Kommune Styre, råd, utval Møtestad Møtedato Frå kl Til kl

Transkript

1 Kommune Styre, råd, utval Møtestad Møtedato Frå kl Til kl Aurland fjellstyret Fjordsenteret TIL STADES PÅ MØTET Medlemar Erling Nesbø, John Håland, May Britt Martinsen, Reidun Bøe Bjørgum, Bjørn Ebne. Varamedlemar Ingen Andre Knut Fredrik Øi, Håkon Øydvin, Harald Skjerdal. HANDSAMA SAKER Sak nr./år 12/17, 13/17, 14/17, 15/17. UNDERSKRIFTER Vi stadfestar med våre underskrifter at blada i møteboka som vi har signert for er førde i samsvar med det som blei fastsett på møtet. UTSKRIFTER Hovudutskrift er sendt til Fjellstyremedlemane og.

2 Sak 12/17. Referat og meldingar Følgjande meldingssaker vart refererte: 1) Møtebok fjellstyremøte 20. mars 2) Norges fjellstyresamband : Fiskeprosjektet 2017 Tildeling av midlar frå Grunneigarfondet 3) NAV, : Innvilga søknad om gradert fedrekvote 4) MD : Tiltak i samband med bekjemping av CWD 5) MD : Anbefaling til kommunane om å vurdera bestandsreduksjon av hjortevilt 6) Møtebok frå villreinutvalet sitt årsmøte i Lærdal ) Møtedatoar i fjellstyret utover våren: Tysdag 23. mai, tysdag 13. juni Sak 13/17.Høyring: Forslag om soneforskrift om skrantesjuke Saksutgreiing og høyringsbrev låg føre. Samrøystes vedteken uttale: 1-4: Ingen merknader. 5, Forbod for å hindra smittespreiing i og frå sona Me er samde i at det vert innført forbod mot foring av dyr i utmark dersom foret kan vera tilgjengeleg for ville hjortedyr. Når det gjeld salteplassar for sau i utmark, har fjellstyret følgjande å merka: Mattilsynet skriv i høyringsbrevet at dei økonomiske konsekvensane av saltsteinforbodet vil vera minimale for saueeigarane. Dette kan fort visa seg å vera ei feilvurdering. Når sauene ikkje finn salt på dei vante stadene, vil dei i større grad trekkja ut frå dei vante beiteområda, og ein må rekna med at fleire dyr enn før ikkje vert attfunne i sanken om hausten. Dette vil slå direkte ut på økonomien til sauehaldarane. I tillegg kjem dyrevelferdsaspektet. Meir sau vil og trekkja til dei trafikkerte vegane som har vorte salta om vinteren, for å sleikja salt der. Ein må rekna med eit auka tal påkøyrsler.

3 Ein brå slutt på utlegging av saltstein kan føra til at sau, rein og hjort oppsøkjer gamle salteplassar for å sleikja salt frå bakken. Jorda kring salteplassane vil ha ha høgt saltinnhald. Amerikansk forsking tyder på at prionsmitten spreier seg lettast til nye dyr når dyra får i seg prionsmitten i jord. Dersom det vert full stopp i utlegging av saltstein, utan at mattilsynet gjennomfører saneringstiltak på tidlegare salteplassar, vil dette difor på kort sikt kunna gje større smitterisiko enn om ein held fram med utlegging av saltstein. Det bør gjevast dispensasjonar for salteplassar i utmark som er innretta på ein slik måte at tilgangen for ville hjortedyr vert hindra, medan sau og lam slepper til. Ymse grindsystem må utprøvast, gjerne i kombinasjon med elektroniske sauemerke og viltkamera. Vidare vil me føreslå at nye saltsteinautomatar som er plasserte i rennande vatn kan godkjennast av mattilsynet. Då vil det ikkje førekoma smitte i jordsmonn kring salteplassen all eventuell smitte vert vaska vekk. Informasjon som har kome fram så langt tyder på at faren for overføring av smitte via sjølve saltsteinen er liten, samanlikna med smittefaren frå jorda kring steinen. Alle kostnader knytt til sanering av tidlegare salteplassar må takast av det offentlege. Utan ein garanti om dette, er det tvilsomt om det let seg gjera å få ei fullgod kartlegging av salteplassar som har vore i bruk. I eit slikt kartleggings- og saneringsarbeid vil eit godt samarbeid med grunneigarane vera sentralt. Forbod mot å flytta heile eller deler eller daude hjortedyr ut av sona. Gjeld i praksis frakt av ikkje utbeina kjøt ut frå sona som omfattar dei 6 kommunane som har areal i Nordfjella villreinområde. Minst 90 % av jakta på rein og hjort vert utøvd av lokale jegerar, og denne bestemmelsen får ikkje store konsekvensar for desse, sidan lokale jegerar sjeldan treng frakta kjøtet ut frå kommunen som dei jaktar i. For tilreisande jegerar får det den konsekvensen at dei anten må beina ut alt kjøt, eller venta til svar på innsende prøver føreligg, gjerne 2-3 dagar, før kjøt kan fraktast med til jegeren sin heimstad. Dette vil vera ein demotiverande faktor for denne jegergruppa. 6, Påbod for å hindra smittespreiing i og frå sona Det vert føreslege påbod om at slakterestar skal tildekkast. Mange stader i høgfjellet ligg fellingsplassen slik til at nedgraving av vom, innmat og skinn vanskeleg let seg gjera. Det kan vera bert fjell eller kompakt, steinsett grunn som ikkje kan gravast i. Eit alternativ her bør vera å dekka slakterestane med eit dekkande materiale som kan nedbrytast over tid. Det må kunna fungera som vern mot åtseletarar så lenge at ein, ved ein eventuell påvist smitte på innsend prøve, kan finna att og fjerna alle slakterestar. Påbodet om å registrera kartreferansar for slakteplass bør vera enkelt å overhalda. Det gjeld og påbodet om reingjering og desinfeksjon av utstyr som har vore nytta under jakta.

4 7, Tilleggsforbod for villrein i Nordfjella-sona Forslaget om forbod mot å frakta ikkje-utbeina kjøt frå felt rein ned frå fjellet før det ligg føre analysesvar som er negativt for CWD er drastisk, og vil føra til at mange jegerar trekkjer seg frå jakta, med redusert avskyting som konsekvens. Vanleg praksis under jakta er i dag slik: Du skyt, slaktar og deler opp skrotten i 6-8 deler, som vert lagde i ryggsekken straks kjøtet er avkjølt. Du er gjerne langt frå bilen (3-5 timar er vanleg), det tek til å bli seint på ettermiddagen, og veret er ufyseleg. At ein då skal setja seg ned og begynna med utbeining av kjøt, som er ein tidkrevjande jobb, er heilt urealistisk. Alternativet er då å prøva å mura ned alt kjøtet, og berre ta med hovudet. Deretter reisa til fjells att nokre dagar seinare for å henta kjøtet når prøvesvaret ligg føre, og dette er negativt. Mattilsynet vil få større kontroll på eventuelt CWD-smitta kjøt og bein viss jegerane har dette hengande på eigna stad til prøvesvaret føreligg. Då vil ein kunna få hand om alt dette, i staden for at bein frå evt. smitta dyr ligg att i fjellet. Eit samarbeid mellom mattilsynet og kommunane om samling av bein frå felt hjortevilt på faste stader nede i bygda, t.d. i samband med kommunen sitt renovasjonsopplegg, vil vera ein betre måte å få kontroll på mest mogleg av det som ikkje vert nytta til mat. Innsamla bein kan deretter gå til sikker destruksjon, forbrenning eller det som skal til for å fjerna all smitterisiko. 8, Tilsyn og vedtak: Her står det m.a. at Mattilsynet kan fatta naudsynte enkeltvedtak og gje påbod om tiltak for å hindra spreiing av CWD, m.a. avliving og prøvetaking. Dersom mattilsynet fattar enkeltvedtak eller gjev påbod om tiltak, er det viktig å få slege fast at kostnadene med alle slike tiltakmå dekkast av det offentlege, ikkje av grunneigarane eller brukarane av utmarka. Sak 14/17. Fastsetjing av fiskereglar for Aurland statsallmenning Saksutgreiing låg føre. Samrøystes vedtak: Fjellstyret gjer følgjande endringar i fiskereglane for Aurland statsallmenning:

5 4: Teksten «Minste lovlege moskevidd for garn er 35 mm (18 omfar)» vert erstatta med «Ingen restriksjonar på moskevidder på garn som vert nytta.» Punktet om garnlengd inntil 25 meter vert ståande. 6: Lista over vatn der det er lovleg å fiska med 5 garn per kort vert erstatta med teksten: «I alle vatn i allmenningen som er opna for garnfiske kan det fiskast med inntil 5 garn per kort.» Vatn med forbod mot garnfiske vert som før; Vatna i Brubotn og ovanfor terskelen i Stemmerdalen. Teksten «I alle vatn i statsallmenningen som ikkje er nemnde ovanfor kan det fiskast med inntil 3 garn per kort» vert stroken. 10: Utanbygdsbuande kan få kjøpt kort for garnfiske i følgjande vatn: Vetlebotnvatnet Vestredalsvatnet Katlamagasinet Fjellstyret vil krevja at utanbygds garnfiskarar nyttar fjellstyret sine garn i desse vatna, for å unngå spreiing av sjukdomssmitte eller framande organismar. Av same grunn bør båtar som tilreisande fiskarar nyttar desinfiserast. Sak 15/17. Opplegg for fjellstyret sine fellingsløyve for rein. Utlysing, tildeling, prisar m.m. Saksutgreiing låg føre. Handsaming i møtet: Fjellstyret vil i utlysinga av reinskorta informera om at det vil vera høve til å søkja om meir enn eitt kort per jeger. Så vil ein i trekningsmøtet, ut frå søkjarmassen, vurdera om det skal opnast for dette. Det skal i same møtet og vurderast om ein skal halda att nokre kort som vert selde ut att til jegerar som har skote og kjem att med ynske om å kjøpa nytt kort. Fjellstyret vil vera tilbakehaldne med å tildela fellingsløyve til utanbygds søkjarar, sjølv om ein heller ikkje utelukkar at det kan verta aktuelt. Samrøystes vedtak: Fjellstyret lyser ut fellingsløyva for rein på statsallmenningane i Aurland i mainummeret av «Aurlendingen,» og på fjellstyret si heimeside. Det vert opna for å søkja om meir enn eitt løyve per jeger. Fjellstyret vil, ut frå samla søkjarmasse, vurdera om det er aktuelt å tildela fleire løyve til dei som har søkt om det. Likeeins vil fjellstyret vurdera om det skal haldast att nokre kort som vert selde utover i jakta til jegerar som har felt dyr, og som leverer inn att skorne og utfylte kort.

6 Det vert trekt tilfeldig mellom søkjarane kven som får tildelt fellingsløyve i sone 2. Her vert kalvekorta lagde til simle/ungdyrkorta. Fjellstyret vil gjennom opplegget for løyvetildelinga prøva å unngå at same jeger jaktar vekselvis i Aust- og Vestfjelli, men følgja villreinutvalet si oppmoding her (avslutta jakta i sone 2 før ein startar jakt i sone 1). Prisar på fellingsløyva: Fritt dyr: kr. 1500,- (inkluderer kalvekort i sone 1) Simle/ungdyr: kr. 1000,- Kalv: kr. 500,- Kostnaden med fellingsavgifter til staten og bladet «Villreinen» til dei som tek imot fellingsløyve vert dekt av fjellstyret. Utanbygdsbuande jegerar betalar dobbel pris i høve til innanbygdsbuande.