Saksframlegg. Saksnr Utval Type Dato 104/14 Formannskapet PS Sakshandsamar Arkiv ArkivsakID Ruth Larsen FE /1257

Transkript

1 Saksframlegg Saksnr Utval Type Dato 104/14 Formannskapet PS Sakshandsamar Arkiv ArkivsakID Ruth Larsen FE /1257 Søknad om økonomisk støtte til Austevoll saken - dyrebeskyttelsen Tilråding frå rådmannen: Austevoll formannskap vedtek at søknad om støtte til Dyrebeskyttelsen ikkje vert imøtekommen. Vedlegg: Søknad om økonomisk støtte til Austevoll saken. Bakgrunn for saka: Det kom ei bekymringsmelding til Austevoll kommune i oktober 2014 gjeldande fleire koloniar med villkattar, den største i Bekkjarvik. Saka handla om sjuke og underernærte dyr - og om mishandling. Det blei halde eit møte mellom kvinna som sendte bekymrings-meldinga, ordførar, politikarar og lensmannen om saka. Dyrebeskyttelsen i Bergen og Hordaland har synt stort engasjement og hatt fleire aksjonar der kattar er blitt henta, sterilisert, vaksinert og operert og så omplassert. Dette til ein kostnad på kr Det blir ikkje eksplisitt søkt om denne summen, men Alle penger vi mottar går uavkortet til dyrene. Vårt frivillige arbeid er å hjelpe og å redde hjemløse dyr som lider. Saka har hausta stor medie-merksemd. Det følgjande er basert på informasjon frå Mattilsynet: Ein villkatt har opphav i ein eigd huskatt, som har forlate, eller som er blitt forlaten av eigaren sin. Eigar har framleis eigedomsretten og har alle rettar og plikter som følgjer med. Offentlege etatar kan soleis ikkje utan vidare gjere vedtak om slike kattar. Privatpersonar som set i gang tiltak på eige initiativ og fangar/avlivar katter, har inga rett til å gjere dette med unntak av akutte tilfelle der rette instansar ikkje kan nåast. Ingen har rett til å ta lova i eigne hender på denne måten, og det kan vere forbunde med straffe- og erstatningsansvar. Når kattar lir er det ulike regelverk som kan vere aktuelle. Det er ofte uklart kven som har ansvar og mynde til å gjera noko, og kven som difor skal kontaktast. Ansvaret for dyr ligg alltid hjå eigar, men om denne ikkje følgjer opp situasjonen har alle ein hjelpeplikt. Dersom eigar ikkje er kjend kan ein alternativt melde frå til veterinær eller politi, jmf dyrevelferdslova, 4. Er dyr utsett for mishandling eller alvorleg svikt når det gjeld tilsyn og stell, har ein varslingsplikt til politiet eller Mattilsynet, jfr dyrevelferdslovea 5. I tilfeller der ikkje eigar kan kontaktast, blir finnar oppfordra til å ta kontakt med veterinær for

2 vidare oppfølging og eventuell avliving. Når veterinær er varsla, vurderer veterinær vidare oppfølging. Det inneber ei vurdering av om katten kan takast vare på medan ein freister å finna eigar, eller om tiltak må gjerast med ein gong. Dersom katten blir avliva og eigar ikkje kan oppsporast, dekker Mattilsynet kostnadene. Veterinær sender då inn eiga skjema for refusjon av utgifter og den som leverer inn katten, må signere. Spørsmål om eigarlause dyr som ikkje må avlivast eller takast hand om av dyrevelferdsmessige årsaker, lyt stillast til politiet. Dersom villkattar skadar andre kattar eller menneske, er det mogleg å handtera dei som farlege dyr. Her ligg heimelsgrunnlag i straffelova, 354, punkt 3 og 4. Ansvar for å vurdere tiltak ligg hjå politiet. Det finst ingen lovheimel for å fange inn og avlive villkattar dersom dei er friske og ikkje er farlege, og heller ikkje representerer eit trugsmål mot folkehelsa i eit område. At einskildpersonar opplever slike kattar som sjenerande, gjer ikkje kommunen heimel til å fanga inn og avliva slike kattar. Oppsummert: Dersom eigar er ukjent, kan ein melde frå til veterinær eller politi. Er dyret utsett for mishandling eller alvorleg svikt i tilsyn og stell, er det varslingsplikt til Mattilsynet. Vurdering: Alle har eit moralsk ansvar for å hindre at dyr lir. Likevel er går det klart fram i Mattilsynet sin informasjon kva offentlege instansar som har det faktiske ansvaret for villkattane. Kommunen inngår ikkje blant desse. Dyrebeskyttelsen har - prisverdig nok - gripe inn, henta kattar, helsesjekka dei, fått dei vaksinert, medisinert og omplassert. Som det går fram i bakgrunnen for saka er det veterinær som skal foreta desse vurderingane, og det er ikkje sjølvsagt at veterinæren ville kome til dei same konklusjonane og tilråding om medisinske tiltak som Dyrebeskyttelsen har gjort. Veterinærutgifter for 41 kattar på kroner pluss ferjeutgifter på kroner 5160,- er følgjeleg ikkje kommunen sitt ansvar. Kommunen har ikkje bestilt eller gjort vedtak på tiltaka Dyrebeskyttelsen på eige initiativ har iverksett. Frå Mattilsynet er rådet at kommunens spreier informasjon til innbyggjarane om at ein aldri skal fore kattar utandørs, slik at andre kattar kjem til. Dersom ein ikkje planlegg avl, bør ein sterilisere kattar. Dei bør i tillegg merkast med chip.

3

4

5

6