εpaϑε tipǥta] / omfattende skader εκτεταµένες ζηµίες [εktεtamεnεz zimiεs] /

1 skabb m. ψώρα, η [i psǥra] skabbete adj. ψωραλέος [psǥralεǥs] # (overf. fattigslig, ussel) ψωραλέος [psǥralεǥs] skaberakk n. (sidt, utsmykket hestedekken) έποχον, το [tǥ εpǥχǥn] skabrøs adj. (uanstendig, anstøtelig, skitten) σκαµπρόζικος [skambrǥzikǥs] / en skabrøs komedie µια σκαµπρόζικη κωµωδία [mia skambrǥziki kǥmǥðia] # βαρύνω [varinǥ] skade m. (ødeleggelse) ζηµία, η [i zimia] # ζηµιά, η [i zimja] # βλάβη, η [i vlavi] # βλάψιµο, το [tǥ vlapsimǥ] # (på person) τραύµα, το [tǥ travma] # (sårskade, støtskade) τραυµατισµό, το [tǥ travmatizmǥ] # (skramme, blåmerke, blodutredelse) κάκωση, η [i kakǥsi] # (treffer, slag, støt, kvestelse) βάρεµα, το [tǥ varεma] # (skadeverk) κακό, το [tǥ kakǥ] # καταστροϕή, η [i katastrǥfi] / av skade blir man klok (erfaring er visdommens mor) ο παθός µαθός [Ǥ paϑǥz maϑǥs] / gjøre enorm/stor skade κάνω αµέτρητο/µεγάλο κακό [kanǥ amεtritǥ/mεDžalǥ kakǥ] / gjøre skade på (ødelegge, ruinere, rasere) αϕανίζω [afanizǥ] # ερηµώνω [εrimǥnǥ] / gjøre stor/ enorm skade κάνω µεγάλη ζηµιά [kanǥ mεDžali zimja] : flommen/ stormen gjorde stor skade på avlingene οι πληµµύρες κάνανε/η θύελλα έκανε θραύση/µεγάλο κακό στα σπαρτά [i plimirεs kǥnanε/i ϑiεla εkanε ϑrafsi/mεDžalǥ kakǥ sta sparta] : tyfonen gjorde store skader på øya ο τυϕώνας ερήµωσε το νήσι [Ǥ tifǥnǥs εrimǥsε tǥ nisǥs] / gjøre uopprettelig skade κάνω ανεπανόρθωτο κακό [kanǥ anεpanǥrϑǥtǥ kakǥ] / ingen skade skjedd µηδέν ζηµιά [miðεn zimja] # (det skjedde ikke noe (galt)) δεν έπαθα/δεν έγινε τίποτα [ðεn εpaϑa/ðεn εjinε tipǥta] / jeg skal erstatte/dekke skaden (skaden skal belastes meg) η ζηµιά βαρύνει εµένα [i zimja varini εmεna] / komme til skade (bli skadelidende) παθαίνω κακό [paϑεnǥ kakǥ] : flyet falt ned, men flyveren kom ikke til skade το αεροπλάνο έπεσε αλλ' ο πιλότος δεν έπαθε κακό/δεν έπαθε τίποτα [tǥ aεrǥplanǥ εpεse al Ǥ pilǥtǥz ðεn εpaϑε kakǥ/ðεn εpaϑε tipǥta] / omfattende skader εκτεταµένες ζηµίες [εktεtamεnεz zimiεs] / skaden er uopprettelig η ζηµιά είναι αδιόρθωτη [i zimja inε aðjǥrϑǥti] # η ζηµιά/ το κακό δε διορθώσεται [i zimja/tǥ kakǥ ðε ðiǥrϑǥsεtε] / skadene beløper seg til (i alt)... (de samlede skader utgjør/kommer opp i) η γενική ζηµία ανέρχεται σε [i jεniki zimia anεrçεtε sε] / skadene han hadde pådratt seg οι κακώσιες που είχε υποστεί [i kakǥsiεs pu içε ipǥsti] / skadene var relativt begrenset οι ζηµίες ήταν σχετικά περιορισµένες [i zimiεs itan sçεtika pεriǥrizmεnεs] / skipet fikk store skader το πλοίο άπαθε σοβαρή βλάβη [tǥ pliǥ εpaϑε sǥvari vlavi] / ta skade av βλάπτω [vlaptǥ] # βλάϕτω [vlaftǥ] : du ville ikke ta skade av å gjøre ørlite grann! (du vil ikke ha vondt av å gjøre litt!) δε θα σε βλάψει να κάνεις και λίγη δουλειά! [ðε ϑa sε vlapsiz na kanis kε liji ðulja] / til skade for hans interesser προς βλάβη των συµϕερόντων του [prǥz vlavi tǥn simfεrǥndǥn du] / ubetydelig skade (liten skade) ασήµαντη ζηµιά [asimandi zimja] / uoverskuelig skade (uoverskuelige ødeleggelser) ανυπολόγιστη ζηµιά [anipǥlǥjisti zimja] skade v. βλάπτω [vlaptǥ] # βλάϕτω [vlaftǥ] # παραβλάπτω [paravlaptǥ] # πειράζω [pirazǥ] # (om person) τραυµατίζω [travmatizǥ] # (såre, skyte, drepe) βαρώ [varǥ] # (være til skade for, gå ut over, gå på bekostning av) είµαι σε βάρος του/της [imε sε

2 varǥs tu/tis] (kveste, påføre hevelse/blåmerke) µωλωπίζω [mǥlǥpizǥ] / det skader ikke å si det til han (det er ikke galt av oss å si det til han) δεν είναι κακό να του το πούµε [ðεn inε kakǥ na tu tǥ pumε] / det skader jo ikke å prøve (det er da et forsøk verdt) δε βλάπτει να δοκιµάσουµε [ðε vlapti na ðǥkimasumε] / det vil skade helsa di/ryktet ditt αυτό θα 'ναι σε βάρος της υγεία σου/ της υπόληψής σου [aftǥ ϑa na sε varǥs tis ijias su/tis ipǥlipsis su] / det vil skade våre interesser θα βλάψει τα συµϕέροντά µας [ϑa vlapti ta simfεrǥnda mas] # θα αποβεί σε βάρος των συµϕερόντων µας [ϑa apǥvi sε varǥs tǥn simfεrǥndǥn mas] / dette skader/er til skade for våre interesser αυτό θίγει τα συµϕέροντά µας [aftǥ ϑiji ta simfεrǥnda mas] / dårlig bensin kan skade motoren η κακή βενζίνι ίσως βλάψει τη µηχανή σου [i kaki vεnzini isǥz vlapsi ti miχani su] / et rykte som skader noens anseelse/ry διάδοση επιβλαβής για την υπόληψη κάποιου [ðiaðǥsi εpivlaviz ja tin ipǥlipsi kapiu] / er du skadet (forslått)? κτύπησες; [ktipises] # χτυπήθηκες; [Χtipiϑikεs] # βάρεσες; [varεsεs] / han/hun skadet foten sin (han/hun skadet seg i foten) βάρεσε στο πόδι [varεsε stǥ pǥði] / jeg er skadet/såret είµαι τραυµατισµένος [imε travmatizmεnǥs] / røyking skader helsa το κάπνισµα βλάπτει την υγεία [tǥ kapnizma vlapti tin ijia] / selvpåført/selvforskyldt sår eller skade (selvskade) αυτοτραυµατισµός, ο [Ǥ aftǥtravmatizmǥs] / skade alvorlig/hardt κατατραυµατίζω [katatravmatizǥ] / skade seg selv (påføre seg selv skade/sår) αυτοτραυµατίζοµαι [aftǥtravmatizǥmε] / skade saken βλάπτω την υπόθεση [vlaptǥ tin ipǥϑεsi] : du vil skade saken din ved å overdimensjonere den/ved å ta for hardt i θα βλάψει την υπόθεσή σου αν το παρατραβήξεις [ϑa vlapsi tin ipǥϑεsi su an dǥ paratraviksis] / skade/sverte ens rykte κηλιδώνω την υπόληψή µου [kiliðǥnǥ tin ipǥlipsi mu] / skade seg på (slå seg på (en gjenstand)) κτυπώ σε [ktipǥ sε] / uten å skade dine interesser (uten skade/prejudise for dine interessser) χωρίς να παραβλαϕτούν τα συµϕέροντά σου [ΧǤriz na paravlaftun ta simfεrǥnda su] skadeanmelder m. (fordringshaver, (den) skadelidende) απαιτητής, ο [Ǥ apεtitis] skadedyr n.pl. (utøy) επιβλαβή ζώα, τα [ta εpivlavi zǥa] # ζιζάνια, το [ta zizania] skadeerstatning f.m. (godtgjøring, vederlag) επανόρθωση, η [i εpanǥrϑǥsi] skadefro adj. (ondsinnet, sjikanøs, hatsk) εµπαθής [εmbaϑis] # χαιρέκακος [çεrεkakǥs] # µνησίκακος [mnisikakǥs] # µοχθηρός [mǥχϑirǥs] / være skadefro overfor andres ulykke (finne ondsinnet glede i andres ulykke/vanskjebne) βρίσκω κακεντρεχή ευχαρίστηση στη δυστυχία κάποιου [vriskǥ kakεndriki εfχaristisi sti ðistiçia kapiu] skadefryd m. (ondskapsfull glede) κακεντρεχής ευχαρίστηση, η [i kakεndrεçis εfχaristisi] # (ondskap, ondsinnethet) µοχθηρία, η [i mǥχϑiria] skadeinsekt n. βλαβερό έντοµο, το [tǥ vlavεrǥ εndǥmǥ] # (pl.) βλαβερά έντοµα [vlavεra εndǥma] # (skadedyr) ζιζάνιο, το [tǥ zizaniǥ] skadelidende adj. (jur.)(fornærmede part) θιγµένος [ϑiDžmεnǥs] # προσβεβληµένος [prǥzvεvlimεnǥs] / bli skadelidende (komme til skade) παθαίνω κακό [paϑεnǥ kakǥ] / jeg er (den som er) skadelidende θεωρώ τον εαυτό µου θιγέντα [ϑεǥrǥ tǥn εaftǥ mu ϑijεnda] skadelig adj. βλαβερός [vlavεrǥs] # βλαπτικός [vlaptikǥs] # κακός [kakǥs] #

3 (helsefarlig, fordervelig) επιβλαβής [εpivlavis] # επιζήµιος [εpizimiǥs] # (ødeleggende, farlig) ολέθριος [ǤlεϑriǤs] # κακοποιός [kakǥpiǥs] / denne vanen er skadelig for helsa αυτή η συνήθεια είναι επιζήµια για την υγεία [afti i siniϑia inε εpizimia ja tin ijia] / det er skadelig for våre interesser αυτό είναι βλαβερό για τα συµϕέροντά µας [aftǥ inε vlavεrǥ ja ta simfεrǥnda mas] : en holdning som er skadelig for mine interesser στάση επιζήµια για τα συµϕέροντά µου [stasi εpizimia ja ta simfεrǥnda mu] / klimaet var skadelig for helsa hans το κλήµα τον πείραξε στη υγεία του [tǥ klima tǥm biraksε sti ijia tu] / røyking er skadelig for helsa το κάπνισµα είναι επιβλαβές για την υγεία (=στην υγεία) [tǥ kapnizma inε εpivlavis ja tin ijia (stin ijia)] # (røyking skader helsa) το κάπνισµα βλάπτει την υγεία [tǥ kapnizma vlapti tin ijia] # το κάπνισµα πειράζει στην υγεία [tǥ kapnizma pirazi stin ijia] / skadelig (farlig) innflytelse κακή/ολέθρια/επιβλαβής επιρροή, η [i kaki/ǥlεϑria/ epivlavis εpirǥï] # βλαβερή/ κακοποιός επίδραση, η [i vlavεri/kakǥpiǥs εpiðrasi] / skadelige stoffer el. medikamenter βλαβερά ϕάρµακα [vlavεra farmaka] / skadelig/ til skade for helsa hans/hennes προς βλάβη της υγείας του [prǥs vlavi tis ijias tu] / smog er skadelig for helsa (luftforurensning er helsefarlig) το νέϕος είναι βλαβερό στην υγεία [tǥ nεfǥs inε vlavεrǥ stin ijia] skademelding f.m. έκθεση ζηµιών, η [i εkϑεsi zimjǥn] # (ulykkesrapport) αναϕορά για ένα ατύχηµα, η [i anafǥra ja εna atiçima] : framlegge/levere skademelding υποβάλλω µια αναϕορά για ένα ατύχηµα, η [ipǥvalǥ mia anafǥra ja εna atiçima] skadeserstatning f.m. (skadeoppgjør) αποζηµίωση, η [i apǥzimiǥsi] / få skadeserstatning παίρνω αποζηµίωση [pεrnǥ apǥzimiǥsi] / i tillegg til skadeserstatning vil du få 1000 ανεξάρτητα από την αποζηµίωση θα πάρεις και 1000 [anεksartita apǥ tin apǥzimiǥsi ϑa paris çilia εvrǥ] / kreve skadeserstatning διεκδικώ αποζηµίωση [ðiεkðikǥ apǥzimiǥsi] / ta ut stevning om skadeserstatning επιδικάζω αγωγή για αποζηµίωση [εpiðikazǥ aDžǥji ja apǥzimiǥsi] skadetaksering f.m. (jur.)(skadetakst) επιδίκαση αποζηµίωσης, η [i εpiðikasi apǥzimiǥsis] # (vurdering/verdiansettelse av tapene/skadene) αποτίµηση ζηµιάς [apǥtimisi zimjas] skaffe v. παρέχω [parεχǥ] # (skaffe til veie, skyte inn, legge på bordet) διαθέτω [ðiaϑεtǥ] (skaffe til veie, finne, oppdrive) βρίσκω [vriskǥ] # εξοικονοµώ [εksikǥnǥmǥ] # (forsyne med, utruste med) εϕοδιάζω µε[εfǥðjazǥ] # (presentere, by på, gi) παρουσιάζω [parusiasǥ] # (sikre) εξασϕαλίζω [εksasfalizǥ] # (skrape sammen, spare, få tak i) οικονοµώ [ikǥnǥmǥ] / hvem skal skaffe den nødvendige kapitalen? ποιος θα διαθέσει τ' αναγκαία κεϕάλαια; [piǥs ϑa ðiaϑεsi tanaŋgεa kεfalεa] / jeg må skaffe kapital πρέπει να οικονοµήσω το κεϕάλαιο [prεpi na ikǥnǥmisǥ tǥ kεfalεǥ] / jeg skaffet han en god stilling/jobb του εξασϕάλισα µια καλή θέση [tu εksasfalisa mja kali ϑεsi] / kan du skaffe meg et eksemplar µπορείς να µου εξασϕαλίσεις ένα αντίτυπο; [bǥriz na mu εksasfalisǥ εna anditipǥ] / skaffe mat til familien εϕοδιάζω την οικογένειά µου µε τρόϕιµα [εfǥðiazǥ tin ikǥjεnia mu mε trǥfima] / skaffe midlene παρέχω/διαθέτω τα µεσα [parεχǥ/ðiaϑεtǥ ta mεsa] : han skaffer midlene til... διαθέτει τα µέσα για... [ðiaϑεti ta mεsa ja] / skaffe noen husly/et sted å overnatte βολεύω κάποιον (σε/µε) [vǥlεvǥ kapiǥn] : jeg skal skaffe deg husly hos en venn

4 θα σε βολέψω σ' ενός ϕίλου [ϑa sε vǥlεpsǥ sεnǥs filu] : skaffe noen ei seng? βολεύω κάποιον µ' ένα κρεβάτι [vǥlεvǥ kapiǥn mεna krεvati] / skaffe (noen) informasjon/penger/klær εϕοδιάζω κάποιον µε πληροϕορίες /χρήµατα/ ρούχα [εfǥðjazǥ kapiǥn mε plirǥfǥriεs/χrimata/ruχa] / skaffe seg (skaffe seg, ta i besittelse, anta) αποκτώ [apǥktǥ] # αποχτώ [apǥχtǥ] # κατακτώ [kataktǥ] # (oppnå, få, ha) αποκοµίζω [apǥkǥmizǥ] # (kjøpe, løse, ta ut) βγάζω [vDžazǥ] / skaffe seg adgang til αποσπώ [apǥspǥ] / skaffe seg en kompetanse (i) (erverve seg dyktighet) αποκτώ µια ικανότητα [apǥktǥ mja ikanǥtita] / skaffe seg erfaring (få erfaring) αποχτώ πείρα [apǥχtǥ pira] / skaffe seg et veldig godt omdømme/renommé αποκτώ πολύ καλή ϕήµη [apǥktǥ pǥli kali fimi] / skaffe seg fiender/venner αποκτώ εχθρούς /ϕίλους [apǥktǥ εχϑrus/filus] / skaffe seg innpass hos/i (få en fot innenfor) εισχωρώ σε [isχǥrǥ sε] : skaffe seg innpass i det gode selskap/hos sosieteten εισχωρώ στην καλή κοινωνία [isχǥrǥ stiŋ gali kinǥnia] / skaffe seg jord//jordvei/ jordeiendom αποχτώ γη [apǥχtǥ ji] / skaffe seg kunnskap(er) αποκτώ γνώσεις [apǥktǥ DžnǤsis] : han skaffet seg kunnskap(er) απέκτησε γνώσεις [apεktisε DžnǤsis] / skaffe sykeseng (skaffe (senge)plass på sykehus) παρέχω νοσοκοµειακή κλίνη [parεχǥ nǥsǥkǥmiaki klini] / skaffe til veie penger/kapital βρίσκω χρήµατα/ κεϕάλαιο [vriskǥ Χrimata/kεfalεǤ] skaft n. (stav, stang, spyd) κοντάρι, το [tǥ kǥndari] # (håndtak, grep) λαβή, η [i lavi] # µανίκι, το [tǥ maniki / en kniv med svart skaft µαυροµάνικο µαχαίρι [mavrǥmanikǥ maçεri] / skaftet på en kniv/ei øks/hakke η λαβή ενός µαχαιριού/τσεκουριού/ µιας αξίνας [i lavi εnǥz maçεriu/tsεkuriu/mjas aksinas] / sopelime med langt skaft σκούπα µε µακρύ κοντάρι, η [i skupa mε makri kǥndari] skake v. (dirre, sitre, skjelve, vibrere) τρέµω [trεmǥ] # ρίγω [riDžǥ] # τραντάζοµαι [trandazǥmε] # σείοµαι [siǥmε] # αναπεταρίζω [anapεtarizǥ] # (riste, vibrere, dirre) δονούµαι [ðǥnumε] # (riste, forstyrre, piske opp) αναταράζω [anatarazǥ] / jordskjelvet skaket huset ο σεισµός ανατάραξε το σπίτι [Ǥ sizmǥs anataraksε tǥ spiti] skaking f.m. (rykk og napp, risting) ανατίναγµα, το [tǥ anatinaDžma] skakk adj. (på skrå, skjet) λοξοβαλµένος [lǥksǥvalmεnǥs] # στραβοβαλµένος [stravǥvalmεnǥs] # µονόπαντος [mǥnǥpandǥs] skakt adv. λοξά [lǥksa] / portrettet henger skakt το πορτρέτο κρέµεται λοξά [tǥ pǥrtrεtǥ krεmεtε lǥksa] skal bli, kaptein! ( som De befaler ) όπως διατάξετε! [ǤpǤs ðiataksεtε] skala m. (mus., kart, meteor.) κλίµακα, η [i klimaka] # (gradeinndelt linjal, gradeinndeling) βαθµολογηµένος κανόνας [vaϑmǥlǥjimεnǥs kanǥnas] / i liten/stor skala σε µικρή / µεγάλη κλίµακα [sε mikri/mεDžali klimaka] # µικρής/µεγάλης κλίµακας [mikris/ mεDžalis klimakas] : foretagender/operasjoner i stor skala επιχείρησεις µεγάλης κλίµακας [εpiçirisis mεDžalis klimakas] : gjøre noe/drive med noe i stor skala κάνω κάτι σε µεγάλη κλίµακα [kanǥ kati sε mεDžali klimaka] / (mus.) oppadgående skala (oppgang) ανιούσα κλίµακα, η [i anjusa klimaka] / øve skalaer på piano παίζω κλίµακες στο πιάνο [pεzǥ klimakεs stǥ pjanǥ] skald m. (dikter, barde, trubadur) βάρδος, ο [Ǥ varðǥs] # ραψωδός, ο [Ǥ rapsǥðǥs] # (poet,

5 dikter) ποιητής, ο [Ǥ piitis] / den blinde skald (den blinde barde, dvs. Homer) ο τυϕλός αοιδος [Ǥ tiflǥs aiðǥs] skalere v. (gradere, inndele etter en skala) διαβαθµίζω [ðiavaϑmizǥ] skalering f.m. (gradering, oppslutning på meningsmåling) διαβάθµηση, η [i ðiavaϑmisi] skalk m. αγκωνή, η [i aŋgǥni] skall n. (på skalldyr, skolm på bønner) καβούκι, το [tǥ kavuki] # (på skalldyr, ryggskjold på skilpadde) καύκαλο, το [tǥ kafkalǥ] # (på egg) τσόϕλι, το [tǥ tsǥfli] # (på egg, nøtt) κέλυϕος, το [tǥ kεlifǥs] / krype ut av skallet sitt (bli mer utadvendt) βγαίνω από το καβούκι µου [vjεnǥ apǥ tǥ kavuki mu] / ta skallet av (knekke, skrelle, flå skinnet av) ξεϕλουδίζω [ksεfluðizǥ] : ta skallet av valnøtter ξεϕλουδίζω καρύδια [ksεfluðizǥ kariðja] / trekke seg inn i skallet sitt (trekke seg tilbake, ta det roligere, melde seg ut) κλείνοµαι/χώνοµαι/µαζεύοµαι στο καβούκι µου [klinǥmε/χǥnǥmε/ mazεvǥmε stǥ kavuki mu] skalldyr n. (krepsdyr) µαλακόστρασκο, το [tǥ malakǥstrakǥ] # pl. οστρακόδερµα, τα [ta ǤstrakǤðεrma] # (sjømat) θαλασσινά, τα [ta ϑalasina] / toskallet skalldyr δίθυρο(ς), ο [Ǥ ðiϑirǥ(s)] skalldyrcocktail m. κοκτέηλ µε θαλασσινά, το [tǥ kǥktεil mε ϑalasina] skalldyrgrateng m. (skalldyrsouflé) σουϕλέ από θαλασσινά, το [tǥ suflε apǥ ϑalasina] skalle m. (kranium, hjerneskalle) καύκαλο, το [tǥ kafkalǥ] # κρανίο, το [tǥ kraniǥ] skalle av v. (flakne, flasse av) ξεϕλουδίζω [ksεfluðizǥ] skallet adj. (hårløs) άτριχος [atriχǥs] # (fleinskallet, flintskallet) καραϕλός [karaflǥs] / bli skallet (bli fleinskallet) κάνω καράϕλα [kanǥ karafla] # καραϕλαίνω [karaflεnǥ] : han begynner å bli skallet αρχίζει να κάνω καράϕλα [arçizi na kanǥ karafla] : en mann/et hode som begynner å bli skallet άνθρωπος/κεϕάλι που αρχίζει να καραϕλαίνει [anϑrǥpǥs/kεfali pu arçizi na karaflεni] skallethet f.m. (måne) ϕαλακρότητα, η [i falakrǥtita] # ϕαλάκρα, η [i falakra] # αλωπεκίαση, η [i alǥpεkiasi] # (skallethet, flintskalle) καράϕλα, η [i karafla] # (patol.: alopeci, håravfall) αλωπεκία, η [i alǥpεkia] skalp m. (hodehud) δέρµα του κρανίου, το [tǥ ðεrma tu kraniu] skalpell m. (disseksjonskniv, lansett: liten tveegget operasjonskniv) νυστέρι, το [tǥ nistεri] skam f.m. αίσχος, το [tǥ εsχǥs] # ατιµία, η [i atimia] # (vanære) ατίµωση, η [i atimǥsi] # (vanære, nedrighet, gemenhet) αχρειότητα, η [i aχriǥtita] # ντροπή, η [i drǥpi] # (skamfølelse) αίσθηµα ντροπής, η [i εsϑima drǥpis] # όνειδος, ο [Ǥ ǤniðǤs] # (skamplett) δυσϕήµηση, η [i ðisfimisi] # (spott, fornedrelse) ρεζίλι, το [tǥ rεzili] # (skammelig oppførsel, fornedrelse, ydmykelse) καταισχύνη, η [i katεsçini] / bite hodet av all skam (skeie ut, ikke eie skam i livet, kaste alle hemninger) εκτραχηλίζοµαι [εktraçilizǥmε] / bringe skam over noen (vanære noen, bringe noen i vanry) ϕέρνω ατίµωση σε κάποιον [fεrnǥ atimisi sε kapiǥn] # εξευτελίζω/(κατα)ντροπιάζω κάποιον [εksεftεlizǥ /(katan)drǥpjazǥ kapiǥn] : bringe skam over familiens navn (skjemme ut familiens navn) κηλιδώνω το οικογενειακό όνοµα [kiliðǥnǥ tǥ ikǥjεniakǥ ǤnǤma] : du har brakt skam over familiens navn εξευτέλισες τ' όνοµα της

6 οικογένειάς µας [εksεftεlisεs tǥnǥma tis ikǥjεnjaz mas] : du har brakt skam over familien vår (κατα)ντρόπιασες την οικογένειά µας [(kata)drǥpjasεs tin ikǥjεnia mas] / de prøver nå å dekke over skamma si πολεµάνε τώρα ν' αποσκεπάσουν τις ποµπές τους [pǥlεmanε tǥra napǥskεpasun tis pǥmbεs tu] / bøye hodet i skam κρεµώ το κεϕάλι από ντροπή [krεmǥ tǥ kεfali apǥ drǥpi] : han bøyde hodet i skam κρέµασε το κεϕάλι από ντροπή [krεmasε tǥ kεfali apǥ drǥpi] / det er en skam at vi skal/skulle kjøpe tobakk fra Tyrkia είναι ντροπή ν' αγοράζουµε καπνό από την Τουρκία [inε drǥpi naDžǥrazumε kapnǥ apǥ tin durkia] / det er en skam/skammelig å prøve å bedra en gammel mann είναι ντροπή να προσπαθείς να εξαπατήθεις ένα γέρο [inε drǥpi na prǥspaϑiz na εksapatisis εna jεrǥ] / det er stor skam å oppføre seg sånn! είναι αίσχος να ϕέρεσαι έτσι! [inε εsχǥz na fεrεsε εtsi] / for en skam! (det er stor skam!) (τι) αίσχος! [(ti) εsχǥs] # τι ντροπή! [ti drǥpi] / gjøre skam på (skjemme ut, være en skam for) ατιµάζω [atimazǥ] : gjøre skam på familien ατιµάζω την οικογένειά µου [atimazǥ tin ikǥjεnja mu] / ikke eie skam i livet αποβάλλω κάθε ντροπή [apǥvalǥ kaϑε drǥpi] # εκτραχηλίζοµαι [εktraçilizǥmε] : han eier ikke skam i livet δεν έχει αίσθηµα ντροπής [ðεn εçi εsϑima drǥpis] # εκτραχηλίζεται [εktraçilizεtε] : hun eier ikke skam i livet δεν έχει ίχνος ντροπής απάνω της [ðεn εçi iχnǥz drǥpis apanǥ tis] / ingenting kan fjerne skamma fra/etter denne handlinga τίποτα δεν µπορεί ν' απαλείϕει την ντροπή αυτής της πράξης [tipǥta ðεm bǥrǥ napalifi tin drǥfi aftis tis praksis] / rødme av skam αναψοκοκκινίζω από ντροπή [anapsǥkǥkinizǥ apǥ drǥpi] / være en skam for (gjøre skam på, vanære) ατιµάζω [atimazǥ] : denne loven er en skam for regjeringen αυτός ο νόµος είναι ντροπή για την κυβέρνηση [aftǥs Ǥ nǥmǥs inε drǥpi ja tiŋ kivεrnisi] : disse gatene er en skam for borgermesteren αυτοί οι δρόµοι ατιµάζουν τον ήµαρχο [afti i ðrǥmi atimazun dǥn ðimarχǥ] : han er en skam for familien vår είναι το όνειδος της οικογένειάς µας [inε tǥ ǤniðǤs tis ikǥjεnjaz mas] : han er en skam for skolen vår (han gjør skam på skolen vår) ατιµάζει το σχηολείο µας [atimazǥ tǥ sχǥliǥ mas] # αποτελεί δυσϕήµηση για το σχολείο µας [apǥtεli ðisfimisi ja tǥ sχǥliǥ mas] # είναι ντροπή για το σχολείο µας [inε drǥpi ja tǥ sχǥliǥ mas] : oppførselen hans er en skam for skolen vår η διαγωγή του δυσϕηµεί το σχολείο µας [i ðiaDžǥji tu ðisfimi tǥ sχǥliǥ mas] : slumområdene er en skam for byen(s myndigheter) οι ϕτωχοµαχαλάδες είναι όνειδος για τη ηµοτική Αρχή [i ftǥχǥmaχalaðεs inε ǤniðǤz ja ti ðimǥtiki arçi] skambein n. (anat.) ήβη, η [i ivi] skambeins- pref. (skam-) ηβικός [ivikǥs] skamfere v. (lemleste, maltraktere) ακρωτηριάζω [akrǥtiriazǥ] # (deformere, forvrenge) παραµορϕώνω [paramǥrfǥnǥ] / en skamfert statue/tekst ένα ακρωτηριασµένο άγαλµα / κείµενο [εna akrǥtiriazmεnǥ aDžalma/kimεnǥ] / skamfere en statue/et maleri παραµορϕώνω ένα άγαλµα/έναν πίνακα [paramǥrfǥnǥ εna aDžalma/εnam binaka] skamfering f. (maltraktering, lemlestelse) ακρωτηριασµός, ο [akrǥtiriazmǥs] skamfull adj. (flau, forlegen) αισχυνόµενος [εsçinǥmεnǥs] # ντρεπόµενος [drεpǥmεnǥs] # (skyldbevisst) ντροπιασµένος [drǥpjazmεnǥs] / han kom skamfull/

7 skyldbetynget inn µβήκε ντροπιασµένος [bikε drǥpjazmεnǥs] / han så skamfull ut ϕαινόταν ντροπιασµένος [fεnǥtan drǥpjazmεnǥs] / være skamful (føle seg liten og ubetydelig) νιώθω ντροπιασµένος [njǥϑǥ drǥpjazmεnǥs] skamfølelse m. (skam) ντροπή, η [i drǥpi] skamleppe f.m. (kjønnsleppe) αιδοιικά χείλη, η [i εðiika çili] skamløs adj. (uforskammet, frekk) υβριστικός [ivristikǥs] # αυϕάδικος [afϑaðikǥs] # αυθάδης [afϑa ðis] # αναιδής [anεðis] # αδιάντροπος [aðjandrǥpǥs] # (α)ξεδιάντροπος [(a)ksεðjandrǥpǥs] # θρασύς [ϑrasis] # ασύστολος [asistǥlǥs] # (ytterst frekk, skamløs) θρασύτατος [ϑrasitatǥs] # αγάνωτος [aDžanǥtǥs] # αναίσχυντος [anεsçindǥs] # απερίσκεπτος [aperiskεptǥs] # απερίσκεϕτος [apεriskεftǥs] # ασυλλόγιστος [asilǥjistǥs] # (usømmelig) προστυχός [prǥstiχǥs] # βροµερός [vrǥmεrǥs] # βροµιάρικος [vrǥmjarikǥs] # βροµικός [vrǥmikǥs] # (frekk, uten skam, som ikke rødmer) ανερυθρίαστος [anεriϑriastǥs] / en skamløs fyr (en vulgær type, et uanstendig menneske) βροµερός άνθρωπος [vrǥmεrǥs anϑrǥpǥs] / en skamløs løgner ασύστολος ψεύτης [asistǥlǥs psεftis] : han er en skamløs løgner ειν' ένας ξεδιάντροπος ψεύτης [inεnas ksεðiandrǥpǥs psεftis] / en skamløs, falsk påstand ένα αναίσχυντο ψεύδος, το [tǥ anεsçindǥ psεvðǥs] / skamløs oppførsel (utskeielse(r), utsvevelse(r), rangling) εκτραχηλισµός, ο [Ǥ εktraçilizmǥs] skamløst adv. ευτελώς [εftεlǥs] # πρόστυχα [prǥstiχa] # επαίσχυντα [εpεsçinda] skamløshet f.m. (frekkhet, uforskammethet) αδιαντροπιά, η [i aðiandrǥpja] # αναισχυντία, η [i anεsçindia] # αναίδεια, η [i anεðia] # αποθράσυνση, η [i apǥϑrasinsi] # αυθάδεια, η [i afϑaðia] # αϕιλοτιµία, η [i afilǥtimia] skamløst adv. αναίσχυντα [anεsçinda] # αδιάντροπα [aðjadrǥpa] skamme seg v. ντρέποµαι [drεpǥmε] # εντρέποµαι [εndrεpǥmε] # (føle skam) αισθάνοµαι/νιώθω ντροπή [εsϑanǥmε/njǥϑǥ drǥpi] / det er ingen grunn til å skamme seg! δεν υπάρχει λόγος ντρόπης [ðεn iparçi lǥDžǥs drǥpis] / du burde skamme deg! θα έπρεπε να ντρέπεσαι! [ϑa εprεpε na drεpεsε] # θα 'πρεπε να ντρέπεσαι! [ϑa prεpε na drεpεsε] / han skammer seg over... αισχύνεται για... [εsçinεtε ja] / han skammer seg over å... ντρέπεται να...[drεpεtε na] / jeg skammer meg over deg/på dine vegne ντρέποµαι για σένα/για λογαριασµό σου [drεpǥmε ja sεna/ja lǥDžariazmǥ su] / jeg skammer meg over å gjøre det/over å ha gjort det ντρέποµαι να το κάµω/που το έκαµα [drεpǥmε na tǥ kamǥ/pu tǥ εkama] : jeg skammet meg over å ha mislykkes ένιωθε ντροπή που απότυχε [εnjǥϑε drǥpi pu apǥtiçε] / skam deg! αίσχος σου! [εsχǥs su] # ντροπή σου! [drǥpi su] skammel m. (krakk, taburett) σκαµνί, το [tǥ skamni] # σκάµνακι, το [tǥ skamnaki] # εσκαµπώ, το [tǥ εskambǥ] skammelig adj. (vanærende) επαίσχυντος [εpεsçindǥs] # (nedverdigende, krenkende) αναξιοπρεπής [anaksiǥprεpis] # (simpel, sjofel, skammelig, beryktet) ανυπόληπτος [anipǥliptǥs] # (uverdig, foraktelig, ussel, vanærende) αξιοκαταϕρόνητος [aksiǥkatafrǥnitǥs] # άτιµος [atimǥs] # ατιµωτικός [atimǥstikǥs] # (avskyelig, grusom, opprørende, uhyrlig) αποτρόπαιος [apǥtrǥpεǥs] # (skammelig, opprørende) αχαραχτήριστος [aχaraχtiristǥs] # αχαρακτήριστος [aχaraktiristǥs] # (gemen,

8 nederdrektig, råtten) άσχηµος [asçimǥs] # άσκηµος [askimǥs] # αχρείος [aχriǥs] # (tarvelig, simpel, ussel) ελεεινός [εlεinǥs] / det er skammelig/stygt å le av han είναι ντροπή να τον κοροϊδεύεις [inε drǥpi na tǥŋ kǥrǥïðεvis] / det er skammelig å oppføre seg sånn! είναι αίσχος να ϕέρεσαι έτσι! [inε εsχǥz na ferεsε εtsi] / det var skammelig det du sa/gjorde ήταν βροµιά αυτό που είπες /έκανες [itan vrǥmja aftǥ pu ipεs/εkanεs] / skammelig feighet επαίσχυντη δειλία, η [i εpεsçindi ðilia] / skammelig oppførsel ατιµωτική/ελεεινή διαγωγή/συµπεριϕορά [atimǥtiki/εlεini ðiaDžǥji/simbεrifǥra] / vise en skammelig oppførsel (mangle oppdragelse) κάνω αίσχη [kanǥ εsçi] skammelig adv. (på skammelig vis, skamløst) ευτελώς [εftεlǥs] # πρόστυχα [prǥstiχa] # επαίσχυντα [εpεsçinda] / svike noen skammelig προδίδω επαίσχυντα [prǥðiðǥ εpεsçinda] skamplett m. ρετσινιά, η [i rεtsinja] # (µαύρη) κηλίδα, η [i (mavri) kilida] # ηθικό στίγµα, το [tǥ iϑikǥ stiDžma] # λαδιά, η [i laðja] # (torn i øyet, stygghet, simpelhet) ασκήµια, η [i askimia] # ασχήµια, η [i asçimia] / hungersnøden er en skamplett på vår sivilisasjon η πείνα αποτελεί µαύρη κηλίδα για τον πολιτισµό µας [i pina apǥtεli mavri kiliða ja tǥm pǥlitizmǥ mas] skamros m. (skryt, lovprising, forherligelse) εκθειασµός, ο [Ǥ εkϑiazmǥs] # (overdreven ros) εξογκωµένοι έπαινοι [εksǥŋgǥmεni εpεni] skamrose v. (smøre tjukt på) βάζω πολλή σάλτσα σε κάτι [vazǥ pǥli saltsa sε kati] # πλέκω εγκώµιο [plεkǥ εŋgǥmiǥ] # (forherlige, rose noen opp i skyene) δοξολογώ [ðǥksǥlǥDžǥ] / skamrose noen (prise/lovprise noen) πλέκω το εγκώµιο κάποιου [plεkǥ tǥ εŋgǥmiǥ kapiu] skandale f.m. σκάνδαλο, το [tǥ skanðalǥ] / dysse ned en skandale αποσιωπώ ένα σκάνδαλο [apǥsiǥpǥ εna skanðalǥ] / hele byen snakket om denne skandalen βούϊξε η πόλη µ' αυτό το σκάνδαλο [vuïksε i pǥli maftǥ tǥ skanðalǥ] / trenge inn i en skandale (granske en skandale) ερευνώ/διερευνώ ένα σκάνδαλο [εrεvnǥ/ðiεrεvnǥ εna skanðalǥ] skandalisere v. (vekke anstøt hos, forarge, skjemme ut) κολάζω [kǥlazǥ] skandaløs adj. (horribel, uhyrlig, gyselig, fæl) απαίσιος [apεsiǥs] # (skammelig, opprørende) αχαραχτήριστος [aχaraχtiristǥs] # αχαρακτήριστος [aχaraktiristǥs] # (avskyelig, grusom, ekkel) αποτρόπαιος [apǥtrǥpεǥs] # (nedverdigende, tarvelig, simpel, ussel) ελεεινός [εlεinǥs] # (skammelig, urimelig, vanvittig) εξωϕρενικός [εksǥfrεnikǥs] # (sladderaktig) κουτσοµπόλικος [kutsǥmbǥlikǥz] / skandaløs/ skammelig oppførsel αποτρόπαιη/ελεεινή συµπεριϕορά [apǥtrǥpεi/εlεini simbεrifǥra] # εξωϕρενικό ϕέρσιµο [εksǥfrεnikǥ fεrsimǥ] / skandaløse rykter κουτσοµπόλικες διαδόσεις [kutsǥmbǥlikεz ðiaðǥsis] skandinavisk adj. σκανδιναβικός [skanðinavikǥs] / har De/dere skandinaviske aviser? έχετε σκανδιναβικές εϕηµερίδες; [εçεtε skanðinavikεs εfimεriðεs] skanning m. (med radar: gjennomsøking) εξερεύνηση, η [i εksεrεvnisi] # (undersøkelse, gransking, saumfaring) εξέταση, η [i εksεtasi] / skanninga/saumfaringa av horisonten η εξέταση του ορίζοντα [i εksεtasi tu ǤrizǤnda]

9 skanse m. (mil. improvisert bebestning som består av jordvoll og skyttergrav) πρόχειρο οχυρό, το [tǥ prǥçirǥ ǤçirǤ] skap n. αρµάρι, το [tǥ armari] # ερµάρι, το [tǥ εrmari] # (innbygt skap, veggskap, hanskarom i bil) ντουλάπι, το [tǥ dulapi] # (kjøkken-, garderobe-) ντουλάπα, η [i dulapa] / bestemme hvor skapet skal stå (ha kommandoen, være sjefen) κάνω κουµάντο [kanǥ kumandǥ] : det er kona som bestemmer hvor skapet skal stå η γυναίκα του κάνει κουµάντο στο σπίτι [i jinεka tu kani kumandǥ stǥ spiti] / et djupt skap βαθιά ντουλάπα [vaϑja dulapa] skape v. (avføde, lage, forme) δηµιουργώ [ðimiurDžǥ] # προκαλώ [prǥkalǥ] # κάνω [kanǥ] # κάµω [kamǥ] # πλάθω [plaϑǥ] # (medføre, avle) γεννώ [jεnǥ] # (føre med seg, forvolde, forårsake) επισύρω [εpisirǥ] # (gi eksistens, gi liv) δίνω υπόσταση [ðinǥ ipǥstasi] # (legemliggjøre, gi kjøtt og bein ) δίνω σάρκα και οστά [ðinǥ sarka kε Ǥsta] # (inspirere til) εµπνέω [εmbnεǥ] # (gjøre, forårsake, frambringe) επιϕέρω [εpifεrǥ] # (stimulere, pirre, vekke) διεγείρω* [ðiεjirǥ] / det vil skape en helt ny situasjon (for oss) (det vil sette oss i en helt ny stituasjon) αυτό θα δηµιουργήσει µια έντελως νέα κατάσταση [aftǥ ϑa ðimiurjisi mja εndεlǥz nεa katastasi] / det å skape musikk (komponering) η µουσική δηµιουργία [i musiki ðimiurjia] / Gud skapte mennesket ο θεός δηµιούργησε τον άνθρωπο [Ǥ ϑεǥs ðimjurjisε tǥn anϑrǥpǥ] : Gud skapte mennesket i sitt bilde ο θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ' εικόνα και οµοίωση του [Ǥ ϑεǥs εplasε tǥn anϑrǥpǥ kat ikǥna kε ǤmiǤsi tu] / hvem skapte verden? ποιος δηµιούργησε/έκαµε/έπλασε τον κόσµο; [pjǥs ðimjurjisε/εkamε/εplasε tǥŋ gǥzmǥ] / revolusjonen skapte... η επανάσταση δηµιούργησε [i εpanastasi ðimjurjisε] / skape entusiasme εµπνέω ενθουσιασµό [εmbnεǥ εnϑusiazmǥ] / skape et kunstverk av ingenting δηµιουργώ ένα έργο τέχνης από το τίποτα [ðimiurDžǥ εna εrDžǥ tεχnis apǥ tǥ tipǥta] / skape forandringer επιϕέρω αλλοιώσεις [εpifεrǥ aljǥsis] / skape interesse (vekke interessen) κινώ το ενδιαϕέρον [kinǥ tǥ εnðiafεrǥn] / skape irritasjon (piske opp stemningen) δηµιουργώ έξαψη [ðimiurDžǥ εksapsi] / skape leven (lage spetakkel, lage bråk) δηµιουργώ καυγά [ðimiurDžǥ kavDža] / skape misunnelse κινώ ϕθόνο [kinǥ fϑǥnǥ] # διεγείρω το ϕτόνο [ðiεjirǥ tǥ ftǥnǥ] / skape panikk ενσπείρω* πανικό [εnspirǥ panikǥ] / skape problemer el. vansker (for) (utsette (andre) for prøvelser eller strabaser) ταλανίζω [talanizǥ] # ταλαιπωρώ [talεpǥrǥ] : holdningen hans kan (muligens) skape problemer η στάση του µπόρει να δηµιουργήσει ζητήµατα [i stasi tu bǥri na ðimiurjisi zitimata] : skape problemer for noen/for seg selv δηµιουργώ δυσκολίες σε κάποιον/στον εαυτό µου [ðimiurDžǥ ðiskǥliεs sε kapiǥn/stǥn εaftǥ mu] : skape problemer med streiker (ved å streike) ταλαιπωρώ µε απεργίες [talεpǥrǥ mε apεrjiεs] / skape røre (lage oppstyr) δηµιουργώ θέµα [ðimiurDžǥ ϑεma] # (vekke oppmerksomhet, skape sensasjon, flotte seg) κάνω το κοµµάτι µου [kanǥ tǥ kǥmati mu] : han klarte å skape røre/litt av et oppstyr έκανε κι αυτός λιγάκι το κοµµάτι του [εkanε ki aftǥz liDžaki tǥ kǥmati tu] / skape seg (gjøre seg til) καµώνοµαι [kamǥnǥmε] # ποζάρω [pǥzarǥ] # (være stolt av/over, briske seg av, skape seg for/over) καµαρώνω για/µε [kamarǥnǥ ja/mε] # (spille fornem, være fin på det) µεγαλοπιάνοµαι [mεDžalǥpjanǥmε] # το παίρνω επάνω

10 µου [tǥ pεrnǥ εpanǥ mu] # (spille teater) παίζω θέατρο # (hykle) υποκρίνοµαι [ipǥkrinǥmε] : ikke skap deg! (ta deg sammen!) µην κάνεις έτσι! [min kanis εtsi] # (ikke vær så viktig! ikke spill fornem!) µην καµαρώνεις και τόσο! [min kamarǥnis kε tǥsǥ] / skape seg et navn (komme seg fram i verden, gjøre karriere, utmerke seg) αναδείχνω [anaðiχnǥ] : det var da han skapte seg et navn som strafferettsadvokat τότε ηταν που αναδείχτηκε σαν ποινικολόγος [tǥtε itan pu anaðiðtikε san pinikǥlǥDžǥs] / skape seg om til (anta form av) παίρνω τη µορϕή του [pεrnǥ ti mǥrfi tu] : féen skapte seg om til en sommerfugl η νεράιδα πήρε τη µορϕή πεταλούδας [i nεraiða pirε ti mǥrfi pεtaluðas] / skape sensasajon (vekke oppsikt, lage røre/bølger) δηµκιουργώ συγκίνηση [ðimiurDžǥ siŋginisi] # κάνω/προκάλω µεγάλη αίσθηση [kanǥ/prǥkalǥ mεDžali εsϑisi] # κάνω θόρυβο [kanǥ ϑǥrivǥ] # έχω ζωηρή απήχηση [εχǥ zǥïri apiçisi] : filmen hans skapte sensasjon η ταινία του έκανε (µεγάλη) αίσθηση [i tεnia tu εkanε (mεDžali) εsϑisi] / skape spenning (skape oppstemthet, begeistring) δηµκιουργώ έξαψη [ðimiurDžǥ εksapsi] / skape uro/bekymring προκάλω ανησυχία [prǥkalǥ anisiçia] / skape vansker (lage problemer/krøll) γεννώ προβλήµατα [jεnǥ prǥvlimata] : det kan (komme til å) skape vansker αυτό µπορεί να γεννέσει πρβλήµατα [aftǥ bǥri na jεnεsi prǥvlimata] / skape vanskligheter for noen/for seg selv δηµιουργώ δυσκολίες /ιστορίες σε κάποιον/στον εαυτό µου [ðimiurDžǥ ðiskǥliεs/ istǥriεs sε kapiǥn/stǥn εaftǥ mu] / være som skapt for læreryrket/til jobben είµαι κοµµένος και ραµµένος για δάσκαλος /για τη δουλειά [imε kǥmεnǥs kε ramεnǥz ja ðaskalǥs/ja ti ðulja] skapelse m. (skapergjerning, opprinnelse) γένηση, η [i jεnisi] # (skaperverk, kreasjon, det som er skapt) δηµιουργία, η [i ðimiurjia] # διάπλαση, η [i ðjaplasi] # διαµόρϕωση, η [i ðiamǥrfǥsi] # δηµιούργηµα, το [tǥ ðimiurjima] # πλάσµα, το [tǥ plazma] # κτίσµα, το [tǥ ktizma] # κτίση, η [i ktisi] # κατασκεύασµα, το [tǥ kataskεvazma] # ιουργία, η [i ðiurjia] # Πλάση, η [i plasi] # Κτίση, η [i ktisi] # (skapelse, tolkning) δηµιουργία, η [i ðimiurjia] / jordas/verdens skapelse η γένηση/δηµιουργία του κόσµου [i jεnisi/ðimiurjia tu kǥzmu] : fra verdens skapelse (av) (siden verdens skapelse) από κρίσεως κόσµυ [apǥ krisεǥs kǥzmu] / (det å skape musikk, komponering) µουσική δηµιουργία, η [i musiki ðimiurjia] skapelseberetning m. (vitensk.: kosmogoni, læren om verdens tilblivelse og utvikling) κοσµογονία, η [ï kǥzmǥDžǥnia] skapelsesprosess m. δηµιουργική διαδικασία, η [i ðimiurjiki ðiaðikasia] # (en skaperprosess, en generativ prosess) γενεσιουργή διαδικασία [jεnεsiurji ðiaðikasia] skapende adj. (kreativ, nyskapende, oppfinnsom) δηµιουργικός [ðimiurjikǥs] skaper m. δηµιουργός, ο [Ǥ ðimiurDžǥs] # κτίστης, ο [Ǥ ktistis] / jordens/universets skaper (Skaperen, Vår Herre) ο δηµιουργός /κτίστης του κόσµου [Ǥ ðimiurDžǥs/ktistis tu kǥzmu] # κοσµοπλάστης, ο [Ǥ kǥzmǥplastis] skaper- pref. (skapende, generativ, reproduktiv) γενεσιουργός* [jεnεsiurDžǥs] skaperevne f.m. (kreativitet, oppfinnsomhet) δηµιουργός, ο [Ǥ ðimiurDžǥs] skapertrang m. (kreativ drivkraft) γενεσιουργή/δηµιουργική ορµή, η [i jεnεsiurji/ðimiurjiki Ǥrmi] skaperverk n. (univers) κτίση, η [i ktisi] / så vidunderlig/fantastisk skaperverket er!

11 τι θαυµαστό πράγµα είναι η κτίση! [ti ϑavmastǥ praDžma inε i ktisi] skapes v. (bli skapt) δηµιουργούµαι [ðimiurDžumε] # (bli legemliggjort) λαµβάνω σάρκα και οστά [lamvanǥ sarka kε Ǥsta] skapning m. (figur) ϕιγούρα, η [i fiDžura] # (foster) γέννηµα, το [tǥ jεnima] # (vesen, væren) ον, το [tǥ Ǥn] # πλάσµα, το [tǥ plazma] # (byggverk, konstruksjon) κτίσµα, το [tǥ ktisma] # (fyr, kis, menneske), πλάσµα το [tǥ plazma] # (levende vesen, lite kryp) ζούδι, το [tǥ zuði] / alle skapninger på jorden όλα τα όντα του πλανήτη µας [Ǥla ta Ǥnda tu planiti mas] / en rar skapning (merkelig fyr, underlig skrue) παράξενο πλάσµα, το [tǥ paraksεnǥ plazma] / en uforskammet skapning (en frekk fyr) αυθαδέστατο πλάσµα, το [tǥ avϑaðεstatǥ plazma] / Guds skapninger τα ζούδια του θεού [ta zuðia tu ϑεu] / hun er en ynkelig skapning είναι ένα δυστιχισµένο πλάσµα [inε εna ðistiçizmεnǥ plazma] / levende vesner/skapninger έµβια όντα [εmvia Ǥnda] / skjelne en skapning i mørket διακρίνω µια ϕιγούρα στο σκοτάδι [ðiakrinǥ mja fiDžura stǥ skǥtaði] skapsprenger m. (skapåpner) διαρρήκτης χρηµατοκιβωτίων, ο [Ǥ ðiariktis ΧrimatǤkivǤtiǤn] skapsprengning f.m. (skapåpning) διάρρηξη χρηµατοκιβωτίου, η [i ðjariksi ΧrimatǤkivǤtiu] skar n. (kløft, fjellkløft, sal, senkning i høydedrag, fjellovergang) αυξένας, ο [Ǥ afksεnas] # ζύγωµα, το [tǥ ziDžǥma] # λαιµός, ο [Ǥ lεmǥs] # λάκκα, η [i laka] skare m. (flokk, sverm, hær, hærskare) πλήθος, ο [Ǥ pliϑǥs] # εσµός, ο [Ǥ εzmǥs] # στίϕος, ο [Ǥ stifǥs] # λεϕούσι, το [tǥ lεfusi] # µπουλούκι, το [tǥ buluki] # (på snøen, skorpe) κρούστα, η [i krusta] / det dannet seg skare på snøen i løpet av natta το χιόνι κρούστιασε µεσ' στη νύχτα [tǥ çǥni krustjasε mεs sti niχta] / skarer av turister µπουλούκια τουριστών [bulukia turistǥn] skarlagen adj. (purpurrød) άλικος [alikǥs] skarlagensfeber m. οστρακιά, η [i Ǥstrakia] skarp adj. (kvass) κοϕτερός [kǥftεrǥs] # (spiss) µυτερός [mitεrǥs] # οξύς [Ǥksis] # (om smak: besk, bitter, sur, sterk, bitende) αψύς [apsis] # (om smak, lukt: god, fin) δριµύς [ðrimis] # πικρόχολος [pikrǥχǥlǥs] # λεπτός [lεptǥs] # (intens, stram) έντονος [εndǥnǥs] # διαπεραστικός [ðiapεrastikǥs] # διεισδυτικός [ðiizðitikǥs] # (streng) αυστηρός [afstirǥs] # (bitende, streng hard, forferdelig, overf. lynskarp, meget flink) δεινός [ðinǥs] # (bitende, sviende) καυστικός [kafstikǥs] # (treffende) εύστοχος [εfstǥχǥs] # (skarpøyd, skarpsindig, glup) ανοιχτοµάτης [aniχtǥmatis] # µάρκα [marka] # (oppvakt, slagferdig, skarpsindig) ατσίδας [atsiðas] # (kvass, skarpsindig, bitende, flengende, gjennomtrengende) κοϕτερός [kǥftεrǥs] # (om patron: ubrukt, ikke avfyrt) αχρησιµοποίητος [aχrisimǥpiitǥs] # (grell, blendende) εκτυϕλωτικός [εktiflǥtikǥs] / en skarp (treffende) bemerkning ευστοχή παρατήρηση, η [i εfstǥçi paratirisi] # en skarp (irettesettende) bemerkning δριµεία παρατήρηση [ðrimia paratirisi] / en skarp/bitter diskusjon συζήτηση σε οξύ τόνο [sizitisi sε Ǥksi tǥnǥ] / en skarp disputt οξύς διαπληκτισµός [Ǥksiz ðiapliktizmǥs] / en skarp egg/kant οξεία κόψη [Ǥksia kǥpsi] / en skarp hjerne κοϕτερό µυαλό [kǥftεrǥ mjalǥ] / en skarp irettesettelse αυστηρή/καυστική επιτίµηση [afstiri /kafstiki εpitimisi] / en skarp kniv κοϕτερό µαχαίρι [kǥftεrǥ

12 maçεri] / en skarp kontrast έντονη αντίθεση [εntǥni andiϑεsi] / en skarp observatør διεισδυτικός παρατηρητής [ðiizðitikǥs paratiritis] / en skarp patron αχρησιµοποίητο ϕυσίγγι [aχrisimǥpiitǥ fisiŋgi] / en skarp replikk (et bryskt svar) µια κοϕτή/οξεία απάντηση [mja kǥfti/ǥksia apandisi] / en skarp(sindig) fyr (en person med en skarp hjerne) άνθρωπος µε κοϕτερό µυαλό [anϑrǥpǥz mε kǥftεrǥ mjalǥ] / en skarp smerte έντονος πόνος ο [Ǥ εndǥnǥs pǥnǥs] / et skarpt (= bitende) svar καυστική/οξεία απάνδτηση [kafstiki/ǥksia apandisi] / han er meget skarp/ slagferdig! είναι µεγάλη µάρκα! [inε mεDžali marka] / han er skarp i tankegangen (han er skarpsindig/klarsynt/forutseende) έχει διορατικό νου [εçi ðiǥratikǥ nu] / han har skarp luktesans έχει λεπτή όσϕρηση [εçi lεpti Ǥsfrisi] / skarp konkurranse δεινός /οξύς ανταγωνισµός [ðinǥs/ǥksis andaDžǥnizmǥs] / skarp hørsel λεπτή/ οξεία ακοή [lεpti/ǥksia akǥi] / skarp kritikk δριµεία/αυστηρή κριτική [ðrimia/afstiri kritiki] / skarp luktesans οξεία όσϕρηση [Ǥksia Ǥsfrisi] / skarpt syn λεπτή/οξεία όραση [lεpti/ǥksia Ǥrasi] skarphet m. (i holdning, atferd) δριµύτητα, η [i ðrimitita] # οξύτητα, η [i Ǥksitita] # ακραχολία, η [i akraχǥlia] # (barskhet) σκαιότητα, η [i skεǥtita] # (bryskhet, morskhet, tverrhet) ξηρότητα, η [i ksirǥtita] # (sarkasme, bitende bemerkning) δηκτικότητα, η [i ðiktikǥtita] # (klarhet, gjennomsiktighet, tydelighet, anskuelighet) διαύγεια, η [i ðjavjia] # (renhet, klarhet, skarphet) καθαρότητα, η [i kaϑarǥtita] / fotografiene dine mangler skarphet οι ϕωτογραϕίες σου δεν έχουν καθαρότητα [i fǥtǥDžrafiεs su ðεn εχun kaϑarǥtita] / svare med skarphet απαντώ µε σκαιότητα [apandǥ mε skεǥtita] / visuell skarphet οξύτητα όρασης, η [i Ǥksitita Ǥrasis] skarpsindig adj. (kløktig, klok) οξύνους [Ǥksinus] # αγχίνους* [aŋçinus] # νοήµων* [nǥimǥn] # (våken, kvikk) πανέξυπνος [panεksipnǥs] # ανοιχτοµάτης [aniχtǥmatis] # (skarp, slagferdig, oppvakt, glup) ατσίδας [atsiðas] # έξυπνος [εksipnǥs] # (skarp, klarsynt) διορατικός [ðiǥratikǥs] # (skarpsidig, klarsynt, observant) οξυδερκής [Ǥksiðεrkis] # (dagl. snedig, slu) καπάτσος [kapatsǥs] skarpsindighet f.m. διορατικότητα, η [i ðiǥratikǥtita] # οξυδέρκεια, η [i Ǥksiðεrkia] # οξύνοια, η [i Ǥksinia] # (kløkt, klokskap, skarpsinn) αγχίνοια*, η [i aŋçinia] # βαθύνοια, η [i vaϑinia] # εξυπνάδα, η [i εksipnaða] # καπατσοσύνη, η [i kapatsǥsini] / politisk skarpsindighet πολιτική διορατικότητα, η [i pǥlitiki ðiǥratikǥtita] skarpsinn n. (kløkt, klokskap, skarpsindighet) αγχίνοια*, η [i aŋçinia] # βαθύνοια, η [i vaϑinia] # καπατσοσύνη, η [i kapatsǥsini] skarpskåren adj. (grov, markert) αδρός [aðrǥs] # (renlinjet, skarpt avgrenset, tydelig) καθαρόγραµµος [kaϑarǥDžramǥs] / skarpskårne trekk αδρά χαρακτηρτιστικά [aðra Χaraktiristika] skarpsynt adj. (med ørneblikk) µε αετίσιο βλέµµα [mε aεtisiǥ vlεma] # αετοµάτης [aεtǥmatis] skarpt adv. (på en treffende måte) προσϕυώς [prǥsfjǥs] # ευστόχως [εfstǥχǥs] #

13 (strengt, hardt) µε αυστηρότητα [mε afstirǥtita] # έντονα [εndǥna] # πικρά [pikra] / snakke skarpt til noen µιλώ έντονα/µε αυστηρότητα σε κάποιον [milǥ εndǥna/mε afstirǥtita sε kapiǥn] # λέω πικρά σε κάποιον [lεǥ pikra sε kapiǥn] skarpøyd adj. (skarp, skarpsindig, glup) ανοιχτοµάτης [aniχtǥmatis] skarv m. (ornit. toppskarv, småskarv, storskarv) θαλασσοκόρακας, ο [Ǥ ϑalasǥkǥrakas] skarvøks f.m. (tverrøks) σκεπάρνι, το [tǥ skεparni] skatt m. (skattepenger) ϕόρος, ο [Ǥ fǥrǥs] # (rikdom, klenodium) θησαυρός, ο [Ǥ ϑisavrǥs] / betale skatt πληρώνω ϕόρο [plirǥnǥ fǥrǥ] : De/dere må betale skatt av dette θα πρέπει να πληρώσετε ϕόρο γι'αυτό [ϑa prεpi na plirǥsεtε fǥrǥ jaftǥ] / direkte skatter (pl.:) αµέσοι ϕόροι, οι [i amεsi fǥri] / ekstraordinær skatt έκτακτη εισϕορά, η [i εktakti isfǥra] / en eventyrlig/kostelig skatt ανεκτίµητος θησαυρός [anεktimitǥs ϑisavrǥs] / en skjult skatt κρυµµένος θησαυρός [krimεnǥs ϑisavrǥs] / finne/grave ned en skatt βρίσκω/θάβω ένα θησαυρό [vriskǥ/ϑavǥ εna ϑisavrǥ] / gi noen pålegg om å betale skatt (pålegge noen å bidra til fellesskapet) επιβάλλω σε κάποιον την υποχρέωση να συνεισϕέρει [εpivalǥ sε kapiǥn tin ipǥχrεǥsi na sinisfεri] / indirekte skatter (pl.:) έµµεσοι ϕόροι, οι [i εmεsi fǥri] / ilignet skatt βεβαιωθείς ϕόρος [vεvεǥϑis fǥrǥs] / progressiv skatt προοδεκτικός ϕόρος, ο [Ǥ prǥǥðεktikǥs fǥrǥs] / redusere/senke skattene (lette skattetrykket) ελαϕρώνω/κατεβάζω τους ϕόρους [εlafrǥnǥ/katεvazǥ tus fǥrus] / skatt på fast eiendom ϕόρος ακινήτων, ο [Ǥ fǥrǥs akinitǥn] / skatt på inntekt (inntektsskatt) ϕόρος εισοδήµατος, ο [Ǥ fǥrǥs isǥðimatǥs] / skatten min! (min elkskede! sukkerklumpen min!) γλυκά µου! [Džlika mu] # (min elskede! min dyrebare!) θησαυρέ µου! [ϑisavrε mu] / skatter og avgifter ϕόροι και τέλη [fǥri kε tεli] # τα δοσίµατα [ta ðǥsimata] / skrive ut skatter (pålegge/ilegge/iligne skatt) βεβαιώνω ϕόρους [vεvεǥnǥ fǥrus] # επιβάλλω ϕόρους [εpivalǥ fǥrus] / tilbakebetaling av skatt η επιστροϕή ϕόρου [i εpistrǥfi fǥru] / tunge skatter (stor skattebyrde) βαριοί ϕόροι [varii fǥri] / unndra skatt (snyte på skatten) αποϕεύγω να πληρώσω ϕόρους [apǥfεvDžǥ na plirǥsǥ fǥrus] skattbar adj. (skattepliktig) ϕορολογήσιµος [fǥrǥlǥjisimǥs] / skattbar inntekt ϕορολογήσιµο εισόδηµα, το [tǥ fǥrǥlǥjisimǥ isǥðima] / skattbar fortjeneste (skattepliktig utbytte) ϕορολογήσιµα κέρδη [fǥrǥlǥjisima kεrði] skatte- ϕορολογικός [fǥrǥlǥjikǥs] # δηµοσιονοµικός [ðimǥsiǥnǥmikǥs] skattebetaler m. ϕορολογούµενος (πολίτης), ο [Ǥ fǥrǥlǥDžumεnǥs (pǥlitis)] / hvis vi ser saken fra skattebetalernes synsvinkel,... αν δούµε το θέµα από τη σκοπιά των ϕορλογουµένων [an ðumε tǥ ϑεma apǥ ti skǥpja tǥn fǥrǥlǥDžumεnǥn] skattebyrde m. βάρος της ϕορολογίας, το [tǥ varǥs tis fǥrǥlǥjias] skattedirektør m. (skatteinspektør) έϕορος, ο [Ǥ εfǥrǥs] skattefogd m. (om embetet el. stillingen: kommunekasserer, kemner) ηµοτικός Ταµίας,ο [Ǥ ðimǥtikǥs tamias] / skattefogdens kontor (kemnerkontor) (οικονοµική) εϕορία, η [i (ikǥnǥmiki) εfǥria] skattefradrag n. έκπτωση ϕόρου, η [i εkptǥsi fǥru] skattefri adj. ϕοροαπαλλασσόµενος [fǥrǥapalasǥmεnǥs] # ατελής [atεlis] # ελεύθερος ϕόρου [εlεfϑεrǥs fǥru] # (avgiftsfri) αϕορολόγητος [afǥrǥlǥjitǥs]

14 skattefritak n. ϕορολογική ατέλεια [εχǥ fǥrǥlǥjiki/ðazmǥlǥjiki atεlia] # (skattefritak, skattelette) αϕορολόγητο, το [tǥ afǥrǥlǥjitǥ] / ha skattefritak (være fritatt for å betale skatter) έχω ϕορολογική ατέλεια [εχǥ fǥrǥlǥjiki/ðazmǥlǥjiki atεlia] skatteinspektør m. επιθεωρητής τελωνείων, ο [Ǥ εpiϑεǥritis tεlǥniǥn] # f. επιθεωρήτρια τελωνείων, ο [Ǥ εpiϑεǥritria tεlǥniǥn] # (skattedirektør) έϕορος, ο [Ǥ εfǥrǥs] skatteklasse f.m. ϕορολογική κλίµακα, η [i fǥrǥlǥjiki klimaka] skattekontor n. (lignings- og kemnerkontor, skattedirektorat) οικονοµική εϕορία, η [i ikǥnǥmiki εfǥria] skattelette m. ελάϕρυνση της ϕορολογίας, η [i εlafrinsi tis fǥrǥlǥjias] / en liten skattelette µικρή ελάττωση των ϕορών [mikri εlatǥsi tǥn fǥrǥn] skatteligning f.m. (ligning, bekreftelse på betalte skatter) βεβαίωση ϕόρων, η [i vεvεǥsi fǥrǥn] # (beskatning, skatte(ut)ligning, fastsettelse av skatt) ϕορολογική αποτίµηση, η [i fǥrǥlǥjiki apǥtimisi] skatteliste f.m. ϕορολογικός κατάλογος, ο [Ǥ fǥrǥlǥjikǥs katalǥDžǥs] skattemyndigheter f.m.pl. (økon.) ϕορολογούσα άρχη, η [i fǥrǥlǥDžusa arçi] # ϕορολογικές αρχές [fǥrǥlǥjikεs arçεs] skatteoppkrever m. ϕοροεισπράκτορας, ο [Ǥ fǥrispraktǥras] # εισπράκτορας ϕόρων, ο [Ǥ ispraktǥras fǥrǥn] # ταµειακός, ο [Ǥ tamiakǥs] # εϕοριακός, ο [Ǥ εfǥriakǥs] skatteopplysning m. (trekkoppgave) βεβαίωση ϕορών, η [i vεvεǥsi fǥrǥn] skattepenger m.pl. (skatt) ϕόρος, ο [Ǥ fǥrǥs] / kreve tilbakebetaling av skattepenger (kreve å få tilbake skattepenger) αξιώνω την επιστροϕή ϕόρου [aksiǥnǥ tin εpistrǥfi fǥru] skattepliktig adj. (skattbar) ϕορολογήσιµος [fǥrǥlǥjisimǥs] / skattepliktig utbytte/ fortjeneste ϕορολογήσιµα κέρδη [fǥrǥlǥjisima kεrði] skattepolitikk m. (finanspolitikk) δηµοσιονοµική πολιτική, η [i ðimǥsiǥnǥmiki pǥlitiki] skattereform f.m. ϕορολογική µεταρρύθµιση, η [i fǥrǥlǥjiki mεtariϑmisi] / skattereformer ϕορολογικές µεταρρυθµίσεις [fǥrǥlǥjikεz mεtariϑmisis] skatterett m. (finanslovgivning) δηµοσιονοµικό δικαίο, το [tǥ ðimǥsiǥnǥmikǥ ðikεǥ] skatterådgiver m. (regnskapsfører) λογιστής, ο [Ǥ lǥjistis] skatterådgivningskontor n. (regnskapskontor/-avdeling) λογιστήριο, το [tǥ lǥjistiriǥ] skattesats m. (skattøre) ϕορολογικός συντελεστής, ο [Ǥ fǥrǥlǥjikǥs sindεlεstis] skatteseddel m. ϕορολογικός κατάλογος, ο [Ǥ fǥrǥlǥjikǥs katalǥDžǥs] skattesnyter m. ϕοροϕυγάς, ο [Ǥ fǥrǥfiDžas] # ϕοροϕυγάδας, ο/η [Ǥ/i fǥrǥfiDžaðas] skattesnyteri n. (skatteunndragelse) ϕοροδιαϕυγή, η [i fǥrǥðiafiji] skattesystem n. ϕορολογικού σύστηµα, το [tǥ fǥrǥlǥjiku sistima] / et av misforholdene i skattesystemet µια από τις ανωµαλίες του ϕορολογικού συστήµατος [mia apǥ tis anǥmaliεs tu fǥrǥlǥjiku sistimatǥs] / skattesystemet vårt blir nøye gjennomgått/er under gransking/er satt under lupen το ϕορολογικό µας σύστηµα βρίσκεται υπό εξέταση [tǥ fǥrǥlǥjikǥ mas sistima vriskεtε ipǥ εksεtasi] skatteunndragelse m. (skattesnyteri) ϕοροδιαϕυγή, η [i fǥrǥðiafiji] # διαϕυγή ϕόρων [ðiafiji fǥrǥn] # αποϕυγή πληρωµής ϕόρων [apǥfiji plirǥmis fǥrǥn] / en skatteunndragelse ένα κόλπο ϕοροδιαϕυγής [εna kǥlpǥ fǥrǥðiafijis]

15 skatteår n. (økon.)(regnskapsår) ϕορολογικό/οικονοµικό έτος, το [tǥ fǥrǥlǥjikǥ /ikǥnǥmikǥ εtǥs] # ϕορολογική χρήση, η [i fǥrǥlǥjiki Χrisi] skattkammer n. (skatt, rikdom, overf. gullgruve) θησαυρός, ο [Ǥ ϑisavrǥs] skattlegge v. (pålegge/ileggge/utligne skatt) βεβαιώνω ϕορό [vεvεǥnǥ fǥrǥ] skattøre n. (skattesats) ϕορολογικός συντελεστής, ο [Ǥ fǥrǥlǥjikǥs sindεlεstis] skaut n. (hodetørkle) τσεµπέρι, το [tǥ tsεmbεri] # ϕακιόλι, το [tǥ fakjǥli] # µαντίλα, η [i mandila] # (skaut, halstørkle) ϕουλάρι, το [tǥ fulari] # µαντίλι, το [tǥ mandili] # (florlett skaut, slør) µαγνάδι, το [tǥ maDžnaði] skavank m. (svakhet, svakelighet, lyte, utilstrekkelighet) αδυναµία, η [i aðinamia] # αναπηρία, η [i anapiria] # ατέλεια, η [i atεlia] # ατονία, η [i atǥnia] # (feil, mangel, svakhet) ελάττωµα, το [tǥ εlatǥma] # κουσούρι, το [tǥ kusuri] / en fysisk skavank σωµατικό ελάττωµα/κουσούρι [fisikǥ εlatǥma/ kusuri] / en liten skavank µια µικρή αναπηρία [mja mikri anapiria] # (en liten brist, en liten forseelse) µικροελάττωµα, το [tǥ mikrǥεlatǥma] / hesten har ingen skavanker το άλογο δεν έχει κουσούρα [tǥ alǥDžǥ ðεn εçi kusura] / vi har alle våre små skavanker όλοι έχουµε τις µικροαδυναµίες µας [Ǥli εχumε tiz mikrǥaðinamiεz mas] skei f.m. (skje) κουτάλι, το [tǥ kutali] / ta skjeen/skeia i en annen hånd (forbedre seg radikalt) αλλάζω τακτική [alazǥ taktiki] # διορθώνοµαι [ðiǥrϑǥnǥmε] : det vil gå deg riktig ille til slutt hvis du ikke (snart) tar skeia i en annen hånd (det vil gå til helvete med deg hvis ikke du tar deg sammen) θα 'χεις άσχηµο τέλος αν δε διορθωσείς [ϑa çis asçimǥ tεlǥs an ðε ðiǥrϑǥϑis] skeie ut v. (rangle, leve et utsvevende liv, sløse) ασωτεύω [asǥtεvǥ] # (henfalle til et lastefullt liv, falle i synd) το ρίχνω στην ασωτία [tǥ riχnǥ stin asǥtia] # (kaste alle hemninger, bite hodet av all skam, ikke eie skam i livet) εκτραχηλίζοµαι [εktraçilizǥmε] / han skeiet ut da han var ung, derfor er han fattig nå ασώτευε νέος, γι' αυτό είναι ϕτωχός τώρα [asǥtεvε nεǥs jiaftǥ inε ftǥχǥs tǥra] / vi skeiet ut litt i går kveld κάναµε λιγη κατάχρηση χτες το βράδυ [kanamε liji kataχrisi Χtεs tǥ vraði] skeiv adj. (skjev, kroket, på skrå) λόξος [lǥksǥs] # πλάγιος [plajǥs] # µονόπαντος [mǥnǥpandǥs] / den muren/veggen er skeiv ο τοίχος αυτός δεν είναι στην ευθεία [Ǥ tiχǥs aftǥz ðεn inε stin εfϑia] # ο τοίχος αυτός δεν είναι στα ίσα του [Ǥ tiχǥs aftǥz ðεn inε sta isa tu] skeivhet f.m. (skjevhet) λόξεµα, το [tǥ lǥksεma] skeivt adv. (på skeive, på snei, vridd, på skrå) εκτός της κανονικής θέσης [εktǥs tis kanǥnikis ϑεsis] # λοξά [lǥksa] # στραβά [strava] # στρεβλά [strεvla] µονόπαντα [mǥnǥpanda] # (dagl.) στραβοδίβολα [stravǥðivǥla] / gå skeivt περπατώ µονόπαντα [prtpaǥ mǥnǥpanda] / henge noe skeivt κρεµώ κάτι λοξά [krεmǥ kati lǥksa] # (vri på noe) λοξεύω κάτι [lǥksεvǥ kati] / jeg holdt skjea mi på skeive og sølte på klærne mine έγειρα το κουτάλι µου και λέρωσα τα ρούχα µου [εjira tǥ kutali mu kε lεrǥsa ta ruχa mu] / planene mine gikk på skeive (slo feil) τα σχέδιά µου ανατράπηκαν [ta sçεðja mu anatrapikan] / se skeivt til (se mistenksomt eller bebreidende på) κοιτάζω κάποιον λοξά [kitazǥ kapiǥn lǥksa] / sitte skeivt κάθοµαι µονόπαντα [kaϑǥmε mǥnǥpanda]

16 skepsis m. (vantro, tvil) δυσπιστία, η [i ðispistia] / et blikk fylt av skepsis/vantro (et mistroisk blikk) µια µατιά γεµάτη δυσπιστία [mja matja jεmati ðispistia] / han så med skepsis på maten på tallerkenen sin κοίταξε µε δυσπιστία το ϕαΐ στο πιάτο του [kitaksε mε ðispistia tǥ faï stǥ pjatǥ tu] skeptikere m.pl. (filos.) εϕεκτικοί ϕιλόσοϕοι, οι [i εfektiki filǥsǥfi] skeptisk adj. (tilbkeholden, resevert, forsiktig) εϕεκτικός [εfεktikǥs] ski f.m. χιονοπέδιλο, το [tǥ çiǥnǥpεðilǥ] # σκι, το [tǥ ski] / skiene var forholdsvis billige τα χιονοπέδιλα ήταν σχετικά ϕτηνά [ta çiǥnǥpεðila itan sçεtika ftina] ski- pref. χιονοδροµικός [çiǥnǥðrǥmikǥs] skifergrå adj. (gråsvart) γκριζόµαυρος [grizǥmavrǥs] skift n. (skiftarbeid) βάρδια, η [i varðia] / arbeide skift (drive med skiftarbeid) δουλεύω µε βάρδιες [ðulεvǥ mε varðiεs] : vi arbeider skift δουλεύοµαι µε βάρδιες [ðulεvǥmε mε varðiεs] / et åtte-timers skift οχτάωρη βάρδια, η [i ǤΧtaǤri varðia] skifte n. (jur.) εκκαθάριση, η [i εkaϑarisi] # (bytte, endring, forandring) αλλαγή, η [i alaji] # (utskifting, erstatning) αντικατάσταση [i andikatastasi] / et politisk skifte (regjeringsskifte) µεταπολίτευση, η [i mεtapǥlitεfsi] / skifte av arbeid/bosted αλλαγή δουλειάς /κατοικίας, η [i alaji ðuljas/katikias] / skifte av dekk αλλαγή ελαστικών, η [i alaji εlastikǥn] : skifte av dekk vil koste 100 η αλλαγή (=αντικατάσταση) των ελαστικών θα κοστίσει 100 [i alaji (andikatastasi) ϑa kǥstisi εkatun εvrǥ] / skifte av dødsbo n. (arveoppgjør) κληρονοµική διευθέτηση [klirǥnǥmiki ðiεfϑεtisi] / skifte av eiendom (deling av eiendom - i tilfelle skilsmisse eller død) χωρισµός της περιουσίας (σε περίπτωση διαζυγίου ή θανάτου) [Ǥ ΧǤrizmǤs tis pεriusias (sε pεriptǥsi ðiazijiu i ϑanatu] skifte v. (variere, svinge, veksle) ποικίλλω [pikilǥ] # (arv) διανέµω [ðianεmǥ] # (bytte, endre) αλλάζω [alazǥ] # (skifte klær, kle seg om) αλλάζω ρούχα [alazǥ ruχa] (bytte, skifte ut, fornye) ανανεώνω [ananεǥnǥ] / skifte adresse/bil/bosted/navn αλλάζω διεύθυνση/αυτοκίνητο/κατοικία/όνοµα [alazǥ ðjεfϑinsi/aftǥkinitǥ/katikia/ ǤnǤma] / han skiftet ansiktsfarge (bleknet/rødmet) da han så meg άλλαξε χρώµα όταν µε είδε [alaksε ΧrǤma Ǥtan mε iðε] / skifte dress (ta på seg an ennen dress) αλλάζω κουστούµι [alazǥ kustumi] / skifte farge αλλάζω (το) χρώµα [alazǥ (tǥ) ΧrǤma] : kameleonen har evnen til å skifte farge ο χαµαιλέων έχει την ικανότητα ν' αλλάζει το χρώµα [tǥ ΧamεlεǤn εçi tin ikanǥtita nalazi tǥ ΧrǤma] / skifte gir (gire) αλλάζω ταχύτητα [alazǥ taçitita] / skifte ham (om krypdyr: skyte el. kaste hammen) αλλάζω δέρµα [alazǥ ðεrma] / skifte hjul/laken/lyspære αλλάζω λάστιχο/σεντόνια/λάµπα [alazǥ lastiχǥ/sεndǥnia/lamba] / jeg har ikke skiftet klær på ei uke είµαι µια βδοµάδα ανάλλαγος [ime mja vðǥmaða analaDžǥs] / jeg har ikke skiftet klær på en måned (jeg har gått med de samme klærne i en måned) έχω ένα µήνα άλλαχτος /ανάλλαχτος [εχǥ εna mina alaχtǥs/analaχtǥs] / humøret hans skifter (svinger) η διάθεσή του ποικίλλει [i ðjaϑεsi tu pikili] / skifte mening (snu kappa etter vinden, være en værhane, opportunist) αλλάζω πεποιθήσεις [alazǥ pεpiϑisis] : få noen til å skifte mening (overtale noen) µεταπείθω κάποιον [mεtapiϑǥ kapiǥn] / skifte plate (bokstavelig: sette på ei ny plate) αλλάζω πλάκα [alazǥ plaka] : skift

17 plate! (sett på ei ny plate; det er hakk i plata, slutt å mase med det!) άλλαξε πλάκα! [alaksε plaka] / skifte på å kjøre (bytte på å kjøre) οδηγώ κατά διαστήµατα [ǤðiDžǤ kata ðiastimata] / skifte samtaleemne (dreie samtalen over på noe annet) γυρίζω κουβέντα [jirizǥ kuvεnda] : ikke skift samtaleemne! (ikke snakk deg fra det! ikke snakk det bort!) µη γυρίσεις την κουβέντα! [mi jirisis tiŋ guvεnda] / skifte side (gå over til motstanderen) αλλάζω στρατόπεδο [alazǥ stratǥpεðǥ] / skifte sol og vind (pleie retten, holde rett, administrere retten) απονέµω (τη) δικαιοσύνη [apǥnεmǥ (ti) ðikεǥsini] / skifte tema αλλάζω θέµα [alazǥ ϑεma] : plutselig skifte tema (plutselig hoppe over til noe annet) αλλάζω ξαϕνικά κατεύθυνση [alazǥ ksafnika katεfϑinsi] / skifte til hverdagsklær (ta på seg hverdagsklærne) ξαλλάζω [ksalazǥ] / skifte vannet i en vase (ha nytt vann i en vase) ανανεώνω το νερό σ' ένα βάζο [ananεǥnǥ tǥ nεrǥ sεna vazǥ] skifteattest f.m. κύρωση διαθήκης, η [i kirǥsi ðiaϑikis] / gi/utstede skifteattest (godkjenne et testament som gyldig) αναγνωρίζω διαθήκη ως κυρία [anaDžnǥrizǥ Ǥs kiria] skiftende adj. (varierende, forskjellig) διάϕορος [ðjafǥrǥs] # (lunefull, omskiftelig, ustabil) άστατος [astatǥs] # αστατής [astatis] # αψίκορος [apsikǥrǥs] # (omskiftelig, ubestandig, ustabil) ευµετάβλητος [εvmεtavlitǥs] # ευµετάβολος [εvmεtavǥlǥs] # µεταβλητός [mεtavlitǥs] # (alternerende, vekselvis, vekslende) εναλλασσόµενος [εnalasǥmεnǥs] / skiftende skydekke (skiftende fra tåket til klart ) νεϕελώδης έως αίθριος [nεfεlǥðis εǥs εϑriǥs] / skiftende vinder (omskiftelige, lunefulle vinder) ευµετάβλητοι άνεµοι [εvmεtavliti anεmi] skiftenøkkel m. γαλλικό κλειδί, το [tǥ DžalikǤ kliði] # παπαγάλος, ο [Ǥ papaDžalǥs] # (rørtang) κάβουρας, ο [Ǥ kavuras] skifterettsdommer m. αναπληρωµατικός δικαστής, ο [Ǥ anaplirǥmatikǥz ðikastis] [anaplirǥmatikǥs] skiftespor n. (jernbane: vikespor) γραµµή ελιγµών, η [i Džrami εliDžmǥn] skiftevis adj. (vekselvis) εναλλασσόµενος [εnalasǥmεnǥs] # αλληλοδιάδοχος [alilǥðjaðǥχǥs] / skiftevis sirkler og firkanter εναλλασσόµενοι κύκλοι και τετράγωνα [εnalasǥmεni kikli kε tεtraDžǥna] skiftevis adv. (alternerende, vekslende, under forandring, etter tur) εναλλακτικά [εnalaktika] # εναλλαχτικά [εnalaχtika] # κατ' ενάλλαγην [kat εnalajin] # αλληλοδιαδόχως [alilǥðiaðǥχǥs] / ei uke med skiftevis regn og sol µια βδοµάδα µε βρόχη και ήλιο αλληλοδιαδόχως [mja vðǥmaða mε vrǥçi kε iliǥ alilǥðiaðǥχǥs] skifting f.m. (veksling, utskifting, ombytting) εναλλαγή, η [i εnalaji] skihopp n. χιονοδροµικό άλµα, το [tǥ çiǥnǥðrǥmikǥ alma] skiidrett m. (skiløping) χιονοδροµία, η [i çiǥnǥðrǥmia] / drive skiidrett (gå inn for skiidrett, gå på ski) κάνω χιονοδροµία [kanǥ çǥnǥðrǥmia] skikk m. (sed, sedvane, bruk, praksis) έθηµο, το [tǥ εϑimǥ] # (orden) τάξη, η [i taksi] # (form) µορϕή, η [i mǥrfi] / andre tider, andre skikker (tidene forandrer seg og skikkene med dem) άλλοι καιροί άλλα ήθη [ali kεri ala iϑi] / femmede skikker εξωτικές συνήθειες [εksǥtikεs siniϑiεs] / få skikk på (få orden på, tukte) δαµάζω

18 [ðamazǥ] # (gjøre folk av, sivilisere, foredle, adle) εκπολιτίζω [εkpǥlitizǥ] : du trenger ikke bekymre deg, jeg skal nok få skikk på han µη στενοχωριέσαι, θα τον δαµάσω [mi stεnǥχǥriεsε ϑa tǥn ðamasǥ] : få skikk på noe (bringe noe i orden) δίνω µορϕή σε κάτι [ðinǥ mǥrfi sε kati] / gammeldagse/gamle skikker παλαιϊκά έθιµα [palεika εϑima] / holde på/ta vare på en gammel skikk/en tradisjon διατηρώ µια παράδοση [ðiatirǥ mja paraðǥsi] / man må følge skikken der man kommer ( i Roma gjør man som romerne gjør ) στη Ρώµη να κάνεις όπως κάνουν οι Ρωµαίοι [sti rǥmi na kanis ǤpǤs kanun i rǥmεi] / rare skikker παράξενα έθιµα [paraksεna εϑima] / skikk og bruk (tradisjon, praksis, sedvane) θέσµια, τα [ta ϑεzmia] # (det samfunnet forventer av oss, konvensjoner) τα δεσµά των κοινωνικών συµβατικοτήτων [ta ðεzma tǥŋ ginǥnikǥn simvatikǥtitǥn] # (etikettens krav, vanlig skikk og bruk) τα δεσµά της ετικάτας [ta ðεzma tis εtikεtas] # (levesett) ήθη και έθιµα [iϑi kε εϑima] : skikk og bruk blant folk (et folks levesett) τα ήθη και τα έθιµα ενός λαού [ta iϑi kε ta εϑima εnǥz lau] / skikken lever/holder seg ennå το έθιµο κρατάειακόµα [tǥ εϑimǥ kratai akǥma] / (slik) som skikken er (som seg hør og bør, ifølge gjeldende praksis) όπως είναι το έθιµο [ǤpǤs inε tǥ εϑimǥ] skikke seg v. (forbedre seg, ta sg sammen) ανθρωπεύω [anϑrǥpεvǥ] # διορθώνω το χαρακτήρα µου [ðiǥrϑǥnǥ tǥ Χaraktira mu] # διορθώνω τις συνήθειές µου [ðiǥrϑǥnǥ tis siniϑiεz mu] / skikke seg vel (føre et hederlig liv) είµαι στον ίσιο δρόµο [imε stǥn isiǥ ðrǥmǥ] : se til at noen skikker seg (holde orden på noen) κρατώ κάποιον στον ίσιο δρόµο [kratǥ kapiǥn stǥn isiǥ ðrǥmǥ] skikkelig adj. (ordentlig, anstendig, respektabel, aktverdig, ærverdig) αξιοσέβαστος [aksiǥsεvastǥs] # έντιµος [εndimǥs] # (reell, virkelig) πραγµατικός [praDžmatikǥs] # κανονικός [kanǥnikǥs] / det var/ble en skikkelig vekker αυτό ήταν πραγµατική αποκάλυψη [aftǥ itan praDžmatiki apǥkalipsi] / han ga henne skikkelig juling της έδωσε κανονικό ξύλο [tis εðǥsε kanǥnikǥ ksilǥ] skikkelig adv. (i ordets rette forstand, regelrett, bokstavelig) κυριολεκτικά [kiriǥlεktika] # (rett, ordentlig, anstendig, som seg hlør og bør) καθωσπρέπει [kaϑǥsprεpi] # (for alvor, ordentlig, virkelig, så det rekker) για καλά [ja kala] # κανονικά [kanǥnika] / nå regner/snør det skikkelig βρέχει/χιονίζει για καλά [vrεçi/çǥnizi ja kala] / vi ble skikkelig rundjult τις ϕάγαµε κανονικά [tis faDžamε kanǥnika] skikkelse m. (form) σχήµα, το [tǥ sçima] # µορϕή, η [i mǥrfi] # (person, figur) ϕυσιογνωµία, η [i fisiǥDžnǥmia] / en legendarsik skikkelse θρυλική ϕυσιογνωµία [ϑriliki fisiǥDžnǥmia] / en utydelig skikkelse ένα ακαθόριστο σχήµα [εna akaϑǥristǥ sçima] / han er en av de største skikkelsene i gresk historie είναι από τις µεγαλύτερες µόρϕες της ελληνικός Ιστορίας [inε apǥ tiz mεDžalitεrεz mǥrfεs tis εlinikis istǥrias] / i en hunds skikkelse µε τη µορϕή σκύλου [mε ti mǥrfi skilu] : djevelen viste seg for han i en hunds skikkelse ο σατανάς ϕανερώθηκε µπροστά του µε τη µορϕή σκύλου [Ǥ satanas fanεrǥϑikε brǥsta tu mε ti mǥrfi skilu] / vi kunne skjelne en mørk skikkelse i de fjerne µπορούσαµε να διακρίνουµε µακριά µια σκοτεινή µορϕή [bǥrusamε na ðiakrinumε makria mja skǥtini mǥrfi] skikket adj. (flink, dyktig, i stand til) άξιος [aksiǥs] # (tilrådelig, egnet, som kan anbefales)

19 ενδεδειγµένος [εnðεðiDžmεnǥs] # (velegnet, passende, den rette) κατάλληλος [katalilǥs] / han er ikke skikket til den jobben/stillingen δεν είναι ενδεδειγµένος γι' αυτή τη θέση [ðεn inε εnðiðiDžmεnǥz jafti ti ϑεsi] / han er ikke skikket til å være lærer/til å undervise δεν είναι κατάλληλος για δάσκαλος /να διδάξει [ðεn inε katalilǥz ja ðaskalǥs/na ðiðaksi] / han er ikke skikket til å være min (ekte)mann (han er ikke mannen/den rette for meg) δεν είναι άξιος για άντρας µου [ðεn inε aksiǥz ja andraz mu] skikkethet f.m. (egnethet, dyktighet) επιτηδειότητα, η [i epitiðjǥtita] # καταλληλότητα, η [i katalilǥtita] skikonkurranser m.pl. (vinterleker) χιονοδροµικοί αγώνες, οι [i çinǥðrǥmiki aDžǥnεs] skildre v. (framstille, representere, beskrive, forestille, gjenspeile) απεικονίζω [apikǥnizǥ] # εικονίζω [ikǥnizǥ] # διαγράϕω [ðiaDžrafǥ] # διηγούµαι [ðiiDžumε] # διηγιέµαι [ðiijεmε] # εικονογραϕώ [ikǥnǥDžrafǥ] # παρασταίνω [parastεnǥ] # παριστάνω [paristanǥ] # (utmale, framstille i detalj/i bildeformat) εξεικονίζω [εksikǥnizǥ] / det (bildet) skildrer slaget ved Waterloo απεικονίζει τη µάχη του Βατερλώ [apikǥnizi ti maçi tu vatεrlǥ] / dette maleriet skildrer en scene fra Biblelen αυτός ο πίνακας παρασταίνει µια σκηνή από τη Βίβλο [aftǥs Ǥ pinakas parastεni mja skini apǥ ti vivlǥ] / i sine dikt skildrer han livet på øya si στα ποιήµατά του εικονογραϕεί τη ζωή του νησιού του [sta piimata tu ikǥnǥDžrafi ti zǥï tu nisiu tu] / i sine romaner skildrer han livet slik det (virkelig) er στα µυθιστορήµατά του απεικονίζει τη ζωή όπως είναι [sta miϑistǥrimata tu apikǥnizi ti zǥï ǤpǤs inε] skildring f.m. (framstilling, beskrivelse, portrettering) απεικόνιση, η [i apikǥnisi] # εικονισµός, ο [Ǥ ikǥnizmǥs] # (utmaling, detaljert framstilling) εξεικόνηση, η [i εksikǥnisi] # (fortelling, beretning, historie) διήγηση, η [i ðiijisi] skille n. (avskjed, separasjon) χωρισµός ο [Ǥ ΧǤrizmǤs] # (segregasjon) διαχωρισµός, ο [Ǥ ðiaχǥrizmǥs] # (forskjell, distinksjon) διάκριση, η [i ðjakrisi] / trekke skille mellom (se/gjøre forskjell på) κάνω διάκριση µαταξύ [kanǥ ðjakrisi mεtaksi] skille v. (skille ut, skille fra, løsrive, skille fra hverandre) χωρίζω [ΧǤrizǤ] # αποχωρίζω [apǥχǥrizǥ] # διακρίνω (κάτι από) [ðiakrinǥ (kati apǥ)] # (atskille) διαχωρίζω [ðiaχǥrizǥ] / det som gjør at han skiller seg ut blant kollegaene, er humoren hans εκείνο που τον διακρίνει από τους συναδελϕούς του είναι το χιούµορ του [εkinǥ pu tǥn ðiakrini apǥ tus sinaðεlfus tu inε tǥ çiumǥr tu] / det som skiller mennesket fra de andre dyrene, er fornuften εκείνο που διακρίνει τον άνθρωπο από τ' άλλα ζώα είναι το λογικό [εkinǥ pu ðiakrini tǥn anϑrǥpǥ apǥ tǥla zǥa inε tǥ lǥjikǥ] # το λογικό διαϕορίζει τον άνθρωπο από τ άλλα ζώα [tǥ lǥjikǥ ðiafǥrisi tǥn anϑrǥpǥ apǥ tala zǥa] / skille geitene fra sauene χωρίζω τα γίδια από τα πρόβατα [ΧǤrizǤ ta jiðia apǥ ta prǥvata] / skille klinten fra hveten χωρίζω την ήρα από το στάρι [hǥrizǥ tin ira apǥ tǥ stari] / skille mellom (trekke skille mellom, se forskjell på) κάνω διάκριση µαταξύ [kanǥ ðjakrisi mεtaksi] # (gjøre forskjell på, trekke en grense mellom) διαστέλλω [ðiastεlǥ] # (skjelne mellom, se forskjell på) ξεχωρίζω [ ksεχǥrizǥ] : skille mellom rett og galt ξεχωρίζω το δίκιο από τ' άδικο [ksεχǥrizǥ tǥ ðikiǥ apǥ taðikǥ] : vi må skille mellom en ateist og en agnostiker πρέπει να κάνουµε διάκριση µεταξύ ενός

20 άθεου κι ενός αγνωστικιστή [prεpi na kanumε ðjakrisi mεtaksi εnǥs aϑεu ki εnǥs aDžnǥstikisti] / (om melk:) skille seg (løpe, bli sur/tjukk) κόβω [kǥvǥ] / skille seg fra (skille seg ut, være ulik, fære forskjellig fra) διαϕέρω [ðiafεrǥ] : smør skiller seg fra margarin både i kvalitet og pris το βούτυρο διαϕέρει από τη µαργαρίνη στην ποιότητα και την τιµή [tǥ vutirǥ ðiafεri apǥ ti marDžarini stim pjǥtita kε tin dimi] / skille seg ut (positivt fra) (tre tydelig fram, stikke fram/ut) εξέχω (από) [εksεχǥ (apǥ)] # προεξέχω (από) [prǥεksεχǥ (apǥ)] / skille to gutter som slåss διαχωρίζω δύο παιδιά που µαλλώνουν [ðiaχǥrizǥ ðiǥ pεðja pu malǥnun] / skille ut (utskille, utsondre, skylle, skylle ned/ut, vaske av/vekk) αποπλύνω [apǥplinǥ] # (løsrive, overføre til et datterselskap) ανεξαρτοποιώ [anεksartǥpiǥ] # (luke ut/bort, sortere ut, renske bort, utrenske) εκκαθαρίζω [ekaϑarizǥ] # (luke ut, vikle ut, avklare) ξεµπερδεύω [ksεmbεrðεvǥ] # (sortere ut, velge ut) ξεδιαλέγω [ksεðialεDžǥ] # ξεχωρίζω [ksεχǥrǥzǥ] # (avskjerme, skjerme, stenge av, blokkere) εµποδίζω [εmbǥðizǥ] : skille ut/atskille de gode eplene fra de dårlige ξεδιαλέγω τα καλά µήλα από τα χαλασµένα [ksεðialεDžǥ ta kala mila apǥ ta Χalazmεna] : skille ut sannhet fra løgn ξεµπερδεύω την αλήθεια από το ψέµα [ksεbεrðεvǥ tin aliϑia apǥ tǥ psεma] / vi må skille ut salgsavdelingen πρέπει ν' ανεξαρτοποιήσουµε το τµήµα πωλήσεων [prεpi nanεksartǥpiisumε tǥ tmima pǥlisεǥn] skillelinje f.m. (delelinje, delingslinje) διαχωριστική γραµµή, η [i ðiaχǥristiki Džrami] skillemur n. (skillemur mellom to tomter/naboer, skillevegg mellom boligenheter) διαχωριστικός τοίχος (µεταξύ γειτόνων), ο [Ǥ ðiaχǥristikǥs tiχǥs mεtaksi jitǥnǥn] skilles v. χωρίζω [ΧǤrizǤ] # (forlate hverandre) αποχωρίζοµαι [apǥχǥrizǥmε] # (om ekteskap) παίρνω διαζύγιο [pεrnǥðiazijiǥ] / de skiltes for godt χωρίσανε παντοτινά [ΧǤrisane pandǥtina] / skilles fra (skille seg av med) αποχωρίζοµαι [apǥχǥrizǥmε] : jeg ønsker ikke å skille meg av med denne ringen δε θέλω ν' αποχωριστώ αυτό το δαχτυλίδι [ðε ϑεlǥ napǥχǥristǥ aftǥ tǥ ðaχtiliði] / jeg liker/ ønsker ikke å skilles fra familien min δε θέλω ν' αποχωριστώ την οικογένειά µου [ðε ϑεlǥ napǥχǥristǥ tin ikǥjεnja mu] / vi skiltes i sinne/ved midnatt αποχωριστήκαµε θυµωµένοι/τα µεσάνυχτα [apǥχǥristikamε ϑimǥmεni/ta mεsaniχta] skilletegn n. (punktum, komma etc.) σηµείο στίξης, το [tǥ simiǥ stiksis] / sette skilletegn (prikke, merke med prikker) διαστίζω [ðiastizǥ] / utelate et skilletegn παραλείπω σηµείο στίξης [paralipǥ simiǥ stiksis] skillevegg m. (mellomvegg) µεσοτοιχία, η [i mεsǥtiçia] # (i båt o.a. : skott) διάϕραγµα, το [tǥ ðjafraDžma] # (skjermbrett, mellomvegg) διαχώρισµα, το [tǥ ðiaχǥrizma] # (skillemur mellom to tomter/naboer, skillevegg mellom boligenheter) διαχωριστικός τοίχος (µεταξύ γειτόνων), ο [Ǥ ðiaχǥristikǥs tiχǥs mεtaksi jitǥnǥn] / en skillevegg av tre ξυλινό διαχώρισµα [ksilinǥ ðiaχǥrizma] : en skillevegg delte rommet i to ένα χώρισµα έκοβε το δωµάτιο [εna ΧǤrizma εkǥvε tǥ ðǥmatiǥ] skilpadde f.m. χελώνα, η [i çεlǥna] # (havskilpadde) θαλασσοχελώνα, η [i ϑalasǥçεlǥna] / skilpadda vant over haren η χελώνα ξεπέρασε το λαγό [i çεlǥna ksεpεrasε tǥ laDžǥ] skilsmisse f.m. διαζύγιο, το [tǥ ðiazijiǥ] # ακύρωση γάµου, η [i akirǥsi Džamu]