Eit lite mirakel LEILIGHET PEN 2-ROMS LEILIGHET INKL. MØBLER. STOR SOLRIK TERRASSE.

Transkript

1 BRILLER KONTAKTLINSER SYNSPRØVER UR KIKKERTER På AMFI er himmelen alltid blå FREDAG 7. mars 204 Nr årg. Laussal kr 20,-. Tlf AMFI STORD AMFI.NO/STORD Eit lite mirakel Hadde Sofie blitt fødd halvanna veke tidlegare, hadde ho truleg blitt lagt til sides for å døy. Det kunne også blitt resultatet for Isabella. Me har møtt fem familiar som har gått gjennom tøffe EiendomsmeglerVest tider med sjukdom og sjukehusopphald. Dei har historier om frykt og frustrasjon, men først og fremst om glede og takksemd. Side 5-24 BOLIG TIL SALGS På emvest.no finner du utfyllende informasjon om alle våre salgsobjekter. Kundeservice tlf Bolig PEN 2-ROMS INKL. MØBLER. STOR SOLRIK TERRASSE. Tirs. mars 7:00-7: GULLSKAR P-ROM m² BRA m² BYGGEÅR 968 EiendomsmeglerVest Bolig Bolig PRISANT ,- AND.GJELD ,- TOTALT ,- FELLESUTG ,- pr. mnd. OMK. 2,5 % BOLIG TIL SALGS ner du utfyllende informasjon om alle våre salgsobjekter. Kundeservice tlf BOLIG LEIRVIK TIL SENTRUM SALGS FIN 2-ROMS. SENTRAL BELIGGENHET NÆR KVÆRNER OG På emvest.no finner du utfyllende informasjon om alle våre salgsobjekter. Kundeservice tlf Tirs. mars 6:00-7: GULLSKAR 7 P-ROM m² BRA m² BYGGEÅR 968 PEN 2-ROMS INKL. MØBLER. STOR SOLRIK TERRASSE. Visningar veke og 2 ADRESSE: Gullskar OPPDRAGSANSVARLEG: Gudny E. Kydland tlf FIN 2-ROMS. SENTRAL Tirs. BELIGGENHET. mars. kl NÆR 7.00 KVÆRNER OG LEIRVIK SENTRUM Tirs. mars 7:00-7: GULLSKAR P-ROM m² BRA m² BYGGEÅR 968 PRISANT ,- AND.GJELD ,- TOTALT ,- FELLESUTG ,- pr. mnd. OMK. 2,5 % ADRESSE: Gullskar 7 OPPDRAGSANSVARLEG: Gudny E. Kydland tlf GULLSKAR 7 Tirs. Tirs. mars 6:00-7:00. mars. kl PEN 2-ROMS INKL. MØBLER. STOR SOLRIK TERRASSE. FIN 2-ROMS. SENTRAL BELIGGENHET NÆR KVÆRNER OG LEIRVIK SENTRUM Tirs. mars 7:00-7: FINT OPPUSSSET 3-ROMS MED NY BALKONG. USJENERT BELIGGENHET I TOPPETASJEN MED TRAPPEFRI ADKOMST. Tirs. mars 6:00-7: GULLSKAR P-ROM m² BRA m² BYGGEÅR 968 PRISANT ,- AND.GJELD ,- TOTALT ,- FELLESUTG ,- pr. mnd. Ons 9. OMK. mars 2,5 % 6:00-7:00 NB! MOB. 99 GULLSKAR P-ROM m² BRA m² BYGGEÅR 968 ÅDLAND - STORD BØMLO ADRESSE: Skarpeteigen 26 F ÅDLAND - ADRESSE: STORD Selsvegen 9 OPPDRAGSANSVARLEG: SKARPETEIGEN OPPDRAGSANSVARLEG: 26 F Ons 9. mars 6:00-7:00 NB! Gudny E. Kydland tlf Ørjan Stokka tlf FINT OPPUSSSET 3-ROMS MED NY BALKONG. USJENERT BELIGGENHET I TOPPETASJEN MED TRAPPEFRI ADKOMST. Ons kl NB! Man. 0. mars. kl P-ROM 67m² BRA 67m² TOMT 3390m² Fellestomt BYGGEÅR 996 PRISANT ,- AND.GJELD ,- TOTALT ,- FELLESUTG. QR LINK 2.300,- TIL PROSPEKTET pr. mnd. LESER OMK. 2,5 LASTES % dok. NED avg. VIA APPSTORE PRISANT ,- OMK. + 2,5% dok.avg. ÅDLAND - STORD SKARPETEIGEN 26 F 67 2 P-ROM 67m² BRA 67m² TOMT 3390m² Fellestomt BYGGEÅR 996 PRISANT ,- AND.GJELD ,- TOTALT ,- FELLESUTG ,- pr. mnd. OMK. 2,5 % dok. avg. PRISANT ,- OMK. + 2,5% dok.avg. BREMNES - STAVLAND ADRESSE: Stavlandsvegen 99 OPPDRAGSANSVARLEG: Ørjan Stokka tlf Man. 0. mars. kl P-ROM m² BRA m² BYGGEÅR 968

2 fredag 7. mars Ivo blei fødd tre månader for tidleg, og budde dei første månadane av livet på sjukehus. EIN NEVE STOR Kvart tiande barn som blir fødd i Norge, kjem meir enn tre veker før termin. Det er likevel eit fåtal som blir rekna som ekstremt premature. Skal dei aller minste klara seg, må dei klamra seg til livet i ein kvardag med umodne organ og store smerter. Prematur

3 6 fredag 7. mars 204 Ivo FØDD VEKE 28 Anne Marta Hillesøy kombinerer kroppskontakt og mating, med morsmjølk i sonde. Det første biletet pappa Per Egil Larsen tok av vesle Ivo skulle ingen få sjå. Ikkje før mora hadde sett det. Når eg gjekk att og fram med det vesle reagensrøyret visste eg i alle fall at eg gjorde noko nyttig Per Egil Larsen Frå sambuaren blei trilla vekk i all hast, gjekk det 20 minutt til Per Egil Larsen blei gratulert som far til Ivo.

4 fredag 7. mars Den første tida blei Ivo liggande på Barneklinikken, medan mora låg på Kvinneklinikken til Haukeland. EG TENKTE BERRE AT det skulle vera litt plagsamt å vera gravid, seier Anne Marta Hillesøy. Difor trudde ho ikkje det var noko alvorleg, då ho 28 veker ut i svangerskapet blei slakk og byrja å hovna opp. Ho valde likevel å måla blodtrykket, som viste seg å vera urovekkande høgt. Etter ein telefonsamtale med ein lege, kom ho fram til at det var verd å sjekka nærmare. Då ho kom til legen var det ingen tvil: Ho skulle rett til sjukehuset. Der blei ho liggande i to døgn før ho blei sendt vidare til Haukeland. Det gjekk tre dagar til før ho byrja å bli skikkeleg dårleg. Eg fekk vondt i magen, nett som kramper, og fekk ein del medisin for å halda ting i sjakk. Så hugsar eg eigentleg ikkje så mykje meir av kva som skjedde, seier Anne Marta. Det gjer derimot barnefaren, Per Egil Larsen. Han fortel at det stod ei jordmor og lytta på magen til Anne Marta, då ho høyrde ei brå endring. Eg hugsar ho ringde etter lege, og sa at det ikkje burde gå lang tid før han dukka opp. Då legen kom hadde Anne Marta byrja å blø. Då sa jordmora berre: Vi må forløse nå! 20 lange minutt seinare blei Per Egil gratulert som far, etter eit vellukka keisarsnitt. Eg stod der berre og prøvde å gro inn i veggen for å ikkje gå i vegen. Dei 20 minutta tenkte eg eigentleg berre på at eg kanskje kunne risikera å måtta reisa heim frå Eg tenkte berre at det skulle vera litt plagsamt å vera gravid Anne Marta Hillesøy sjukehuset åleine med barnet. Eventuelt at eg måtte gå opp til Anne Marta og fortelja at det ikkje hadde gått bra, seier Per Egil. Medan Anne Marta trong tida til å koma seg etter operasjonen, blei vesle Ivo teken vare på av dei tilsette på Barneklinikken. Per Egil prøvde så godt han kunne å gjera nytte for seg. Eg gjekk att og fram, og var ei stund hos han og ei stund hos henne. Anne Marta låg på Kvinneklinikken, og fekk ikkje sjå Ivo sjølv, så eg tok bilete av han med telefonen som eg kunne gå og visa henne, seier Per Egil. Det biletet skulle ingen andre få sjå. I alle fall ikkje før han hadde vist det til Anne Marta. Heile situasjonen var rar for den nybakte faren, som til dagleg jobbar som fotograf i Sunnhordland, og har som mål at flest mogleg skal sjå bileta han tar. Brått var eit bilete på telefonen det mest intime han hadde. Dei neste dagane blei han gåande mellom dei to klinikkane. Det var forferdeleg lite eg kunne gjera. Men på Barneklinikken sa dei at eg kunne gå og be henne pumpa seg for mjølk, så eg gjorde det. Når eg gjekk att og fram med det vesle reagensrøyret visste eg i alle fall at eg gjorde noko nyttig, seier Per Egil. Etter ei lita veke på Haukeland fekk den vesle familien reisa til Haugesund. Der blei foreldra buande på hotell heile sommaren, medan Ivo låg på sjukehuset. Dagane brukte dei saman med Ivo, men dei små turane dei tok ut av sjukehuset gjorde godt i den lange sjukehusperioden. Berre det å ha det heilt stille ei lita stund, var veldig godt. Inne på avdelinga hans var det heile tida susing og plinging frå alle apparata. Du blir veldig sliten av det, fortel Per Egil. NOKRE GODE STEINKAST unna heimen til Per Egil og Anne Marta på Koløyholmen bur Ansgar og Inger Elin Helland. For snart 8 år sidan fekk dei dottera Edith, 3 veker før tida. No lever Edith eit vanleg ungdomsliv, og merkar lite og ingenting til at ho tjuvstarta livet med tre månader. Det er heller ikkje mykje som vitnar om skadde lunger, som er det organet som oftast får redusert funksjon ved prematurfødslar, når ho bles i munnstykket som kornettist i Fitjar skulekorps. Heller ikkje når ho syng solo på jam saman med faren. At det skulle bli reslutatet var langt frå sjølvsagt då ho blei fødd. Ho svelt nesten ihel i livmora, og tilstanden blei verre og verre då dette blei oppdaga. Då handla det berre om å få henne ut så fort som mogleg, fortel Ansgar. Beskjeden dei fekk på Haukeland var at ho neppe ville overlevd eit døgn til i mora sitt liv. Ho var som ein liten kylling. Berre skinn, og ikkje noko anna, seier Ansgar. Det sjette døgnet etter fødselen fekk dei beskjed om at dei kunne senka skuldrene. Fram til me fekk den beskjeden var det null forhåpningar. Eg fekk spørsmål om me hadde funne eit namn til henne, og spurde kvifor dei ville vita det. Då sa legen at det mest truleg ikkje ville gå bra, og at jenta då skulle ha eit namn, fortel Ansgar. Sjølv om kona låg på sjukehus, og dottera kjempa for livet, måtte Ansgar tilbake på jobb etter få dagar. Det var det verste for meg, at eg ikkje kunne vera der med dei. Kroppen var på jobb på Stord, men hovudet var på Haukeland. Det var heilt pyton. Eg køyrde heim frå jobb, men hugsa ikkje ein gong at eg hadde køyrd heim. Det var heilt orkan i hovudet, fortel Ansgar. Samstundes låg Inger Elin på Haukeland og klarde ikkje heilt å ta innover seg at ho var blitt mor. Alle snakka om korleis det skulle vera å bli mor. For meg gjekk det nesten eit døgn før eg fekk sjå jenta, og då var eg attpåtil førstegongsfødande. På eitt eller anna vis føler eg at eg distanserte meg litt. Du held litt avstand i frykt for at det skal gå gale, seier Inger Elin. Prematur

5 8 fredag 7. mars 204

6 fredag 7. mars PREMATUR FØDSEL Alle fødslar som skjer før utgangen av den 37. svangerskapsveka blir rekna som premature. prosent av alle svangerskap som passerte veke 2 enda i 202 før veke 37, og er altså rekna som prematurfødslar. Premature born er lite rusta for livet utføre livmora, særleg på grunn av lite utvikla organ. Eit av dei vanlegaste problema for premature born er dårleg utvikla lunger. Av alle levandefødte born i Norge er om lag 2,7 prosent mellom 2000 og 20 gram, prosent er mellom 0 og 999 gram, 0,5 prosent er mellom 000 og 499 gram og 0,3 prosent mellom 0 og 999 gram. Dess mindre barnet er, dess større er sjansane for at det ikkje vil klara seg. Kjelde: Store medisinske leksikon Prematur

7 20 fredag 7. mars 204 DET GÅR EI GRENSE for kva tid legane startar livreddande behandling av ekstremt tidleg fødde born. For kvart barn blir det gjort ei individuell vurdering, men dei aller fleste som blir fødd før det har gått 23 veker av svangerskapet, blir ikkje rekna som levedyktige. Dermed får dei heller ikkje behandling, og blir lagt til sides for å døy. Då vatnet gjekk for Anja Totlandsdal i veke 20, fekk ho beskjed om å førebu seg på at svangerskapet truleg ville enda som ein seinabort. Eg fekk beskjed om at det ikkje kom til å gå bra, fortel Anja. Medan ho blei køyrd til sjukehus med ambulanse, blei far til barnet, Martin Tio, igjen heime på Tysnes med dei andre borna på fem og ti år. Dermed var ho åleine på sjukehuset då seinabort blei eit tema. Det valet ville ho ikkje På eitt eller anna vis føler eg at eg distanserte meg litt. Du held avstand i frykt for at det skal gå gale ta utan å snakka med faren først. Han kom og henta meg på sjukehuset, og me skulle etter planen tilbake til kontroll nokre dagar seinare. Men dagen etter vakna eg med blødningar, og me for til sjukehuset igjen. Då var det ikkje meir Inger Elin Helland snakk om seinabort. Dei skulle sjå det an, sa dei, og eg fekk beskjed om å ta det med ro, seier Anja. Etter eit par veker fekk ho på ny blødningar, og blei køyrt til Stord sjukehus. Då var ho nesten 23 veker ut i svangerskapet. Denne gongen var blødningane kraftigare, og eg blei liggande på sjukehuset i tre dagar før eg reiste heim igjen. Dagen etter byrja riene, fortel Anja. Då gjekk turen igjen til Stord sjukehus. Men det gjekk ikkje lange tida før ho blei frakta vidare med luftambulanse til Haukeland, der ho fekk riedempande behandling, som sette ein mellombels stoppar for fødselen. Ho fekk også ei lungemodningssprøyte, som skulle hjelpa til å utvikla lungene til barnet, for å auka overlevingssjansane. Igjen blei Anja si oppgåve å ta det mest mogleg med ro. Det gjekk i fem dagar før riene starta igjen for fullt. Dei sa til meg at det truleg berre var kynnarar, men eg kjende at det var alvor då riene auka på og berre blei verre og verre, fortel Anja. Ho hadde rett. 4. september nesten fire månader før termin kom ei lita jente på 595 gram til verda. Martin og Anja var ikkje sjølv med i vurderinga, men fekk beskjed om at det skulle «satsast på» Sofie dersom legane såg det som realistisk å lukkast. Me hadde fått beskjed om at det var femti prosent sjanse for at dei ville prøva å halda liv i henne. Difor var det veldig godt å sjå at dei byrja å jobba med henne med ein gong ho kom ut, fortel Martin. Dei neste dagane gjekk han med høge skuldre, og håpa på det beste. Eg kunne i grunn ikkje heilt tru at det kunne gå an å redda henne. Ho var så lita. Det var veldig spesielt å sjå. Ho var jo ferdig, og hadde fingrar og ter og alt sånn, men det var veldig spesielt å tenkja seg at ho skulle overleva, seier Martin. Dei stolte foreldra sit i eit besøksrom i fjerdeetasje på Barneklinikken på Haukeland. I resten av avdelinga ligg roen som ei dyne over den forsiktige aktiviteten. Her ligg både dei minste borna, og dei med dei største utfordringane. På døra inn til avdelinga heng ein lapp med oppmoding om å ta omsyn til dei små. Det einaste som bryt stilla er summinga frå pustemaskinane og andre nødvendige apparat. Sofie søv. Ho treng å samla krefter før heimreise. Sjølv om det no ser ut til å gå bra, har månadane sidan fødselen vore langt frå smertefrie. Då ho var seks veker gamal blei ho skikkeleg sjuk. Då var det gått hol på tarmen hennar, slik at det kom avføring i buken og infeksjon i kroppen. Det var nokre tøffe veker, der ho var skikkeleg dårleg. Me fekk i grunn beskjed om at det ikkje var meir dei kunne gjera for henne på sjukehuset, og at det var heilt opp til Sofie om det skulle gå bra. Det gjorde det heldigvis, seier Martin. Etter nesten fem månader på sjukehuset skal Anja, Martin og Sofie snart få reisa heim. Det ser heile familien fram til. Grunna frykten for det såkalla RS-viruset har nemleg avdelinga vore stengt for besøkande born under skulealder heile vinteren. I praksis har det resultert i at Sofie sine storesøsken på fem og ti år knapt har fått sjå det nye familiemedlemmet, medan far og mor har pendla mellom Haukeland og heimen på Tysnes. Innimellom har me tenkt at Sofie heldigvis ikkje kjem til å hugsa noko av dette sjølv. Men me har laga ei dagbok til henne, der me har skrive litt og limt inn eit bilete frå kvar dag på sjukehuset. Det har blitt ei ganske stor bok, seier Martin. SJØLV OM VEKETALET er viktig, er det ikkje dette åleine som avgjer lagnaden til borna som kjem tidlegast til verda. Ulike faktorar i svangerskapet, saman med fødselsvekta, er vel så viktige i legane si vurdering av om barnet har livets rett. På Haukeland har dei ei nedre grense på 400 gram, men overlege Hallvard Reigstad reknar alle born som er under 000 gram når dei blir fødd som særleg krevande. Dei har mange umodne organ. Hjernen er umoden, med stor risiko for hjerneblødningar. Lungene er umodne, og borna treng ofte pustehjelp. Dei har også ein umoden tarm, som gjer at dei treng kunsting næring over lengre tid, med risiko for at tarmen sprekk og at barnet må opererast, seier Reigstad. Når avgjerda er tatt om å gje eit barn behandling, betyr ikkje det at Reigstad sin jobb er gjort. Gjennom heile behandlinga gjer han fortløpande vurderingar av kva prognosar barnet kan få. Ein viktig føresetnad for å starta behandling for dei minste, er at me er klare EdithFØDD VEKE 27 For snart 8 år sidan fekk Inger Elin Helland dottera Edith, 3 veker før tida.

8 fredag 7. mars Ansgar Helland synest det var tungt å måtta gå på jobb på Stord, medan dottera kjempa for livet på Haukeland. Edith Helland både syng og spelar i koprs. FØDD VEKE 29 Sofie Martin Tio og Anja Totlandsdal gler seg til å få reisa heim med Sofie. Eg kunne i grunn ikkje heilt tru at det kunne gå an å redda henne. Ho var så lita Martin Tio Prematur

9 22 fredag 7. mars 204 Isabella FØDD VEKE 26 Lena Kjær-Johansen og Oddgeir Træet kunne eigentleg ikkje få fleire born. Så kom Isabella. til å stoppa behandlinga dersom ting går dårleg. Viss det er openbart at barnet vil få alvorlege komplikasjonar må me tenkja oss om, og bestemme oss for om det er rett å fortsetja behandlinga, seier Reigstad. Isabella var 33 cm lang og 900 gram då ho melde sin ankomst 0. februar 203. Det eine året ho har levd, har den vesle jenta frå Fitjar tidobla vekta. No nærmar ho seg ti kilo. Me har vore utruleg heldige. Immunsforsvaret er så som så, og ho går stort sett rundt og snufsar. Men det er ingenting i forhold til kva ho kunne ha fått av problem, seier mamma Lena Kjær-Johansen. Dei kunne eigentleg ikkje få fleire born, Lena Kjær-Johansen og Oddgeir Træet. Etter at dei fekk det første barnet sitt nokre år tidlegare, fekk Lena påvist livmorhalskreft, og det meste av livmorhalsen blei operert vekk. Me fekk beskjed om at me ikkje ville få fleire born. Men så gjekk det likevel, og me fekk Isabella. Me kallar henne berre det vesle mirakelet vårt, seier Lena. På grunn av operasjonen til Lena, følgde dei ekstra godt med i svangerskapet, og var til ein viss grad førebudde på at det kunne bli tidleg fødsel. Då vatnet gjekk i veke 24 var det likevel berre ein tanke som stod i hovudet på Lena. Ein viktig føresetnad for å starta behandling for dei minste, er at me er klare til å stoppa behandlinga dersom ting går dårleg Hallvard Reigstad No mister me henne, tenkte eg. Eg visste jo ikkje at eg kunne ligga i fleire veker utan fostervatn, seier Lena. Det første som skjedde då ho kom til Haukeland, var at ho fekk ei sprøyte i låret. Eg visste jo ikkje kva dette var då, men fekk seinare vita at det var ei lungemodningssprøyte som skulle auka sjansane for at lungene til barnet skulle fungera. Alt gjekk så fort at det ikkje var tid til å forklara noko som helst. Eg var på ein måte i sjokktilstand, seier Lena. Sjølv om legane på Haukeland var klare på at det kunne gå bra, såg ho mørkt på det. Og det blei ikkje lettare

10 fredag 7. mars Peder FØDD VEKE 29 Det var berre å kryssa fingrar og alt som går an å kryssa, og be til høgare makter om at det skulle gå bra. Lene Charlotte Vatna Me kallar henne berre det vesle mirakelet vårt Lena Kjær-Johansen Etter tre problemfrie svangerskap fekk Leif Gunnar og Lene - Charlotte Vatna i pose og sekk då dei venta Peder. dei neste vekene, då ho ikkje kunne gjera anna enn å ligga i ro og venta. Det å ligga rett ut på sjukehuset i to veker var ekstremt vanskeleg. Det presset på at eg måtte halda inne, og at det på ein måte var min jobb å få henne til å bli der, var ei stor påkjenning. Den dagen ho bestemte seg for å komma ut var det nesten som ein lettelse. Då var det ikkje lenger min jobb, og nokon andre kunne overta, seier Lena. DEN SAME OPPLEVINGA hadde Leif Gunnar og Lene Charlotte Vatna. Lene Charlotte blei akutt lagt inn i veke 20, og fekk relativt dårlege prognosar. Då hadde dei alt vore inn og ut av Stord sjukehus sidan starten av svangerskapet, på grunn av komplikasjonar som ingen heilt klarte å setja merkelapp på. Me visste at det var for tidleg, og trudde ikkje det var noko håp. Det var eit slag for oss. Me har tre born frå før, og hadde ingen problem i nokon av svangerskapa. Denne gongen fekk me det i pose og sekk, seier Leif Gunnar. Medan Lene Charlotte fekk beskjed om å ta livet med ro, brukte Leif Gunnar det meste av både tid og krefter for å gjera kvardagen til dei tre borna så normal som råd. Me måtte berre prøva å få dagane til å gå. Det var berre å kryssa fingrar og alt som går an å kryssa, og be til høgare makter om at det skulle gå bra, seier Lene Charlotte. Då ho kom 27 veker ut i svangerskapet, fekk familien beskjeden dei hadde venta på i fleire veker: Dei kunne ta det med ro. Alt skulle gå bra. Me fekk vel eigentleg beskjed om at me kunne rekna med at resten av svangerskapet skulle bli normalt. Då skulle liksom alle problema me hadde hatt undervegs vera over, men det var dei ikkje, fortel Leif Gunnar. Berre to veker seinare blei nemleg fagfolka sine spådomar gjort grundig til skamme. Det byrja om natta, og då eg kom opp til sjukehuset her var det alt byrja å bli opning, fortel Lene Charlotte. Ho blei sendt rett til Haugesund, der dei klarte å stoppa fødselen ei stund. Men det gjekk berre i nokre få timar. Klokka var det klart at fødselen ikkje let seg utsetja lenger, og ein liten time seinare, grytidleg på morgonen 2. november, var Peder ute. Dermed starta ein to månader lang periode med pendling mellom Hornelandsvågen og Haugesund. Me håpte heile tida at me skulle få han heim til jul, og fekk han heim 20. desember, knapt 900 gram tung. Det var ei fin julegåve, men me gjekk litt på nåler. Det blei ei veldig roleg jule- og nyttårshelg i heimen. Prematur

11 24 fredag 7. mars 204 Først fekk dei Dozer, så fekk dei Ivo. No har Per Egil Larsen og Anne Marta Hillesøy to å ta seg av. I STOVA PÅ Koløyholmen spenner musklane seg i den massive kroppen til Dozer. Etter å ha tusla stille rundt i stova, byrjar bull terrieren brått å spinna rundt seg sjølv som ein løpsk tivolikarusell. Han er i modus no, forklarer pappa Per Egil. På eit teppe på golvet sit Ivo saman med foreldra. Han let seg ikkje affissera av framsyninga til det pelskledde familiemedlemmet. Den drygt åtte månader gamle guten har vent seg til familiehunden sitt lynne. Det har blitt ein del av kvardagen. Ein kvardag som skil seg fint lite frå andre smågutar sine kvardagar. Me har vore utruleg heldige. Alt har gått veldig bra, og han har ikkje hatt så mykje som ei forkjøling sidan fødselen, utan at me har pakka han inn i bomull eller isolert han. Det einaste som skil oss frå andre i kvardagen, er kanskje at eg synest det er litt ekstra kjekt å gå til helsestasjonen for å vega han, seier Per Egil. TEKST: ANDERS TOTLAND FOTO: PER EGIL LARSEN/ANDERS TOTLAND/PRIVAT UTFORMING: LENA HERLAND EIDE Trur grensa er nådd Overlege Hallvard Reigstad vil ikkje senka grensa for kor tidleg fødde barn som skal reddast. Sjølv om teknologien utviklar seg, trur eg me har nådd ei grense for kva som er rett å behandla, seier overlege Hallvard Reigstad ved Haukeland universitetssjukehus. I kjølvatnet av ein reportasje i magasinet Plot før jul, der det blei avdekka at sjukehusa har ulike praksis, har diskusjonen om kor tidleg ein skal prøva å redda dei premature barna blussa opp. Reigstad trur det vil føra lite godt med seg om grensa skal senkast. For borna som skal gå gjennom dette, vil det vera veldig krevande. Mange vil sitja igjen med følgjetilstandar, først og fremst med at dei ikkje vil utvikla seg normalt nevrologisk, seier Reigstad. Han meiner dei uansett må gjera individuelle vurderingar for kvart barn. Har eit svangerskap som elles har vore normalt passert 25 veker, er det lite diskusjon. Er det over svangerskapsveker, normalt stort for alderen og det elles ikkje har vore dramatiske komplikasjonar i svangerskapet, vil me oftast gje barnet ein sjanse. Er det derimot nede i 23 veker, og det har vore komplikasjonar i svangerskapet og barnet er mindre enn 400 gram, vil me oftast ikkje starta behandling. Det har med vekt å gjera, og det har med kor bra dei har hatt det i fosterlivet, seier Reigstad. Mange vil sitja igjen med følgjetilstandar, først og fremst med at dei ikkje vil utvikla seg normalt nevrologisk Hallvard Reigstad