Á Sprengisandi. Tonart Dm 2/4. Lag: Sigvaldi Kaldalóns

Á Sprengisandi Lag: Sigvaldi Kaldalóns Tonart Dm 2/4 Dm Ríðum, ríðum og rekum yfir sandinn, A7 rennur sól á bak við Arnar A fell. Dm Hér á reiki er margur óhreinn andinn, A7 úr því fer að skyggja á jökuls A vell. Dm Drottinn Gm leiði C drösulinn F minn, A7 drjúgur verður síð(a) Dm sti áfan A7 ginn.... Dm Drottinn Gm leiði C drösulinn F minn, A7 drjúgur verður síð(a) A7 sti áfan Dm ginn. Þei, þei! Þei, þei! Þaut í holti tóa, þurran vill hún blóði væta góm, eða líka einhver var að hóa undarlega digrum karlaróm. :/: Útilegumenn í Ódáðahraun eru kannske að smala fé á laun. :/; Ríðum, ríðum, rekum yfir sandinn, rökkrið er að síga á Herðubreið. Álfadrottning er að beizla gandinn, ekki er gott að verða á hennar leið. :/: Vænsta klárinn vildi ég gefa til að vera kominn ofan í Kiðagil. :/; Grímur Thomsen Page 1

Lag: Sigvaldi Kaldalóns 1916 Dm Á Sprengisandi Orð: Grímur Thomsen A7 Ríð - um, ríð - um, rek-um yf - ir sand-inn, renn - ur sól á Hér á rei - ki'er marg-ur ó-hreinn and - inn úr því fer að Dm Gm bak við Arn - ar - fell. Drott - inn leið - i skyggja á jök - uls - vell. C F A7 Dm drö-su - li - nn minn, drjúg-ur verð-ur síð - asti á - fang-inn. 1. A7 2. A7 Dm á - fang-inn. HS setti upp 25/11-14 eftir Højskolesangbogen Havi tó broytt fleiri besifringar. Page 2

Bart av brimi - Skamlingsbanken G C Bart av brimi, fjart í vetrarstormar ýla, A strongir A7 G villum Atlantshavi, streyma D strítt, NC kyst av G sól á sumri, C grønt frá fjall til liggja Føroyar, fríða A føði D7 landið G mítt C G. NC Har í Em faðirs garði B7 varð í heim eg Em borin, A aldist upp við A7 móðurs eyma, fjálga D barm D7, NC eins og G fuglaungi C vermdur undir G vongi, kendi onga neyð og A ikki D7 stríð og G harm C G. G fjøru, Tonart G 3/4 Har sum óviti eg eydnusælur leikti, bjargafugl at fleyga og at reka seyð gera borðbátar og spæla út at rógva, kendi ikki heimsins harða leik um eyð. Eg sum unglingur slapp við í øllum førum til at royna meg í vaksna manna gerð, vargaseyð og grind og bjargafugl at veiða, hoygging, torvskurð, útróður og skipaferð. Ástarbond við undurfagra moy eg festi, prúð sum Brynhild Buðladóttir, bjørt og blíð, hon var mín og mær hin fagrasta í heimi, enn mítt dreymafljóð, sum fyrr í fornu tíð. Sjálvt um kavaódn og sjórok stóð um landið, brimið mól í møl - heilt upp í berg og vøll, boðasløg sum toruljóð og grunnbrot goystu, dundu kappakvæði hátt í dansihøll. Summarkvøld í dýrdarlogn fór sól til viða, sólfevnt Føroyaland í gyltum havi vóð, sólarroðin vaks til hon í bálaloga søkk í vesturhavið droyrreyð sum ein glóð. Ungur fór eg út at royna mátt og megi, mong ár runnu og eg royndist millum menn; aldri tó eg Føroyar, heim og mál mítt gloymdi - dreymaland mítt kæra var og er tað enn. Nú skal stevnast heim til ætt og fornar vinir, festa aftur fót á gomlu Føroyajørð, hoyra kvæðir ljóða, miklar boðar bróta, Page 3

hoyra fuglagleim í sól um Beinisvørð. Eg vil ofra Føroyum síðsta mátt og megi, mál og mentan menna til eg skal í mold, her sum rótin rann við barm tín vil eg hvíla, Føroyar, føðilandið, fagrasta á fold. Page 4

Dansen på Sunnanö Där D går en dans på Sunnanö, där A7 dansar Rönnerdahl med lilla Eva Liljebäck på D pensio A7 natets D bal, och G gennom fönstren D strömmar Bm in från E7 Tonart D 3/4 sommernatten A7 sval, D doft av sy G rener D och jas Em min i Bm pensio Em natets F#7 sal. D Doft av sy G rener D och jas Bm min i Em pensio A7 natets D sal. Och lilla Evas arm är rund och fräknig hennes hy och röd som smultron hennes mun, och klänningen är ny. - Herr Rönnerdahl, det är ju ni som tar vem ni vill ha bland alla kvinnor jorden runt, det har jag hört, haha! - Bland alla kvinnor jorden runt, det har jag hört, haha! - Att ta är inte min musik, nej fröken, men att ge! Jag slösar men är ändå rik så länge jeg kan se. - Vad ser ni då, Herr Rönnerdahl, kanske min nya kjol? - Ja, den och kanske något mer. Tag hit en bra fiol! Ja, den och kanske något mer. Tag hit en bra fiol! Där går en dans på Sunnanö till Rönnerdahls fiol, där dansar vågor, dansar vind och snön som föll i fjol. Den virvlar där, där går et brus igennom park og sal och sommarmorgonen står ljus och södergöken gal. Och sommarmorgonen står ljus och södergöken gal. Och lilla Eva dansar ut med fänrik Rosenberg och inga fräkner syns på hyn, så röd är hennes färg. Men Rönnerdahl är blek och skön och spelar som en gud och svävar i en högre rymd där Eva er hans brud. Och svävar i en högre rymd där Eva er hans brud. Page 5

Eg siti so eina Eg og nú og F Bb Gm siti so eina við bálið í kvøld C7 F C7 hugsi um teg mín elskaða, F Bb sólin fer niður, og náttin gerst C7 F F7 stjørnurnar glitra himni á, Bb F Eg reið mær avstað til Texas bý, G7 yvir preriur, fløtur, fjøll og Gm C eg reið mær henda langa veg, F tí eg skuldi hitta teg, mín C hestur, mín saðil og F eg. C7 líð, F Bb Gm Og nú vit aftur sita saman her, C7 F C7 við longsli eg taki teg í favn, F Bb Gm aftaná hesa longu vandamiklu ferð, C7 F F7 eg teski títt elskaða navn. Eg reið mær avstað... Gm køld, Tonart F 4/4 Page 6

Eins og áarstreymur rennur Eins og F áar C7 streymur F rennur vallarhugu G7 rin hjá C mær, C7 og í barmi mínum brennur Tonart F 3/4 longsil út um bygdar F garð. Eg vil skoða C7 villar F víddir, eg vil njóta G7 sól og C7 vind. Fagurt hagin nú er skrýddur, lætt fer C lot um G7 fjal C la F tind. Felagar, tit pjøkan takið, kom í hagan burt við mær, vendið bygdini so bakið - móti okkum sólin lær. Hoyrið fuglaljóð í haga, síggið seyðafylgi mong, dýr og menniskju seg gleða; Trív tí í ein vallarasong! Tá ið eftir dagsins hita kaldligt lot um víddir fer, snípan letur okkum vita, at tað hvíldarstund nú er, og tá fara vit í tjaldið, og vit sova sælan blund, inntil náttin missir valdið á tí snimmu morgunstund. Page 7

Eitt sunnukvøld í plantasjuni Orð og lag: Birni Dam Tonart C 6/8 Eitt C sunnukvøld í plantasjuni C7, F har sita tvey lið um C lið; ein G7 genta og ein drongur, nei, C nú orki G7 eg ikki C longur. Eg F aftan fyri tey lá eitt G7 sunnukvøld í plantasjun C i. G7 Tey tosa um stjørnur og mána sita eina løtu og gána, men so loypa tey upp við ein hvøkk - tað var nakað, sum gjørdi tey kløkk. Hetta aftan fyri tey lá eitt sunnukvøld í plantasjuni. O, C góð C7 a, o, F góða, kom og C set teg her hjá D7 mær G7! O, C góð C7 a, o, F góða, kom G7 nú, meðan slett ongin C sær. Her G7 er so góður friður, so C tú kanst G7 seta teg C niður, :/: her F er so gott og so C hugnaligt, tí tú G7 ert mær so fitt, so C fitt. Eg fjaldur undir greinunum lá fyri tey meg ei skuldu sjá, men so kom eg til at bróta eina grein, so tað runt um plantasjuna hvein tað var hetta, sum gjørdi tey kløkk - eitt sunnukvøld í plantasjuni. O, góða Page 8

Enok Jeg G tror D7 nok, at G jeg vil sende avbud, til den ven jeg skal ut med i D7 A7 D7 kvell, skjønt han G ligner D7 mest av G alt en romersk avgud, er han ikke no' for D7 meg alike G vel C G. Tonart G 3/4 Niðurlag: For det blir aldrig det samme, som med D7 Enok, han var A7 solen, som D7 skjen på min G vej, om den andre er G7 stilig og pen C nok, ja Cm så er G Enok, den D7 eneste for G meg C G. G7 Om en C mann er sjar Cm mør, er'ke G det nok mange A7 menn kan være kjekke hver for D7 seg Om jeg G ledte rundt G7 kloden, så C ble nok, min Cm kjære G Enok, den D7 eneste for G meg. A7 D7. Min ven gir meg frukt og sjokolade, mens min Enok, gav plaffen i slikt, skjønt den nye, prøver på å få meg fra det, er mit hjerte bare fuldt av drøm og dikt. Niðurlag: For det blir alrig... Han lover meg guld og grønne planter, og han snakker om lykke og hell. Skjønt han altid tar på meg, med silkevanter, er jeg lisom ikke nøjd alikevel. Niðurlag: For det blir aldrig... Page 9

Fagra Blóma Orð: Poul F. Joensen Tonart E 4/4 E/B Fagra blóma tú sum prýðir B B/E B7 E fjallatindar berg og skørð, bø og ong og grønar líðir, B B7 E E7 hvat er fagrari á jørð? A Eina blómu tó eg kenni, E fagrast hon av øllum F# B7 er, E sjálvt ei rósan líkist henni, B/E tað er B7 hon eg valdi E mær. Blómur spretta móti vári, følna, tá ið heystið er, mín, hon blóma man alt árið, um so kalt og kavið er. - Einaferð hon bert kann blóma, følnar hon, eg følni við. Fylgja skal eg blómu míni, til tann síðsta hvíldarfrið. Page 10

Fiskerpigens sang Hvor bølgen C ruller, G7 og hvor stormen C suser, der står en F hytte Dm på den G7 øde C str G7 a C nd. Hvør G7 mørke C klitter strækker C7 sig langs F ky A7 sten, Dm der er G7 mit C hjem, der G7 er mit C barn F doms C land. Tonart C 3/4 Jeg var så ung og glad for alt i livet, en kæk og munter sømand blev min ven. Han rejste bort ud på de store have, men loved mig at komme snart igen. Der kom et brev med bare et par linier, det var hans ven som sendte disse ord; "En stormfuld nat forliste vores skude, og den du elsker er ej mer på jord." Jeg læste gang på gang det onde budskab, og tårerne sig frem af øjet tvang. Men så en dag da sorgen dybt mig tynged, gik døren op: en munter stemme sang. "Min egen ven, her har du mig tilbage! Det triste brev, det talte ikke sandt. Mit skib gik ned, men skæbnen var mig nådig; Jeg reddet blev, og livets lykke vandt. Page 11

Gomul minnir D Sum eg her siti við A7 veitslunar borð, Tonart D 3/4 tankarnir víða D sveima, minnini berast í A7 suður og norð, dvølja við smáttuna D heima. Tá G sólin á kvøldi sakk D logandi reyð syngjandi B fuglur um E7 reiður sítt A7 fleyg. D Niðri á støðni um A klettin tað dróg. Nú er alt bara D minnir. Minnast tit friðin um bygdina lá, øll høvdu tíð at liva, skemtandi menn undir hjallum tú sá, tímatabell var ei skrivað. Tá sólin á kvøldi sakk logandi reyð, syngjandi fuglur um reiður sítt fleyg. Niðri á støðni, um klettin tað dróg. Nú er alt bara minnir. Eg minnist hanan á morgni, hann gól húskið hann alt fekk at vakna. Fiskafløgg veittra í rísandi sól, rívur á trøðni raka. Í torvi á Kvígandal kyndu vit bál, vit drukku "roykte", vit burdu sagt skál. Svumu í ánni, ja pápi svam við. Rík eru gomul minnir. Og tá so dangurnar riggaðu til, garpar á Suðurland sigldu. Nýbarkað seglini settu teir til, stýrdu á bárunum villu. Men heima har sótu tey kona og børn, lýddu á havið í stormi og ódn, longdust til heystið, tá sluppin kom heim. Nú er alt bara minnir. Í urðini sóu vit húkandi menn lótu sín afførning fara. Harðvunnar kjálkar, og fastbitnar tenn, kendu til útnyrðing harðan. Page 12

Teir royttu ein neva av sýrum og gras turkaðu endan, tað var onki fjas. Tíðin var tíðin, sjálvt lívið var alt. Nú er tað bara minnir. Víst vóru løtur við álvara í, "Gráa" til tarvs mátti fara, spulað um halan, og eg spurdi hví, fekk tá um storkin at læra. Tá sólin á kvøldið sakk logandi reyð, syngjandi fuglur um reiður sítt fleyg. Niðri á støðni, um klettin tað dróg. Nú er alt bara minnir. Page 13

Halló, Halló tit heima í AT Lagið er Kristina fyri handan Á = Omman Grip: 1. D A7 2. A A7 D 3. D A7 4. A7 D7 5. G A D 6. G A7 D 7. H7 Em 8. A7 D Page 14

Heimlongsil til Tvøroyri Orð: T. Dam Tonart G 4/4 Eg gangi G yvir fjøll og grønar C líðir og A7 finni D frið, ei aðrasteðs er G til, eg hoyri fugla G7 ljóðið kátt í C erva og Am ánna D tutla oman gjøgnum G gil. Og tá eg C komi upp um næsta G sýnið, eg hómi A7 hús, eitt vakurt bygda D lag, har er mítt G heim og G7 fólkið, sum mær C líkar, eg Am komi D aftur har ein vakran G dag. Men dreymar C enda, tó teir ikki G gloymast, og skjótt so A kemur veruleikin D við, men um teir G stroyddu G7 vegin her við C gulli, eg Am altíð D velja vil mær Tvøroy G ri. Eg hitti fólk, sum siga, at eg droymi, og ivist ikki, at tey hava rætt, men tá so fjart er tað, ið er mær kærast, kann sinnalagið aldri vera lætt. Men dreymurin er uggi mín í útlegd, hann tekur meg um lond og yvir høv, ja, troystar meg við sjónum og við orðum, ið ikki verða skrivaði í brøv. Og tá ið mánalýsið gyllir hústøk í hesum býi hvat er vakrari? So síggja eygu míni ikki hetta, tí tá eg droymi meg á Tvøroyri. Page 15

Hvor bølgen ruller Lag: Fiskerpigens sang - sí frammanfyri! Page 16

Í góðum veðri hann dyrgdi Í G góðum C veðri hann G dyrgdi heilt uppi við Eystfals D7 sker; og Am heima sat D7 mamman og G syrgdi, so A7 boysin tann pilturin D7 er. Tonart G 3/4 Men G seinni hann C fór út at G trola og C legði so langt út á B hav, har C stórir A7 sjógvar teir G skola og Em snýsa so A7 mangt D7 oman G av. Í Skotlandi seldu teir fiskin, har fekk hann ein góðan vin, hon stóð har og flenti við diskin har suð ri í Aberdeen. Tá átti hann peningar nógvar, og hartil var lyndið lætt, og henni so keypti hann skógvar og hartil ein reyðan hatt. Men brátt mundi gentan hann narra, tað tók honum dygt og tætt. Á havinum ryturnar karra og flúgva úr ætt í ætt. Tá var tað hann skifti hýru at slíta tey trongu bond og sigldi við Óla á Mýru heilt suður í onnur lond. So var tað ein dagin, teir lógu við brúnna í Singapore, eina føroyska skútu teir sóu, og skiparin kom umborð. Tá stóð hann og longdist og syrgdi, so lítil var vorðin verð. Hann mintist til drongin, sum dyrgdi har uppi við Eystfalssker. Har frammi teir gjørdu eitt gildi, og har fór mangt glasið í sor; men tá ið teir heim aftur hildu, var drongurin við umborð. Page 17

Teir bógvaðu gjøgnum monsunin, og ofta var ódnin hørð; men altíð so áttu teir munin og komu á Skálafjørð. So róði hann sær til Havnar, og mamman fekk silkistakk. Ja, so gera slíkir stavnar, sum sigla og liggja bakk. Hann húsini bræddi og girdi, so vøkur tann lonin er. Í góðum veðrið hann dyrgdi har uppi við Eystfalssker. Hans Andrias Djurhuus Page 18

Kalle Petersen Det var D sent en kvell på byens gamle A7 kro, Tonart D 2/4 jeg sad helt alene ved et bord for D to, Men da reiste sig en D7 mand fra det G høje, mørke Gm6 fjell, Kalle A7 Petersen vil synge om sig D selv. Jeg var i min grønne ungdoms tjuge år. Hun var trettisju med langt og krøllet hår. Jeg var ung og uerfaren, jeg var trofast i mit sind, hun var falsk, hun var som høstens kolde vind. Og jeg minnes under vårens blomsterdryss, jeg af Josefine fik det første kyss, men jeg minnes jo desværre første vinterkvellen, som Josefine første gangen ikke kom. Siden dengang er det hent så mangen gang, jeg stod utenfor og ventet dagen lang, men hver gang jeg stod og jævled, loved hun at være tro, det er siste gang, jeg lar mig selv forsmå. Men i dag så sjunger jeg af hjertens frøyd jeg har ingen brud, men jeg er vel fornøjd. Ingen spør mig, når jeg kommer, ingen gråter når jeg går. Jeg er ugift, uforlovet her jeg står. Page 19

Kom og dansa + Viljasangurin Franz Lehàr, 1905 Tonart D 3/4 VILJA, MÍN VILJA (orð: Heðin S.): D Vilja, mín Vilja, mítt hjarta er títt. A7 D A7 Gævi at títt eisini verður mítt? D Áh, sum eg elski teg F#m vilt og so B7 ørt. A Hvat hevur E7 tú við meg A7 gjørt? D Vilja, mín Vilja, mítt hjarta er títt. A7 Í allar ævir skalt D tú verða A7 mítt D lívsljós og Bm lagna og F#m lív uttan B7 fals. A7 Kom lat oss dansa ein D vals G D! KOM OG DANSA (orð: Chr. Holm Isaksen): D A7 D A Kom og dansa, hjartanskæri skattur mín! A7 D A7 D D7 Hoyr, fiólin káta kvøður hásong tín! G A7 D Bm Em A F# Kvøður kátt um elskhug og um søtan gleim; Em lat hann A bera D okkum Bm burt í Em an A7 nan D heim! Kom og dansa, kæra, legg teg í mín arm! Lívgandi er hvíldin við tín mjúka barm. Lítla hjarta titrar eymligt móti mær, sum ein bangin dúgva sárt við veingjum slær. Fagra høvdið hvílir móti bringu blítt, fuglaungin kennir reiðrið fjálgt og lýtt. Skálkasøta brosið leikar vørrum á, spyr, um ikki skjótt tær munnu kossin fá. Eygu møtast - burt er horvið alt, sum er; eina sveima vit í eini dreymaverð. Søtt sum blóman angar, mjúkt sum aldan slær, streymar heitt tí unga yndi móti mær. Alt er skýmligt, eina dansa tú og eg; smáar varrar teska eymt: Eg elski teg! Ørur eg tær kyssi, streingir tagna brátt. G Svunnin er ein fríð og føgur dreymanátt. Page 20

Kvæðið um hargabrøður Orð: Poul F. Joensen Lag: En kold og stormfuld vinternat Tonart E 3/4 1. Eg E gamal siti B eina E her á B ársins síðstu E nátt, men E minnini frá bragdartíð mær F#7 bera nýggjan B mátt B7. Tað E er sum tit, ið B fullu E frá á B miðjum lívsins E veg, nú E vóru her í A stovu F#m ni og E tosa B ðu -/7 við E meg. 2. Vit vóru manga vandaferð, tá ódn av fjøllum brann við kavarok og andróðri, og Røstin rísin rann; tí ofta løgdu vit í hav, tá eingin annar var, um oyggin øll í skúmi vóð, vit lendu fullvæl har. 3. Sat eg við skeytið, dragið tú, og hann við stýrisvøl, ei tryggari var innanborðs í ódn á bátafjøl: Av Tormansmið tá brotið bratt breyt yvir bát og mann, hann snórabeint um aldurøð seg næstan tóman rann. 4. Og hinaferð vit róðu kapp í grind ta longu leið við rættar menn, vit framdu leik, og teir seg eirdu ei: Vit løgdu út av Sumbiarmøl ei linnaðu ein vørr so brotið javnt við æsing stóð, og inn á Hvalbiarfjørð. 5. Tá Vaagen fór ta gitnu ferð, vit vundu segl á knørr, og tríati útróðrarmenn vit førdu heim um fjørð. Í ódnini fell alt í fátt, Page 21

men bróðir, tú tók ráð, stóð róðurbundin ættmál tvey, vann inn á Havnarvág. 6. Tú, yngri bróðir, lesti teg til tops á Beinisvørð um sjeyti favna meitilberg og upp á grønan svørð, hálvtriðja hundrað favnar hátt tú sá í kolblátt hav, tó djarvur, leyshentur tú fór ímillum loft og hav. 7. Við línu, lesningi og stong vit intu kappabrøgd: har eingin fótur troddi fyrr av okkum rás varð løgd; vit tóku tjúgu favna loft og mjógvar, bert ein tá á knaddar kundi krøkjast inn. Djúpt undir havið lá. 8. Vit kendu ei motor og bil, so tungt mangt takið var við ár av ytstu havmiðum og burð um berg og skarð. Tó gloymdu vit ei lyst og leik, ei kátan veitslufund, í øllum førum kvóðu vit, sjálvt verstu vandastund. 9. Nú tosa øll um ítróttsbrøgd á vøll og fimleikshøll, men lívið lærdi okkum leik á sjógv, um berg og fjøll. Um deyðin fyri eygum stóð vit fóru sum til dans, vit tonktu ei um blaðmansrós, ei steyp og laurberkrans. Page 22

Kvæði um Hargarbrøðurnar (En kold og stormfuld v =150 NC E H Reyðu nótarnir eru frávik frá "En kold og stormfuld vinternat!" E H NC Lag: Hans Vangkilde E E F#7 H H7 NC E H E E H NC E A F#m E H -/7 E Heðin Samuelsen setti upp 6.12.15 eftir at hava lurtað eftir Sumbingum. Víkir í støðum frá danska lagnum. Page 23

G C G Hoyr eg kvø i kvøldarstjørnan bjarta C Tú sum glógvar bjørt á himlinum. F C C7 F Ber tú heilsu vi t ær og av hjarta C G C-F-C Heim til hennar, i eg hugsi um. Vit frá Føroya ve urbardu klettum Settu kósina um stóru høv St rdu yvir sjógv og bylgjur brøttu Har sum mangur sjóma ur fann grøv. Tá í kvøld eg siti her so eina Eftir dagsins tunga strev, i var Nú mín hugur hagar heim man sveima Heim til hennar, i m ær er so k æ r. Tó eg leingist, veit eg, hvat enn hendir Lítur hon so fult og trygt á meg Í tí títlu bygd vi Føroya strendur Veit eg at hon leingist eins og eg. Kvøldarstjørnan, tá tú ljósi bjarta Letur glógva millum landanna L s tá fyri henni, sum mítt hjarta Sendir bo um trúgva k ærleika. 18-09-08 I.M. Page 24

Sømandens våde grav. D A Langt derude på mørke vande, Tonart D 3/4 sejler skuden ind mod D land, D7 langt den G kom fra fjerne D lande, skibet gik sin A vante D gang G Ḍ Alt ombord var så tyst og stille, kun kaptajnens ordre lød ingen sang og ingen spillen yngste jungmand ombord var død. I hans hjem i en fattig stue, sidder nu hans gamle mor, under lampens klare lue, og hun læser kaptajnens ord. Tungt det falder at skrive brevet, at din dreng du mistet har, han af stormen ned blev revet, medens han gjorde sejlet klar Ingen blomster og ingen tårer, fældes på en sømands grav, :han blev sænket på sin båre, det er sømandens våde grav. :/ 12 Page 25

Alt hann átti á fold Orð: Harry Birtilíð - Am. fólkalag Tonart F 4/4 Alt hann F átti á C7 fold var ein F koyggja, og hann kendi seg heima um C7 borð, hann var F gamal og F7 lá til at Bb doyg Bbm gja, og hann F teskaði C7 eymt hesi F orð; Leið meg F einaferð C7 enn út á F dekkið. lat meg ganga ta D7 seinastu Gm vakt C7. Lat meg F stýra tað F7 seinasta Bb strekkið, áðrenn C skipið til C7 kai hevur F lagt. Hetta far var mítt heim gjøgnum lívið, og tað bar meg í suður og norð, nú til hvíldar eg ruraður blívi mína seinastu frívakt umborð. Tá mín deksvakt er komin at enda og mítt tørn til at stýra er av, vil eg ongantíð heim aftur venda til tað stóra og brúsandi hav. Page 26

Lilja mín ljósa C Kom við mær kæra, /C /D /E F lat okkum fara C Fjøllini lokka og sólfevnd er C Alskleikur langur, C7 F Vín, sól og sangur C G fevna teg, kyssa títt dúnmjúka G fold. C /G/E/C hold. Tonart C 3/4 Minnini yngja, fuglarnir syngja. blómurnar anga í hásummarsól, Bjartastu rósu eldfima drósið Eg fann, tá vit reiddu á lyngheiðum ból. Himnasæl kvóðu fuglarnir fróðu lívsins og kærleikans æviga ljóð. Glitrandi anga, Dupult so mangar Blómur hvør tindur í gullglæmu vóð. Goym fragdarlagið lít á mítt kvæði, gloriukransar av sangum um teg. Hvørt spor vit treða Minnini læa, Blómur og fjøll elska teg eins og eg. Einaferð kæra, stormarnir fara, oyðandi megi, elskhug og gleim; Vit skulu syngja Sangir um yngja um kærleikans sólgylta lívsglaða heim. Ver hjá mær drósið lilja mín ljósa, menn meg, tá heyststormar fara um skørð norðlýsið aldar stjørnurnar kaldar og mánagull skyggir á følnaðan svør. Page 27

Deytt ástartosið, fryst blómubrosið, tó skal eg minnast tín lívsdjarva sang! Sól mín og uggi Aldri ein skuggi Elskaða, kom set teg her í mítt fang. Page 28

Mánin hann skein F Bb Bbm F C7 Gm C7 F F7 Mánin hann skein, skein yvir Føroyaland, Bb Skein yv Bb7 F ir da Dm lar, G7 fjøll og hvítan C7 sand. F Má Bb nin Bbm hann F skein, skein C7 yvir Gm alt, C7 sum F svav F7, Bb skein yv Bb7 F ir landið, D+ Har D7 rin G7 okkum C7 F gav. Tonart F 3/4 Sjónin var mín, tað var eitt vetrarkvøld, blóman í urtagarðinum stóð køld. Sjónin var mín, tí elski eg mítt land, knýtt millum okkum er eitt ævigt band. Nýliga eg var aftur komin heim, longst sum eg hevði eftir øllum teim, sum standa mær og mínum hjarta nær, tey elski eg so leingi hjartað slær. Stuttligt er tá, tú er í tíni bygd. tá kennist í hjartanum sovorðin trygd, at tað tú sært, alt hetta tað er títt, tá slær títt hjarta aftur lætt og frítt. Mánin nú skjótt seg krógvar undir skýggj, kom tú mín vinur, hygg við mær og síggj, at hetta land tú sært í hesi nátt størst er av øllum, hóast tað er smátt. Page 29

Meg minnist eina mynd Meg C minnist eina mynd - eg var lítil tó -/7 fagrari mynd, eg aldri C7 sá; G tá, tað E7 var lítil Am bygd, fram við A7 vatn hon Dm lá, Tonart C 3/4 og F húsini C vóru so F fitt og so C smá. Í bønum á blik løgdu gentur løk, og roykurin rak yvir grasgrøn tøk. Hvør klettur sum skarlak litaður var, og krúnu av támi tindurin bar. Ein drongur við tráðu sat vatni hjá, ein áarløkur rann skamt har frá. Ein tjóðraður hestur í beiti stóð í lofti kvað fuglur sítt kvøldarljóð. Alt átti so friðarligt hvíldarlag - kvøldarhvíld eftir strævnan dag. Sólin var farin um fjallaskarð, tó enn stóð glæman og lýsti har. Ein føgur, ein yndislig summarmynd við sólsetursglæmu um høgan tind. Og eg kann minnast, eg ynskti mær, at mær mátti unnast at búgva har. Tó aldri eg enn slíkt stað havi sætt, og einki havi eg frá tí frætt; og myndin er burtur - skrødd ella brend, og eina av mær, ongum øðrum kend. Page 30

Nánd So F rótleyst er -/a sinni títt, Bb altíð á D7 ferð tað Gm tykist sum gloymir tú C virðini -/7 her. Hví F droy -/a mir tú A7 heldur um Bb fjarskotin Bbm lond enn F/C síggja tað G7 vakra, sum Gm er C7 F í nánd? Tonart F 2/4 Tær tykir at lívið er keðiligt - grátt, hvønn er tað tú saknar - hví falla í fátt? Tá aldri tú unnir tær hvíld ella frið, fæst onki at grógva við tína lið. Far innar í stovuna, um hon er trong og lurta - hon syngur ein stillan song; hon rúmar tó nakað, sum tú leggur í har vantar bert tað - at tú varnast tí. Tann eydnan, tú hómar um blánandi fjøll, hvør sigur hon finst ei í heimahøll? Tú átti ei friðleysur leita so fjart, men lært teg at elska tað, sum tú sært. Page 31

Nu er det for sent Du D havde kjøpt ringe til dig og til og lyklige A dage jeg ventet med D dig. G mig, Tonart D 3/4 Men om vor forening forandred du G mening Skyll ikke på D mig, det var A du som sa D G D nei! Nu er det for sent min D7 ven at gjøre det G godt igen. Jeg blåser i D deg Ạ D Det var A du som sa D G D nei! Jeg trodde på løftet, du loved engang om lykklige dage med dans og med sang. Før var jeg så føjlig, nu er jeg ubøjlig, skyll ikke på mig, det var du som sa nei! Nu er det for sent... Hvad hjælper at gråte og angre det nå, jeg vet nok en måte, at glemme det på: Jeg går ut med andre og danser med andre, skyll ikke på mig, det var du som sa nei! Page 32

Dimmið Orð: Christian Matras Lag: Jógvan Waagstein Tonart C 3/4 Nú C nemur C/E náttin G við C smæ G rur. C Nú G dim Am mir G í C6 blánandi D7 líð G um. G7 Nú C hoyrist Em so F ná G ttar Fdim AmG varur Am ein G mel C dur F/A C/E av ljódligum F íð G C um. Og áin um midnáttartíma slær doyvandi ljóð út um fløtur. Og fólk eins og skuggar rýma um tún og um døggvátar gøtur. Og fjallið hvílist í kvirru. Bert dunið av dimmilunda. Nú durvar eitt hav í kyrru. Til bóla seyðirnir stunda. Nú blunda blóma og smæra. Nú skýmir um røkur og líðir. Ein varligur dráttur í tara. Nú náttin um oyggjarnar sígur. Chr. Matras Page 33

Sára Gamla lagið Tonart G 3/4 G Sára eitur genta mín, hon D er av Selatrað. Hon D7 tænir nú í Tjørnuvík og G er í góðum lag. Hjá Peri uppi E7 Suðuri, hon Am passar høsn og neyt, og so D dugir hon so sera væl at kóka Peri G greyt. D O, G Sára! G7 O, C Sára! O, D Sára mín hon D7 er av Sela G trað. Sára seymar blóðmørsindur - eltir garnatálg. Hon er von og tekkilig, og so er hon so fjálg. Hon bindur troyggjur, vøttir mær og lappar hvørja spjørr; og fyri tað eg gevi henni lítlan koss á vørr. :,: O, Sára! O, Sára! O, Sára mín; hon er av Selatrað. Vit hittust í Plantasjuni, tað var eitt leygarkvøld. O, Sára, Sára, Sára mín, o, sum tú tá var køld. Mánin skein á sund og fjør og gylti frystu ong; og tá ið eg so kroysti teg, tá brakaði hvør spong. :,: O, Sára! O, Sára! O, Sára mín; hon er av Selatrað. Tá aftur eg til heystar komi, Sára, Sára mín, tá skalt tú verða brúðarklødd, so vøkur og so fín. Hjá Peri uppi Suðuri, vit gifta okkum inn; tann fyrsti lítli "sprellibassin", hann skal eita Finn! :,: O, Sára! O, Sára! O, Sára mín; hon er av Selatrað. Page 34

Sára Nýggja lagið Tonart C 3/4 C Sára eitur genta mín, hon er av Sela G7 trað. Hon tænir nú í Tjørnuvík og er í góðum C lag C7. Hjá F Peri uppi Suðuri, hon C passar høsn og neyt, og so dugir F hon so C sera Am væl at Dm kóka G7 mjólka C greyt. O, Sára! O, Sára! O, Sára mín hon er av Selatrað. Sára seymar blóðmørsindur - eltir garnatálg. Hon er von og tekkilig, og so er hon so fjálg. Hon bindur troyggjur, vøttir mær og lappar hvørja spjørr; og fyri tað eg gevi henni lítlan koss á vørr. :,: O, Sára! O, Sára! O, Sára mín; hon er av Selatrað. Vit hittust í Plantasjuni, tað var eitt leygarkvøld. O, Sára, Sára, Sára mín, o, sum tú tá var køld. Mánin skein á sund og fjør og gylti frystu ong; og tá ið eg so kroysti teg, tá brakaði hvør spong. :,: O, Sára! O, Sára! O, Sára mín; hon er av Selatrað. Tá aftur eg til heystar komi, Sára, Sára mín, tá skalt tú verða brúðarklødd, so vøkur og so fín. Hjá Peri uppi Suðuri, vit gifta okkum inn; tann fyrsti lítli "sprellibassin", hann skal eita Finn! :,: O, Sára! O, Sára! O, Sára mín; hon er av Selatrað. Page 35

Leygarkvøld í Havn C Sildarok í Singapore, G rukkulív í London Town, onki samanberast kann Tonart C 4/4 við C leygar F kvøld í C Havn G. C Lat teg í tín C7 besta jakka F og tín bummulls C vest nú F skulu vit í C býin, nú G7 skal tað vera C fest. Gloym bert tínar C7 hjartasorgir F og títt undir C bit, vit F skulu mála C býin reyðan D7 Havnin skifta G lit. C Busta allar C7 tínar tenn og F cowboystivlar C nar, so F skalt tú síggja C millum menn, tær G ongin kemur C nær. Kom við mær á Káta Hornið, kvøldarkrákuting, náttin gongur móti morgni, reypa, dansa syng. Gongulag í gongugøtu mangan tykist tungt, nú eftir hesa megnarløtu, vit halda bæði fund. Sildarok í Singapore... Page 36

Skjønne Helen D Hun var oppdratt i den tro, A7 at hun skulle i D hjemmet bo. Til det kom en holden mand, av A7 samme rike D stand. Da hun kjærligheten fikk, A7 var han ikke på D guldet rik. Men en fattig husmannssøn, A7 som blev hennes drøm. Tonart D 3/4 G Skjønne Helen, D fag A7 er og D ren, oppdratt i A7 rikdom og D herlig D7 G Hun fant sin drøm, D hus A7 mandens D søn; sin store A7 kjærlig D het. het. Da hun spurte faren sin, kan jeg sammen med vennen min, gå til alters samme vei, svarte faren nei. Da besluttet pigen brat, at de skulle ta færden fatt. Langt derut mod fjerne land, bort fra bånd og tvang. Skjønne Helen... De for alltid ville bli, trofast sammen til evig tid. Trosse farens lov og ed, for sin kjærlighet. Skjønne Helen... Page 37

Einsamallur. Tá á F nátt eg C7 einsamallur F standi, Tonart F 4/4 stýri C skútu yvir stormbart F hav, ferðast hugur mín F7 ímóti tí Bb landi, har hon F býr, ið C7 kærleik sín mær F gav. Og eg minnist á ta fyrstu løtu, mánin skein á myrka bláan vág, ja, eg minnist kossir tínar søtu og eygu tíni rein og blá. Ei kann brotasjógvur tonkum forða, ei kann náttarmyrkur ræða meg, tú við mær í nátt ert innanborða, eg í mínum tonkum havi teg. Eg í besta hýri her tí standi, stýri skútu yvir stormbart hav, hugur mín hann ferðast mót tí landi, har hon býr, ið kærleik sín mær gav. Page 38

Tá kvøldið kemur. Orð og lag: Nicolina Jacobsen Tonart D 4/4 Tá D kvøldið kemur, og sól fer í A(7) kav, tá A7 sveipar seg myrkur yvir land og D hav. Men tað G tekur tó ei so langa D tíð, tí brátt A(7) tendrast A7 stjørnurnar og D mánin D7. G Stjørnurnar glitra og -/d tær D lýsa so bjart og E7 mánin smílist hugnaligt ígjøgnum myrkrið A(7) svart. Ja, tey D kína tann D7 sovandi G barnakinn og D sveima so Em blíðliga í A7 teirra dreymar D inn. Har D ganga tvey við sjóar A7 strond, tey ganga saman, D hond -/a D í hond -og hugsa um D7 kærleikans G sterku bond, og D aldurnar A7 tutla fram við sjóar D strond. Stjørnurnar glitra... Page 39

Wild rover F been the wild rover for F7 many a Bb year, I've NC And I F spent all my C7 money on whiskey and F beer. But now I'm returning with F7 gold in re Bb store. And F never I'll C7 play the wild rover no F more. And it's C7 no, nay, never, F No, nay, F7 never, no Bb more will I F pl F7 ay the wild Bb rover, No C7 never, no F more. Tonart F 3/4 I went to a shanty I used to frequent, And I told the landlady my money was spent. I asked her for credit, she answered me "nay", sayin', "Customers like you I can get any day". And it's no,... I drew from my pocket ten sovereigns bright, and the landlady's eyes opened wide with delight sayin', "I have the wiskey and wine of the best, and the words that I told you were only in jest". And it's no,... I'll go home to my parents, confess what I've done, and hope they will pardon their prodigal son. And if they will do as so often before, never I'll play the wild rover no more. And it's no,... Page 40

Vandringsmenn synger Oss G kan du D møte på all D7 verdens G veier, vår fot har D trådt på Am alle D markers G muld, den G7 bylt vi C bær på det er alt vi G eier, Tonart G 3/4 men vi har stjerne D blink og måne G C G gull. Og vi har set de skjønne soloppganger, hørt bekken sildre gjennom eng og kraft, hørt fuglesangen over blomstervanger, og sommerruset i den stille natt. Vi har en drøm, en verden bak vår panne, så langt den rekker er den evig vår og det er nye sjøer, der er gyldne lande med nye eventyr hvor enn vi går. Når sol går ned, og det blir skumringstide vil bekken nynne oss sin melodi, for vi er vandringsmenn i verden vide og ingen gledesstund går oss forbi. Vi tar imot og gir med åpne hender, så glad og rik er ingen mann på jord som vi når natten sine stjerner tenner og lar den lyse i en vandrers spor. Tekst: Arne Paasche Aasen Melodi: Kurt Foss & Reidar Bøe Page 41

Vár Vit C hoyrdu várið kalla Tonart C 6/8 og viltust bæði G burtur, úr bygd og mannaeygum eitt lognarkvøld í C mai og gingu tætt tilsamans í G7 gjøgnum grønar F dalir og eftir brúnum C høvdum so G langt so langt av C leið. So rúsandi ein rørsla í øllum heimsins lutum í luft og mold og vatni og mannasálum rann, tað var sum túsund nálir við mjúkum silkibløðum í okkar' blóði spruttu við villum vakstrarlag. Á vegnum lomb og blómur og brostin egg í reiðri, tað leikaði og livdi á vølli og í mold. Við ungum, spentum sonsum vit nomu vársins undur, hvørt bragd av lívi boðan um lukku og um ást. Tú ikki meir enn átjan von sum eitt fagurt landslag, so mjúkar likams-lægdir og bróst so túgvurund, títt hár sum gras í bjørgum ið floymir út av torvu, og hold av hálsi tínum av mold og vætu reyk. Og varrar mínar trýstar ímóti hálsi tínum tær kendu blóði spæla títt heita hjartaslag, tá gjørdust hendur mínar Page 42

sum leysar frá mær sjálvum og leitaðu í blindum at søtum loyndum fram. So runnu sálir saman, í bráðum leiki brustu og róku út í rúmið inniliga í eind sum sirm og summarlýkka og tungur blómuangi - ein flóð úr teirri keldu sum lívið streymar úr. Karsten Hoydal Page 43

Vem kan segla Dm Vem kan segla förutan vind, Gm vem kan ro utan Dm åror, A7 vem kan skiljas från Dm vännen sin A7 utan att fälla Dm tårar? Tonart Dm 6/8 Jeg kan segla förutan vind, jag kan ro utan åror, men ej skiljas från vännen min utan att fälla tårar! Álendsk fólkavísa Page 44

Við Noregs køldu strendur Lag: Vandringsmenn synger - sí frammanfyri! Page 45

Jeg er Zigeuner D D7 Solen er borte, min dag er forbi, G skumringen D øver sit E7 trylle A7 ri. Syng lille D pige D7 om G elskov og had, syng om D Span B7 ien, det Em gør A7 mig så D G D glad. Tonart D 4/4 Jeg er Zigeuner og hedt er mit blod, nede i Spanien min vugge stod. Der har jeg drømt under solgyldne træer, drømt min elskede var mig så nær. Vi er et folk uden blivende sted, os er der ingen, der regner med. Dog er vi mennesker ligesom I, vi er stolte, så glade og fri. Nu vil jeg drømme i flammernes skær, Drømme, min elskede var mig nær, Syng, lille pige, for nu er vi to, -du skal synge os begge til ro. ------- Je eri Vágbingur, heitt er mítt blóð, úti á Toftalíð vøgga mín stóð. Havi je droymt undir sóleyganum, hvussu herligt í Toftalíð tað er. Je eri Valari, heitt er mítt blóð, uppi í Valinum vøgga mín stóð. Havi je droymt undir sóleyganum, hvussu herligt í Valinum tað er. Page 46