Søndag 16. desember 2012 Gubbestua, Hamar

Transkript

1 Sanger ved solverv Søndag 16. desember 2012 Gubbestua, Hamar

2 Romjulsdrøm Tekst: Alf Prøysen Melodi: Thoralf Borg (Når nettene blilr lange, side 136) Hej, tomtegubbar (Når nettene blir lange, side 108) Hej, tomtegubbar, slå i glasen och låt oss lustiga vara! Hej, tomtegubbar, slå i glasen och låt oss lustiga vara! En liten tid vi leva här, med mycken möda och stort besvär. Hej, tomtegubbar, slå i glasen och låt oss lustiga vara! Ekstravers: //:Slå tomtegubben hårt i glaset och låt han långsamt förblöda:// Slå lite här och lite där och låt han lida för vad han är. Slå tomtegubben hårt i glaset och låt han långsamt förblöda. //: Toj hemtegubbar gla i slåsen, och kvasti vastiga lura' :// En tiden lit vi heva lär me mycke myda och svärt bestor. Toj hemtegubbar gla i slåsen, och kvasti vastiga lura' En skulle vøri fire år i romjul n og kjint ei jinte som var nesten fem, og begge skulle kledd seg ut med masker og kømmi julbokk tel et bæssmorhem. Og klokka skulle vara midt på dagen og vægen skulle vara lett å gå, og æille bikkjer skulle vara inne og æille biler skulle bære stå. Og hvis en møtte onger etter væga som lo og sa dom ville vara med da sku en hatt en bror i femte klassen som rødde væg så dom fekk gå i fred. Og bæssmorhuset skulle mæssom såvå og bak gardina skulle ingen sjå før dom fekk stiltre seg på tå i gangen og feste maska før dom knakke på. Så sku dom klampe inn på tunge hæler og kvinke julbokkmål Godkvell, godkvell. Og djupt i stolen sku a bæssmor svara: Så kom det julbokk åt en stakkar lell! En skulle vøri fire år i romjul n da julelysa brente dagen lang og væla var et hus med fire vegger, der saligheta var et bæssmorfang. Sangene finnes også i HEFs nye julesangbok, «Når nettene blir lange», Humanist forlag, Oslo 2012 ISBN

3 Julepresangen Tekst: Alf Prøysen (Når nettene blir lange, s. 14) Og det var vesle Jensemann han strever dagen lang Han snekrer på no spennende som snart skal bli presang Nå er det bare kassebord, men gjett hva det skal bli? Et sybor slik som mor vil ha med mange skuffer i. Det vil hun sikkert ha, da blir hun sikkert gla Og at det er en nyttig ting kan ingen komme fra. Men bena er det verste, for når han har satt dem på Så er de to for lange og de andre to for små Han sager av, og sager av, til slutt så er det blitt En kiste der hvor mor kan gjemme strikketøyet sitt. Refreng: Det vil hun sikkert ha En kiste er jo vel og bra, bevare dere vel Da er det bare lokket som han ikke kan få tel Og etter som han høvler, ser han klart at det vil bli Et skrin der mor kan legge fra seg saks og broderi Men så skal skrinet høvles fint og jevnes lite grann Og den som jevner flittig det er vesle Jensemann Og ettersom han jevner, er det opplagt at det blir En eske der som mor kan gjemme brevark og papir Refreng: Det vil hun sikkert ha Nå skal han bare ta og høvle høyre siden her Men etterpå så må han høvle venstre siden der Og plutselig er esken blitt et lite fuglebrett Som mor kan ha ved vindu sitt med havregryn og fett Refreng: Det vil hun sikkert ha Og så er gaven ferdig, selv om langemann er blå Og tommeltott har plasterlapp, så fryder han seg nå For gaven ligger pakket inn, og gjett hva mor skal få? Ei spekefjøl som mor kan smøre skolematen på Det vil hun sikkert ha, da blir hun sikkert gla Og at det er en nyttig ting kan ingen komme fra. Refreng: Det vil hun sikkert ha 3

4 Og reven rasker over isen Gammel sanglek fra Danmark og Sverige Oversatt 1899 av Bernt Andres Støylen (Når nettene blir lange, side 107) Og reven rasker over isen. Og reven rasker over isen, Så får vi lov, så får vi lov, å synge damenes vise. Og ser du damene hvor de går. Og ser du damene hvor de går, og hvor de sitter og hvor de står, og hvor de svinger seg i valsen. Og reven rasker over isen. Og reven rasker over isen, Så får vi lov, så får vi lov, å synge herrenes vise. Og ser du herrene hvor de går. Og ser du herrene hvor de går, og hvor de sitter og hvor de står, og hvor de svinger seg i valsen. Og reven rasker over isen. Og reven rasker over isen, Så får vi lov, så får vi lov, å synge jentenes vise. Og ser du jentene hvor de går. Og ser du jentene hvor de går, og hvor de sitter og hvor de står, og hvor de svinger seg i valsen. Og reven rasker over isen. Og reven rasker over isen, Så får vi lov, så får vi lov, å synge guttenes vise. Og ser du guttene hvor de går. Og ser du guttene hvor de går, og hvor de sitter og hvor de står, og hvor de svinger seg i valsen. Deilig er jorden Tekst: Tore Sivertsen. Melodi: Schlesisk folketone (Når nettene blir lange, side 113) Denne teksten har lånt åpningsordene fra Ingemanns salme. Vår jord er verdt en hyllest. Deilig er jorden I sin rike velde gir den oss livet på ny hver dag. Undrende hører vi morgenen våkne. Alt trekker jordens åndedrag. Vakker er jorden. Som et blåhvitt smykke seiler den gjennom et tomt, mørkt vell. Dypt under skyenes perlemorsdyner går solen ned bak tause fjell. Frossen er jorden i den lange vinter vendt mot det nattkalde stjernehav. Alle ting drømmer om vårsolens kjærtegn og sommernattens lyse rav. 4

5 Julesang Tekst Tore Coward. Melodi Oddvar S. Kvam (Når nettene blir lange, side 123) Nå er det solverv her i nord. Om natten føles tung og stor er første skritt mot lyset tatt og tusen stjerner står i brann :/: og flammer over jordens land :/: Fra fjerne soler flyr det inn en gylden storm av stjerneskinn. I verdensrummet øde natt har lyset reist i mange år :/: før stråler streifer kloden vår :/: Det minner oss at vi bor på skorpen av en liten jord, der livet er en kostbar skatt som vonde makter bryter ned :/: om ingen verner lys og fred :/: Glem aldri du at liv kan dø og vår planet kan fort forblø. Men går vi sammen og tar fatt og krig og hat får banesår :/: er jordens fremtid ennå vår :/: Nå ringer det til juletid. La julefreden stilne strid. Gjør denne kveld til håpets natt, la verden enes, la oss tro :/: at jorden kan bli trygg og god :/: Du og jeg og dompampen Tekst Alf Prøysen. Melodi Arthur Högstedt (Når nettene blir lange, side 130) Høgt oppi lia der veit jeg et sted, det snør og det snør og det snør nesten ned, Det fins ingen veger, det snør og det snør, og ingen har vært der i jula før. For nå kommer du og jeg å dompappen, heisan og hopsan og trallalla. Ja, nå kommer du og jeg og dompappen, heisan og hopsan og trallalla. Hu Kari har kaker og mjølk på et brett, ved ruta der henger en strimmel med fett. Men ingen har vert der å spist no ennå, så det må vi se å få retta på. Og nå kommer du og jeg og dompappen, heisan og hoppsan og trallalla. Ja, kommer du og jeg og dompappen, heisan og hoppsan og trallalla. Han Ola har satt opp et nek på en stang og vil gjerne høre en lystelig sang, han liker både kvittkvitt og trallalla, og nå vil han Ola bli veldig gla. For nå kommer du og jeg og dompappen, heisan og hopsan og trallalla. Ja nå kommer du og jeg å dompappen, heisan og hopsan og trallalla. 5

6 Tolv dagar i jula Tekst: John Vinge, Aasmund Nordstoga, Jørund Fluge Samuelsen. Mel.: engelsk trad. (Når nettene blir lange, side 144) På den fyrste dag jol då fekk eg av mitt viv ein dompap i ei grån. På den andre dag jol då fekk eg av mitt viv to mistelteinar og ein dompap i ei grån. På den tredje dag jol då fekk eg av mitt viv tre verpehøner, to mistelteinar og ein dompap i ei grån. På den fjorde dag jol då fekk eg av mitt viv fire grisar små, tre verpehøner, to mistelteinar og ein dompap i ei grån. På den femte dag jol då fekk eg av mitt viv fem høge ljos, fire grisar små, tre høner, mistelteinar to og ein dompap i ei grån. På den sjette dag jol då fekk eg av mitt viv seks kanner drikke, fem høge ljos, fire grisar små, tre høner, mistelteinar to og ein dompap i ei grån. På den sjuande dagen då fekk eg av mitt viv sju slag med kaker, seks kanner drikke, fem høge ljos, fire grisar små, tre høner, mistelteinar to og ein dompap i ei grån. På den åttande dagen då fekk eg av mitt viv åtte sviresveinar, sju slag med kaker, seks kanner drikke, fem høge ljos, fire grisar små, tre høner, mistelteinar to og ein dompap i ei grån. På den niande dagen då fekk eg av mitt viv ni par i dans, åtte sviresveinar, sju slag med kaker, seks kanner drikke, fem høge ljos, fire grisar små, tre høner, mistelteinar to og ein dompap i ei grån. På den tiande dagen då fekk eg av mitt viv ti høge stolar, ni par i dans, åtte sviresveinar, sju slag med kaker, seks kanner drikke, fem høge ljos, fire grisar små, tre høner, mistelteinar to og ein dompap i ei grån. På den ellevte dagen då fekk eg av mitt viv elleve duka bord, ti høge stolar, ni par i dans, åtte sviresveinar, sju slag med kaker, seks kanner drikke, fem høge ljos, fire grisar små, tre høner, mistelteinar to og ein dompap i ei grån. På den tolvte dag jol då fekk eg av mitt viv tolv pynta rom, elleve duka bord, ti høge stolar, ni par i dans, åtte sviresveinar, sju slag med kaker, seks kanner drikke, fem høge ljos, fire grisar små, tre høner, mistelteinar to og ein dompap i ei grån. 6

7 Skal gamalt venskap kverva bort Tekst Hartvig Kiran. Melodi: Auld lang syne (trad.) (Når nettene blir lange, side 152) Skal gamalt venskap kverva bort Og ikkje setja far Skal gamalt venskap kverva bort Og det som ein gong var På låven sitter nissen Tekst Margrethe Munthe. Melodi: trad. (Når nettene blir lange, side 132) På låven sitter nissen med sin julegrøt, så god og søt, så god og søt. Han nikker, og han smiler, og han er så glad, for julegrøten vil han gjerne ha. Men rundt omkring står alle de små rotter, og de skotter, og de skotter. De vil også gjerne ha litt julegodter, og de danser, danser rundt i ring. Men nissen, se han truer med sin store skje: «Nei, bare se og kom av sted, for julegrøten min den vil jeg ha i fred, og ingen, ingen vil jeg dele med.» Men rottene de hopper, og de danser, og de svinser, og de svanser, og de klorer etter grøten, og de stanser, og de står om nissen tett i ring. Refreng: For det som ein gong var, min ven, For det som ein gong var, Eg drikk den gode skål med deg, For det som ein gong var! Du tek ditt staup og eg tek mitt Som gamle vener plar. Me drikk den gode skål i lag For det som ein gong var Refreng Kom, ta mi hand, min trugne ven Og gjev meg di til svar Eg byter vin og glas med deg For det som ein gong var Refreng Men nissefar, han er en liten hissigpropp, og med sin kropp han gjør et hopp. «Jeg henter katten hvis de ikke holder opp! Når katten kommer, skal det nok bli stopp.» Da løper alle rottene så bange, ja, så bange, ja, så bange, og de svinser, og de svanser noen ganger, og i en, to tre så er de vekk. 7

8 Vi tenner våre lykter når det mørkner Tekst og melodi: Bjørn Rønningen Sneen dalte lett og fin, og strøk blidt mot ruten min i morgens da jeg drømte på min pute. Vi tok skjerf og votter på, hastet veldig med å gå, snart var det tusen barnespor der ute. Og vi tenner våre lykter når det mørkner, og når alle lyder pakkes inn i vatt. Ja vi tenner våre lykter når det mørkner, kanskje lyser de til kvelden si'r god natt. Først så trakk vi kjelken opp, på en diger bakketopp, så suste vi avsted langt ut på jordet. og så bar det opp igjen, snart var vi på topp igjen så lo vi mens vi akte små og store. Og vi tenner våre lykter når det mørkner, og når alle lyder pakkes inn i vatt. Ja vi tenner våre lykter når det mørkner, kanskje lyser de til kvelden si'r god natt. Vi har bygget oss ett slott, som vi syns ble stort og flott, med prinser og en snedronning så vakker. Vinterdagen tar farvel, vi må hjem nå er det kveld, vi ser på himmelen at det lir og lakker. Og vi tenner våre lykter når det mørkner, og når alle lyder pakkes inn i vatt. Ja vi tenner våre lykter når det mørkner, kanskje lyser de til kvelden si'r god natt. Vi ønsker alle våre medlemmer, gjester og besøkende god jul og godt nyttår Hamar og omegn lokallag, Grønnegata 63 (inng. Seminargata) Telefon