Tale til Senterkvinnene i Sogn og Fjordane sitt fylkesårsmøte 2012

Transkript

1 Tale til Senterkvinnene i Sogn og Fjordane sitt fylkesårsmøte 2012 Kjære alle saman Når eg no skal seie litt til dykk og oppsummere fjordåret, så kjem eg ikkje utanom det fryktelege som hende 22.juli i fjor. Ingen av oss som er her i dag kjem til å gløyme det som skjedde den fredagen. Korleis kunne dette skje i eit av verdas beste land å bu i i eit av verdas tryggaste land å vekse opp i?? Korleis kunne ein norsk nordmann utføre ufattelege terrorangrep mot sitt eige land?? Bombeangrepet mot regjeringskvartalet kravde 8 menneskeliv og ved skytinga på Utøya vart 69 personar drepne. Totalt 77 personar miste livet på ein totalt meiningslaus måte i regjeringskvartalet og på Utøya. På Utøya var fleire hundre politisk engasjerte ungdomar samla for å dyrke sitt samfunnsengasjement. Ungdomen var samla for å lære meir om politikk, dei var samla for å jobbe for å nå viktige mål der solidaritet og likeverd var viktige målsettingar. Trua på demokratiet og at dei kunne gjere Norge og resten av verda til ein endå betre plass å leve var drivkrafta. 69 av dei som var samla på Utøya kom ikkje levande der ifrå Heller ikkje vårt fylke gjekk klar. Angrepet var meint som eit angrep på AUF og Arbeidarpartiet. Eit samla norsk folk oppfatta det som eit angrep på det norske demokratiet. Eg er stolt over måten Norge og det norske folk takla denne situasjonen. Eit samla politisk Norge reiste seg og sto samla mot det som terroristen hadde gjort og det tankegods han hadde formulert gjennom sitt såkalla manifest. Eg er og stolt over den måten Kongehus og Statsminister handterte situasjonen dei stod fram som viktige og gode leiarar i ein svært dramatisk situasjon for landet vårt. Vårt svar er «meir openheit og meir demokrati» sa Statsministeren same dag som angrepet kom.

2 Vi gjekk i rosetog over heile landet, (vi la ned blomster ved Domkyrkja i Oslo og mange andre plassar rundt i heile landet.) Fleire hundre tusen menneske samla seg i Oslo på det som må vere den flottaste, største og viktigaste markeringa her i landet kanskje nokon gong. (Kongen tørka tårer under ei av markeringane i Oslo Domkyrkje vi tørka alle tårer i dagane etter 22. juli 2011 ) I etterkant har det kome fram at kanskje ikkje alt fungerte godt nok. Kanskje kunne andre handlemåtar gjort omfanget av terroraksjonen mindre. Kanskje har vi ikkje teke terrortrussel nok på alvor?? Både Regjering og Storting har sett ned sine «22. juli komitear» som skal sjå på kva som skjedde. Dette er sjølvsagt både rett og viktig. Ved å ta lærdom av det som skjedde kan ein sette i verk tiltak mot at slikt skal skje på nytt. Ein positiv verknad av hendinga, er at det ser ut som ungdom ser verdien av å engasjere seg politisk. Dei politiske ungdomsorganisasjonane har alle hatt ein auke i medlemstalet. Ikkje minst har Senterungdommen hatt ein auke i medlemstalet på over 50%! Dette er veldig bra! Terrorangrepet 22. juli danna eit uvanleg og alvorleg bakteppe for årets valkamp. Det vart på mange måtar ein annleis valkamp. Valet 2011 vart for SP litt opp og ned.. På landsplan eit av dei dårlegaste lokalvala i heile etterkrigstida. Det gledelege er at vi på landsplan faktisk auka i litt i tal ordførarar og at vi no har 93 ordførarar rundt i landet som går rundt med SP-kløveren på jakka si. Her i fylket gjorde vi eit relativt godt fylkestingsval med nær 26 % av stemmene, men det vart dessverre ikkje godt nok. Ein tilbakegang frå valet i 2007 vi mista eit mandat og vi mista fylkesordføraren. Men det skal og seiast at forhandlarane våre gjorde ein god jobb og vi fekk likevel god utteljing i posisjonar elles.

3 Når det gjeld kommunevalet her i fylket er valresultatet for SP ikkje godt nok. Vi gjekk litt tilbake og både Høgre og AP er større enn oss ved kommunevalet. Her har partiet ei stor utfordring fram mot neste kommuneval. Eg syns vi hadde gode prosessar i framkant av valet, vi hadde gode planar og vi var stort sett godt rusta til å drive valkamp. Terroren 22. juli gjorde til at valkampen var endra noko som først og fremst kom til syne ved skulevala. (Fylkesstyret i SP har evaluert valkampen og eit av momenta som kom fram der var at vi ikkje vart gode nok på skulevala Vi var for få som deltok på kvar enkelt skule. Dei andre partia (AUF og Unge Høgre) stilte med langt fleire enn oss og gjorde det langt betre.) Partivalkampen meinar eg vart godt gjennomført og langt på veg i tråd med planane. Dei fremste kandidatane med Jenny i spissen gjorde ein kjempejobb og reiste land og strand rundt for å formidle det gode bodskap. Sjølv var eg plassert på fylkeskontoret som valkampmedarbeidar noko som gjorde at eg fekk drive valkamp på heiltid. Spennande, lærerikt og travelt. Valresultatet sett med SK-auge: Valforskarar seier etter valet at likestillinga har gått litt fram, og litt tilbake. Kvinnedelen har gått litt fram, riktig nok så lite at det knapt er målbart, men trass alt rette vegen Kvinnerepresentasjonen blant ordførarane derimot er dårleg!! Arbeidarpartiet og Senterpartiet er dårlegast i klassa (av dei store) med berre 19 % kvinnelege ordførarar. Dette er elendig! Her må det gjerast noko. Liv Signe har som kommunalminister varsla at ein kanskje må bruke kraftigare lut for å få opp kvinnedelen både generelt og blant ordførarane. Diskusjonen so langt har først og fremst dreia seg om kvotering og det er ein viktig diskusjon. Eit anna grep bør vere å få fleire kvinnelege leiarar i nominasjonsnemndene. Historia har synt oss so langt at menn vel menn... dette MÅ vi snu!! Her i fylket er fylkestinget bra kjønnsbalansert i alle parti med unnatak av SV som har 2 menn. SP-gruppa har fem kvinner og fem menn og vi har Jenny som gruppeleiar og fylkesvaraordførar. (Må vel og nemne at fylkesstyret i

4 Senterkvinnene kom bra ut ved at eg kom inn som fast medlem i Fylkestinget og Samferdsleutvalet sjølv om eg aldri ynskte å bli samferdslepolitikar Nestleiar Gunn Sande er 4. vara til fylkestinget og ho er 1. vara til hovudutval for plan og næring. I tillegg er vi med i diverse andre styre, råd og utval.) Kvinnerepresentasjonen vår i kommunestyra er på staden kvil, og Senterpartiet ligg på ca. 40 %. Målsettinga vår er 50 %, så vi har framleis ein veg å gå (Og for å vise at Senterkvinnene sitt fylkesstyre har gjort seg gjeldande i kommunevalet òg, må eg nemne at nestleiar Gunn som einaste SPrepresentant i kommunestyre i Selje er blitt varaordførar, og eg må nemne at styremedlem Leni Lisæter er komt inn i kommunestyret i Bremanger). Det som er mi største uro etter valet er tal kvinnelege ordførarar og det gjeld ikkje berre SP, men alle partia. Her i fylket er det no berre 3 kvinnelege ordførarar av totalt 26 (Ei av dei er vår eigen Anne-Britt Øen Nygård i Hornindal). I førre periode hadde SP tre kvinnelege ordførarar åleine!! Dette er eit demokratisk problem for heile det politiske Sogn og Fjordane. Senterkvinnene må vere aktive i debatten som Liv Signe har drege opp når det gjeld kvinnerepresentasjon, og det må gjerast grep i god tid før neste lokalvalsnominasjon startar for alvor. Kva har valresultatet lært oss: Det tydelegaste signalet etter valet er at vi har ein jobb å gjere og den gjer seg ikkje sjølv. (Det viser og at dei lokallaga som la ned ein ekstra innsats gjorde betre val. Hovudorganisasjonen og fylkespartiet har viktige roller i valkampen, men vi må aldri gløyme at det er lokalt jobben må gjerast. Eg trur det er her vi har størst forbetringspotensiale fram mot neste val og vi må starte den jobben alt no!! ) ORGANISASJONSARBEID Senterkvinnene har siste par åra hatt eit særleg fokus på organisasjonsutvikling og organisasjonsutbygging. Korleis kan vi drive organisasjonen vår betre?? Korleis skal vi organisere oss for å møte utfordringane i framtida?? Som leiar både for Senterkvinnene her i fylket og for Senterkvinnene sentralt, så må eg

5 nok innrømme at fokuset mitt har vore mest på sentralt. Noko av grunnen til dette er at Senterkvinnene her i fylket er ein relativt sjølvgåande organisasjon, og det er ikkje berre sjølvskryt når eg seier at Senterkvinnene i Sogn og Fjordane er eit av dei beste og mest aktive fylkeslaga vi har. Her er vi godt etablerte som ein sjølvsagt del av fylkespartiet og vi har fylkeskontoret med på laget. Eg føler også at Karen Marie som fylkesleiar har følgt opp tradisjonen etter Knut M, nettopp slik eg ønskte. Så her går det bra, vi kunne sjølvsagt gjort mykje meir, slik er det alltid, men når eg veit kor stor jobb vi har med å få oppatt SK-org. i mange andre fylke, så fungerer det godt her. Når dette er sagt, så må eg og nemne at eg til tider har vore litt frustrert når det ikkje har gått slik eg hadde ynskt Målsettingane som vi har vore einige om på styremøte har av og til vist seg å vere vanskelege å nå. Anten har vi hatt for ambisiøse målsettingar, eller so har vi gjort for lite. Eller kanskje det er ein kombinasjon. Uansett gjer ikkje jobben seg sjølv. (Vi må ha realistiske målsettingar og vi må gjere jobben for å nå dei målsettingane vi har. Denne jobben må vi gjere vi fellesskap både de som er her og fylkesstyre. Ein leiar kan ikkje drive ein organisasjon åleine det er teamet som er avgjerande for suksessen.) Desse to siste åra har Senterkvinnene sentralt hatt hovudfokus på organisasjonsbygging. Vi måtte snu ein negativ trend der Senterkvinnene i mange fylke vart bygd ned, vi måtte få opp engasjementet rundt om i fylka og vi måtte «krige» med Senterpartiet om eit minimum av ressursar slik at vi hadde moglegheit til å nå måla våre og vi har hatt låg status i mange delar av Senterpartiet sin organisasjon. Vi tapte viktige avrøystingar på Senterpartiet sitt landsmøte, der vi ynskte å likestille KVPU og SK, for mange fylke har gjort seg om frå SK til KVPU. Dette tapte vi altså. Eg vart vald som leiar på landsplan på landsmøte i 2010, og dette var utgangspunktet og oppgåva det nye styret fekk med seg. Ut frå at vi har hatt svært avgrensa med ressursar, meinar eg vi har kome eit bra stykke. Vi starta i 2010 utan fast sekretærhjelp og eit driftstilskot frå Senterpartiet på kr I 2012 har vi meir enn dobla tilskotet til kr ,- og vi har fått på plass fast sekretærhjelp. Frå å vere ein organisasjon under nedbygging har vi fått

6 «pasienten» over i stabilt sideleie og vi ser at i fleire fylke har ein klart å snu frå avvikling til oppbygging. Statusen vår er heva og vi vert i dag tekne med som ein viktig del av organisasjonen ikkje minst skuldast dette at Liv Signe heile tida har stått på Senterkvinnene si side og støtta opp om arbeidet eg og vi har gjort. Men det er langt igjen Framleis er det mange fylkesparti som ikkje ser viktigheita av å bygge ein breiast mogleg organisasjon der både Senterkvinnene og Senterungdommen inngår som viktige organisasjonsledd. Skal vi få til ting er det heilt avgjerande med ein god og velfungerande organisasjon i botnen. Dersom ikkje organisasjonen fungerer, har vi heller ikkje noko apparat for å drive politikkutvikling, og vi har ikkje noko apparat for å nå ut med Senterkvinnene sin politikk. Etter å ha hatt fokus på organisasjon i to år skal vi no få fokus på politikken vår. (Sentralstyret vil legge fram for landsmøte ein arbeidsplan der hovudfokus dei neste to åra skal vere politikk og politikkutvikling.) POLITIKK (Kva er så Senterkvinnene sin politikk kvifor treng Senterkvinnene ein annan politikk enn Senterpartiet?? Senterkvinnene sin politikk er vedteken av Senterkvinnene sitt Landsmøte. Senterkvinnene sitt politiske manifest vert rullert på kvart landsmøte. (No har manifest fått ein negativ klang, og sentralstyre innstiller difor overfor landsmøte at dokumentet skal døypast om til Politisk plattform. Dette dokumentet er retningsgjevande for politikkutvikling. Eit arbeid som skal gjerast både lokalt og sentralt.) Eg tenkte eg skulle nemne nokre av dei saksområda som vi har arbeidd med siste året. Politiske saker: Den eine er tidleg ultralyd. Veldig vanskeleg sak. For mange handlar den om overtyding med bakgrunn i religion, og det er mange følelsar

7 knytt til dette. Tidleg ultralyd kan i ytterste konsekvens føre til eit sorteringssamfunn, det ynskjer ingen, og sjølvsagt heller ikkje SK. Sentralstyre i Senterkvinnene er delt i saka. Likevel tok vi saka opp på Landsmøte i Senterpartiet i fjor og ynskte at landsmøtet skulle ta stilling til dette. Etter ein ganske oppheita debatt både i sal og korridorar valde vi til slutt å trekkje saka. Meiner det var rett, vi visste for lite på det tidspunktet. Sentralstyret i Senterpartiet som også er delte har behandla saka fleire gongar. På møte i november var konklusjonen at vi skulle invitere til ein brei samfunnsdebatt om saka, og at vi ynskte ei Stortingsmelding på dette. Eg vart litt overraska når eg i førre veke høyrde at Stortingsgruppa samrøystes hadde gått i mot tidleg ultralyd. Overraska fordi at eg følte debatten langt frå var avslutta i partiet. Arbeidarpartiet og SV sine stortingsgrupper seier begge ja til tidleg ultralyd. SV har presisert sitt syn litt meir. Dei ynskjer ikkje eit automatisk tilbod etter 12 veker, men meinar at kvinnene må be om dette i kvart enkelt tilfelle. Det gjer til at kvinnene blir tvinga til å tenke gjennom om dei vil bli stilt ovanfor eit val dersom ultralyden syner at fosteret ikkje er friskt. Eg hallar nok mest til eit ja til tidleg ultralyd. Dei avgjerande momenta for meg har vore o Tilbod skal vere likt for alle kvinner i heile landet. I dag er tre grunnar som er avgjerande om kvinner kan få tidleg ultralyd lommebok, geografi og alder. Mitt grunnsyn er at alle skal ha eit mest mogleg likt helsetilbod, og at det i alle fall ikkje er personleg økonomi som skal vere avgjerande. o I dag tek rundt halvparten av alle gravide kvinner tidleg ultralyd. Dette syner at kvinnene meinar dette er viktig og at det er eit behov for dette tilbodet. Eit argument imot er at det berre er 4 sjukehus som i dag tilbyr dette tilbodet. Skal tilbodet byggast ut over heile landet vil det verte veldig dyrt,

8 og vi må prioritere dette opp mot andre viktige og grunnleggande helsetilbod. Men som sagt dette er ei vanskeleg sak. Eg har stor respekt for at folk både tvilar og trur i denne saka. Tidleg ultralyd vil også bli ei sak på Landsmøtet i Senterkvinnene og eg ynskjer ein brei debatt om dette framover. (Vi må ikkje vere redde for debatten sjølv om den både er vanskeleg og vi føler at vi kanskje ikkje veit alt. Det er gjennom meiningsutveksling og kunnskapsinnhenting vi finn dei beste løysingane.) Barnevern er ei anna sak Senterkvinnene har arbeidd mykje med siste åra. Eg har laga framlegg til ein uttale på dette som uttalenemnda har fått. Den omhandlar jobben som tilsynsførar, og om nedbygging av barneverninstitusjonar, noko som eg meiner er å gå i feil retning (i forhold til behovet). Den heitaste saka her i fylket i dag er trasèval for E39 og saka er nok særleg heit her i Nordfjord. Midtre linje med bru mellom Anda Lote, eller indre linje med tunnell under Utvikfjellet og bru over fjorden litt innanfor Innvik. Vi skal ha saka i fylket sitt samferdsleutval allereie på måndag, deretter skal den innom fylkesutvalet før fylkeskommunen skal gje si endelege høyring i fylkestinget 31. januar Senterpartigruppa skal ha møte no på søndagskvelden, og då må vi konkludere korleis gruppa skal handtere saka. Det er til sjuande og sist Samferdsledepartementet og Stortinget som avgjer saka. o Stortinget har tidlegare vedteke at mitre linje, eller S-alternativet, skal vere traseen for E39 gjennom Sogn og Fjordane også då etter harde tak internt her i fylket. Etter vedtaket i Stortinget har det i det alt vesentlege vore brei semje om å halde fast på dette her i fylket. Eg er generelt imot politiske omkampar og meinar at omkampar på sikt berre vil føre til utryggheit og lite framtidsretta samfunnsplanlegging. Ei omprioritering her vil truleg føre til at ingenting av fylkesvegprioriteringane heller står fast o Den midtre traseen har etter mi vurdering dei klart største regionale effektane. Ved bru omtrent på midten av fjorden vil ein utløyse det

9 største felles bu- og arbeidsområdet og det vil vere det beste alternativet for å knyte saman heile Nordfjord.. o Uansett alternativ vil det gje vesentleg innsparingar i reisetid og skilnaden mellom midtre og indre linje er slo liten at dette ikkje bør vere avgjerande. o Eg blir og betenkt når samferdsleminister Magnhild seier at det ikkje er løyst midlar i noko budsjett til opprusting av indre, dei må evt. konkurrere med andre prosjekt på E39. Kva då?? o Eid og Gloppen har opna for bompengefinansiering på brua Anda- Lote. Kan dermed komme raskare. Som fylkespolitikar i Sogn og Fjordane meinar eg det er mi oppgåve å få til best moglege løysingar for vårt fylke og dei som bur her. Det er ikkje eit sjølvstendig mål for meg at bilistar og andre som ferdast langs vegen skal kome seg raskast mogleg gjennom fylket vårt. Eg vil arbeide for at vi får til gode regionale løysingar som gjev utvikling i alle delar av fylket vårt. Det har vi og vedteke på Fylkesårsmøtet i SP i fjor. Vi har kanskje litt å lære av møringane. Eg ser at dei er opptekne av at det vert brukt minst muleg pengar på vegen her i fylket, men so snart ein passerer fylkesgrensa har dei ein annan argumentasjon der det er viktig å knyte næringsklynger og senter til E39. Dei aller fleste av oss er vel seg sjølv nærast når det gjeld vegprioriteringar det må vi også vere, og vi må sjå på sakene i eit fylkesperspektiv. Vi har mange viktige vegprosjekt i fylket. Eg ynskjer vi kunne få til eit taktskifte når det gjeld vegprioriteringar. Vi må gå vekk frå interne stridar og omkampar. Vi ser og at det er levert inn eit framlegg til uttale om E39. Nokre andre saker: Likestilling (under der ligg bl.a likelønn, ufrivilleg deltid, fleire kvinner inn i Forsvaret), dagtilbod til eldre, krisesenter (vart ei sak då KS si arbeidsgruppe såg på framtidig organisering av krisesentertilbodet, dei rådde til å ha anbodsrunde til ideelle org. Dette var vi sterkt imot, ville ført til ei svekking av eit tilbod for ei allereie svak og sårbar gruppe)

10 Vi snakkar og om at vi vil ha ein ny debatt på klima og miljø, dette har SK vore opptekne av lenge, men debatten har dabba av siste åra. Integrering er også komme opp som sak igjen. Ikkje minst etter 22.juli. SPS har laga eit hefte om Integrering som vi ynskjer å ta tak i. Samhandlingsreforma. Liv Signe snakka som kommunalminister om Samhandlingsreforma på ei stor folkevaldsamling på Lillestrøm. Då bad ho folk om å senke skuldrane. Ho sa at Samhandlingsreforma er ei retningsreform. Ein ynskjer endring over tid. Kommunane skal over tid behandle og gje pleie og omsorg til folk, nærare der dei bur. Mange kommunar er komne langt. Lære av kvarandre SR er ikkje ei statleg oppfinning, det er kommunar og lokalsjukehus rundt i landet som har vore modell. Målet er at alle i landet vårt skal få det same tilbodet, tilpassa lokale forhold. Siste saka eg vil ta med, er trangen for arbeidskraft i helsevesenet framover. Eg hadde lesarinnlegg om dette. Skuffa over at Hovudutval for undervisning ikkje gjekk for å starte opp ein halv klasse i Førde. Feil signal å gje, korleis demme opp for behovet framover, då?? Når ein på landsplan kjem til å komme i mangel på helsearbeidarar i åra framover, og det i dag blir utdanna 2000 færre helsearbeidarar i året enn det blei utdanna hjelpepleiarar i si tid, så går ein i feil retning. Her må det takast grep! Som eg sa til landsstyre i SK i førre veke, ynskjer eg meg ein debatt på neste landsmøte på familiepolitikk. Kva skal vere innhaldet i SK sin fam.politikk? Eg har ikkje svaret no, men har de innspel her på fylkesårsmøtet, så kom med dei. Eller de kan sende meg e-post. Eg er so heldig at eg er komen med i SP sin programkomité ein komité som skal kome med framlegg til nytt ideologi- og stortingsvalprogram. Veldig spennande arbeid der vi skal komme med innspel som skal vere den nye politikken til partiet. Har de innspel, gje meg ein lyd. Blir veldig glad for det. LANDSMØTE I SENTERKVINNENE Vi i Senterkvinnene skal ha vårt Landsmøte i Bergen 23. til 25. mars altså om eit par månader. Eit landsmøte i ein politisk organisasjon er ein stor happening

11 og eg gler meg. Vi skal på dette fylkesårsmøte mellom anna velje to utsendingar (pluss vara) til landsmøte Dei som vil vere med på noko stort og spennande bør starte valkampen for å bli valde Av viktige saker på årets landsmøte vil eg mellom anna nemne at vi skal vedta heilt nye vedtekter. Vi har hatt ein liten komité som har lagt fram eit forslag desse er no ute til høyring i organisasjonen. Fylkesstyret har tidlegare i dag vedteke våre endringsframlegg og, så det vert ei orientering om dette for årsmøte i morgon tidleg. I tillegg til vedtekter skal vi rullere vår politiske plattform, vi skal velje nytt sentralstyre, vi skal vedta arbeidsplan for dei neste to åra og vi skal ha spennande politiske diskusjonar. Senterpartiet skal ha sentralstyremøte i Bergen samtidig som vi har vårt landsmøte. Det betyr at både Liv Signe, Ola Borten Moe, Tryge Slagsvold Vedum og heile resten av sentralstyre vert der. Når vi er samla saman med dei fremste tillitsvalde i Senterpartiet har vi verkeleg moglegheita for å påverke Endå ein grunn til å drive valkamp for å bli vald som utsending. AVSLUTNING Dette er mi siste årsmøtetale for Senterkvinnene i Sogn og Fjordane. På mange måtar er det vemodig, og eg har sett fram til denne dagen med noko blanda følelsar. På eine sida ser eg endeleg enden på det at eg stadig skal vere så årvaken i høve det som skjer. Men når eg no står her for siste gong (i denne omgang) so trur eg nesten det er mest vemodig. Eg har vore med lenge, og eg er blitt veldig glad i Senterkvinnene i Sogn og Fjordane. Eg starta som 1.vara til SK sitt fylkesstyre i 2001, deretter blei eg nestleiar under Olin Astrid Austrheim året etter før eg vart vald som fylkesleiar i Når eg ser tilbake vil eg minnast denne tida som ei fantastisk flott tid. Ei tid der eg dersom eg kan vere litt egoistisk og personleg har fått lov å utvikle meg og fått tilført kompetanse som eg vil ha nytte av i lang, lang tid framover. Eg har fått lov å reise rundt i landet (til og med litt i utlandet), eg har fått delteke på kurs og samlingar av ulikt slag, eg har fått vere med å påverke politikken både her i fylket og på landsplan, eg har lært meg mykje om organisasjonsarbeid, eg har lært at talarstolen ikkje er så farleg som mange vil ha det til - og

12 som eg trudde sjølv. Og sist, men ikkje minst - eg har fått mange nye, gode vener over heile landet. No blir de ikkje heilt kvitt meg endå. Eg skal vere med i fylkestinget i alle fall fram til 2015 og det betyr at eg vert kalla inn på fylkesårsmøta i Senterkvinnene i nokre år til. Eg sit som leiar i Senterkvinnene fram til landsmøtet no i mars, og så får vi no sjå korleis framtida blir der - eg har endå ikkje svart valnemnda. Eg vil avslutte med å takke Senterkvinnene i Sogn og Fjordane. Eg vil takke for at eg har fått blitt kjent med mange utruleg flotte og flinke damer frå heile fylket. Kanskje er eg ikkje alltid einig men uansett er eg stolt når eg ser og høyrer at de står opp og kjemper for sakene de trur på!! Tusen takk, kvar og ein av dykk, og tusen takk til Senterkvinnene i Sogn og Fjordane for at eg har fått lov å vere leiar for denne flotte organisasjonen i 6 år! Bjørg Bergheim -fylkesleiar-