Møteinnkalling. Breheimen nasjonalparkstyre. Eventuelt forfall må meldes snarest på tlf Vararepresentanter møter etter nærmere beskjed.

Transkript

1 Møteinnkalling Breheimen nasjonalparkstyre Utvalg: Møtested: Stryn kulturhus Dato: Tidspunkt: 11:00 Eventuelt forfall må meldes snarest på tlf Vararepresentanter møter etter nærmere beskjed. Side1

2 Side2

3 Saksliste Utvalgssaksnr ST 1/15 ST 2/15 ST 3/15 ST 4/15 Innhold Lukket Arkivsaksnr Sak - Breheimen nasjonalpark - Transport av materialar i samband med med vedlikehald av naust ved Lundadalsvatnet - Åge Frøyse. Sak - Breheimen nasjonalpark/mysubytta landskapsvernområde - Persontransport av funksjonshemma til hytte og seter - Sigmund Lilleødegård. Sak - Breheimen nasjonalpark - Transport av varer med snøskuter til Hålåbu ved Lundadalsvatnet og uttransport av søppel - Hålåbu v/magne Håvard Forberg Sak - Breheimen nasjonalpark - Utplassering av garnkasse ved Lundadalsvatnet - dispensasjon Oddrun Banken ST 5/15 Sak - Breheimen nasjonalpark - Dispensasjon Motorferdsel - Transport til, og gjennom Rauddalen - Simon Eiesar. ST 6/15 ST 7/15 ST 8/15 DS 1/15 Sak - Breheimen nasjonalpark - Transport av ved, gass og utstyr til Martinsbu og Ytste Setra - Magne Håvard Forberg. Sak - Mørkridsdalen landskapsvernområde - Bruk av snøskuter i samband med snømåking - Skjolden beite- og sankelag Sak - Honnsrøve naturreservat - Tilbod om å overta forvaltningsmyndet for Honnsrøve naturreservat - Miljødirektoratet. Delegert vedtak - Dispensasjon - Breheimen nasjonalpark - Transport av materialar i samband med restaurering av naust - Åge Frøyse. DS 2/15 Delegert sak - Breheimen nasjonalpark - Transport av varer med snøskuter til Hålåbu ved Lundadalsvatnet og uttransport av søppel - Hålåbu v/magne Håvard Forberg DS 3/15 DS 4/15 Delegert vedtak - Dispensasjon - Strynefjellet landskapsvernområde - Transport av maskiner og utstyr gjennom verneområdet til Strynefjellet Sommerski. Delegert vedtak - Dispensasjon - Breheimen nasjonalpark - Transport av ved, gass, og utstyr til Martinsbu og Ytste Setra - Magne Håvard Forberg 2014/ / / / / / / / / / / /8685 Side3

4 DS 5/15 RS RS RS Delegert vedtak - Dispensasjon - Breheimen nasjonalpark - Transport av saltstein til saltkasser i Lundadalen - Lundadalen aktive beitelag. Referatsaker Villreinjakten Fellingstillatelser og oppsynsvirksomhet Delegasjon av myndighet til å behandle klagesaker etter naturmangfoldloven Ber om innspill - Revidering av vedtekter for nasjonalpark- / verneområdestyrene samt stillingsinstruks for forvalter 2015/ / / /8680 RS Høringsbrev Forenkling av utmarksforvaltningen 2015/738 Side4

5 BREHEIMEN NASJONALPARKSTYRE Sak Arkivsaksnr: 2014/ Sakshandsamar: Bjørn Dalen Dato: Utval Utvalssak Møtedato Breheimen nasjonalparkstyre 1/ Sak - Breheimen nasjonalpark - Transport av materialar i samband med med vedlikehald av naust ved Lundadalsvatnet - Åge Frøyse. Forvaltar si innstilling: Med heimel i verneforskrift for Breheimen nasjonalpark, 3 pkt.6.3 bokstav f gjev, Breheimen nasjonalparkstyre, Åge Frøyse,Garderbråteveien, 1455 NORDRE FROGN, løyve til å transportere materialar og utstyr inn til naust ved Lundadalsvatnet og uttransport av bygningsavfall, på visse vilkår. Med heimel i verneforskrift for Breheimen nasjonalpark 4 kan ein person vera med på turen som hjelpesmannskap. Vilkår for transporten: - Det skal brukast leigekøyrar med godkjent leigekøyringsløyve frå Skjåk kommune til transporten - Det blir gjeve løyve til inntil 4 turar-returar, og leigekøyrar skal prøve å samordne transporten med annan transport til osen på Lundadalsvatnet for å få ned talet på turar - Transporten skal skje innan 20.april 2015, med unntak av påska, onsdag 1.-måndag 6.april Tilvist køyrerute for transporten er: Sota Sotflya Herbergsbakkane Gjelåflaten Steinflye Holåbreen osen på Lundadalsvatnet - Motorferdsla skal går føre seg med aktsemd for å unngå skade på naturmiljø og for friluftslivet. Det skal takast spesielt omsyn til villrein under transport. Om det er villrein i planlagt køyrerute skal ein vente til dyra har trekt unna, eller ein kan køyre rundt dyra i ein avstand på minimum 500 meter, på le side. - Melding om transporten skal sendast dagen før til SNO-Øyvind Angard(tlf ) - Det skal førast køyrebok som skal vere med under transporten. Køyreboka skal fyllast ut før turen og sendast forvaltningsmyndet seinast 1.juni 2015 Transporten må også avklarast med Skjåk kommune og grunneigar. Dokument i saka: 1. Søknad på e-post frå Åge Frøyse Garderbråteveien 1455 NORDRE FROGN, dagsett 4.desember Telefonsamtale med Åge Frøyse Side5

6 Søknaden Åge Frøyse søkjer Breheimen nasjonalparkstyre om å få frakte materialar i til naustet han har ved utløpsosen på Lundadalsvatnet for vedlikehald av bygningen ved å skifte kledningen og takplater med materiale i same storleik og same form. I tillegg heimlar dispensasjonen uttransport av bygningsavfall frå verneområdet. Søknaden vert vurdert i samsvar med: 1. Forskrift om verneplan for Breheimen. Vedlegg 1. Breheimen nasjonalpark 2. Naturmangfaldlova 3. Framlegg til forvaltningsplan Verneformål, verneforskrift og framlegg til forvaltningsplan Breheimen nasjonalpark vart oppretta gjennom verneplan for Breheimen av Kongen i statsråd 7. august Breheimen nasjonalparkstyre er forvaltningsstyresmakt for verneområdet. Føremålet med Breheimen nasjonalpark er å ta vare på eit stort, samanhengande og villmarksprega naturområde som inneheld særeigne, representative økosystem og landskap som er utan tyngre inngrep. Ålmenta skal ha høve til uforstyrra oppleving av naturen gjennom utøving av naturvenleg og enkelt friluftsliv med lita grad av teknisk tilrettelegging.. Nasjonalparken er beskytta mot inngrep av alle slag og i utgangspunktet er motorferdsel på land og på vatn forbode. Det er likevel opna for motorferdsel i samband med mellom anna transport av materialar til restaurering og vedlikehald av bygningar som naust, jf. verneforskrifta 3 pkt bokstav f : Forvaltningstyresmakta kan gje løyve til: - bruk av snøskuter eller luftfartøy for transport av materialar til vedlikehald og byggearbeid på hytter, klopper og liknande. ( 3 pkt. 6.3 bokstav f i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark). Transportøren ser det som nødvendig å ha med ein hjelpesmann under transporten. Bakgrunnen er at transportetappen er svært krevjande. Det er ikkje ein eigen dispensasjonsheimel for det i verneforskrifta. Det må derfor vurderast etter den generelle dispensasjonsparagrafen, verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark 4, jf. Naturmangfaldlova 48. I vurderinga av søknaden skal forvaltningsstyresmakta også gjere greie for bruken av dei miljørettslege prinsippa i naturmangfaldlova 8-12, jf. 7. Vurdering Åge Frøyse søkjer om å få frakte materialar til naustet han har ved Lundadalsvatnet. Vedlikehald av bygningar i nasjonalparken Bakgrunnen for transporten er at naustet er ca. 35 år gamalt treng restaurering. Søknaden gjeld vanleg vedlikehald. I forslag til forvaltningsplan heiter det mellom anna: Sekretariatet for Breheimen arbeider no med ferdigstilling av høyringsforslag til forvaltningsplanen. I forslaget står det følgjande retningsliner om vedlikehald av bygningar som skal følgjast: Retningsliner for forvaltning og bruk Vanleg vedlikehald av bygningar er tillate. Med vedlikehald meiner ein bygningsarbeid som ikkje fører til ombygging eller utvidingar. Dette omfattar normalt vedlikehald og utskifting av dårlege materialar eller forsterkingar. Ein meiner alt av innvendig vedlikehald, og utvendig vedlikehald som gjeld utskifting av material og/eller utstyr med nytt av same type og dimensjon, til dømes dører eller vindauge. Eit anna døme på slikt vedlikehald er når kledningsbord blir skifta ut med nye bord i same dimensjon. Betre isolering fell innanfor definisjonen av vedlikehald. Vedlikehaldet skal ikkje føre til at bygningane endrar fasade eller karakter. Dette inneber at tilbygg, utvendig ombygging, utviding eller endring av storleik, utsjånad eller funksjon ikkje vert Side6

7 rekna som vedlikehald, og slike tiltak krev løyve etter søknad til forvaltningsstyresmakta, sjå kap Når berande konstruksjonar vert skifta ut og når bygningane framstår som i det vesentlege fornya, jf. plan- og bygningslova 87, er det ikkje lenger snakk om vedlikehald, men ei ombygging. Innvendig ombygging som ikkje endrar bruken av bygningen er tillate. Arbeid som vert gjort med sikte på bruksendring i nasjonalparken krev løyve etter verneforskrifta. Utgangspunktet er at ei eventuell bruksendring ikkje må føre til auka behov for motorferdsle i samband med bruk av bygningen, eller på anna vis vere i strid med verneformålet. I landskapsvernområda er det ikkje noko krav om løyve til vedlikehald med bruksendring som formål etter verneforskriftene. Bruksendring krev likevel ofte løyve etter plan- og bygningslova, og søknad om bruksendring må då skje på vanleg måte til kommunen. Ved vedlikehald, utviding og liknande tilrår ein at det vert nytta miljøvennlege materialar. Transport Når det gjeld transport til Lundadalen så har det etablert seg ein praksis med bruk av snøskuter attende til 1970, d.v.s ca. 30 år før vernet vart innført i Snøskuter blir vurdert som det mest tenlege transportmiddelet her. I fyrste fasa var Lundadalen mykje brukt til transport, men etter kvart vart det etablert ein annan trase frå setra Skjellom og sørover fjellet til Holåbreen og nedi Lundadalen. Denne ruta var den vanlegaste da vernet vart innført i Kunnskapen om området er god. Det er viktig å ta omsyn til villreinen under transporten.i samband med registrering av områdebruken til villreinen er det avdekt at villreinen i Ottadalen sør brukar tangen utover mellom Tundradalen og Lundadalen som vinterbeite. Reinen går for det meste ytst på tangen utover til våren før den trekker sør-vestover og inn i Tundradalen. Når reinen trekker inn og ut av området kan variere. Det kan framleis stå att rein i området der skutertraseen til Lundadalen frå Skjellom går. I eit møte med Ottadalen villreinnemnd og Ottadalen villreinutval i 2013 vart det derfor bestemt at ein skulle gå over til ein ny trase, for å unngå vinterområdet til villreinen. Denne traseen startar på Sota og går inn på Sotflya, vidare ned Herbergsbakkane, inst i Tundradalen. Så vidare opp på Steinflya og ned på Holåbreen til Lundadalsvatnet. Denne traseen er meir krevjande enn å køyre over Skjellom. Det er derfor viktig å samordne køyringa mest mogleg til tidspunkt med godt føre. Leigekøyrarar som har køyreoppdrag til Lundadalen må gå saman om å utføre desse over eit stuttare tidsrom. Økosystemet er lite påverka om vinteren som er den tida det er mest skånsamt for transport til Lundadalen. Snøskuter er ein praktisk transportmåte så lenge trase og vilkår elles blir oppfylt. Side7

8 Ut ifrå denne vurderinga meiner ein at det ikkje er aktuelt å bruke føre-var-prinsippet i denne saka. Ekstra mannskap Leigekøyraren har signalisert at det er behov for å ha med ein hjelpesmann under transporten. For ekstra mannskap under transporten er det ingen spesifisert dispensasjonsheimel i verneforskrifta. Ei slik ordning må derfor vurderast etter den generelle dispensasjonsparagrafen. Det at det er to personar på same snøskuter under transport fører ikkje til at aktiviteten vil påverke verneverdiane nemneverdi. Det er avdekt behov for å vere to personar ved fleire høve på denne ruta med svært vekslande føre og topografi. Høgdeskilnaden i terrenget varierer hundretals meter. Det vil heller ikkje påverke verneverdiane nemneverdig. Den viktigaste grunnen til å ha med ein ekstra person er tryggleiken. Dette er ein lang tur der ein startar i ein fjelldal(ostradalen), kryssar neste dal(tundradalen) før ein må over og ned i tredje dal (Lundadalen). Nasjonalparkforvaltaren vurderer tilhøva slik at det i dei fleste tilfelle vil vera behov for å ha med hjelpesmann på denne ruta. Ut ifrå kjennskap til trase, last og køyretøy så ser nasjonalparkforvaltaren det som både ein tryggleik og praktisk nyttig at det er to personar med på denne krevjande traseen. Under føresetnad av at vilkåra som er satt i vedtaket blir oppfylt meiner nasjonalparkforvaltaren at tiltaket kan gjennomførast. Side8

9 BREHEIMEN NASJONALPARKSTYRE Sak Arkivsaksnr: 2015/563-2 Sakshandsamar: Bjørn Dalen Dato: Utval Utvalssak Møtedato Breheimen nasjonalparkstyre 2/ Sak - Breheimen nasjonalpark/mysubytta landskapsvernområde - Persontransport av funksjonshemma til hytte og seter - Sigmund Lilleødegård. Nasjonalparkforvaltarens innstilling Sigmund Lilleødegård får løyve til å bli transportert til hytte ved Syrtbyttvatnet i Breheimen nasjonalpark, og til seter på Mysubytta i Mysubytta landskapsvernområde. Løyvet er gjeve med heimel verneforskriftene for Breheimen nasjonalpark og Mysubytta landskapsvernområde 4, jf. nml. 48 i naturmangfaldlova. Løyve til bruk av båt med motor i Syrtbyttdalen blir avslege. Avslaget er gjort med heimel i 3, pkt.6.1 i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark. Vilkår: Til transporten skal det brukast leigekøyrar som er godkjent av Skjåk kommune. Dispensasjonen gjeld for inntil ein tur- retur til hytte ved Syrtbyttvatnet, og ein tur retur til seter på Mysubytta i Transporten skal skje etter etablert trase mellom Sota og Mysubytta og Sota - Syrtbyttvatnet. Transport kan i perioda 15. mars april Melding om transporten skal sendast dagen før til SNO-Øyvind Angard (tlf ). Det skal førast køyrebok som skal vere med under transporten. Køyreboka skal fyllast ut før kvar tur og sendast forvaltningsmyndet seinast 1.juni Køyring i verneområda skal avgrensast til det mest nødvendige og all køyring skal foregå på ein slik måte ein unngår skader på vegetasjon og unødvendig forstyrrelse av dyrelivet og andre brukarar av området. Side9

10 Nasjonalparkforvaltaren gjer merksam på at dette løyvet berre gjeld i forhold til verneforskriftene for Breheimen nasjonalpark og Mysubytta landskapsvernområde. Transporten må også avklarast med Skjåk kommune og grunneigar. Dokument i saka: Søknad frå Sigmund Lilleødegård dagsett Søknaden Det blir søkt om bruk av snøskuter til transport av person med funksjonshemming, for transport til hytte ved Syrtbyttvatnet (Breheimen nasjonalpark) og til seter på Mysubytta (Mysubytta landskapsvernområde). Omsøkt køyreetappa: Sota-Mysubytta- Syrtbyttdalen. Det blir søkt om 3-4 turar. Samtidig blir det søkt om generell bruk av påhengsmotor (4HK), på båt i Syrtbyttdalen. Verneformål og forskrifter Omsynet til verneverdiane i området er vurdert, særleg i forhold til landskap, dyreliv og friluftsliv, jf. verneforskrifta 2 og naturmangfaldlova 1(Formål), 4 og 5 (forvaltningsmål for naturtypar, økosystem og artar) samt 7(prinsipp for å ta offentleg avgjerd), jf (kunnskapsgrunnlaget og miljørettslege prinsipp). Formålet med Breheimen nasjonalpark er å ta vare på eit stort, samanhengande og villmarksprega naturområde som inneheld særeigne, representative økosystem og landskap utan tyngre inngrep. Formålet med Mysubytta landskapsvernområde er å ta vare på eit vakkert natur- og kulturlandskap med eit rikt og verdifult setermiljø, kulturminne og det rike dyre og plantelivet, samt ta vare på vakker og særprega vassdragsnatur. Etter verneforskriftene for Breheimen nasjonalpark og Mysubytta landskapsvernområde, er motorferdsel på land, på vann og i lufta under 300 m frå bakken forbode (verneforskriftene 3 pkt. 6.1). I spesielle tilfelle kan forvaltningsmyndet dispensere frå verneforskrifta. Tiltaket vil omfatte motorferdsel i nasjonalparken for transport av funksjonshemma. I dei generelle dispensasjonsreglane, 4 i verneforskriftene for Breheimen nasjonalpark og Mysubytta landskapsvernområde heiter de: Forvaltningsstyresmakta kan gjere unntak frå forskrifta dersom det ikkje strir mot føremålet med vernevedtaket og ikkje kan påverka verneverdiane nemneverdig, eller dersom omsynet til tryggleik eller omsynet til vesentlege samfunnsinteresser gjer det naudsynt, jf. naturmangfoldloven 48. All bruk av båt med motor på Syrtbyttvatnet og andre tjern i Syrtbyttdalen er forbode. Om bruk av den generelle dispensasjonsparagrafen Dispensasjon etter 4 alternativ i verneforskriftene omfatter tiltak som kan foreinast med verneformålet og verneverdiane i det aktuelle området. Dispensasjonsbestemmelsen er i utgangspunktet meint for uforutsette tilfeller eller spesielle/særlege tilfelle som ikkje vart vurdert ved opprettelsen av verneområdet, i fyrste rekkje bagatellmessige inngrep eller forbigåande forstyrrelsar. 4 fyrste alternativ dekker tilfeller der verneformålet og verneverdiane tåler enkeltståande avvik fra vernebestemmelsane. Side10

11 Vurdering av dei miljørettslege prinsippa I tillegg må ein vurdere søknaden etter naturmangfoldlova sine miljørettslege prinsipp nedfelt i 8-12 (kunnskapsgrunnlag, føre-var prinsippet, samla belastning på økosystemet, kostnader ved miljøforringelse som evt. må lastast av tiltakshaver samt miljøforsvarlege teknikkar og driftsmetodar), jamfør 7. Vurdering Verneområda det gjeld er underlagt eit strengt vern. Strengast er vernet i nasjonalparken. I dette tilfelle er det forholdet til støy frå motorferdsla som forureinar mest. Det er derfor viktig å ta omsyn til andre som brukarar i området og tidspunkt for motorferdsla. slik det gjeld for alle som ferdast i verneområda. Stille og fråvær av motordur og motoriserte køyretøy/fartøy er eit av karaktertrekka ved urøyvd natur. Bruk av snøskuter til persontransport av funksjonshemma Eit enkelt motorisert kjøretøy vil ikkje isolert sett føre til vesentlig skade eller ulempe. Men summen av mange vil utan tvil vera ei belastning for naturen og friluftslivet. Det er derfor viktig at ein ikkje ser på den enkelte tur isolert sett, men vurderer kjøringa i eit vidare perspektiv, for på den måten best mogleg å følgje opp intensjonane med bestemmelsane for motorferdsel i utmark. Det er eit overordna mål å avgrense den motoriserte ferdsla i Breheimen nasjonalpark og Mysubytta landskapsvernområde til det som er strengt nødvendig. Kunnskapsgrunnlaget om verneverdiane i dette området er godt. Det er ikkje villrein i området og transporten vil foregå etter Mysubyttvegen inn til Mysubytta seter og vidare etter trase gjennom bjørkeskog bort til hytte ved Syrtbyttvatnet. Området er ikkje brukt av hjortedyr i den gjeldane perioden. Det går skiløype til Mysubytta frå Sota, og vidare inn til DNT-hyttene, Slæom og Sprondalshytta. Det er derfor friluftslivet og opplevinga av stille i urøyvd natur som kan vera ei utfordring. Sidan etappane er forholdsvis stutte vil transporten gå føre seg på eit tilsvarande kort tidsrom. Derfor vil påverknaden på naturmiljøet lokalt vera liten på vinterføre. Når det gjeld økosystemet totalt sett i Breheimen så er det forholdsvis lite motorferdsel. Det er prøvd å kanalisere motorferdsla vinterstid etter bestemt trasear der ferdsla er noko større. Når det gjeld transportmåte er det ikkje andre alternativ enn snøskuter som vil føre til mindre påverknad på naturmiljøet. Nasjonalparkforvaltaren vurderer det slik at hjorteviltet har vandrar ut av området vinterstid og transporten skjer med snøskuter på vinterføre da vil ikkje naturmiljøet, spesielt våtmarkane frå Mysubytta Syrtbyttvatnet, bli skadelidane. Støyen vil vera av forbigåande art. Ein vurderer derfor ikkje behov for å bruke føre-var prinsippet. Det er likevel behov for å vurdere talet på turar sett i forhold til den samla mengda med transport som skjer til Mysubytta/Syrtbyttvatnet. Det må og leggjast vekt på den særstillinga som funksjonshemma er i med omsyn til transportbehov. Side11

12 Nasjonalpark forvaltaren vurderer saka slik at ein kan gje løyve til avgrensa persontransport, men slik at ein unngår tidspunkt med mykje utfart. Det kan vera aktuelt å vurdere dispensasjonspraksisen seinare med tanke på den samla belastninga. Nasjonalparkforvaltaren konkluderer med at persontransporten med snøskuter ikkje er i strid med verneformålet. Det er ikkje nødvendig å bruke føre-var-prinsippet. Transporten vil heller ikkje påverke verneverdiane nemneverdig med dei vilkåra som er satt i saka. Ein vil derfor tilrå at alt det blir gjeve løyve på visse vilkår. Bruk av båt med motor Når det gjeld bruk av motorbåt er det eit generelt forbod mot slik bruk på alle innsjøar i nasjonalparken. Det generelle forbodet er også nedfelt i lov om motorisert ferdsel i utmark, og gjeld også utanfor verneområda, men her kan kommunen setja eigen forskrift for bruk på innsjøar over 2 kvadratkilometer. I Breheimen nasjonalpark er det gjort eit unnatak for bruk av motor på Lundadalsvatnet for fiske, under villreinjakt og for ettersyn av beitedyr, etter søknad. Når det gjeld Syrtbyttvatnet så er det ikkje lov bruke motorbåt. Forbi vatnet på nord og vestsida, går turistforeiningsstigen sumar og vinter. Det er 3 hytter og 2 naust ved austre enden av vatnet. Syrtbyttvatnet ligg i Syrtbyttdalen, i den øvre delen av lauvskogbeltet like opp til vasskiljet mot Vestlandet. Området er av dei mest urøyvde som ligg så lågt over havet i verneområdet. Støy ber lenger på innsjøar enn i terrenget. Dette vil kunne påverke stilla i området i negativt for friluftslivet. Med bakgrunn i føre-var prinsippet, og at bruk av motorbåt i nasjonalparken generelt er forbode for alle, meiner nasjonalparkforvaltaren at ein ikkje kan dispensere frå verneforskrifta i dette tilfellet. I forhold til den generelle dispensasjonsparagrafen i verneforskrifta må ein vurdere om tiltaket vil stride mot formålet med vernevedtaket eller ha nemneverdig verknad på verneverdiane. Området det gjeld har spesielle kvalitetar fordi det ligg svært beskytta mot inngrep og er berre brukt til friluftsliv og beite. Det er 4-5 båtar i bruk ved vatnet som hovudsakleg blir brukt til fiske. Isolert sett vil ikkje bruk av motor på ein båt påverke verneverneverdiane nemneverdig, men med bakgrunn i at det aldri har vore brukt motorbåt på Syrtbyttvatnet eller tjerna og vatna rundt tidlegar, vil det vera ei svekking av vernet innføre ein slik praksis. Dette gjeld spesielt med omsyn til støy som tidlegar har vore fråverande. Med omsynet til landskapet sitt serpreg og spesielt høg verneverdi konkluderer nasjonalparkforvaltaren med at innføring av båt med motor på Syrtbyttvatnet vil svekke verneverdiane i området vesentleg. Side12

13 BREHEIMEN NASJONALPARKSTYRE Sak Arkivsaksnr: 2014/ Sakshandsamar: Bjørn Dalen Dato: Utval Utvalssak Møtedato Breheimen nasjonalparkstyre 3/ Sak - Breheimen nasjonalpark - Transport av varer med snøskuter til Hålåbu ved Lundadalsvatnet og uttransport av søppel - Hålåbu v/magne Håvard Forberg Forvaltar si innstilling: Vedtak Breheimen nasjonalparkstyre vedtek, med heimel i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark, 3 pkt. 6.3 bokstav e, å gje Hålåbu v/magne Håvard Forberg løyve til å bruke snøskuter til transport av varer til Hålåbu, og transportere søppel ut av verneområdet på retur. Det blir likeeins, med heimel i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark 4, jf. Naturmangfaldlova 48, gjeve løyve til å ha med ein person som hjelpesmann under transporten. Vilkår - Det skal brukast leigekøyrar med godkjent leigekøyringsløyve frå Skjåk kommune til transporten - Det blir gjeve løyve til ein tur-retur, og leigekøyrar skal prøve å samordne transporten med annan transport til osen på Lundadalsvatnet for å få ned talet på turar. - Transporten skal skje innan 20.april 2015, med unntak av påska, onsdag 1.april - måndag 6.april Tilvist køyrerute for transporten er: Sota Sotflya Herbergsbakkane Gjelåflaten Steinflye Holåbreen osen på Lundadalsvatnet - Motorferdsla skal går føre seg med aktsemd for å unngå skade på naturmiljø og for friluftslivet. Det skal takast spesielt omsyn til villrein under transport. Om det er villrein i planlagt køyrerute skal ein vente til dyra har trekt unna, eller ein kan køyre rundt dyra i ein avstand på minimum 500 meter, på le side. - Melding om transporten skal sendast dagen før til SNO-Øyvind Angard(tlf ) - Det skal førast køyrebok som skal vere med under transporten. Køyreboka skal fyllast ut før turen og sendast forvaltningsmyndet seinast 1.juni 2015 Det kan vere med ein hjelpesmann under transporten. Transporten må også avklarast med Skjåk kommune og grunneigar. Side13

14 Dokument i saka: Søknad av 17.desember 2014 frå Hålåbu v/magne Håvard Forberg. Søknaden blir vurdert i samsvar med: 1. Forskrift for Breheimen nasjonalpark, dagsett 7.august Naturmangfaldlova, dagsett 19, juni 2009 nr.100. Søknaden Hålåbu v/ Magne Håvard Forberg søkjer om løyve til å transportere varer med snøskuter inn til Hålåbua som ligg ved utløpsosen på Lundadalsvatnet, og å transportere søppel ut av verneområdet. Verneforskrift og verneformål Omsynet til verneverdiane i området er vurdert, særleg i forhold til landskap, dyreliv og friluftsliv, jf. verneforskrifta 2 og naturmangfaldlova 1(Formål), 4 og 5 (forvaltningsmål for naturtypar,økosystem og artar) samt 7(prinsipp for å ta offentleg avgjerd), jf (kunnskapsgrunnlaget og miljørettslege prinsipp). Formålet med Breheimen nasjonalpark er å ta vare på eit stort, samanhengande og villmarksprega naturområde som inneheld særeigne, representative økosystem og landskap utan tyngre inngrep. Etter verneforskrift for Breheimen nasjonalpark, er motorferdsel på land, på vann og i lufta under 300 m frå bakken forbode (verneforskriftene 3 pkt. 6.1), med unntak gjeve i pkt. 6.2 og 6.3. Tiltaket vil omfatte motorferdsel i nasjonalparken. Forvaltningsmyndet kan gje løyve til bl.a: - «bruk av snøskuter eller luftfartøy for transport av ved, varer og utstyr til hytter og setrer, og for transport av båt og garnkasser» ( 3 pkt. 6.3 bokstav e i verneforskrift for Breheimen nasjonalpark). For å ha med hjelpemannskap er det ingen heimel i verneforskrifta. Det må derfor vurderast etter verneforskrifta sin generelle dispensasjonsparagraf, 4. I vurderinga av søknaden skal forvaltningsstyresmakta også gjere greie for bruken av dei miljørettslege prinsippa i naturmangfaldlova 8-12, jf. 7. Vurdering Når det gjeld transport til Lundadalen så har det etablert seg ein praksis med bruk av snøskuter attende til 1970, d.v.s ca. 30 år før vernet vart innført i Snøskuter blir vurdert som det mest skånsame transportmiddelet her. I fyrste fasa var Lundadalen mykje brukt til transport, men etter kvart vart det etablert ein annan trase frå setra Skjellom og sørover fjellet til Holåbreen og nedi Lundadalen. Denne ruta var den vanlegaste da vernet vart innført i Kunnskapen om området er god. Det er viktig å ta omsyn til villreinen under transporten.i samband med registrering av områdebruken til villreinen er det avdekt at villreinen i Ottadalen sør brukar tangen utover mellom Tundradalen og Lundadalen som vinterbeite. Reinen går for det meste ytst på tangen utover til våren før den trekker sør-vestover og inn i Tundradalen. Når reinen trekker inn og ut av området kan variere. Det kan framleis stå att rein i området der skutertraseen til Lundadalen frå Skjellom går. I eit møte med Ottadalen villreinnemnd og Ottadalen villreinutval i 2013 vart det derfor bestemt at ein skulle gå over til ein ny trase, for å unngå vinterområdet til villreinen. Denne traseen startar på Sota og går inn på Sotflya, vidare ned Herbergsbakkane, inst i Tundradalen. Så vidare opp på Steinflya og ned på Holåbreen til Lundadalsvatnet. Denne traseen er meir krevjande enn å køyre over Skjellom. Det er derfor viktig å samordne køyringa mest mogleg til tidspunkt med godt føre. Leigekøyrarar som har køyreoppdrag til Lundadalen må gå saman om å utføre desse over eit stuttare tidsrom. Økosystemet er lite påverka om vinteren som er den tida det er mest skånsamt for transport til Lundadalen. Snøskuter er ein praktisk transportmåte så lenge trase og vilkår elles blir oppfylt. Ut ifrå denne vurderinga meiner ein at det ikkje er aktuelt å bruke føre-var-prinsippet i denne saka. Side14

15 Ut ifrå ei samla vurdering meiner nasjonalparkforvaltaren at tiltaket kan gjennomførast på gjevne vilkår. Ekstra mannskap Leigekøyraren har signalisert at det er behov for å ha med ein hjelpesmann under transporten. For ekstra mannskap under transporten er det ingen spesifisert dispensasjonsheimel i verneforskrifta. Ei slik ordning må derfor vurderast etter den generelle dispensasjonsparagrafen. Det at det er to personar på same snøskuter under transport fører ikkje til at aktiviteten vil påverke verneverdiane nemneverdi. Det er avdekt behov for å vere to personar ved fleire høve på denne ruta med svært vekslande føre og topografi. Høgdeskilnaden i terrenget varierer hundretals meter. Det vil heller ikkje påverke verneverdiane nemneverdig. Den viktigaste grunnen til å ha med ein ekstra person er tryggleiken. Dette er ein lang tur der ein startar i ein fjelldal(ostradalen), kryssar neste dal(tundradalen) før ein må over og ned i tredje dal (Lundadalen). Nasjonalparkforvaltaren vurderer tilhøva slik at det i dei fleste tilfelle vil vera behov for å ha med hjelpesmann på denne ruta. Nasjonalparkforvaltaren vurderer saka slik at det er gunstig både ut ifrå tryggleiken og den krevjande traseen å ha med ekstra hjelp under transporten. Side15

16 BREHEIMEN NASJONALPARKSTYRE Sak Arkivsaksnr: 2014/ Sakshandsamar: Bjørn Dalen Dato: Utval Utvalssak Møtedato Breheimen nasjonalparkstyre 4/ Sak - Breheimen nasjonalpark - utplassering av utstyrskasse ved Lundadalsvatnet - dispensasjon Oddrun Banken Sekretariatet sitt framlegg til vedtak: Med heimel i verneforskrift for Breheimen nasjonalpark, 3 pkt.6.3 bokstav e, vedtek Breheimen nasjonalparkstyre å gje Oddrun Tove Banken 2690 SKJÅK, løyve til å transportere utstyrskasse til Lundadalsvatnet. Likeeins vedtek Breheimen nasjonalparkstyre med heimel i verneforskrift for Breheimen nasjonalpark, 3 pkt.1.3 bokstav i, å gje Oddrun Tove Banken 2690 SKJÅK, løyve til å utplassere utstyrskasse ved Lundadalsvatnet. Med heimel i verneforskrift for Breheimen nasjonalpark 4,vedtek Breheimen nasjonalparkstyre at leigekøyrar kan ha med ein hjelpesmann under transporten Løyva er gjevne på følgjande vilkår: Vilkår for transporten: - Det skal brukast ein leigekøyrar med godkjent løyve frå Skjåk kommune til transporten - Det blir gjeve løyve til ein tur-retur, men leigekøyrar skal prøve å samordne transporten med annan transport til osen på Lundadalsvatnet for å få ned talet på turar - Transporten skal skje innan 20.april 2015, med unntak av påska onsdag 1.april - måndag 6.april Tilvist køyrerute for transporten er: Sota Sotflya Herbergsbakkane Gjelåflaten Steinflye Holåbreen osen på Lundadalsvatnet - Motorferdsla skal går føre seg med aktsemd for å unngå skade på naturmiljø og for friluftslivet. Det skal takast spesielt omsyn til villrein under transport. Om det er villrein i planlagt køyrerute skal ein vente til dyra har trekt unna, eller ein kan køyre rundt dyra i ein avstand på minimum 500 meter, på le side. - Melding om transporten skal sendast dagen før til SNO-Øyvind Angard(tlf ) - Det skal førast køyrebok som skal vere med under transporten. Køyreboka skal fyllast ut før turen og sendast forvaltningsstyresmakta seinast 1.juni 2015 Vilkår for utplassering av utstyrskasse: - Storleiken på kassa skal ikkje overstige ein kubikkmeter og ikkje ha ei høgde over 80 centimeter Side16

17 - Kassa skal plasserast minst mogleg skjemmande og framtredande i terrenget: under båten ved opplag plasserast inntil eksisterande bygningar plasserast inntil naturlege små høgder som fjellknausar, steinblokker og likande. synlege flater skal dekkast til med naturleg materiale i området kassane skal dekkjast til med naturleg materiale i området kassa ikkje beisast i sterk fargar dei skal primært vera ubehandla eller grå det er forbod mot å kople fleire kasser saman, når føremålet er å skape bueiningar forvaltningsstyresmakta skal ha tilsendt UTM-koordinatane for den nøyaktige plasseringa av kassa, for registrering av forvaltningsstyresmakta forvaltningsstyresmakta kan krevje at kassa blir fjerna frå verneområdet Tiltakshavar må sjøl ordne med løyve frå grunneigar for utplassering av kassane. Dokument i saka: 1. Søknad på e-post dagsett 21. mars Telefonsamtale med Oddrun Banken Søknaden Oddrun Tove Banken søkjer Breheimen nasjonalparkstyre om å få sette opp ei utstyrskasse ved ei private hytte i Lundadalen. Tiltakshavar har tilgang på båt ved Lundadalsvatnet, men har ikkje hytte i området. Kassa vil ikkje overstige 1 kubikkmeter, utvendig målt. Søkjar ønskjer å nytte leigekøyrar til transport av utstyrskassa. Søknaden har blitt liggande i systemet utan at den er ferdigbehandla. Oddrun Banken purra på behandlinga den Nasjonalparkforvaltaren seier eg lei for at dette ha skjedd. Søknaden vert vurdert i samsvar med: 1. Forskrift om verneplan for Breheimen. Vedlegg 1. Breheimen nasjonalpark 2. Naturmangfaldlova 3. Framlegg til forvaltningsplan Verneformål, verneforskrift og framlegg til forvaltningsplan Breheimen nasjonalpark vart oppretta gjennom verneplan for Breheimen av Kongen i statsråd 7. august Breheimen nasjonalparkstyre er forvaltningsstyresmakt for verneområdet. Føremålet med Breheimen nasjonalpark er å ta vare på eit stort, samanhengande og villmarksprega naturområde som inneheld særeigne, representative økosystem og landskap som er utan tyngre inngrep. Ålmenta skal ha høve til uforstyrra oppleving av naturen gjennom utøving av naturvenleg og enkelt friluftsliv med lita grad av teknisk tilrettelegging. Utgangspunktet er at nasjonalparken er beskytta mot inngrep av alle slag, m.a. oppføring av varige og mellombelse bygningar, anlegg og innretningar, sprenging og boring, bryting av stein og festing av boltar osv., jf. verneforskrifta 3 pkt I forskrifta ( 3 pkt. 1.3 bokstav i) er det likevel opna for at forvaltningsstyresmakta gje løyve til «oppsetting av kassar for utstyr og proviant ved fiskevatn i Skjåk almenning i samsvar med retningslinjer fastsette i forvaltningsplanen». Forvaltningsstyresmakta kan etter verneforskrift for Breheimen gje løyve til: All motorferdsel under 300 meter over bakken er forbode i nasjonalparken. Verneforskrifta opnar likevel for at det kan gjevast dispensasjon til nødvendige tiltak som: Side17

18 bruk av snøskuter eller luftfartøy for transport av ved, varer og utstyr til hytter og setrer, og for transport av båt og garnkassar ( 3 pkt. 6.3 bokstav e i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark). I vurderinga av søknaden skal forvaltningsstyresmakta også gjere greie for bruken av dei miljørettslege prinsippa i naturmangfaldlova 8-12, jf. 7. Vurdering Oddrun Tove Banken søkjer om å få sette opp ei utstyrskasse ved ei private hytte i Lundadalen. Det er ein slektning av søkjaren som eig denne hytta. Søkjar disponerer båt til fiske, men har ikkje tilgang på lagringsplass for garn og fiskeutstyr. Breheimen nasjonalpark er beskytta mot inngrep av alle slag, m.a. oppføring av varige og mellombelse bygningar, anlegg og innretningar (jf. verneforskrifta 3 pkt. 1.1). I verneforskrift for Breheimen er det likevel opna for at forvaltningsstyresmakta kan gje løyve til oppsetting av kassar for lagring av utstyr og proviant ved fiskevatn i Skjåk almenning etter retningslinjer fastsett i forvaltningsplanen(jf. 3 pkt. 1.3 bokstav i). Retningslinjer sett i framlegg til forvaltningsplan: - Kasser for utstyr og proviant skal ikkje overstige 1kbm. - Største høgde skal ikkje overstige 0,8 m. - Kasser skal plasserast minst mogleg skjemmande og framtredande i terrenget. - Kassene skal plasserast inntil naturlege små høgder som t.d. fjellknausar, større steinblokker og liknande. Synlege flater skal til dekkast med naturlege material i området. - Kassene skal ikkje beisast i sterke fargar, dei skal primært væra ubehandla eller grå. - Det er forbod mot å kople fleire kasser saman, dersom føremålet er å skape bueiningar. - Utstyrskasser skal registrerast hjå forvaltningsstyresmakta, som skal føre samla oversikt over plasseringa av dei, med opplysningar om eigar og nøyaktig UTMkoordinat. Kunnskapsgrunnlaget om fiske i, og transport inn til Lundadalsvatnet er god. Vatnet ligg inst i Lundadalen ca.1150 moh og er omkransa av fjell over 2000 moh på alle kantar. Dette er eit av dei områda som forvaltninga har størst fokus på når det gjeld aktivitet og forholdet til villrein. Lundadalsvatnet er eit godt fiskevatn og har vore aktivt brukt sidan det kom fisk der rundt år Alle installasjonar ved vatnet er konsentrert ved utløpsosen på vatnet. Det er garnfiske i vatnet som har størst aktivitet, serleg når garnfiske opnar midt i juli månad. Det er registrert 8 naust og 9 båtar ved vatnet. Talet på utstyrskasser ved vatnet nå er registrert til 1 stk. Den står ved eit av nausta ved utløpsosen der alle fiskebuene (8 stk.)også er lokalisert. Aktiviteten i området er størst i juli og august månad, men hyttene er og noko brukt til ut i september. Om vinteren/våren er bruken svært liten. Påverknaden på økosystemet er vurdert som liten. Den samla belastninga på området er vurdert til å liggje innanfor eit akseptbelt nivå. Dispensasjonspraksisen med såpass store utstyrskasser er særeigen for Skjåk Almenning og må handhevast strengt. Slike tiltaket kan ved ei for liberal haldning verte negativt for heile verneområde. Samla sett er kunnskapen om effektar av tiltaket vurdert som god, og føre-varprinsippet er difor ikkje relevant for dette vedtaket. Ved telefonsamtale med Oddrun Banken vart det opplyst at Banken har tilgang på båt og at utstyret som skal lagrast i kassa blir brukt av fleire garnlag under fiske. Slik sambruk er viktig for å redusere talet på utstyrskasser i nasjonalparken. Når det gjeld transport til Lundadalen så har det etablert seg ein praksis med bruk av snøskuter attende til 1970, dvs. ca. 30 år før vernet vart innført i Snøskuter blir vurdert som det mest tenlege transportmiddelet. I fyrste fasa var sjølve Lundadalen mykje brukt til transport, Side18

19 men etter kvart vart det etablert ein annan trase frå setra Skjellom og sørover fjellet til Holåbreen og nedi Lundadalen. Denne ruta var den vanlegaste da vernet vart innført i I samband med registrering av villreinen sin områdebruk er det av registrert at villreinen i Ottadalen sør no brukar tangen utover mellom Tundradalen og Lundadalen som vinterbeite. Reinen går for det meste ytst på tangen utover til våren før den trekker sør-vestover og inn i Tundradalen. Når reinen trekker inn og ut av området kan variere. Det er registrert at det kan stå att rein i området der skutertraseen til Lundadalen går. I eit møte med Ottadalen villreinnemnd og Ottdalen villreinutval i 2013 vart det derfor bestemt at ein skulle gå over til ein ny trase, for å unngå villreinen vinterområde. Denne traseen blir innført frå vintersesongen 2014/15. Denne traseen startar på Sota og går inn på Sotflya, vidare ned Herbergsbakkane inst i Tundradalen. Så vidare opp på Steinflya og ned på Holåbreen til Lundadalsvatnet. Denne traseen er meir krevjande en å køyre over Skjellom. Det er derfor viktig å samordne køyringa mest mogleg til tidspunkt med godt føre. Leigekøyrarar som har køyreoppdrag til Lundadalen må gå saman om å utføre desse over eit stuttare tidsrom. Ekstra mannskap Leigekøyraren har signalisert at det er behov for å ha med ein hjelpesmann under transporten. For ekstra mannskap under transporten er det ingen spesifisert dispensasjonsheimel i verneforskrifta. Ei slik ordning må derfor vurderast etter den generelle dispensasjonsparagrafen. Det at det er to personar på same snøskuter under transport fører ikkje til at aktiviteten vil påverke verneverdiane nemneverdi. Det er avdekt behov for å vere to personar ved fleire høve på denne ruta med svært vekslande føre og topografi. Høgdeskilnaden i terrenget varierer hundretals meter. Det vil heller ikkje påverke verneverdiane nemneverdig. Den viktigaste grunnen til å ha med ein ekstra person er tryggleiken. Dette er ein lang tur der ein startar i ein fjelldal(ostradalen), kryssar neste dal(tundradalen) før ein må over og ned i tredje dal (Lundadalen). Nasjonalparkforvaltaren vurderer tilhøva slik at det i dei fleste tilfelle vil vera behov for å ha med hjelpesmann på denne ruta. Ut ifrå kjennskap til trase, last og køyretøy så ser nasjonalparkforvaltaren det som både ein tryggleik og praktisk nyttig at det er to personar med på denne krevjande traseen. Under føresetnad av at vilkåra som er satt i vedtaket blir oppfyllt meiner nasjonalparkforvaltaren at transporten og tiltaket kan gjennomførast på dei vilkåra som er sette. Side19

20 BREHEIMEN NASJONALPARKSTYRE Sak Arkivsaksnr: 2015/52-2 Sakshandsamar: Bjørn Dalen Dato: Utval Utvalssak Møtedato Breheimen nasjonalparkstyre 5/ Breheimen nasjonalpark - Dispensasjon Motorferdsel - Transport til, og gjennom Rauddalen - Simon Eiesar og Åse Storbråten. Dokument i saka: - Brev e-post dagsett , frå Simon Eiesar og Åse Storbråten. Søknaden vert vurdert i samsvar med: 1. Forskrift for Breheimen nasjonalpark, dagsett 7.august Naturmangfaldlova, dagsett 19, juni 2009 nr.100. Søknaden Søknad frå Simon Eiesar/Åse Storbråten omfattar følgjande i Breheimen nasjonalpark: - Frakte båt frå Grotli(utanfor verneområdet), om Raudbergsløyfte, til Vestre Leirvatnet - Frakte båt frå austre enden av Austre Leirvatnet til Rauddalsvatnet(utanfor verneområdet) - Frakte ved frå Rauddalsvatnet(utanfor verneområdet) til hytte ved Austre Leirvatnet. - Frakte ved til Nørdre Legre (steinbu) som ligg ved Vestre Leirvatnet. - Plassere båt for bruk under fiske ved Vestre Leirvatnet. Verneforskrift og verneformål Breheimen nasjonalpark vart oppretta 7. august Formålet med nasjonalparken er m.a. å ta vare på eit stort, samanhengjande og villmarksprega naturområde som inneheld særeigne, representative økosystem og landskap som er utan tyngre inngrep. Omsynet til verneverdiane i området er vurdert, særleg i forhold til dyrelivet og friluftsliv, som er mest relevant i dette tilfellet, jf. verneforskrifta 2. Etter verneforskriftene for Breheimen nasjonalpark er motorferdsel til på land, på vann og i lufta under 300 m frå bakken forbode (verneforskriftene 3 pkt. 6.1), med unntak gjeve i pkt. 6.2 og 6.3. Forvaltningsstyresmakta kan gje løyve til m.a. - bruk av snøskuter eller luftfartøy for Side20

21 transport av ved, varer og utstyr til hytter og setrer, og for transport av båt og garnkasser ( 3 pkt. 6.3 bokstav e i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark). Plassering av båt ved Vestre Leirvatnet. Forvaltningsstyremakta kan gje løyve til plassering av båt ved enkelte vatn etter Vurdering av nytte og behov samt i forhold til føremålet med vernet må leggjast til grunn: Forvaltningsstyresmakta kan gi løyve til m.a: - opplag av båtar i samsvar med retningslinjer fastsette i forvaltningsplan, jf. 5.» ( 3 pkt. 1.3 bokstav j i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark). Det er behov for å ha med ein ekstra person under transporten. Dette må vurderast etter verneforskrifta 4 jf. 48 i naturmangfaldlova: Forvaltningsstyresmakta kan gjere unntak frå forskrifta dersom det ikkje strir mot føremålet med vernevedtaket og ikkje kan påverka verneverdiane nemneverdig, eller dersom omsynet til tryggleik eller omsynet til vesentlege samfunnsinteresser gjer det naudsynt, jf. naturmangfoldloven 48. Saka må også vurderast etter dei miljørettslege prinsippa i naturmangfaldlova, 7 jf Vurdering Transport. Den aktuelle ruta går delvis i vinterbeite for villrein. Av omsyn til dyrelivet, særleg villrein, bør ein unngå motorferdsel i slike område etter 20. april. Den ansvarlige for transporten må ta kontakt med Statens naturoppsyn (SNO) før den planlagde køyringa blir i verksett. SNO kan da opplyse om det må takast konkrete omsyn til spesielle verneverdiar, som villrein i den planlagde køyreruta. Av omsyn til friluftslivet set vi som vilkår at det ikkje blir køyrt på sundagar eller heilagdagar. Når det gjeld kunnskapsgrunnlaget for gjeldande køyreområde så er det fyrst og fremst villreinen som kan skape konflikt. Det er kjent at reinen om vinteren brukar området aust for den traseen som går gjennom Raudbergsløyfte. Det er viktig å vise aktsemd dersom ein oppdagar villrein å vike til side, på le side, i god avstand (500m) frå reinen. Rapportar utarbeidt i verneplanprosessen, gjev god innsikt i verknadane på naturmiljøet, og det er ingen fare for irreversible skader. Under føresetnad av at det blir teke tilstrekkelig omsyn til dyrelivet i området, spesielt villreinen, så vil ikkje den omsøkte motorferdsla føre til uheldig belastning på økosystema eller skade på naturmangfaldet. Nasjonalparkforvaltaren vurderer tiltaket slik at det ikkje behov for å bruke føre-var-prinsippet i denne saka. Bruk av snøskuter er vurdert å vera den beste løysinga for denne transporten. Det skal helst nyttast leigekøyrar til slike oppdrag. I dette tilfelle er det mykje køyring som skal skje og som, ut ifrå eit praktisk syn, vil ta forholdsvis lang tid og arbeid m.a. med av- og pålessing. Bruk av leigekjørar vil i dette tilfellet bety fleire turar med skuter og meir motorferdsel totalt sett. Som eit unntakstilfelle, finn ein å kunne vike frå kravet om leigekjørar i dette tilfellet. Søkar må påregne bruk av leigekøyrar for seinare søknader der det er enkle transportar som omfattar mindre køyring. Side21

22 Ekstra mannskap Leigekøyraren har signalisert at det er behov for å ha med ein hjelpesmann under transporten. For ekstra mannskap under transporten er det ingen spesifisert dispensasjonsheimel i verneforskrifta. Ei slik ordning må derfor vurderast etter den generelle dispensasjonsparagrafen. Det at det er to personar på same snøskuter under transport fører ikkje til at aktiviteten vil påverke verneverdiane nemneverdi. Det er avdekt behov for å vera to personar på ein slik tur med mange operasjonar og tunge løft. Det vil heller ikkje påverke verneverdiane nemneverdig. Den viktigaste grunnen til å ha med ein ekstra person er tryggleiken. Dette er ein lang tur. Nasjonalparkforvaltaren vurderer tilhøva slik at det i dei fleste tilfelle vil vera behov for å ha med hjelpesmann på denne ruta. Ut ifrå ei samla vurdering meiner nasjonalparkforvaltaren at tiltaket kan gjennomførast med gjevne vilkår. Plassering av båt ved Vestre Leirvatnet. Vestre Leirvatnet er eit godt fiskevatn som blir kontinuerleg skjøtta av grunneigaren Skjåk Almenning. Det er i dag ein båt ved vatnet. Simon Eiesar og Åse Storbråten søkjer om å få plassere ein båt til ved vatnet for bruk under fiske, tilsyn med beitedyr og under jakt. Dei har hatt fleire båtar der tidlegar som har rotna. Desse er fjerna. Dei ynskjer å plassere ein båt der som også fiskarar kan få lånt for å drive fiske. Eiesar opplyser i telefonsamtale at båten må vera låst. Med bakgrunn i erfaring blir båtane «lånt» av turgåarar slik at dei ligg i feil ende av vatnet eller har reiser i elva. Båten er tenkt plassert i austre enden og på nordsida av vatnet. Den må låsast fast og nøkkel blir å få lånt av dei som vil innover å fiske. Dette ser nasjonalparkforvaltaren som ei god løysing sidan det fører til færre båtar i opplag. Kunnskapen er god om området i Rauddalen. Det er lite ferdsel. DNT har fått løyve, og skal nå merke den gamle turstigen over til Stryn på ny. Vestre Leirvatnet er eit godt fiskevatn som tåler mykje meir fiske. Når det nå blir søkt om å få plassere ein båt til som kan vera til utlån så er det positivt sett ut ifrå nytting av fiskeressursen. Det gamle felægeret vart restaurert for ein del år sidan og er open for alle som vil overnatte. Indre delen av Rauddalen har få inngrep, og økosystemet er inntakt. Plassering av ein båt til ved vatnet vil ikkje påverke naturverdiane nemneverdig. Sett nasjonalparken under eitt så vil tiltaket ha liten verknad på verneverdiane. Det er ikkje aktuelt å bruke føre-varprinsippet i denne saka. Båt for garnfiske og oter er ein god måte å sjøtte fiskebestanden på i eit så stort vatn. Å plassere ein båt til fellesbruk reduserer inngrep i verneområdet. Ut ifrå ei samla vurdering vil ikkje ein båt til på Vestre Leirvatnet føre til nemndeverdig inngrep i nasjonalparken. Ut ifrå ei samla vurdering meiner nasjonalparkforvaltaren at transportane med snøskuter kan gjennomførast på dei vilkåra som er sette. Ein båt for fellesbruk av fleire fiskarar plasserast ved Vestre Leirvatnet vil ikkje føre til nemneverdig påverknad av området i negativ lei. Vedtak Med heimel i 3, pkt. 6.3 bokstav e i verneforskrift for Breheimen nasjonalpark og med gjevne vilkår vedtek Breheimen nasjonalparkstyret, å gje Simon Eiesar og Åse Storbråten løyve til transport med eigen snøskuter i tråd med søknaden. Løyvet gjeld for følgjande etappar: - Frakte båt frå Grotli, om Raudbergsløyfte, til Vestre Leirvatnet. - Frakte båt frå austre enden av Austre Leirvatnet til Rauddalsvatnet. - Frakte ved frå Rauddalsvatnet til hytte ved Austre Leirvatnet. Side22

23 - Frakte ved til Nørdre Legre (steinbu) som ligg ved Vestre Leirvatnet. Med heimel i verneforskrift for Breheimen nasjonalpark 4 jf. 48 i naturmangfaldlova kan det under transporten vera med ein person for å hjelpe til med transporten. Løyvet til motorferdsel er gjeve med følgjande vilkår: Løyvet gjeld fram til 20. april Løyvet gjeld ikkje sundagar og heilagdagar. Under køyringa skal det takast omsyn til naturmiljø og friluftsliv. Motorferdsel skal meldast seinast dagen før til SNO(Øyvind Angard: ), som vil gje tilleggsvilkår dersom det må taksast spesielle omsyn til verneverdiar i området. Løyvet til motorferdsla og køyrebok skal vera med under transporten. Kjøreboka skal fylles ut på førehand. Den ansvarlige for transporten skal sende ein skriftlig rapport om gjennomført motorferdsel innan 1. juni 2015 til forvaltningsstyresmakta. Med heimel i 3, pkt. 1.3 bokstav j, i verneforskrift for Breheimen nasjonalpark og med gjevne vilkår vedtek Breheimen nasjonalparkstyret å gje Simon Eiesar og Åse Storbråten løyve til å plassere båt ved Vestre Leirvatnet med gjevne vilkår: Løyvet til plassering av båt er gjeve med følgjande vilkår: Båten skal plasserst slik i terrenget at han ikkje pregar landskapet, men ligg mest mogleg i gøymd når ha ikkje er i bruk. Forvaltningsstyresmakta skal ha tilbakemelding om kvar båten er plassert, med oppgjeven GPS posisjon. Det kan borast hol og setjast inn ein augebolt for låsing av båten. Det må ikkje borast hol i fast fjell, men i ein egna stein (ikkje flyttbar for folk) som ikkje er for stor. Forvaltningsstyresmakta kan be om at båten blir fjerna frå verneområdet. Vi gjer merksam på at dette løyvet berre gjeld i forhold til verneforskrifta. Det er også nødvendig med løyvet frå kommune og grunneigar. Side23

24 BREHEIMEN NASJONALPARKSTYRE Sak Arkivsaksnr: 2014/ Sakshandsamar: Bjørn Dalen Dato: Utval Utvalssak Møtedato Breheimen nasjonalparkstyre 6/ Sak - Breheimen nasjonalpark - Transport av ved, gass og utstyr til Martinsbu og Ytste Setra - Magne Håvard Forberg. Forvaltar si innstilling: Breheimen nasjonalparkstyre vedtek, med heimel i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark, 3 pkt. 6.3 bokstav e, å gje Magne Håvard Forberg løyve til å bruke snøskuter til transport av ved, gass og andre forbruksvarer til Martinsbu ved utløpsosen på Lundadalsvatnet og nedover Lundadalen til Ytste Setra. Det blir likeeins, med heimel i verneforskrifta for Breheimen nasjonalpark 4, jf. Naturmangfaldlova 48, gjeve løyve til å ha med ein hjelpesmann under transporten. Vilkår - Det skal brukast leigekøyrar med godkjent leigekøyringsløyve frå Skjåk kommune til transporten - Det blir gjeve løyve til tre turar-returar til Martinsbu og ein tur retur til Martinsbu - Ytste setra, og leigekøyrar skal prøve å samordne transporten med annan transport til osen på Lundadalsvatnet for å få ned talet på turar. - Transporten skal skje innan 20.april 2015, med unntak av påska, onsdag 1.april - måndag 6.april Tilvist køyrerute for transporten er: Sota Sotflya Herbergsbakkane Gjelåflaten Steinflye Holåbreen osen på Lundadalsvatnet ned dalen til Ytste Setra. - Motorferdsla skal går føre seg med aktsemd for å unngå skade på naturmiljø og for friluftslivet. Det skal takast spesielt omsyn til villrein under transport. Om det er villrein i planlagt køyrerute skal ein vente til dyra har trekt unna, eller ein kan køyre rundt dyra i ein avstand på minimum 500 meter, på le side. - Melding om transporten skal sendast dagen før til SNO-Øyvind Angard(tlf ) - Det skal førast køyrebok som skal vere med under transporten. Køyreboka skal fyllast ut før turen og sendast forvaltningsmyndet seinast 1.juni 2015 Transporten må også avklarast med Skjåk kommune og grunneigar. Side24

25 Dokument i saka: Søknad av 23.desember 2014 frå Magne Håvard Forberg. Søknaden blir vurdert i samsvar med: 1. Forskrift for Breheimen nasjonalpark, dagsett 7.august Naturmangfaldlova, dagsett 19, juni 2009 nr.100. Søknaden Magne Håvard Forberg søkjer om løyve til å transportere ved, gass og andre forbruksvarer med snøskuter inn til Martinsbua som ligg ved utløpsosen på Lundadalsvatnet og Ytste setra som ligg lenger nede i dalen, i Breheimen nasjonalpark. Søknaden om sluttarbeid på Martinsbu blir behandla som eigen sak. Verneforskrift og verneformål Omsynet til verneverdiane i området er vurdert, særleg i forhold til landskap, dyreliv og friluftsliv, jf. verneforskrifta 2 og naturmangfaldlova 1(Formål), 4 og 5 (forvaltningsmål for naturtypar, økosystem og artar) samt 7(prinsipp for å ta offentleg avgjerd), jf (kunnskapsgrunnlaget og miljørettslege prinsipp). Formålet med Breheimen nasjonalpark er å ta vare på eit stort, samanhengande og villmarksprega naturområde som inneheld særeigne, representative økosystem og landskap utan tyngre inngrep. Etter verneforskrift for Breheimen nasjonalpark, er motorferdsel på land, på vann og i lufta under 300 m frå bakken forbode (verneforskriftene 3 pkt. 6.1), med unntak gjeve i pkt. 6.2 og 6.3. Tiltaket vil omfatte motorferdsel i nasjonalparken. Forvaltningsmyndet kan gje løyve til bl.a: - «bruk av snøskuter eller luftfartøy for transport av ved, varer og utstyr til hytter og setrer, og for transport av båt og garnkasser» ( 3 pkt. 6.3 bokstav e i verneforskrift for Breheimen nasjonalpark). For å ha med hjelpemannskap er det ingen heimel i verneforskrifta. Det må derfor vurderast etter verneforskrifta sin generelle dispensasjonsparagraf, 4. I vurderinga av søknaden skal forvaltningsstyresmakta også gjere greie for bruken av dei miljørettslege prinsippa i naturmangfaldlova 8-12, jf. 7. Vurdering Søknaden gjeld transport som er heimla i verneforskrifta og Forberg har bu ved Lundadalsvatnet som blir brukt i jakt og fiske samanheng. Han driv guidefirmaet Fjelleventyret som omfattar bl.a. jekt/fiske/friluftsliv. Når det gjeld transport til Lundadalen så har det etablert seg ein praksis med bruk av snøskuter attende til 1970, d.v.s ca. 30 år før vernet vart innført i Snøskuter blir vurdert som det mest tenlege transportmiddelet her. I fyrste fasa var Lundadalen mykje brukt til transport, men etter kvart vart det etablert ein annan trase frå setra Skjellom og sørover fjellet til Holåbreen og nedi Lundadalen. Denne ruta var den vanlegaste da vernet vart innført i Kunnskapen om området er god. Det er viktig å ta omsyn til villreinen under transporten. I samband med registrering av områdebruken til villreinen er det avdekt at villreinen i Ottadalen sør brukar tangen utover mellom Tundradalen og Lundadalen som vinterbeite. Reinen går for det meste ytst på tangen utover til våren før den trekker sør-vestover og inn i Tundradalen. Når reinen trekker inn og ut av området kan variere. Det kan framleis stå att rein i området der skutertraseen til Side25

26 Lundadalen frå Skjellom går. I eit møte med Ottadalen villreinnemnd og Ottadalen villreinutval i 2013 vart det derfor bestemt at ein skulle gå over til ein ny trase, for å unngå vinterområdet til villreinen. Denne traseen startar på Sota og går inn på Sotflya, vidare ned Herbergsbakkane, inst i Tundradalen. Så vidare opp på Steinflya og ned på Holåbreen til Lundadalsvatnet. Denne traseen er meir krevjande enn å køyre over Skjellom. Det er derfor viktig å samordne køyringa mest mogleg til tidspunkt med godt føre. Leigekøyrarar som har køyreoppdrag til Lundadalen må gå saman om å utføre desse over eit stuttare tidsrom. Økosystemet er lite påverka om vinteren som er den tida det er mest skånsamt for transport til Lundadalen. Snøskuter er ein praktisk transportmåte så lenge trase og vilkår elles blir oppfylt. Ut ifrå denne vurderinga meiner ein at det ikkje er aktuelt å bruke føre-var-prinsippet i denne saka. Ekstra mannskap Leigekøyraren har signalisert at det er behov for å ha med ein hjelpesmann under transporten. For ekstra mannskap under transporten er det ingen spesifisert dispensasjonsheimel i verneforskrifta. Ei slik ordning må ein derfor vurdere etter den generelle dispensasjonsparagrafen. Det at det er to personar på same snøskuter under transport fører ikkje til at aktiviteten vil påverke verneverdiane nemneverdig. Det er avdekt behov for å vere to personar ved fleire høve på denne ruta med svært vekslande føre og topografi. Høgdeskilnaden i terrenget varierer hundretals meter. Det vil heller ikkje påverke verneverdiane nemneverdig. Den viktigaste grunnen til å ha med ein ekstra person er tryggleiken. Dette er ein lang tur der ein startar i ein fjelldal(ostradalen), kryssar neste dal(tundradalen) før ein må over og ned i tredje dal (Lundadalen). Nasjonalparkforvaltaren vurderer tilhøva slik at det i dei fleste tilfelle vil vera behov for å ha med hjelpesmann på denne ruta. Nasjonalparkforvaltaren meiner at ein ekstra person som er med på turen vil auke tryggleiken og vil ikkje påføre naturmiljøet skade av nemneverdig art. Det kan derfor vere med ein ekstra person under transporten. Ut ifrå ei samla vurdering meiner nasjonalparkforvaltaren at tiltaket kan gjennomførast på gjevne vilkår. Side26

27 BREHEIMEN NASJONALPARKSTYRE Sak Arkivsaksnr: 2015/626-1 Sakshandsamar: Eldrid Nedrelo Dato: Utval Utvalssak Møtedato Breheimen nasjonalparkstyre 7/ Sak - Mørkridsdalen landskapsvernområde - Bruk av snøskuter i samband med snømåking - Skjolden beite- og sankelag Telefonsamtalar og dokument i saka: Telefonsamtale med Kristen Sverre Flohaug den E-post frå nasjonalparkforvaltaren sendt søkjar den med skildring av innhaldet i søknaden. Telefonsamtale med Johannes Flohaug den Søknaden er vurdert i samsvar med: Forskrift for Mørkridsdalen landskapsvernområde, fastsett 7. august Søknaden Vi viser til telefonsamtale med Kristen Sverre Flohaug den , e-post frå nasjonalparkforvaltaren same dagen til søkjar med spørsmål om søknaden var rett oppfatta og tilbakemelding per telefon frå søkjar den om at søknaden var rett forstått. Søknaden gjeld bruk av snøskuter til Åsete og Fast i Mørkridsdalen landskapsvernområde for å måke snø av hyttetaka på stølane. Flohaug synte til dei store mengdene snø som har kome i det siste, og at ein er redd taka ikkje toler snøen. Det er difor behov for å køyre ein tur frå Osen til Åsete og Fast førstkomande helg dersom vèrtilhøva tilet det. Når ein kjem til Osen (utanfor landksapsvernområdet) vil ein sjå an snømengdene og vurdere om det er behov for å køyre vidare til Åsete og Fast. Av omsyn til tryggleiken ønskjer ein å køyre med to snøskuterar. Flohaug opplyste om at tiltaket ikkje let seg kombinere med andre oppdrag som frakt av saltstein (innanfor eksisterande løyve til sankelaget), då dei ikkje har fått tilsendt saltstein som er bestilt enno, og på grunn av dei store snømengdene kan ikkje snømåkinga utsetjast. Aktuell trase for køyringa er den same som gjeld i løyvet til Skjolden beite- og sankelag, og som er vist i kartet nedanfor: Verneformål og forskrifter Side27

28 Omsynet til verneverdiane i området er vurdert, særleg i forhold til landskap, dyreliv og friluftsliv, jf. verneforskrifta 2 og naturmangfaldlova 1(Formål), 4 og 5 (forvaltningsmål for naturtypar, økosystem og artar) samt 7 (prinsipp for å ta offentleg avgjerd), jf (kunnskapsgrunnlaget og miljørettslege prinsipp). Formålet med Mørkridsdalen landskapsvernområde er å er å ta vare på eit natur- og kulturlandskap med økologisk verdi, kulturell verdi og opplevingsverdi og som er identitetsskapande. Vidare er føremålet med landskapsvernområdet m.a. å ta vare på stølar med stølsvollar, kulturminne og naturbeitemarker. Motorferdsel på land, på vann og i lufta under 300 m frå bakken er forbode innanfor landskapsvernområdet (verneforskrifta 3 pkt. 6.1). Forskrifta gjer unntak for nokre tiltak i punkt 6.2 og 6.3, men det er ikkje ein eigen heimel for å gi løyve til bruk av snøskuter knytt til snømåking av tak på hytter eller stølshus. I spesielle tilfelle kan forvaltningsmyndigheita likevel gi løyve etter verneforskrifta. I dei generelle dispensasjonsreglane, 4 i verneforskrifta for Mørkridsdalen landskapsvernområde heiter det: Forvaltningsstyresmakta kan gjere unntak frå forskrifta dersom det ikkje strir mot føremålet med vernevedtaket og ikkje kan påverka verneverdiane nemneverdig, eller dersom omsynet til tryggleik eller omsynet til vesentlege samfunnsinteresser gjer det naudsynt, jf. naturmangfaldlova 48. Løyve etter 4 i verneforskrifta omfattar tiltak som ikkje strir mot verneformålet og verneverdiane i det aktuelle området. Denne regelen er i utgangspunktet meint for uføresette tilfelle eller spesielle/særlege tilfelle som ikkje vart vurdert ved etablering av verneområdet, i første rekkje bagatellmessige inngrep eller forbigåande forstyrringar. 4 første alternativ dekker tilfelle der verneformålet og verneverdiane tåler enkeltståande avvik frå vernereglane. Samstundes bør forvaltningsmyndigheita særleg vurdere konsekvensane av eit løyve, til dømes om det kan kome liknande søknader på same grunnlag. Dispensasjon etter nml. 48 kan ikkje brukast for å utvide den ramma som er trekt opp i vernevedtaket. Side28

29 Alternativ trase ved dårleg is på Ofsarvatnet. Figur 1. Trase for bruk av snøskuter i området Ofsarvatnet - Osen - Åsete/Fast innanfor Mørkridsdalen landskapsvernområde. Vurdering Hovudføremålet med vernet av Mørkridsdalen landskapsvernområde er å ta vare på eit naturog kulturlandskap med økologisk verdi og opplevingsverdi og som er identitetsskapande. Vidare er føremålet med landskapsvernområdet m.a. å ta vare på stølar med stølsvollar, kulturminne og naturbeitemarker, jf. verneforskrifta 2. Motorferdsel er i utgangspunktet forbode i verneområda då dette kan ha negative effektar på verneverdiane gjennom forstyrring, slitasje og støy. Det er difor eit mål å halde omfanget av motorferdsel så låg som mogleg, og omfanget bør ikkje auke samanlikna med på vernetidspunktet (jf. framlegg til forvaltningsplan for Breheimen nasjonalpark med tilgrensande område). Dette inneber at ein både skal sjå på tal løyve, og ein skal søkje å avgrense omfanget av kvart løyve. Hyttene på stølane Åsete og Fast har ein svært viktig funksjon m.a. i samband med tilsyn av dyr på beite i sommarhalvåret, og ein ønskjer at husdyrbeite skal halde fram i området. Beiting er m.a. viktig for å stoppe gjengroing og for å sikre bruken av kulturlandskap, som t.d. stølar og stølsvollar. Nasjonalparkforvaltaren viser vidare til at det i dette tilfellet er eit akutt behov for tilsyn med bygningane på Åsete og Fast, og at føremålet med bruk av snøskuter i dette tilfellet er å kome raskt inn til stølane for å måke snøen av taka og for å frakte naudsynt utstyr til måking. Slike tiltak bør skje saman med andre oppdrag, som frakt av saltstein, men sankelaget Side29