«Hindra dei ikkje!» Mark 10,13-16: Ein dåpstekst?

Transkript

1 «Hindra dei ikkje!» Mark 10,13-16: Ein dåpstekst? AVH504 Spesialavhandling med metode (30 ECTS) Studieprogram for cand.theol. Kandidat: Torbjørn Sæle Hausten 2010 Rettleiar: Professor Karl Olav Sandnes Det teologiske Menighetsfakultet

2 Innhald 1 Innleiing Motivasjon Tema og problemstilling Formkritisk metode Formkritikkens historie og kjenneteikn Sitz im Leben Avgrensing Framgangsmåte Disposisjon Forskingshistorisk innblikk Eit utval Joachim Jeremias og Kurt Aland Jeremias sitt forsvar av barnedåpen Debatten med Aland Oscar Cullmann Cullmann sin tese Einar Molland G. R. Beasley-Murray Samanfatning Tolking av Mark 10,13-16 par Innleiande merknader Teksttolking Mark 10,13-14a: Narrativ skildring av situasjonen Mark 10,14b-15: Jesu ord Mark 10,16: Jesu handling Samanfatning Hindra-spørsmålet i NT Bruken av kwlu,w i Bibelen Teologisk forståing av kwlu,w kwlu,w og bapti,zw i Apg Samanfatning

3 5 Dåp i tidlege kristne tekstar Eit utval aktuelle tekstar Tertullian Utblikk Kyprian Gud gjer ikkje forskjell på folk Pseudo-Klementinske tekstar Apostoliske konstitusjonar Samanfatning Dåpstekst, hermeneutisk potensiale og kwlu,w-tese Mark 10,13-16: Ein dåpstekst? Mark 10,13-16: Hermeneutisk potensiale? Vurdering av Cullmann sin kwlu,w-tese Samanfatning Litteraturliste Kjelder Bibeltekstar Apokryfar Rabbinske kjelder Kristne kjelder Andre kjelder Hjelpemiddel Sekundærlitteratur

4 1 Innleiing 1.1 Motivasjon Spørsmålet om barnedåpens grunnlag i Bibelen har til alle tider vekkja interesse, og ulike personar og konfesjonar har løfta fram ulike løysingsforslag. På spørsmålet om barnedåpen har eit bibelsk grunnlag, vil kritikarane svara avvisande og ha rett i at Det nye testamentet ikkje gjev eksplisitte bevis for dåp av små barn. bapti,zw (å døypa) eller ba,ptisma (dåp) er ikkje brukt i direkte samanheng med barn, og uttrykk som kan omsetjast med barnedåp eller dåp av barn er ikkje å finna. Derimot er det fleire NT-tekstar som vitnar om at personar vart døypte med heile sitt hus, slik det om Lydia står at evbapti,sqh kai. o` oi=koj auvth/j (ho og heile huslyden hennar var døypte) (Apg 16,15). Slik er oi=koj også nytta i samband med dåp av fangevaktaren til Paulus og Silas (Apg 16,31-33), synagogeforstandaren Krispus (Apg 18,8), Stefanas (1 Kor 1,16; jf. 16,15) og av Peter då han omtalar dåp hos Kornelius (Apg 11,14). Dersom det var barn i desse husa, er det naturleg å spørja om også dei vart døypte eller om var det noko som hindra dei dåpen? Då disiplane ville visa bort småborna som vart borne til Jesus, tok Jesus ordet og sa: mh. kwlu,ete auvta, ( Hindra dei ikkje! ) Dei orda er ein del av avsnittet Mark 10,13-16, som i lang tid har blitt brukt i samband med dåp. Det gjeld også i Den norske kyrkja, der teksten òg er med i utkast til ny dåpsliturgi. 1 Det viser at evangelieteksten den dag i dag blir brukt som grunngjeving for dåp av små barn. Kvifor har så akkurat denne teksten, der verken vatn, Ande eller nokre ord for dåp er nemnt, blitt brukt som grunngjeving for dåp av barn? Vidare er det klart at spørsmålet om barnedåpens bibelske opphav har vore aktuelt gjennom lange tider. På 1960-talet gjekk diskusjonen varmt mellom Joachim Jeremias ( ) og Kurt Aland ( ), og den debatten vil liggja som eit bakteppe for denne oppgåva. 2 Men i staden for ei ny og generell vurdering av barnedåpens bibelske opphav, vil eg nærma meg spørsmålet om dåp i NT og tidleg kristen tid gjennom ein innfallsvinkel som så langt ikkje har vore like mykje framme i forskinga. 1 Den norske kyrkje, Gudstenestebok for Den norske kyrkja (Oslo: Verbum, 1996), 130. Den norske kyrkje, Dåpsliturgi og høringsdokument: Saksutredning, forslag til dåpsliturgi for Den norske kirke (Bergen: Eide, 2008), Ein kort presentasjon av denne debatten vil bli gjort i punkt

5 1.2 Tema og problemstilling Tittelen for denne oppgåva er: «Hindra dei ikkje!» - Mark 10,13-16: Ein dåpstekst? Ut frå den tittelen er det klart at Jesu ord om ikkje å hinda står sentralt, og ei undersøking knytt til bruken av det greske verbet kwlu,w (å hindra) i samband med dåpen vil bli vektlagt. I den samanhengen vil NT-forskaren Oscar Cullmann ( ) sin tese om kwlu,w vera ein naturleg inngang. 3 Vidare vil det med Mark 10,13-16 som utgangspunkt bli gjort ein synoptisk analyse med parallelltekstane i Matt 19,13-16 og Luk 18, Desse tre tekstane synest i utgangspunktet ikkje å handla om dåp, men likevel er det klart at dei etter kvart har blitt brukt som grunngjeving for dåp av barn. Når og kvifor skjedde dette? Er det noko i desse evangelietekstane som legg til rette for ein slik bruk av desse tekstane? Har dei eit hermeneutisk potensiale? Alle desse spørsmåla leiar meg fram til ei samla problemstilling: Har bruken av kwlu,w ein spesiell plass i samband med dåpen slik at Mark 10,13-16 par. kan kallast barndåpstekstar? For å nærma meg eit svar på dette spørsmålet vil eg sjå nærare på forståinga og bruken av kwlu,w-omgrepet og vurdera om dette verbet er særleg knytt til dåpen, slik vi skal sjå at Cullmann hevdar. Eg vil òg sjå på om det er noko eller nokon som kan hindra barn dåpen, sett i lys av Jesu ord i Mark 10,13-16 om ikkje å hindra barna i å koma til han. 1.3 Formkritisk metode Formkritikkens historie og kjenneteikn Formkritikken utvikla seg på tysk mark og er eit verktøy i bibelfagleg forsking for å rekonstruera sosialt liv i ei svunnen tid. 4 GT-forskaren, Hermann Gunkel ( ), var den som først tok i bruk denne metoden i sitt studium av Genesis. 5 Seinare kom Sigmund Mowinckel ( ), som gjekk i lære hos Gunkel, med nye bidrag til formkritikken mellom anna ved å gjera det klart at Salmane reflekterte tilbedinga i kulten. 6 For NTforskinga vart den tyske termen Formgeschichte introdusert av Martin Dibelius ( Cullmann sin kwlu,w-tese vil bli presentert i punkt John Barton, Reading the Old Testament: Method in Biblical Study (London: Darton, Longman and Todd, 1996), John Barton, og Vernon K. Robbins, Form Criticism, ABD 2: , Craig A. Evans, Form Criticism i EHJ: ,

6 1947) i Han blir saman med Rudolf Bultmann ( ) rekna som grunnleggjaren av den nytestamentlege formkritikken. 7 Bultmann sitt formkritiske arbeid har gjort andre forskarar merksame på verdien av den munnlege tradisjonen i overleveringa av evangelietradisjonen. 8 Den formkritiske metoden har så utvikla seg til å bli ein sentral disiplin i NT-forskinga og særleg som eit middel for analyse og tolking av dei synoptiske evangelia. 9 Vi har allereie nemnt noko, men kva er det vidare som kjenneteiknar den formkritiske metoden? I følgje David E. Aune er formkritikken a critical method formulated to identify and analyse units of originally oral discourse that have been incorporated into ancient Israelite and early Christian written texts. 10 I ein annan definisjon, seier Randolph W. Tate følgjande: Form critics are concerned with the ways in which individual forms were utilized in the ancient culture of Israel and the life of the early church before the forms became fixed in writing. 11 Definisjonane har klare likskapstreff, men Tate får tydelegast fram at fokuset er på bruken før formene vart ein fastlagt del av eit skrifteleg materiale. Det samsvarar med at kvar perikope i evangelia har si historie også før den skriftlege samlinga, og oppgåva til forskarane er å finna ut kva religiøs interesse den enkelte perikopen har hatt. 12 Det er derfor viktig å få fram at formkritikken ikkje fokuserer på tekstane i seg sjølv, men i NT-samanheng er oppteken av å få fram korleis tekstane reflekterer situasjonar i tideleg kristen tid. Merksemda er retta mot små deler av tradisjonen og korleis desse delane vart nytta innafor ei gruppe. 13 Det er klart at formkritikken handlar om meir enn berre situasjonen teksten er brukt i. Det tyske Formgeschichte får fram det historiske aspektet og er med på å syna at formkritikken ønskjer å få med heile prosessen frå opphavleg kontekst gjennom utvikling til notidig samanheng. 14 Slik vert det gjennom formhistoriske undersøkingar lagt ei ny vekt på den munnlege tradisjonen og prosessen som låg bak det skriftlege dokumentet. 15 Poenget ved 7 David E. Aune, Form Criticism i The Blackwell Companion to the New Testament (Red. David E. Aune. [Chichester]: Wiley-Blackwell, 2010), , Russell Morton, Bultmann, Rudolf i EHJ: Barton, og Robbins, ABD 2: Aune, Form Criticism, Randolph W. Tate, Biblical Interpretation: An Integrated Approach (Third edition. Peabody, Mass.: Hendrickson Publishers, 2008), Einar Molland, Barnedåpens opprinnelse og alder i NTT 43 (1942): 1-23, Tate, Biblical Interpretation, Ibid. 15 Synnes, Martin. Hvordan arbeide med nytestamentlige tekster: Innføring i bibelfaglig metode ([Høvik]: Kolofon, 2008), 56. 6

7 formanalyse er å se klart hva slags tekst vi har for oss og avdekke dens teologiske profil og funksjon. 16 Det er eit positivt trekk ved formkritisk metode at den rettar merksemda mot det individuelle særpreget ved tekstane og løftar fram spørsmålet om ein tekst sin eigentlege funksjon. 17 Den legg vekt på forteljingar og ord som uttrykk for noko, heller enn som historiske hendingar knytt til ein person. Slik er ikkje denne metoden berre oppteken av det historiske, men også tekstens bruk, kva den betyr og korleis den vart forma i det religiøse samfunnet. 18 Samstundes er det verd å visa varsemd i høve til å tru at formkritikken kan gje ei eksakt skildring av korleis ein bestemt tekst vart brukt. Sjølv om ein perikope har hatt sin normale funksjon i ein bestemt situasjon, kan det også vera ein sekundær bruk av denne perikopen for andre formål. 19 Formkritikken ønskjer gjennom eit kritisk studium av utviklinga og bruken av litterære perikopar å forstå meir av funksjonen dei særskilde delane av bibelmaterialet har hatt i den tidlege kristne kyrkja. 20 Slik vil også denne oppgåva gjera bruk av den formkritiske metoden i arbeidet med å søkja ei større innsikt i korleis ein evangelietekst og eit særskild ord er blitt forstått og brukt i den første kristne tid Sitz im Leben Formkritikken legg vekt på at den munnlege tradisjon og forteljingar oppstod i bestemte sosiale samanhengar både under Jesu virke og i den første kristne kyrkja. Dermed høyrer det også med til formkritikkens oppgåve å plassera perikopar i evangelia i ein bestemt Sitz im Leben. Uttrykket Sitz im Leben vart først teke i bruk av nemnde Gunkel. 21 Det har ikkje nokon god omsetjing verken på engelsk eller norsk, men det kan seiast at Sitz im Leben svarar til den sosiale situasjonen som ein tekst har blitt brukt i. Dette må ikkje forvekslast med den historiske utviklinga ein tekst kan ha hatt, men siktar snarare til den konteksten ein tekst har blitt brukt i, der bruken gjerne har vore gjentakande. 22 Døme på ein tekst sin Sitz im Leben kan vera ein misjonssituasjon i den tidlege kyrkja, ein 16 Synnes, Hvordan arbeide med nytestamentlige tekster, Ibid., Tate, Biblical Interpretation, Barton, og Robbins, ABD 2: Evans, Form Criticism, Aune, Form Criticism, Barton, og Robbins, ABD 2:840. 7

8 undervisningssituasjon, liturgisk samanheng, apologi eller polemikk. 23 Formkritikken meiner at kvar individuell munnleg perikope vaks fram og vart bestemt i ein spesiell sosial situasjon, Sitz im Leben. Dette var anten ein situasjon i Jesu liv eller ein annan situasjon i den tidlege kristne kyrkja Avgrensing La det vera klart det at målet med denne oppgåva ikkje er å koma med nokon uttømmande presentasjon av barnedåpsspørsmålet. I staden vil eg prøva å gje ei fyldig framstilling knytt til spørsmålet om noko kan hindra barn dåpen. Sidan dette er ei oppgåve innanfor fagfeltet Det nye testamentet og med utgangspunkt i synoptiske tekstar, vil hovudfokuset liggja på nytestamentleg tid. Samstundes vil det i ei oppgåve med formkritisk metode og vekt på bruken av evangelietekstar også vera naturleg å retta blikket til andre tekstar i tidleg kristen tid. I den samanhengen er utgangspunktet at di eldre ein tekst er, di meir interessant er den, men i hovudsak vil berre tekstar der anten Mark 10,13-16 par. eller hindra-omgrepet er brukt, bli vektlagt. Det betyr at andre sentrale tekstar knytt til dåpen i NT og tidleg kristen tid, vil falla utanfor omfanget til denne oppgåva. 1.5 Framgangsmåte Dei første formkritikarane i NT aksepterte H. J. Holtzmann ( ) sin tokjeldehypotese lansert i Denne hypotesen reknar Markus-evangeliet som det eldste og mest truverdige vitnet når det gjeld biletet som er teikna frå Jesu liv og virke. 25 Til tokjeldehypotesen høyrer også at Matteus og Lukas har kjent til Markus-evangeliet og brukar det saman med ei anna kjelde, forkorta Q frå det tyske ordet for kjelde, Quelle. Ei slik forståing blir også lagt til grunn i denne oppgåva og er årsaka til at Markus-teksten er valt som utgangspunkt i den synoptiske framstillinga. Framgangsmåten vil langt på veg vera kronologisk, og eg vil byrja med å sjå på evangelieteksten og den første bruken av den, for seinare å sjå på kjelder frå i hovudsak det andre, tredje og fjerde hundreåret. Først og fremst vil eg derfor gå fram nedanfrå ved bruk av formkritisk metode og tolking av tidlege kristne tekstar, kombinert med eit særleg fokus på kwlu,w med utgangspunkt i Cullmann sin tese. 23 Synnes, Hvordan arbeide med nytestamentlige tekster, Aune, Form Criticism, Ibid.,

9 1.6 Disposisjon Etter dette første innleiingskapittelet med presentasjon av tema, problemstilling og metode, vil eg no i kapittel to gje eit innblikk i forskingshistoria ved først å gjera greie for debatten mellom Joachim Jeremias og Kurt Aland. Deretter vil eg leggja fram Oscar Cullmann sin kwlu,w-tese, samt koma med ein kort presentasjon av Einar Molland og G. R. Beasley- Murray. I det tredje kapittelet står teksttolkinga i sentrum, og det vil bli gjort eit eksegetisk arbeid med utgangspunkt i Mark 10,13-16, men med blikk mot parallelltekstane i Matt 19,13-15 og Luk 18, Kapittel fire tek opp hindra-spørsmålet, og der vil det i hovudsak bli sett på bruken og forståinga av kwlu,w i NT. Det femte kapittelet rettar fokuset mot andre kristne tekstar. Der skal vi sjå korleis Tertullian og Kyprian, samt dei Pseduo-Klementiske skrifter og dei Apostoliske konstitusjonar på ulikt vis brukar Mark 10,13-16 par. og hindra-omgrepet i samband med dåp. I kapittel seks vil eg venda tilbake til spørsmålet om Mark 10,13-16 er ein dåpstekst eller om den har eit hermeneutisk potensiale for å bli det, før det blir gjort ei samla vurdering av kwlu,w-tesen. I det sjuande kapittelet vil eg kort samanfatta det viktigaste eg har kome fram til, og heilt til slutt vil det i kapittel åtte bli gjeve ein oversikt over primærkjelder, hjelpemiddel og sekundærlitteratur som er nytta i oppgåva. Samla sett gjev dette følgjande disposisjon: 1 Innleiing 2 Forskingshistorisk innblikk 3 Tolking av Mark 10,13-16 par. 4 Hindra-spørsmålet i NT 5 Dåp i tidlege kristne tekstar 6 Dåpstekst, hermeneutisk potensiale og kwlu,w-tese 7 Samanfatning 8 Litteraturliste 9

10 2 Forskingshistorisk innblikk 2.1 Eit utval Forskarar har sidan 1500-talet debattert om barn eller spedbarn vart døypte i den første kristne tid. Ved inngangen til 1900-talet var den rådande oppfatninga i historisk-kritisk metode at den første kristne kyrkja ikkje praktiserte barnedåp, men frå 1920-åra og utover vart denne tankegangen utfordra av forskarar som Albrecht Oepke, Johannes Leipold, Joachim Jeremias og Oscar Cullmann. 26 Etter den tid har mange sagt mykje om barnedåpens opphav og utvikling, ei fullstendig framstilling av dette er ikkje mogleg å koma med her. For først og fremst er ønsket å gje ein presentasjon av forsking som er aktuell med tanke på problemstillinga om kwlu,w-omgrepets bruk i samband med dåp. I tilknyting til dette er det naturleg å ta med noko om korleis ulike forskarar stiller seg til spørsmålet om barnedåp i NT og tidleg kristen tid. Dette fordi det seinare vil bli sett på om Mark 10,13-16 kan kallast ein dåpstekst. Dette utvalet startar med ein presentasjonen av Joachim Jeremias. Etter kvart vil det bli slått vekslar på den omfattande meiningsutvekslinga mellom han og Kurt Aland. Den debatten dannar eit viktig bakteppe til denne oppgåva, til dels også når det gjeld kwlu,wspørsmålet, der ein annan tyskspråkleg forskar står særleg sentralt, Oscar Cullmann. Tesen hans om bruken av kwlu,w i samband med dåpen vil bli utførleg presentert, då denne står svært sentralt for det vidare arbeidet i oppgåva. Også norske Einar Molland kjem med interessante moment til bruken av kwlu,w i tidleg kristen tid. Nyttige motargument kjem frå engelske G. R. Beasley-Murray. Han står som representant for den delen av forskingshistoria som stiller seg kritisk til barnedåpens opphav i Det nye testamentet. Samlande vil denne presentasjonen også fungera som ei utgreiing og dermed danna eit grunnlag for det vidare arbeidet, der desse forskarane, saman med andre, vil bli trekt inn i drøftinga. 26 For vidare referansar til desse forfattarane sjå O. M. Bakke, When Children became people: The Birth of Childhood in Early Christianity (Overs. Brian McNeil; Minneapolis: Fortress Press, 2005),

11 døypte. 29 Mark 10,13-16 er den tredje og mest interessante teksten for denne framstillinga, sjølv 2.2 Joachim Jeremias og Kurt Aland Jeremias sitt forsvar av barnedåpen Joachim Jeremias var ein av dei største forsvararane av at barnedåpen har sitt opphav i NT. Det var framfor nokon han som gjekk i bresjen for å forsvara hypotesen om at barnedåpen kan sporast tilbake til apostolisk tid. 27 I den samanhengen undrast Jeremias på kva som skjedde med barn av kristne foreldre. På veg mot eit svar viser han til tre tilfelle i NT. Det første er 1 Kor 7,14 der Paulus talar om ekteskap mellom ein truande og ein ikkje truande: For mannen som ikkje trur, blir helga ved kona, og kona som ikkje trur, blir helga ved mannen fordi han er ein kristen bror. Elles hadde borna dykkar vore ureine, men no er dei heilage. Teksten har ikkje noko referanse til dåp, men Jeremias meiner den er eit uttrykk for eit av Det nye testamentets største ting som vert sagt om ekteskapet, nemleg at éin truande i familien gjer heile huset heilagt. 28 Den andre teksten Jeremias trekkjer fram for å seia noko om kva som skjedde med barn av kristne foreldre, er Apg 21,21 der det står: Men no har dei høyrt om deg at du lærer alle jødar som bur mellom heidningane, å venda seg frå Moses, og at du seier at dei ikkje skal omskjera borna sine, og ikkje leva etter dei gamle skikkane. Sidan det vert referert til at Paulus gjev påbod om ikkje å omskjera barna, forstår Jeremias det slik at alle nyfødde guteborn i Jerusalem-kyrkja vart omskorne i tidleg kristen tid. Så er spørsmålet om dei nyfødde også vart døypte på denne tida. Sidan Paulus i Kol 2,11ff peikar på dåpen som erstatning for omskjeringa, er det i følgje Jeremias svært sannsynleg at desse barna vart om denne forteljinga i seg sjølv ikkje handlar om dåp. Jeremias meiner at denne, samt alle andre forteljingar i dei synoptiske evangelia høyrer til i ein dobbel historisk samanheng. Den eine er den gitte situasjonen i Jesu liv, den andre er plassen i læra og livet til den første kyrkja. Det siste handlar om Sitz im Leben 30, og Jeremias spør: Why did the primitive Church hand down the story? What in it was important for the Church? 27 Bakke, When Children became people, Joachim Jeremias, Infant baptism in the first four centuries (Overs. David Claims; London: SCM Press, 1960), Først utgjeve under tittelen Die Kindertaufe in den ersten vier Jahrhunderten (Vandenhoeck & Ruprecht: Göttingen, 1958). 29 Jeremias, Infant baptism in the first four centuries, Til forståinga av Sitz im Leben sjå punkt

12 Når det gjeld barn av heidningkristne er det framfor noko oi=koj-tekstene som er relevante. Til oi=koj-formelen meiner Jeremias at tillegg med o[loj, pa/j og a[pantej gjer det klart at ikkje noko medlem av hushaldet var ekskludert frå dåpen. Det betyr ikkje at små barn er med i kvart tilfelle der dåp av eit heilt hus er nemnt. Derimot tenkjer Jeremias at Paulus og Lukas ikkje ville ha brukt oi=koj-formelen viss ønsket var å formidla at berre vaksne hadde blitt døypt Debatten med Aland Jeremias møtte sterk motstand frå Kurt Aland som syntest at argumentasjonen og konklusjonen hans var uakseptabel. Aland var klar på at den tidlege kristne kyrkja ikkje praktiserte barnedåp og meinte det først på 200-talet fanst udiskutable vitne om barnedåp i den kristne kyrkje. 32 Dermed var debatten mellom Jeremias og Aland i gang, ein debatt som står i ein spesiell stilling når det gjeld barnedåpsspørsmålet i tidleg kristen tid. 33 Sjølv om denne oppgåva ikkje først og fremst handlar om barnedåpens historiske opphav, er debatten eit sentralt fundament også for denne framstillinga. Vi skal derfor no peika på nokre fellestrekk og motsetningar i Jeremias-Aland-debatten. Medan Jeremias tek utgangspunkt i NT og arbeider seg kronologisk framover, startar Aland med dei seinare og sikraste vitna og går motsett veg. Vidare meiner Jeremias at proselyttdåp av barn måtte til. Han såg det derfor som sjølvsagt at barna blei døypte saman med foreldra for å markera overgangen frå den heidenske fortid. Aland brukar derimot svært liten plass på spørsmålet om proselyttdåpen som bakgrunnsmateriale for dåp i urkyrkja. Jeremias meiner at normaltilfellet er dåp av vaksne, men at dåp av barn ikkje kan avvisast. Aland hevdar at ei viss prøvetid før dåpen er på sin plass, med undervisning og faste i minimum to dagar. Ei slik ordning krev ein viss alder, noko som gjer dåp av små barn vanskeleg Jeremias, Infant baptism in the first four centuries, Kurt Aland, Did the early church baptize infants? (Overs. G. R. Beasley-Murray; London: SCM Press, 1961), 46. Tysk originalutgåve er Die Säuglingstaufe im Neuen Testament und in der alten Kirche: Eine Antwort an Joachim Jeremias (München: Kaiser, 1961). Joachim Jeremias svarar seinare Aland i The origins of infant baptism: A Further study in reply to Kurt Aland (Overs. M. Barton. London: SCM Press, 1963). 33 Ei kortfatta, men oversiktleg framstilling av denne debatten finst på norsk av Ove Conrad Hanssen, Om barnedåpens historiske opprinnelse: En innføring i debatten mellom J. Jeremias og K. Aland i UT 2 (1969): Hanssen, Om barnedåpens historiske opprinnelse,

13 Vi har allereie sett at Jeremias trekkjer inn Mark 10,15 i spørsmålet om opphavet til barnedåpen. Jeremias meiner dette vert tydeleg ved at verset i likskap med Joh 3,3-5 uttrykkjer ein ny fødsel gjennom dåp. Ved ei slik tilknyting til Mark 10,15 meiner Jeremias at forfattaren av Johannes-evangeliet har fortsått Marksus-teksten i samband med dåp. Aland poengterer at det ikkje er det same å bli som barn (Matt 18,3) eller å bli fødd av vatn og Ande (Joh 3,5) som å ta imot Guds rike slik som eit lite barn (Mark 10,15). Derfor ser Aland heller ingen samanheng mellom desse versa og meiner at Joh 3,5 ikkje byggjer på Mark 10, Vidare poengterer Jeremias at bruken av verbet kwlu,w (å hindra) viser at allereie urkyrkja har knytt denne Markus-teksten til dåpen. Aland støttar Jeremias i at kwlu,w i enkelte tekstar er brukt som teknisk term i samband med dåp, men meiner det ikkje er tilfellet i Mark 10,14, der kwlu,w verkar å vera det naturlege ordet å bruka i den opphavlege historiske situasjonen. 36 Med bruken av kwlu,w i samband med dåp er vi inne på eit felt der Oscar Cullmann framfor nokon er mannen å retta merksemda mot. 2.3 Oscar Cullmann Oscar Cullmann er spesielt interessant i høve til denne framstillinga. Det vil derfor bli gjort plass til ein noko fyldigare presentasjon av Cullmann og tesen hans om bruken av kwlu,w i samband med dåpen. For å forstå bakgrunnen for denne tesen betre, vil vi aller først seia noko generelt om Cullmann si oppfatning av dåpsspørsmålet i tidleg kristen tid. For det første er Cullmann oppteken av å akseptera at NT ikkje gjev materiale som tydeleg seier noko om barnedåpens eventuelle praksis. Heller ikkje oi=ko,j-tekstane gjev eit fullstendig bilete ettersom det ikkje er råd å vita heilt sikkert om det var små barn i desse husa. NT gjev derimot klare vitnemål om dåp av vaksne heidningar og jødar, men der finst ingen bevis for vaksendåp av barn som er fødde av kristne foreldre. Samstundes meiner Cullmann det er verdt å leggja vekt på at alt som gjeld dåpen òg må gjelda dåp av spedbarn. For dersom menneska i dåpen døyr og oppstår med Kristus, 37 må det takast med at det som skjedde på krossen var for alle menneske. Vidare ser Cullmann eit viktig skilje mellom dåp av barn der i det minste den eine av foreldra var kristne, og dåp av barn av konverterte jødar. I 1 35 Aland, Did the early church baptize infants?, 23, Hanssen, Om barnedåpens historiske opprinnelse, 8. Trass i at Aland er skeptisk til barnedåpens historiske opphav i NT, konkluderer han med at barna må få del i dåpen i dag, sjå Aland, Did the early church baptize infants?, Jf. Rom 6,3ff. 13

14 Kor 7,14 er det tale om barn av kristne foreldre, medan oi=ko,j-formelen med dåp av heile sitt hus gjeld dåp av heidningekristne. 38 Cullmann vil seia at det er klare bevis for at dåp i NT gjeld vaksne jødar og heidningar som kjem over til kristendommen, medan ein i beste fall kan finna indirekte bevis for barnedåp. Likevel konkluderer Cullmann med at både barnedåp og vaksendåp må sjåast på som like bibelske. Det kan synast urimeleg, men kan betre forståast når Cullmann set barnedåpen i samanheng med NT si lære om ein universaldåp for alle menneske Cullmann sin tese 40 Cullmann synest det er påfallande korleis verba kwlu,w og diakwlu,w er brukt i samband med dåp og listar i første omgang opp følgjande fem tekstar: 41 1) I Apg 8,36 er det den etiopiske hoffmannen som ser vatn og spør Filip: ti, kwlu,ei me baptisqh/naiè (Kva er til hinder for at eg blir døypt?) 2) I Apg 10,47 er det Peter som i møte med heidningane retorisk spør: mh,ti to. u[dwr du,natai kwlu/sai, tij tou/ mh. baptisqh/nai tou,toujè (Kan då nokon nekta dei vatnet og hindra at dei blir døypte?) 3) I Apg 11,17 er det igjen Peter som undrast: evgw. ti,j h;mhn dunato.j kwlu/sai to.n qeo,nè (kven er då eg, at eg skulle hindra Gud?) 4) I Matt 3,14 kjem Jesus for å bli døypt o` de. VIwa,nnhj diekw,luen auvto.n (Men Johannes ville hindra han). 5) I Ebjonitterevangeliet 42 (Epifanius 30,13) 43 er det Johannes som ber om å bli døypt av Jesus, o` de. evkw,lusen auvto.n (men Jesus hindra han). 38 Oscar Cullmann, Baptism in the New Testament (Overs. J.K.S. Reid; London: SCM Press, 1950), 24-29, Cullmann, Baptism in the New Testament, Cullmann sitt forsøk på å finna spor av ein gamal dåpsformel i NT vart først publisert i 1937 under tittelen Les traces d'une vieille formule baptismale dans le Nouveau Testament i Revue d'histoire et de philosophie religieuses, I denne oppgåva vert det teke utgangspunkt i Baptism in the New Testament (Overs. J.K.S. Reid; London: SCM Press, 1950), 71-80, som er ei omsetjing av Die Tauflehre des Neuen Testaments (Zürich: Zwingli-Verlag, 1948), Ei omsetjing er også å finna på svensk, Nya Testamentets lära om dopet: Vuxendop och barndop (Overs. Erik Beijer; Stockholm: Svenska Kyrkans Diakonistyrelses bokförlag, 1952), Cullmann, Baptism in the New Testament, Ebjonitterevangeliet er berre kjent gjennom å bli sitert hos kyrkjefedrane, sjå Reidar Aasgaard, red., Det nye testamentet: Studieutgave ([Oslo]: Det Norske Bibelselskap, 2008),

15 Ved å sjå litt nærare på desse kwlu,w-tekstane ser vi at i dei tre første døma frå Apg er kwlu,w brukt i spørsmål. Vidare er det i den narrative framstillinga frå Matteus-evangeliet døyparen Johannes som vil hindra Jesus dåpen, medan det er Jesus som hindrar Johannes å bli døypt av han i Ebjonitterevangeliet. I Apg 10,47 er vatnet objektet, medan det i Apg 11,17 er Gud sjølv som fører til vassdåpen. 44 Ein merkverdig skilnad er at det i Apg 8,36 og Matt 3,14 er dåpskandidaten som tek hindra-ordet i sin munn, medan spørsmålet om noko er til hinder i Apg 10,47 og 11,17 blir stilt av ein annan, i desse tilfella Peter. Cullmann meiner Apg 8,36-37 vitnar om det eldste dåpsritualet, fordi det i utgangspunktet ville vore meir naturleg å spørja kan eg bli døypt? enn kva er til hinder for at eg blir døypt? Kan derfor spørsmålet den etiopiske hoffmannen stilte Filip reflektera ein bruk av kwlu,w i den første kristne kyrkje? Har det vore kjent at noko kan hindra dåpen, og at ein dermed måtte få klarlagt nettopp om noko var til hinder før dåpen blei utført? Cullmann vil svara stadfestande til begge spørsmåla og synest det er sannsynleg at hoffmannens spørsmål høyrer heime i ein rituell samanheng. Slik ser vi også korleis Cullmann sin framgangsmåte gjer bruk av den formkritiske metoden. Han går bak teksten og har fokus på bruken i den første kristne kyrkja. Allereie i det første hundreåret har spørsmålet om noko er til hinder for dåp i følgje Cullmann blitt spurt. På den måten fann ein ut om den truande dåpskandidaten verkeleg oppfylte dei naudsynte krava for dåpen. Cullmann tenkjer vidare at bruken av kwlu,w i samband med dåpen i desse tilfella vitnar om ein viss liturgisk karakter, som så gradvis har utvikla seg til eit rituelt spørsmål i samband med dåp. 45 Det er klart at det i Mark 10,13-16 med parallellar i utgangspunktet ikkje er tale om dåp, men om velsigning av barna gjennom handspålegging. Likevel meiner Cullmann det er naturleg å sjå på desse tekstane i samband med dåp. Ein grunn til det er at Tertullian sette spørsmålet om barnedåp i samband med dette avsnittet. 46 Ein viktigare grunn er at Cullmann meiner situasjonen i Mark 10,13-16 er den same som dei overfor nemnde kwlu,wdåpstekstane, og då særleg med likskapstrekk til Apg 10,47 og 11,17. Den einaste skilnaden 43 Panarion 30 hos Epifanus er kjelda til utsegna om Jesu dåp og døyparen som vil hindra i Ebjonitterevangeliet, sjå Everett Ferguson, Baptism in the early Church: History, Theology, and Liturgy in the First Five Centuries (Grand Rapids, Mich.: Eerdmans, 2009), Ferguson, Baptism in the early Church, Ibid., Meir om Tertullian i punkt