Alt hann átti á fold. Tonart F 4/4. Orð: Harry Birtilíð - Am. fólkalag. Alt hann F átti á C7. fold var ein F koyggja, borð,

Transkript

1 Alt hann átti á fold Orð: Harry Birtilíð - Am. fólkalag Tonart F 4/4 Alt hann F átti á C7 fold var ein F koyggja, og hann kendi seg heima um C7 borð, hann var F gamal og F7 lá til at Bb doyg Bbm gja, og hann F teskaði C7 eymt hesi F orð; Leið meg F einaferð C7 enn út á F dekkið. lat meg ganga ta D7 seinastu Gm vakt C7. Lat meg F stýra tað F7 seinasta Bb strekkið, áðrenn C skipið til C7 kai hevur F lagt. Hetta far var mítt heim gjøgnum lívið, og tað bar meg í suður og norð, nú til hvíldar eg ruraður blívi mína seinastu frívakt umborð. Tá mín deksvakt er komin at enda og mítt tørn til at stýra er av, vil eg ongantíð heim aftur venda til tað stóra og brúsandi hav. Page 1

2 Amanda fra Haugesund Orð: Lars Raknes Lag: "Nils-Georg" Tonart F 3/4 Da F sist jeg var hjemme i byen på dans i Turnhallens lille C7 sal, sto lykken meg bi, og jeg fikk en sjangs hos henne mitt livs ide F al. Hun Bb var som en brigg - stolt og frodig - jeg F var ganske sjelven og snodig, men jeg C7 kom da fram og fikk følge hjem, og i porten - der fikk jeg en F klem! Refr.: Ja, F ingen ga meg en sådan stund som Amanda i fra Hauge C7 sund. Og ingen har slik en deilig munn, den er som en rosen F lund. Jeg Bb har hatt i mine arme for F skjellige deilige, varme, men C7 ingen var dog så god og rund som Amanda i fra Hauge F sund! Og nå ble det vår i mitt barkede bryst, mitt liv fikk ny kulør! Vel - jenter, det hadde jeg saktens kyss't på landlov i nord og i sør. Jeg var ikke visere karen, - jeg trodde jeg var fullbefaren! Men Amanda, hei - hadde en egen drei og noen gloheite kysser som svei! Refr.: Ja, ingen... Og nå har hun ordnet med fut og med prest, hun er lei av sølibat. Page 2

3 Når jeg kommer hjem, - ja, da blir det fest på Eriksens pensjonat. Men sjøen, den må jeg begive, og begynne på landkrabbelivet. Jeg har fått lugar opp i Djupaskar på en kvist etter en som var rar! Refr.: Og der skal jeg ha meg en salig stund med Amanda i fra Haugesund. Og siden tar jeg en deilig blund hos Amanda i fra Haugesund. Jeg har hatt i mine arme forskjellige deilig, varme, men ingen var dog så god og rund :/:som Amanda i fra Haugesund!:/; Page 3

4 Anna Joensen Orð: Jacob Hjelte - Týtt: Sverri Egholm Tonart C 2/4 Tá vit C arbeiddu her saman, Anna G Joensen og eg tá G7 komu nógvir sjeikar inn á C okkara kafé. Men so ein dagin síggja vit ein C7 sera spelknan F mann griksk andlitsgrein og C yvirskegg, ein G gjørdur Don Ju C an. C7 Anna F Joensen var pjakut, men tá C hann so kom á gátt, fleyg hon G straks ímóti honum, smikrut C sum eitt frell og spott. Tó eg F royndi alt eg kundi, næstan C rann hvørt fótaspor, so var tó G altíð Anna Joensen tann fyrra til hans C borð. Men hann vitjaði so javnan, og so spentar royndu vit at fáa meira at vita um fýrin tó við fyrilit; og so ein dagin segði hann seg hava væl lønt starv á virkinum hjá pápanum og væntaði ein arv. Anna Joensen og eg, vit droymdu hvør í sínum lag dreym um hús og bil og pengar og ein mann av góðum slag, men eg tordi ei at vóna, at hann hevði hug á mær tí sjálvsagt hevði Anna Joensen tann besta kjansin har. Hann var høviskur og hevði stóran ring við diamant, vit gingu so við oyrnaklips og øðrum pynt og fjant. Og varrareytt og neglalakk á fingrum og á tóm, í sunnudagsklæðum yrkadag og okkar' bestu skóm. Anna Joensen var vøkur, yndislig í brúm og brá. Nøsin hennara var bein, men mín var greflig, reyð og skrá. Hon var kløn og snøgg, men eg var meira at siga prúð og rund so eg kundi einki vænta mær, so tað skilti eg um stund. So ein dagin kendi eg mær ein so meinan hjartasting, tí tá kom Anna Joensen og vísti mær sín ring. Tá tók eg av mær oyrnaklips og neglalakk og alt og tað sum síðan hendi, tað er stutt og skjótt fortalt. Anna Joensen seg iðraði, tað skilja vit jú øll, tí hann royndist stórur svindlari, og hann er horvin nú. Og eg standi enn við diskin og eg eri bara glað, tí hevði hann havt biðið meg, so hevði mestur eg sagt ja. Page 4

5 Dansen på Sunnanö Där C går en dans på Sunnanö, där G7 dansar Rönnerdahl med lilla Eva Liljebäck på C pensio G7 natets C bal, och F gennom fönstren C strömmar Am in från D7 Tonart C 3/4 sommernatten G7 sval, C doft av sy F rener C och jas Dm min i Am pensio Dm natets E7 sal. C Doft av sy F rener C och jas Am min i Dm pensio G7 natets C sal. Och lilla Evas arm är rund och fräknig hennes hy och röd som smultron hennes mun, och klänningen är ny. - Herr Rönnerdahl, det är ju ni som tar vem ni vill ha bland alla kvinnor jorden runt, det har jag hört, haha! - Bland alla kvinnor jorden runt, det har jag hört, haha! - Att ta är inte min musik, nej fröken, men att ge! Jag slösar men är ändå rik så länge jeg kan se. - Vad ser ni då, Herr Rönnerdahl, kanske min nya kjol? - Ja, den och kanske något mer. Tag hit en bra fiol! Ja, den och kanske något mer. Tag hit en bra fiol! Där går en dans på Sunnanö till Rönnerdahls fiol, där dansar vågor, dansar vind och snön som föll i fjol. Den virvlar där, där går et brus igennom park og sal och sommarmorgonen står ljus och södergöken gal. Och sommarmorgonen står ljus och södergöken gal. Och lilla Eva dansar ut med fänrik Rosenberg och inga fräkner syns på hyn, så röd är hennes färg. Men Rönnerdahl är blek och skön och spelar som en gud och svävar i en högre rymd där Eva er hans brud. Och svävar i en högre rymd där Eva er hans brud. Page 5

6 Eg minnist úr gomlum søgum Eg F minnist úr gomlum Bb søgum, sum C7 móðir mín segði F frá um Føroyar í gomlum Bb døgum, hvussu F føroyingar C7 vóru F tá; C7 roysni og brøgd at F gera Bb teimum á F hjarta C lá, høgt F mundu teir F7 høvdið Bb bera, tí F fríbøndur C7 vóru teir F tá. Tonart F 3/4 Trúfastur altíð var maður, vildi ei bróta sítt orð, í vertskapi fróður og glaður við egið sum við annans borð. Ei vin í neyð teir gloymdu, æran var teirra mið, og hana so væl teir goymdu alt eftir norðmanna sið. Tá stongd var ei bóndans stova, um ókunnugt fólk kom á leið, men rómastampur úr kova og válgarin spardust ei. Tann, ið av lítlum varð argur, varð hildin fyri spott, tann, sum var ræddur og kargur, fekk mangan ótelgdan tátt. Ein maður við røttum sinni kann látast av rók og rong, men leingi skal liva hans minni í søgu so væl sum í song'. Latið ei søguna doyggja, goymið hana so væl, í dreingja sinni og moyggja hon mikið útrætta skal. Page 6

7 Eg siti so eina Eg og nú og F Bb Gm siti so eina við bálið í kvøld C7 F C7 hugsi um teg mín elskaða, F Bb sólin fer niður, og náttin gerst C7 F F7 stjørnurnar glitra himni á, Bb F Eg reið mær avstað til Texas bý, G7 yvir preriur, fløtur, fjøll og Gm C eg reið mær henda langa veg, F tí eg skuldi hitta teg, mín C hestur, mín saðil og F eg. C7 líð, F Bb Gm Og nú vit aftur sita saman her, C7 F C7 við longsli eg taki teg í favn, F Bb Gm aftaná hesa longu vandamiklu ferð, C7 F F7 eg teski títt elskaða navn. Eg reið mær avstað... Gm køld, Tonart F 4/4 Page 7

8 Eins og áarstreymur rennur F Eins og áar C7 streymur F rennur vallarhugu G7 rin hjá C mær, C7 og í barmi mínum brennur Tonart F 3/4 longsil út um bygdar F garð. Eg vil skoða C7 villar F víddir, eg vil njóta G7 sól Dm og C7 vind. Fagurt Gm hagin D7 nú er Gm skrýddur, G7 lætt fer C lot um G7 fjal C la F tind. Felagar, tit pjøkan takið, kom í hagan burt við mær, vendið bygdini so bakið - móti okkum sólin lær. Hoyrið fuglaljóð í haga, síggið seyðafylgi mong, dýr og menniskju seg gleða; Trív tí í ein vallarasong! Tá ið eftir dagsins hita kaldligt lot um víddir fer, snípan letur okkum vita, at tað hvíldarstund nú er, og tá fara vit í tjaldið, og vit sova sælan blund, inntil náttin missir valdið á tí snimmu morgunstund. Page 8

9 Eitt sunnukvøld í plantasjuni Orð og lag: Birni Dam Tonart C 12/8 Eitt C sunnukvøld í plantasjuni C7, F har sita tvey lið um C lið; ein G7 genta og ein drongur, nei, C nú orki G7 eg ikki C longur. Eg F aftan fyri tey lá eitt G7 sunnukvøld í plantasjun C i. G7 Tey tosa um stjørnum og mána sita eina løtu og gána, men so loypa tey upp við ein hvøkk - tað var nakað, sum gjørdi tey kløkk. Hetta aftan fyri tey lá eitt sunnukvøld í plantasjuni. O, C góð C7 a, o, F góða, kom og C set teg her hjá D7 mær G7! O, C góð C7 a, o, F góða, kom G7 nú, meðan slett ongin C sær. Her G7 er so góður friður, so C tú kanst G7 seta teg C niður, :/: her F er so gott og so C hugnaligt, tí tú G7 ert mær so fitt, so C fitt. Eg fjaldur undir greinunum lá fyri tey meg ei skuldu sjá, men so kom eg til at bróta eina grein, so tað runt um plantasjuna hvein tað var hetta, sum gjørdi tey kløkk - eitt sunnukvøld í plantasjuni. O, góða Page 9

10 Fagra Blóma Orð: Poul F. Joensen Tonart D 4/4 D/A Fagra blóma tú sum prýðir A A/D A7 D fjallatindar berg og skørð, bø og ong og grønar líðir, A A7 D D7 hvat er fagrari á jørð? G Eina blómu tó eg kenni, D E A7 fagrast hon av øllum er, D sjálvt ei rósan líkist henni, A/D tað er A7 hon eg valdi D mær. Blómur spretta móti vári, følna, tá ið heystið er, mín, hon blóma man alt árið, um so kalt og kavið er. - Einaferð hon bert kann blóma, følnar hon, eg følni við. Fylgja skal eg blómu míni, til tann síðsta hvíldarfrið. Page 10

11 Gomul minnir D Sum eg her siti við A7 veitslunar borð, Tonart D 3/4 tankarnir víða D sveima, minnini berast í A7 suður og norð, dvølja við smáttuna D heima. Tá G sólin á kvøldi sakk D logandi reyð syngjandi B fuglur um E7 reiður sítt A7 fleyg. D Niðri á støðni um A klettin tað dróg. Nú er alt bara D minnir. Minnast tit friðin um bygdina lá, øll høvdu tíð at liva, skemtandi menn undir hjallum tú sá, tímatabell var ei skrivað. Tá sólin á kvøldi sakk logandi reyð, syngjandi fuglur um reiður sítt fleyg. Niðri á støðni, um klettin tað dróg. Nú er alt bara minnir. Eg minnist hanan á morgni, hann gól húskið hann alt fekk at vakna. Fiskafløgg veittra í rísandi sól, rívur á trøðni raka. Í torvi á Kvígandal kyndu vit bál, vit drukku "roykte", vit burdu sagt skál. Svumu í ánni, ja pápi svam við. Rík eru gomul minnir. Og tá so dangurnar riggaðu til, garpar á Suðurland sigldu. Nýbarkað seglini settu teir til, stýrdu á bárunum villu. Men heima har sótu tey kona og børn, lýddu á havið í stormi og ódn, longdust til heystið, tá sluppin kom heim. Nú er alt bara minnir. Í urðini sóu vit húkandi menn lótu sín afførning fara. Harðvunnar kjálkar, og fastbitnar tenn, kendu til útnyrðing harðan. Page 11

12 Teir royttu ein neva av sýrum og gras turkaðu endan, tað var onki fjas. Tíðin var tíðin, sjálvt lívið var alt. Nú er tað bara minnir. Víst vóru løtur við álvara í, "Gráa" til tarvs mátti fara, spulað um halan, og eg spurdi hví, fekk tá um storkin at læra. Tá sólin á kvøldið sakk logandi reyð, syngjandi fuglur um reiður sítt fleyg. Niðri á støðni, um klettin tað dróg. Nú er alt bara minnir. Page 12

13 Hamarsá Hamars D á! Tú føgur var og A7 rein, Tonart D 4/4 minnist eg hvønn bøkk í tær - hvønn D stein. Har sum piltur D7 mangan dvaldist G eg, Hamars D á! Eg A7 aldri gloymi D teg. Hamarsá! Tú barnaá mín er, aldri tú úr huga mínum fer. Ungar mínar føddi tú so væl. Hamarsá! Eg aldri gloyma skal. Hamarsá! Nei eingin á sum tú, hevur givið mær so nógv, og nú ið eg eldist, minni troðka á bjartast glógvar tú, o, Hamarsá. Myllufossurin í Hamarsá, ikki stórur, men vit vistu tá ið vit altíð máttu fáa fong. Gleddi gentu tú og gleddi drong. Hamarsá! Nú eldur eri eg, minnist enn tað tíð, tú gleddi meg. Mínar pisur altíð føddi tú, Hamarsá! Tí takki eg tær nú. Hamarsá, eg kvøðu beri tær, tú var áin, ið av øðrum bar nú eg standi áarbakka á minnist eg teg, kæra Hamarsá. Page 13

14 Han byggede sin hytte Han E bygged sin B7 hytte ved den A gamle og E rare Bb mand B7. E fjeldets fod, Tonart E 3/4 Og E rundt om hans hytte A træerne E gror, de eneste B7 venner han E har. Her havde han boet i mange år, hans gang var bleven så tung. Mat var hans øjne og hvidt hans hår, han har dog engang været ung. Han var i sin ungdom en livsglad gut, der trodsed modgang og alt. Men lykken og glæden brat blev slut, da han misted sin unge brud. Når stormen suser om hyttens væg, han sætter sig i en krog. Han er ikke ræd for mørkets magt, men for minder som ind på han jog. Det var jo slig en stormfuld nat, han misted sin unge brud. Han fandt hende oppe ved fjeldets fod, hun var død i den stormfulde nat. Han tog hende op af sneens favn og strøg hendes lokkede hår. "Se op på mig Ingrid og hvisk mit navn, som du gjorde så mangen gang før." Men Ingrid kunne ej mer ham se, ej hellere hviske hans navn. Hun kunne ej se han lå på knæ, i sneen og græd som et barn. Siden den dag han sit hjem forlod, forældre søskend og alt. Han bygged sin hytte ved fjeldets fod og blev siden "Gammel-trold" kaldt. Page 14

15 Hvalfangervalsen Orð og lag: Johnny Johansen Tonart D 3/4 Når skuta D stevner mot G sydhavets D blå ocean, med Norges A stolteste sjøfolk om D bord. De har sagt farvell til G venner og D kjendte i land, og til A søsken og far og D mor. De drar i G vei til et liv i vinterens D svarteste tid. De drar fra A hjemlandets skjønneste D høst. D7 I is, ku G lde og snø, der er det D spøk og humør, og sangen A går med mandig D røst. Niðurlag: Du skal se livet ombord, hos alle gutta fra nord. når de nynner på hvalfanger A valsen. For at stemningen er jo alltid på topp, når de nynner på hvalfanger D valsen. Arbeid og slit er hvalfangerens liv, i sydhavets D7 mørke og G grå, men alltid de nynner no n D toner av en A7 ekte hvalfanger D vals. Når skuta gynger på sydhavets blå ocean, og stormens bråttsjø heftig de får. Da drømmer alle om våren,når fangsten er endt, og deres tanker til hjemlandet går. De lengter hjem fra et liv i vinterens svarteste tid, de venter alle på sommer og sol, i is og kulde og snø, der er det spøk og humør, og sangen går i dur og moll. Niðurlag... Page 15

16 Jeg er Zigeuner C C7 Solen er borte, min dag er forbi, F skumringen C øver sit D7 trylle G7 ri. Syng lille C pige C7 om F elskov og had, Cdim syng om C Span A7 ien, det Dm gør G7 mig så C F C glad. Tonart C 4/4 Jeg er Zigeuner og hedt er mit blod, nede i Spanien min vugge stod. Der har jeg drømt under solgyldne træer, drømt min elskede var mig så nær. Vi er et folk uden blivende sted, os er der ingen, der regner med. Dog er vi mennesker ligesom I, vi er stolte, så glade og fri. Nu vil jeg drømme i flammernes skær, Drømme, min elskede var mig nær, Syng, lille pige, for nu er vi to, -du skal synge os begge til ro Je eri Vágbingur, heitt er mítt blóð, úti á Toftalíð vøgga mín stóð. Havi je droymt undir sóleyganum, hvussu herligt í Toftalíð tað er. Je eri Valari, heitt er mítt blóð, uppi í Valinum vøgga mín stóð. Havi je droymt undir sóleyganum, hvussu herligt í Valinum tað er. Page 16

17 Kalli katt Orð: Kári P. Tonart C 2/4 C Gongur tú ein keitúr G millum trý og C fimm konteynarar øl og brennivín og G timbur skipast C in C7 n so F sært tú gamla kalla katt C húka á sín C7 stav F skoða farna C verk sítt endur G føðast hvønn ein C dag Tá gerst hann aftur ungur sum lossaði hann har fyri hvønn ein breyðbita hann knossaði og bar meðan skip tey stevndu út og onnur stevndu inn men tað var aldri fólk sum kalli ið sóu vinningin Hann minnist mangan kaffimunn og mangan lítlan dramm í regni millum konteynararnar vinirnir og hann meðan skip tey stevndu út og onnur stevndu inn men tað er aldri fólk sum teir ið síggja vinningin Høgir harrar hábærsliga lyfta av sín hatt heilsa tær og konuni men aldri kalla katt tí skip tey stevndu út og onnur stevndu inn onkrir lyftu aðrar upp um lúnningina Ein dagin undir lossing ein stórur kassi datt og so var eingin tímalønin meir hjá kalla katt tað er fjálgt at pensjónerast av at gerast sekstifimm men beikst at missa farmin tí at árar leggjast inn Kalli gníggjar eyguni og starir út á hav um skamma stund so skal hann sjálvur sína ferð av stað :/: summar skútur stevna líka inn í himmalin og kalli trýr at har fær hann at síggja vinningin :/; Page 17

18 Kom og dansa + Viljasangurin Franz Lehàr, 1905 Tonart D 3/4 VILJA, MÍN VILJA (orð: Heðin S.): D Vilja, mín Vilja, mítt hjarta er títt. A7 Gævi at títt eisi D ni verður A7 mítt? D Áh, sum eg elski teg F#m vilt og so B7 ørt. A Hvat hevur E7 tú við meg A7 gjørt? D Vilja, mín Vilja, mítt hjarta er títt. A7 Í allar ævir skalt D tú verða A7 mítt D lívsljós og Bm lagna og F#m lív uttan B7 fals. A7 Kom lat oss dansa ein D vals G D! KOM OG DANSA (orð: Chr. Holm Isaksen): D Kom og dansa, hjartanskæri A7 skat D tur A mín! A7 Hoyr, fiólin káta kvøður D há A7 song D tín D7! G Kvøður A7 kátt um D elsk Bm hug Em og um A søtan F# gleim; Em lat hann A bera D okkum burt Bm(G) EmA7 í an nan D heim! Kom og dansa, kæra, legg teg í mín arm! Lívgandi er hvíldin við tín mjúka barm. Lítla hjarta titrar eymligt móti mær, sum ein bangin dúgva sárt við veingjum slær. Fagra høvdið hvílir móti bringu blítt, fuglaungin kennir reiðrið fjálgt og lýtt. Skálkasøta brosið leikar vørrum á, spyr, um ikki skjótt tær munnu kossin fá. Eygu møtast - burt er horvið alt, sum er; eina sveima vit í eini dreymaverð. Søtt sum blóman angar, mjúkt sum aldan slær, streymar heitt tí unga yndi móti mær. Alt er skýmligt, eina dansa tú og eg; smáar varrar teska eymt: Eg elski teg! Ørur eg tær kyssi, streingir tagna brátt. Page 18

19 Svunnin er ein fríð og føgur dreymanátt. Page 19

20 Kristina fyri handan Á Orð: Hans Andr, Djurhuus - Lag: Alvar Kraft Tonart C 3/4 1. Til C tín eg sendi hesa G7 vísu, Kris G tina fyri G7 handan C Á. Hon er um ferðina við G7 hýsu. Vit sigldu vandasjógvin C tá. Tað F vóru G Per á C Sondum og F hesin G7 gamli C her. Við A7 Súluni av Dm Strondum vit G7 gjørdu hesa C ferð. 2. Har slongdust vit í havsins veldi, av versta vestanveðri var. Vit vóru sum í einum eldi, eitt flogfar her, ein knøttur har. Tá segði Per á Sondum; Eg sigi fyri meg, vit sigla sum á brondum, so Gud forbarmi seg. 3. Groth hýsuna í Grimsby seldi og fyri allarbesta prís tá vóru vit í sonnum veldi ja, næstan sum í Paradís. Tá keypti eg tær frakka og grønar skógvar við mær sjálvum leðurjakka av allarbesta snið. 4. Og meðan vit í Grimsby lógu, varð Súlan gamla stásað upp. Tað søgdu øll, sum hana sóu, at hon var heimsins besta slupp. Og tá avstað vit sigldu, var málað alt og brætt. Tvey flogfør okkum fylgdu av landi út á slætt. 5. Og Súlan út á blotan legði, gróv kjálkan djúpt í aldukamb. Page 20

21 Hann frískað upp av suðri hevði, so hvør ein skeki stóð á tamb. Hon var seg um at sora so manga ódnar økt; men lív var innanborða, og hvør lanterna sløkt. 6. Við ongum ljósum, uttan ótta, vit sigldu inn á tryggan vág. Her eingir vandar okkum hótta og postur gongur til og frá. Nú sendi eg tær frakka og skógvar uttan tá; tó, ikki skalt tú takka, Kristina handan Á. 7. Eg elski teg, tú væna kvinna, sum bíðar mær á heimastrond, tí tú ert von og verd at vinna; brátt skyggir ringur tær á hond. Tú gert meg ovurglaðan, og hvar tú setir fót, eg síggi grønan hagan og rósugrógvið grót. Page 21

22 Lilja mín ljósa C Kom við mær kæra, /C lat /D okk /E um F fara Tonart C 3/4 Fjøllini C lokka og sólfevnd er G fold. C Alskleikur langur, C7 Vín, sól og F sangur fevna teg, C kyssa títt G dúnmjúka C hold. /G/E/C Minnini yngja, fuglarnir syngja. blómurnar anga í hásummarsól, Bjartastu rósu eldfima drósið Eg fann, tá vit reiddu á lyngheiðum ból. Himnasæl kvóðu fuglarnir fróðu lívsins og kærleikans æviga ljóð. Glitrandi anga, Dupult so mangar Blómur hvør tindur í gullglæmu vóð. Goym fragdarlagið lít á mítt kvæði, gloriukransar av sangum um teg. Hvørt spor vit treða Minnini læa, Blómur og fjøll elska teg eins og eg. Einaferð kæra, stormarnir fara, oyðandi megi, elskhug og gleim; Vit skulu syngja Sangir um yngja um kærleikans sólgylta lívsglaða heim. Ver hjá mær drósið lilja mín ljósa, menn meg, tá heyststormar fara um skørð norðlýsið aldar stjørnurnar kaldar og mánagull skyggir á følnaðan svør. Page 22

23 Deytt ástartosið, fryst blómubrosið, tó skal eg minnast tín lívsdjarva sang! Sól mín og uggi Aldri ein skuggi Elskaða, kom set teg her í mítt fang. Page 23

24 Meg minnist eina mynd Meg C minnist eina mynd - eg var lítil tó -/7 fagrari mynd, eg aldri C7 sá; G tá, tað E7 var lítil Am bygd, fram við A7 vatn hon Dm lá, Tonart C 3/4 og F húsini C vóru so F fitt og so C smá. Í bønum á blik løgdu gentur løk, og roykurin rak yvir grasgrøn tøk. Hvør klettur sum skarlak litaður var, og krúnu av támi tindurin bar. Ein drongur við tráðu sat vatni hjá, ein áarløkur rann skamt har frá. Ein tjóðraður hestur í beiti stóð í lofti kvað fuglur sítt kvøldarljóð. Alt átti so friðarligt hvíldarlag - kvøldarhvíld eftir strævnan dag. Sólin var farin um fjallaskarð, tó enn stóð glæman og lýsti har. Ein føgur, ein yndislig summarmynd við sólsetursglæmu um høgan tind. Og eg kann minnast, eg ynskti mær, at mær mátti unnast at búgva har. Tó aldri eg enn slíkt stað havi sætt, og einki havi eg frá tí frætt; og myndin er burtur - skrødd ella brend, og eina av mær, ongum øðrum kend. Page 24

25 Nánd So F rótleyst er -/a sinni títt, Bb altíð á D7 ferð tað Gm tykist sum gloymir tú C virðini -/7 her. Hví F droy -/a mir tú A7 heldur um Bb fjarskotin Bbm lond enn F/C síggja tað G7 vakra, sum Gm er C7 F í nánd? Tonart F 2/4 Tær tykir at lívið er keðiligt - grátt, hvønn er tað tú saknar - hví falla í fátt? Tá aldri tú unnir tær hvíld ella frið, fæst onki at grógva við tína lið. Far innar í stovuna, um hon er trong og lurta - hon syngur ein stillan song; hon rúmar tó nakað, sum tú leggur í har vantar bert tað - at tú varnast tí. Tann eydnan, tú hómar um blánandi fjøll, hvør sigur hon finst ei í heimahøll? Tú átti ei friðleysur leita so fjart, men lært teg at elska tað, sum tú sært. Page 25

26 Nede i Saksland Tonart D 3/4 D Nede i Saksland en A7 pige så skøn Leved så herligt sit D liv :/ G Hun var sigøjner af D stammen hun kom A7 her til det fremmede D land. :/ Hun dyrked musik i en skøn harmoni - Spillede på sin guitar :/Sang om sit liv i det fremmede land Og det var skøn harmoni. :/ Nede i Saksland en ridder så skøn - Lyttede og sang dertil :/Straks så forelsket i pigen han blev Tænkte og gid hun var min. :/ Ridderen ganger til pigen og spør, Pige og hvad er dit navn :/Jeg er fra Ungarn så yndig hun kvad - Affa og det er mit navn. :/ Vil du mig elske, mig elske på jord Elske mig på al min færd :/Kronen av guld og juveler du får - Sig mig hvad ønsker du mer. :/ Jeg er sigøjner og greve er du - Aldrig jeg svigter min stam` :/jeg er fornøjet med mit liv som det er Her i det fremmede land/:. Nede i Saksland man skuer en grav Tæt ved det mossprædte sted :/Tæt ind til siden af ridderens grav Hviler sigøjnerens ben. :/ Page 26

27 Niklas hjá Pena Eg F eiti Niklas hjá Pena, Tonart F 3/4 og er eri fjøruti C ár, mín C7 kona er Marin Malena, og hon fylti trýss í F gjár; F7 Tó eg Bb elski Marin Male Bbm nu, - helst F tá hon ei er her í nánd - eg C næstan aldri meg F veni undir C7 hennara jarnhørðu F hond. Fyrstu ferð eg kendi, at hon ein gívur var, var brúdleypsdagin: Hon brendi rúsdrekkakortið hjá mær. Tá skuldi eg aldri havt talað, tí klovan hon langaði mær í skallan, so alt fór at mala á, Marin Malena hjá mær. Eg tori ei síðan at siga annað enn: Góða hjá mær. Hvat, ið hon enn man meg biðja, so fær hon sama svar. Biður hon meg vaska blæur ella klóra á rygginum sær, svari eg fúsur og glaður; Ja, elskaða Marin hjá mær Um Marilyn Monroe segði; Niklas, eg eri so køld, hugtungur svarað eg hevði; Eg tori ikki í kvøld. So høgt eg enn man seta viðgitna krovið á tær; eg noyðist tó hægri at meta Marin Malenu hjá mær. Nú kunnu tit kanska halda, at tað er so synd í mær, men ein er, sum øllum man valda. Page 27

28 Hann hjálpir nokk eisini mær. - Tí man eg aldri meg vena, Um enn hon so dúgliga goyr, Mín elskaða Marin Malena, Eg veit, at hon einaferð doyr. Page 28

29 Nólsoyarsangurin Hygg oyggin har C liggur so long og so Ei fagrari stað tú nakrantíð C sá, við fugli í haga í urð og í F líð. Jú vakrast er C oyggin um hásummar G7 tíð. G7 mjá. Tonart C 3/4 Niðurlag: C Nólsoy, tú mín huga at tær altíð G7 dregur, Heima og úti mín kærleika C hevur. Á sumri og F vetri, tá skip fer um C lond. Tá kyrt er við G7 landið, og tá brim er við C strond. Har sunnast á oynni tú vitarnar sær, men Nólsoyar viti heiðurin fær. Hann ljósgeislar sendir so langt yvir vág. Tað fyrsta av Føroyum mong skútan her sá. Men tá ið so brimið mót Eiðinum slær, og klívur við sjónum oynna í tvær, tá maður av húsi dró bátin av leið, tí brimið tað brýtur so høgt upp um Eið. Og tá ið so víkin við seiði er fylt. Tú fær hann á dyrging og nót um tú vilt. Í avgomlum døgum av bygd komu før, tí nógvur var seiður við Nólsoyar fjørð. Men Stongin og Borðan tey siga mær frá, at her liggur Nólsoy so long og so mjá, við fugli í haga í urð og í líð, jú, vakrast er oyggin um hásummartíð. Page 29

30 Nú sólin sær søkir hav Í D skýming á A/E trøðni, eg D7/F# hómi á har D dandar G eitt D/A æð A7 u D par. D Fuglurin A/E letur, D7/F# sólin hon G setur G lónni, meg D minnist G her D/A alt, A7 sum D var. Ein farri av Bm farnari D fornari tíð D7 Tonart D 6/8 tað G kennist sum D alt A gong D ur A aftur. D Kellingar A á tutlar D fossinum G frá, meðan D sólin G sær D søk A7 ir D hav. Skýmingaskuggar, - ei hómast gluggar meg frøðir eitt farvuspæl Røðin av tindum, í skiftandi myndum ein sjón, sum mær hóvar væl. Hvør túgva, hvør lág, hvørt grógvandi strá úr øllum nú minni tala. Titandi fet, - eg kenni hvørt vet, meðan sólin sær søkir hav. Ritubergsskarið ein syngjandi varði títt margfaldafuglasjóð. Letur ein spógvi, svarar ein kjógvi hoyr láin sítt eyðkenda ljóð. Men uppi í dimminum hómi eg enn, seg mýr snýpan stoytir á høvdið. Alt hetta spæl, meg minnist so væl, meðan sólin sær søkir hav. Kempur so seigar, løgdu inn teigar úr haga til grønkandi bø. Harðvunnar hendur garðurin stendur við klípum frá hæddum í støð. Her stóðu teir kropnir við haka í hond, teir saksaðu, veltu og gróvu. Treiskir teir bygdu á kroppinum land, meðan sólin sær søkir hav. Smábarnaføtur í traðkaðar gøtur so skjótt skifti ættarlið. Piltur til abba, flytist av stabba Page 30

31 brátt næsti stóð undir lið. Skjótt tíðin her rann, á øllum hon vann, bert fossurin kvøður í elli. Hann stóð jú har sá eldast hvørt par, meðan sólin sær søkti hav. Jens Eli Ellefsen Page 31

32 Per fór til havnar Orð: Sune F. Jacobsen Lag: Vísulag (Pål sine høner) Viðmerking: Yrktur til V4 sending 11. desember C Per fór til C7 Havnar at F keypa sær C vøttir, G svintu og C annað, sum G krevst til ein C túr. C Fór inn á C7 gólvið hjá F sínari C dóttir, G legði seg C niður og G fekk sær ein C lúr. "Vak meg Am aftur, tá D7 útvarpið G kemur"! C Sjálvandi Am faðirsins D7 vilja hon G fremur. C Útvarpið C7 kemur og F sigur so C tað A7 ; Um Dm7 átta mi C nuttir fer G Másin av C stað. 2. Skóleysur Per upp úr sofuni flýgur, spyr hvussu ólukkan hetta ber til. Bannar eitt sindur, men skilir umsíðir, Strandferðslan sjálvandi ger, sum hon vil. Ferðaætlan skal eitast at vera, Harragud veit, hvussu teir mingulera. Har er tó einki at gera við tað. Um átta minuttir fer Másin avstað. 3. Ikki so lættur á beinunum longur skundar sær kortini, alt tað hann kann. Tungan so langt út úr munninum hongur, børnini ræðast tann ókunnumann. Eingin bilur og tungt er at bera, mong vóru ørindi eftir at gera. Har er tó einki at gera við tað. Um átta minuttir fer Másin avstað. 4. Alt meðan Per gjøgnum býin sæst halta uttan at unna sær hvíld ella steðg. Sandingur situr í stóli hjá Hjalta, letur har falla sítt vælvaksna skegg. Hjalti rakar, men óreinsettur, noyðist at gevast, tá helvtin er eftir. Har er tó einki at gera við tað. Um átta minuttir fer Másin avstað. Tonart C 2/4 Page 32

33 5. Tvey eru komin til Havnar at vígast, borðreitt tey hava á Sandi til fest, tí kann so illa við vígsluni bíðast, presturin skrumblar tey saman sum best. Av tí tey óttast, at Másin skal fara, eydnast bert øðrum sítt ja-orð at svara. Har er tó einki at gera við tað. Um átta minuttir fer Másin avstað. 6. Demmus hann skvamblar í baðstovu síni, vaskar sær ryggin, sum helst treingir til, hoyrir so útvarpið, "óreint í trýnið", finnur nóg illa á klæðunum skil. Svartur skógvur og brúnur tann eini, skøðir seg kvikliga skeivt uppá beinið. Har er tó einki at gera við tað. Um átta minuttir fer Másin avstað. 7. Sjáldsom er gongan um skerstokkin dettur, tungt er at renna mót' tíðini kapp. Illur er onkur, ið kanska lá eftir, glaður er hann, ið við skipinum slapp. Onkur lovar at fara til fútan, annar at geva Jóhann upp á snútan. Har er tó einki at gera við tað. Um átta minuttir fer Másin avstað. Page 33

34 Rasmus C Kenna tit Rasmus, Rasmus í G Gørðum, Tonart C 2/4 hann eigur sær bæði hestar og C neyt. So hevur hann hjallin niðri í G fjørum, saltfisk og sperðil, um á hjá honum C treyt. Men C Rasmus, ja Rasmus, hann følir seg so G eina, hann hugsar um Rasminu, sum situr heilt C aleina. Tí Rasmus, ja Rasmus, hann er gamal G drongur, slaturin gongur, hann tímir ikki C longur. C aaa F aaa G aaa C aaa C aaa F aaa G aaa C aaa "Nú má eg mær finna eina fitta gentu, hevði eg torað at ligið framvið. Eg fylgdi Rasminu, sjálvt um teir mangan flentu, men kanska hon ikki er heilt ómøgulig." Tí Rasmus, ja Rasmus, hann er gamal drongur, slaturin gongur, hann tímir ikki longur. Hann droymir um Rasminu bæði dagar og nætur, vinirnir arga hann, so hann er ofta nokk so flatur. Og Rasmus, ja Rasmus, hann fór sær ein dagin yvir at nesi og norður um á. At fríggja hann ætlaði, reyður og smæðin, spurdi Rasminu, á knøunum hann lá; "Rasmina, Rasmina, mín fitta rosina, vilt tú um meg fjálga, mín lívsins kamina?" "Ja, elskaði Rasmus, nú kundi eg skríggjað, í tríati ár havi eg nú væntað teg at fríggja". Page 34

35 Rósan og summarfuglurin Orð: Florence Broderick Lag: Rosen og sommerfuglen C Tann síðsta rósan stóð á kvøldi G7 blá, tá hon tann Dm síð G7 sta G summarfuglin C sá. Nú er várt F vakra summar Fm endað C brátt, og A fyri Dm vindin G7 flúgva bløð míni C smátt. O summarfuglur ver tú her hjá mær, tá stormur herjar yvir land og hav. Men nei, hann hoyrdi ikki, hvat hon bað, hann lyfti veingirnar og fleyg avstað. Hann fleyg og fleyg. Tá kvøldið kom á glið, hann angraði, til rósu vendi við. O rósa, kanst tú fyrigeva mær alt ilt, ið eg júst havi gjørt móti tær. Ov seint, ov seint, tí nú var rósan deyð, eitt ból av tornum summarfuglin beyð. Tí hendi tað, tá sól í eystri rann, ein deyðan summarfugl hjá tornum tú fann. Tonart C 3/4 Page 35

36 Sára C Sára eitur genta mín, hon er av Sela G7 trað. Hon tænir nú í Tjørnuvík og er í góðum C lag C7. Tonart C 3/4 Hjá F Peri uppi Suðuri, hon C passar høsn og neyt, og so dugir F hon so C sera Am væl at Dm kóka G7 mjólka C greyt. O, Sára! O, Sára! O, Sára mín hon er av Selatrað. Sára seymar blóðmørsindur - eltir garnatálg. Hon er von og tekkilig, og so er hon so fjálg. Hon bindur troyggjur, vøttir mær og lappar hvørja spjørr; og fyri tað eg gevi henni lítlan koss á vørr. :,: O, Sára! O, Sára! O, Sára mín; hon er av Selatrað. Vit hittust í Plantasjuni, tað var eitt leygarkvøld. O, Sára, Sára, Sára mín, o, sum tú tá var køld. Mánin skein á sund og fjør og gylti frystu ong; og tá ið eg so kroysti teg, tá brakaði hvør spong. :,: O, Sára! O, Sára! O, Sára mín; hon er av Selatrað. Tá aftur eg til heystar komi, Sára, Sára mín, tá skalt tú verða brúðarklødd, so vøkur og so fín. Hjá Peri uppi Suðuri, vit gifta okkum inn; tann fyrsti lítli "sprellibassin", hann skal eita Finn! :,: O, Sára! O, Sára! O, Sára mín; hon er av Selatrað. Page 36

37 Sjómaður kvøður Tonart C Orð: Bjarni Wiberg Joensen Lag: Kurt Foss og Reidar Bøe 3/4 Viðmerking: Yrktur fyrst í 50-árunum á fiskiskapi í Norðurnoregi. 1. Sum C fuglur ið G7 ferðast um C himmal og C7 hav, ein F longsul vit C fingu í D7 ogn G7, frá Dm sól stíg úr C havi til F sól fer í C kav, vit F sigla í G7 ódn og í C logn. 2. Vit sigla í eystan har sól stígur upp, í vestan har aftur hon fer, við trolara eins og við lítlari slupp, vit sigla har fiskurin er. 3. Ein mynd okkum fylgir um leiðin gerst long, av landinum, fólkinum har, av fjøllum, av líðum, av grønkandi ong, av tí, bert ein sjómaður sær. 4. Og hevur tú onkran, ið beyð tær farvæl, sum kysti og tók teg í favn, sum eftir tær leingist og fevna teg skal, tá aftur tú kemur í havn. 5. Tú fyri mær stendur á degi sum nátt, og góða, tú ert mær so kær, eg streingirnar røri, mítt eyga er vátt, og var eg bert heima hjá tær. 6. Hvar kósin enn gongur, tey minnini mong, ei kámast og hvørva frá mær, eg elski teg góða, og syngi mín song, so leingi mítt hjarta tað slær. 7. Nú tagnar mín gittar, eg glíði nú inn í svøvnin og droymi um teg, tú eigur mín kærleika, troystar mítt sinn, tín kærleiki uggar nú meg. Page 37

38 Skýmingsstund. Orð: Heri Nolsøe Tonart F 4/4 Tá ið F sólglæman Bb søkkur í F havið, Fánar C7 dagurin burt skýmings F stund, Eg á tindinum Bb siti og F droymi, Hoyri C7 rødd tína, tó tú ert F burt, Eg Bb hoyri tóna Bbm slátt, Í F lotinum ein Dm sang, Sum G7 vekir vøkru minnini um C7 teg, Tá ið F sólglæman Bb søkkur í F havið, Eg í C7 einsemi hugsi bert um F teg. Mánalýsið á fjørðinum speglast, Kvøldarfriður um land og um hav, Her eg siti og útsýnið njóti, Dimmir tindar um glitrandi fjørð, Eg hoyri tónaslátt, Í lotinum ein sang, Sum vekir vøkru minnini um teg, Mánalýsið á fjørðinum speglast, Eg í einsemi hugsi bert um teg. Page 38

39 Vandringsmenn synger Oss G kan du D møte på all D7 verdens G veier, vår fot har D trådt på Am alle D markers G muld, den G7 bylt vi C bær på det er alt vi G eier, Tonart G 3/4 men vi har stjerne D blink og måne G C G gull. Og vi har set de skjønne soloppganger, hørt bekken sildre gjennom eng og kraft, hørt fuglesangen over blomstervanger, og sommerruset i den stille natt. Vi har en drøm, en verden bak vår panne, så langt den rekker er den evig vår og det er nye sjøer, der er gyldne lande med nye eventyr hvor enn vi går. Når sol går ned, og det blir skumringstide vil bekken nynne oss sin melodi, for vi er vandringsmenn i verden vide og ingen gledesstund går oss forbi. Vi tar imot og gir med åpne hender, så glad og rik er ingen mann på jord som vi når natten sine stjerner tenner og lar den lyse i en vandrers spor. Tekst: Arne Paasche Aasen Melodi: Kurt Foss & Reidar Bøe Page 39

40 Vónsvikin Orð: Andreas Djurhuus Lag: Scot Wisman Tonart C 4/4 Eg far C væl tær heilsi kæri G7 vinur, gloym tú meg, tungt rennur hjarta C blóð, C7 og far F væl, vit síggjast aldri, C aldri aftur her, burt mín G7 kærleika, tú við tær C dró. C7 Eg aldri, F aldri elski nakran C aftur, kærleiks G trá í huga mínum C var, C7 og far F væl, mín hjartans einkar C skattur, Kærleiks G7 hiti mín svann burt við C tær. Tá ið tú sært vesturskinið skína, tá hvørt kvøld, eg hugsi bert um teg, mín áminning livir um alt annað burtur svann, eina teg í huga goymi eg. Kvøldarsól tær sendir heilsu mína, sólglæman burt kyssir tár av kinn, og farvæl, tú sært ei meira skína, vesturskin, sum svann í deyðan inn. So við og við sum sólin søkkur niður, kámast meira burtur dagsins ljós, einsamallur siti eg og droymi bert um teg, tú úr hjarta mínum setti kós. :/: Far so væl í friði einkarskattur, fyri trongd eg ikki gráta kann, ongantíð eg vænti sorgin lættir, lívsvón mín við tær hon burtur svann. :/; Lívsvón mín við tær hon burtur svann. Page 40

41 Wild rover I've F been the wild rover for F7 many a Bb year, And I F spent all my C7 money on whiskey and F beer. But now I'm returning with F7 gold in re Bb store. And F never I'll C7 play the wild rover no F more. And it's C7 no, nay, never, F No, nay, F7 never, no Bb more will I F pl F7 ay the wild Bb rover, No C7 never, no F more. Tonart F 3/4 I went to a shanty I used to frequent, And I told the landlady my money was spent. I asked her for credit, she answered me "nay", sayin', "Customers like you I can get any day". And it's no,... I drew from my pocket ten sovereigns bright, and the landlady's eyes opened wide with delight sayin', "I have the wiskey and wine of the best, and the words that I told you were only in jest". And it's no,... I'll go home to my parents, confess what I've done, and hope they will pardon their prodigal son. And if they will do as so often before, never I'll play the wild rover no more. And it's no,... Page 41