivelig) αµολό(γ)ητος [amǥlǥ(j)itǥs] / han har uendelige rikdommer (han er styrtrik, steinrik) χει ακαταµέτρητα πλούτη [εçi akatamεtrita pluti] / i det uendelige ώς τον αιώνα τον άπαντα [Ǥs tǥn εǥna tǥn apanta] # (til dommedag) µέχρι δευτέρας παρουσίας [mεχri ðεftεras parusias] / veien til landsbyen syntes uendelig lang άσωστος µας ϕάνηκε ο δρόµος για το χωριό [asǥstǥz mas fanikε Ǥ ðrǥmǥz ja tǥ ΧǤriǤ] uendelig adv. (i det uendelige, alltid, til evig tid) αενάως [aεnaǥs] # απείρως [apirǥs] # απέραντα [apεranda] # (usigelig, ubeskrivelig) άρρητος [aritǥs] / uendelig liten απειροελάχιστος [apirǥεlaçistǥs] # απειροστικός [apirǥstikǥs] / uendelig mye bedre/mindre απείρως καλύτερα/µικρότερος [apirǥs kalitεra/mikrǥtεrǥs] uendelighet f.m. (endeløshet, uendelig antall) απειρία, η [i apiria] # άπειρο, το [tǥ apirǥ] # απεραντοσύνη, η [i apεrandǥsini] # (det uendelige rom) αχανές, το [tǥ aχanεs] / en uendelighet av små partikler µια απειρία µορίων [mja apiria mǥriǥn] /

20 himmelens uendelighet το άπειρο του ουρανού [tǥ apirǥ tu uranu] / med blikket festet på uendeligheten (stirrende inn i uendeligheten) µε τα µάτια καρϕωµένα στο άπειρο [me ta matja karfǥmεna stǥ apirǥ] / stjernenes uendelighet (uendelige antall) η απειρία των άστρων [i apiria tǥn astrǥn] / universets uendelighet η απεραντοσύνη του κοσµικού χώρου [i apεrantǥsini tu kǥzmiku ΧǤru] uendret adj. (uforandret, konstant) αµετάβλητος [amεtavlitǥs] # ατροποποίητος [atrǥpǥpiitǥs] # ολόιδιος [ǤlǤiðjǤs] # (om lovforslag) ατροπολόγητος [atrǥpǥlǥjitǥs] / disse skikkene har holdt seg uendret i hudrevis av år τα έθηµα αυτά παραµένουν αµετάβλητα επί αιώνες [ta εϑima afta paramεnun amεtavlita εpi εǥnεs] uenig adj. διαϕωνών [ðiafǥnǥn] # ασύµϕωνος [asimfǥnǥs] # (ikke forlikt om) ασυµϕώνιστος [asimfǥnistǥs] # ασυµϕώνητος [asimfǥnitǥs] / de er uenige med hverandre έχουν ασυµϕωνία µεταξύ τους [εχun asimfǥnia mεtaksi tus] / si seg uenig i αντιτείνω [anditinǥ] : ha sa seg uenig i at vi ikke hadde tid αντέτεινε ότι δεν είχαµε χρόνο [andεtinε Ǥti ðεn iχamε ΧrǤnǤ] / si seg uenig med noen i διαϕωνώ µαζί κάποιον σε [ðiafǥnǥ mazi kapiǥn sε] : jeg beklager, men jeg må si meg/jeg er uenig med deg i dette spørsmålet λυπάµαι που διαϕωνώ µαζί σου σ' αυτό το θέµα [lipamε pu ðiafǥnǥ mazi su saftǥ tǥ ϑεma] / være uenig διαϕωνώ [ðiafǥnǥ] # είµαι ασύµϕωνος [imε asimfǥnǥs] : være uenig med noen έχω διαϕωνία µε κάποιον [εχǥ ðiafǥnia mε kapiǥn] : jeg er helt/totalt uenig med deg διαϕωνώ µαζί σου εντελώς [ðiafǥnǥ mazi su εndεlǥs] : jeg var uenig med han på mange punkter διαϕώνησα µαζί του σε πολλά σηµεία [ðiafǥnisa mazi tu sε pǥla simia] uenighet f.m. (uoverensstemmelse, dissens, meningsforskjell) διαϕωνία, η [i ðiafǥnia] # αντιγνωµία, η [i andiDžnǥmia] # ασυµϕωνία, η [i asimfǥnia] # διγνωµία, η [i ðiDžnǥmia] # διχογνωµία, η [i ðiχǥDžnǥmia] # διάσταση γνώµων, η [i ðjastasi DžnǤmǤn] # δυσαρµονία, η [i ðisarmǥnia] # (stridighet, uenighet, konflikt) διαµάχη, η [i ðiamaçi] # (splid, krangel) διαίρεση, η [i ðjεrεsi] # διαϕορά, η [i ðiafǥra] # διένεξη, η [i ðjεnεksi] # έριδα, η [i εriða] # (tvist, kontrovers, polemikk, meningskamp) αµϕισβήτηση, η [i amfizvitisi] / det er uenighet (det finnes ulike oppfatninger/meningsforskjell) υπάρχει διάσταση γνωµών [iparçi ðjastasi DžnǤmǤn] / det var noe/en viss uenighet på møtet έγινε µια παρεξήγηση κατά τη συνεδρίαση [εjinε mja parεksijisi kata ti sinεðriasi] / gi uttrykk for sterk uenighet εκϕράζω έντονη διαϕωνία [εkfrazǥ εndǥnǥ ðiafǥnia] / løse/bygge bru over en uenighet λύνω µια διαϕωνία [linǥ mja ðiafǥnia] / samtalene endte i full uenighet οι συνοµιλίες κατέληξαν σε πλήρη ασυµϕωνία [i sinǥmiliεs katεliksan sε pliri asimfǥnia] / stor uenighet µεγάλη αντινωµία [mεDžali andinǥmia] uensartet adj. (brokete) ανάκατος [anakatǥs] # ανόµοιος [anǥmiǥs] # (ulik, av et annet slag) ετερώνυµος [εtεrǥnimǥs] # (urimelig, uoverensstemmende, upassende) άτοπος [atǥpǥs] / uensartede brøker ετερώνυµα κλάσµατα [εtεrǥnima klazmata] uerfaren adj. (uøvd, grønn, naiv) άπειρος [apirǥs] # άπραγος, ο [Ǥ apraDžǥs] # άτριϕτος [atriftǥs] # άψητος [apsitǥs] # (utrenet, halvstudert, grønn ) αµάθητος [amaϑitǥs] # άµαθος [amaϑǥs] # (uskyldig, blåøyd) άβγαλτος [avDžaltǥs] # αξεσκόλιστος [aksεskǥlistǥs] # (om frukt/mennesker: umoden, uferdig, grønn) ανώριµος [anǥrimǥs]