For meg er perspektivet nedanfrå svært viktig. Eg prøver heile tida å tenkje:

Transkript

1 1. INNLEIING Først vil eg takke for at eg får vere med på denne konsultasjonen. Eg har respekt for at kyrkjeordning er eit komplisert felt. Det vil vere både fordeler og ulemper med dei løysingane ein kjem fram til. Eg vil no kome fram med mine sysnspunkt som leiar i Presteforeininga. Dei byggjer på resultatet av arbeidet i vår eiga arbeidsgruppe som har gjeve rapporten Leiing i Folkekirken. Vi prestar har ikkje gått inn i tenesta vår fordi det gav status som statstenestemenn, men fordi kyrkja har kalla oss, ordinert oss og sendt oss som prestar til einskildmenneske, institusjonar og kyrkjelydar i inn - og utland. Ut frå eit fagforeiningsperspektiv er det innlysande at vi vil kjempe for å halde på dei vilkår vi har i dag. I arbeidet vårt med dokumentet Leiing i folkekyrkja har vi valt eit teologisk innsteg. Teologiske moment meiner vi er svært viktige for drøftingane omkring organisering av kyrkja. Vi valde difor teologisk kompetanse, innsikt i tenesteteologi og praktisk presteerfaring som viktige kriterium for samansetjinga av vår arbeidsgruppe. Dette prega særleg synet på soknet og bispedøme. Resten av synspunkta er utforma ut frå kva vi tenkjer er funksjonelle løysingar for kyrkja. I det eg vidare skal seie vil perspektivet både frå fagforeiningsståstad og frå teologien vere med, men vonaleg ikkje blanda saman. Eg trur vi kan bidra til å skape eit ope rom for god dialog og saklege drøftingar. Ulike måtar å organisere kyrkja på må målast på dette: Korleis kan kyrkja bli ein organisasjon som gjev grobotn for fellesskap, engasjement og byggjande leiarskap enten ein er kyrkjemedlem, rådsmedlem, friviljug eller tilsett? For meg er perspektivet nedanfrå svært viktig. Eg prøver heile tida å tenkje: Kva vil konsekvensane bli for ein alminneleg kyrkjelyd? Eg kjenner godt til alle dei utfordringane små kyrkjelydar har, men eg har også sett det lokale engasjementet som kjem til uttrykk. Sokneråd som gjennom konkret arbeid og praktiske tiltak gjev menneske eit språk for å uttrykkje si tru og si tilknyting til kyrkja og til evangeliet. Det lokale engasjementet, dei gode kjenslene for kyrkja lokalt er umåteleg verdifulle. Den tru som er vanskeleg å få auga på og som kanskje ytrar seg i dugnad på kyrkjegarden den må vi styrke og gje vokstervilkår. I det følgjande vil eg først presentere hovudpunkta i presteforeininga sitt arbeid. Deretter vil eg meir generelt kommentere kyrkjerådsdirektøren si arbeidsgruppe sitt arbeid. ( heretter kalla Bakkevig 3). I tredje delen vil eg dele refleksjonar i tilhøvet mellom sokn, prosti, bispedøme i lys av nokre nøkkelomgrep som Bakkevig 3 si utgreiing byggjer på og samanhalde desse med presteforeininga sitt arbeid. 2. KORT PRESENTASJON AV VÅRE HOVUDSYNSPUNKT 1

2 Dersom arbeidsgjevaransvaret ein gong i framtida skulle flyttast frå staten til eit kyrkjeleg organ så er ikkje vi prinsipielt i mot at det blir same arbeidsgjevar for alle tilsette i kyrkja. Vi vil heller ikkje framføre teologiske argumenter mot at det kan vere ei løysing. Men vi vil halde på at det verksemdsansvaret som soknet har skal vere reelt. Vi vil at det berre er eit råd, soknerådet, som er soknet sitt organ. Vi foreslår difor å avvikle ordninga med to organ som skal opptre på vegne av soknet. Samstundes erkjenner vi at mange oppgåver vert for ressurskrevjande for sokneråd i små kyrkjelydar. Samarbeid mellom sokneråd i ein kommune er difor nødvendig på mange område. Dette samarbeidet har ei anna grunngjeving enn det dagens fellesråd har, men vil vidareføre svært mange av oppgåvene frå dagens fellesråd og samstundes opne for større einingar for samarbeid ut over kommunegrensene der det er tenleg. Vi vil samle arbeidsgjevaransvaret i bispedømerådet. Deretter vil vi opne for ein fleksibel bruk av delegasjon av tilsetjingsmynde og den daglege oppfølginga til det nivå som er tilpassa ulike grupper med arbeidstakarar. Dette vil betre personalomsorga for alle dei tilsette, ikkje berre for prestane. Vi meiner det vil skape ein robust organisasjon som kan takle utfordrande personalsaker og gje eit fagmiljø for spesialisering og kompetanseoppbygging. Sokne og bispemodellen opnar for ulike tilpassingar og framtidige endringar dersom grunnleggjande føresetnader rundt kyrkja endrar seg. T.d. ein endra kommunestruktur eller endra finansieringsordning for kyrkja. Her vil vi at det einskilde bispedømeråd må få stor fridom til å finne fram til den organisering som høver best for lokale tilhøve. Bispedømet skal ikkje ta over all økonomi for det einskilde soknerådet. Det er berre ansvaret for personalforvaltinga som blir samla på bispedømenivå. Ansvaret for verksemda vil framleis liggje lokalt i det einskilde sokneråd. Vi skil mellom verksemdsansvar og arbeidsgjevaransvar, noko som også Bakkevig 3 gjer i si løysing. Det skal eg koma tilbake til. Dette er ikkje modellen B1 som Bakkevig 3 har teikna opp. (hefte 1 s 29) Kyrkjemøtet vil vi vidareføre med representasjon som i dag. Vi meiner det er svært verdifullt at kyrkja sitt høgaste organ er sett saman av bispedømeråd med arbeidsgjevaransvar for dei tilsette i kyrkja. På denne måten vil kyrkja henge saman heilt frå sentralleddet og ned til den einskilde kyrkjelyd. Sokne og bispedømemodellen styrkjer to tyngdepunkt i kyrkja vår. Soknet og Bispedømet. Dette er demokratisk valte grunneiningar med lang historie og eit tydeleg ekklesiologisk fundament. I vår oversending til kyrkjerådet har vi bede om at sokne og bispedømemodellen blir utreda slik at den kan vere ein del av vurderingsgrunnlaget for vidare arbeid med kyrkjeordning. Vi har også bede om at leiarfunksjonar lokalt i sokna blir utgreia nærare. Det kan ordnast på ulike måtar, vi har nokre skisser til dette i vår eiga utgreiing. (kap 5,- 3,4,5) Tilrådinga frå vårt arbeid er til utdeling her i salen. Heftet Ledelse i Folkekirken ligg til fri nedlasting på heimesida vår. Prest.no. 3. KORT KOMMENTAR TIL BAKKEVIG 3 2

3 Utgreiinga frå Bakkevig 3 er svært omfattande. Viktige problemstillingar er reist og utvalet sitt arbeid ber preg av stor kunnskap om kyrkja. Den er også svært nyttig fordi den teiknar heilt ut kva konsekvensane er av prostistyremodellen. Likevel er det utfordrande lesnad. Materialet opplever eg er av svært ulik kvalitet og drar i ein retning. - Men det er vel kanskje meininga. - Bakkevig 3 har summarisk presentert 18 ulike modellar men på ein slik måte at det er vanskeleg å følgje resonnementet. Her er det ei konstaterande form, utan at det er mogeleg å følgje argumentasjonen som leier fram til den konklusjon gruppa har trekt. Innleiingsvis legg ein eit premiss om arbeidsgjevaransvar og verksemdsansvar. Dette låser premissane for andre alternativ og lukkar døra for andre løysingar. Slik sett opplever vi oss ikkje høyrt i arbeidet. Det er også vanskeleg å halde oversikten over materialet. Om ein har lest om eit tema ein stad, så kan det finnast drøftingar andre stader om same tema. Det er også noko uklart kva status dette materialet har. Offisielt er det kyrkjerådsdirektøren si interne arbeidsgruppe. Den er ikkje forankra i kyrkjerådet. Korleis dette arbeidet står i forhold til den framgangsmåten som kyrkjemøtet i sak 08/07 la opp til er heller ikkje avklart. Kyrkjemøtevedtaket frå 2005 om kyrkjeordning blir stadig vekk trekt fram i utgreiinga. Men i bruken av dette vedtaket er eit viktig premiss utelate: Saken er av foreløbig karakter og det er ikke grunnlag for Kirkemøtet å fatte konkluderende eller mer endelige vedtak i dette møtet Men det vil Bakkevig 3 kanskje kommentere vidare på denne konsultasjonen? Eg viser her til Kyrkjerådet si handsaming av saka i (sak 50/11) Eg må også seie noko om omtalen av to eller ein verksemder i kyrkja. Bakkevig 3 understrekar svært sterkt at dei to arbeidsgjevarlinene viser at det er to former for verksemd i den lokale kyrkja. Eg er usamd i dette innsteget. Det er forbausande korleis det her ut frå arbeidsmiljølova blir skapt ein konstruert motsetnad mellom prestetenesta og arbeidet elles i kyrkja. Dess meir ein fokuserer langs denne lina, dess meir bidreg ein til å auka konfliktnivået i kyrkja. Brukarundersøkinga frå Direktoratet for forvalting og IKT viser i sin rapport nr at kyrkja er den offentlege tenesta som brukarane er mest nøgde med. Mykje fungerer svært godt i kyrkja slik den er. For det første kan ein godt innrømme at vi einskilde stader har hatt og kjem til å få utfordringar mellom menneske som skal samarbeide og samvirke saman. Men grunngjev ikkje at alle konfliktar i kyrkja kan spolast attende til at vi har to arbeidsgjevarar på same arbeidsplass. Gode avtalar og gode strukturar er ei hjelp, ikkje ein forklaringsmodell for korleis arbeidsmiljøet verken er godt eller dårleg. Prestar driv ikkje ei eiga form for verksemd i den lokale kyrkjelyden. Det er i samvirke mellom prestetenesta, alle andre tilsette, friviljuge og råda at heile kyrkja har del i eit felles oppdrag. Korleis vi kan gjere alt for å vekke og nære det kristelige livet i kyrkjelyden. Viser her til utgreiinga vår. Kap.4. Prestar si teneste er ein del av eit felles oppdrag med alle truande i kyrkjelyden. Dei siste tiåra har ein medvite jobba med å endre prestetenesta. 3 Frå eit eg til eit vi, frå meg til oss.

4 3.1. VERKSEMDSANSVAR OG ARBEIDSGJEVARANSVAR Lat meg seie noko om verksemdsansvar og arbeidsgjevaransvar. Ein hovudkritikk mot vår modell er at det ikkje er same organ som har verksemdsansvar og arbeidsgjevaransvar. Vi er klar over at vi ikkje samlar dette i same organ. Men det gjer heller ikkje Bakkevig 3 sin modell sjølv om dei både avviser andre modellar på grunn av dette og argumenterer for prostistyremodellen ut frå det same. Eit prostistyre vil rå over all økonomi, ha ansvaret for å godkjenne alle planar og ha ansvar for alle tilsette på vegne av alle sokna i det nye prostiet. Bakkevig 3 hevdar at dette er grunnleggjande viktig for på den måten å samle verksemdsansvar og arbeidsgjevaransvar i same organ. Men samstundes viser dei gong etter gong til det verksemdsansvar som det einskilde sokn framleis skal sitje med. Prostistyremodellen samlar difor ikkje verksemdsansvar og arbeidsgjevaransvar og held ikkje som prinsipielt utgangspunkt for å teikne kyrkjeordning. Prinsippet kan heller ikkje brukast for å avvise sokne og bispedømemodellen SOKNET Alle som engasjerer seg i arbeidet med kyrkjeordning understrekar at at soknet er grunneininga i kyrkja. Vi meiner tida no er inne for å avvikle den todeling av kyrkja som skjedde med ny kyrkjelov i Det er uryddig og tilslørande når to instansar opptrer på vegne av soknet. Soknet treng berre eit organ. Eit sokneråd. Det må bli soknerådet sjølv som går inn i tenlege samarbeidsrelasjonar. Det vil også gjere tydeleg at soknet er grunneininga i kyrkja. Avviklar vi todelinga frå 1996 vil vi også styrkje rekrutteringa til soknerådet og merksemda omkring valet. Slik blir demokratiet i kyrkja styrkt. Her ligg ein prinsipiell og viktig skilnad både frå dagens kyrkjeordning og frå prostistyremodellen. Vi meiner ei slik tilnærming i mykje større grad legg tyngdepunktet til det lokale soknet. Så er vi også innforstått med at 46% av noverande sokn har under 1500 kyrkjemedlemmer og ser at Bakkevig 3 har lagt til rette for at det kan veljast sokneråd for fleire kyrkjelydar og at sokn kan slå seg saman. ( j.f. hefte 1 s 33). Soknerådet som eit valt demokratisk organ vil trenge sakshandsaming og eit apparat for å kunne setje i verk dei vedtak som vert gjorde. Vi meiner at alle tilsette i soknet må vere forplikta på dei vedtak og prioriteringar som soknerådet gjer vedtak om. Den einaste avgrensinga vi her ser som nødvendig er at soknerådet ikkje kan gjere vedtak om ord og sakrament. Det kan ikkje vere slik at soknerådet kan bestemme kva presten skal preike på preikestolen eller kven som skal få nattverd eller bli døypt. Det er eit ansvar som er 4

5 overgjeve prestar gjennom ordinasjonen. I tillegg til den akademiske fridomen for teologar er også andre tenestegrupper omfatta av eit fagleg sjølvstende det er viktig å vidareutvikle i kyrkja. Vårt framlegg er altså å gjere soknerådet til eit organ med mykje større ansvar og mynde enn det dagens lovgjeving legg opp til. Dette vil styrkje soknet reelt PROSTIET Vi vil ikkje etablere eit indirekte valt organ på prostinivå. Samstundes erkjenner vi at dersom arbeidsgjevaransvaret skal samlast i bispedømerådet vil ein måtte trengje eit godt apparat for å følgje opp den enkelte tilsette. Arbeidstakarar i kyrkja fortener like god fagleg oppfølging som alle andre tilsette i samfunnet rundt oss. I kvart prosti må det difor etablerast ein stab med godt kvalifiserte personar til å ta vare på personalansvar for alle tilsette i kyrkja. Denne staben hentar sitt mandat frå bispedømerådet og er underlagt stiftsdirektøren. Men fordi prostiet ikkje skal vere saksførebuar for eit anna organ, vil arbeidsomfanget bli mykje mindre enn det som er nødvendig med ein prostistyremodell. Innanfor kvart bispedøme kan det etablerast tverrgåande samarbeid og eit nettverk for erfaringsutveksling og kompetanseutvikling. På prostinivå vil ein også kunne ha fullmakt til saman med soknerådet å gjere tilsetjingar av alle ikkjevigsla eller ikkjeordinerte. Dette mellomnivået vil vere eit viktig bindeledd mellom kyrkja regionalt og lokalt. Ser vi nærare på Bakkevig 3 sitt prostinivå finn vi at arbeidsgjevarmynde og verksemdsansvar skal samlast her. Det skal etablerast eit kompetent byråkrati som både skal førebu og setje i verk vedtak for prostistyret Prostistyret - Det mektigaste organet i kyrkja - vil ha store utfordringar med å skape identitet hos det einskilde sokn, og i relasjonen til den einskilde kommune. Det vil også være svært utfordrande å finansiere med overføringar ut av kommunane til dette styret. Prostistyremodellen blir framheva som eit lokalt organ. For dei aller fleste tilsette og for den store majoritet av sokn vil ikkje prostistyret vere lokalt. Store geografiske avstandar, og vanskeleg kommunikasjon vil innebere at prostistyret vil meir framstå som ein parallell struktur til bispedømet Prostistyremodellen vil forsterke spenninga som er konstatert mellom fellesråd og sokneråd fordi prostistyremodellen vil omfatta fleire sokneråd enn fellesråda gjer i dag og utan at dei aller fleste sokna vil vere representert i dette styringsorganet. Bakkevig 3 stadfestar dette: I flersogns kommuner er oppgavene på vegne av soknet fordelt på de to organer; menighetsråd og kirkelig fellesråd Men todelinga er og oppleves mange steder som mer eller mindre uheldig. Dette forsterkes proporsjonalt med antall menighetsråd innen fellesrådsområdet. Dette vil ytterligere forsterkes dersom kirkelig fellesråd erstattes av et organ på justert fellerådsnivå/prostinivå. Avstanden mellom organet med virksomhetsansvar og organet med arbeidsgiver og økonomiansvar vil øke. ( s 36 i Hefte 1). 5

6 Kvifor vil ein satse på ein modell som erfaring har vist skapar spenning og konflikt mellom fellesrådet og soknerådet? Det blir argumentert med at prostistyremodellen vil redusere byråkratiet samanlikna med dagens apparat for fellesråda. Det kan eg ikkje forstå. Det vil i alle høve krevje eit mykje større byråkratisk apparat enn sokne og bispedømemodellen. Løysinga med delegasjon tilbake til soknet vil skape mange dobbeltfunksjonar og vinninga vil etter mitt syn gå opp i spinninga. Bakkevig 3 har ikkje noko estimat på kor mange årsverk deira modell vil spare inn i byråkrati samanlikna med i dag. Eit prostistyre vil trenge kompetanse på personalforvaltning, økonomi, administrasjon, bygg og kyrkjegard, eventuelt kyrkjefagleg og strategisk kompetanse innan diakoni, trusopplæring, gudstenesteliv etc. og i tillegg følgje opp kyrkjelydar og tilsette, men også ivareta relasjonar til kommunar og være sekretariat for kyrkjestrukturen sine demokratiske organ. Kor mange tilsette vil eit prostistyre trengje? Kvar skal denne kompetansen rekrutterast frå? Skulle vi til å rekne er det vanskeleg å kome under 10 personar pr prostistyre og 100 nye styrer = 1000 Bakkevig 3 skildrar også korleis dei har laga ein konstruksjon med at prosten skal leie prestetenesta. Slik vi kjenner norsk arbeidsliv er det arbeidsgjevar som leier tenesta. Til arbeidsgjevar sin styringsrett gjeld retten til å fordele, organisere og styre arbeidet for den einskilde. Prosten skal altså gjere dette på vegne av prostistyret. Her føreslår ein altså ein konstruksjon som vidarefører ei todeling som ein har brukt mykje rom på å kritisere og avvikle. (J.f. hefte 2- kap 3.) Eit indirekte valt organ, skal instruere prosten som på indirekte vis skal leie prestane på vegne av både biskop og prostistyre. Summen blir mykje indirekte, og mykje på vegne av andre. I leiinga av prestetenesta så endar altså denne modellen med kryssingspunktet for to gonger på vegne av. Dette er eit uttrykk for ein kompleksitet og vanskelege strukturar som etter vår meining ikkje vil førebyggje men heller skape konfliktar. Det vil også vere byråkratidrivande. Kven er det som bestemmer dersom prostistyret og biskopen ikkje er samde? Det veit alle som er opptekne av arbeidslivsspørsmål. Retten som er heimla i arbeidsgjevaransvaret overprøver alle andre rettar og ansvar som ein måtte ha i ein organisasjon. Det betyr at styringa av prestetenesta blir lagt til prostistyret og den som leiar arbeidet i prostistyret. 6

7 Når ein i prostistyremodellen konstruerer kompensatoriske ordningar for å late Biskopen få ei rolle i forhold til prestane så er det ut frå eit reaktivt perspektiv. Biskopen skal passe på og seie nei, men elles bli langt borte frå det daglege arbeidet til prestane. Slik vil biskopen si rolle bli endra, - det skal eg kome tilbake til. Modellen som Bakkevig 3 har utgreia vil etablere eit prostistyre gjennom indirekte val. Einaste føring er at kvar kommune skal vere representert med eit medlem i prostistyret. 7 Prostistyret i Valdres med 6 medlemmer skal opptre på vegne av 24 sokn. Prostistyret i Sunnhordland med 7 medlemmer skal opptre på vegne av 24 sokn. Prostistyret i Trondenes med 6 medlemmer skal opptre på vegne av 13 sokn. Konsekvensen av prostistyremodellen er at storparten av sokneråda ikkje vil vere representert i dette organet. Det blir etter vår meining ikkje rett når heile kyrkjeorganisasjonen skal konstruerast omkring omgrepet på vegne av. Kvar vart det då av demokratireforma i kyrkja vår? 3.4. BISPEDØME Vi vil vidareføre bispedømerådet slik som det er i dag. Vi vil at bispedømeråda i kyrkja utgjer kyrkjemøtet slik som i dag. Vi vil også at bispedømerådet skal ha tilsettingsansvar for alle prestar men også for alle andre vigsla medarbeidarar. Vi vil også utvide bispedømerådet sitt ansvarsområde til å omfatte arbeidsgjevaransvaret for alle tilsette i bispedømet. I Nidaros bispedøme er det etter tabellen i Bakkevig 3 vedlegg til hefte 4, totalt 437,5 årsverk. Til samanlikning er det i Oslo Kirkelige Fellesråd (421,4 årsverk +gravferdsforvaltinga). I utgreiinga til Bakkevig 3 meiner ein at storleiken til Oslo Kirkelige fellesråd skal halde fram også med ein prostistyremodell som ville gje om lag 650 tilsette. Som tala her viser så vil talet på tilsette der bispedømerådet har arbeidsgjevaransvar ikkje vere større enn at det er fult ut forsvarleg å ha ei administrativ eining. Sjølv om vi plasserer arbeidsgjevarsvaret for alle tilsette i bispedømerådet og tilsettinga av alle ordinerte og vigsla stillingar der, vil det framleis vere ein nokså liten arbeidsgjevar i norsk målestokk. Utfordringa vil vere den geografiske avstanden mellom bispedømet og den einskilde tilsette. Dette meiner vi kan løysast gjennom at kvart bispedømeråd sjølv får fullmakt til å organisere seg på ein fleksibel og tilpassa måte. Her vil geografi spele ein viktig rolle og denne fleksibiliteten vil vere i samsvar med dei føringane kyrkjemøtet la i 07 vedtaket som Bakkevig 3 elles byggjer si utgreiing på. Argumentet om at sokne og bispedømemodellen vil gje for store einingar meiner eg difor ikkje held. I framlegget frå Bakkevig 3 skal arbeidsmengda og oppgåvene for bispedømet reduserast. Dei vil halde på eit bispedømeråd som skal ha tilsetting og arbeidsgjevaransvar for tilsetting av prostar og spesialprestar. Bakkevig 3 sin omtale av helseprestar er heller ikkje dekkande for korleis denne tenesta blir definert i dag. Eg viser her til Hefte 3 s 114 ff. Her vert det mellom anna trekt fram at biskopen si rolle som arbeidsgjevar har blitt styrkt dei siste åra. Dette som følgje av den generelle utviklinga i

8 norsk arbeidsliv i overgangen frå instruksstyring til målstyring i forvaltinga. Vidare hevdar Bakkevig 3 at biskopen si leiing skal heimlast i tenesteordning for biskopar men på eit nytt grunnlag som ikkje lenger skal vere forankra i arbeidsgjevar sin styringsrett. Det blir hevda s 118 hefte 3 at biskopen si leiing av prestetenesta blir uendra men på eit nytt grunnlag. Dette meiner eg ikkje er ei rett framstilling. Når arbeidsgjevaransvaret blir flytta til eit prostistyret der biskopen ikkje er medlem så er både innhaldet i og grunnlaget for biskopen si leiing av prestetenesta endra. Biskopen vil her t.d. vere avhengig av løyvingar på prostistyret sitt budsjett for å kunne kalle inn prestane til faglege samlingar. Denne friksjonen har vi erfaringar med når fellesråda vert beden om å finansiere fagsamlingar i regi av bispedøme. Bakkevig 3 vil også svekke Biskopen og bispedømerådet sitt mandat. Dersom prostistyret har arbeidsgjevaransvar og med det verksemdsansvar for prestetenesta, så har ikkje biskopen det lenger. Då har vi gjort fundamentale endringar i oppbygginga av kyrkja vår. Då har ikkje lenger biskopen verksemdsansvar for ord og sakrament i kyrkja vår. Då har det skjedd ei forskyving frå det episkopale til det kongresjonalistiske i vår kyrkjeforfatning. Lat meg sitere frå Arflot og Bergheim: Mot en selvstendig folkekirke, (2007) En fremtidig utvikling for Den Norske Kirke som vil legge tilsettingsmyndigheten for prester til fellesrådene, ville både være et brudd med den helhetstenkning som ligger til grunn for dagens ordning, og i virkeligheten stride mot en gjennomgående tendens i mange av de kirker vi kan sammenligne oss med. Det ville forsterke en kongresjonalistisk tendens som vil være fremmed for vår tradisjon og den kirkeforståelse som ligger til grunn for vår kirkes organisasjon. Aarflot/ Bergheim s AVSLUTNING Vi meiner at sokne og bispedømemodellen vil gje den einskilde tilsette ei oppleving av at dei er med på å realisere heile kyrkja sitt oppdrag og sjå sin lokale innsats i samanheng med det. Dette vil også vere identitetsbyggjande for dei tilsette. Bispedømet og soknet vil tre tydeleg fram som viktige kyrkjelege organ. Vår modell har teke utgangspunkt i at det er gjennom friviljuge og tilsette i kyrkja at evangeliet kan nå stadig vidare. Vi set menneske og teologien i fokus og organiserer kyrkja etter det. Eg trur det er mykje å hente på ei organisering av kyrkja i samsvar med det vi foreslår i vår utgreiing: Ledelse i Folkekirken. Eg har kritisert Bakkevig 3 for å ta utgangspunkt i arbeidsgjevaransvar og verksemdsansvar og vist at deira prostistyremodellen ikkje er i samsvar med dei prinsipp dei sjølv legg til grunn. Tida er inne for verkeleg å gjere soknet til grunneininga i kyrkja vår. Samstundes må vi sikre ei tenleg personalforvalting for alle grupper med tilsette i kyrkja. Vi må skape ein struktur som bind kyrkja saman men som held fokus på det lokale arbeidet i soknet. Prestar blir ikkje meir lokalt forankra ved å bli tilsett i eit prostistyre kanskje heller tvert imot. Bakkevig 3 vil i praksis tømme dei direktevalde organa i kyrkja for ansvar og flytte det meste over på eit 8

9 indirekte organ der kvart sokn ikkje er representert. Dette meiner eg er ei udemokratisk utvikling av kyrkja vår. Vi trur sokne og bispedømemodellen vil gje den enklaste organisasjonen, den beste utnyttinga av ressursane og ei tenleg kyrkjeordning for ei vedkjennande, misjonerande, tenande og open folkekyrkje i heile landet. Takk for merksemda. 9