Møteinnkalling. Breheimen nasjonalparkstyre. Utvalg: Møtested: Stryn kulturhus. Stryn Dato: Tidspunkt: 11:00

Transkript

1 Møteinnkalling Breheimen nasjonalparkstyre Utvalg: Møtested: Stryn kulturhus. Stryn Dato: Tidspunkt: 11:00 Eventuelt forfall må meldes snarest på tlf Vararepresentanter møter etter nærmere beskjed.

2 Saksliste Utvalgssaksnr RS ST 35/16 Innhold Lukket Arkiv- Saksnr Referatsaker Delegering av myndighet til nasjonalpark og verneområdestyrer Godkjenning av innkalling og sakliste - val av to medlemmar til å skrive under protokoll saman med styreleiar ST 36/16 Breheimen nasjonalparkstyre - Bestillingsdialogen med Statens naturoppsyn ST 37/16 ST 38/16 Omgjering av vedtak - Dispensasjon - Oppsetting av enkel vèrstasjon ved Spørteggbu - Breheimen nasjonalpark Klage på vedtak - Klage på vedtak gjort i Jostedalsbreen nasjonalparkstyre - LØYVE TIL NY DNT-HYTTE PÅ SUNNDALSSETRA I STRYN KOMMUNE - DNT OSLO OG OMEGN - Breheimen nasjonalparkstyre. 2016/ / / / /5983

3 Referatsaker Delegering av myndighet til nasjonalpark og verneområdestyrer 2016/7510

4 BREHEIMEN NASJONALPARKSTYRE Sak Arkivsaksnr: 2016/ Sakshandsamar: Bjørn Dalen Dato: Utval Utvalssak Møtedato Breheimen nasjonalparkstyre 36/ Breheimen nasjonalparkstyre - Bestillingsdialogen med Statens naturoppsyn Dokument i saka Brev frå Miljødirektoratet dagsett Innmelding av behov for tiltaksmidler, og av tjenester av SNO Vedlegg: Tiltaksskjema for Frist for innmelding av tiltak til Bestillingsdialogen 2016 er Vurdering Med bakgrunn i innmelde behov, pågåande prosjekt/tiltak, gjennomførde tiltak og innspel til Breheimen utviklingsfond, har sekretariatet utarbeidd framlegg til bestilling for 2017 i samarbeid med SNO lokalt. I skrivet frå Miljødirektoratet blir det gjort merksam på at det er gjort endringar i rutinane for fordeling av midlar slik at rollefordelinga mellom forvaltningsstyresmakta for verneområda og Statens naturoppsyn blir meir tydelege. Det er forvaltningsstyresmakta som prioriterer bruken av midla som blir tildelt. Her gjeld: - Hovedtrekka i den prioriteringa som forvaltningsstyresmakta har sendt inn og «Strategi for bruk av tiltaksmidlar» skal følgjast. - Direktoratet vil melde tilbake om midlar det er søkt om som fell utanfor ramene i budsjettposten. Bruken av midlane skal rapporterast til Miljødirektoratet, inkludert alle omdisponeringar som er gjort.

5 Opplegg for gjennomføring av bestillingsdialogen «Bestillingsmøte 1 avholdes i november/desember. Der gjennomgås status, utfordringer og behov for feltoppgaver og tiltak. Etter budsjett-tildeling i februar/mars avholdes bestillingsmøte 2. Aktørene er da kjent med overordnede prioriteringer, føringer og budsjettfordeling. På møtet foretar man endelige drøftinger og avtaler om feltoppgaver og tiltak i verneområder. Deretter iverksettes de avtalte feltoppgaver og tiltak. Dersom SNO benytter eksterne tjenesteaktører til gjennomføring av oppdragene, vil slike kontraktsinngåelser følge SNO sine ordinære prosedyrer. SNO lokalt sin rapportering til forvaltningsmyndigheten vil skje innen neste bestillingsmøte 1. Tiltaksmidler over Innmelding av behov for tiltaksmidler, over post på statsbudsjettet, skal skje gjennom Elektronisk søknadssenter Elektronisk søknadssenter er Miljødirektoratets portal for søknad og innmelding av behov for midler til ulike typer naturforvaltningstiltak. Tilgang til søknadsmodulen for tiltaksmidler gis til forvaltere og ansatte hos Fylkesmannens miljøvernavdeling. Disse registrerer seg som brukere av søknadssenteret (dersom de ikke er det fra før) ved melding til lorentz.noteng@miljodir.no. En brukerveiledning til skjemaet kan sendes ut til de som skal benytte tjenesten.» Sekretariatet sitt framlegg til vedtak: Breheimen nasjonalparkstyre vedtek vedlagde Tiltaksplan for 2017 for søknad om midlar tiltak i verneområda i Breheimen Tiltaka vil bli prioritert etter tildeling av rame i februar/mars 2017.

6 BREHEIMEN NASJONALPARKSTYRE Sak Arkivsaksnr: 2016/ Sakshandsamar: Eldrid Nedrelo Dato: Utval Utvalssak Møtedato Breheimen nasjonalparkstyre 37/ Omgjering av vedtak - Dispensasjon - Oppsetting av enkel vèrstasjon ved Spørteggbu - Breheimen nasjonalpark Nasjonalparkforvaltaren syner til utvalssak 34/16 og protokoll frå møte i Breheimen nasjonalparkstyre den , samt til merknad til vedtaket frå Fylkesmannen i Sogn og Fjordane, motteken den Fylkesmannen tilrår nasjonalparkstyret å ta saka opp til ny handsaming, jf. forvaltningslova 35 c), og gjere nytt vedtak. Forvaltar si innstilling Breheimen nasjonalparkstyre gjer om sitt vedtak av om dispensasjon til å sette opp ein enkel vèrstasjon på Spørteggbu i Breheimen nasjonalpark på grunn av feil og manglande grunngjeving i vedtak fatta i sak 34/16 den , jf. forvaltningslova 35 c). Breheimen nasjonalparkstyre vedtek å gi Meteorologisk institutt (MET) løyve til å sette opp ein enkel vèrstasjon i nordveggen av Spørteggbu i Breheimen nasjonalpark. Vedtaket er fatta med heimel i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark 4 første alternativ, jf. naturmangfaldlova 48 første ledd, første alternativ. Grunngjevinga for vedtaket er at tiltaket ikkje vil kome i strid med verneformålet eller verneverdiane, og nasjonalparkstyret meiner at nødvendigheitskriteriet er oppfylt. Dei miljørettslege prinsippa, naturmangfaldlova 8-12 er vurdert. Løyvet er gitt på følgjande vilkår: - Vèrstasjonen skal plasserast i/ved nordveggen til Spørteggbu, så nært inntil bua som mogleg, i samsvar med opplysningar gitt i søknaden og slik at han vert minst mogleg dominerande i terrenget, 3 3,5 meter frå bua. - Vèrstasjonen skal sjå ut som ei enkel vindmast (flaggstang) med vindsensor, solcellepanel og batteriskåp. - Masta skal ikkje vere høgre enn det som er heilt naudsynt, max 10 meter. Minimumshøgd er oppgitt å vere 7 m dersom terrenget bak hytta ikkje er lågare enn hytta. - Solcellepanelet kan ha storleik på 80x50 cm eller mindre, og plasserast i 3,5 m høgd på masta eller lågare.

7 - Temperatursensor (kvit rund boks) setjast på i 2 meters høgd, litt under takhøgd på bua eller lågare. - 2 skåp i storleik 50x50 cm og 50x80 cm plasserast på kvar si side av masta, under takhøgd på Spørteggbu. - 3 bardunar boltast i bakken, og festast om lag 3 m ut frå masta, ikkje i større avstand frå masta enn det som er naudsynt. - Masta, vindsensor, solcellepanel og batteriskåp bør ha ein mørk/grå farge slik at vèrstasjonen vert minst mogleg synleg i landskapet. - Tiltakshavar skal vise varsemd, og straks melde frå til Sogn og Fjordane fylkeskommune ved Kulturavdelinga dersom ein under arbeidet skulle støyte på automatisk freda kulturminne, jf. 2. ledd i Lov om kulturminne. Automatisk freda kulturminne kan i denne samanheng vere konsentrasjonar av trekol i undergrunnen eller groper, steinsettingar eller samling av stein, samt våpen, reiskap og liknande i metall eller stein. - Det må sendast eigen søknad om løyve til bruk av helikopter i samband med bygging av vèrstasjonen. - Tiltakshavar skal syte for at det vert rydda på staden når masta er ferdig, og at alt utstyr og materiell etter bygginga vert frakta ut or verneområdet. - Nasjonalparkstyret skal ha rapport om gjennomføringa av tiltaket når vèrstasjonen er ferdig bygd. - Nasjonalparkstyret kan be om at installasjonen vert fjerna, og at kostnad med fjerning skal dekkast av tiltakshavar. Tiltaket krev også løyve etter plan- og bygningslova og løyve frå grunneigar, og det må innhentast eige løyve etter motorferdsellova for helikopterflyging frå Luster kommune. Bakgrunn for saka Meteorologisk institutt (MET) søkte Breheimen nasjonalparkstyre om dispensasjon for å sette opp ein enkel vèrstasjon rett ved turhytta/naudbua Spørteggbu (hytta på Mannen) i Breheimen nasjonalpark den Breheimen nasjonalparkstyre handsama saka i styremøte den Nasjonalparkforvaltaren instilte på å avslå søknaden med heimel i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark 4 første alternativ, jf. naturmangfaldlova 48 første ledd. Med fem mot ei røyst gjorde nasjonalparkstyret følgjande vedtak: «Breheimen nasjonalparkstyre vedtar å gi Meteorologisk institutt (MET) tillatelse til å sette opp en enkel værstasjon i nordveggen av Spørteggbu i Breheimen nasjonalpark, i samsvar med opplysninger gitt i søknaden. Vedtaket er fattet med hjemmel i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark 4 første alternativ, jf. naturmangfoldloven 48 første ledd, første alternativ. Nasjonalparkstyret har i sin avgjørelse vektlagt at tiltaket gjelder allmenne samfunnsinteresser som nasjonal skredvarsling, og at det allerede er ein installasjon på stedet.» Den mottok Breheimen nasjonalparkstyre ein merknad til vedtaket frå Fylkesmannen i Sogn og Fjordane, der Fylkesmannen tilrår nasjonalparkstyret å ta saka opp til ny handsaming, jf. forvaltningslova 35 c), og gjere nytt vedtak. Nasjonalparkstyret har i sitt vedtak m.a. vektlagt at tiltaket gjeld allmenne samfunnsinteresser som nasjonal skredvarsling. Fylkesmannen viser i si vurdering av saka til følgjande: «Ut frå forarbeida til naturmangfaldlova skal det vere ein svært høg terskel for å kome inn under definisjonen «vesentleg samfunnsinteresse». «Vesentleg samfunnsinteresse» er omtala i forarbeida til naturmangfaldlova og gjeld berre tiltak av nasjonalt viktige tiltak som t.d. riksvegar, europavegar, landsdekkande kraftlinjer (400kV) og det nasjonale nettverket av naudnettmaster. Ein vêrstasjon som inngår i eit nasjonalt nett vil, slik vi forstår søknaden, vere viktig for utarbeiding av skredvarsel først og fremst i Breheimen. Ut i frå opplysningane i saka kan vi ikkje sjå at tiltaket oppfyller kravet til «vesentleg samfunnsinteresse» i naturmangfaldlova.

8 Naudnettmaster som inngår i det nasjonale nettverket vert rekna som eit tiltak av «vesentleg samfunnsinteresse». Likevel er også naudnettmaster etter dei nasjonale retningslinjene for oppføring pålagt å greie ut om dei kan setjast opp utanfor nasjonalparkar og andre verneområde fordi det skal vere nødvendig å plassere naudnettmasta innanfor, jf formuleringa i naturmangfaldlova 48 første avsnitt. Dersom det finst alternativ plassering utanfor verneområde, skal ei naudnettmast (som andre tiltak av «vesentleg samfunnsinteresse) ikkje få løyve til å bli sett opp innanfor. Av saksutgreiinga til nasjonalpark-forvaltaren går det fram at vêrmasta har to moglege alternative plasseringar utanfor nasjonalparken og i Breheimen, slik Meteorologisk institutt har behov for: 1) like utanfor om lag 100 meter unna Spørteggbu og om lag 10 meter utanfor nasjonalparken, og 2) på nabofjelltoppen Geisdalsnosi utanfor nasjonalparken. Nasjonalparkstyret har ikkje grunngjeve kvifor desse alternativa ikkje er gode nok, og kvifor plassering innanfor nasjonalparken er valt.» Eit forvaltningsorgan kan gjere om sitt eige vedtak utan at det er klaga på dersom vedtaket er ugyldig, jf. forvaltningslova 35 c). I samråd med styreleiar vert saka sett opp på saklista i førstkomande styremøte i Breheimen nasjonalparkstyre, den Den vart søkjar, MET, varsla per telefon og e-post om at nasjonalparkstyret vil ta saka opp til ny handsaming i styremøte den , jf. forvaltningslova 16 første ledd. Det vart samstundes gjort merksam på at det kan vere aktuelt å legge til vilkår i eit nytt vedtak med utgangspunkt i opplysningar gitt i søknaden frå MET. Forvaltaren kan ikkje sjå at evt. vilkår slik sett vil vere til skade for nokon som vedtaket rettar seg mot, og understreka dette i telefonsamtalen med sakshandsamar ved MET. Ein meiner såleis at søkjar på forsvarleg måte har høve til å ivareta si interesse, jf ledd. Vurdering Nasjonalparkforvaltaren viser til sak 34/16 handsama av nasjonalparkstyret den og protokollføringa for denne saka frå det same møtet. Det har ikkje kome inn nye opplysningar i saka ut over merknaden frå Fylkesmannen, og vedtaket nasjonalparkstyret gjorde den er ikkje klaga på. Nasjonalparkforvaltaren legg difor merknaden frå Fylkesmannen og handsaming av styresaka den til grunn for vurderinga her. For saksopplysningar (utanom den omtala merknaden frå Fylkesmannen i Sogn og Fjordane), dokument i saka, søknaden, omtale av verneforskrift, verneformål og forslag til forvaltningsplan, samt andre relevante saksopplysningar viser ein til sak 34/16. Vèrstasjonen MET søker om å sette opp er ei enkel vindmast med vèrstasjon på. MET ønskjer å bruke ei 10 m høg mast som ser ut som ei flaggstang med bardunar, skåp, vindsensor og solcellepanel på (jf. illustrasjon vedlagt søknaden). Tiltaket må først vurderast etter verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark 4 Generelle dispensasjonsregler, andre alternativ: «Forvaltningsstyresmakta kan gjere unntak frå forskrifta.. dersom omsynet til tryggleik.. gjer det naudsynt, jf. naturmangfaldlova 48.» Ved søknad om dispensasjonsregler, andre alternativ: «Forvaltningsstyresmakta kan gjere unntak frå forskrifta.. dersom omsynet til tryggleik.. gjer det naudsynt, jf. naturmangfoldloven 48.» Ved søknad om dispensasjon må det vurderast om vilkåra er oppfylt. Det første vilkåret ser ut til å vere oppfylt, då formålet med tiltaket er å betre skredvarslinga i regionen. I tillegg er det eit vilkår at tiltaket er naudsynt. I kriteriet om at det skal vere naudsynt ligg det at sikkerheitsomsyna må vere av kvalifisert art, og at det ikkje er praktisk mogleg å ivareta dei ved tiltak utanfor verneområdet eller ved tillatne eller mindre inngripande tiltak innanfor verneområdet. Det at det først vart søkt om å sette opp vèrstasjonen like utanfor vernegrensa til nasjonalparken, og at det i søknaden vert vist til at Geisdalsnosi kan vere ein alternativ lokasjon for stasjonen, viser at det faktisk finst alternative plasseringar av vèrstasjonen utanfor nasjonalparken, og verneforskrifta 4, andre alternativ gjeld difor ikkje.

9 Søknaden må difor vurderast etter verneforskrifta 4 første alternativ: «Forvaltningsstyresmakta kan gjere unntak frå forskrifta dersom det ikkje strir mot føremålet med vernevedtaket og ikkje kan påverka verneverdiane nemneverdig..». Igjen må ein først ta stilling til om vilkåra er oppfylt. Vilkåra føreset at tiltaket ikkje er i strid med formålet med vernevedtaket og at det ikkje påverkar verneverdiane nemneverdig. Dersom vilkåra er oppfylt, «kan» det med heimel i 4, jf. naturmangfaldlova 48 gjerast unntak. Ingen har krav på dispensasjon, det er opp til skjønnsvurderinga til forvaltningsmyndigheita om dispensasjon skal gjevast. Det føl av forarbeida til naturmangfaldlova 48 at terskelen for å gi dispensasjon er høg. Regelen kan ikkje nyttast for å utvide ramma som er trekt opp i vernevedtaket, den er i utgangspunktet ein sikringsventil som skal fange opp uføresette eller spesielle/særlege tilfelle som ikkje vart vurdert på vernetidspunktet. Det føl vidare av forarbeida at kva som må vurderast å vere i strid med verneformålet, må sjåast i samanheng med omfanget av tiltaket, arten av tiltaket og plassering vurdert opp mot verneformålet. At moglegheita for å dispensere er snever kjem fram ved at det er sett vilkår om at det berre kan gjevast dispensasjon dersom tiltaket ikkje kan «påverka verneverdiane nemneverdig» (vår understreking). Det vil seie at det kan kun dispenserast i dei tilfelle tiltaket vil ha ubetydelig eller avgrensa verknad for verneverdiane. Tiltaket gjeld oppføring av ein enkel vèrstasjon/vindmast ved Spørteggbu (hytta på Mannen). Spørteggbu, ligg på 1550-meters høgd på fjellplatået ved Spørteggbreen like innanfor Breheimen nasjonalpark, aust for Vanndalen i Jostedalen. Kunnskapsgrunnlaget er godt dokumentert (jf. naturmangfaldlova 8), m.a. gjennom ulike fagrapportar og konsekvensutgreiinga frå verneplanprosessen, og generelt kartgrunnlag saman med kjennskap til området gjennom synfaringar. Det er ikkje registrert raudlista artar eller trua naturtypar i området. Av konsekvensutgreiinga for deltema villrein og Naturbase, går det fram at området ligg innafor beiteområdet for villrein, men normalt er det ikkje villrein i dette området. Tiltaket det er søkt om vil i liten grad påverke trua, nær trua eller verdifullt naturmangfald som er omfatta av verneformålet. Sogn og Fjordane fylkeskommune v/kulturavdelinga har i brev datert følgjande uttale til saka: «Sogn og Fjordane fylkeskommune har i dag ikkje kunnskap om automatisk freda kulturminne i tiltaksområdet. Vi har såleis ikkje avgjerande merknader til planen når det gjeld omsynet til automatisk freda kulturminne. Vi ser likevel ikkje bort i frå at d et kan ligge automatisk freda kulturminne i det området som søknaden gjeld. Vi ber difor om at tiltakshavar vert gjort merksam på følgjande. Tiltakshavar har plikt til å vise varsemd og til å straks melde frå til Sogn og Fjordane fylkeskommune ved Kulturavdelinga dersom ein under arbeidet skulle støyte på automatisk freda kulturminne, jfr 8, 2. ledd i Lov om kulturminne. Automatisk freda kulturminne kan i denne samanheng vere konsentrasjonar av trekol i under grunnen eller i groper, steinsettingar eller samling av stein, samt våpen, reiskap og liknande i metall eller stein.» Hovudformålet med nasjonalparken er å ta vare på m.a. «eit stort, samanhengande og villmarksprega naturområde som inneheld særeigne, representative økosystem og landskap som er utan tyngre inngrep» (vår understreking). Området rundt Spørteggbu er urørt høgfjellsog breområde i alle retningar, dvs. 360 o. Spørsmålet i dette tilfellet vil vere om vèrstasjonen kan sjåast på som eit tyngre inngrep, og som vil påverke landskapsverdiane i området nemneverdig. Dette ror på ei skjønnsvurdering. I dette tilfellet er det snakk om å sette opp ei enkel mast, som liknar ei flaggstang, men med solcellepanel, vindmålar, elektronikkskåp og bardunar på det høgste punktet i det aktuelle området. Sistnemnde tilhøyr gjer at stasjonen står fram som meir eksponert. I forarbeida til naturmangfaldlova er mobilmast nemnt som eit eksempel på eit tyngre inngrep. Om vèrstasjonen i dette tilfellet er eit tyngre inngrep vil vere avhengig av omfanget av tiltaket, arten av tiltaket og plassering. Ved handsaming og avgjerd i saka den , la nasjonalparkstyret vekt på at Spørteggbu allereie er på staden, og ved å plassere vèrstasjonen på, eller så tett inntil bua som mogleg, så vil inngrepet verke mindre. Spørteggbu er ei helt enkel trekantbu, og ein teknisk installasjon som vèrstasjonen med solcellepanelet, vindmålar, elektronikkskåp og bardunar, vil då kunne verke som eit nytt tyngre inngrep i dette området ved sidan av bua. Likevel meiner

10 nasjonalparkstyret (med fem mot ei røyst) at ei samlokalisering av inngrepa er ein fordel av omsyn til verneformålet sett i høve inngrep i landskapet, framfor å plassere vèrstasjonen m i sørvestleg retning utanfor nasjonalparkgrensa. Søkar presiserte per telefon den at masta ikkje må vere 10 m, men at den må stikke over taket på Spørteggbu, og solcellepanelet må også over takhøgd. Vèrstasjonen vil vere mest eksponert frå nord, og nasjonalparkstyret meiner den ikkje vil vere til så stor sjenanse for folk som ferdast i området frå andre kantar og at dette såleis er den beste plasseringa. Frå vest er det så bratt ned, at ein ikkje vil sjå stasjonen før ein kjem nært innpå den. Med bakgrunn i vurderingane ovanfor meiner nasjonalparkstyret at inngrepet vèrstasjonen medfører med ei plassering like ved Spørteggbu ikkje vil påverke landskapsverdiane i området nemneverdig, og at dette i alle tilfelle er den beste plasseringa av ein vèrstasjon i dette området. Ei alternativ plassering på Geisdalsnosi vil truleg også vere synleg sett innanfrå nasjonalparken. MET peikar på at det er vanskeleg tilkomst til Geisdalsnosi, skredtryggrute på ski må gå via vesle Geisdalshalsane og er ein lang tur. Nasjonalparkstyret meiner difor denne plasseringa ikkje vil vere ei betre løysing, då det truleg vil medføre langt meir motorferdsle i nasjonalparken knytt til tilsyn og vedlikehald sidan ein må via Geisdalshalsane med snøskuter, eller ein må bruke helikopter. Verknaden på naturmiljøet er kjent. Føre-var-prinsippet (naturmangfaldlova 9) kjem difor ikkje til anvending. Presedensverknaden av eit slikt tiltak i framtida er noko usikker. I dette tilfellet viser søkjar at ein har søkt å finne alternative plasseringar utanfor nasjonalparken først. I Jostedalen er det verneområde på begge dalsider i retning aust-vest, og det er ikkje så lett å finne ei god plassering som tilfredsstiller krava til gode målingar utanfor nasjonalparken. Samstundes er den aktuelle plasseringa like innanfor grensa til nasjonalparken, og nasjonalparkstyret ser at ei «bit for bit utbygging» i nasjonalparken vil vere svært uheldig. Ein ser at etablering av ein basestasjon like innanfor nasjonalparkgrensa ved Spørteggbu vil gi ei auka belastning i området. Tiltaket vil også medføre noko auka motorferdsel i samband med tilsyn, estimert til ein til to turar årleg for ettersyn og sørvis som vil vere til fots eller med snøskuter, avhengig av mengd utstyr. (Det kan vere vanskeleg å kome opp til punktet med snøskuter om vinteren, og ein baserer seg på drift til fots/ski.) Nasjonalparkstyret er likevel ikkje kjend med andre framtidige tiltak innanfor verneområda i Breheimen, og vurderer at dei samfunnsmessige fordelane av tiltaket vil vera store sett i forhold til den samla belastninga på landskapet og økosystemet generelt i verneområda i Breheimen (naturmangfaldlova 10). Samstundes veit ein at det t.d. er ein vèrstasjon på Fanaråken i Jotunheimen, og i søknaden er det synt til ein tilsvarande vèrstasjon på Sandhaug innanfor Hardangervidda nasjonalpark. Dette kan tyde på at ein kan rekne med liknande problemstillingar i andre verneområde i Norge, og ein kan ikkje sjå bort frå at eit løyve vil kunne skape presedens. Nasjonalparkstyret meiner likevel at dette er eit heilt spesielt tilfelle, då det ikkje finst andre og betre eigna lokaliseringar utanfor nasjonalparkgrensa i Jostedalen, og ein meiner det er lite truleg at det vil oppstå andre tilfelle av same art. Den samla belastninga er difor vurdert til å vere på eit akseptabelt nivå. Med bakgrunn i opplysningar gitt i søknaden og vurderinga om at behovet for gode målingar og tilkomst for tilsyn og vedlikehald ikkje lenger kan ivaretakast med lokaliseringar av masta utanfor verneområdet, (jf. vurderinga av alternative løysingar ovanfor), meiner nasjonalparkstyret at ein har søkt å finne den tekniske løysinga og ei plassering av vèrstasjonen som medfører minst mogleg skade på verneområdet, jf. naturmangfaldlova 12 om miljøforsvarlege teknikkar og driftsmetodar. Nasjonalparkstyret meiner altså at nødvendigheitskriteriet er oppfylt. Uheldige omstende som fører til skade på naturverdiane må dekkast av tiltakshavar, og dersom vèrstasjonen vert øydelagd eller av annan grunn ikkje lenger er i bruk eller må flyttast, skal han fjernast og det skal ryddast opp, og kostnader knytt til dette skal dekkast av tiltakshavar, jf. naturmangfaldlova 11. Etter ei samla vurdering, og med særleg vekt på at oppføring av vèrstasjonen like ved Spørteggbu ikkje vil kome i strid med verneformålet eller verneverdiane, og sett i høve

11 nødvendigheitskriteriet, meiner nasjonalparkstyret at det kan gjevast løyve til tiltaket på visse vilkår, jf. verneforskrifta 4 og naturmangfaldlova 48 første alternativ.

12 BREHEIMEN NASJONALPARKSTYRE Sak Arkivsaksnr: 2016/ Sakshandsamar: Bjørn Dalen Dato: Utval Utvalssak Møtedato Breheimen nasjonalparkstyre 38/ Klage på vedtak - Klage på vedtak gjort i Jostedalsbreen nasjonalparkstyre - Løyve til ny DNT-hytte på Sunndalssetra i Stryn kommune - DNT Oslo og Omegn - Breheimen nasjonalparkstyre. Forvaltar si innstilling Breheimen nasjonalparkstyre vedtek å klage på vedtak 30/2016 i Jostedalsbreen nasjonalparkstyre. Vedtaket gjeld bygging av ny DNT hytte på Sunndalssetra. Breheimen nasjonalparkstyre meiner at hytte ikkje skal byggjast. Bakgrunnen for klaga er: - Breheimen nasjonalparkstyre vil gjennomføre overvaking av ferdsla dei fyrste 5 år for å få betre kunnskap om korleis trafikken utviklar seg før det blir bygt ny DNThytte på Sunndalssetra. - Saka kan danne presedens for liknande saker i andre verneområde. Dokument i saka: - Sak 58/13 - Breheimen nasjonalpark - Dispensasjon - Remerking av T-merka rute frå Øyrom til grensa mellom Jostedalsbreen - og Breheimen nasjonalparkar i Merradalsbotn - DNT Oslo og Omegn, dagsett Sak 30/16 Breheimen nasjonalparkstyre - Uttale til søknad om bygging av ny DNT hytte på Sunndalssetra m.m v/den norske turistforening - Jostedalsbreen Nasjonalparkstyre. 2016/5983, dagsett Sak 40/16 - Jostedalsbreen nasjonalpark sak om ny DNT-hytte på Sunndalssetra - DNT Oslo og omegn, dagsett Saksopplysningar Klage rett: Breheimen nasjonalparkstyre har rett til å klage sidan styret var høyringspart ved behandling av saka i Jostedalsbreen nasjonalparkstyre.

13 Klagefrist: Breheimen nasjonalparkstyre retta den ein søknad til Jostedalsbreen nasjonalpartyre sitt sekretariat med spørsmål om å få utsett klagefrist. Sekretariatet svara same dag at klagefristen vart utsett onsdag 30.november Saka gjeld: I 2012 tok DNT/Riksantikvaren kontakt med Breheimen nasjonalparkstyre for å med tanke på å remerke den gamle DNT-ruta innover Rauddalen og over Kamperhamrane til Sunndalssetra. Ruta skulle vera ein del av ein ny satsing som vart kalla «Historiske vandrerruter». Breheimen nasjonalparkstyre gjennomførde ei høyringsrunde før handsaming av saka. Det vart fokusert spesielt på villreinen sin områdebruk i høyringsrunda. Det vart gjort følgjande vedtak i saka, : Oversiktskart som viser nye og eksisterande ruter rute Breheimen nasjonalparkstyre vedtek å gje løyve til remerking på delar av den gamle DNT-ruta Øyren Sunndalssetra som ligg i Breheimen nasjonalpark. Vedtaket er fatta med heimel i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark dagsett 7.august bokstav e. Det er sett følgjande vilkår: Vilkår Merkinga gjeld frå bru ved Øyren i Rauddalen og vestover til grensa mot Jostedalsbreen nasjonalpark, etter eksisterande stigtrase. Merkinga skal følgje DNT si merkehåndbok. Ferdsla etter traseen skal vurderast grundig opp mot verneformåla, da spesielt villreinen sin bruk av området, kvart 5. år frå fyrste sumarsesong traseen er merka. Det er ein føresetnad for tiltaket at Jostedalsbreen nasjonalparkstyre gjer vedtak om remerking av same ruta vidare vestover, og som ligg i Jostedalsbreen nasjonalpark. Ruta bør følgje dei gamle karakteristiske vardane så langt råd er. Det må ikkje merkast på desse men der det er behov på lause steinar ved sida av. Dette vedtaket vedkjem naturmangfaldlova og verneforskrift for Breheimen nasjonalpark heimla i den. Det gjeld ikkje i samband med anna lovverk. For desse må det søkjast kommunen og grunneigar om nødvendig. Ruta vart remerka frå stigkrysset ved Øyrom i Rauddalen og over til Sunndalssetra i 2015(blå strek på kartet). Frå 2015 vil Breheimen nasjonalparkstyre saman med SNO vurdere ferdsla etter traseen. Det vil bli gjort med ferdselsteljarar, evt spørjeskjema, intervju og andre data. Grunnen til at ein ønskjer overvaking av traseen er fyrst og fremst at villreinen brukar området, spesielt sumar og haust. Villreinen er eit av verneformåla i Breheimen nasjonalpark. Breheimen nasjonalparkstyre fekk saka om bygging av ny turisthytte på Sunndalssetra på høyring frå Jostedalsbreen nasjonalparkstyre. Det vart gjeve slik høyringsuttale: Vedtak

14 Breheimen nasjonalparkstyre vedtek følgjande uttale til Jostedalsbreen Nasjonalparkstyre i saka om ny DNT hytte på Sunndalsseter: Ut ifrå den stutte perioda etter remerkninga i fjor (år 2015) er det vanskeleg å seie noko om erfaringa med ferdsla gjennom Rauddalen frå Skridulaupbu Sunndalssetra, og verknad denne har på villreinen. Med bakgrunn i vedtak i sak 58/2013 frå Breheimen nasjonalparkstyre skal nasjonalparkstyret vurdere saka i år Ei ny turisthytte på Sunndalssetra vil ikkje føre til mindre ferdsel. Spørsmålet er kor mykje ferdsla aukar. Om trafikken aukar merkbart i området i prøveperioden må ein vurdere traseen på nytt. Med dette som bakgrunn meiner Breheimen nasjonalparkstyre at Jostedalsbreen Nasjonalparkstyre bør avvente med å gje DNT Oslo & Omegn løyve til bygging av ny turisthytte på Sunndalssetra. Fem representantar stemte for innstillinga medan ein representant stemte mot. Merknad frå representanten Jon Olav Kvamme: Ny hytte bli brukt for turar i nærområdet. DNT har disponert ei hytte på setra, men grunneigar vil no ikkje forlenge avtala. Området på Sunndalssetra er eit populært utfartsområde, spesielt no når stien opp Kamperhamrane er opprusta. Eg har snakka med lokalkjende som meinar at svært få går turen til Skridulaupbu sidan det er ein 10 timars-tur og lite aktuell på våren og først på sommaren då reinen er mest sårbar. Utifrå denne vurderinga er eg positiv til at DNT får bygge den omsøkte hytta på Sunndalssetra. Jostedalsbreen nasjonalparkstyre hadde slik handsaming, og gjorde slikt vedtak: Innstilling frå forvaltaren Jostedalsbreen nasjonalparkstyre avslår søknaden frå DNT Oslo og omegn om å bygge ei ny sjølvbetjeningshytte med 12 sengeplassar og tilhøyrande uthus på Sunndalssetra. Avslaget er fatta med heimel i verneforskrifta kapittel IV, punkt 1.3, 1. ledd. Nasjonalparkstyret finn ikkje at DNT Oslo og omegn har særleg grunn til å få dispensasjon frå verneforskrifta. Ei nybygget sjølvbetjeningshytte på Sunndalssetra kan føre til uheldige konsekvensar for villreinen i Ottadalen villreinområde, og er såleis i strid med føremålet i nasjonalparken som gjeld vern av dyreliv. Tiltaket kan også skape uheldig presedens. Handsaming i møte Nytt framlegg til vedtak vart lagt fram i møte av Marius Dalin: Jostedalsbreen nasjonalparkstyre er positiv til søknaden frå DNT Oslo og omegn om å byggje ei ny sjølvbeteningshytte, men ønskjer å gje SNO oppdrag å utreie konsekvensar av merkinga av stien over Kamperhamrane dei nærmaste tre åra før vi kan tilrå prosjektet. Vi meiner og at prosjektet bør reduserast til 8 sengeplasser. Framlegget falt med 6 mot 1 stemme (Marius Dalin). Nytt framlegg til vedtak vart lagt fram i møte av Ivar Kvalen: Jostedalsbreen nasjonalparkstyre godkjenner, med heimel i verneforskrifta kapittel IV, punkt 1.3, 1. ledd, søknaden frå DNT Oslo og omegn om å bygge ei ny sjølvbetjeningshytte med inntil 12 sengeplassar og tilhøyrande uthus på Sunndalssetra. Nasjonalparkstyret ser positivt på at det vert etablert ein enkel overnattingsstad i Sunndalen. Det er ein særleg grunn, jf. forskrifta, at ei ny hytte styrker ålmenta si tilgong til området. Etter styret sitt syn er ei DNT-hytte med på å fremje formålet med vernet og opplevinga av naturen som rekreasjonsområde og staden for gode opplevingar. Med ei enkel overnattingshytte på Sunndalsetra vil Sunndalen og Jostedalsbreen nasjonalpark i større grad kunne opplevast av born og ungdom, der ein kan ta kortare

15 turar i området med Sunndalsetra som utgangspunkt. Ei anna særleg grunn, jf. forskrifta, er at det tidlegare var ei overnattingsplass for ålmenta på setra. Den nye hytta er tenkt plassert i sørvestre del av stølsvollen og vert liggande skjerma i høve resten av stølsmiljøet (nml 12). Nasjonalparkstyret ser det som positivt att eit samla grunneigarlag også stør søknaden frå DNT. Eit av momenta for å ikkje gje løyve, jf. nml 9, er ein at ein kan tenkje seg auka ferdsle austover inn i villreinområda i Raudalen og Skridalaupbu. Jostedalsbreen nasjonalparkstyre ser det sjølvsagt som ei viktig oppgåve å ivareta villreinen og villreininteressene (nml 9), og viser til saksutgreiinga for kunnskapsgrunnlaget (nml 8). Styret vurderer det som lite sannsynleg at ei enkel overnattingshytte på Sunndalsetra vil føre til auka ferdsle (nml 10) inn i villreinområda. Det vil her uansett verte svært lange dagsetappar på over 10 timar. DNT-Oslo og omegn er tiltakshavar for prosjektet (nml 11), og må melde i frå til kulturmyndet dersom det kjem fram spor og gjenstandar, jf. kulturminnelova. Forslaget frå Ivar Kvalen fekk 6 stemmer, mot 1 stemme (Venke Kollbotn) som støtta forvaltar si innstilling. Vedtak Jostedalsbreen nasjonalparkstyre godkjenner, med heimel i verneforskrifta kapittel IV, punkt 1.3, 1. ledd, søknaden frå DNT Oslo og omegn om å bygge ei ny sjølvbetjeningshytte med inntil 12 sengeplassar og tilhøyrande uthus på Sunndalssetra. Nasjonalparkstyret ser positivt på at det vert etablert ein enkel overnattingsstad i Sunndalen. Det er ein særleg grunn, jf. forskrifta, at ei ny hytte styrker ålmenta si tilgong til området. Etter styret sitt syn er ei DNT-hytte med på å fremje formålet med vernet og opplevinga av naturen som rekreasjonsområde og staden for gode opplevingar. Med ei enkel overnattingshytte på Sunndalsetra vil Sunndalen og Jostedalsbreen nasjonalpark i større grad kunne opplevast av born og ungdom, der ein kan ta kortare turar i området med Sunndalsetra som utgangspunkt. Ei anna særleg grunn, jf. forskrifta, er at det tidlegare var ei overnattingsplass for ålmenta på setra. Den nye hytta er tenkt plassert i sørvestre del av stølsvollen og vert liggande skjerma i høve resten av stølsmiljøet (nml 12). Nasjonalparkstyret ser det som positivt att eit samla grunneigarlag også stør søknaden frå DNT. Eit av momenta for å ikkje gje løyve, jf. nml 9, er ein at ein kan tenkje seg auka ferdsle austover inn i villreinområda i Raudalen og Skridalaupbu. Jostedalsbreen nasjonalparkstyre ser det sjølvsagt som ei viktig oppgåve å ivareta villreinen og villreininteressene (nml 9), og viser til saksutgreiinga for kunnskapsgrunnlaget (nml 8). Styret vurderer det som lite sannsynleg at ei enkel overnattingshytte på Sunndalsetra vil føre til auka ferdsle (nml 10) inn i villreinområda. Det vil her uansett verte svært lange dagsetappar på over 10 timar. DNT-Oslo og omegn er tiltakshavar for prosjektet (nml 11), og må melde i frå til kulturmyndet dersom det kjem fram spor og gjenstandar, jf. kulturminnelova. Vurdering Ut ifrå dei vurderingane som er gjort i sakene som vedkjem remerking av stigen gjennom indre Rauddalen og bygging av ny DNT-hytte på Sunndalssetra så sit ein att med følgjande spørsmål: Kva vil remerkinga og ny DNT-hytte på Sunndalssetra ha å seie for trafikken inn i villreinområdet? Nasjonalparkforvaltaren meiner at Breheimen nasjonalparkstyre tok høgde for dette når dei sette som vilkår at ferdsla skulle vurderast kvart 5. år. Det var ikkje da teke høgde for at det skulle bli ny turisthytte på Sunndalssetra som ligg i eit «nabo» verneområde. Ein er redd for at saka, også i Breheimen verneområde, skal danne presedens for liknande saker i andre verneområde, slik nasjonalparkforvaltaren i Jostedalsbreen nasjonalpark argumenterer for i innstillinga si.