Rosa som blør. Ei diktsamling Av Mathilde Øye Bueide

Størrelse: px

Begynne med side:

Download "Rosa som blør. Ei diktsamling Av Mathilde Øye Bueide"

Thea Johansen
1 år siden
Visninger:

1 Rosa som blør Ei diktsamling Av Mathilde Øye Bueide 1

2 Akkurat no vil eg berre at du skal sitje stille ilag med meg fordi eg ikkje lenger veit kva som er att og fram 2

3 Eg skulle gjerne sagt det rett ut korleis eg har det men eg prøver å gi deg hint så kan du ver så snill lese mellom linjene? 3

4 Minner av ditt nærvær Eg har lagt merke til korleis smilet ditt veks med ein gong du høyrer den songen du elskar korleis du dansar når den står på fullt volum Eg har lagt merke til korleis du lukka auga med ein gong du er i mitt nærvær korleis du held meg når eg ikkje vil stå Eg har lagt merke til dei gongane vi er ute og at du strekk deg så langt mot sola du kan korleis håret ditt glinsa når lyset står sterkast Og eg veit at dei gongane du ikkje er her kan eg kjenne ditt nærvær som varmar meg akkurat slik som ditt glade smil gjorde Og eg veit at sjølv om du tenkjer på ein annan vil eg alltid hugse minna vi lagde akkurat slik vi burde frå starten 4

5 Menneskerett At det ikkje er lov å elske den du vil i sekstini land at det ikkje er lov å kysse den du vil i sekstini land at det ikkje er lov å vere den du vil i sekstini land og eg som trudde at å elske var ein menneskerett 5

6 Oisann kan du vere den personen som grip handa mi og reddar meg frå å falle utanfor eit stup der eg berre ser opp og seier; oisann, det der hadde eg ikkje forventa 6

7 Har du skjønt at den modigaste krigaren er deg som står rak sjølv med ti knivar i hjartet åtte spyd i ryggen og vegen dekt av rusta spiker 7

8 Høyr han gråte Her står ein mann med kula i si hand på botnen av eit vrak og han har krafta til å knuse alt Her står ein mann så tapper i sin kamp kroppen er full av tårer som han ikkje får sleppe ut fordi han må vere "mann" Her står ein mann klarar ikkje gå lenger fram for det er ingen som ser at denne mannen snart har tapt sin kamp 8

9 Mutters åleine kor eg ønskjer at du var her nede saman med meg i staden for der oppe mutters åleine 9

10 Kapittel to Det er ikkje alltid lett å vri om sida til neste kapittel når du veit at den du elskar ikkje er ein del av det men du kan ikkje slutte å lese det er deg det handlar om no 10

11 Nye steg Å leve - det er å feile reise seg opp igjen og prøve på nytt Å leve - det er å tørre våge og ta det neste steget våge og gråte og å le Å leve - det er å kjempe kjempe for det håpet du har kjempe for draumane dine Å leve - det er å aldri gi opp sjølv om du må gå åleine det viktige er at du har deg sjølv 11

12 Om dette er heime kva skal eg kalle der eg kom frå 12

13 Fortid Fortida mi er ei rustning eg ikkje klarar å få av meg sjølv kor mange gangar du seier at krigen er over 13

14 Kvart einaste ord Om du ikkje trur at du er elska så skal eg bruke kvart einaste ord eg veit om kvart sekund eg har med deg for å bevise at dette er feil 14

15 Det er nokon der ute som har den krafta til å skape ein heim utan å byggje eit hus 15

16 Eit bånd som aldri kan bryte er eit bånd som held saman sjølv om det er delt i to 16

17 Lommelykt Du som sitter i mørket eg veit det er skummelt men hugs eg skal hjelpe deg å finne batteriet som du manglar i lommelykta di 17

18 Score! Eg veit at eg må stå i det sjølv no men eg håpar uansett at du vel å sjå på frå sidelinja med kikkert og heiar på meg til eg skårar 18

19 Du trur nokre gongar at du ønskjer å forsvinne når du eigentleg vil at nokon skal finne deg og rope "eg fant, eg fant!" 19

20 Før eg møtte deg visste eg ikkje korleis det var å sjå på nokon og smile utan å ha ein grunn for det 20

21 Hadde eg berre visst korleis det var å bli elska så hadde eg kanskje latt deg kome nokre skritt nærmare meg 21

22 Ikkje misbruk di makt Eg er lei av å krige mot deg rustninga mi varar ikkje evig det verkar som at du aldri gir deg mot ein som står åleine i kamp ikkje misbruk di makt du vil kanskje ikkje miste den mot ein som står åleine i kamp 22

23 Punktum kva er det som gjer at det er så tungt å be om hjelp det er berre nokre få ord. 23

24 To feer utan venger Vi er som kvar vår fe på kvar vår planet håplause og håpefulle begge utan venger og utan rekkjevidde 24

25 To armar kring meg Kor eg saknar ditt vakre smil og latteren som starta tusen regnbogar inni meg dei varme hendene dine og blikket som på sekundet fekk meg til å gløyme alt av gamle og kalde minner Eg saknar måten du heldt meg på med to armar kring meg som beskytta det skjøre hjartet mitt beskytta lungene mine og hjalp meg å puste måten du blei som ei rustning Eg saknar alt det vi gjorde at heile verda vart satt på pause kvart sekund saman med deg at ingenting var viktigare enn denne tida eg hadde med deg Sjølv om eg mista hjartet i bakken rakk du å plukke det opp før det knuste i tusen bitar og om det knuste så limte du det saman igjen Kor eg saknar det håpet du gav meg som om alt plutseleg gav meining kor eg saknar det å kunne føle føle hjarterytma di saman med pusten eg saknar å føle noko som helst Eg kjenner ingen ting lenger eg kjenner ikkje deg lenger eg har mista meg lenge før eg mista deg meiningane forsvant saman med deg kjenslene fordufta saman med deg No er eg ein stein som ikkje veit kva eller kven eg skal sjå på korleis eg skal gløyme alt du ein gong sa til meg korleis skal eg klare å føle igjen? 25

26 ver så snill høyr meg før du går ta tak i handa mi før det er for seint det knusar meg å vite at du kjempa alt åleine 26

27 Eg skulle gjerne ønskje at det lyset du truleg mista langs vegen at eg kunne plukke det opp og gi det til deg og at du kunne sjå at det berre var litt rota vekk 27

28 Draken La meg ikkje sitje bak lås og slå for eg vil aldri slutte å tyte kast meg ikkje ned ditt stup for eg vil alltid lære å klatre kanskje du bør vere forsiktig for draken min har akkurat lært seg å fly 28

29 Er det ikkje trist at du kan finne alt det vakre i andre men du klarar ikkje sjå det i deg sjølv 29

30 Eg møtte deg fyrst i mine draumar om og om igjen men endeleg fekk eg elske deg utanfor mine draumar og heilt frå starten 30

31 Ord som aldri slepp ut Eg klarar ikkje snakke munnen er for liten stemmebandet har forsvunne fengselet har blitt større men eg er enno einsam Eg klarar ikkje snakke orda har blitt til glasskår som ligg strødd på bakken tankane sit gøymt lengst bak i det mørke og kalde buret Eg klarar ikkje snakke eg klarar ikkje meir munnen er ikkje der og alt eg ser ser ingen andre 31

32 Musestille Eg klarar ikkje å gjere anna enn å ligge stille med fleire lag over meg utan å ha behov for å seie eit ord berre musestille utan energi 32

33 så lenge eg tenkjer på deg har eg ikkje gløymt deg 33

34 Glasskår Sjå meg, eg knusar pass på glasskår som ligg etter meg det går heilt fint seier eg til dei eg elskar for redd til å søle det ut elsk meg, eg treng di hand slik den kan halde meg før kulda skjærer den av ring meg, sjå min veg kanskje vi bør koste opp restane som ligg etter meg forlat meg, eg blir ikkje den fyrste eg var født til å gi til deg det er alt eg har kjent til 34

35 Hald meg når ingen andre kan Eg vandrar i ein tom dansesal men eg dansar ikkje eg står i eit rom utan lysbrytar men rommet har ei lampe Eg tørr ikkje bevege ein muskel likevel står eg oppreist eg byrjar å miste balansen medan eg seier til meg sjølv Hald meg når ingen andre kan sjå meg når eg ikkje har auge spør meg når eg ikkje har munn ver her når ikkje eg er her 35

36 Sju komma åtte Eg kan framleis ikkje tru at i denne verda med 7.8 milliardar menneske at du valde meg 36

37 Det er i dine armar eg føler meg heime langt i frå åleine men hos oss heime men eg kunne ikkje i evig tid vere i dine armar ein måtte gå til slutt. 37

38 Til slutt var alt eg lærte korleis å vere sterk åleine 38

Like dokumenter

OK, seier Hilde og låser.

OK, seier Hilde og låser. 4 Tor Arne, Mie og Markus skal i symjehallen medan Hilde og eg er på kunstutstillinga. Hilde stressar med å sjå etter at dei har fått alt med seg. Eg står og ventar. Eg merkar eg er utolmodig, eg kan ikkje