Snart påske side 7. Nr 1, Årrestad kvinneforeining side 4-5. Mi tru side 6. Dåpsskulen og aktuelt side 8-9

Transkript

1 Nr 1, 2009 Møta nye venner - Søkja Gud - Få del i oppdraget møte:plassen E i t m a g a s i n f r å U n d h e i m k y r k j a Snart påske side 7 Årrestad kvinneforeining side 4-5 Mi tru side 6 Dåpsskulen og aktuelt side 8-9 G l a d v å r!

2 Vinteren rår, men det går mot vår! Marta D. Undheim Me har hatt meir vinter til nå i år enn på lenge. Om det er statistisk rett er ikkje godt å vita, men i alle fall kjennest det slik i skrivande stund. På den gamle primstaven er 2. februar kalla kyndelsmesse, og i ei songstrofe heiter det at Når det dryp lett av taket ved Kyndelsmessetider, då vitnar det berre om tideleg vår! Men det draup ikkje av taket den 2. februar i år, så tidleg vår kan me gjerne ikkje venta oss. Då gjeld det å nyta denne vintertida og tenkja at slik er naturens gang her i nord. Det er noko godt og realt med skikkeleg vinter. Jorda skal verta porøs og fin av litt frost og kanskje kreperar ein del uhumska og utøy i desse dagar. Tenk så gildt det er for borna å få bruka snøen til sunn aktivitet og så koma inn godt trøytte med raude, friske kjakar! Og me som er litt meir til års komne kan gjera godt av å repetera gamle kunster på ski og akebrett. Eller me kan fyra godt i omnen, finna godstolen og nyta ei fredastund, kanskje med Møteplassen i handa! God vinter! Og anten det dryp av taket eller ikkje, så veit me at det går mot vår og liv i lundar!

3 Dåpsskulen og aktuelt side 8-9 møte:plassen årgang Utgjevar: Undheim sokneråd Ansvarleg redaktør Hanne Brit Sandsmark Redaksjonen: Marta D. Undheim Inger Ueland Tjåland Hanne Brit Sandsmark Per Børge Hillestad Foto: Inger Ueland Tjåland Marta D. Undheim Hanne Brit Sandsmark Runa Aarrestad Adresse: Møteplassen Time kyrkjekontor Pb Bryne E-post: Internett: Lay-out/Grafikk: Per Børge Hillestad Hanne Brit Sandsmark Trykk: NetPrint, Kleppe Har du tungt å bera? Har du møtt menneske, eller er du kan henda ein som har fått tunge bører å bera? Har du noko som gjer livet tungt og vanskeleg, iblant så tungt at det mest ikkje er til å halda ut? Ingen av oss er vel ukjende med vanskar i livet, alle har nok sitt, men kva gjer me med det som tyngjer? Har du nokon å dela det med? Delt sorg er halv sorg seier eit ordtak. I Gal. 6,2 blir me oppfordra Kari Egeland til å bera i lag. Ber børene for kvarandre, og oppfyll på den måten Kristi lov. Dette er kan henda betre enn mange andre middel me kan ty til for å greia dagen og krava som livet set til oss. Men det aller beste er at me har ein Herre og Frelsar som ber oss koma til han med alt som tyngjer, anten det er noko me sjølv har rota til for oss, eller det er andre si skuld, psykisk eller fysisk sjukdom, eller det kan vera synd som må gjerast opp. David seier i Salme 55,23; Kast di bør på Herren, han vil syta for deg. Og Jesus bed oss i Matt. 11,28; Kom til meg alle de som slit og har tungt å bera, eg vil gje dykk kvile. Ei gammal salme som handlar om dette, er vel verd å lesa. Den vart først skriven i 1653 av Paul Gerhard. Mange har sikkert opp gjennom åra fått hjelp av innhaldet i den. Velt alle dine veier og all din hjertesorg På ham som evig eier den hele himlens borg. Han som kan stormen binde og bryte bølgen blå Han skal vel også finne den vei hvor du kan gå. Eg vil oppfordra deg til å finna salmen i Salmeboka på nr. 460 eller i Sangboken nr. 386 og lesa alle 12 versa. Det er ein mektig tale. Opplag: 500 eks. møte:plassen E i t m a g a s i n f r å U n d h e i m k y r k j a Nr 1, 2009 Møta nye venner - Søkja Gud - Få del i oppdraget Snart påske side 7 Årrestad kvinneforeining side 4-5 Mi tru side 6 G l a d v å r!

4 Årrestad kvinneforeining Frå venstre: Else Marie Undheim, Åsa Aarrestad, Theresa Herigstad, Ellen Lindal, Magni Undheim, Arna Corneliussen og Marit Årrestad Marta D. Undheim Åsa Årrestad tek imot oss i heimen sin. Me har invitert oss på besøk for å høyra litt om den kvinneforeininga dei har på Årrestad og som Åsa er formann i. Konene på garden Foreninga kunne feira 60 år i fjor, men det vart inga stor markering. - Nei, du veit me er fåe nå mot det me var, seier Åsa. Då ho begynte i 1955 var dei minst 16 koner i foreninga. Då var det fullt i stovene når dei møttest. Åsa minnest at ho fylgde svigermor si, Marta Årrestad fyrste gongen ho gjekk. I foreninga på Årrestad var dei fleste konene på garden med. Marta, Sofie, Ingeborg, Guri, Lava, Elen, Marta til Roald og Astrid i Valbrekk var mellom dei eldste då Åsa begynte. I tillegg til konene på garden var det nokre andre

5 med, Ester, Karoline, Agnes og Eldbjørg. Etter det Åsa kan minnast vart det etter krigen starta fleire foreningar rundt på gardane. Dei hadde alle eit kristent innhald og samla inn pengar til eit kristeleg formål. Samemisjonen Guri Årrestad som var med å starta foreninga, og syster hennar arbeidde i samemisjonen. Slik vart det naturleg at foreninga på Årrestad samla inn pengar til ein barneheim i Finnmark. Dette vart det mindre behov for etter kvart og no sender dei pengane til Misjonsalliansen. Andakt, eller ord for dagen og sang, høyrer med. Me må alltid syngja om me ikkje er så mange, seier Åsa, - og så les me alltid Fadervåret til slutt. Ein fin tradisjon som dei held på. Foreninga har same ramma som før. På kvart foreningsmøte les dei nokre kapittel frå ei bok. Det har vorte lese mange bøker opp gjennom tidene. Akkurat no held dei på med boka, Mors og fars historie av Edvard Hoem. Men det er òg viktig å ha tid til drøs. - Fleire av oss er åleine til dagleg og då treng me litt sosialt, som det heiter i dag. Mat høyrer med I den fyrste tida hadde dei nista og kopp med slik at det skulle vera enkelt for den som hadde foreninga. Dei heldt bløtkake og kaffi. Det var nok dei som kunne oppleva det litt merkeleg å opna nista si. Elen på Lende fortalde at ho var litt nervøs for denne nista då ho var ny i foreninga. Ho hadde smurt kveitekaka og sat med henne i fanget. Best det var mista ho heile nista og kaka trilla bortover golvet! Me lo godt då ho fortalde det, minnest Åsa. No er dei så få i foreninga at det er slutt på å ta med mat. Dei har eitt fat med påsmurt og ei kake. Gilde turar Konene likar å ta seg ut på tur. Ja, det har me alltid gjort. Me besøkte Karoline og Anna Voll på Vigrestad og Sofie Madland på Varhaug. Og så var me på hyttetur til Aureneset og til Stølen, fortel Åsa. Då hadde dei med pølsa til å grilla og stoppa til det leid ut på kvelden slik at dei fekk tid til to måltid. Alltid viktig med den maten, veit du. Dei hadde òg julatrefest. Då var mennene med og dei var hjå Guri. Det var gang rundt treet og anna program og dei hadde det veldig gildt. No òg hender det at dei har mennene med seg på tur. Dei har vore både til Kvitsøy og Flor og Fjære og det har vore vellukka turar. Du kan òg nemna at dei ulike foreningane her på Undheim har vore på besøk til kvarandre. Alltid gildt å vera i lag med dei andre foreningsdamene. Vil ikkje gje seg No er gjennomsnittsalderen i foreninga på veg oppover og har passert 70, men dei vil halda på sjølv om dei er få og dreg på åra. Åsa seier det slik: Me har det i grunnen så gildt i lag med ein frisk og lett tone oss i mellom. Og så er det viktig å verta rekna med og at nokon spør etter oss viss me ikkje kjem. Ho vil også understreka at dei kjenner eit ansvar for å ta vare på det dei eldre starta opp med. Fader vår du som er i himmelen! Lat namnet ditt helgast. Lat riket ditt koma. Lat viljen din råda på jorda så som i himmelen. Gjev oss i dag vårt daglege brød, forlat oss vår skuld, som vi og forlet våre skuldmenn. Før oss ikkje ut i freisting, men frels oss frå det vonde. For riket er ditt, og makta og æra i all æve. Amen Dei fleste av konene i Årrestad-foreninga rundt Bak frå venstre: Ellen Lindal, Magni Undheim, Marta Undheim, Elen Undheim, Ingfrid Martinsen, Astri Risa, Asgjerd Taksdal, Ragnhild Søyland og Åsa Aarrestad. Framme frå venstre sit Mari Undheim, Ingeborg Årrestad og Guri Årrestad.

6 «Mi tru» Anne Reiersen Undheim Marta D. Undheim Anne Reiersen Undheim er oppvaksen på Ålgård, men når ho skal til å rekna etter, har ho alt budd over 10 år her på Undheim. Ja, åra går fort! Det er me samde om. Anne har familie her og trivst godt, men som ho seier det: Det er heller ikkje langt til Ålgård! Barnetrua - Slik eg ser det nå, har eg alltid trudd på Gud. Som barn tenkte eg at Gud er den store som passar på meg og er glad i meg, seier Anne. Barnetrua er så heilt naturleg at ein gjerne ikkje alltid tenkjer så mykje over det. Ho gjekk på sundagsskule og fekk mykje godt med seg der. - Ja, det vart eit godt grunnlag for den meir bevisste trua på Jesus som har vakse fram og som i dag er viktig for meg. Ungdomstida I tenåra vart det naturleg å søkja til bedehuset på Ålgård og det kristne ungdomsmiljøet der. Dei venninnene Anne hadde gjekk der, og då vart ho med. - Der fekk eg erfaring med det kristne livet, dette med å gå på møte og søkja fellesskapet om Guds Ord. Eg såg at folk der tenkte litt annleis om kva som er viktig, og dei snakka saman på ein litt annan måte enn i andre miljø, hugsar Anne at ho tenkte. Ein eldre mann på bedehuset spurde henne kva trua på Jesus betydde for henne. - Då hugsar eg at eg svara slik: Eg trur at Jesus er Guds son og at han døydde for meg! Då ho var 18 år opplevde Anne å mista eit menneske som stod henne nær. Det var ei tid med mykje sorg og smerte, og i denne tida fekk trua på Gud mykje å seia. Ja, eg vil seia det slik at trua gjorde at eg er der eg er i dag, seier ho. Alfakurs Etter nokre vanskelege år, smilte livet til henne igjen. Ho møtte Erling og dei gifta seg og stifta familie. Etter at Anne hadde fått barn nummer to, gjekk ho på eit Alfakurs, og det fekk mykje å seia for henne. På det kurset fekk eg ta eit fornya valg om å tru på Jesus. I trua er det snakk om eit indre liv, og det eg fekk sjå og læra på dette kurset vart ei stadfesting på at det eg har trudd på er ekta og det er liv. Fred Anne kjenner på glede i det å få tru på Jesus, men ho er litt redd å bruka for store ord. - Eg er redd at andre skal tru at når ein vert kristen vert alt så fantastisk og at livet går på skinner. Slik er det jo ikkje, seier ho og tenkjer høgt: - Eg opplever gode dagar, men òg vonde dagar. Det er slik for oss alle. Livet har som kjent flest kvardagar. Men eg kjenner trua som ei hjelp i kvardagen. Guds ord seier at eg skal få koma til Han med det som er tungt å bera, og med bekymringane. Eg opplever ein fridom i det og ein indre fred. Fellesskap med andre Anne går på gudstenester og møte og kjenner at ho treng felleskapet med andre kristne. Ho og Erling er også med i ei huskyrkja, som betyr mykje for dei. Det er ein plass der me er for kvarandre og kan både få og gje. Og me kan koma med spørsmål om trua og om kvardagslivet. Respekt for andre sine meiningar og måte å sjå ting på er viktig, meiner Anne. Det er godt å kunna vera så trygge at ein kan vera saman om ein ser ulikt på noko og slik tola ulike meiningar. Framtid Anne har sett at Gud kan gripa inn. Han kan løysa vonde tankar og lækja vonde sår og samtidig vera med i dei små tinga i kvardagen. Guds ord er levande og gjer noko med oss. Dette er spennande og Anne ynskjer å vera open og få sjå meir inn i det. Og så ynskjer ho å gje trua vidare til borna. At dei kan verta kjende med Jesus. Det er ei god plattform for livet, slik ho sjølv har erfart det.

7 Påske For så elska Gud verda at han gav Son sin, den einborne, så kvar den som trur på han, ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv. Joh. 3,16 Men engelen tala til kvinnene og sa: «Ver ikkje redde! Eg veit at de leitar etter Jesus, han som vart krossfest. Han er ikkje her; han er stått opp, som han sa.» Matt. 28, 5-6 Då steig Jesus fram og tala til dei: «Eg har fått all makt i himmelen og på jorda. Gå difor og gjer alle folkeslag ti disiplar! Døyp dei til namnet åt Faderen og Sonen og Den heilage ande, og lær dei å halda alt det som eg har bode dykk. Og sjå, eg er med dykk alle dagar så lenge verda står.» Matt. 28, 18-20

8 Aktuelt DÅPSSKULEN GODT I GANG! 1.klassingane i dåpsskulen gler seg til kvar tysdag. Mens vi et bollar har vi glad-runde der alle kan seie noko dei er glade for eller gler seg til. Eg har gleda meg så mykje til dåpsskulen i dag at eg nesten ikkje orka å vere på skulen, fortel den fyrste, og dei andre heng seg på: Eg og! Eg og! I dag var temaet å vere trist og åleine. Sakkeus hadde ingen vener. Men Jesus såg han i treet og ropte han ned. Jesus ser oss òg, sjølv når vi kjenner oss aleine og har det vanskeleg. Han har lova å vere med oss alle dagar. Kosedyra er gode å ha, men dei kan ikkje hjelpe oss på same måte som Jesus kan. For dei lever ikkje, får vi forklart. Det er rart at dei små forstår dette så mykje betre enn vi vaksne i blant. I dåpsskulen har vi hemmeleg klubb, der regelen er at alle får vere med, ingen har lov å seie Eg er kje med deg. Vi lærer at ein skal gjere mot andre det ein vil at andre skal gjere mot seg. Tru korleis det går med den hemmelege venen? Siste gongen får vi røpe kven vi har fått til hemmeleg ven, og kan fortelje kva vi har gjort for å glede han eller henne. Bak frå venstre: June Skårland, Marta Sæland, Oda Årrestad Skrudland, Guro Tjåland Framme frå venstre: Kaspar Skårland, Nikolai Fosse, Gøran Tunheim Lye, Sondre Undheim Lokøy Palmesøndag avsluttar vi dåpsskulen for i år med gudsteneste på Undheim kapell. Då har vi vore på kyrkjebesøk, lært om bøn, dåp, nattverd, påske, venskap og mykje meir. Dåpsskulen er eit ledd i trusopplæringa, der kyrkja tilbyr alle barn opplæring i den trua dei er døypte til. Dette året har vi dåpsskule for 7. gong. Over påske kjem invitasjon til 3.klassingane då får dei tilbod om trusopplæring gjennom tre samlingar i Størst av alt. Jorunn Ueland AKTUELT FRÅ SOKNERÅDET U N D H E I M K Y R K J A Møta nye venner - Søkja Gud - Få del i oppdraget ÅRSMØTE og KYRKJELYDSMØTE Herdis Lindal har teke over som sekretær for soknerådet på Undheim. Ho bur på Årrestad, og til dagleg arbeidar ho som rekneskapsførar hjå Dataplan Regnskap på Bryne. SØNDAG 15.mars rett etter gudstenesta. ÅRSRAPPORT frå arbeidet og REKNESKAP vert lagt fram. Sak til kyrkjelydsmøtet: - Utviding av talet på faste medlemmar i Undheim sokneråd frå fire til seks.

9 FRÅ TILSETT TIL FRIVILLIG Hanne Brit Sandsmark er ei ekte Undheimsjente. Oppvaksen på Litla-Undheim, og nå bur ho saman med Dag i Bjørnholen. Hanne Brit har i mange år vore aktiv i arbeidet i kyrkjelyden vår, både som frivillig, og som løna medarbeidar. Nå er stillinga på kyrkjekontoret på Bryne sagt opp, og ho sluttar også i stillinga som ungdomsarbeidar. Eg trivest saman med ungdommane, dei er så flotte, opne og ærlege! Vi må visa dei det beste og viktigaste vi veit å ta med seg vidare i livet, sin eigen relasjon til Jesus som frelsar og Herre. Då soknerådet i sommar igjen søkte etter ungdomsleiar, vart ho utfordra av ungdommane sjølv til å søkja stillinga. Dette har gitt henne mykje og arbeidet gjekk bra, men ho kjende seg litt for åleine som vaksen, og sakna fleire aktive medspelarar. Ukuf-styret gjer ein kjempejobb, men vi treng å vera fleire ilag - i alle fall når ikkje eg er ein forkynnar eller lærar... Døypte Vi har ofte dåp i gudstenesta i Undheimkyrkja, og gleda over desse store Guds under merkast i heile bygda. 4.jan. Mille Victoria Undheim Buraas Kor lenge har du vore med i arbeidet i kyrkjelyden? Eg var med litt i barnearbeidet på Undheim medan ungane var små. Men det starta for alvor då eg vart spurd om å vera med i ei gruppe som skulle arbeida for å sjå om det kunne la seg gjera å få eigen prest til Undheim. Dette arbeidet resulterte i at Sigve Ims kom hit i 1995, løna av innsamla midler. I denne tida var eg og med i Undheim distriktsråd, vi tok oss av Time sokneråd sine oppgåver på Undheim. Eg byrja i stilling på kyrkjekontoret på Bryne i Her var eg sekretær, med ulike oppgåver for kyrkjeverje, sokneråd og prost. Då Undheim fekk eige sokneråd i 2002, vart sekretæroppgåvene der ein del av stillinga. Hanne Brit er ikkje alltid like synleg. Ho trivst best når ho får halda seg litt i bakgrunnen. Ho har vore med i mange år, og kjenner systemet frå innsida. Ho er kjend på kyrkjekontoret og med alle som arbeider der. Hanne Brit er den som har hatt oversikten. Ho har koordinert, sendt ut lister og organisert det som trengs. Der er mange tråder å halda styr på, og Hanne Brit har vore ein meister til dette. Kva har vore inspirasjonen for arbeidet? Eg har ikkje kunna la ver..., og det å få arbeida med å leggja tilrette for at alle på Undheim skal få Møta nye venner, søkja Gud og få del i oppdraget - det er verd å bruka tid på. Hanne Brit er oppteken av enkeltmennesket, og ungdommane står henne for tida nær. Frå januar-09, overtok Anders Undheim stillinga, men Hanne Brit er slett ikkje ferdig med ungdommane. Ho samarbeider godt med både dei, Anders og Per Børge. Ho er fast inventar på U21- gudstenestane, og heimen i Bjørnholen vil fortsatt vera samlingsplass for ungdommane, til huskyrkje og styremøter. Kva tenkjer du om framtida til kyrkja på Undheim? Gode tankar! Undheim er velsigna med så flotte folk, og Gud har gode tankar for alle. Hans lengt er at menneska skal søkja Han og la seg finna. Det åndelege er høgst reelt, og det handlar om kvart enkeltmenneske sin relasjon til Jesus. Smågrupper og huskyrkjer har vist seg å vera gode stader å møtast å snakka sant om livet. I slike ærlege møter med kvarandre, rundt ein kaffikopp, kan små og store under skje. Store skattar ligg gøymt i Bibelen og i fellesskapen med Gud og kvarandre, la oss søkja dei og gå for dei! Og så er det flott med eit sokneråd og ein prest som i lag går for det dei har tru for! Det er stort å vera ein del av dette, kjekt å møta alle dei frivillige. Alt dette gode engasjementet, og meir til, er med på å gje meg tru på framtida for Guds rike på Undheim. Hanne Brit er fortsatt aktiv. Ho er lett å spørja dersom soknerådet lurer på noko, og ungdommane klarer ho nok ikkje heilt å sleppa kontakten med. Takk for alt arbeid du har lagt ned her på Undheim! Lukka til med vidare planer! Inger Ueland Tjåland 18.jan. Milian Lode 15.feb. Vetle Selbak 15.feb. Emilie Dyngeland Jesus er lyset i verda

10 ANDERS UNDHEIM Inger Ueland Tjåland Frå 1.januar 2009, overtok Anders Undheim stillinga som ungdomsarbeidar på Undheim. Han er gift med Ruth Eli, bur på Lye, og dei har 4 barn. Anders er ikkje ukjent på Undheim. Han er oppvaksen i Mærlia, og har vore aktivt med i barne- og ungdomsabeid i bygda. For Anders har det vore naturleg å vera med i det kristne arbeidet. Frå søndagsskule på Tjåland, vart han tatt med på kapellet av broren Ola. Han har vore med i Ekko, Ugla, Yngres, Musikklaget og Ungdomsforeninga. Han har også spela vollyball og innebandy. Seinare har han halde seg i dette miljøet. Han kallar seg ein miljøkristen. Anders kan ikkje sjå tilbake på ein spesiell dag der han tok ein bestemmelse om å verta kristen, det har kome naturleg. Gjennom kona Ruth Eli, vart han kjent med pinsebevegelsen, og Anders vart medlem der i Anders var pastor på Nærbø i 7 år, men slutta for 3 år sidan. Han driv med rekneskap, og har hatt sitt eige firma i 20 år. Korleis har det seg at du hamna på Undheim igjen? Eg har vore 2-3 gonger og talt på UKUF sine møter. I fjor haust vart eg spurd av ungdommane om å vera med på møtene med Jens Petter Jørgensen. Etter dette, og då det kom fram at Hanne Brit hadde tenkt å slutta som tilsett ungdomsarbeider, fekk eg ei direkte utfordring frå ungdommane om å søkja stillinga. Dette høydest spennande ut, eg er glad i heimbygda mi, og brenn for ungdomsarbeid, men trudde ikkje dette var muleg- kan eg som pinsevenn få arbeid i statskyrkja? 5 om UKUF 1. Hvorfor går du på UKUF? 2. Hva er kjekt med UKUF? 3. Hvorfor bør andre gå på UKUF? Tonje Undheim: 1. For jeg syns det er kjekt å treffe venner og ha noe å gjøre i helgene. 2. Det som er kjekt er å danse og å sitte nede etterpå å snakke. Underholdningen er også kjekk. 3. De bør komme fordi det er kjekt å treffe folk, og da har folk noe annet å gjøre i helgene enn å bare sitte hjemme. Anna Tunheim: 1. For jeg må og det er kjekt. 2. Jeg syns egentlig alt er kjekt. Å danse syns jeg er ekstra kjekt. 3. Fordi det er kjekt, og du får møte nye folk. Lillianne Håland: 1. Fordi det er kjekt. 2. Det som er kjekt er å være med venner, og når vi danser. 3. De bør gå fordi det er kjekt se når de synger og danser. Det er også kjekt nede i kjelleren etter møtene.

11 Spørsmålet gjekk i første omgang til soknerådet. Dei gjekk for denne løysinga. Kyrkjekontoret vart kontakta, og i samråd med bispekontoret fekk soknerådet klarsignal. Anders er no tilsett i midlertidig stilling fram til sommaren Eg sa ja fordi Gud utfordra meg. Det at ungdommane sjølv tok kontakt, betydde også mykje. Hanne Brit er ein stor ressurs i ungdomsarbeidet, det er godt å ha henne på laget. Eg har også eit godt samarbeid med Per Børge. Alt dette har vore viktig, og har gjort at eg sa ja til stillinga. Arbeidet vert litt spesielt for Anders. Han kjenner mange i foreldregenerasjonen, og nå kan han treffa igjen barna deira. Samstundes som han høyrer kva den enkelte heiter, spør han gjerne kven foreldra er. Han opplever stor openhet blant dei unge. Ungdommane har alltid vore i hjarta mitt, eg kjenner meg mest heime blant dei. Eg vert gjerne eldre, men nekter å vert avaksen, seier Anders. Kva ser du som den største utfordringa framover? Det er mange utfordinger. Det å fenge dei unge er ikkje alltid like enkelt. Ungdommen vil ikkje kjede seg. Det skal vere hektisk aktivitet, action, nyheter, osv. Korleis skal vi halde på ungdommen? Dei kjem inn i miljøet som konfirmanter, korleis skal vi gje dei tilbud som gjer at dei vert verande? I dag har vi eit tenåringsmiljø og eit vaksenmiljø på kapellet, men kva med dei midt i mellom? Desse eldre over 18 år kan vera positive førebilete for dei unge. Eg hugsar sjølv kor mykje dei betydde for meg då eg var i tenåra. Korleis byggja eit miljø rundt desse? Eg trur og det er viktig å byggja bru frå dei yngste til dei eldste, vi har alle mykje å gje kvarandre og kan vera ein ressurs for kvarandre. Det er tydeleg at Anders er ein engasjert person. Han er svært oppteken av kven vi er i kvardagslivet. Vi skal ikkje vera søndagskristne, men kvardagslivet skal gjenspegla Guds kjærleik. Anders er også oppteken av at vi er eitt. At ikkje ulike trusretninger skal skape avstand, vi har jo det viktigaste felles! Han siterer gjerne ein sang av Arnold Børud : Mester og Herre Frelser og Gud, la dine barn vere ett, bind oss i sammen... Dette er Guds plan med meg nå. Eg ynskjer gjennom dette arbeidet å vere med på å bryte barrierer, å vera med å velsigne kvarandre. Og Anders har eit klart mål: Vera med å befolke himmelen med folk frå Jæren. Jenny Skårland: 1. For jeg syns det er kjekt, spesielt å synge og danse for Gud når jeg er her. 2. Det som er kjekt er å snakke og henge med venner nede etter møtet. Og å danse og synge så klart. 3. De bør komme fordi det er kjekt, og fordi de får treffe nye venner. Tonje Marie Hadland: 1. Fordi da kan jeg treffe venner, og jeg syns programmet de har her er kjekt. Det er rett og slett underholdene å se på. 2. Egentlig alt, men ganske kjekt å se når de synger, og så klart når vi danser. 3. Du bør komme fordi da kan du møte andre folk, og du kan oppleve hvordan det kristne miljøet på Undheim er i forhold til andre plasser. Tekst og foto: Runa Aarrestad

12 Takk til våre sponsorer: Byggmester Ståle N. Sikveland Skårland, 4342 Undheim Tlf / Bryne Elektriske er Jærens eldste og største elektroinstallasjonsfirma. Med 70 år s erfaring kjenner vi de fleste utfordringene innenfor vårt fag. Vår visjon: Vi skal gjøre kundene stolte gjennom godt håndverk og personlig engasjement. Besøksadresse: Hognestadveien 88, Bryne Tlf: post@bryne-elektriske.no